traveled in 2 countries Read more
  • Day 7–9

    Vulkaan Rinco de la Vieja

    November 23, 2023 in Costa Rica

    [Update 1/2 ivm max. aantal foto's]

    Afgelopen 2 dagen zaten we in een heerlijk kitscherig resort aan de voet can de Rinco de la Vieja vulkaan. Soort Miami Disneyland maar dan met een spa en natuurlijke waterbronnen en Amerikaanse vakantiegangers in het wild. We wilden eigenlijk een lange hike gaan doen vanuit Santa Maria ranger station, aan de andere kant van de vulkaan, maar door de weersomstandigheden en de staat van de weg en een lang regenseizoen werd ons het heen en weer rijden naar dat punt sterk afgeraden (de 40 kilometer zouden ons niet 2 - zoals volgens de Waze app berekend - maar 4 uur kosten één kant op. Omdat we door de platte band geen reserve meer hadden, besloten we na even wikken en wegen het advies toch maar op te volgen.

    Omdat 2 dagen hangen in warm water ons toch iets te veel van het goede zou worden, besloten we daarom een andere wandeling te maken aan onze zijde van de vulkaan. De hike zou ons naar de "kathedraal" brengen, een door water vanaf de vulkaan strokende door erosie gevormde grot met - normaal gezien - helder blauw water. We gingen op weg met een heel aardig Canadees stel ("do you want a sip of my drink?") en gids Alvaro uit Nicaragua, die ons onderweg veel vertelde over de planten die we tegenkwamen. We kwamen onder andere de Mimosa Pudica, ook wel sleeping plant of planta timida (verlegen plant) genoemd, omdat hij zijn bladeren intrekt als je hem aanraakt. En als je er thee van zet ga je er zelf ook heel raar van slapen (aldus Alvaro). Bladeren die gaan schuimen als je er water op sprankelt en waarmee je je kunt wassen bij eczeem, bloemen waarvan het sap aan babies met buikkramp en luieruitslag wordt gegeven, zeer sterk ruikende citronella waarmee je je in kunt wrijven tegen de (vele) muggen in het regenseizoen. Een grote diversiteit aan wilde citrusbomen met vruchten in alle sporten en maten en diverse intensiteit van zuur en bitter, eetbare bladeren voor in de sla en bomen die rubber bloeden. En la Reina de la Noche, de koningin van de nacht, die 's nachts haar grote bloesems uitvouwt en dan een weeïge, zoete geur verspreid en bij consumptie tot heftige hallucinaties leidt waar je de rest van je leven in kunt blijven.

    Dit alles in de stromende regen, want we bevonden ons in een zogenaamd "cloud forest" systeem, wat zo'n beetje betekent dat je midden in een wolk zit in een toestand van een soort eeuwige regen. Een nat klimaat dus, wat een rijk, gekleurd, tropisch landschap opleverd. Het regende al.een paar dagen, dus de rivier waar je in drogere periodes doorheen kan waden bleek bij aankomst flink gestegen. De kathedraal was niet te betreden, daarvoor stroomde het water met te veel kracht door de grotten. Wel dachten de twee gidsen dat we de oversteek wel konden maken voor een betere kijk op de ingang van de grot. Het water kwam op de heenweg tot de heupen en met behulp van een veiligheidstouw kwamen we er relatief vlot doorheen, al stond er wel een flinke stroming. Op de terugweg werden de gidsen echter toch wat zenuwachtig omdat het waternivea door aanhoudende regen nog steeds bleef steigen. Het water slokte bij eerste pogingen van de de gidsen zelf bovendien deel van de uitrusting op, waardoor we karabijnhaken te kort kwamen. De Canadese Doreen moest even slikken ("why do we always end up doing stupid things when traveling), maar uiteindelijk lukte het iedereen weer terug naar de andere oever te ploeteren. De gidsen zagen er ondertussen behoorlijk verwaaid en enigzins verzopen uit. Op de terugweg naar boven vroeg ik Alvaro hoe lang hij al gids was. Ietwat ongelukkig antwoorden hij "I'm not a guide, I am a receptionist. I like computers". Bleek de de bazin mensen tekort kwam voor de tours die dag. Na de lunch gingen we even naar de receptie en daar zagen we een droge Alvaro weer droog en in zijn nopjes in zijn kantoor ;).

    In de middag gingen we even een kijkje nemen bij het dinopark dat midden in het regenwoud is opgebouwd. De weg ernaartoe was zo mogelijk nog slechter dan de weg richting het resort, maar eenmaal daar bleek het de trip wel waard. Mechanische automaton dino's in de jungle, dat zie je niet elke dag natuurlijk!

    De rest van de dag hebben we nog even genoten van de relatieve luxe van het resort en de volgende dag maakten we ons vroeg klaar voor het volgende deel van de tocht richting het 2e biologisch onderzoeksinstituut van Costa Rica, in Palo Verde. Zie update 2/2 van vandaag!
    Read more

  • Day 6

    Caño Negro 2 + onderweg naar de vulkaan

    November 22, 2023 in Costa Rica ⋅ ☁️ 21 °C

    Gisteren zijn we om 06.00 in een bootje gestapt met Jesús om de wetlands te kunnen verkennen, voordat we de slingeren richting de vulkaan Rinco de la Vieja zouden gaan volgen. Sprookjesachtig mooi, met naast weer veel vogels, hagedissen en kaaimannen ook veel grazende en zwemmende koeien en paarden.

    Na een snel ontbijt (met inderdaad meerdere eieren en een feestelijke eierenaankondiging :) zijn we richting het Blue River Resort gereden waar we een paar dagen kunnen genieten van de natuurlijke warmwaterbronnen en wat tochten gaan doen. De weg erheen was erg dramatisch (er was sons verteld dat we met onze jeep niet in rivieren mogen rijden, maar we waren er nu niet helemaal zeker van of we niet per ongeluk in een drooggevallen rivier reden, al vertelde het verkeer ons anders). Zo dramatisch dat om stipt 14.00
    , 21.00 Nederlandse tijd op het moment dat bekend werd dat Wilders wellicht de nieuwe president werd, onze band het begaf (*dramamodus uit* ;). Gelukkig hadden we een extra bij en konden we snel onze weg vervolgen. Bij het resort werd er meteen geregeld dat er een automonteur komt om de band weer op te lappen, zodat we voor het volgende deel van de reis dat nog heftiger zal zijn qua wegen weer een reserve bij hebben.

    Het resort is heerlijk kitsch, een soort Disneyland in het regenwoud, met dezelfde stijl aangelegde wegen en lodge hutten en een mechanisch dinosauruspark in het regenwoud verderop (die gaan we uiteraard verkennen, daarover latet meer :). Er lopen dan ook wat Amerikaanse gezinnen rond, maar het is nog steeds erg rustig overal, het resort is niet eens half vol. We hebben dus helemaal in ons eentje kunnen genieten van de natuurlijke sauna, modderbaden en warmwaterbaden gisteravond.

    Ons plan voor vandaag hebben we iets bij moeten stellen, omdat de vulkaan vrij actief is momenteel en de weg door het regenseizoen erg slecht, wordt de tocht naar het national park erg lang en lastig en het werd on afgeraden hieraan te beginnen. Zonder reserve stranden in de middle of nowhere leek ons ook niet zo aantrekkelijk, dus we gaan vandaag een hike lopen in het woud onder deze kant van de vulkaan en een grot verkennen. En vanmiddag dus nog even dino's spotten als het weer het toelaat!

    (Video is van een over het water rennende Basilisk, ook wel Jesua Christ lizard genoemd :)
    Read more

  • Day 4

    Caño Negro wildlife refuge

    November 20, 2023 in Costa Rica

    Maandagochtend hebben we zelfstandig een laatste wandeling gemaakt door het regenwoud van La Selva. Gelukkig kwamen we nu (en niet de nacht ervoor op terugtocht naar ons huisje) divserse slangen tegen, naast een boel ruzie makende macaws. Uitchecken gebeurd hier lijkt het standaard ná de lunch, dus we mochten nog een gallo pinto (rijst met bruine bonen) meepikken voordat we op weg gingen naar de volgende bestemming: Caño Negro.

    Caño Negro wildlife refuge is een mperasland natuurgebied, vlak bij de grens van Nicaragua, in de provincie Alejuela. Het staat met name bekend om de vele vogelsoorten (cue vogelaars :), met name rondom Lake Caño, maar ook cougars, jaguars, tapirs en diverse apen naast alle vaste bewoners van het landschap. We aan niet naar het meer, maar we gaan in plaats daarvan naar een huisje in de buurt van rivier Frio, die uitkomt op het meer. We verblijven in het kleine stadje refugio de Vida Silvestre Caño Negro.

    De eerste 2 uur over de snelweg vanuit La Selva verlopen vlot en we zien het landschap langzaam veranderen van regenwoud in moerasgebied met weer ander soort flora. De laatste 20 kilometer bestaan uit deels weggespoelde wegen met veel gaten, dus daar doen we bijna net zo lang over als de eerste 100 kilometer . Uiteindelijk komen we aan bij de familie waar we verblijven en we worden warm welkom geheten.

    Het dorp is een prachtig, groen, en slaperig plaatsje waar mensen merendeels wonen op kleine ranchos, boerderijen, met voedselbosjes die als een kralenketting door het dorp lopen. Er is een schooltje voor de kinderen uit het dorp en toerisme (met name vogelaars en mensen die willen komen vissen) brengt de bewoners welvaart, te zien aan de staat van alle voorzieningen. We zijn er voor het seizoen echt begint, dus nu is het heel rustig, de bewoners maken zich klaar voor het hoogseizoen. Zodoende gingen we ontbijten bij het restaurant naast ons huisje, maar kon de eigenaar ondanks een snelle koortsachtig rit op zijn motor samen met zijn zoontje nergens eieren vinden. We vonden het helemaal niet erg (gallo pinto is erg lekker en voedzaam), maar hij kon er zelf niet over uit. We gaan er morgen weer ontbijten en zijn bang dat er dan reusachtige omeletten op ons wachten :).

    Onze eerste indruk van Costa Rica is heel positief, de natuur is prachtig en de mensen zijn warm, vriendelijk en hebben veel humor. Het helpt wel erg dat Elize Spaans spreekt, vrijwel niemand spreekt Engels en Ameirkanen liggen wel iets minder in de markt merken we.

    We zijn vandaag met een boot de rivier opgegaan en opnieuw hebben we heel veel dieren gezien. Veel vogels inderdaad, maar ook héél veel leguanen (want paarseizoen, dus de mannetjes staan op de raarste plekken hun fysieke omvang te flashen), een zeldzame ginger brulaap (een van de 9 bekende exemplaren ter wereld) en kapucijnaapjes die tijdens lunchtijd als een soort wervelwind door de struiken stormden. In de middag hebben we het dorp verkend en inmiddels zitten we met de hond des huizes (die alle buurhonden wegjaagd omdat onze aandacht alleen voor hem mag zijn) in de buitenkeuken af te koelen. Morgen gaan we nog een keer met de boot met een vriend van de eigenaar van ons huis, maar dan richting de bergen. Daarna rijden we richting Rincón de la Vieja, een van de actieve vulkanen van Costa Rica. We gaan daar een daar lagen in het enige luxe resort van deze reis zitten om te genieten van de natuurlijke warmwaterbronnen daar, en een grote hike maken in het natuurgebied naastbetrokkenen vulkaan (als het weer het toestaat, maar vooralsnog blijft het veelal droog). De afgelopen dagen waren geweldig, we kijken uit naar wat er nog gaat komen!
    Read more

  • Day 2–4

    La Selva estacion biologico

    November 18, 2023 in Costa Rica ⋅ 🌧 27 °C

    We hebben onze eerste nacht doorgebracht in een hotelletje in een buitenwijk net buiten San José. Na een jetleggerige nacht zijn we in de ochtend te voet (niet aan te raden in een regio zonder stoepen) op missie gegaan naar een simkaart. Het was gezellig druk op straat, want het was zaterdag en blijkbaar dé dag om een kerstboom te kopen. Zodoende trok er.een vrolijke stoet met auto's en brommertjes met daaraan één of meerdere kerstbomen vastgebonden voorbij. Eenmaal met simkaart op zak stond ons autootje voor deze maand klaar bij het hotel. Een knalblauwe suzuki jimny minijeep.

    Na een enthousiaste demonstratie door José brak de hemel open en vertrokken we in de stromende regen naar onze eerste bestemming: La Selva estacion biologico- een biologisch onderzoeksinstituut in de provincie Heredia. Het eerste deel was even wennen, druk verkeer on harde regen en brommertjes die van alle kanten voorbij kwamen schieten, maar al snel kwamen we vrijwel niemand meer tegen op de weg. De laatste afslag verlieten we de geasfalteerde wegen en na een hobbelig vervolg van een kilometer of 10 werden we door een bewaker het terein van het privé regenwoud van het instituut op gelaten.

    Het instituut, nu 60 jaar oud, is gevestigd in een voormalige cacao en koffieplantage. 60 jaar geleden werd deze door een bioloog overgekocht en met behulp van bijdragen van internationale universiteiten is hier inmiddels een biodivers regenwoud aangelegd, dat naast natuurherstel ook dient als onderzoeksgebied voor biologen en ecologen uit allerlei windstreken. Hier doen ze bijvoorbeeld onderzoek naar symbiosis tussen leaf cutter ants en mycelium, of naar de moederinstincten van de blue jeans frog.

    Bij aankomst bleken we op een handjevol onderzoekers en een tweetal "natural history visitors" (waaronder wij) helemaal alleen met een grote hoeveelheid flora en fauna die samen met de regen een oorverdovend kabaal maakten. Na intrek in ons hutje en even kletsen met een van de rangers (die de eerste ooit was die we "ik hoop dat het vanavond heel hard gaat regenen" hoorden zeggen in een conversatie over het weer ;) gingen we met een naturalist, Octavo, de nachtelijke jungle in. De hoop van eerder genoemde ranger kwam uit en het regende inmiddels niet meer, maar gutste met volle stralen uit de hemel. We konden elkaar helemaal niet meer verstaan, maar dat gaf niet; met zaklampjes baanden we ons steeds dieper een weg het regenwoud in en schenen we vol plezier op de honderden kikkers en padden (niet overdreven) van alle soorten en maten die een rave party hielden in de regen. Hun gebrul mengden zich met het kabaal van de regen tot een oorverdovend concert. Dat onze poncho's de regen al lang niet meer tegen konden houden en onze laarzen tot de rand vol waren gelopen, merkten we niet eens meer. Na twee uur genieten van het natuurgeweld wees de ranger ons de weg terug naar de hutjes, 1.5 kilometer dwars door het pikkedonkere regenwoud. "Gewoon op de weg blijven en dan komt het wel goed! Oh, en probeer niet op een slang te gaan staan."

    Na een paar uurtjes slaap was het alweer tijd om op te staan en opnieuw met Octavo op pad te gaan. De regen was inmiddels opgehouden en het bos kwam slaperig en katerig op gang na die heftige nacht. Overal hingen dieren loom in en onder de bomen op te drogen. Twee- en drietenige luiaards met babies, toekans, leguanen, een tinamou (een voorouder van de kiwi), enorme duizendpoten, kolibries, kikkers, apen, bullet ants, leaf cutter ants en nog veel meer. We liepen ongeveer 1 kilometer per uur omdat er zo veel te zien was met elke stap. Octavo wist bovendien over alles veel te vertellen, dus we genoten opnieuw met volle teugen van de wandeling.

    Na eten in de kantine zijn we zelf ook nog even het regenwoud ingelopen (en viel er een enorme leguaan van de schrik bijna op ons hoofd), maar wr zagen (en voelden) het weer omslaan, dus zijn we snel weer teruggegaan - onze kleren waren net weer droog van de nachtelijke avonturen van ervoor. Nu lekker met een boek op de veranda. Morgenochtend gaan we nog een laatste keer het regenwoud verkennen en daarna rijden we door naar Caño Negro, naar een nieuw microklimaat: wetlands. Daar gaan we per boot de rivier verkennen.
    Read more

  • Day 1–2

    San Jose all the way

    November 17, 2023 in Costa Rica ⋅ 🌧 21 °C

    Na een hectische schoonmaaktornado op de Tulpstraat om het huis klaar te maken voor de huizenoppas en een vliegreis met veel blokjes kaas en speculoosmoes (want klm) zijn we goed aangekomen in San José. Wel bijna de nacht door moeten brengen in en club de desnudos (nudistenclub/swingers club) omdat de via booking geregelde chauffeur bijna het goede hoteladres maar net niet helemaal had doorgekregen. Die liet ons dus grinnikend een bord zien met "Bienvenidos Elize en Maciej", met eronder bestemming naaktclub. "Ieder z'n ding natuurlijk, maar jullie lijken me de types niet, hahaha". Gelukkig mochten we het adres nog aanpassen. Nu even telenovelas kijken in poging slaap nog wat uit te stellen, en dan krijgen we morgen onze mini jeep om echt aan de trip te beginnen!Read more

Join us:

FindPenguins for iOSFindPenguins for Android