Leon Ponjee

Waarschuwing: lang verhaal. Hopelijk klopt het een beetje, het was vandaag erg interessant en dit is nog maar een klein gedeelte van alle informatie die we hebben gekregen.

Vanmorgen lekker rustig aan gedaan.
De schoenen die gisteren nat geworden waren weer droog gemaakt en de was gedaan.

Vanmiddag hadden we om 13:40 een excursie voor de Levant mijn en de balans stoom machine die daar nog operationeel was. Ook dit was National Trust en konden we met onze 2 weekse National Tourist Pass (£99) kostenloos bezoeken. Voor een ander jaar overwegen we misschien nog wel de jaarlidmaatschap (£145) omdat dan ook enkele English Heritage lokaties bezocht kunnen worden (bijvoorbeeld Stonehenge). Dit soort passen maakt het heel toegankelijk omdat de toegang anders tientallen ponden per lokatie kost. Wij zouden dan al snel twijfelen of het wel de moeite is omdat de kinderen het na een paar uurtjes het wel gezien hebben.

Gelukkig was een van ons zo oplettend om de excursie al dagen van te voren te plannen, vandaag was namelijk nog maar het enige beschikbare tijdstip van deze week (net als St. Michaels Mount).

Vandaag dus de Levant mijn, Leon keek daar enorm naar uit. De mijn ligt aan en klif bij een inham, blijkbaar zit het koper en tin bij de inhammen omdat het gesteente daar zachter is en in loop van de tijd weggespoeld is door golven en waterstromen vanuit binnenland.

Het is echt indrukwekkend om al die motor huizen en schoorstenen langs de kust te zien, het zijn er tientallen.

De Levant mijn heeft een nog werkende stoom balans motor (juiste vertaling van beam engine?) uit 1840. De mijn is in 1820 gestart en gesloten in 1930. De mijn is gesloten omdat de prijs destijds zo gedaald was door de economische crisis, maar er zit nog steeds tin en koper. Echter, de schachten staan onder water doordat de pompen uit staan.
De mijn is verticaal 600 meter diep en verticaal zijn de schachten tot 2.5km onder de zee (maar ook landsinwaards) uitgegraven. Verticaal zijn alle schachten van deze mij wel 100 km lang.

Op zo'n mijn lokatie stonden meerdere stoommachines in aparte gebouwen: voor water weg te pompem, erts omhoog te halen, manschappen naar beneden en boven te brengen (er waren wel 150 mijnwerkers in de mijn aan het werk) en erts te verpulveren.

Wij stonden vandaag bij de stoommachine die het erts uit mijn haalde.
Het was echt heel indrukwekkend om deze te zien werken! Een enorme installatie die voor die tijd state-of-the-art technologie was. Ondanks dat het een grote indrukwekkende installatie voor ons was, was dit nog maar een kleine stoommachine (had een 45" stoom cilinder t.o.v. de 90" cilinder die we in East Pool mijn hebben gezien).

Ook de schacht was indrukwekkend diep we mochten in een lift cabine staan waar je door een roostervloer de schacht in kon kijken. Enkele tientallen meters diep zag je het water.

Daarna mochten we tot grote blijdschap van Jelte een stuk de mijnschacht waar de mijnwerkers naar beneden en boven gingen (die schacht die we eerder hadden gezien bij de stoommachine was voor erts).
In de eerste jaren gingen de mijnwerkers met ladders de diepte in, maar later deze is later vervangen door liften met etoommachines. De schacht was maar heel smal en een enkele liftcabine die de volledige diepte in ging was geen werkzame optie aangezien er wel 150 mijnwerkers in de mijn aan het werk waren. Dus hadden ze een systeem waarbij de lift slechts 4 meter op en neer ging, maar waren er over de gehele diepte steeds 2 cabines naast elkaar waarbij de cabines in tegengestelde richting van elkaar gingen, de mijnwerkers sprongen dus steeds van de eene naar de andere cabine om omhoog of omlaag te gaan. Ooit is er wel een ernstig ongeluk gebeurd in deze schacht waarbij 31 medewerkers om het leven zijn gekomen doordat de lift en schacht gedeeltelijk ingestort waren.

Het was zwaar in de mijnen. 12 uur per dag, 6 dagen per week. Kinderen vanaf 6 jaar werken al mee, vanaf 12 jaar mochten ze de mijn in. De vrouwen en kleine kinderen werkten niet in de mijn, maar verpulveren wel de stenen boven de mijn. Het was een gevaarlijke werkomgeving waar het ook warm, vochtig en stoffig was. Toch verdiende het in de mijnen 5 keer zoveel als arbeider op het land of in een fabriek.

Behalve de mijnwerkers waren er ook 2 ponies in de mijn, die bleven 18 maanden in de om om de lift karretjes in de horizontale schachten voort te trekken. Na hun dienst van 18 maanden mochten ze met pensioen op een boerderij, was het verhaal (dat stelde Veerle en Jelte weer een beetje gerust).

Het kopererts had 50% koper en werd in de Wales verwerkt aangezien die regio kolen had. Het erts werd met schepen verscheept naar Wales en de schepen gingen met kolen terug Cornwall waarmee de stoommachines aangedreven werden. De tin-erts bavatte slechts 2 a 3 procent tin en was te duur om naar Wales te verschepen en werd daarom in Cornwall zelf verwerkt.

Daarna zijn we naar de Botallac mijn gegaan, deze ligt nog dichter aan zee op een hele mooie plek. Leon te voet (30 minuten), Sandy, Veerle en Jelte met de auto (15 min). Veerle had het wel een beetje had met dat lopen en al die mijnen... Maar het gebakje bij een cafeetje van National Trust maakte gelukkig weer veel goed. Ze hadden het ook verdiend na een 1,5 durende Engelse excursie en een stuk wandelen langs de kliffen.

Veerle en Jelte zijn nu om 21:30 nog aan het spelen. Ze hebben vriendjes gemaakt 3 kinderen van een gezin uit Medemblik. Helaas vertrekken ze morgen weer.

Het weer betrekt... En voor morgen ziet het er regenachtig uit. Ook horen we nu de misthoorn van de vuurtoren elke 10 seconde. Die hebben we eerder ook gehoord met zwaar bewolkt of mistig weer.Read more