Op zoek naar de bijeneter

De laatste maanden groeide de wens om weer op (fiets)vakantie te gaan. Noorwegen was zo geweldig geweest, we keken daar echt met heimwee op terug. En vooral in de winter sloeg die heimwee om in een dringend verlangen naar lekker fietsen in een mooie, liefst zonnige omgeving. Ik had ook vreselijk veel behoefte gekregen aan het voelen van de zon op mijn huid. Dus in januari pakten Matthijs en ik de oriëntatie op een volgende reis weer op.

Samen deden we onderzoek naar mogelijke gravelroutes door de Zwitserse Alpen en Spaanse Pyreneeën. Eigenlijk met het nog weinig concrete plan om samen naar een van deze landen af te reizen deze zomer. Maar intussen ontstond gelijktijdig Matthijs' plan om weer een grote solofietsreis te gaan maken, naar IJsland dit keer, en dat moest eigenlijk ook in de zomer gaan plaatsvinden. En ik wilde juist liever eerder al weg. Toen we op een dag ineens vreselijke ruzie kregen, besloot ik dat ik ook een soloreis ging maken. Liefst al op korte termijn. Het werd het voorjaar, en ik ging lekker in mijn eentje.

De reis zou alsnog wel naar Zuid-Europa gaan, omdat ik natuurlijk de zon wilde voelen en niet wilde vliegen. En als ik met de trein zou gaan kon mijn fiets waarschijnlijk mee, dat hadden we eerder ook zo gedaan voor fietsvakanties in de Oostenrijkse Alpen en de Dolomieten. Naar de bergen hoefde ik nu niet zo per se. Hoewel ik het berglandschap geweldig vind, wil en kan ik mijn lijf momenteel niet tot het uiterste pushen gezien de laatste statusupdate van mijn rechterheup (die is inmiddels zichtbaar, en voelbaar, versleten). Om diezelfde reden gaat wandelen ook niet zo lekker, dus een autootje huren en wat rondcrossen zag ik ook minder zitten. Immers, dan rij je in de praktijk toch vaak van wandeling naar wandeling. Nee, het moest fietsen worden. Vervolgens ontstond het idee om de activiteit en locatie af te stemmen op een missie. Je moet ook wat te doen hebben als je alleen op vakantie gaat, nietwaar. Ik koester al lange tijd de wens om de bijeneter te zien en op de foto te krijgen. Ik had ooit al eens onderzocht waar in Europa dat beest veel voorkomt. En kennelijk nestelt hij in groten getale in het noorden van Spanje. Geweldig, ik kon het één dus waarschijnlijk combineren met het ander! Ik ging fietsend op zoek naar de bijeneter, in het voorjaar in Noord-Spanje.

Dankzij een prachtig online reisverslag van vogelgroep van het IVN Veldhoven-Eindhoven-Vessem, die in juni 2016 in Catalonië en Aragón (Spanje) waren gaan vogelen, leerde ik dat ik in de Ebrodelta en het steppengebied Los Monegros moest zijn om talloze bucketlist-vogels te spotten. De heren van de vogelwerkgroep hadden daar niet alleen "heel veel bijeneters die hier broeden" aangetroffen, maar ook de wielewaal, scharrelaar, hop, blauwe rotslijster, roodkopklauwier, klapekster en zomertortel. Een fragment: "Ondanks dat het al juni is roepen overal wielewalen, die zich goed laten zien, de kleine zwartkop zingt fanatiek, naast de orpheusspotvogel, cirlgors, zomertortel, nachtegaal. Eerder in het seizoen zijn hier ongetwijfeld veel meer soorten te vinden." Nou, dat trof, want ik zou eind april kunnen gaan! Dankzij de plaatsnamen en vrij exacte locatieaanduidingen in het verslag kon ik een route uitstippelen in Komoot. Daar noteerde ik per dag en plek welke vogels kansrijk waren. En ook wist ik nu waar ik ongeveer moest landen met de trein: Gerona.

De volgende uitdaging was er te komen met mijn fiets. Ik had al zo'n vermoeden, gebaseerd op onze wandelvakantie in de Picos de Europa, maar ik kwam er nu opnieuw achter dat de fiets dus niet zomaar mee kon in de trein naar Noord-Spanje. Kak. Wat nu? De bus nemen? Er zijn busmaatschappijen die speciale bagage als fietsen en ski's toelaten, maar aanbieder Cycletours was al volgeboekt en de Flixbus maake er zo'n gigantisch lange rit met onmogelijke overstappen van, dat dat niet echt een optie leek. Online vond ik een fietsvervoerder die binnenkort op de Wandel- en Fietsbeurs in de Jaarbeurs zou staan. Daar ging ik naartoe, dan kon ik die man eens spreken en wie weet stonden daar meer aanbieders.

Dat bleek zo te zijn. Ik vond daar uiteindelijk de firma Care4Luggage. Zij vervoeren bijvoorbeeld fietsen, duikuitrusting, skispullen, golftassen, grote muziekinstrumenten of kisten met technische apparatuur naar het hotel of vakantiehuis van vakantiegangers, sporters, festivalorganisatoren, ga zo maar door. Ideaal. Ik mailde wat over en weer met Care4Luggage, boekte de treinreis, boekte het eerste en laatste hotel waar C4L mijn fiets moest brengen en weer ophalen... En toen kon mijn vakantie beginnen!Read more

Wat een perfecte plek om wakker te worden. Een oranje zon scheen door de gordijnen, ik sprong uit bed, opende het raam voor wat foto's en volgens mij zag ik de hop landen op een paaltje in de tuin...!?

Dus hup, aankleden en de tuin in met je camera! En jaaa hoor... Daar was 'ie al! De hop in levende lijve, op een hek, terwijl de mussen, boerenzwaluwen, sijsjes, nachtegaal en koekoek al heerlijk kabaal zaten te maken. Heb nú al lol van het feit dat ik dat loodzware 300mm objectief heb meegenomen!

Overigens zijn dit nu nog geen temperaturen om een duik te nemen in het zwembad. Maar wel heb ik vandaag factor 50 op de neus nodig zo te zien! Hoera!Read more