Reset search
Emiel BeerenEmiel Beeren
SatelliteEdit route
Klaar met school en nederland:) Read more Nijmegen, Netherlands
  • De wereldreis
    Day 165

    Gevangenis en Paradiso en Ruben

    May 9, 2022 in Vietnam ⋅ 🌧 27 °C

    He lieverds, zoals eerder vermeld was vandaag een gevangenis aan de beurt. Ik zag wat verwarring in de comments hierover. Het is een Amerikaanse gevangenis uit de Vietnamoorlog. Het was een complex dat meteen al schreeuwde: hier is iets gebeurd. We kwamen aangescooterd en zagen eerst een hoog hek van prikkeldraad, met daarin een soort geïmproviseerde hutten van metaal. Het hek bleek later meer dan 4 rollen prikkeldraad breed te zijn. Toen we even rondliepen schrokken we allemaal. In de metalen barakken waren poppen afgebeeld die gemarteld werden op dezelfde manier als dat de leden van de Vietcong gemarteld werden. En het ging maar door. Ik denk dat we wel 30 verschillende martelingen gezien hebben, de een wreder dan de ander, en waarschijnlijk hebben we ze niet eens allemaal gezien. De allerergste kun je lezen op de 6e foto, of niet als je jezelf het leed wilt besparen. Dat kan ook. Deze gevangenis stond in zwaar contrast met de Vietnamese gevangenis in Hanoi, waar de piloten allemaal goed behandeld werden. Nou weten we helaas niet welke kant van het verhaal precies waar is. Amerika ontkent dit alles waarschijnlijk, en de teksten waren vrij subjectief geschreven. Alsnog was het een onmiskenbaar heftige ervaring, en moesten we er even bij gaan zitten. We gingen daarna door naar Paradiso, het mooiste strand van Phú Quoc als we TripAdvisor moeten geloven. Nadeel was wel dat het flink duur was om daar te mogen zitten. Op de eerste foto zie je Jesse heerlijk genieten van de omgeving, en ol de 4e foto staat Youps eten. Na een paar minuten sloeg het weer om, en begon het te stormen zoals dat alleen in de tropen kan. De lucht was zwart en grijs, de parasollen woeien weg, de palmbomen bogen om en de regen ging bijna horizontaal door de wind. De regen was hard, snoeihard, en scherp. De golven waren ook hoger dan dat we de afgelopen tijd hebben gehad. Logisch dus dat Emiel en Jesse in dit noodweer de zee in gingen. Het terugscooteren daarna was wel een belevenis. Na het opdrogen en in bad gaan gingen we terug naar de stad avondeten, waar we een erg leuk plekje ontdekt hebben. Nu slapen. Tot snel.

    Ruben: gister ben ik gaan touren op de brommer want de omgeving van pai is best wel mooi. In de avond ben ik uiteraard weer uit gegaan. Het was redelijk leuk alleen regende het wel veel. De volgende dag moesten we uitchecken bij ons verblijf en alweer terug naar chiang mai omdat de brommers ingeleverd moesten worden. De tocht begon goed met een lekker zonnetje, maar op een gegeven moment kwamen er wat wolken voor de zon. En na een paar minuten begon het toen te regenen. Ik kan je vertellen dat twee uur rijden door de regen met allemaal hoogteverschil en scherpe bochten niet super leuk is. Aangekomen in chiang mai brachten we onze brommers weg en gingen we inchecken in ons nieuwe hotel wat redelijk luxe is. Daarna gingen we meteen naar een lokale kleermaker want we willen een pak op maat laten maken. Nadat ons hele lichaam was opgemeten en wat over de prijs was onderhandeld was alles geregeld. Morgen gaan we terug om de pakken te passen en de puntjes op de i te zetten en dan kunnen we overmorgen de pakken ophalen. Tijs en Casper gaan over een paar dagen al terug naar nederland en dus hebben we besloten om voor de lol naar een super luxe restaurant te gaan in pak en daar een 6 gangen diner te eten. Maar dat zullen jullie allemaal in toekomstige penguins zien.
    Voor de rest ben ik ook te laat met het aanvragen van mijn visum waardoor ik toch niet een week naar vietnam ga. Hoewel dit jammer is vind ik dit niet super erg want er zijn hier genoeg vrienden van mij en een weekje vietnam is ook zo kort. Ik blijf nu een week langer in thailand en vlieg dan meteen naar Bali. Tot de volgende update over deze chaotische (maar fantastische) laatste paar weken van mijn reis.

    Jona: Ik was gisteren bij de familie aangekomen die ik ga ondersteunen in het huishouden. Ze ontvingen mij met open armen. Het is een jong gezin met moeder Terrie, vader Peter, dichter Mia en zoon Liam. Overdag was ik gisteren naar een mooie tempel en vandaag naar watervallen. Vervolgens s’avonds weer met de kinderen spelen en met de familie eten. Heb het heel erg naar mijn zin, tot snel!    Read more

    See translation
  • De wereldreis
    Day 165

    Starfish beach

    May 9, 2022 in Vietnam ⋅ 🌧 30 °C

    He hoi, gisteren gingen we naar Starfishbeach, een strand dat bekend staat om zijn, misschien kun je het wel raden, zeesterren. We wilden lekker de noordkant van het eiland verkennen ol de scooter. De weg ernaartoe was lang, en vooral erg hobbelig, met veel gaten en plassen in de weg. Soms leek het eerder op een rivierbedding dan een straat. Eenmaal aangekomen begon het natuurlijk te miezeren, maar gelukkig heeft het niet hard geregend. We hebben een beetje gezwommen, Slimste mens gespeeld en gegeten. We zagen helaas niet al te veel zeesterren, maar toen we naar het eten toe liepen lagen er een paar in het water zoals te zien is op foto 4. Op de terugweg kwamen wat koeien op de weg tegen, maar we konden ze nog ontwijken. Daarna gingen we even chillen en eten in de stad, Duond Dong. Hier zou een zeker noedeltentje zijn wat erg lekker zou moeten zijn. Het concept vonden we wat lastig, maar uiteindelijk snapten we het wel. We moesten zelf een soort zoetzoutpittig dressinkje maken, en dat in de noedels mikken. In elk gerecht zat vis, en we hadden precies geen zin in vis, maar dat konden we ook niet van te voren weten. De noedels waren wel vrij lekker, en ook goedkoop. Daarna zagen we een soort kreeftenwinkel, met hele kleine waterbakken met gigantische krabben, kreeften en garnalen. Mooie beesten, wel zielig voor ze. Thuis gingen we samen een filmpje kijken, olijfolie drinken en slapen. Vandaag gaan we naar een gevangenis en de zuidkant van het eiland. Tot snelRead more

    See translation
  • De wereldreis
    11
    Day 164

    Uit elkaar

    May 8, 2022 in Vietnam ⋅ 🌧 28 °C

    Hallo hallo, gisteren stonden we heerlijk om 4 uur op om een taxi naar het vliegveld te nemen. Ons vliegtuig (Emiel, Youp en Jesse) vertrok oorspronkelijk om half 9, maar midden in de nacht kwam Youp tot de ontdekking dat de vertrek-en aankomsttijd verschilde per bron. Sommigen zeiden namelijk dat het vliegtuig een uur eerder vertrok. Om het zekere voor het onzekere te nemen moesten wij om 12 uur in de nacht nog naar de balie om een wijziging te maken in onze taxiboeking. Op dat moment waren de drie andere heren lekker aan het feesten. Die bewuste ochtend, op alweer een goddeloos tijdstip, stonden we op, wisten we onszelf en de tassen een taxi in te rollen, en reden we naar het vliegveld. We waren doodmoe. Op het vliegveld kwamen we erachter dat het vliegtuig pas om half 9 ging, dus dat we het toch bij het rechte eind hadden. Toen hadden we afscheid genomen van de rest. Jona gaat naar Nha Trang, Emiel en Simon weer naar huis. Het afscheid deze keer was wat minder emotie. We zien elkaar weer over een kleine 20 dagen, en we waren moe. Wij vlogen naar Phú Quoc, een eiland onder de kust van Cambodja. Ondertussen is Emiel alweer bijna thuis, terwijl Simon, je raadt het al, weer problemen heeft met het vliegtuig. Om een of andere reden is zijn terugticket ook komen te vervallen, dus moest hij noodgedwongen een nachtje in Hanoi blijven en morgen vliegen. Tot snel.

    Jona: het waren een hectische 24 uur. Het begon met gisteren uit gaan met Simon en Emiel D waar we vrienden uit Nederland ontmoette (Jannus en Dana). Deze is leuke avond resulteerde wel in een half uur slaap voordat we 4:30 op moesten om naar Da Nang te gaan waar we afscheid namen van Youp, Emiel B en Jesse. Tot 12 uur sochtends was ik een wandelende zombie die overal in slaap viel, maar in de middag na afscheid van Simon en Emiel D te nemen kwam ik weer tot leven en heb ik een duik in de zee genomen en wat dingen gedaan op m’n iPad. Nu zit ik alweer 3 uur in een bus van 11 uur die mij naar Nha Trang gaat brengen. Morgenochtend om 5 uur staat daar de Vietnamese familie waar ik de komende dagen ga verblijven op mij te wachten. Hier later meer over, ik ga slapen, joe.

    Ruben: vandaag hebben we uitgeslapen en een massage genomen, voor de rest hebben we niet zoveel gedaan. Vanavond gaan we weer stappen en morgen gaan we waarschijnlijk weer tipsy tuben.    Read more

    See translation
  • De wereldreis
    1
    Day 162

    My son en de eerste keer zon!

    May 6, 2022 in Vietnam ⋅ ⛅ 26 °C

    Hallo luitjes, hier is de laatste update met Emiel en Simon. Morgen gaan zij weg, terug het vliegtuig in naar Nederland. De twee weken lijken heel snel te zijn gegaan. De reis gaat sowieso heel snel voor ons gevoel. Nu nog maar 18 dagen en dan stappen we het vliegtuig in naar huis. Al lijkt het wel eeuwen geleden dat we ooit het vliegtuig naar Sri Lanka in stapten. Een land waar we nu overigens niet meer naartoe zouden kunnen, gezien de huidige staat van het land. Gisteren pakten we snel de scooters en gingen we naar My Son, een hindoeïstisch tempelcomplex uit de Champa tijd. Althans, we dachten dat we snel de scooters gingen pakken. Eerst was Simon de sleutel kwijt, waarop we een uur moesten wachten. Hij lag natuurlijk gewoon in het bakje in de scooter. Daarna wilden we wegrijden, maar bleek een andere scooter ineens niet meer te werken. Toen kregen we een nieuwe. Het complex zelf was mooi, maar wel erg verlaten, en danzij de rode bakstenen leek het allemaal wat neppig. Er was ook een dansgroep een soort traditionele dans aan het oefenen. De locatie was prachtig, de dans wat minder. Desalniettemin deden de dames hun best, en zag het er erg leuk uit. In de avond gingen we nog een keer naar een leuk etenstentje waar we al eerder ook waren, en de eigenaars waren ontzetten blij ons te zien. Youp was wel zijn scooter kwijt, iemand anders had die meegenomen. Soms passen meerdere sleutels op dezelfde scooter. Het hotel wilde Youp laten betalen, maar uiteindelijk hoefde dat toch niet. De scooter is weer terecht. Vanochtend namen we onze eerste ochtendduik in de zee. Het was wat frisjes, maar vandaag was ook de enige echte warme dag tot nu toe. Veel zwembad dus vandaag. Ook deden we een heerlijke oliemassage,die echt geweldig was. We hebben er intens van genoten. Zodadelijk bonte avond, en wat eten. Tot snel

    Ruben: Vandaag stonden we wederom laat op. We hebben even een rondje gereden en vanavond gaan we weer uit. Tijdens het eten van onze pizza kwam een hond even langs en de pizza was erg lekker. We blijven nog iets langer in pai en gaan de 8e weer naar chiang mai. 2 dagen daarna zal ik vanuit chiang mai naar Vietnam vliegen om de jongens weer te ontmoeten.    Read more

    See translation
  • De wereldreis
    11
    Day 160

    Koken met Jesse 4, tipsy tuben met ruben

    May 4, 2022 in Vietnam ⋅ ☁️ 24 °C

    Hallo mensen, er is weer een kookcursus geweest! En deze was erg leuk, dus dat is fijn. Het begon om half 9, toen kregen we een tour over de markt. De markt heeft vis, vlees en groente en opent al om 4 uur. Dan komen de grote hotels langs, en die kopen al het lekkere eten. Onze lieve tourguide vertelde ons vanalles over de cultuur en het eten wat we zagen. Ze had leuke quizjes, grapjes die ze meteen weer uitlegde en een stel leuke tips voor vrouwen om mooie huid te krijgen. "Is good for skin woman, not for man. You know what good for man? Woman." Volgens de Vietnamese cultuur zijn minder knappe mannen beter, want die gaan niet vreemd. Gelukkig is dat in onze cultuur niet zo, anders hadden wij allemaal een probleem. Na de markttour, waar we heel veel nare beelden van vlees en vis zagen, kregen we een korte tour door het restaurent, en de mensen die erin werkten. De werknemers deden elke dag hetzelfde, en dat al jaar en dag, en dus zagen al hun taken er simpel uit. Als wij het dan probeerden bleek het vaker wel dan niet een mislukking. We mochten daarna 4 gerechten maken: Wontons, Papayasalade, Gevulde inktvis en gekarameliseerde banaan. Hierdoor waren we zo'n 4 uur lang aan het koken en eten, wat heerlijk was. De Vietnamese keuken is lekker, veel vissaus vooral, en we hebben er goed van genoten. De ingrediënten die we gebruiken zijn niet speciaal, vrij simpel zelfs, maar de kwaliteit en de verhouding van de ingrediënten maken het een smaakexplosie. Het koken ging bij niemand echt goed, mede dankzij de reis, maar bij iedereen was het wel heel lekker. Moet je nagaan hoe lekker het is als we allemaal weer een beetje kunnen koken. We hebben ervan genoten. Als jullie de recepten willen, moet je dat maar vragen. Tot snel.

    Ruben: Vandaag stonden we laat op, we hadden gister een rustdag en daar hebben we erg van genoten. Toen we in de ochtend wakker werden vertelde tijs dat hij ziek was, hij had zijn hele bed onder gezweet. Casper en ik gingen alsnog volgens plan tipsy tuben. Dat is met opgeblazen autoband de rivier af dobberen terwijl je alcohol consumeert. Het was erg leuk en grappig. Ik liet nog mijn telefoon in het water vallen maar heb hem gelukkig weer gevonden. Ook was onze ingekochte alcohol snel op, we hadden ook geen geld mee. Maar toen vonden we een flesje sterke drank en kregen we nog een flesje soju, dus we waren aardig aangeschoten uiteindelijk. We zijn toen naar huis gegaan, hebben wat gegeten en hebben een uurtje geslapen. Nu gaan we weer uit, maar als het niet zo leuk is gaan we gewoon slapen want we zijn best wel moe beide.    Read more

    See translation
  • De wereldreis
    2
    Day 159

    Hoi an

    May 3, 2022 in Vietnam ⋅ ☁️ 23 °C

    Inmiddels zijn we met de trein aangekomen in Da Nang, en daarna met een taxi naar Hoi An. We sliepen allemaal heerlijk in de nachttrein, mede dankzij de kinderen die in de cabine zaten te krijsen. Hoi an is van oudsher een stad die domineert in de textielindustrie. Ook nu is het een bekende plek om een maatplek te laten maken. Er zijn zo'n 300 winkels, en vast nog veel meer schimmige zaakjes, die deze dienst uitvoeren. Wij gingen gister naar het oude centrum, een plek die gekenmerkt wordt door de bootjes op de rivier en de lampionnen. Er waren hier ontzettend veel kraampjes die je allemaal dezelfde troep aansmeerden, waar we dus overduidelijk veel hebben gekocht. Vandaag gingen we golven op de golfbaan, iets wat velen van ons nog niet zo vaak hadden gedaan. Youp stal de show. Daarna hebben we lekker gegeten bij een burgertent en scooterden we naar huis. Gister hadden we fietsen gehuurd, maar die gaven ons zoveel ongeluk dat we toch maar weer vertrouwd voor de scooters gingen. Morgen gaan we een kookcursus doen! Zin in. Tot snel.

    Ruben: Het is lang geleden dat ik van me heb laten horen maar hier ben ik weer. Sinds ik in chiang mai ben ben ik eigenlijk elke avond met mensen In het hostel gaan chillen. Het uitgaansleven is er wel leuk. Na 2 dagen kwamen tijs en Casper ook in chiang mai aan. We zijn toen nog 1 dag gebleven en daarna hebben we op brommertjes een tocht naar pai gemaakt. De route was erg mooi en je kon lekker leunen in de bochten. In pai zijn we eigenlijk elke avond uitgegaan en op kleine tripjes gegaan overdag. Vanavond is een rustavond dus we gaan nu niet uit. We blijven hier nog een paar dagen en ik vlieg de 10 naar vietnam om de jongens weer te zien.    Read more

    See translation
  • De wereldreis
    Day 157

    Tempeldag

    May 1, 2022 in Vietnam ⋅ 🌧 18 °C

    Hallo daar, gisteren was ons plan om even lekker te gaan scooteren, om eens iets van de omgeving te zien. We kunnen nu alle 6 scooter rijden, dus we zijn erg mobiel. Youp en Emiel B gingen niet mee, die moesten dingen regelen of trokken hun eigen plan. De andere 4 gingen op pad naar een National Park, maar daar zijn we nooit uitgekomen. We gingen een pagoda bezoeken, de Bai Dinh pagoda om precies te zijn. Dit Boeddhistische complex is zo'n 539 hectare groot, maar in dit gigantische park waren wij eigenlijk de main event. Vanaf het moment dat we aankwamen keken mensen naar ons, zwaaiden ze en maakten ze foto's van ons. In het park was er een groep schoolkinderen die de hele tijd aan ons vroegen of ze met ons mochten praten, om dan vervolgens dezelfde 3 vragen aan ons te stellen ("What's your name", "Where you from", "How old are you" ). Als wij vervolgens van dit pad afgingen en een vraag terug stelden, kregen we vaak stilte als antwoord. We gokken dat we een soort schoolproject zijn geworden, of de meeste mensen hier vinden 4 lange witte jongens een wereldwonder. Wij vonden het allemaal maar een beetje gek en ongemakkelijk, mede dankzij de groep moeders die trots hun dappere kinderen aan het filmen waren als ze met ons aan het praten waren. Als de kinderen hun 3 op school geleerde Phrases-cles hadden uitgewoond, bleven ze ook nog een minuutje doorfilmen. Het tempelcomplex zelf was wel mooi. Het was groot, de tempels/torentjes waren leuk versierd met vele gouden Boeddha's en het uitzicht op de grote pagode was erg mooi. Wel vraagt de Vietnamese overheid/bevolking voor elke dienst wel een paar euro, en ze zijn ook vrij opdringerig. Voor een Communistisch land weten ze wel vrij goed hoe ze touristen geld afhandig kunnen maken. Al boeit dat ons ook niet heel veel, dat is de traditie van het land, en wij zijn voor Vietnamese begrippen steenrijk. Wel opvallend zijn alle mensen die signaleren dat je moet stoppen, en wel NU, als je voorbij rijdt. Wij denken dan dat we iets fout doen, maar ze willen gewoon dat je bij hen iets gaat drinken en parkeren. Maar die fout maak je ook maar een paar keer. Nu liggen we in een slaaptrein naar Hoi An. De treinreis duurt nogal lang, maar gelukkig hebben we slaapplekken. En dat zijn het, slaapplekken, want in de krappe anderhalve kubieke meter slaapruimte kunnen we niet heel veel anders doen. We delen een 2,5x2,5 meter met 6 mensen. Krap, maar we zullen het denk ik wel overleven. Tot snel.Read more

    See translation
  • De wereldreis
    Day 156

    Viewpoint 2 en bootjevaren

    April 30, 2022 in Vietnam ⋅ ☁️ 25 °C

    Ewa gangsters, ik was vergeten te zeggen wat Ruben de laatste tijd allemaal had uitgespookt. Ik raad dan ook aan ff de vorige post te gaan bekijken, aangezien Rubens verhaal er nu wel bij staat. Mijn excuses. Ik was ook vergeten te vermelden dat de bus naar Ninh Binh massagestoelen had. Lekker luxe dus.
    Vandaag gingen we de boottocht doen die aangeraden wordt in dit gebied. Je gaat dan naar een centrale plek, waar meer dan 1400 bootjes te popelen staan om te vertrekken. Je krijgt een 'gids' aangewezen, die geen woord Engels kan, en kiest een route uit. Wij kozen voor route 3, die staat het beste aangeschreven en gaat een kilometer door een grot. We moesten met 4 man in een bootje, niet meer en niet minder, dus Youp en Simon zaten romantisch samen in een bootje met een Indische man en (hopelijk) zijn dochter. Het bootje is een vrij gammel blikken gevaarte die door de gids voortgeroeid wordt, al roeien ze niet op de normale 'trek'manier, maar duwden ze als het ware de spanen door het water. De rivier heet de Ngo Dong, wat Drie grotten betekent. Het was een beetje een grauwe dag, maar het gebied blijft mooi. In de grot kwamen we erachter dat onze gids erg gepanikeerd bleef herhalen dat we NIET ons hoofd moesten stoten. Dat hadden we gelukkig zelf ook al bedacht, dus er zijn geen slachtoffers gevallen. In totaal duurde het zo'n 2,5 uur, waarin we 3 tempels en 3 grotten hebben gezien. De tempels hebben volgens mij Chinese tekens op zich, en ik denk dat de religie Cunfucianistisch, Boeddhistisch of misschien zelfs Shamanistisch is, maar ik weet er te weinig vanaf om te weten welke. Waarschijnlijk gewoon Boeddhistisch. Na ons bootavontuur gingen we nog naar een uitkijkpunt, de Mua cave. De cave van de Mua cave was niet heel indrukwekkend, maar het uitzicht vanaf het viewpoint wel. Eerst moesten we 500 treden zigzaggend de berg op, in een soort Kung Fu Panda stijl, om dan bovenop een heel klein pagodetje te zien, dat afsteekt en de wacht houdt over een grote stad, over rijstvelden en de woeste karstgebergten van Ninh Binh. Blijkbaar is dat namelijk wat de bergen zijn. Oude kalkstenen formaties die ooit onder de zee lagen, en daarna door aardbevingen aan het oppervlak kwamen en door erosie afgebroken zijn tot de scherpe en harde bergen waar Ninh Binh bekent om staat. Erg interessant. Dat was hem voor nu. Tot snel.    Read more

    See translation
  • De wereldreis
    11
    Day 155

    Simon ophalen, Nimh Binh en Ruben

    April 29, 2022 in Vietnam ⋅ ☁️ 28 °C

    He hallo, eergisteren gingen we weg van Sapa met de bus. Om 9 uur kwamen we aan en ontmoetten we Simon dan eindelijk. Die avond gingen we wat drinken en koningsdag vieren, omdat wij nou eenmaal heel erg betrokken zijn met koningsdag en de monarchie. De dag erna gingen we naar Nimh Binh, een natuurpark met hele mooie rotsen. De rotsen zijn onstaan door chemische verwering volgens Jona, iets met pH waardes. De rotsen zien er heel uniek uit, omdat het landschap eigenlijk heel plat is, met enkele hele hoge en scherpe bergen die dan het uitzicht doorbreken. Zoiets zien we niet in Nederland. We gingen gister naar een viewpoint hier, en we hebben wat gechilled in het zwembad. Het weer is niet heel mooi helaas, maar vandaag willen we een boottocht doen. Dat wordt door iedereen aangeraden en is werelderfgoed geloof ik, dus ik hoop dat het ook met regen mooi is. Tot snel

    Ruben: Gister ging ik alweer terug naar Thailand, mijn vlucht vertrok om 20:55 en ik kwam aan om 13:50. De vlucht was rustig, ik heb een beetje gekletst met een steward en het eten was goed. Toen ik aankwam in Bangkok en ik mijn bagage had opgehaald vond ik redelijk snel een mevrouw met een bordje van het hotel waar ik had geboekt. Ik kreeg een taxi en we reden rustig naar het hotel. aangekomen ging ik naar mijn kamer en kreeg ik het avondeten, het was helaas echt helemaal niet lekker, dus ik heb later op de avond nog een bubble tea en wat Indisch besteld. Ik moest best lang wachten voordat ik mijn pcr test kon doen wat mij zorgen baarde omdat ik de volgende dag om 10 uur een vlucht had. Ik probeerde die avond te slapen maar dat lukte pas om half 3, helaas is de jetlag toch wat erger dan gedacht. De volgende ochtend stond ik vroeg op en was ik klaar om 8 uur s’ochtends, ik zou dan de uitslag van mijn test hebben. Toen ik maar niks hoorde ben ik naar de lobby gegaan en gelukkig konden ze daar vertellen dan ik negatief ben getest. Dus toen had ik een scootertaxi geboekt en die bracht me razendsnel naar de AirPort. Ik heb mijn vlucht gelukkig gehaald en kwam na 1,5 uur aan in chiang mai. Het is hier bloedheet en ik ben nog steeds heel moe, dus ik zal vandaag voornamelijk in mijn bed doorbrengen en vanavond er even uitgaan om iets te eten. Misschien doe ik mee met de bingoavond van mijn hostel maar dat zie ik vanavond wel.    Read more

    See translation
  • De wereldreis
    Day 152

    Trekken en de kip

    April 26, 2022 in Vietnam ⋅ 🌙 24 °C

    Hey mensen!
    Vandaag hadden we afgesproken met Pim, de broer van Jesse's baas Sander, om een trek te gaan doen rond Sapa. Pim woont al 2,5 jaar in Vietnam, organiseert hier al vele jaren tours door het gebied en is nu al een tijdje bezig een resort/guesthouse op te zetten met wat locals. We waren ongeveer 3 uur aan het lopen vandaag, en hebben ook nog een paar uur bij Pim thuis gespendeerd om te lunchen. Het lopen was niet al te zwaar, precies goed eigenlijk, en het uitzicht was prachtig. We liepen eerst de berg op, door een bamboebos. Youp kreeg het hier zwaar, hij werd helaas licht in zijn hoofd, en besloot dus terug te gaan. Een goede beslissing achteraf, aangezien hij ol de terugweg bijna omviel. De rest ging ondertussen door, de berg op het uitzicht tegemoet. De rijstvelden in Sapa zijn beschermd, omdat het een cultureel erfgoed achtig iets is, en dus waren er genoeg rijstvelden om te zien. De bossen worden helaas wel gekapt, omdat die grond wel gebruikt kan worden voor landbouw en tourisme.
    We liepen verder naar een waterval, waar we in ijskoud water gingen zwemmen. Heerlijk, want het weer was uitzonderlijk warm zei de gids. De gidsen hadden ook allemaal een soort heel dik kleed aan, en beenwarmers, die er allemaal heel traditioneel, en warm, uitzagen. Daarna liepen we door naar Pim. Daar hadden we lunch, maar we moesten wel eerst de lunch nog slachten. Pim had speciaal voor ons een hen gehaald, die wij zelf mochten slachten, plukken en ontleden. Vanwege de lijdensweg van de kip hebben we niet zelf de kip gedood, maar er wel aan meegewerkt. Het was voor ons allen een traumatisch en toch ook interessant proces. We hebben veel dingen geleerd, die we hopelijk niet hoeven te gebruiken. In Vietnam gebruiken ze alles van de kip, behalve de tong en de veren. De tenen, de ingewanden en de botten worden gegeten, terwijl ze het witte vlees liever niet eten. Daar zit niet zoveel smaak aan. Wij westerlingen vinden dat vlees nou net wel lekker, dus dat komt vaak goed uit. Zelfs het bloed werd opgevangen en gekookt, om een soort zout dipsausje voor het vlees van te maken. Daarna gingen we lunchen, en mochten we zelf summerrolls maken, een soort ongebakken loempias. De oplettende pinguinvolger herrinert zich dat misschien nog van de Cambodiaanse kookcursus. Het eten was veel, en het was lekker, al waren we wel wat onhandig met loempias rollen. Morgen gaan we terug naar Hanoi. Als je de filmpjes van de kip wilt hebben moet je het maar vragen maar ik gok dat niet iedereen daarop zit te wachten. Tot snel    Read more

    See translation

Join us:

FindPenguins for iOSFindPenguins for Android

  • 2024© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Blog
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Support
  • Legal notice
  • English