Wendela Waller

Vanochtend stond het nabijgelegen Utxesa natuurreservaat op het programma. Dat is een uniek moerassig gebiedje in een omgeving waar veel fruitteelt plaatsvindt en granen verbouwd worden. En je kan helemaal om dit "waterlichaam" heen wandelen of fietsen. Ruim 100 jaar geleden werd hier een waterreservoir aangelegd voor waterkrachtopwekking. Sindsdien is het gebied genaturaliseerd, met steeds meer vegetatiegroei rondom het reservoir. Dat maakt het een aantrekkelijk gebied voor vele vogelsoorten, waaronder watervogels, roofvogels en trekvogels.

Ik hoopte hier natuurlijk weer de bijeneter en de hop te spotten, maar liefst ook de wielewaal, roodkopklauwier, baardman, woudaap en purperreiger. Want dat was me beloofd door de vogelapp en het internet.

Het was een mooi gebied, maar viel een beetje tegen wat vogelen betreft. Ondanks de vele uitkijkpunten, zelfs een vogelkijktoren, kon je veel horen, maar weinig zien. Wat ik uiteindelijk zag zitten of vliegen en/of hoorde: hoep-hoep-hopjes, bijeneters, ijsvogel, purperreiger, zwarte wouw, heel veel jagende bruine kiekendieven, grote karekieten, kleine strandlopertjes, zilverreigers, heel veel Cetti's zangers, nachtegalen. zwaluwtjes en konijnen. De fotografie-score was laag, maar ik heb genoten van het vogeltjeskijken, het relaxte tempo, het weer en de rust. Kiezelpaden wisselden af met zand-, modder- en gravelpaden en hier en daar was een klein dorpje waar dan weer een stukje asfalt lag. Soms liep het pad vlak langs het riet, soms dwars door de fruitboomgaarden.

Er was trouwens weer een glitch in the Komoot-system, over die fruitboomgaarden gesproken. Ik fietste aan de rand van een gigafruitboomgaard en ongemerkt kwam ik ineens binnen de grenzen van de boomgaard terecht. Vervolgens rolde ik steeds verder af van de blauwe lijn. Soms komt het pad dan wel weer samen, maar dat leek nu niet het geval. Ik dreef steeds verder af richting een grote landbouwmachine die verderop grote wolken gif over de boomgaard aan het spuiten was. Omdat ik geen spontane Parkinson wil (noch in een boomgaard wilde fietsen) moest ik een stukje terug, en besloot ik mijn fiets de rotsen af tillen, dwars door de prikkelbosjes heen om op een soort van wandelpad terug te keren. Gelukt. Wel weer irritant. En ja, het pad dat volgde was weer heel modderig. So far voor de brandschone fiets na de wasbeurt van gisteren.

Maar ik was relaxed. Het was superlekker zonnig weer, en er zou wel weer een carwash langskomen waar ik een eurootje in de hogedrukreiniger kon gooien.

Dat was zo, vlak voor Lleida waar mijn hotel was. Naast modder had ik ook heel veel gras en takjes en plantjes in mijn tandwielen verzameld, omdat ik de modder van mijn fiets had willen "vegen" in de bosjes (jaja, dom) en ik dus met een volgend probleem te dealen had. Wist ik veel. Maar ik voelde me een ware MacGyver door met een tandenstoker alle meuk uit mijn derailleur en tandwielen te peuteren, en het verder schoonspuiten van de fiets en dan die zwarte ketting weer zilver zien worden... Dat geeft bovenmatig veel voldoening.

Het laatste stuk fietste ik helemaal langs het kanaal de Segre naar Lleida (op z'n Catalaans) of Lérida (Spaans). Ook daar schoten her en der leuke vogeltjes en vele konijntjes voor mijn voorwiel uit. Langs het kanaal kleurrijke bermranden met vele klaproosjes, echt een mooie omgeving hier!

Lleida vond ik zo op het eerste oog een erg mooie stad, en even later ook van dichtbij. In de verte doemde al een prachtige oude (Romaanse?) kathedraal op die leek te waken over te stad. De Rio Segre liep ook dwars door de stad en ik reed over een wandelpad om de brug te vermijden waar de autoweg overheen liep, waardoor ik over een soort waterkering overstak en op de lagergelegen kade terecht was gekomen. Ik moest mijn fiets uiteindelijk een trap op tillen om weer op straatniveau te komen en stond vervolgens ineens midden in een drukke stad. De straten bleken allemaal eenrichtingsverkeerwegen waardoor ik door Komoot alle kanten op werd gestuurd behalve richting het hotel. Grappig allemaal. Ik had er echt weer lol in om met mijn fiets in een grote stad te rijden.

De ontvangst in het hotel was heerlijk. De jongen die bij de receptie zat was onder de indruk van mijn fiets. Hij had zelf een mountainbike waarmee hij wel eens de omgeving in ging, maar hij vond het inspirerend dat ik met een gravelbike deze reis aan het maken was. Dat wilde hij ook wel. Terwijl we babbelden zag mijn oog een koffieapparaat waar de gasten gratis van mogen tappen. Dat liet ik mij geen twee keer vertellen. Door het leuke gesprekje (of gewoon omdat het hotel niet volgeboekt was) kreeg ik een upgrade naar een kamer met een kingsize bed en luxe badkamer. Dan kon ik mijn lijf even de welverdiende rust gunnen, zei die jongen. Nou, tooooop natuurlijk.

Ik dook dan ook vrijwel direct in bad want dit is inmiddels traditie geworden tijdens deze reis.

Tegen etenstijd ben ik een wandeling door het stadscentrum gaan maken met een grote omweg, om tenslotte bij het vegetarische restaurant te gaan zitten dat die kerel van de receptie mij had getipt. Daar zat ik om 20u nog helemaal alleen. Het personeel moest giechelen om die toerist die zo "vroeg" kwam dineren. Anyway, ik heb er heerlijk gezeten en gegeten om deze heerlijke dag af te sluiten. Top weer.Read more