Reinicializar a pesquisa
Nimrod's Adventures
Atualmente viajando
  • Sailing Nimrod

Nimrod's Adventures

🧑🏽‍🦱🧒🏻 Bart & Bel
⛵ Nimrod
🌎 En route Leia mais
+2
SeguirResumoResumoCalendárioCalendárioCompartilharCompartilharLista de metas
Os mais antigos primeiro
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante
    11

    Maddalenas ⚓: Cala Garibaldi

    31 de mai.–1 de jun., Itália ⋅ ☀️ 24 °C

    🇬🇧🇺🇸⬇️Vanaf 1 juni is het niet meer toegestaan om s nachts overnachten op de Maddalenas eilanden. Of nouja, het is wel toegestaan maar alleen aan bepaalde moorings. Maarja, die moorings zijn nergens te bekennen. Er zijn flink wat boten die het erop wagen, zien we s avonds op VesselFinder, maar wij lopen het risico van een boete van €500 liever niet. De regeling is goed bedoeld om het natuurgebied te beschermen. Het is nu nog niet zo druk dus lijkt het erg overdreven maar ik kan me goed voorstellen dat het over een paar maanden hier stervensdruk is. En de natuur tegen de mens beschermd moet worden.

    We hebben weer een mooi plekje gevonden en vanaf hier kunnen we ook met de dinghy naar een supermarkt en een poging doen om ons vuilnis weg te gooien. De dinghy kunnen we stiekem aanleggen in de Marina aan het eiland aan de andere kant van de baai. We hadden al gelezen dat het weggooien van vuilnis lastig kan zijn op Sardinië. Nou dat hebben we gemerkt. We hebben zeker 20 minuten rondgelopen en geen vuilnisbak gevonden. Alleen een paar voor hondenpoep zakjes en een aantal containers die eruit zien alsof ze al in geen jaren geleegd dan wel geopend zijn. Uiteindelijk vinden we op een verlaten boot/industrie terrein een puinzooi container waar we besluiten het vuilnis te laten.

    Aan het einde van de dag maken we nog een lekkere wandeling, ontmoetten we een lokale geiten familie onderweg, en vinden we weer een strandje voor een duik (nog steeds niet onder water voor Bart) en een (zelf meegenomen natuurlijk) biertje. Die avond is de Champions League finale. Ook al zijn we in Italië en strijdt Internazionale Milano om de titel er is nergens een dorpje te bekennen. Laat staan een kroegje om de wedstrijd te kijken. Misschien maar beter ook achteraf... Dus zetten we Starlink aan, klappen Bart's laptop open en strijken neer op het beste terras: ons achterdek. Prachtig voetbal, aan een kant, maar geen spannende finale helaas. Maarja, onze sportliefhebber hartjes hebben er toch weer van genoten. Een mooie laatste avond op de Maddalenas.

    🇺🇸🇬🇧
    On the Maddalena Islands, the distances are wonderfully short. With trips of just 3, 4, or 5 nautical miles, we move from one spot to the next, mainly to enjoy the beautiful weather and crystal-clear water. Same goes for the bay. During the day it’s still too hot to go exploring, but in the late afternoon we take the dinghy ashore. We walk a short distance—again, much of the land is unfortunately private—and eventually find an abandoned little beach for another refreshing swim.

    Life moves at such a nice, slow pace here, which suits the warm weather perfectly (25°C and up).

    As of June 1st, it’s no longer allowed to spend the night on the Maddalena Islands. Well, technically it is allowed, but only at designated moorings. The problem is: those moorings are nowhere to be found. We see quite a few boats chancing it anyway, according to VesselFinder in the evenings, but we’d rather not risk a €500 fine. The rule is well-intentioned—it aims to protect the natural park. Right now, it still feels quite empty, so it seems a bit over the top. But I can easily imagine it becoming incredibly crowded here in a couple of months, and then nature will definitely need some protection from us humans.

    We’ve found another lovely spot, and from here we can also take the dinghy to a supermarket and try to get rid of our trash. We sneakily dock the dinghy at the marina on the island on the other side of the bay. We had already read that garbage disposal can be a bit tricky in Sardinia—and that’s definitely true. We walked around for a good 20 minutes without finding a single bin. Just a few dog-waste bag dispensers and some containers that looked like they hadn’t been emptied—or even opened—in years. Eventually, we find a messy construction/dump site on a deserted boatyard where we decide to leave our trash.

    Later in the day, we go for a nice walk, meet a local goat family along the way, and discover yet another beach for a swim (still no underwater dip for Bart), and a beer (brought from home, of course). That evening is the Champions League final. Even though we’re in Italy and Internazionale Milano is playing for the title, there’s not a single village in sight—let alone a pub to watch the match. Maybe that’s for the best, in hindsight... So we fire up Starlink, open Bart’s laptop, and settle down on the best terrace around: our aft deck. Beautiful football, in a way, though not exactly a thrilling final. Still, our sports-loving hearts got what they came for. A perfect last evening on the Maddalenas.    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante

    Archipelago Maddalena⚓ Stagno Torto

    30–31 de mai., Itália ⋅ ☀️ 25 °C

    🇬🇧🇺🇸⬇️Op de Maddalena eilanden zijn de afstanden heerlijk kort. Met tochtjes van 3, 4 of 5 mijl verplaatsen we ons van hier naar daar om vooral van het prachtige weer en helderblauwe water te genieten. Zo ook in de baai. Overdag is het nog te heet om op stap te gaan, maar eind van de dag pakken we de dinghy naar de kant. We lopen we klein stukje, want opnieuw is het helaas vooral prive terrein en vinden dan een verlaten strandje voor opnieuw een verfrissende duik.

    Het leven gaat zo lekker traag, goed passend bij het warme weer (25+ graden).

    🇬🇧🇺🇸
    On the Maddalena Islands, the distances are wonderfully short. With trips of just 3, 4, or 5 nautical miles, we move from one spot to the next, mainly to enjoy the beautiful weather and crystal-clear water. Same goes for the bay. During the day it’s still too hot to go exploring, but in the late afternoon we take the dinghy ashore. We walk a short distance—again, much of the land is unfortunately private—and eventually find an abandoned little beach for another refreshing swim.

    Life moves at such a nice, slow pace here, which suits the warm weather perfectly (25°C and up).    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante

    Archipelago Maddalena⚓: Cala Santa Maria

    28–30 de mai., Itália ⋅ 🌬 21 °C

    🇺🇸🇬🇧⬇️We hebben zin om weer naar Italië te gaan. Als de wind weer wat gezakt is varen we zeker 6 mijl naar de Italiaanse eilanden groep Archipelago Maddalena. Deze eilanden worden ook wel de Caraïben van Europa genoemd, blijkbaar. Wij hadden er in elk geval nog nooit van gehoord. Maar de witte zandstranden en helderblauwe water is inderdaad prachtig. De palmbomen en de jungle missen, dus tja of het nou echt Caraïbisch is, het water en het zand dan.

    Onze eerste stop is Cala Santa Maria. Het ankeren gaat op de een of andere manier voor geen meter. Eerst klungelen we met het bepalen waar we het anker gaan droppen, vervolgens worden door de, niet zo heel harde wind, weggezet en krijg ik tot 4 keer toe de haak van de snubber niet om de anker ketting. We lijken we amateurs😅 Of een van de vele charter boten die hier in grote getale aanwezig zijn. In deze baai, waar de ene na de andere volgeladen toeristen boot af en aan meerd wachtten we nog 1 nacht met harde wind af om de volgende dag te genieten van de paradijselijkheid hier. We gaan met de dinghy aan land en lopen richting het pad dat ons naar een nog mooier stukje zou moeten brengen. Dat schijnt prive terrein te zijn dus banen we ons weer een weg terug langs de krokante verbrandende toeristen op het strand. We zetten het motortje op de dinghy en snorren dan maar naar ons stukje paradijs.

    We vinden een mini stukje strand en er dobbert 1 motor bootje in het kleine baaitje. Het blijkt een Nederlands stel te zijn die voor een dag met een schipper op pad zijn, Viola en . We hebben een leuk gesprek, wij in het water en zij op hun bootje. We maken nog wat fotos van elkaar vanaf een afstandje en zwaaien ze dan gedag. We hebben onze sv_nimrod instagram met ze gedeeld en de volgende dag krijgen we nog een heleboel foto's en filmpjes van onze Nimrod toegestuurd. Ze zijn de baai in gegaan om Nimrod eens te bekijken. Wij genieten nog van onze borrel op het strand voordat we weer richting huis gaan.

    Oja, ik bak sinds een tijdje weer eigen zuurdesembrood. De starter die ik via Lajla van Yolanda heb gekregen was bijna overleden maar na een week geduldig voeden heb ik m weer tot leven gewekt! Dus we smullen nu bijna dagelijks van een versgebakken broodje. Samen met de watermaker die op onze zonnepanelen werkt en de douchezak die we in de zon kunnen leggen om het water op te warmen zijn we zo heerlijk onafhankelijk van het vaste land. Af en toe alleen even week of 2 weekboodschappen doen en we kunnen we weer tijden vooruit. Heerlijk!

    🇺🇸🇬🇧
    We’re excited to head back to Italy. Once the wind dies down a bit, we sail the overwhelming 6 miles to the Italian island group Archipelago della Maddalena. Apparently, these islands are sometimes called the Caribbean of Europe. We had actually never heard of them before. But the white sandy beaches and crystal-clear water are indeed stunning. The palm trees and jungle are missing, so whether it’s truly Caribbean… well, the water and sand are, at least.

    Our first stop is Cala Santa Maria. For some reason, anchoring is a complete mess. First we fumble around trying to decide where to drop the anchor, then we get pushed around by the not-so-strong wind, and I fail four times to hook the snubber onto the anchor chain. We look like amateurs 😅 Or like one of the many charter boats that are here in large numbers. In this bay—where one tourist boat after another docks and departs—we wait out one more night of strong wind before enjoying the paradise around us the next day. We take the dinghy to shore and head toward a path that’s supposed to lead to an even more beautiful spot. It turns out to be private property, so we make our way back through the crispy, sunburned tourists on the beach. We put the engine on the dinghy and buzz off to our own little piece of paradise.

    We find a tiny stretch of beach with one small motorboat floating in the bay. It turns out to be a Dutch couple out for the day with a skipper—Viola and [name missing]. We have a fun chat, us in the water and them on their boat. We snap some photos of each other from a distance and wave them goodbye. We had shared our sv_nimrod Instagram with them, and the next day we receive a bunch of photos and videos of our Nimrod. They had cruised into the bay for a closer look. We enjoy a little aperitif on the beach before heading back home.

    Oh, and I’ve started baking my own sourdough bread again. The starter I got from Lajla via Yolanda was almost dead, but after a week of patient feeding I brought it back to life! So now we’re enjoying freshly baked bread almost every day. Along with our watermaker powered by solar panels and the solar shower bag that heats up in the sun, we’re wonderfully independent from the mainland. We just need to do a grocery run every one or two weeks and we’re good to go again for ages. Bliss!    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante

    Corsica VIII: Cala Zeri

    25–28 de mai., França ⋅ ☀️ 19 °C

    Vanuit Campomoro vertrekken we naar onze voorlopig laatste ankerplek op Corsica. Nouja niet Corsica zelf maar een klein eilandje aan het zuidoostelijke puntje van het grote eiland. Met een heerlijke ruime wind varen we richting onze bestemming. Hoe verder zuidelijk we varen hoe lager de bergen en uiteindelijk de heuvels worden. Vlak voor we de hoek om gaan varen we eerst nog langs Bonifacio. Vanwege de voorspelde wind de komende dagen moeten we deze prachtig op de rand van de kliffen gebouwde stad, voor nu, aan ons voorbij laten gaan. We varen er redelijk ruim voorbij, maar ook van een afstandje ziet het er mooi uit.

    Als we de zuidelijke kaap ronden is het nog maar een klein stukje. Wel moeten we door een hele smalle doorgang met aan beide zijden kleine rots eilandjes. Om hier succesvol doorheen te manoeuvreren zit ik met mijn neus op de kaart om Bart aan het roer aanwijzingen te geven. Op de fok en met de motor voor de zekerheid erbij varen we er heel soepel doorheen. We hadden eigenlijk een andere ankerplek bedacht maar als we er langs varen zien we alleen maar catamarans liggen en ook op de kaart ziet het stuk waar je goed beschut ligt er iets te ondiep uit voor ons. Aangezien er 30+ aan westelijke Mistral vlagen voorspeld is komende dagen varen we nog een klein stukje door.

    Als we aankomen liggen er al twee andere boten dus we aansluiten achteraan aan. De eerste nacht komen we goed door en de harde wind blijft nog uit. De twee andere boten vertrekken de volgende ochtend dus wij schuiven een stukje op wat verder de baai in en dus beter beschut. Op een gegeven moment horen we een luide "tunk", en Bart besluit buiten te kijken wat er is gebeurd. Onze snubber, de lijn met een haak die we gebruiken om niet te veel spanning van de anker ketting op de ankerlier te zetten, is gebroken en de haak is nadat hij tegen de boot is geknald in het water gevallen.

    Het voordeel is dat we weer in prachtig helder blauw water liggen met een witte zand bodem. Bart ziet vanuit het water de haak op de grond schitteren in het zonlicht. Het nadeel is dat we toch wel op zo'n 5 en 6 meter diepte liggen. Bart neemt een duik en het klaren onderwater gaat niet helemaal goed. Met de haak, maar een beetje versuft en misselijk komt hij weer boven. Het lijkt erop dat er mogelijk een scheurtje in zijn trommelvlies is ontstaan. Dat betekent komende week/weken niet zwemmen, of in ieder geval niet onder water voor Bart. Heel spijtig want op mijn snorkel avonturen zie ik wel zo'n 10 tot 14 verschillende vissoorten! Ik doe zelfs een poging om met onze speargun een vis te vangen. Maar ik kan nog bij lange na niet lang genoeg onder water blijven om de vissen op te wachten in plaats van als een idioot proberen achterna te zwemmen. Nog even oefenen dus! Gelukkig kan Bart zich op de sup goed vermaken en met zijn koppie boven water wel lekker afkoelen in het water.

    De harde wind valt gelukkig nog mee de laatste twee nachten. Waar er voorspeld was dat we vlagen van 35 knopen overheen zouden krijgen schiet de teller niet boven de 27. We slapen tegen onze verwachtingen in heerlijk 🌹🛌🏽

    🇬🇧🇺🇸
    From Campomoro, we head to what will likely be our last anchorage in Corsica. Well, not actually Corsica itself, but a small island at the southeastern tip of the main island. With a lovely broad reach, we sail toward our destination. The further south we go, the lower the mountains become, eventually turning into hills. Just before rounding the corner, we pass by Bonifacio. Due to the forecasted winds in the coming days, we have to pass up visiting this beautiful city built on the edge of the cliffs—for now, at least. We sail by at a decent distance, but even from afar, it looks stunning.

    As we round the southern cape, it’s only a short distance to go. However, we have to pass through a very narrow channel flanked by small rocky islets on both sides. To navigate through safely, I’m nose-deep in the chart, giving Bart directions at the helm. With the genoa out and the engine on for extra safety, we glide through smoothly. We had actually planned to anchor elsewhere, but as we pass that spot, we see it’s packed with catamarans. On the chart, the well-sheltered part also looks a bit too shallow for us. Since gusts of 30+ knots of westerly Mistral are forecasted for the coming days, we decide to sail a little further.

    When we arrive, there are already two other boats anchored, so we join in behind them. The first night goes well, and the strong wind hasn't arrived yet. The two other boats leave the next morning, so we move further into the bay for better shelter. At one point, we hear a loud clunk, and Bart decides to check outside to see what happened. Our snubber—the line with a hook we use to relieve tension from the anchor chain and windlass—has snapped, and the hook, after hitting the boat, has fallen into the water.

    The upside is that we're in beautifully clear blue water over a white sandy bottom. From the surface, Bart can see the hook glinting in the sunlight on the sea floor. The downside is that we're anchored in about 5 to 6 meters of water. Bart takes a dive, but the descent doesn’t go smoothly. He resurfaces with the hook, but feeling a bit dazed and nauseous. It seems he may have sustained a small tear in his eardrum. That means no swimming—or at least no underwater diving—for him for the next week or so. A real shame, as I spot around 10 to 14 different fish species during my snorkeling adventures! I even try to catch a fish with our speargun, but I can’t stay underwater long enough to lie in wait, and end up chasing them like a lunatic. Still need some practice! Luckily, Bart is able to enjoy himself on the SUP and cool off with his head above water.

    Fortunately, the strong winds are not as bad as predicted over the last two nights. While gusts of 35 knots had been forecast, the wind never goes over 27. We sleep beautifully, much to our surprise. 🌹🛌🏽    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante

    Corsica VII: Campomoro⚓

    24–25 de mai., França ⋅ ☀️ 19 °C

    Wat een heerlijke zeiltocht was het van Ajaccio naar Campomoro. Om de baai uit te komen en vervolgens linksaf te kunnen moesten we eerst nog een paar extra slagen maken. Later op de dag zou de wind gunstig draaien en dat deed ze! Eerst een heerlijke 15 knopen ruimwindse koers en vervolgens hebben de boom gezet om melkmeisje te varen aangezien de wind helemaal van achteren kwam. De eerste paar keren zaten we steeds flink te klungelen om die boom goed te krijgen maar ondertussen hebben we het trucje door. Bevestigen aan een val, Bart met boom naar voren, ik met boom naar achteren, Bart zet m vast in de fok, ik op de mast en uitrollen maar 💨

    Als we aankomen is het nog even zoeken naar een plekje want de plek die we eerst bedacht hadden is wel erg klein, door de vele Posidonia, en daardoor diep op de plek waar het wel kon. Op plek twee komen we terecht midden tussen de kleine bootjes aan moorings dus uiteindelijk vinden we aan de andere kant van de baai een heerlijk plekje.

    Tijd voor mij om te snorkelen en Bart om te suppen. We hangen onze door de zon voorverwarmde douchezak op, shoutout naar Eef, nemen een lekkere warme douche en zoeken vervolgens het plekje in de zon aan boord op. Aangezien er niemand te bekennen is hebben we geen zwembroek of bikini nodig😉

    Op het strand verderop is er een feestje gaande, inclusief muziek, maar hebben lekker ons eigen borrel feestje aan boord inclusief het spelletje babbelbox voor tortelduifjes🐦💘🐦. De avonden beginnen hier steeds warmer te worden dus voor we het weten zitten we eerste rang voor een prachtige zonsondergang. Een fantastische afsluiting van een heerlijke dag😍

    🇺🇸🇬🇧
    What a wonderful sailing trip it was from Ajaccio to Campomoro. To get out of the bay and make the turn to port, we first had to tack a few extra times. Later in the day, the wind was forecast to shift in our favor – and it did! First, we had a lovely 15-knot beam reach, and then we set the pole to go wing-on-wing as the wind came directly from behind.

    The first few times we really fumbled with getting that pole right, but now we’ve got the hang of it. Attach it to a halyard, Bart takes the pole forward, I take it aft, Bart locks it into the jib, I head to the mast, and then we roll it out – whoosh 💨

    When we arrived, it took a bit of searching to find a good spot. Our first choice turned out to be too small, mostly because of the thick Posidonia seagrass, which also meant it was too deep where anchoring was possible. Our second option had us right in the middle of small boats on moorings, so in the end we found a lovely spot on the other side of the bay.

    Time for me to snorkel and Bart to go paddleboarding. We hung up our sun-warmed shower bag – shoutout to Eef – took a nice hot shower, and then found a sunny spot on board to relax. Since there was no one around, we didn’t bother with swimsuits 😉

    There was a party going on at the beach nearby, music and all, but we had our own little happy hour on board, complete with a cute couples’ game called Babbelbox. 🐦💘🐦
    The evenings are getting warmer here, so before we knew it, we had front row seats to a stunning sunset. A perfect ending to a beautiful day. 😍    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante

    Corti 🚂🚞🚃⛰️🏞️

    19 de maio, França ⋅ ☁️ 21 °C

    🇺🇸🇬🇧⬇️
    De voornaamste reden dat we, maar eigenlijk vooral ik, naar Ajaccio wilden was om vanaf daar de trein te pakken het binnenland in. Corsica staat bekend om de prachtige bergen en valleien, die zich voornamelijk in het binnenland bevinden. De treinreis zelf, van twee uur, beloofde al een traktatie te zijn. En dat was ze zeker. Deze rit zou niet misstaan in de Efteling als één van de betoverende attracties. We slingeren vanaf de kust langzaam richting de bergen, waar we stiekem tot richting de 1000 meter klommen, door de een na de andere berg tunnel reden, in de verte en soms dichtbij witte bergtoppen, watervallen, prachtige bloemenpracht, varkens vlak langs het spoor, wilde koeien en schattige bergdorpjes voorbij tuften. Onze bestemming, en zo bleek van ongeveer driekwart van de trein, was Corte of in het Corsicaans: Corti.

    Via de universiteit en het oude centrum, inclusief de citadel, zijn we naar de Tavignanovallei gelopen. Hier heeft blijkbaar vroeger ooit een gletsjer gestroomd, nu is het een heerlijke rotsachtige rivier. Het was een prachtige dag en opnieuw best een stevige wandeling dus de verleiding om in het water te springen was groot. We stelden het nog even uit, en vulden eerst maar eens onze bidons en Bart bekeek het damwerk van voorgaande wandelaars. Op een gegeven moment kwamen we op een verlaten stuk rivier inclusief een paar inimienie watervalletjes. Een top plek. Dus hup uit de kleren een heerlijk afkoelen. Lekker om weer eens in zoet water te spelen inplaats van de zoute zee.

    Op de terugweg namen we een andere weg terug, bovenlangs en gedeeltelijk via het "pad van de herder". Heel toepasselijk kwamen we onderweg een kalf met papa en mama tegen. Daarnaast ging Bart terug met een flinke hooikoorts aanval aangezien we eens pad door de bloemen en grassen, oftewel pollen moesten banen.

    Aangekomen bij het treinstationnetje zagen we veel bekende gezichten van onze mede treinreizigers van de heenweg. Ons tripje was dus helemaal niet zo'n gek idee geweest. Aangezien Bart op de heenweg bij het raampje had gezeten, ja soms zijn we een stel kleine kinderen die strenge afspraken maken om het plekje voorin of de afstandsbediening, mocht ik nu. De grijze duiven, onze 65+ medereizigers, waren helaas allemaal gebrand op het bemachtigen van de beste uitzicht plekjes aan de rechterkant van de trein, dus helaas bleef de minder spectaculaire linkerkant over. Toch was het nog steeds een prachtige rit en een heerlijke dag! 🌸🪻💦

    🇬🇧🇺🇸
    The main reason we—or actually mostly I—wanted to go to Ajaccio was to take the train from there into the interior of the island. Corsica is known for its stunning mountains and valleys, which are mostly located inland. The train ride itself, about two hours long, already promised to be a treat. And it truly was. This ride wouldn’t be out of place in the Efteling as one of the enchanting attractions. We slowly wind our way from the coast into the mountains, secretly climbing up to around 1,000 meters, passing through one mountain tunnel after another, with snowy peaks in the distance—and sometimes up close—waterfalls, beautiful wildflowers, pigs right next to the tracks, wild cows, and adorable mountain villages. Our destination, and apparently that of about three-quarters of the train, was Corte—or in Corsican: Corti.

    Via the university and the old town, including the citadel, we walked to the Tavignano Valley. Apparently, a glacier once flowed through here; now it’s a lovely rocky river. It was a beautiful day and again quite a strenuous hike, so the temptation to jump into the water was strong. We held off a bit longer, first refilled our water bottles, and Bart inspected the little dam structures made by previous hikers. At a certain point, we reached a deserted stretch of river with a couple of tiny waterfalls. A perfect spot. So, off with the clothes and in for a refreshing dip. So nice to play in fresh water again instead of the salty sea.

    On the way back, we took a different route, up above and partially along the “shepherd’s path.” Fittingly, we came across a calf with its mom and dad. On top of that, Bart ended up with a pretty bad hay fever attack since the trail led us through fields of flowers and grasses—in other words, pollen.

    When we arrived back at the little train station, we saw many familiar faces from our fellow passengers on the outbound trip. So, it turned out our little excursion hadn’t been such a crazy idea after all. Since Bart had gotten the window seat on the way there—yes, sometimes we’re like little kids making strict deals over who gets the front seat    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante

    Corsica VI: Ajaccio ⚓

    18–24 de mai., França ⋅ ☀️ 22 °C

    🇬🇧⬇️
    Op zondag 18 mei vertrekken we richting Ajaccio. Zondag 18 mei 2025. Of nouja in Bart's geval als zondag 18 mei 2025 en in mijn geval dat jaar dat we in Corsica aan het zeilen waren. Maar die dag zullen we allebei herinneren net zoals de dag dat ik met mijn familie de gehuurde fietsen terugbracht op Texel, of misschien was het Terschelling, en we naar Teletekst keken en Bart als 29 april 2007. Net als toen was het tot de laatste speelronde van de eredivisie ontzettend spannend. Er kon nog van alles gebeuren. Met een P(i)SV'er en Ajacied aan boord, op een hele rustige zeildag, waarbij we meer dobberen dan zeilen, met een heerlijk zonnetje erbij oftewel de perfecte condities om Starlink aan te zetten en midden op zee, langs de Corsicaanse kust, de Eredivisie aan te zetten. Helaas net als in 2007, voor mij als Amsterdammer, niet het gewenste resultaat.

    Ik had zelf voorgesteld dat de niet-kampioen zou koken. Gelukkig hoefde ik alleen maar restjes op te warmen😉 Voor het zover was hadden we nog zo'n 15 mijl te gaan. De hele dag was een aan-de-windse koers en gingen we een flink stuk van de kust af om hopelijk de goede wind draaiingen en versnellingen te kunnen pakken. Dit leek goed te werken. Die ochtend waren we tegelijkertijd met een ander bootje vertrokken. Aangezien zij kozen voor de route langs de kust leken we ze op een gegeven moment helemaal kwijt te zijn en baalden we van onze keuze om verder de zee op te gaan. Maar toen ook wij na een kleine omweg de kust bereikten kwamen we ze weer tegen en voeren zij al een tijd op de motor terwijl wij nog konden zeilen, winnen! Helaas niet veel later was de wind dan toch echt op en hebben we laatste 12 van de 36 mijl ook moeten motoren 😭.

    De baai van Ajaccio is gigantisch en aan de kant van Ajaccio flink volgebouwd. Na een week in natuurparken gelegen te hebben is het wel even wennen. Als we uiteindelijk het einde van de baai bereiken is het nog een flinke puzzeltocht naar een ankerplekje. Er is een groot en rommelig mooring veld, daaromheen liggen al best wat boten voor anker en er is nog een ankerplek vlakbij waar de grote veerponten naar Sardinië en het vasteland en cruiseschepen aanmeren. We vinden gelukkig een plekje in de buurt van het mooring veld.

    Tegen onze verwachtingen in, wat een verrassing, liggen we bijna een week in Ajaccio. De eerste paar dagen voor een bezoek aan Corti en 2 dagen werken waren gepland. Maar daarna liggen we nog een paar dagen vast omdat er flinke noordwestenwind en hoge golven voorbij komen. Die wachtten we rustig af, we hebben ondertussen immers geleerd dat we geen haast hebben. Genoeg tijd om wat klusjes te doen, de kotterstag is nu af en de motorbilge is weer schoon, en Ajaccio zelf te bekijken.

    Ajaccio is de geboorteplaats van Napoleon. Niet het snoepje, maar Napoleon Bonaparte. Hij woonde slechts negen jaar in de stad, maar zijn oude huis is omgetoverd tot een museum Maison Bonaparte. We zijn er heen gelopen, maar niet in geweest. De stad zelf was wel schattig maar vooral ingericht op de gigantische cruiseschepen die hier aanmeren, zoals het Duitse schip dat er lag toen wij er waren met 3000 passagiers aan boord. Veel winkeltjes met toeristen troep en te dure restaurants. Het leukste waren de bibliotheek met boeken geschreven tot 5 eeuwen geleden! en de kleine verwijzingen naar Napoleon gemaakt door straat kunstenaars. Maar ons absolute hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk, was onze trip naar Corti! ➡️ 👣

    🇺🇸🇬🇧
    On Sunday, May 18, we set off towards Ajaccio. Sunday, May 18, 2025. Or well, in Bart’s case as Sunday, May 18, 2025, and in my case as that year we were sailing around Corsica. But that day we'll both remember, just like the day I returned the rented bikes with my family on Texel—or maybe it was Terschelling—and we were watching Teletext, and Bart as April 29, 2007. Just like back then, the Eredivisie remained incredibly exciting until the final matchday. Anything could still happen.

    With a PSV fan and an Ajax fan on board, on a very calm sailing day where we drifted more than we sailed, with a lovely bit of sunshine—in other words, perfect conditions to switch on Starlink and stream the Eredivisie mid-sea along the Corsican coast. Unfortunately, just like in 2007, not the desired outcome for me as an Amsterdammer.

    I had suggested that the non-champion would cook. Luckily, I only had to reheat some leftovers. Before that, we still had about 15 miles to go. The entire day we were sailing close-hauled and went far off the coast, hoping to catch favorable wind shifts and gusts. That seemed to work well. That morning, we had left at the same time as another boat. Since they chose the route along the coast, at some point we seemed to have completely lost them and regretted our decision to head out to sea. But when we reached the coast again after a small detour, we saw them again—and they had been motoring for a while, while we were still sailing. Victory! Unfortunately, not much later, the wind really died down and we had to motor the last 12 of the 36 miles.

    The bay of Ajaccio is huge and quite built-up on the Ajaccio side. After a week of anchoring in nature reserves, it takes some getting used to. When we finally reach the end of the bay, it's quite a puzzle to find a spot to anchor. There’s a large and messy mooring field, quite a few boats anchored around it already, and another anchorage close to where the big ferries to Sardinia and the mainland and cruise ships dock. Fortunately, we find a spot near the mooring field.

    Contrary to our expectations—what a surprise—we end up staying in Ajaccio for nearly a week. The first few days were planned, to visit Corti and to work for two days. But after that, we were stuck for a few more days due to strong northwesterly winds and high waves. We waited it out calmly; by now, we've learned there’s no rush. Plenty of time to do some chores—the cutter stay is now finished, and the engine bilge is clean again—and to explore Ajaccio itself.

    Ajaccio is the birthplace of Napoleon. Not the candy, but Napoleon Bonaparte. He only lived in the city for nine years, but his old house has been turned into a museum: Maison Bonaparte. We walked there but didn’t go inside. The city itself was charming but mainly geared toward the massive cruise ships that dock here, like the German one that was moored when we were there with 3,000 passengers on board. Lots of tourist-trap shops and overpriced restaurants. The best parts were the library with books written up to 500 years ago and the little references to Napoleon made by street artists. But our absolute highlight—literally and figuratively—was our trip to Corti! ➡️ 👣    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante
    1

    Corsica V: Calanche de Piana ⚓

    17–18 de mai., França ⋅ ☀️ 18 °C

    🇬🇧⬇️Twee ankerplekken op één dag dat is voor ons best gebruikelijk. Drie ankerplekken, dat hebben we nog niet vaak gehad. In eerste instantie besloten we te verkassen naar de andere kant van de baai. Daar zouden we met de komende zuid zuidwestelijke wind goed beschut moeten liggen. Vol vertrouwen maken we de zeilen klaar en varen we zuidwaarts. Maar er is weer eens geen wind. We proberen het toch even en we kunnen een heeeel klein stukje zeilen. Van te voren hadden we bedacht om naar de ankerplek Plage de Ficaloja te gaan. Onderweg lijkt de ankerplek iets verder de baai in bij Marine de Porto iets beter te zijn volgens de app Navily. Dus we varen een stukje verder.

    Ondertussen hebben we al prachtig uitzicht op de Calanques de Piana (een landvorm in de vorm van een diepe vallei met steile hellingen, deels ondergedompeld in de zee) een UNESCO werelderfgoed. Als we de ankerplek naderen zien we twee kleine Franse bootjes al redelijk heen en weer bewegen. We persen onze Nimrod tussen hun in. We maken de afspraak dat we vandaag meteen gaan wandelen in de Calanques en als we terug zijn kijken of we willen blijven liggen of toch
    proberen of het bij onze originele ankerplek Plage de Ficaloja beter is. De deining komt namelijk veel meer west dan de voorspelde zuid binnen en dus rolt ie heerlijk alle baaien van de westelijke kust van Corsica in.

    Wegens de deining is het nog een hele klus om het motortje op de dinghy te krijgen. Gelukkig hebben we ondertussen een goede tactiek met gebruik van de grootzeilval en het lukt nog aardig soepel. Aan land is het eerst nog flink zoeken naar het begin van het pad. Na wat gedwaald te hebben weten we het te vinden. Dan is het nog ongeveer ander half uur lopen naar het begin van de route die ik heb gevonden 😅

    We vinden gelukkig onderweg wat, erg steile, shortcuts. Of het in tijd of moeite scheelt geen idee, in afstand wel dus dat voelt goed. Uiteindelijk komen we flink bezweet en al aardig moe aan bij het startpunt van de route. We besluiten een klein stukje van de route te lopen in ieder geval naar een van de zogenaamde mooiste uitzichtpunten. Toen we daar aankwamen was het al die al die kilometers en steile meters meer dan waard. Wat een prachtige rotsformaties. Alsof we in een soort rood Europees Yosemite park terecht waren gekomen. Met ondertussen ook uitzicht op de Middellandse Zee.

    Vervolgens hadden we nog zo'n twee uur wandelen terug te gaan. De laatste kilometers hebben we toch maar niet alle steile weggetjes naar beneden genomen aangezien we onze voetjes al niet meer zo goed meer optilden. Uiteindelijk bereikten we veilig weer het beginpunt, van de wandeling, niet van de route 😅

    Onderweg naar beneden zagen we alleen de maatjes van ons en onze buurbootjes al flink heen en weer gaan. Bij het strandje aangekomen zagen we Nimrod bijna van gangboord naar gangboord het water raakt door het schommelen. In deze heksenketel gaan we geen minuut slaap kunnen vatten. Aan boord komen was al een uitdaging. De buitenboordmotor weer aan boord hijsen en vervolgens de dinghy was een nog grotere strijd. Maar opnieuw lukte het. Tegen de golven en de wind in, met een zeer lage snelheid, motoren we de paar mijl richting Plage de Ficaloja.

    Als we bijna aankomen schiet er net een ander bootje de baai, shit! Gelukkig op dat moment draait het bootje dat daar al light zijwaarts op de golven en gaat vervolgens gigantisch heen en weer. Ook het bootje dat net aankomt gaat van links naar rechts. Wij varen ondertussen decident door, lachen vriendelijk en varen strak naar het plekje dat we voor ogen hebben. Het andere bootje vaart gelukkig door. Zo is er precies genoeg plek voor ons. Het zeegras ontwijkend droppen we ons anker precies goed en we liggen om voor ons een oase van rust. We schommelen wat maar vergeleken met waar we vandaan komen lijkt de deining hier niet aanwezig te zijn.

    Ik duik nog even het water in om te checken of het anker echt goed ligt, wat zeegras betreft. Ik word omringt door minstens honderd zeebrasems! De go pro hebben we nog niet aan de praat helaas dus we moeten het doen met een foto van Bart vanaf de Nimrod. Na een lekkere pasta, 2 afleveringen van onze ankerserie Heroes en een kopje thee kruipen we onder de dekens. Ik slaap als een baby, Bart wordt helaas wel een paar keer wakker. Maar deze derde ankerplek is sowieso beter dan nummer twee van vandaag!

    PS: Ik ben heel blij met mijn Dora the Explorer broek met 4 supersonische zakken!

    🇬🇧🇺🇸
    Three anchorages in one day—now that’s a first for us. Usually, two is plenty. Our plan was simple: move to the other side of the bay, where we’d be well protected from the coming south-southwesterly winds. Confidently, we prepped the sails and headed south. But of course, there was no wind. Still, we gave it a shot and managed to sail just the tiniest bit.

    Initially, we had our eyes on anchoring at Plage de Ficaloja. But en route, the spot a bit further into the bay near Marine de Porto looked better on Navily. So we kept going. The whole way, we had a stunning view of the Calanques de Piana—a dramatic series of red rock cliffs and narrow inlets, partly submerged in the sea. It’s a UNESCO World Heritage site, and rightfully so.

    As we neared the anchorage, we saw two small French boats already bobbing around in the swell. We wedged Nimrod carefully between them, agreeing we’d hike into the Calanques right away, then reassess the anchorage afterward—stay or move again?

    Thanks to the swell, getting the outboard onto the dinghy was a mission. But by now, we’ve got a solid system using the mainsail halyard, and managed smoothly enough. On land, we wandered a bit to find the start of the trail—definitely not obvious. Once found, we still had about an hour and a half to go just to reach the start of the actual hike I’d mapped out.

    Luckily, we discovered a few very steep shortcuts. Whether they saved time or energy is debatable, but they cut the distance, and that felt like a win. Sweaty and already tired, we finally reached the start of the route and decided to hike at least as far as one of the top-rated viewpoints. It was so worth it. Jagged, fiery-red rock formations surrounded us—it felt like we’d landed in a European Yosemite, with views over the Mediterranean as the cherry on top.

    Then came the long walk back—about two hours. We skipped most of the steep downhills, given how sluggish our legs were getting. Eventually, we reached the start point again. Not of the hike—just the route. Still had to get back to the beach.

    On the way down, we spotted our own boat and our neighbors rocking hard. By the time we reached the shore, Nimrod was rolling almost rail to rail. Sleeping here would be impossible. Even getting back aboard was tricky. Hoisting the outboard, then the dinghy, in that swell took serious teamwork. But we did it.

    Bashing into the waves at a crawl, we motored the few miles back toward our original choice: Plage de Ficaloja. As we approached, another boat darted into the bay—damn! But just then, the boat already at anchor started rolling violently side to side. The new arrival began doing the same. We kept calm, smiled politely, and headed straight to the spot we had in mind. The other boat thankfully moved on.

    Dodging the patches of seagrass, we dropped the anchor perfectly and found ourselves in what felt like pure stillness. A gentle rock here and there, but after where we’d come from, it felt like a spa.

    I jumped in to check the anchor and was immediately surrounded by at least a hundred seabream! Sadly, the GoPro still isn’t working, so we settled for a photo from Bart on the boat. After a good pasta dinner, two episodes of Heroes (our current anchorage show), and a cup of tea, we crawled into bed. I slept like a baby. Bart woke up a few times, but even so, anchorage number three was definitely a win over number two.    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante

    Corsica IV: Reserve Scandola ⚓

    15–17 de mai., França ⋅ ☀️ 19 °C

    🇬🇧⬇️We ontvluchtten de baai van Calvi om te voorkomen dat we alle kanten op geschut zouden worden. Onze geplande bestemming: Astro. Het begon als een heerlijke zeiltocht. Eerst deden we nog een kleine foto shoot zodat ik ook weer een goede foto heb voor LinkedIn. Eindelijk staat er dan ook op mijn pagina dat ik webdesigner ben en trotse mede eigenaar van Bart & Bel.

    Niet veel later moeten we een rif zetten en in een heerlijk tempo cruisen we voorbij de prachtige rotsige kust. Met een noodvaart varen we op een gegeven moment de baai van Astro in. Alleen lezen we in de reviews dat het een kiezel- en rots bodem is en van heel diep loopt het heel snel af naar heel ondiep. Aangezien we door de wind richting de kant zouden worden gezet, voelt deze plek niet lekker. We besluiten om door te varen er staat immers een lekkere flinke bries.

    We draaien om en hijsen de zeilen weer. Een uurtje later is de wind weer eens op. We wachtten nog even af, misschien is het maar eventjes, of ligt het weer eens aan de bergachtige kust waardoor de wind gek kan draaien. Maar nee, de wind is op. Dus gaat de motor aan en varen we laatste mijlen met behulp van Perky. Ondertussen zijn we aangekomen in het natuur Park Scandola. Prachtige roest rode puntige bergen vol met begroeiing. Corsica blijkt lang geleden vulkanische te zijn geweest wat het rood type rots hier verklaart. Deze prachtige omgeving maakt het op de motor varen weer helemaal goed.

    We vinden een prachtig ankerplekje net buiten het natuur park. In het park zelf mag je namelijk wel ankeren maar niet overnachten. Samen met drie andere bootjes genieten we van deze prachtplek. De volgende dag moeten we weer eens aan het werk. Bart sleept een afspraak binnen en ik werk aan de website van the Bridge. Op een gegeven moment worden we omringd door honderden kwallen! We besluiten nog maar even niet te gaan zwemmen😬. 's Middags gooien we de dinghy in het water en zoeven naar het dorpje Girolata 2 kleine baaitjes verder. Dit zou een van de mooiste plekjes van Corsica moeten zijn. Het ene na het andere toeristen bootje meert hier zomers af en aan. Wij vinden het niks.

    Door onze ogen zien we een mooie baai die is verloederd doordat de baai is volgegooid met heel dicht op elkaar gepropte moorings en in elkaar geflanste houten toeristen spots met golfplaten daken langs het strand. Het dorpje zelf, waar de mensen wonen is nog wel schattig. De charme blijkt later te zijn dat dit dorpje alleen per boot te bereiken is. Maarja, als je zelf al een jaar bijna alleen maar per boot reist denk je niet na over hoe je met de auto naar dit dorpje had moeten komen.

    De natuur eromheen is wel weer heel mooi. We maken een lekkere wandeling en bespreken wat zaken voor ons bedrijfje Bart & Bel. Dat bevalt ons erg goed. Tijdens het wandelen hebben we al meerdere malen zakelijke beslissingen gemaakt.

    Als we terug gekeerd zijn bij de Nimrod hijsen we de dinghy weer aan boord aangezien we morgen weer op pad gaan. Het begint ondertussen al aardig te schommelen aan boord aangezien er een zuidwestelijke swell binnen begint te komen. We hopen dat het niet erger wordt zodat we goede nacht kunnen maken. Helaas wordt het nog wat erger en hebben we daardoor een niet zo'n goede nacht. We worden een paar keer wakker geschommeld en besluiten s ochtends dan ook snel ons bed uit te komen en weer op pad te gaan.

    🇬🇧🇺🇸
    We fled the bay of Calvi to avoid getting tossed around from all sides. Our planned destination: Astro. It started off as a lovely sail. First, we did a little photo shoot so I could finally get a decent photo for LinkedIn. My profile now actually says I’m a web designer and proud co-owner of Bart & Bel.

    Not long after, we had to put in a reef and cruised along the beautiful rocky coastline at a great pace. Eventually, we raced into the bay of Astro. But then we read in the reviews that the seabed consists of pebbles and rocks, and it drops quickly from very deep to very shallow. Since the wind was pushing us toward shore, the spot didn’t feel safe. We decided to keep going—there was still a solid breeze.

    We turned around and hoisted the sails again. An hour later, the wind dropped off completely. We waited a bit, hoping it might come back or maybe it was just the mountainous coastline messing with the wind. But no, it was really gone. So we turned on the engine and motored the last miles with the help of Perky. By now we had arrived in the Scandola Nature Reserve—stunning rust-red jagged mountains covered in vegetation. Corsica was volcanic long ago, which explains the reddish rock. This beautiful landscape made motoring completely worth it.

    We found a gorgeous anchorage just outside the nature park. Inside the park you’re allowed to anchor, but not stay overnight. Together with three other boats, we enjoyed this amazing spot. The next day it was time to work again. Bart landed a client call and I worked on The Bridge’s website. At one point, we were suddenly surrounded by hundreds of jellyfish! So we decided to hold off on swimming for a while.

    In the afternoon, we dropped the dinghy in the water and zipped over to the village of Girolata, two small bays away. Supposedly one of the most beautiful spots in Corsica. In summer, one tourist boat after another docks here. We weren’t impressed.

    To our eyes, it was a beautiful bay that had been ruined by being crammed full of tightly packed moorings and thrown-together tourist huts with corrugated metal roofs along the beach. The actual village, where the locals live, is still quite charming. Apparently, the real appeal is that the village can only be reached by boat. But when you’ve spent nearly a year traveling almost exclusively by boat, you don’t think much about how you'd reach it by car.

    The surrounding nature, however, is once again stunning. We took a nice walk and discussed some things for our business, Bart & Bel. We really enjoy doing that. We’ve made quite a few business decisions while out walking.

    Once back at the Nimrod, we hoisted the dinghy back on board since we’d be leaving again the next day. By that time, the boat had started rocking quite a bit as a southwesterly swell rolled in. We hoped it wouldn’t get worse so we could have a decent night’s sleep. Unfortunately, it did, and the night wasn’t great. We were woken up a few times by the rocking and decided in the morning to get up quickly and set off again.    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante

    Corsica III: Calvi ⛵⚓

    13–15 de mai., França ⋅ ☀️ 19 °C

    🇺🇸🇬🇧 below

    Op een dag na vertrekken we twee weken later weer richting Calvi, Corsica. Terug naar ons varende, wiebelende en onvoorspelbare leven. We zeggen gedag tegen Bart en Selma, maar ook tegen het comfort van een warme douche wanneer je wil, in twee stappen aan wal zijn en geen zorgen of je vandaag, vanavond, vannacht of morgen nog wel goed beschermd ligt op je ankerplek. Oftewel, na twee luxe weken in de haven en overdag in huizen, is het weer even schakelen.

    Maar die knop gaat snel genoeg om. We worden meteen lekker ingeschommeld met een aan-de-windse koers vanaf Imperia tot en met Calvi. Al met al wordt het toch een prachtige zeiltocht. Via Coco hebben we geleerd dat het walvissen seizoen in deze regio nét is begonnen. We zijn nog maar een tiental mijl onderweg of we zien in de verte wel een stuk of tien keer water dat de lucht in wordt geblazen. Te ver weg om te zien, laat staan te herkennen welke soort, maar we hebben zeker weten walvissen gespot!

    Niet veel later worden we ook nog eens verblijd door een groot gezelschap dolfijnen. De harde kern blijft zeker een uur met ons meezwemmen en spelen in de boeggolven die de Nimrod maakt. Het blijft een schitterend gezicht. Ze schieten van links naar rechts, doen een soort halve schroef turn manoeuvres in het water en springen nu en dan uit het water omhoog. We aanschouwen het schouwspel vanaf de punt.

    Ook de nacht in prachtig. Het is net volle maan geweest en de hemel is helder, onbewolkt. De maan komt in haar bijna volle glorie tevoorschijn en begeleid de Nimrod richting Corsica alsof ze de hoofdrolspeler in een toneelstuk is. Ondertussen schitteren de sterren overal om ons heen. Deze omstandigheden maken het feit dat we af en toe tijdens onze slaap ons bed uit moeten om de ander te helpen met het zetten of eruit halen van een rif, helemaal goed.

    Als we 's ochtends in Calvi aankomen varen we weer richting de ankerplek waar we de vorige keer hebben gelegen. Alleen we zijn vertrokken in april en zijn nu weer terugkomen in mei. Dit betekent dat de zomer is begonnen en daarom de betaalde moorings geplaatst zijn. Ten opzichte van de boeien lagen we keurig buiten het mooring gebied. Maar de mevrouw van de haven kwam hard aangevaren in haar rib en deelde ons mee dat we hier echt niet mogen liggen. En dus werden we helemaal naar de andere kant van de baai gestuurd. Ook daar, terwijl er slechts twee boten in het gigantische mooring gebied lagen, kwam ze de volgende dag nog even checken of we er wel buiten lagen. Het was goed genoeg.

    Gelukkig hadden we het dorpje al gezien dus maakte het niet uit dat we zover weg lagen. We zijn aan boord gebleven en hebben vooral uitgerust, gewerkt en gezwommen voordat we weer moesten vertrekken omdat de wind en de swell zouden gaan draaien. Precies onze baai in. We zijn weer terug in ons cruisers leven!

    🇺🇸🇬🇧
    We set off again almost two weeks later, heading back to Calvi, Corsica. Back to our floating, wobbly, and unpredictable life. We say goodbye to Bart and Selma, but also to the comforts of a hot shower whenever you want, stepping ashore in two steps, and not having to worry whether you're still safely anchored today, tonight, or tomorrow. In other words, after two luxurious weeks in the harbor and spending our days in houses, it takes a bit of adjustment.

    But that switch flips quickly enough. We’re immediately rocked back into the rhythm with a close-hauled course from Imperia all the way to Calvi. All in all, it turns into a beautiful sailing trip. Thanks to Coco, we knew that whale season in this region had just begun. Barely ten nautical miles in, we see at least ten bursts of water spraying into the air in the distance. Too far away to see clearly, let alone identify the species—but we definitely spotted whales!

    Not much later, we’re also joined by a large group of dolphins. A core group sticks with us for at least an hour, swimming and playing in Nimrod’s bow waves. It’s always a spectacular sight. They shoot from left to right, perform kind of half corkscrew turns in the water, and occasionally leap out into the air. We watch the whole show from the bow.

    The night is beautiful too. It was just full moon, and the sky is clear, cloudless. The moon rises in near-full glory and guides the Nimrod towards Corsica like the star of a theatre play. Meanwhile, stars glitter all around us. These conditions more than make up for the fact that we sometimes have to jump out of bed during our off-watch to help each other reef or shake one out.

    When we arrive in Calvi in the morning, we head to the same anchorage we stayed at last time. But we left in April and now we’re back in May—which means summer has begun and the paid moorings are in place. Compared to the mooring buoys, we were clearly anchored outside the designated zone. But a woman from the harbor came speeding over in her RIB and told us we absolutely couldn’t anchor there. So we were sent all the way to the other side of the bay. Even there, despite only two boats in the enormous mooring field, she came by the next day to check if we were still outside the area. Apparently, it was just good enough.

    Luckily, we had already seen the village, so we didn’t mind being that far out. We stayed on board, mostly resting, working, and swimming—until it was time to leave again because the wind and swell were about to shift. Right into our bay. We're officially back in cruiser life!    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante
    1
    11

    Valloria🍝😋

    9 de maio, Itália ⋅ ☁️ 14 °C

    🇬🇧 below

    We hebben ook nog een zakelijke afspraak staan. Voor een Italiaanse connectie van senior, Paolo, maak ik een website voor zijn agriturismo. We hebben elkaar alleen 1x online gesproken en aangezien Paolo naast het runnen van zijn restaurant, het klussen bij senior en Selma nog 100 andere dingen doet én alleen Italiaans spreekt, gaat de communicatie niet super 😉 Gelukkig is Paolo's Duitse verhuur steun Judith er ook. In een mix tussen Engels, Duits en Italiaans maken we samen mooie plannen en komen we een stuk verder. Van Paolo mogen we niet vertrekken met de Nimrod totdat we bij hem in het restaurant hebben gegeten.

    Een kleine week later pakken we dus weer de scooter naar Valloria naar Paolo. Voor het eten lopen we eerst nog in het dorpje rond. Het is net een openlucht theater. Al decennia is er hier de traditie dat kunstenaars de deuren schilderen. Er zitten prachtige exemplaren bij. Ook de uitzichten over de bergen zijn fantastisch. Daarnaast staat er een gigantische vlierbloesem plant zodat ik geen gezellig mandje, maar gezellig Bart's dichtgeknoopte klus shirt, kan vullen met vlierbloesem om zelf siroop te maken. Als we trek beginnen te krijgen lopen we naar Paolo. We krijgen onze eigen prive ruimte en worden ontzettend verwend. Van een bord vol Liguriaanse antipasti, een fles huiswijn, courgette bloemen, zwijn ravioli, konijn en rosbief als hoofdgerecht (van allebei een beetje omdat we niet konden kiezen) en tenslotte tiramisu als toetje. Alles was op z'n Italiaans niet te veel poespas, maar ontzettend puur en heerlijk. Als we om de rekening vragen worden we uitgelachen en na Paolo hartelijk te bedanken rijden we weer naar beneden en sluiten we onverwachts nog even aan bij vrijdagavond in Le Grotte nummer twee.

    🇬🇧
    We also still have a business meeting scheduled. I'm making a website for an Italian connection of senior, Paolo, for his agriturismo. We've only spoken online once, and since Paolo, besides running his restaurant and helping out senior and Selma, is also doing about 100 other things and only speaks Italian, communication isn't exactly smooth. Luckily, Paolo's German rental support, Judith, is also involved. In a mix of English, German, and Italian, we're making great plans together and getting a lot further. Paolo won't let us leave with the Nimrod until we've eaten at his restaurant.

    So, about a week later, we hop back on the scooter to Valloria to visit Paolo. Before dinner, we take a walk through the village. It's like an open-air theatre. For decades, there's been a tradition here of artists painting the doors. Some of them are stunning. The mountain views are also fantastic. There's a giant elderflower bush, so instead of using a nice basket, I fill Bart's buttoned-up work shirt with elderflowers to make syrup myself. When we start getting hungry, we head over to Paolo. We're given our own private room and are treated like royalty. A plate full of Ligurian antipasti, a bottle of house wine, zucchini flowers, wild boar ravioli, rabbit and roast beef as the main course (a bit of both because we couldn’t choose), and finally tiramisu for dessert. All typically Italian—simple, pure, and absolutely delicious. When we ask for the bill, they laugh at us. After warmly thanking Paolo, we ride back down and unexpectedly join the Friday night gathering at Le Grotte number two.    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante
    1111

    Porto Maurizio/Lecchiore/Prela 🏡⛵

    29 de abr.–12 de mai., Itália ⋅ ☀️ 21 °C

    🇬🇧 below

    Ondertussen komen we samen al jaren bij Bart Sr op bezoek in Lecchiore, een bergdorpje een half uurtje van Imperia. De laatste paar jaar fantaseerden we erover dat we "ooit" met onze eigen boot, vervolgens onze eigen Nimrod, hier in de haven van Porto Maurizio zouden liggen. Eind 29 april 2025 was het dan eindelijk zover. Om kwart voor acht voeren we de haven binnen. Voor de ito's was dag nog een kwartier te vroeg, want ze gaan pas om acht uur. Gevolg? Geen gehoor op de marifoon en eerder ook al niet via de mail. We besluiten zelf een plekje uit te zoeken aan de ons welbekende steiger in het midden van het stadje.

    Als we uiteindelijk telefonisch contact opnemen met de haven, dat schijnt nodig te zijn, krijgen we over heen ons waarom hebben jullie ons niet opgeroepen op de marifoon?! Bart antwoord dat hebben we gedaan. Waarom hebben jullie ons niet gemaild?! Dat hebben we ook gedaan. Waarom hebben jullie ons niet gebeld?! Inderdaad, dat hebben we niet gedaan, dat hadden we nog kunnen doen. We hadden namelijk blijkbaar een ongewoon verzoek, we wilden graag minimaal een week, misschien langer blijven liggen.

    We besluiten naar het havenkantoor te lopen. Aangezien Bart een dame aan de lijn heeft gehad is het tijd om zijn zo gekleurde blonde lokken en blauwe ogen in de strijd te gooien. Maar helaas. Langere tijd blijven liggen kan niet aan de mooie passanten steiger in het stadje. Die is max voor twee nachten. Zelfs niet na een paar keer knipperen, charmante grapjes en een glimlach. Niet dat we daar de rest van de week inderdaad een stampvolle steiger hebben aangetroffen, maar we moesten verplaatsen naar een achteraf plek weggestopt achter de super jachten. Maarja we liggen en we mogen hier de komende tijd blijven liggen.

    Die avond eten we samen met Bart Sr, Selma, Iggy 🐕 en Otto 🐕 aan het strand. Na een nacht zeilen houden we het niet heel lang vol dus we maken het niet al te laat. De komende dagen werken we s ochtends en in de middag gaan we richting Dolcedo om Bart en Selma te helpen met een klaarmaken van het huis voor het verhuur seizoen. We maken het zwembad schoon, helpen met fikken van geknipte olijven takken, schilderen de trappen, de keuken, de slaapkamers en helpen met schoonmaken. Uiteindelijk zijn we zaterdag een uur voordat de eerste verhuurders komen, precies op tijd klaar 💪🏽

    De rest van de week werken of klussen we s ochtends nog een beetje aan boord. Zo hebben we twee nieuwe pompen geïnstalleerd in onze watermaker en eindelijk het rotte stuk hout waarop onze kotterstag zit bevestigd vervangen en met verschillende epoxy varianten weer vastgelijmd en verstevigd. Natuurlijk ging het allemaal weer niet in één keer goed, maar het nieuwe hout zit erin, de stag bevestiging past er op, nu alleen nog bevestigen als we lang genoege bouten hebben aangezien ons plankje net iets dikker is 😅

    In de middag pakken we steeds de scooters naar Prela. De tocht door de bergen is elke dag weer prachtig. We zijn hier nog niet eerder in het voorjaar geweest en genieten van de bloemenpracht en frisse groene kleuren. In Prela heeft Selma een prachtig 19e eeuwse olijfoliemolen gekocht, aan een waterval, waar we samen lekker eten, kletsen, wat puin ruimen, bbq'en en vooral genieten van het na, toch eigenlijk wel een jaar, weer eens bij elkaar zijn. Een aantal avonden worden we door Bart Sr verwend in een restaurant met heerlijke pizza's, pasta's en op de vrijdagavond een burger in de vrijdag kroeg Le Grotte van Bart Sr, Selma en hun lokale vrienden.

    Tijdens ons verblijf spelen Inter en Barcelona twee keer tegen elkaar in de halve finale van de Champions League. De beslissende wedstrijd kijken we ook weer in Le Grotte. Ook al ben ik zelf toch iets meer voor Barça was één groot feest toen Inter uiteindelijk de finale bereikte na vooral een prachtige wedstrijd.

    In het weekend lenen we de auto van senior en doen meer boodschappen dan we de afgelopen paar keer bij elkaar hebben gedaan. Op zondag hebben we nog een laatste avond samen en eten we de lekkerste pizza's tot nu toe. Maandagochtend rijden we voor de laatste keer met de scooters omhoog. Samen met Selma en Bart wisselen we nog een gastankje om en vullen we onze voorraad diesel weer aan. Daarna is het toch echt tijd om gedag te zeggen en een paar uur later varen we na twee heerlijke weken samen weer uit.

    🇬🇧🇺🇸

    In the meantime, we've been visiting Bart Sr in Lecchiore for years now, a mountain village about half an hour from Imperia. Over the past few years, we’ve fantasized about one day arriving here with our own boat—our own Nimrod—moored in the harbor of Porto Maurizio. On April 29th, 2025, it finally happened. At 7:45 a.m., we entered the harbor. For the Italians, that was still fifteen minutes too early—they only start at eight. The result? No response on the VHF radio, and they hadn’t replied to our emails either. So we decided to pick our own spot at the familiar dock in the middle of town.

    When we eventually manage to get them on the phone—which, apparently, is what we should have done in the first place—we get a barrage of questions: Why didn’t you call us on the radio?! Bart replies: we did. Why didn’t you email us?! We did that too. Why didn’t you call us?! Well, that one we didn’t do—we could’ve. Turns out our request was a bit unusual: we wanted to stay at least a week, maybe longer.

    We head to the harbor office. Since Bart had a woman on the phone, it’s time to put his bright blond hair and blue eyes to good use. But no luck. Staying longer at the beautiful visitor dock in town isn’t allowed. Two nights max. Not even with a few winks, charming jokes, and a smile. Not that the dock was actually full the rest of the week, but still—we had to move to a tucked-away spot behind the superyachts. But at least we have a place, and we’re allowed to stay for the time being.

    That evening we have dinner on the beach with Bart Sr, Selma, Iggy 🐕 and Otto 🐕. After a night of sailing, we don’t last very long, so we keep it short. In the following days, we work in the mornings, and in the afternoons we head to Dolcedo to help Bart and Selma get the house ready for rental season. We clean the pool, burn trimmed olive branches, paint the stairs, kitchen, bedrooms, and help clean up. In the end, we finish just in time—an hour before the first renters arrive on Saturday.

    The rest of the week, we spend our mornings working or doing boat jobs on board. We installed two new pumps in our watermaker and finally replaced the rotten piece of wood where the cutter stay is mounted. We glued and reinforced it with various types of epoxy. Of course, it didn’t all go smoothly at once, but the new wood is in place, the stay fitting fits—now we just need long enough bolts, since the new plank is slightly thicker.

    In the afternoons, we ride the scooters to Prela. The ride through the mountains is beautiful every day. We've never been here in spring before and are enjoying the abundance of flowers and fresh green colors. In Prela, Selma bought a gorgeous 19th-century olive oil mill by a waterfall. There, we eat well, chat, clear some rubble, BBQ, and mostly just enjoy being back together again—after basically a year apart. On several evenings, Bart Sr treats us to amazing food in restaurants—delicious pizzas, pastas, and on Friday night, a burger at the local bar Le Grotte with Selma and their local friends.

    During our stay, Inter and Barcelona play each other twice in the Champions League semi-finals. We watch the decisive match again at Le Grotte. Even though I lean more towards Barça myself, it was one big celebration when Inter reached the final after a fantastic game.

    Over the weekend, we borrow senior’s car and do more grocery shopping than we have in all our past visits combined. On Sunday, we have one last evening together and eat the best pizzas so far. Monday morning, we ride the scooters up one last time. Together with Selma and Bart, we swap out a gas canister and top up our diesel supply. Then it’s really time to say goodbye, and a few hours later, after two amazing weeks together, we set sail again.    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante
    2

    Imperia/Lecchiore I🏡⛵

    29 de abril, Itália ⋅ ☀️ 20 °C

    Only 90 nautical miles separated us from Bart's dad who lives close to Imperia. On the 28th of April we found a weather window that was good enough. We go bit back and forth about what time we would be most favorable for departure. First it looks like we will avoid the strongest wind if we leave later. A few hours later the next stormy weather is forecasted to slide into our weather window. At noon we decide to lift the anchor and set sail.

    We know that the first couple of hours will be the toughest 28-23 knots of wind upwind to reaching. Double reefed and shifting our course a bit so the wind comes in closer to 60-70 than 50-70 degrees we are making good speed. After a few hours we take out the first reef and around dinner time first the seas followed by the wind settle down. We can go ahead with full sails. Bart has a mellow first watch where the wind dies down further and he alters course this time further east of Imperia, instead of west which had been going. An hour into my watch the wind very slooooowly makes a full 360 degrees so I need Perky for a while 🚂. Even though there is no moon visible, the skies are filled with stars again and the sea is so calm the waves make a sort of rustling sound. On top of that the algae make for a festive night.

    During Bart's second watch we can sail again and at some point he is joined by some playful dolphins 😍. We only have a couple of miles to go during my second watch. Slowly I see the coastline and mountains, which are after 7+ years of dating Bart, have become familiar to me as well. With only one mile to go I wake Bart up and it is very cute to see how he happily reacts to seeing the very familiar sights. At 8 o'clock we have docked our Nimrod in Imperia, Porto Maurizio.

    We are not sure how long we will stay here. We have a list of to do's, need to do some work and will help Bart Sr and Selma with their renovation project. Most importantly we have lots of pizza's, spaghetti vongole, gelato and spaghetti fruti de mare to eat. See you in a week, or two, who knows 👋🏽    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante

    Corsica II⚓: Calvi

    24–28 de abr., França ⋅ 🌬 14 °C

    Calvi turned out to be a very pretty anchorage. No matter which direction the boat was turned, the view was gorgeous. We had our pick from snowy mountains, white sandy beaches to a picturesque old town. Most of all, swell wise it turned out to be a very good decision to go into this bay. It was super quiet.

    Here we looked up a little bit of history on Corsica to find out about the interesting mix between Italian and French town or street names or words in general. Turns out, Corsicans don't really relate to either the French or Italians, Genovese to be specific, but mostly proudly feel Corsican. Being an island with rich mountains they have adapted to a lifestyle that combines the riches of the sea with those of the earth, mountains specifically.

    In Calvi we both worked a bit, strolled around the old town already enjoyed some, even though we are not really in Italy yet, delicious gelato with cool flavors like chestnut and a typical Corsican flower/herb I can't remember and did some shopping! I found a pair of shorts and two cute summer dresses which are made in the EU! And of course, waited for a weather window for our last leg to Imperia aka Bart's dad! We have found it, Monday the 28th of April we are going 🚀⛵ Or truthfully, we are on the way!    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante
    2
    1

    Corsica I ⚓: Golfe de la Revellata

    23–24 de abr., França ⋅ 🌬 16 °C

    After a couple of relaxing days on board we set sail to Corsica. We have a lovely reaching course while we sail in between Sardegna and Corsica. Once we make it to the western side of the Corsican island, the wind comes in more and more from behind. We are too "busy" enjoying the moment to even take any pictures or videos 😅 The only pictures in my camera roll are some very dark ones in attempt to photograph the impressive starry sky. It looks like we will make it to the anchorage shortly after Bart's second watch. Very sweet of him he doesn't wake me up to take over from him. Little did he know it would take us at least another two hours before we have dropped our anchor. It's another gorgeous bay: crystal clear water, lots of fish and green hills all around. Sailing into the bay we saw some mountains with snowy peaks! Unfortunately, we can't see them from our anchorage.

    Since Bart slept for only 2-3 hours he is having a bit of a rough day. He starts off strong with a sales call! Followed by alternating between watching a tv show and napping. I have a miraculous amount of energy and decide to do a bunch of things in the meantime. I give Lois a call to catch up. Afterwards, I try to catch some sea bream that is circling around the boat. Their Spanish little fishy friend cousins, in Ibiza and Mallorca, proved to be very difficult to catch. The French don't seem to be very smart. Before I know it I have caught two and not much later, under a lot of pressure since Bart woke up and is watching and I proclaimed to be a master fishwive again, I catch another two! I clean them for dinner and I put the heads in the trap so we hopefully catch an octopus. Then I realize I was supposed to tidy up the boat after our sailing trip. Of course, I only start to do this once the wind has already picked up and things start to fly around a bit. Classic 😬

    After a long call with mama, we enjoy a delicious seabream dinner and afterwards call it a day. The next day we do some work in the morning before putting the dinghy in the water to get to land, for the first time since a week!! We hike, in our new birthday hiking boots I look a lot like Dora the Explorer, in the direction of the lighthouse. Along the way we are amazed by the amount of wild flowers here. Everywhere we look, every corner we turn we are surprised by a new or even more colorful flower or plant. The highlight being the overwhelming wall of mysterious pink flowers. I had to show mama so we called her and demonstrated how Bart instead of her was walking around the flowers.🌺

    When we get back to the boat is has gotten quite, okay let's not downplay it, very rolly in the anchorage. We get shaken around from left to right ans up and down. When Bart finally convinces me, as I was working and didn't want to be disturbed, to move it almost 20:00 already. Luckily, it is only a half hour trip to turn the corner to anchor in the bay of Calvi and to discover that from here we can see the snowy (and misty but not so lonely) mountains!    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante
    1
    1

    Sardegna I ⚓: La Pelosa

    20–22 de abr., Itália ⋅ ☁️ 16 °C

    1 day and 11 hours. That's how long, or short, it took us to sail the 196 nautical miles from Menorca to the crystal clear waters of La Pelosa, Sardinia. I don't think we have ever sailed this fast for such a long distance. Boy, were we happy with our decision to stop in Menorca and leave the next morning. Except for the lack of sunshine, the conditions were perfect.

    Again we were sailing at 7-8 knots during the day. While at night it calmed down a bit, which was great. Although, now I think about it, it might have been a little calm at some point wind wise. As the waves were still there and when I got ready to relieve Bart from his first night watch, he's a true brother 🤺, it took me a little too long to get ready so when I got on deck, I felt nauseous. Since I try to continue to eat and drink when I feel sick, I fed the fish not once, not twice but 5 times 😅 Let's focus on the fact I felt a lot better afterwards and for the rest of the duration of the trip.

    When we almost made it to Sardinia we wanted to start the engine. We had to pass through a very narrow opening. So we wanted to have the engine running just in case. Except, it wouldn't start. We hadn't had any sun the entire day, so it might have been a battery issue or it might have had something to do with the start motor. After Bart did a couple of more attempts he instructed me to tap the start motor and voila, next time it did start right away! Luckily... (since then we haven't had the same issue).

    To go through the passage safely we had to follow the beakens from one to the other. Bart did the steering, skip, and I looked at the map and the beakens. We made it through beautifully and arrived at the stunning anchorage. Somehow, the water is even more beautiful and clear than we already had on the Balearic Islands😱 I thought about going in right away but it started raining and getting dark. Instead we celebrated with an anker biertje and another gorgeous sunset.

    We slept like little babies and woke up late. Since it was gray and raining for almost the entire day we had a lazy morning and afternoon. I finished our second 1000 pages Ken Follett book and Bart watched his new tv show before we had a delicious Easter lunch and watched our anchor tv show Heroes. When the sun finally started to peek through a little bit, we went for our swim aka shower! It was pretty cold but too pretty not to go in. After checking the weather we have decided to go as far north as we can tomorrow. We hope to make it to the north of Corsica to use the next favorable weather window to sail to Bart Sr in Imperia🥳    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante
    1Starlink commercial

    Menorca ⚓: Cala Son Saura

    18–19 de abr., Espanha ⋅ ☀️ 17 °C

    Friday the 18th of April it was finally time for our grand departure. We would leave Mallorca, and therefore Spain, behind and set sail directly to Sardinia or maybe Corsica depending on the wind. Little did we know we would spend another night in Spain, on Menorca.

    We were going full speed ahead, going 7-8 knots, reaching 15-20 knots of wind. The sun was shining and we were even sailing in our shorts for a while. It was great. However, especially myself, I needed to get back into the sailing rhythm after weeks of mostly just anchoring. I was doing fine but once we were getting close to Menorca, somewhere early in the evening, we figured it would be good to check the coming wind for the next day as we would sail through the night.

    That's when we saw that early the next morning a strong 25+ south easterly wind would meet us somewhere in between Menorca and Sardinia. While the day after, on Thursday, the wind would come in from a more south westerly direction, which would be lovely to cross to Sardinia. Consequently, we decided to spend the night in Menorca. We arrived just before dark and were treated with a gorgeous sunset before we went to bed as we had a long trip ahead of us the next day.    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante

    Port de Pollenca⚓: Back at it again⚒️

    7–18 de abr., Espanha ⋅ ☀️ 18 °C

    A cruiser's life is often described jokingly as: fixing things in beautiful places. After a couple of months of barely any fixing to do, it was about time that we would be due. As described in the previous post we have some troubles with our watermaker. We have always had quite low pressure compared to what it is supposed to be. However right now it looks like the pumps aren't sucking up any water at all, which means we also have zero pressure in the system.

    We had been in contact via email with a supposedly watermaker expert in Palma de Mallorca. At some point he didn't respond anymore and since there is also s big nautic store in Palma we decided to just go there. We took the bus to Palma and rented a scooter downtime to get around quickly. The nautic store felt like a candy shop, as always, and next to my additional curtosy flags (Islas Baleares, Italy, Sardinia and Greece) we also got the things we actually needed. Such as an extra strainer filter for our watermaker.

    We then went to the guy we had been in touch with. He wasn't there and the person who was there unfortunately didn't know much. We jumped back on our scooter and tried another shop. They were much more helpful, unfortunately they didn't have any pumps but they did have the right filters. Additionally, they also gave us some tips about some extra trouble shooting we could try.

    We followed our spare parts search by meeting up with Kiki and Harmen for a drink. Before taking the bus back to Pollenca we enjoyed some burger and fries from the local burger stall we had passed at least 3 times during our different visits to Palma. In hindsight I wish we didn't. We were only on the bus for a short while when I felt a IBS (irritable bowel syndrome or PDS) attack coming. I didn't have a full panick attack, but it took me back to a public transport trauma when I was a teenager. Luckily, I "made it" to the first stop and found a restroom in a KFC of all places. We walked to the next bus stop and after finding some dark spots we got on the bus via Alcudia to Pollenca.

    The next day I needed some time to recover. Bart took on another project: fixing the meter in our watertank. Again, in hindsight, we wish he didn't 😅 Getting it back in without any leaks turned out to be impossible... We just added another thing to fix.

    We had time though, since we are waiting for a weather window to go to Sardinia or Corsica. Looks like there won't be any until the 17 or 18th. So the rest of our time in Pollenca we spend working and trying to fix things. We took apart the watermaker, but no luck so far. Looks like we need new pumps. We did get the windlass (ankerlier) up and running again. Luckily, Square One (Kiki and Harmen) made it to Pollenca as it turned out they had THE spare part we needed to fix our watertank meter issue (or at least good enough for now). We had come up with some work around options with simply putting in a big cork as last resort 😅. But even better it meant that we got to spend some time together and to play some board games before saying goodbye to each other since our ways are parting now for a while. As, we are currently on our way to Sardinia! Ciao!

    PS: I almost forgot our visit to the annual sipia (cuttle fish/zeekat) festival in Alcudia where we were treated with some local folk dance performance by adorable kids    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante
    11

    P. Pollenca ⚓: Andriessen Triple Trouble

    5–7 de abr., Espanha ⋅ ☀️ 17 °C

    When my family had just left the next family adventure awaited us already: Pleun and Eef. The three Andriessen musketeers complete, in the same place, at the same time. Unique. As usually they are spread across different continents or at least different countries. Crazy enough they have been in the same country for about a month now. We had to take this opportunity.

    For a little while, we thought mom would also join the party, since some mysterious gifts had been delivered to the cantina restaurant right behind our Nimrod while we were away. But Marloes had "only" instructed someone to bring us birthday gifts!!

    We started the good times with a typical, in the absence of Marloes we honored her with her well known, borrelplank and some bubbles to start the festivities on our aft deck. Good company and good conservations made that the time was flying by. As we were all up for some time to relax, we called it night not too late.

    On day two of triple trouble, we sailed a bit before dropping the anchor followed by a relaxed morning. We took the dinghy ashore for a delicious paella, mussels, gambas and patatas bravas lunch. More great conversation, the type you often only have with family, later we were treated with ice cream by Pleun!

    Early the next morning we discovered that our water tanks were empty and we already knew the watermaker wasn't working properly anymore. So from a lovely relaxing sort of boat retreat, we went a bit into camping style. As Bart and I tried to fix the watermaker Pleun and Eef luckily used the time to enjoy the sun and beautiful water. Not long after it was time to say goodbye for now. Leave family time behind us and get back into cruiser's life: fixing your boat in beautiful places.    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante
    2
    1

    Inca🏡 : Family Time!!

    29 de mar.–5 de abr., Espanha ⋅ ☀️ 15 °C

    My family is here!! A few hours later than anticipated, but they made it! One of the cabin crews of their plane got sick. At first it looked like they had to wait for hours before they would take off. Luckily, they were only delayed about 2 hours. As they were on their way, Bart and I docked Nimrod in Port de Pollenca and took the bus to Inca to do some groceries already. Little did we know that we would spend 3 hours in the Mercadona. We do love Mercadona, but this was a bit much...

    Turns out, pap had reserved a big decent car, yet we ended up with a lovely Dacia Jogger, because the two extra seats of the initial car didn't work. About another hour later they were on their way. When Bart and I figured the family would almost be there we took the cart fully filled with groceries downstairs to the parking garage. Luckily we brought a football because, as we do best as Flensjes, of course it took a bit longer than anticipated again 😉

    With a car filled to the roof and me stuck in the back, with about only my head sticking out, we drove the last short bit to our gorgeous villa. We started the week off right with some delicious tapas and champagne. The tone was set. This was going to be a good week.

    For a Flensjes family vacation we did a loooot. Where we used to have 3 outings in week back in the day, of which grocery shopping was one, we did something every day! Many thanks to the lil bro and his girlfriend Annet for making a list, an extensive list, of what to see and where to eat.

    From a delicious lunch, on a tricky location for the Dacia Jogger with its massive turning circle, in a beautiful spot, to introducing the family to our walks along the cliff paths, a short and sweet visit to Palma, a hike in the mountains and a day on the water (and having to dive to figure out how to free our anchor chain from underneath a mooring buoy), we did it all! On top of that we celebrated both Bart's (32) and my (30!!) birthdays together.

    We did a lot of fun things, but of course the best part was just to be together as a family for a while and to show them our new life a little bit. Saying goodbye of course came with some tears after such a lovely week together 👩🏾‍🦱👨🏻‍🦲👩🏽‍🦱🧑🏻‍🦱🧑🏽‍🦱👩🏽.    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante

    Port de Pollença I ⚓

    26–29 de mar., Espanha ⋅ ☀️ 15 °C

    For those of you who have known us before this sailing adventure, you might remember our not so successful "Christmas 2023 at Vlieland". It all started in 2022. It has become a bit of a Dutch sailing tradition to spend New Year's Eve on Terschelling, one of the islands in the Waddenzee. In 2022 we attempted to go there. Long story short, we didn't make it and we ended up cheersing to 2023 in Makkum, Friesland, in the middle of nowhere. In 2023 we thought that's not going to happen to us again! This year we will take 2 weeks to get Terschelling and while we are at it, we will invite our families to Vlieland to celebrate Christmas at the Nimrod. Well, we did celebrate Christmas at Vlieland that year. But we had to take the ferry and Nimrod was still in Enkhuizen (but, yes we did make it Terschelling for New Year's that year).

    Since my family is coming to Mallorca and we had booked a berth, pretty close to where we would stay as a family, in Pollenca we had a deadline and a challenge. Will we make it to Pollenca on time OR will it be Christmas on Vlieland 2023 2.0.

    Challenge accepted and challenge succeeded! Wow what a trip it was from Port de Soller to Pollenca. Amazing wind, another gennaker day and on top of that a small pod of 3 dolphins accompanied us for at least an hour. At the same time that the gennaker was up!! All the while we were cruising by the highest mountains and rocky coast of Mallorca 😍 Some of them looked like the rock from the Lion King, naturally I had to...    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante

    Port de Soller ⚓

    24–26 de mar., Espanha ⋅ ☀️ 14 °C

    After the stormy winds have passed we find an acceptable weather window to sail north to Port de Soller. Since my family is coming to Mallorca for our birthdays we have a bit of a tight schedule. We start the day as we call it "gray and grauw": gray clouds, not a lot of wind and rain. Slowly the gray clouds pass and here and there a little bits of blue sky appear. The wind also gets better and better. After a couple of hours, after a couple of attempts, we hoist our colorful gennaker. Ideal for light winds from reaching to downwind (van achteren). Above 10 knots we prefer not to use our gennaker because she's a beauty, but she has some years on her. So when the wind picks up after a few hours we take down the gennaker and set up a "melkmeisje". After all we have a beautiful sail along the rocky and impressive west coast of Mallorca.

     Port de Soller is one of the very few protected anchorages on this side of the island. It's quite a big bay and it surrounded by mountains. Absolutely stunning! On the other hand, it is also very touristy. The entire bay is surrounded by a boulevard filled with shops, bars, restaurants and veeeery expensive ice cream. We keep it to just one scoop each😉. On top of that a small tram brings heaps of tourists from the coastal town Port de Soller to Soller itself. It's a cute town and the mountain views are gorgeous, but a bit too touristy in our opinion. After 2 good night's of sleep we continue north to Pollenca. There we'll be able to leave Nimrod in the municipal harbor when my family is here.    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante

    Mallorca III: Port d'Andratx

    21–24 de mar., Espanha ⋅ 🌬 16 °C

    There was a lot of wind coming so we needed to hide somewhere (35+ knots of wind)! We chose to go to Port d'Andratx and to book a berth in the municipal harbor. We first booked just for a night as we are looking for a weather window to go up North. Unfortunately we quickly realized the strong winds would keep blowing until Monday.

    While we were securely snug like a bug in Port d'Andratx it looked a couple of times like we could have gone out sailing. However within 30 minutes the strong winds and high waves would come back. We decided we had made a good decision and be okay with the fact that we should Stay in a harbor for a couple of days. After all, we had just spent about a month on anchor ⚓⛵

    Port d'Andratx was a very cute town with adorable little traditional or semi-traditional fishing boats. We like to call them dopjes. We did a nice walk to the other side of the bay, got some treats from the bakery and chatted with the baker woman about the NL-ES ⚽ game and by accident enjoyed some waaaaay to expensive drinks on a beautiful terrace on the boulevard.

     From Port d'Andratx we also took the bus to Palma de Mallorca for some sight seeing. It was a surprisingly beautiful city. Especially the cathedral and castle, which we obviously only saw from the outside, and the older smaller streets were gorgeous. For lunch we found a nice tapas bar before taking the bus back home. On Sunday we walked to the pier to look at the violence of the waves chashing into it and we were happy with our decision we didn't go yet. Afterwards, we did some work and went to bed rather late since Spain and the Netherlands decided to take it all the way to penalties!!    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante

    Mallorca II: Santa Ponça ⚓

    17–21 de mar., Espanha ⋅ ☁️ 14 °C

    From Portals Vells it was only a couple of miles around the corner to our next anchorage in Santa Ponca. Unfortunately no wind, so we turned on Perky once more.

    In Santa Ponca we had a couple of good game nights playing Catan with the Noordster and were able to restock with groceries. We both worked a bit and we went for a nice walk around town. Compared to Ibiza Mallorca is a lot more lively. There are more people out and about and stores and restaurants are opened which doesn't give off the deserted vibes we felt on Ibiza (although we absolutely enjoyed our time spent on our walks in nature on Ibiza).

    Gerben and Jolanda had caught one of the local sea breams in our previous anchorage so Bart lent them his fish trap. On the third day they caught their very first octopus! This time its size was perfect for the four of us. Jolanda created a new Dutch special: hutspot with pulpo! 😋    Leia mais

    Ver tradução
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresViajante
    1

    Mallorca I: Portals Vells ⚓

    15–17 de mar., Espanha ⋅ ☀️ 13 °C

    We had a beautiful sail from Ibiza to Mallorca. We initially planned to leave the 13th but we didn't trust the forecast of 40+ knots of wind and local thunderstorms. Boy were we happy we waited. While we started with high waves and not a lot of wind, after only a few miles the sea calmed and the wind started to blow. We cruised, reaching, all the way to Mallorca.

    Our first anchorage: Portals Vells. We were welcomed by the Noordster where we were immediately invited onboard for a drink and eventually dinner right when we dropped an anchor. We gladly accepted the invitation. Can't really think of anything better after a day of sailing than to be able to join for drinks and dinner 😍 Well, as it turns out it can get better. Because we suddenly heard violin music. Apparently our neighbor boat is a travelling and sailing violin artist! It was magical. He even tool requests, so Bart asked him if he could play Fragile by Sting. It was really cool!!

    The next day we worked a bit in the morning before exploring the beautiful caves and cliffs. The caves were dug out to use the stones for the cathedral in Palma de Mallorca. Legend has it that a ship from Genoa once got caught in a storm and promised to build an altar once they found a safe haven. They did so in the anchorage of Portals Vells and there does still seem to be some remains of an altar in the caves. We were able to enjoy the anchorage for two days before the swell started to come in and we decided to move on to the next stop on Mallorca.    Leia mais

    Ver tradução