Chefchaouene

Prachtig gelegen onder de ruige toppen van het Rifgebergte, is Chefchaouen een van de mooiste steden in Marokko, een kunstzinnig, blauwgekalkt stadje. De oude medina is een genot van Marokkaanse en Andalusische invloeden met rode pannendaken, helderblauwe gebouwen en smalle straatjes die samenkomen op het drukke Plaza Uta El Hammam en de gerestaureerde kasbah.
Daar zouden we vanmorgen met de taxi naar toe met Hans en Hoegina, die slecht ter been is. En de rug van Eva was ook nog niet je dat. Het bleek dat er maar 3 personen in een taxi mochten dus besloot ik te gaan lopen. Volgens de weersverwachting zou het vanaf 12 uur niet meer regenen, dus geen paraplu mee. Het begon al goed, ik was nog niet bij de trap of ik spotte al twee grote honden rechts en hoorde een hond links blaffen. Ik maakte rechtsomkeert en liep bijna tegen een man aan die vroeg waar ik naar toe wou. Ik vertelde dat ik naar de trap wou maar bang was voor de honden.
Hij zei dat ik niet bang hoefde te zijn want hij wist een tussendoor weggetje en zou mij bij de trap brengen. Nou dat was niet tegen dovemansoren gezegd en we liepen een andere weg naar de trap. Hij vertelde dat hij Yousef heette, vroeg waar ik vandaan kwam en zei dat hij een koffie/theetentje had vlak bij de camping en dat ik daar iets kon komen drinken als ik terug kwam. Hij vroeg ook of ik wilde roken, wat grappig dat is de eerste keer in mijn leven dat ik drugs aangeboden kreeg. Met mijn onschuldige gezicht lopen ze normaal aan mij voorbij. Ik bedankte hem vriendelijk en zei dat ik misschien morgen bij hem koffie kwam drinken. Dat is iets dat ik geleerd heb in Marokko, als je nee zegt betekent het gezichtsverlies en als je zegt "maybe tomorrow" dan houden ze op en dringen niet verder aan.
Nou daar stond ik dan boven aan de trap, het had net geregend en het miezerde nog steeds. Dapper begon ik aan de daling, maar wat waren die stenen glad onder mijn blubberzolen, ik gleed steeds uit en ging zoveel mogelijk aan de zijkant van de trap in de blubber lopen waar ik overigens ook regelmatig uitgleed. Halverwege de trap kwam ik Frits tegen, iemand van onze groep, die net naar boven aan het klimmen was. Toen ik zei dat wij beneden in het stadje gingen eten had hij daar ook wel oren naar en samen gingen we naar beneden, af en toe was hij een goede steun als ik uitgleed.
Ja hoor gelukkig waren we beneden, het regende nog steeds, maar wat was het mooi in dat stadje met al die kleuren blauw. Op een terrasje onder een luifel ging ik op Eva wachten, maar het duurde toch wel lang. Even appen en ze bleek bij een andere trap uit de taxi gestapt te zijn. Maar ze wilde wel naar ons toekomen want dat was goed voor haar rug.
Daar zaten we dan op het terras met een lekkere kop NosNos (koffie met melk, sterker dan café au lait), te kijken naar de mensen in de regen. Marokkanen met een paraplu ☔, dat was de eerste keer dat ik dat zag.
Daarna lekker door de mooie straatjes lopen waar duidelijk het toerisme zijn intrede had gedaan, maar waar het nog steeds heel mooi is.
Heerlijk geluncht en helemaal naar beneden aan de andere kant gelopen en toen weer terug omhoog. Nog even een terrasje met lekkere vruchtensappen en om 17.00 uur met de taxi terug naar de camping.
Wat ben ik bij dat we gisteren al zijn gaan rijden en vandaag het stadje konden bekijken.
Morgen reizen we al weer naar onze laatste camping in Marokko.Read more