Khouèng Oudômxai

Vandaag ging het allemaal om wachten en varen.

We kwamen om kwart voor 10u aan bij de boot die we richting Luang Prabang namen met een overnachting in Pak Beng. Die boot vertrok pas om 11u30 dus hadden we tijd zat. We zaten eerst wat op een trapje in de schaduw, maar werden dit rap beu. Dus zijn we nog een koffietje en een theetje gaan drinken wat verderop.

Terug rond 11u en we zagen dat mensen aan het opstappen waren. Wij stapten dan ook maar op. We zaten helemaal vooraan. Onze plaatsen boden niet het beste uitzicht maar we zaten gelukkig ver van de motor die oorverdovend luid was.

Onderweg stopte de boot om lokale mensen op te pikken. Dit waren we al gewoon van de bussen. De boot zat aardig vol, eigenlijk al overvol want sommige mensen hadden geen zitplaatsen meer. En soms stapten er ook mensen af. Vanaf het begin zat er een heel oud vrouwtje op een trapje omdat ze al geen zitplaats had. Steven zijn hart brak en na twee uur varen heeft hij van plaats verandert met het oude vrouwtje. Daarmee veroverde hij het hart van de andere toeristen en als beloning kreeg hij een whisky cola van twee Amerikanen. Uiteindelijk kwam er meer plaats vrij en konden zowel Steven als het oude vrouwtje zitten op een degelijke stoel.

Na zes uur en een half kwamen we toe in Pak Beng. Het uitladen gebeurde wat hectisch. De bagage dat vanonder in het ruim zat werd op een soort drijvend platform gegooid en natuurlijk wou iedereen zo snel mogelijk zijn zak, dus stond dit platform behoorlijk vol. Ondertussen liepen er nog kleine kindjes tussen die ook graag wat spulletjes meepikten. Wij hadden de guesthouse van de boot geboekt. Dus vervoer hiernaar was in orde. We gingen samen met andere mensen van de boot die in hetzelfde guesthouse zaten, eten. Het werd een gezellige avond met lekker Indisch eten en vele laobeers. 😊Les mer