Surinam

-
Voor ik deze blog begin wil ik eerst even zeggen (schrijven) dat ik het heeeel leuk vind om de reacties te lezen. Thanks daarvoor! :)
-

Met moeie benen zit ik buiten voor mn huis op een plastic tuinstoel. Het is bijna 9 uur 's avonds hier en de temperatuur is nu echt heerlijk. Een paar huizen verderop hoor ik harde muziek en mensen die meezingen (en waarschijnlijk dansen). Het begint te regenen en ik heb een heerlijk vakantiegevoel.

Ik ben zo moe dat ik waarschijnlijk binnen 5 minuten slaap als ik in bed ga liggen. Dat ga ik zo dus ook doen haha, maar eerst nog even bloggen! We hebben vandaag namelijk iets heel leuks gedaan!

Om 10 uur (half 11 dan, het blijft Suriname) kwam een taxibusje ons ophalen. Samen met 2 andere Nederlanders (die op Curaçao wonen) gingen we in het busje de Brownsberg op. Dit is een berg vlakbij het Brokopondomeer en vlakbij Brownsweg. De weg zou een kilometer of 13 zijn, bergopwaarts.
We begonnen vol enthousiasme aan de rit, maar na een minuut of 10 stopten we voor een enorme plas. De chauffeur twijfelde of de auto er überhaupt wel doorheen kon maar het alternatief was een 'bruggetje' van 3 boomstammen dus dat vond niemand een goed idee. Naast de chauffeur zat ook nog een collega/vriend/wat dan ook. Deze jongen (Mitchel) ging even kijken hoe diep het water was en gooide zn slippers aan de kant om er in te lopen. In het midden, waar de plas het diepst was, kwam het water tot halverwege zijn bovenbeen.
Daniël (1 van de curaçao'ers) voorspelde dat de uitlaat vol zou lopen als we er doorheen reden. De chauffeur en mitchel besloten echter dat het wel kon en woesj, daar gingen we. Ze bleken gelijk te hebben: 30 seconden later stonden we aan de overkant.

De weg die volgde was extreem hobbelig. Er zaten heel veel gaten in de weg en omdat het regentijd is waren er dus heel veel plassen. Gelukkig kon de chauffeur heel goed sturen. We kwamen maar een paar keer vast te zitten. Één van die keren waren we op een helling en slipte de auto helemaal. Daarna zaten we vast en moest Mitchel duwen zodat we weer achteruit konden rijden. Dat lukte gelukkig en toen we ver genoeg naar achteren waren, nam de chauffeur een 'aanloopje' en reed vet hard de helling op. We slipten wel maar hij stuurde gauw bij en het lukte! We konden weer verder!

Na die enerverende weg kwamen we vrij snel op de top. Daar was een prachtig uitzicht! Er zijn in totaal 4 hikes naar verschillende watervallen. We kozen voor de 'pittige hike' naar de Leoval en de Ireneval. De chauffeur (ik weet zn naam niet) en Mitchel gingen ook mee dus met z'n zessen gingen we op pad. Omdat we al helemaal op de berg waren gereden, is de heenweg van de hike naar beneden (relaxed lopen) maar terug is bergopwaarts en dus een stuk pittiger.

De tocht was door het prachtige regenwoud dus dat was sowieso al heel leuk om te zien. We zouden eerst naar beneden gaan naar de Leoval, dan weer een stuk omhoog en dan echt ver naar beneden naar de Ireneval. De stukken naar beneden waren prima te doen maar omhoog was wel echt zwaar. We hadden natuurlijk geen haast dus namen we een rustig tempo aan. De twee Surinaamse jongens die met ons mee waren (Mitchel en die ander) waren enorm snel en werden volgens mij helemaal niet moe.

De Leoval was een relatief kleine waterval. De zon scheen er wel heel mooi op, dus dat gaf een heel mooi beeld. We wisten dat de Ireneval mooier moest zijn, daarom waren we eerst naar de Leoval gegaan.

Toen we bij de Ireneval waren bleek dat ook zo te zijn. De waterval was hoger en breder. Je kon een stukje door het water lopen en als je op een rots klom, kon je onder de straal staan. Die twee jongens waren superenthousiast (eentje was er nog nooit geweest) en sprongen gelijk onder die straal. Wij hadden geen zwemkleren mee maar zijn toch even op die rots geklommen.

De terugweg was dus best wel zwaar maar gelukkig waren er ook platte stukken. We waren allemaal wel blij om terug op de top te zijn haha. Onderweg zagen we trouwens nog een slang (later bleek de gevaarlijkste slang van Suriname??) en heeeeele mooie blauwe vlinders!

De weg terug met het busje ging beter dan op de heenweg, we slipten weer bij dezelfde stukjes maar overleefden ook dit keer de diepe plas.

Terug in Brownsweg heb ik lekker gedoucht en schone kleren aangetrokken. We kochten een soort toastbroodjes (witte puntjes waarvan een soort toast is gemaakt, hier heet het beschuit) en aten lekker simpel groente met ei op brood.

Nu zit ik dus nog even buiten om zo te gaan slapen. Morgen begint de school weer (zin in!) dus de wekker gaat weer vroeg. Ik wil natuurlijk niet de vlaggenparade missen om iets voor 8 uur ;)

* Op de foto's zie je ons clubje bovenop de berg, de Leoval, Hanneke en ik met de boys bij de Ireneval en nog een foto die gemaakt is bij de Ireneval en een mooi uitzichtje *Läs mer