Colombia
Puerto de Gaira

Upptäck resmål hos resenärer som för resejournal på FindPenguins.
Resenärer på denna plats
    • Dag 10

      Tag 9: Weiterfahrt nach Santa Marta🇨🇴

      19 juli, Colombia ⋅ ☁️ 27 °C

      Einer der anstrengendsten Tagen unserer Reise bis jetzt.🥱 Unser Nachtbus hatte 2h Verspätung. Also ging es um 22:30 Uhr los anstatt 20:30 Uhr. Nach 10 Minuten Fahrt hat unser Fahrer eine 2h Pause eingelegt, um zu schlafen… Also hatten wir schon 4h Verspätung. Als es dann endlich los ging standen wir dann noch 2 Stunden im Stau… Also waren wir schon seit 4h im Bus und waren immer noch in der gleichen Stadt.🤯
      Schlussendlich kamen wir nach 19h in Santa Marta an und dort war gerade ein tropischer Regen, weshalb alle Strassen überflutet waren. Um 19:00 Uhr Abends sind wir dann endlich in unserer Unterkunft angekommen.🙌🏼
      Läs mer

    • Dag 13

      Mariage à la colombienne.

      25 februari 2023, Colombia

      Bon du coup, on est quand même sur une belle couche de maquillage.

      Après une belle matinée tranquille, on finit de se préparer et on monte dans un taxi direction l'église Capilla los Alcatraces, église très prisée des Colombiens riches de la région.
      On arrive pile à l'heure pour .. le mariage d'avant. Oui oui, on nous a donné l'heure 'colombienne', soit 15h, alors que le mariage est réellement à 16h. Il est fréquent de voir ce type d'horaire ici en prévision des 'petits retards'.
      On attend donc à côté de cette fameuse église qui ne ressemble pas vraiment à nos églises historiques... Je vous laisse juge.

      La cérémonie d'avant finit et on entre dans l'église.
      La mariée arrive, tout le monde pleure, ils échangent leur alliance... Bref mis à part l'église et l'espagnol, la cérémonie ressemble beaucoup à ce qu'on pourrait avoir en France.

      On reprend des taxis pour aller à la soirée qui se passe en bord de plage. On double les mariés dans leur vielle voiture des années 30 et on arrive au lieu de la soirée.
      Ambiance mariage de film à l'eau de rose avec la plage, les hamacs et bien sur le coucher de Soleil en face. Je m'attendais à voir Julia Roberts et Georges Clooney débarquer.
      On mange quelques empenadas, voir quelques bières, et on se met à table sous un toit végétal artificiel.
      Le reste de la soirée se déroule à la française, avec des animations, des photos... Au grand dam des Colombiens qui sont habitués à avoir un repas finit en une heure pour attaquer la piste de danse. On ne reste 'que' 2 heures à table, en mangeant au final assez peu. Les Colombiens ouvrent le bar, les bouteilles d'aguardiente (boisson anisée typique qu'ils adorent) et la piste de danse.
      Le reste de la soirée est rythmé par les sons de reggaeton, et tout le monde part à 1h du mat.
      Enfin, tous les colombiens, parceque chez eux les mariages finissent assez tôt. Les Français et mariés, eux, restent jusque ... Plus tard 😉

      Je finis avec une petite note de réalisme apportée par le Taxi qui nous ramène dans notre luxueux hôtel à proximité. Ce mariage, aussi beau et typique qu'il paraît, n'est pas vraiment représentatif. C'est un mariage de "colombianos ricos" (riches), que peu de Colombiens peuvent vivre.
      Läs mer

    • Dag 109

      Verkehrszeichen in Südamerika

      18 mars 2019, Colombia ⋅ ⛅ 29 °C

      Weil das Schlafaugenschild ein eher unbekanntes Schild ist muss ich jetzt nochmal das Thema aufgreifen. Arnd, mein Mitfahrer aus dem Norden meinte, ab da sei überholen wieder erlaubt. Natürlich Quatsch, in Südamerika ist überholen überall erlaubt. Auch direkt nach den Überholverbotszeichen, genauso wie über doppelte Mittellinien. Ich mache das jetzt seit 3 Monaten so, und alle Südamerikaner machen das so. Also kann es ja wohl nicht falsch sein. Sonst würde man auch nicht vorwärts kommen und überholen tut hier jeder jeden so gut er eben kann. Auch die LKW, wirklich jeder. Hier wird immer Anschlag gefahren. Sprit ist billig und jeder will vorne sein, obwohl er ja gleich wieder überholt wird. Da ist es auch ganz logisch die kreisrunden rotumrandeten Schilder mit zweistelligen Zahlen zu ignorieren. Die braucht hier nun wirklich kein Mensch, also wieso sich das Leben damit schwer machen. Auch sonst sind mir keine beachtenswerten Verkehrszeichen aufgefallen. In Chile und Argentinien gibt es allerdings ein paar Ausnahmen. Z.B. an Bahnübergängen, auch wenn sie bis zum Horizont einsehbar waren oder der Verkehr offensichtlich längst eingestellt. Da hielt fast jeder an. Da ich mich immer anpasse, habe ich eben auch angehalten. Schließlich haben wir Deutschen hier ein hohes Ansehen, das will man ja nicht beschädigen.
      Dann werden viele Tiere abgebildet, die man überfahren könnte. Manche waren gar nicht so einfach zu bestimmen.
      Und dann gibt es noch das Seitenwind-Schild in Patagonien. Sieht man das, hat man's meist auch schon gemerkt. Mit dem ist nicht zu spaßen, das mal zu überwachen wäre doch eine dankbare Aufgabe für die vielen Polizisten am Straßenrand. Sie sind aber oft gar nicht in der Lage zu kontrollieren, weil sie gerade so mit ihrem Handy beschäftigt sind.
      So gesehen hat der chaotische Straßenverkehr auch sein Gutes. Keiner erwartet vom andern, daß er sich an Verkehrsregeln hält. Also passt jeder auch viel besser auf.
      Und man braucht die Verkehrsregeln gar nicht zu kennen, irgendwie klappt es auch so.
      Die Vorfahrtsregeln z.B. scheinen vielen genauso fremd zu sein wie mir. Deshalb ist es auch vollkommen egal was das Zeichen mit den Schlafaugen bedeutet, es hat sowieso keine Bedeutung.
      So funktioniert das hier in Südamerika. Hat doch was, oder?

      Vielleicht zur Ergänzung: Ein Modell für Deutschland ist das nicht, es würde Mord und Totschlag auf der Straße geben.
      Erstaunlicherweise scheint sich nämlich in Südamerika niemand über die Fehler anderer aufzuregen. Man macht sie ja selbst auch. Diese Erkenntnis ist uns Deutschen ja bekanntlich fremd ( mitlesende natürlich ausgeschlossen).
      Es gibt keine verbalen Auseinandersetzungen, keine Stinkefinger, keine Oberlehrer. Man nimmt es hin, bremst, weicht aus (nachdem man gehupt hat) und damit ist die Sache erledigt.
      Sehr sympathisch, die Südamerikaner 😍
      Läs mer

    • Dag 11

      Taganga

      15 mars, Colombia ⋅ ☀️ 30 °C

      Po pečlivých přípravách (ranní aplikace mýdlového repelentu, který se namydlí a nechá bez utření uschnout na těle) jsme nakonec do parku Tyrona nevyrazili... nesehnali jsme rezervaci na stan... takže vyrážíme zítra do bungalovu... uvidíme.
      Po výuce jsme šíleným busíkem ze 60 let vyrazili do centra Santa Marty.
      Autobusy tu fungují na znamení, jen přibrzdí, člověk nastoupí, zaplatí... a pak už se jen drží, aby přežil jízdu brzda plyn. Autobusy jsou prťavé, takže průměrný Evropan se hned bouchne o strop a když štěstí přeje, sedí na sedačkách pro trpaslíky...

      V centru jsme chytli další bus. Je zde normální, že cizí lidé spolu hovoří, jako by se znali od malička... byl jsem středem zájmu, jsem bílý... a seděl jsem navíc sám... Takže atrakce pro všechny okolo.

      Hlavní pláž Tagangy je krásná, plná malých hospůdek a barů... ale my vyrazili na pláž za kopcem... Po úzké cestičce... do izolované pláže Grande. Vše tu stojí skoro dvakrát víc... ale je to ještě hezčí. Voda teplá, klídek a pohodička. Sedíme ve stínu akácie, popíjíme ovocné džusy a líně se koupeme. Slunce pálí o sto šest, mažu na sebe 80 faktor.
      Läs mer

    • Dag 9

      Výšková nemoc a Santa Marta

      13 mars, Colombia ⋅ ⛅ 30 °C

      Noc hrůzy... přepadla mě zimnice, průjem, nemohl jsem se nadýchnout. Jako by mi velký kámen ležel na hrudníku. Nemohl jsem spát, tak jsem si po 4 hodinách bral Paralen. Ráno jsem byl úplně zničený. Ale prášky zabraly a trochu jsem si odpočinul... chvíli jsem přemýšlel, že odlet do Santa Marty odložím... ale udělalo se mi během dopoledne líp.. .trochu jsem se najedl... banán se suchými vločkami a dal si mátový čaj ze zvadlých bylin, co koupil bůhví kde Fredy.

      Evidentně důsledek nedostatečné aklimatizace na Bogotu a poté rychlý výstup lanovkou na Monserrat.

      Po poledni šílená cesta na letiště... jezdí tu na doraz, doprava je hustá a bez známek pravidel. Za námi dokonce došlo ke srážce aut po prudkém brždění. Na dotaz, zda řidiči musí skládat zkoušky (páč se mi to moc nezdálo) mi Fredy odpověděl, že samozřejmě, ale pravidla nikdo nedodržuje. A že on sám ač má řidičák by nikdy ve městě neřídil.

      Přílet do Caribiku a vlhkého vedra byl nakonec super. Následovala cesta místním autobusem, kterému se nezavíraly dveře, až k moři... šli jsme se vykoupat a poseděli chvíli s pivem na pláži. Caribské pobřeží nás přivítalo nejen všudypřítomnými odpadky, ale nádherným západem slunce.

      Odpadky jsou tady velký problém. Netřídí se, koše neexistují, vše se háže do pytlů a ke krajnici. Ty v lepším případě sebere kuka vůz... Vítr pak dokoná své. Odpadky se válí úplně všude. Někde jsou vidět ohromné rozpadlé kontejnery, které ovšem slouží převážně jako ubytování ... snad u každého najdete člověka, který se - dle Fredyho výkladu - živí přebíráním odpadků, jejich tříděním a následném odvozu do sběren. Ty jsem nezahlédl... kdyby tomu tak bylo, proč by se bordel válel všude okolo?
      Läs mer

    • Dag 51

      Zwischen den Welten.

      12 februari, Colombia ⋅ ☀️ 30 °C

      Es ist ja nicht so, dass ich nicht versuchen würde, südamerikanische Gelassenheit und Lifestyle in mein Leben zu lassen. Montag wäre demnach mal klassischer Strandtag, also sowas, was viele Menschen tatsächlich gerne mögen.

      Ich nicht. Es ist heiss. Überall nervige Großfamilien mit aufblasbaren Wasserplansch-Scheißdreck. Dazwischen besoffene Väter, lärmende Musik, nörgelnde Straßenverkäufer und sandverschmierte Sonnenmilchhaut. Ja, in solchen Momenten habe ich eine Strand-Menschen-Meer-Phobie.

      Um 11:57 Uhr ist damit mein Strandtag offiziell beendet. Nach zwei Minuten "Überblick verschaffen", denn davor waren wir eh nur in einer Butze beim Frühstück. Back to Unterkunft. Schatten. Klima. Dusche. Kühlschrank. Internet. Nach mir die Sinflut.

      Und wie so oft, wenn der Tag schon einen Lauf hat, ist auch der kleine private Swimmingpool der Wohnanlage selbst gesperrt. Ob aus purem Desinteresse der Angestellten, weil der Schlüssel zur Eingangstür verloren, oder weil ein Schratz in den Pool geschissen hat - wir werden es nie erfahren.

      Passend zum Ablauf der letzten Stunden stapfen wir am Abend komplett schmerzbefreit zu Dominos. Da war ich in Deutschland tatsächlich noch nie, hier liefert der Pizzadealer eine souveräne Salami/Zwiebel für aus kolumbianischer Sicht tatsächlich unverschämte 14 Euro.

      Auch das ist die Parallelwelt in Südamerika. Noble Wohnungen mit standardisierter Infrastruktur für die First World, während unmittelbar auf der gegenüberliegenden Seite die Armen auf der Straße liegen und sich der Dreck auftürmt. Aber die Ampel macht Deutschland kaputt.

      Durchatmen, Mund abputzen, nicht jeder Urlaubstag setzt neue Highlights.
      Läs mer

    • Dag 15

      Santa Marta

      12 januari 2020, Colombia ⋅ ⛅ 30 °C

      Nach den Bergen wollten wir Meer.
      Also ab nach Santa Marta, die Stadt, die wir von Minca aus sehen konnten. Santa Marta an sich ist ziemlich groß und erstreckt sich um einen Berg herum.
      Wir waren im auswärtigerem Teil, wo es etwas ruhiger ist und man am Strand ein bisschen mehr Platz hat.
      Im eigentlichen "Kern" tobt das Leben, es gibt viele kleine Straßen mit Restaurants, Bars und Cafés.
      Dank der günstigen Buspreise waren wir also sehr flexibel.
      Viele große Plätze und Statuen ehren hier einem Mann:
      Simón Bolívar, DER Nationalheld Südamerikas.
      Er hat die Länder von der Unterdrückung der Spanier befreit und wird bis heute als "El Libertador" verehrt.
      Hier in Santa Marta ist er 1830 gestorben und wir besuchten sein ehemaliges Wohnhaus, welches noch heute als Museum besteht.
      Ein wirklich beeindruckender Mann und man fragt sich, wie die Geschichte Südamerikas wohl ohne ihn verlaufen wäre.

      Unser eigentliches Ziel: Tauchen! Das erste Mal im Meer! 🤩
      Etwas außerhalb, in Taganga, haben wir uns eine Tauchschule unter österreichischer Leitung ausgesucht und waren begeistert.
      Top Equipment, nette Guides und gute Bedingungen.
      Auf zwei Tauchgängen haben wir viel gesehen, z. B. Seepferdchen, Schildkröten und Moränen.
      Hätten auch Bilder mit der GoPro machen können, aber das Waterproofcase hat den Tag leider im Hostelzimmer verbracht...
      Beim nächsten Mal 🙈
      Deswegen paar Bilder von der Website, ist ja quasi das Gleiche 😂

      Und nun wars das erstmal mit Karibik, wir schlagen uns ins Landesinnere vor :
      Mit dem Nachtbus gehts nach Medellin!
      Dort ist Schulbank drücken angesagt, denn die grauen Zellen müssen Spanisch lernen 🤓
      Läs mer

    • Dag 34

      Playa el Rodadero, Colombia

      20 mars 2023, Colombia ⋅ 🌬 28 °C

      https://podcasts.apple.com/us/podcast/playa-el-…

      Santa Marta ha spiagge da Baywatch, tipo Playa El Rodadero, dove il traffico stradale si riversa sul bagnasciuga in una girandola di mototaxi, cuochi ambulanti e massaggiatori mascherati. Resto qua per un po' ma torno indietro nel tempo, fino al posto che più mi ricorda dove sono ora: Miami Beach, Florida.Läs mer

    • Dag 15

      Retour à Santa Marta

      27 februari 2023, Colombia ⋅ ☀️ 30 °C

      À la base, nous devions partir dans la jungle pour un trekk de 4 jours, mais des retours d'autres touristes et un peu de flemme aussi nous ont fait changer nos plans.
      On retourne donc à Santa Marta pour organiser le reste de notre séjour. On mange dans un excellent restaurant où Camille teste la cazuela de mariscos (cassolette de fruit de mer), plat typique de Colombie (et oui on aime le risque, on prend des fruits de mer). Heureuse surprise tant le plat est excellent. On commence à en avoir un peu marre du sempiternel patacón (banane frite) et ses 400g de viande ou son poisson complet qui l'accompagne. Donc un peu de changement ne fait pas de mal.

      L'après midi elle est plus sportive. On se rend à un bureau de la société copetran, pour réserver notre bus pour aller à mompox. On arrive sur place après 45min au soleil entouré de voitures et gaz de pot d'échappement, pour se retrouver devant... Un salon de beauté. Apparemment Google n'est pas à jour, mais ça, on s'y attendait.
      On va donc sur leur site officiel, et trouve une adresse sur Santa Marta. On s'y rend, en passant par un quartier qui ne doit pas être touristique, du tout, et on se retrouve cette fois.... Chez quelqu'un.
      Bon apparemment faut pas croire ce que dit internet... J'ai déjà entendu ça quelque part 🤔
      On finit par rentrer car le soleil se couche et on a pas trop envie de trainer dans ce coin.
      Petit coucher de soleil, on dit au-revoir à des amis qui étaient encore sur place, mangeons une petite glace et on rentre.

      Rien de bien folichon pour aujourd'hui, j'en profite pour faire un petit aparté sur les Colombiens.
      On est dans la zone la plus touristique de Colombie, donc ce n'est peut-être pas caractéristique d'ailleurs, mais globalement les Colombiens sont très accueillants et leur dire quelque mot en espagnol semblent les enchanter. Un de nos conducteurs de taxi, Carlos s'est transformé de petit Colombien taciturne à un joyeux luron plein de vie après lui avoir posé quelques questions sur sa vie.
      Il n'en est pas de même partout, les gens confrontés aux grosses masses de touristes (hôtesse d'accueil dans les gares routières ou des gros hôtels) restent très froids.
      Mais l'impression générale reste très positive, et généralement les colombiens sont ravis de nous aider.
      Même les mendiants, très nombreux dans la ville, sont respectueux et arrêtent de quémander assez vite.
      On a quand même donné à certains qui semblaient vraiment mal...

      Mais voilà, globalement, une fois la barrière de la langue passée (et parfois il suffit juste d'un "como te llama ?") et c'est bon on se trouve des copains.
      Läs mer

    • Dag 108

      Das andere Ende des Kontinents

      17 mars 2019, Colombia ⋅ ⛅ 28 °C

      Ich sitze im Sand, es ist 23 Uhr, es hat 25 Grad. Vor meinen Füßen plätschert das Karibische Meer. Ich bin am Strand Rodadendro bei Santa Marta. Um mich herum sitzen viele Kolumbianer mit lauter Musik, die alle 10 m aus einem anderen Lautsprecher kommt. Manche tanzen, manche singen mit.
      Für die letzten 260 km bis hierher, an das andere Ende Südamerikas habe ich lange gebraucht. Bin ich wirklich schon durch? Was in den letzten 3 1/2 Monaten Selbstverständlichkeit war soll hier enden? Ich halte immer wieder für irgend ein Foto an. Dann fahre ich links wahllos auf einer Piste vorbei an riesigen Rinderfarmen, höre das gleichmäßige an- und abschwellende Gezirpe der Grillen, welches hier eine Lautstärke hat, die wir uns nicht vorstellen können. Es übertönt alles. Ich sehe die Adler über mir und die Geier am Boden, die sich über die Reste eines Rindes hermachen. Dann taucht, unvermeidlich, doch das Meer vor mir auf. Mit Wehmut wird mir bewusst dass es hinter mir liegt, dass ich vom Fin del Mundo, dem Ende der Welt nach knapp 15000 km das nördliche Ende dieses Kontinents erreicht habe. Das muss ich erst noch verarbeiten.
      Läs mer

    Du kanske också känner till platsen med följande namn:

    Puerto de Gaira

    Gå med oss:

    FindPenguins för iOSFindPenguins för Android