Очистить поиск
Noorwegen
  • Thamar Elissen

Noorwegen

62-дневное приключение от Thamar Читать далее
ПодписатьсяОбзорКалендарьПоделитьсяПоделитьсяКорзина
Сначала новые
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    Tekenen aan de kust

    Een zaterdag in Tromso

    15 июля 2024 г., Норвегия ⋅ ☀️ 17 °C

    Als je niet een berg op wil beklimmen, niet een autotrip wil doen en al genoeg ‘rustig aan in huis hebt gedaan’, dan pak je de bus naar een kant op het Tromso-eiland dat je nog niet kent en loop je vanaf daar richting centrum. Dit keer stopte de bus daar waar onze laatste wandeling op het eiland geëindigd was, nabij het Tromso museum. Die hebben we dus eerst bezocht en daarna helemaal naar het zuidelijkste puntje van het eiland. Bart had daar vanaf het vliegtuig een strandje zien liggen en op dag 1 dat ik hier was vertelde de tourist-office-mevrouw mij dat daar de Noren recreëren. We zijn iedere keer verrast door wat we tegenkomen en het is leuk om zo samen met de ogen en zintuigen open rond te lopen door dit land.
    Telegrafbukta heet dit puntje van het eiland en het is schitterend. Plukjes bankjes, plukjes mensen, iedereen laat elkaar met rust, altijd ergens vuurplaatsen BBQ-plekken en geen muziek, geen rotzooi, geen vervoersmiddelen die geluid maken, geen graffiti, geen etenswaren te koop. Dat dat kan. Hoe anders zou dat in Nederland zijn (al kan ik deze week echt wegdromen bij het idee dat de zomerfeesten er zijn en je je dag en nacht in heet feesttumult kunt begeven…). We hebben een tijd zitten lezen en liepen toen terug naar het centrum, langs de kustlijn. Dit is een gebied met flats en ook daar weer met opperbeste buitenvoorzieningen en geen troep te vinden. Leuk om door te lopen. Helemaal als je eindigt in de stralende zon op een roof top terras op de 11de verdieping van een hotel.    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    11

    We didn't make it to Senja

    15 июля 2024 г., Норвегия ⋅ ☀️ 18 °C

    Vandaag gingen we op auto trip. We hadden eiland Senja uitgekozen als onze bestemming, zo’n 60 km hiervandaan, maar we bleken te onvoorbereid want de ferry zat vol (en 5 uur wachten op de volgende ferry met al die campers voor je in de rij leek ons geen aantrekkelijk idee) en het eiland bleek groter dan we dachten en dus misschien wat zonde om zonder tent bij ons te doen. Dus omgekeerd en een andere ronde uitgekozen. Weer bleek: in voor te bereiden zaken zijn we wat minder goed dan in spontane kansen. Nee, ‘we didn’t make it to Senja’, maar o o o wat hebben we veel moois onderweg gezien. We hebben zo’n 200 km gereden, tot aan Nordkjosbotn, vergaapten ons aan de bergen en het water, de kustlijn, de vogels. Dit is een meer boerenlandgebied, want dit keer zagen we wat weilandjes en koeien en werd er gras gemaaid, een aardappelveldje. We ontbeten op een schitterend wit strandje, dronken koffie en zelfgemaakte combucha in een paradijselijk hotel Yggdrasil, bekeken de Sami-rotstekeningen van 1-2 eeuwen voor christus en lunchten op een steiger boven een ontzettend heldere zee. Geen vis te zien overigens, maar schitterend helder en we keken jaloers naar de sauna’s aan zee, zagen hoe meeuwen in paniek waren toen een wezel of een bunzing (dat kon ik niet goed zien) blijkbaar langs hun nest ging. Ongelooflijk mooi. We kwamen ook nog langs een café waar we een drankje kochten en de mevrouw enthousiast ging vertellen dat ze een Hollandse dame kende (toen ze hoorde dat we Nederlanders waren). Wat bleek: dat was Judith, bij wie wij in het huis wonen. Erg toevallig.Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    Tom
    Kruipbraam

    “Bye bye…. And don’t get lost!”

    16 июля 2024 г., Норвегия ⋅ ☀️ 19 °C

    Dit waren de woorden waarmee we afscheid namen van de Noorse Tom, waar we een flink eind mee opgelopen waren op weg naar onze bergbeklimming vanuit Skittenelv, ten noorden van waar we wonen. Nog een beetje zoekend naar het wandelpad (altijd weer een uitdaging hier in Noord-Noorwegen) kwamen we hem in vol ornaat tegen op zijn squad. Eigenlijk een beetje hierdoor afgeschrikt zei ik heel blij hoi tegen hem en vroeg hem of hij ging jagen. Doe ik anders nooit hier, want wegkijken op het moment dat normaalgesproken oogcontact ontstaat is hier normaal. Nu dus wel. En wat bleek: meneer ging niet jagen maar vissen (o gelukkig), was opgegroeid in dit gebied en vertelde – voor een Noor- honderduit. We hebben dus veel geleerd over de dieren, planten en bessen op deze berg en hoe het is om hier te leven. Van ieder poepje kon hij uitleggen van welk dier het was. Erg interessant ook om te horen hoe deze maatschappij werkt, hoe vrij je hier bent (Tom was eigenaar van een groot deel van de berg), maar ook helemaal niet (met elkaar beslissen ze op basis van overheidsadvies om nirt te vissen in de rivier om de visstand op peil te brengen en om vrij sneeuwscooter te kunnenrijden moet ie naar Finland of Zweden). Hoe vredelievend er samengeleefd wordt (behalve als de bessen rijp zijn, Tom, serieus: " Than we have a berry war" ).
    Fijn ook dat dit die ene niet-sportieve Noor was, zodat we in een rustig tempo omhoog liepen. Totaal andere omgeving ook weer. Al snel ging hij heel vanzelfsprekend van het pad af en liepen we weer te struinen over het verende rendiermos, waadden we door moeras. Ik zei nog ‘Nu ben je ineens onze gids i.p.v. ons gezelschap’ . Toen hij na een paar uur zijn vismeer bereikte, zijn wij doorgelopen de berg op en namen we afscheid. Het leek heel simpel: van het meer rechtdoor naar top en weer terug. Maar ja, wat is rechtdoor op een berg en wat is een top. Al snel verdween het meer uit het zicht. We hebben al vaker voordeel gehad van het feit dat als je eenzelfde weg terug gaat, je een totaal andere beleving van de omgeving ziet. Dat kan ook een nadeel zijn: geen idee wat ‘de weg terug was’. En dan kom je erachter dat je aan veel van de bergwandelinstructies niet hebt opgevolgd: extra eten, reservekleding, veiligheids-items… nope. Dus goed opgepast, ons niet afgevraagd wat de gevolgen zouden zijn als het weer zou omslaan, proberen te beredeneren waar de rivier of de zee zou zijn… en de weg teruggevonden. Uiteindelijk hebben we 7 uur gelopen en steeds hoorde ik in mijn hoofd Tom die laatste woorden weer zeggen. Té zwaar en we konden geen boe of bah meer zeggen. Wat een dag. We hebben direct de openingstijden van het zwembad opgezocht.    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    Struinen over de noordkust van Tromso eiland
    Kinderbrilletje uitproberenOp terrasToo good to go bevalt prima

    Tromsobadet en Too good to go

    17 июля 2024 г., Норвегия ⋅ ☀️ 18 °C

    Omdat de wandeling met en na Tom onze spieren nogal had aangesproken, gingen we de volgende dag naar het plaatselijke zwembad. Helaas mocht je er geen telefoons hebben, dus we konden geen foto’s maken. Maar het buitendeel van het zwembad, uitkijkend over de bergen en de zee en dan in de strakke zon…. Magisch. En door het lekkere water, de ontspannen sfeer, de sauna’s en het koude dompelbad was het een weldaad voor de spiertjes. Tussendoor een boekje lezen in een ligstoel en in slaap soezen door de felle zon door het glas. En zo Noors: iedereen glimlacht, geen enkele keer een boze vader of moeder, kinderen spelen prettig, geen nederzettingen met allemaal spullen, geen ‘frietsfeer’ geen muziek. Het was een heerlijk ontspannen dagje. ’s Avonds ons maar eens verdiept in de oorlogstijd in deze regio, want daar zie je veel verwijzingen naar en er is een oorlogsmonument. Wij wisten in ieder geval niet wat de ’slag om Narvik’ was. Een Netflix film legde het ons uit: Duitsers wilden Noorwegen innemen, Noorwegen wilde neutraal blijven, de Noren hebben flink geleden onder de Duitse aanvallen (en schade geleden door het terugvechten door de Ngelsen), maar ook heldhaftig teruggevochten (en zij waren wel bestand tegen de ijzige kou en de sneeuw en wisten de weg). De Noren hebben de Duitsers kunnen verslaan, maar neutraliteit hebben ze niet kunnen houden. Zo dan weten we dat ook weer.
    Ook vandaag een rustige dag ‘rundum Hause’ gehad, wat ook vandaag weer inhield dat we 11 uur vertrokken en dachten een paar uurtjes weg te blijven en pas om 19 uur thuis kwamen. Dit keer hebben we de bus gepakt naar het allernoordelijkste puntje van eiland Tromso en daar langs de kust gewandeld en gepicknickt en daarna naar het centrum. En iedere keer leren we weer iets over deze stad, dit volk, dit land. Er is hier bijvoorbeeld geen brandnetel te zien, vandaag voor het eerst een auto langs zien rijden met ramen open en muziek aan, 2de keer sinds ik hier ben dat ik iemand hoor timmeren, voor het eerst visresten zien liggen langs de kust, een tweede winkelcentrum in de stad ontdekt…. Dat soort dingen.
    Terug in de stad hebben we een museum(pje) en een galerie ‘gedaan’, ons verbaasd over de drukte in de stad (2 cruisesschepen op 1 dag, dat zal het zijn) en van de tourist info en van 2 Nederlanders goede reistips gekregen. Wat blijkt bijvoorbeeld: er is hier een kampeeruitrusting-uitleen. Vergelijkbaar met een boek lenen bij de bieb, leen je hier een tent, slaapzak, wandelschoenen, enz. Wat een uitvinding. Alles om werkelijk iedere Noor de kans te geven om in de weekenden de natuur in te gaan, wat ze ook allemaal doen. Het is leuk om te horen waar mensen geweest zijn, welke hike ze hebben gedaan, hoe moeilijk die was, waar ze de tent op hebben gezet, enz. En ook leuk: vandaag hebben we ons eerste Too good to go-tasje opgehaald, hoefden we niet te koken en hebben we heerlijk gegeten. De app had ik al wel, maar nooit gebruik van gemaakt, hier is het dan wel heel interessant om te kijken wat je krijgt. Morgenvroeg halen we een ontbijtje op, ben benieuwd.    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    ElandBij de havenOp de bootOeps een mens, oeps een schaapDe gletsjer

    Gletsjer in Steindalsbreen

    19 июля 2024 г., Норвегия ⋅ ☁️ 19 °C

    Een pittige hike van bijna 3 uur heen, maar dan heb je ook wat: een schitterende lange gletsjer in een absurd landschap omringd door bergtoppen. Je wordt er stil van als je daar bent en niet alleen van uitputting. Wat is de wereld mooi, wat zijn bergen rustgevend en immens. En daar dan even zitten en kijken op een steen, met stralende zon om een uur of zeven ‘s avonds.
    Na wat klauterglijpartijtjes aan het begin was de terugweg een stuk eenvoudiger en opnieuw schitterend. De kolkende rivier, de steeds verschrikt opvliegende weidevogels, de bloemen, schaapjes die je verbaasd aankijken en dan met z’n vieren in een zijpaadje met je rug naar je toe gaan staan totdat je er langs kunt. Dit keer was het een hele duidelijk aangegeven wandeling, we hoefden alleen maar achter elkaars muggenspullucht aan te lopen. Deze wandeling was in een ander gebied dan waar wij wonen, de Lyngenalpe, waarvoor we ook 2 veerponten namen om de fjorden over te steken. Fantastisch!
    Hoewel we stoer de tent en slaapzakken in de auto gelegd hadden, vonden we het toch wel fijn om naar huis te rijden, lekker te douchen en het vermoeide lijf in een bed te leggen. Nog even het zomerfeesten-en-vierdaagse-gevoel opgesnuifd via telefoon en laptop en weer met een heel gelukkig gevoel in slaap gevallen.    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    Op terrasBordjes onderweg in Noors, Engels, Sami en KvenSushiOnderweg naar de gletsjerIn het schrift bij de gletsjerAl onze reisplannen, de kaart wordt steeds voller

    1 maand weg

    19 июля 2024 г., Норвегия ⋅ ☁️ 15 °C

    Uitrustend van de ‘lawa’ van gister en natuurlijk ook omdat we alle tijd hier hebben, hebben we vandaag weer genoten van een über rustig dagje. Lang lezen, alle time lines op de telefoon, kletsen, lummelen, wasje draaien, plannen voor morgen bedenken, een paar uur zeggen ‘we gaan zo naar dat stad’ en dan uiteindelijk toch pas om 17 uur gaan. Dat is wel luxe van zo’n lange tijd weg zijn (ik ben vandaag een maand weg) en zo lang op dezelfde plek zijn en dat bevalt goed. Je hebt echt de tijd voor jezelf. In de stad zien we echt dat het zomervakantie is: het wordt drukker, er rijdt af en toe een politiewagen rond, ineens worden er her en der jurkjes gedragen, komen er niet 1 maar 2 cruise schepen per dag aan, ligt er ineens rommel naast een prullenbak. Grappig is ook dat we sommige mensen beginnen te herkennen, bijvoorbeeld omdat ze vaak in dezelfde bus zitten of omdat we er eerdere mee hebben gekletst. We zijn verbaasd over het steeds maar mooie weer hier. Iedere dag zo strakblauw, dat hadden we niet bij Noord Noorwegen bedacht. Toch ontwikkelt de zomer zich wel; je ziet dat er minder sneeuw op de bergen ligt, dat sommige bloemsoorten verwelken (lupine, wilgenroosjes, fluitenkruid, uit de kluiten gewassen klaver) en andere bloemsoorten juist gaan bloeien (meeste ken ik niet, maar de rozebottel en rijen dikke berenklauw is nu volop aanwezig). Ook op zo’n nietsdoendagje als vandaag leren we veel over het land. Of in ieder geval: we observeren en interpreteren veel. Waarom wordt er overal zo veel gebouwd? O ja, dat kunnen ze natuurlijk maar een korte periode in het jaar doen…… Waarom roken er zo weinig mensen en liggen er bijna nooit peuken op straat? O ja, al die stiekemerds, jong en oud en man en vrouw, snusen er op los. Waarom hebben de huizen zo'n kleine ramen? O ja, dat laat alleen maar meer kou door (maar waarom ze ramen niet wassen daar ben ik nog niet achter). Dat soort dingen. Leuk hoor.
    Omdat we op zo'n dag als vandaag vrijwel geen foto’s maken, bij deze fotoprint wat extra foto’s van eerdere dagen.
    Morgen weer eropuit!    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    Een oude houtzagerij1Rustig gelukkigIngepakt tegen de muggenSami huis

    Senja

    22 июля 2024 г., Норвегия ⋅ ☀️ 24 °C

    Omdat we bijna 300 km boven de Lofoten ‘wonen’ en van Senja wordt gezegd dat het net zo mooi is als de Lofoten, maar dan zonder al die toeristen, zijn we naar Senja geweest. Vannacht zijn we weer thuisgekomen (we ontdekken nog steeds overeenkomsten, Bart en ik, we houden erg van thuiskomen). Met onze trip naar Senja kunnen we nog meer boxjes afvinken: rendier onderweg, wit strandje (met echt zand!), diepe fjorden, wildkamperen aan een meer (een deel van) de Segla beklommen, visrestaurant, muggen en horzels, zwemmen in de zee… check check check. Het was eerlijk gezegd een wat saaie autoreis ernaartoe (zijn we verwend?), maar onderweg konden we mooi een podcast over Noorwegen luisteren om nog meer triptips te vergaren (kan je tijd tekort komen als je ergens 2 maanden verblijft?). Toen dus speuren naar een van de schaarse parkeerplekken (waar we ieder jaar ook in Italië druk mee zijn, maar dan in een context van drukte, krapte, hitte en veel oude auto's), klein paadje in lopen en toen bij een klaterend riviertje en aan een mooi meer in het groen ons tentje opgezet. Omringd door bergen, vogels en stilte samen op een boomstam zitten en de wolk zien dalen over de bergen (in een half uur tijd alle bergtoppen weg! En een half uur later weer allemaal zichtbaar!), een late duik nemen in het ijskoude water, tegen verwachting in nog kunnen slapen ook en dan ‘s ochtends door de warmte het water weer in gedreven worden. Wat gaaf! En hoe romantisch. We vroegen ons vandaag nog af: wanneer hadden wij voor het laatst zo veel tijd samen? Curacao… was het antwoord. Een week of een avond samen is dus niet hetzelfde. Wisten wij veel.
    De tweede dag de ‘Senja scenic route’ gereden met veel tussenstopjes. Haventjes, tunnels (alleen elkaar kunnen passeren bij de paar passeerhavens), diepe fjorden, mooie huizen en tuinen, heel ver kunnen kijken, rotspartijen en spitse bergen overal. Echt mooi. Einde van de dag deden we de hike Segla, maar we zijn niet tot de top gegaan. Te eng, te hoog, te stijl, te schuin. Maar o zo mooi dat uitzicht.    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    11

    Senja 2

    22 июля 2024 г., Норвегия ⋅ ☀️ 25 °C

    Om wat meer foto's van Senja te kunnen delen een extra pinguin

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    5 kilo heerlijkheid
    Tromso-LofotenLezen in Kaffebonna, TromsoRekesmorbrodKanelsnurr... lang leve too good to goVaffel brunostThe artist at work

    Veel hoger dan de Lofoten

    23 июля 2024 г., Норвегия ⋅ ☁️ 19 °C

    Een paar dagen geleden was er op Nederlandse TV een item over de Lofoten, een eilandengroep hoog in Noorwegen. Maria hoorde over al ons rondgereis door Noorwegen en zei ietwat bezorgd n.a.v. dat item: ‘Niet zo hoog gaan als de Lofoten hoor’. Maar Tromso ligt nog 500 km boven de Lofoten! En dat feit resoneert nog veel na: wat zitten we toch hoog, tegen de bovenrand van deze aardbol! Konden we ons vooraf ook weinig bij voorstellen. De zon gaat niet alleen niet onder, bijvoorbeeld, maar hij draait om ons heen in een horizontale kring. Bizar.

    Omdat we morgen weer een trip willen gaan maken, hebben we 2 ‘cocoondagen’ gehad in huis. Die tijd hebben we immers. Wasje draaien, kletsen, lezen, spelletje, uitslapen, ‘Kruisje zetten’, plannen maken, thuisfront spreken, tekenen (Bart), yogalesje (Thamar), snel een kobo-abonnement aanschaffen als je aan de leenlimiet van de online bibliotheek zit (Thamar)....
    Het is een relatief klein huis met balkon waar we wonen, we vullen de dag met eenvoudige bezigheden... helemaal prima voor ons. Meer hebben we niet nodig.
    Normaal besteed ik graag veel vrije tijd aan koken, dat is in dit land minder, jammer genoeg. Groenten ziet er niet zo lekker uit als thuis en is ook vaak duur (bloemkool van 7 cm 8 euro) en dat nodigt voor mij niet zo uit tot koken. Ook zijn ze hier erg georiënteerd op vlees en ik niet. Maar we hebben in de loop der tijd toch eenvoudige en lekkere dingen ontdekt; de doos met 5 kg garnalen lonkte al vanaf dag 1 dat ik in Tromso was, wraps met tonijn is altijd lekker, vers visje met nieuw aardappeltje, pasta met spinazie en vandaag dikke boterhammen met een gebakken ei en …kaas! Oww wat mis je kaas hier. Ik had wel wat meegenomen voor bij een borrel, maar gewoon voor op brood of in het eten… nee niet gevonden hier. En de typische Noorse delicatesse Brunost (kaas met caramel) kan mij niet bekoren.
    Nou ja, op lanterfanterdagen zoals deze zijn dat zo’n beetje de dingen waar je mee bezig bent. Paar uurtjes naar stad gaan om een koffie te drinken en een heerlijke too good to go tas met heerlijke biologische broden en broodjes op te halen… fijn hoor. En ondertussen af en toe weer een observatie met elkaar delen: huh? We hebben nog helemaal nergens braam gezien, geen brandnetels, geen kastelen, pas enkele stenen huizen of gebouwen, geen prominenten kerken.
    Morgen weer op pad!    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    LeifJe kunt maar gewaarschuwd zijn

    This is Sami land

    25 июля 2024 г., Норвегия ⋅ ☁️ 11 °C

    We wilden graag richting hrt Noorden rijden, maar het weer was slecht (12 graden i.p.v. de 27 graden van de dag ervoor). De tent ingeladen, maar toch maar het 'vakantie-envelopje' van mama en papa besteed aan een droge overnachting via arbb. We kozen voor een soort Hobbithuisje naast een huis, in the middle of nothing. Alleen maar stilte, een eindeloos soort maanlandschap, een rivier.
    De context van dit al kregen we pas toen we met Leif in gesprek raakte bij een vuurtje. Niks hobbithuisje: "Yes, Im Sami, you are on Sami land, this is a traditional Sami home" Hij is hier opgegroeid, maar leeft-radiologisch laborant van beroep- nabij Tromso. Toen hij en zijn zus en broers het huis erfden, is zijn zus er gaan wonen met de belofte dat de broers altijd welkom zijn, voor hun is een eigen huisje gebouwd. Paradijselijke plek, nu in de zomer, in de herfst als de rivier kolkt en de bomen gekleurd, in de winter als alles wit is, de rendieren bij elkaar zijn en het noorderlicht zich laat zien. We deelden onze wijn met hem (au), spraken over Europese historie (hij had Geert Mak gelezen) en politiek ('No right wing in Norway, it's forbidden') en we mochten hem het hemd van het lijf vragen over de Sami. Hoe moet het zijn als je zo'n sterke eigen cultuur en historie hebt, maar de taal niet hebt mogen leren spreken zodat je niet eens met je eigen oma hebt kunnen praten? We weten nu ook waar de houten piramides naast de huizen voor zijn (vlees roken) en waarom er zoveel Finnen zijn hier (veel Finnen zijn naar Noord-Noorwegen gevlucht in de oorlog). Onze connectie was muziek; Leif heeft ons veel Joik-songs laten horen, vroeg ons n.a.v. de Cornelis Vreeswijk-connectie tussen Nederland en Scandinavië naar wat een nozem en een non eigenlijk is en was jaloers op ons dat we Rammstein nog maar een maand geleden hadden gezien. Samen bij een haardvuur naar de schitterende video van Zeit kijken en daarna in je Samihuisje onder een knisperend schoon dekbed kruipen.... het kan niet mooier!    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    1Ik durf op een touwladder1Wat een mist!MosselsoepKoolvisBoknafisk2

    De Noordkaap

    26 июля 2024 г., Норвегия ⋅ ☀️ 18 °C

    We werden vroeg in ons hobbithuisje wakker, douchten snel, legden een briefje klaar voor Leif en stapten vroeg de auto in, op weg naar de Noordkaap. Het was zonnig weer, dus we verheugden ons op het uitzicht. Zouden we Groenland kunnen zien? De omgeving was schitterend, weer heel anders dan we tot nu toe gezien hadden. Er is maar 1 weg, die naar de Noordkaap, dus alle auto’s en campers die je tegenkomt gaan naar hetzelfde. Bussen vol reden er heen of kwamen terug, allemaal ‘oudjes’ die op de Hurtigruten door Noorwegen varen. En voor de rest heel veel rendieren. In kuddes, wit en bruin, met grote of kleine geweien, op bergen, in water en vooral…. op de weg. Het is echt urenlang de omgeving af speuren naar die beesten, want ze stappen echt ineens voor je auto, doodeng. Maar super gaaf om te zien, wel honderden hebben we er gezien. We kunnen soms niet geloven hoe ongelooflijk het is dat we hier zijn samen!
    Groenland hebben we niet gezien. Sterker nog, het laatste uur hebben we stapvoets moeten rijden vanwege de mist! Snel op zoek naar waar in onze mooie nieuwe auto de mistlampen zitten. Ook dit is typisch Noors weer en in een paar minuten zaten we er in. Goed ingepakt en elkaar vasthoudend liepen we dan eindelijk naar het meest noordelijke puntje op het vasteland van Europa (71°10'21")! Net als alle andere toeristen hebben we dé foto bij de globe gemaakt, een kaart op de post gedaan met een heuse ‘noordkaappostzegel’, de videopresentatie over de noordkaap bekeken, de Thaise museumkamer bewonderd en toen weer het hele eind terug. Gelukkig was de mist al snel weg en hadden we op een ander uitkijkpunt weer gewoon strak blauw. Onderweg bij een mooi visrestaurant mosselsoep, boknafisk (stokvis) en koolvis gegeten en toen onze tent opgezet boven op een berg. Wederom weer goed geslapen in ons tentje en vroeg weer door de zon gewekt en naar huis gereden. Het was een lange trip maar o zo mooi.    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    In 5 minuten gefotografeerdSushi en pannenkoeken

    En daar was Anouk!

    28 июля 2024 г., Норвегия ⋅ 🌧 14 °C

    Ineens werden we verrast door: “Hey Thaam, ik heb nog vakantie, zal ik naar jullie toe komen?” en na wat afstemming: “Ik heb geboekt!” Dus vrijdag na onze Noordkaap-avontuur even snel bedje voor haar opgemaakt, bijgeslapen en globale plannen gemaakt. En daar was ze dan, stoer in haar eentje het vliegtuig genomen en direct enthousiast over de hoge bergen. Het is fijn om haar bij ons te hebben, vertrouwd en gezellig. Zo’n enthousiasteling!
    We hadden gedacht om haar eerste dag te vullen met een rondje sightseeing stad, maar: “Ik kom voor de bergen!” Dus een wandeling uitgezocht een uurtje rijden verderop. Het is altijd weer een verrassing of de wandelroute te vinden is, te volgen, niet te stijl, te lang, te hoog, of het te warme, te koud, te nat, mistig zal zijn of dat er veel muggen zullen zijn, of je water tegenkomt onderweg waar je je fles mee kunt vullen, of je besjes onderweg tegenkomt om te eten of er een plek is waar je kunt schuilen….. dus het standaard getwijfel over wat zal ik meenemen of aandoen is altijd ff gedoe. Maar je kunt het dan ook nooit van tevoren weten en nooit helemaal voorbereid zijn.
    Met stralend weer gingen we naar boven en de uitzichten waren dus spectaculair. Met iedere 10 meter die we klommen popten er weer nieuwe eilanden en bergen en meren hoog in de bergen op, steeds verder konden we kijken (als we even stil stonden, want tijdens het hiken kan je niet anders dan naar je voeten kijken), echt heel mooi! Het was een zeer steile beklimming, je had veel kracht nodig om de stappen te nemen, concentratie om niet te vallen of uit te glijden op de losse steentjes en zand. Anouk heeft een goede conditie en sport veel, is enthousiast over wat ze ziet en heeft een flinke dosis uithoudingsvermogen, dus dat is heel leuk met haar.
    Na een paar uur en ongeveer 100 meter voor de top stopte ik: te eng, te steil, te vermoeide benen. Anouk en Bart liepen door, maar ook zij zijn niet doorgegaan tot de top (het pad hield op, het werd te gevaarlijk). Ik vind de wandelingen hier echt ongelooflijk, niet voor te stellen als Frankrijk, Oostenrijk je referentiekader is.
    Toen de terugweg. En ineens: mist! In nog geen 10 minuten tijd was al het uitzicht weg en moesten we bij elkaar blijven om elkaar te kunnen blijven zien. Afdalen is verraderlijk: het ‘pad’ ziet er ineens anders uit, je benen zijn moe, en er zijn vele meters die ik op de billen schuivend heb afgelegd. 100 meter lager was de mist vervangen door regen, maar toch gaat afdalen gaat nog altijd veel vlotter dan stijgen en de trotse opluchting toen we asfalt onder onze voeten voelde was geweldig. Voldaan en vol van zweet en modder reden we terug. Kwamen we ook nog chillende rendieren tegen!
    De douche thuis was heerlijk en Bart was ook nog zo lief om pannenkoeken te bakken. In combinatie met de too good to go sushi die we opgehaald hadden, was het een perfecte maaltijd.    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    Arctic churchLunchOnder het vuurtorentjeTelegrafbuktaHalverwege Fjellheisen, 21 uurBoven op FjellheisenBorrel-eten als de winkel dicht is

    Roxy Dekker en Stop work out

    29 июля 2024 г., Норвегия ⋅ ☁️ 13 °C

    Ja, er is een generatiekloofje dat ons alledrie regelmatig doet glimlachen: een heuptasje draag je op borsthoogte, als je een hike doet zegt je telefoon regelmatig ‘stop work out’ en als Roxy Dekker op Radio Tromso klinkt zing je blij mee… Het zijn verschilletjes in een verder zo vertrouwd en smooth samenzijn tussen ons drieën. Gister was een regendag, dus eerst hebben we rustig aan gedaan thuis (gelukkig hadden niet alleen Bart en ik spierpijn), toen naar het zwembad. Zo luxe dat ik dan fijn met mijn nichtje vanuit het buitenzwembad kijk naar hoe de wolken de bergtoppen inpakken, samen in een bubbelbadje de rondlopende mannen bespreek (in de hoop dat we niet te verstaan zijn), puffend in de sauna, haar blije hoofd als ze van de wildwaterglijbaan af is geweest met Bart, we samen een pizza proberen te bestellen (was op), een frietje (ook op) en toen een heerlijk ijsje ontdekten. Allemaal heel rustig en gezellig. En zo luxe om haar weer langere tijd bij me te hebben en het leven door te spreken.
    ‘s Avonds gingen we helemaal rozig van onze wellness-uurtjes naar de supermarkt, maar die was helaas op zondag niet open. Fijn hoe soepel ook Anouk dan is met eten en we hebben een heerlijk borrelmaal op tafel gezet met alles wat we nog hadden. En luxe afgetopt met gebakjes, want Anouk is net zo enthousiast over de Too good to go pakketten als wij.
    Vandaag was stad-dag. Eerst een een Too good to go groenten en fruit pakket opgehaald, lunchdingetjes klaargemaakt en naar de stad gegaan. De arctic chrurch, de kade, koffie bij koffebana, lunch op een bakje aan het water, geshopt (fantastisch lokaal merk: Rein Love), toeristenshopjes en omdat de houten kathedraal open was (eerste keer sinds ik hier ben) zijn Bart en ik naar een orgelconcert gaan luisteren en Anouk zat buiten op een bankje. En zo sukkelen de uren voorbij. We zijn nog even lekker gaan kijken naar de lage zon op het water bij park Telegrafbukta en zijn toen thuis lekker pasta gaan eten.
    Bart en Anouk zijn nu de Fjellheisen berg op (1200 treden! Dat kan om 21 uur als de zon niet onder gaat) heb ik mooi even tijd om met Mariette bij te kletsen. Life is good.    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    Uitkijken over Sommaroy en Hillesoy
    Met mam en pap bellen in de avondzonFf husky farm natuurlijkKlein klimmetjeNoordse stern

    Bye bye Anouk

    1 августа 2024 г., Норвегия ⋅ ☁️ 18 °C

    De laatste dag met Anouk zijn we naar Sommaroy en Hillesoy gereden, de witte strandjes bewonderd en een klein klimmetje gedaan met een spectaculair uitzicht over de eilandjes, rotsformaties en zee. Van het ene topje naar het andere, weer een andere weg terug, toch nog 2-3 uurtjes lekker gelopen. We hadden een strandje gespot om te zwemmen, maar dat pakte wat anders uit, want Bart stapte vol in zee-egels. 26 stekels telde ik en na een uur van slappe lach (sorrie Bart), zijn we dus naar huis gegaan en werd ik voetverzorger. Badje met heel heet water en azijn bleek te werken, in combinatie met wat pincetwerk. Het gif is niet echt gaan werken en de pijn is nu 2 dagen later zo goed als weg, dus we hebben geluk.
    Nadat we de volgende dag een nog steeds blije Anouk uitgezwaaid hebben, waren we weer met z’n tweeën. Ook fijn. Heeeel rustig aan gedaan, genoten van heerlijk warm weer en op ons Too Good To Go- rondje relaxt gepicknickd langs het water bij Kjosen. Moesten nog wel even opschuiven, want zoals op veel plekken regeren de Noordse sternen op sommige strandjes geheel. Ze maken enorme kabaal als je daar ook wil zijn, vliegen paniekerig rond met plotselinge duiken en zijn agressief (zeggen de Noren). Mooi hoe men dit wel vervelend vindt, maar de vogels ook alle ruimte geeft. Ruimte genoeg. En het is allemaal maar tijdelijk.
    Plannen voor ons laatste meerdaagse autotripje gemaakt, over de zee uitgekeken, gewoon fijn. Opvallend is hoe de zon ’s avonds sinds kort achter de bergen zakt, er lampjes aan gaan bij sommige gebouwen aan de rand van eiland Tromso en er al een paar dagen geen cruise schepen meer zijn en de sneeuw op de bergen op veel plekkenweg is. Zou de zomer hier al een beetje voorbij zijn?    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    Kunst van Gunnar Tollefsen

    Eland & potvis

    2 августа 2024 г., Норвегия ⋅ ☁️ 14 °C

    We zijn op ons -laatste?- autotripje, op Andeness, een eiland in de Vesteralen (noord lofoten). We reden er gister heen in bewolkt en regenachtig weer en kregen eerlijk gezegd zo langzamerhand het gevoel dat we het mooiste reeds gezien hebben. Beetje verwend keken we naar de kustlijn, de bloemen (nu vooral hei, velden met wilgenroosjes en wilde riddespoor) , de huisjes, trap je op de rem voor schapen op de weg en zie je de bergen. Misschien is onze bewonderingslimiet bereikt? We kwamen laat aan, dus het was direct tijd om het tentje op te zetten. We vonden een mooie plek, waar het vanmorgen inderdaad wederom bijzonder wakker worden was. Ons doel was een walvissafari te doen, die hier het hele jaar zitten, omdat een diepe onderwater canyon in de zee is, die walvisvoer (visjes) naar boven stuwt. 9 uur waren we bij de walvissafarishop: fully booked, zondag kunnen we pas weer. Hoe naïef van ons. Dit bevestigde ons 'was-dit-wel-zo'n-goed-idee--gevoel' dat we bij deze trip vanaf het begin al hadden. We hadden niet echt een plan B, dus reden de kustlijn af richting het Zuiden.
    We bezochten onderweg een galerie , waar we eigenlijk niet veel van verwachtten. Tegendeel was waar: schitterende plek, stijl en kunst. Het raakte ons recht in ons hart, in onze dromen voor later als we groot zijn. Op de plek waar kunstenaar Gunnar Tollefsen met zijn vrouw en kinderen altijd heeft gewoond, hebben zijn kinderen -allemaal ook kunstenaars, in verschillende disciplines- een stijlvolle galerie ingericht en de kunst van henzelf en van hun vader en moeder geëxposeerd wordt. Zo mooi! Bart heeft een mooie grafiek gekocht. Vanaf toen kantelde ons gevoel. Geïnspireerd en kletsend over later wilden we wegrijden, toen we gebeld werden: of we in 3 kwartier op de boot konden zijn (we hadden ons op de wachtlijst laten zetten van de walvissafari). Yes! We trapten het gaspedaal flink in en op het moment dat ik tegen Bart zei: 'let jij goed op de elanden, rendieren en schapen op de weg en de gaten in de weg, dan rijd ik zo hard mogelijk terug naar Andenes', keek een eland ons recht in de ogen aan!
    Ik ben vrij bang voor varen en de zee was best ruig, maar al snel zagen we de papegaaiduikers en dat maakte veel goed. Toen we ook nog 2 potvissen van ongeveer 10 meter afstand konden observeren was het ronduit geslaagd! Zo gaaf! Bart zag daarna nog een zee-arend, maar ik helaas niet.
    Rozig van de kou en zeewind kwamen we 5 uur later de boot af, pikten nog een heuse lecture over de walvissen in deze omgeving mee van een professor (blijkt dat er breed onderzoek gedaan wordt vanuit hier ism universiteit van Tromso, Azoren en Alaska). Een topdag!    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    Met Michael en Daniel
    Een verfrissende ochtendduikFijn wakker wordenGoedemorgenOntbijt bij de supermarkt, huusbouwpaketten bekijken

    Wakker worden met de schapen

    3 августа 2024 г., Норвегия ⋅ ⛅ 17 °C

    Onze tweede nacht op Vesteralen; wederom een moment van go with the flow. Wat zijn we daar toch goed in geworden hier en we moeten steeds lachen als we reflecteren op de keuzes die we maken, of eigenlijk niet maken. Op zoek naar een kampeerplek kwamen we langs hot pools die je kon huren, die in een soort terpen op de begroeide rotsen gemaakt waren. We zagen ons al wel zitten met een glaasje in de hand, uitkijkend over de zee. Maar alles zat vol, dus reden we door. We vonden een parkeerplek tegenover een schitterend wit strandje, turquoise zee, grote rotspartijen eromheen en omringd door immense bergen. Een plek om van te dromen. We sjouwden onze kampeerspullen behendig naar beneden en zeiden 2 motorrijders gedag die op de parkeerplaats hun tentjes hadden opgezet. Je mag in Noorwegen niet alleen vrijwel overal kamperen, maar ook vuur stoken (mits veilig), dus de vuurplaatsjes die op het strand waren maakten deze plek al helemaal compleet. Dus riep ik nog snel naar de bikers dat we een vuurtje gingen maken en dat als ze hout meenemen, ze welkom waren om er bij te komen. Snel tent opgezet en wat hout gesprokkeld en elkaar weer eens even in de arm geknepen: wat een mooie plek! Als nel kwamen Michael en Daniël, 2 Duitsers die al lang op reis waren (DLD, Denemarken, Zweden, Finland, Noorwegen), er enthousiast bij. Het werd een erg gezellige avond: reiservaringen uitwisselen, elkaar leren kennen, lachen en natuurlijk hout proberen te breken, zagen, enz. Zo’n vuurtje houdt iedereen bezig en warm, want het koelt ‘s nachts al iets meer af. Later sloot nog een Duitser, Constantin, aan. Hij is gefietst van Munster tot Andeness. Alledrie die jongens een jaar of 30, vol overtuigd dat rondreizen hun levensdoel is. En ik maar zeggen: denk aan jullie moeders hart, die moet jullie dan zo veel missen. Ze keken me wazig aan en vonden het vooral inspirerend dat wij op onze leeftijd ook nog zo avontuurlijk en bereisd zijn. Ahum, zo heb ik het nooit bekeken en zo is het ook niet, maar leuk om even zo gezien te worden.
    We lagen er laat in en sliepen nog later. De rollende golven van de zee en dan samen in het tentje, echt super leuk. Mooiste moest nog komen: wakker worden door het geblaat van schapen op het strand en Bart die het water in springt. Mooier kan bijna niet.
    En dan onderweg maar kletsen: wat zijn we hier goed in go with the flow, doen we dat thuis eigenlijk ook voldoende? Hoe maken we normaal gezamenlijke keuzes? Waarom kunnen we ons hier beter laten leiden door wat een van ons initieert? Leerzaam hoor, dat reizen.
    Nu zijn we weer thuis in Tromso, alle ‘vuurtjesluchtwas’ zit in de wasmachine en we genieten van de rust. Ook fijn.    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    De OlhallenBierproeverijtje Mack72l tapkranen!Postcard reindeerEen tafel vol lekkers

    En daar is Rebecca!

    5 августа 2024 г., Норвегия ⋅ 🌙 16 °C

    Bijna 30 jaar geleden zocht Rebecca ons op in Curacao, eigenlijjk voor een paar weken, maar nadat ze op een huis kon passen en een invalbaan in het onderwijs kon hebben als docent Nederlands bleef ze langer. We werden een drietal dat heel veel samen kan en hebben naast Curacao vele vakanties in Frankrijk met elkaar gehad, maar ook in Duitsland en Voeren. Super dus dat ze op het vliegtug stapte om naar Tromso te komen. Het is dus wederom relaxed met z’n drieën. We hebben lekker bijgekletst in de avondzon op ons balkon (de buurt zal wel denken….. het is hier natuurlijk verder heeeeel stil…) en zijn vandaag een dagje stad gaan doen. Een glasblaas-atelier, de oudste pub en brouwerij (Ölhallen), wat winkeltjes en pleintjes, ons favoriete koffietentje, een Sami-shop, ons favoriete lokale kledingmerk Rein Love en vervolgens een heel rondje too good to go’s (waarbij we ons in de Eidehandel vergaapten aan de vissen en kreeften en ons verbaasden over het walvis- en zeehondenvlees) en we zagen zelfs een rendier onderweg. We hadden het er maar druk mee het laatste uur en daarna stond de tafel helemaal vol met lekker eten. En aangezien Rebecca ook nog lekkere wijn meegenomen had vanaf schiphol: een top avond!
    Voor morgen hebben we een hike uitgezocht. Ben benieuwd    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    Sami huisje1Veenpluis

    Ringvassoya

    7 августа 2024 г., Норвегия ⋅ ☀️ 22 °C

    De spiertjes doen op dit moment een ietsiepietsie pijn en we hebben uitgeslapen. Waarom? We hebben gister een hike naar een van de toppen van het gebergte op eiland Ringvassoya gedaan, een klein uurtje rijden van Tromso. Waren we de avond ervoor nog jolig en druk met bijpraten en wijn drinken; gisteravond kwam er niet heel veel meer uit bij ons allen en gingen we na een kopje thee al naar bed (we eten hier laat). Het was maar goed dat we van alle restjes ‘sochtends al een heerlijke rijstsalade hadden gemaakt.
    De wandeling was zeer toegankelijk in vergelijking eerdere hikes, dus we hebben bij deze wandeling behoorlijk wat kilometers gemaakt. Het was de enige wandeling waarbij we geen uitzicht over het eiland en de fjorden hadden. Daarvoor bleef het pad te laag in het gebergte en is het gebergte te groot. Wel liepen we langs meerdere smeltwatermeren (we lazen dat daar zelfs het drinkwater van Tromso vandaan komt) en omdat het stralend warm weer was, heeft Bart weer een duik genomen. De held. Ook kwamen we langs Sami huisjes, watervallen, liepen we lang langs het riviertje (lekker frisse lucht steeg daar van op) en was het uitzicht schitterend. Overal grillig gebergte, zo ver als je kunt kijken. We werden vooraf met een bordje gewaarschuwd voor buffels en we zagen aan de afgebeten boompjes en aan de typische ‘moosepooh’ dat er elanden zaten, dus we hebben de omgeving afgespied naar dieren, maar nee. Nou nemen we ook nooit de verrekijker mee de berg op, omdat die zo zwaar is. Opvallend: slechts een paar wegvliegende vogels, geen geritsel over de grond (je ziet hier bijna nooit torretjes, spinnen, wormen, slakken…) en nee, ook geen rendieren, elanden of buffels. Wel toen we later terugreden: toen zagen we weer enkele rendieren.
    Het was een mooie tocht (ook eens fijn: geheel gemarkeerd!) en het was fijn om samen te doen.
    Hoogtepuntje voor mij was een moment voor de start van de wandeling: we stonden met de auto stil omdat er aan de weg gewerkt werd en ineens zag ik iets zwarts in het water. Verrekijker erbij gepakt, en jawel: 3 springende dolfijnen! Wat een feest!    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник

    King crab

    7 августа 2024 г., Норвегия ⋅ 🌙 17 °C

    Hoe moe de spiertjes ook waren bij de eerste traptreden na ons opstaan (de slaapkamers zijn beneden, de keuken en woonkamer boven); we zijn tóch vandaag de Fjellheisen opgegaan, de berg die je vanaf ons huis ziet. 1203 traptreden op (en later weer af) met ook nog flink stijgen voor het begin van de trap. Maar het was het alles waard en het viel ons mee: omdat het wederom een schitterende zomerdag was, was het uitzicht fantastisch!
    Wat de dag helemaal af maakte: Rebecca nam ons mee uit eten naar restaurant Skirri! We dronken eerst een biertje op het zonnige terras en hadden daarna een tafel met uitzicht op zee. De bediening had ook in dit restaurant weinig kaas gegeten van hospitality (er ontbreekt een soort verkoopdrang en het is bijvoorbeeld ook heel gewoon om alleen maar kraanwater bij het eten te nemen en je moet de serveerster roepen als je nog iets wil bestellen), maar… ze serveerden king crab! Rebecca had deze al eerder gegeten in Korea, maar voor ons was het nieuw. Heerlijk en luxe! Een lekkere fles wijn maakte het af. We hebben geproost op onszelf, op elkaar en op de vriendschap.    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    Bij Kaffebonna
    Een mijmerdagBij ons huisDag lieve Rebecca!Snorrie mist Rebecca!'The tiniest bar in the universe'Wachten op de busWederom mooie avondlucht vanaf ons balkon

    Bye bye Rebecca

    8 августа 2024 г., Норвегия ⋅ ☁️ 18 °C

    Met het vertrek van Rebacca vanmorgen, denderden we in het ‘wij vertrekken-binnenkort-uut-Tromso--stadium’. Eerst gingen we nog gezellig samen koffie drinken bij Kaffebonna in het zonnetje. Kijkend naar de frisse backpackers die de stad gingen ontdekken, de vuilnisman die de container leegt, het verkeer dat langskomt (in Noorwegen betekent dat: elektrische bijna geluidloze auto’s, de meest fantastische elektrisch ondersteunde fiets, veel e-stepjes, etc.) en het cruise schip dat zijn dagjestoeristen over de stad uitspuugt. We reflecteerden op de afgelopen fijne dagen (fijn, fijn, fijn!) en vroegen ons af hoe we ooit zonder dit weidse uitzicht, het geluid van de meeuwen en het bijzonder frisse licht van de zon zouden kunnen. Noorwegen is ons onder de huid gekropen, we voelen dat we het zullen gaan missen en we bedenken dat we toch vaker naar dit land moeten gaan.
    Vandaag hadden we een rustig rundumhausedagje gepland en het is grappig om te merken dat we ook dan nog nieuwe dingen ontdekken. Bijvoorbeeld een Brukt (vintage winkeltje) waar we mooie spullen kochten (en er voor het eerst in deze 2 maanden naar contant geld gevraagd werd!). De reflectie dat het contactschuwe Noorse volk steeds tot mooie interactie komt, mits je zelf de eerste stap hierin zet (meestal door hen te complimenteren over hun land, hun winkel, hun plek). Een gesprekje met een eigenaar van een bloemenwinkel (ik heb niet zo’n groene vingers waar het om kamerplanten gaat en heb dus wat plantjes voor Judith gekocht), die ons uitlegt dat het nog nooit zo warm is geweest in Noord Noorwegen, dat de sneeuw nog nooit zo ver gesmolten is, dat de climate change die hier de oorzaak van is hem zorgen baart, dat de kamerplanten die hij verkoopt afkomstig zijn uit Nederland en dat wij Nederlanders blij moeten zijn met de mooie planten en bloemen die in ons landje heel gewoon zijn. Dat is zo. Een monument bezocht ter herdenking van de noordpoolexpeditie naar Spitsbergen met de Italia (met een ballon/zeppelin!) in 1928, waarbij Roald Amundsen overleed bij de reddingsactie. En de ontdekking dat de Kaffebonna aan de Stortorget in Tromso-Noorwegen in onze beleving eigenlijk best wel lijkt op Pradio in Badalacucco-Italia: lekkere koffie, dicht bij elkaar zitten, het leve observeren. En hoe goed het eigenlijk is om niet ‘te doen’ maar ‘te observeren’, dat doet ons dus best wel goed.
    Na thuis nog 2 uurtjes gewerkt te hebben, zijn we ‘s middags naar Telegrafbukta geweest, maar daar was het eigenlijk deze middag (in tegenstelling tot de ochtend, zo snel kan dat hier veranderen) wat te koud voor. Wel heel leuk: veel groepen met nieuwe internationale studenten uit zeer verschillende landen die in Tromso komen studeren en nu vol verwachting en ietwat bevreesd kennismaken met elkaar. Nieuwe tijden breken aan in Tromso.
    ’s Avonds bij een lekkere garnalensalade met sla uit de tuin ons ‘wij vertrekken-stadium’ handen en voeten gegeven door de kaart erbij te pakken en voorzichtigjes de terugweg te gaan plannen. Wat blijkt? Nu we eenmaal voelen dat we hier bijna weg zijn, willen we ook maar liever echt vertrekken. En hebben we ons al die tijd verheugd op de terugweg langs de kustlijn van Noorwegen… nu willen we de scenic route rondom Bodo (400 km!) en Oslo nog bekijken en daarna full speed naar huis. Denken we nu….    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    De Pust sauna
    Laatste kopje koffie bij KaffebonnaGarnalen opmakenWat een knuffelkat is Snorrie gewordenLaatste Mack biertjes

    Bye bye Tromso

    12 августа 2024 г., Норвегия ⋅ ☁️ 14 °C

    De laatste dagen in Tromso waren raar: laatste kopje koffie in de stad, laatste keer met de bus, laatste keer eten op het balkon, laatste knuffel aan Snorrie de poes .die zo ontzettend knuffelig is geworden... vreemd. En dan werp je een blik op de kaart om de terugreis te plannen en dan zie je pas echt hoe ver het is. Geen fijne vibe, dus trakteerden we onszelf eindelijk op een saunabezoek in de stad. Sauna is onderdeel van de Noorse cultuur, ook op het platteland staat vaak een sauna naast het huis, vaak aan zee. Niet met hele wellness-achtige dus, maar gewoon een uurtje heet-koud.
    Vanaf mijn eerste dag in Tromso wees ik de saunacabines op de steiger aan als 'daar wil ik nog een keer in'. Dat deden we dus de laatste dag en het was heerlijk. De verkoelende plons in de zee, het uitkijken over de bergen vanuit de sauna, echt heerlijk.
    Toen was het tijd om te gaan. Dag Tromso, dag thuis in het Noorden, dag meeuwen, dag frisse zon, dag poes!    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    We passeerden de 66 breedtegraad
    1ElandenGletsjer

    Elanden, vossen en een zeearend

    12 августа 2024 г., Норвегия ⋅ ☁️ 14 °C

    Je moet op Google map veel moeite doen om vanuit Tromso de route naar het Zuiden via Noorwegen te laten uitstippelen. Altijd is de route via Zweden of met de boot korter. Wij hadden ons echter voorgenomen om veel van Noorwegen te zien, dus we rijden langs de kust. Dat schiet niet op vwb tempo, (zeker omdat het savonds al iets donkerder wordt en de kans op dieren voor je auto wel heel groot is als je niet van die bouwlamp op je auto hebt zitten zoals de Noren). Maar we zien wel heel veel. Bergen en fjorden die weer anders zijn dan in het echte Noorden, bomen die al richting herfstkleuren gaan, veel gras en landbouw., gletsjers en draaikolken En ook al elanden, vossen en een zeearend gespot. Slapen doen we in het tentje, maar omdat het veel regent is dat wat minder idyllisch aan het worden. Vandaag reizen we richting Trondheim en Oslo, Eens kijken hoe ver we komen.Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    Dahls bier (uit Trondheim)
    Op de ferryEland in de graanvelden

    Trondheim

    12 августа 2024 г., Норвегия ⋅ ☁️ 12 °C

    Het blijft een land met verrassingen. Gisteravond nog om 21.30 uur op een onooglijke en natuurlijk totaal verlaten plek in een verlaten Nessna in een heerlijke burgertent kunnen eten en een prima maar weinig idyllische plek voor de tent gevonden. Beetje knorrig van de lange autorit met slecht weer als een blok in slaap gevallen, beetje knorrig – want nog steeds regen- de natte tent opgebroken. Beetje blasé de ene mooie kronkelweg naar de andere gereden, ferry op en af, weer een fjord, weer een berg, weer een waterval…. Duidelijk op weg naar huis, we hebben de travel sfeer niet helemaal meer te pakken. Dus ingegrepen: appartement in Trondheim geboekt en we verheugden ons op het schone bed, een warme douche, het stadje. En dan ineens hebben we weer lol in het luisterboek wat we onderweg luisteren, zingen mee met de muziek, verbazen ons weer over de verschillen tussen deze regio en het Noorden. Verwonderen ons weer over dit verrassende land. Meer dan 1100 km onder Tromso zitten we. In deze regio zijn boerderijen, akkerbouw en graslanden, er is een treinrails (in Tromso komt geen trein), heel veel korenvelden (met elanden!), veel glooiend gebied, geen sauna's naast de huizen. Voor het eerst deze weken hebben we slecht weer. Voor eerst hebben we op een super goede weg gereden; lantaarnpalen, goed asfalt, strepen op de weg en geen enkel gat in de weg!
    En dan Trondheim, wat een verrassing! Ook hier is het intro voor nieuwestudenten, blijkbaar, en dan blijkt ineens dat de jongeren meer kunnen dan op een kleedje in een park met elkaar kletsen en breien. Wat een fesst kwam er uit de studentenhuizen, super leuk! We hebben dus snel onze natte tent uitgehangen en spullen in de koelkast gelegd en zijn het stadje gaan bekijken. Zo mooi! De relaxedheid van Berlijn, het Lommerrijke van Arnhem, het bloemige van Strassbourg, hoogteverschillen van Edinburgh, stenen en houten gebouwen door elkaar, een middeleeuwse kathedraal met bijgebouwen en vele kroegen en restaurantjes. Leuk ook hoe we dan weer helemaal fit en nieuwsgierig rondlopen, blij met hoe het ons verrast. Nog een Trondheims biertje in een muziekcafé gedronken. Wat een sfeer! Alleen maar jongeren, zeer senang met zichzelf en elkaar, geen mobiele telefoon gezien, geen dronkenschap vanzelfsprekend (het is in Noorwegen heel gewoon om heeeeel lang over 1 biertje te doen of zelfs niets te drinken in een café of restaurant en om gewoon water te drinken en in ieder geval alleen voor jezelf een drankje bij de bar te halen), enthousiaste aandacht voor de muziek en elkaar, goede muzikanten…. Leuk hoor!
    Morgen nog snel ff de stad in. De kathedraal gaat om 9 uur open, Bart heeft al een aantal musea gezien en ik heb mijn koffietentje voor morgenochtend al gescout, ben benieuwd!    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    Bij het Vigelandspark
    De dag begon met koffie in Trondheim1Stavkirke in RingebuOok de kroonluchter was van houtNidaros domkerk TrondheimOok in Oslo introductie van nieuwe studenten

    Bye bye Norway

    14 августа 2024 г., Швеция ⋅ ☁️ 21 °C

    We zijn in Göteborg, Zweden, gisteravond laat en in het pikdonker Noorwegen uitgereden. Zo jammer. Van de andere kant: vanaf dat we de ‘snelweg’ zijn gaan rijden, voelde het eigenlijk niet meer als Noorwegen. Veel campings, eindeloze dennenbossen, steeds meer huizen en gebouwen en steeds meer van steen en beton, bijna geen campers meer onderweg… een soort Oostenrijk vonden we. Heerlijk om weer 110 (!) te kunnen rijden en op geen enkele manier meer het idee dat er een gat in de weg kan zitten of dat er plotseling een rendier voor je neus staat, maar dan zie je ook minder natuurlijk. Al die tijd hebben we kleine weggetjes gehad en dat lage tempo op die weggetjes opent je meer de ogen.
    De dag begon overigens fantastisch: Trondheim was nog steeds schitterend, alle studenten lagen op 1 oor of waren aan het sporten (tuurlijk!), de koffie smaakte heerlijk en de domkerk was vreselijk mooi! Ook onderweg nog moois gezien, toen we in Ringebu nog een geheel houten stavkirke bekeken. Alles hout en 11de eeuws, zo indrukwekkend!
    Maar we waren blij toen we in Oslo kwamen, de bedoelde eindbestemming van onze reisdag. Rechtstreeks naar het Vigelandspark gereden: ondersteboven waren we er van. Wat mooi! Een aparte pinguinbladzijde waarde, dus dat komt straks.
    Al dat gereflecteer met elkaar van de afgelopen periode – hoe werken wij samen, hoe maken we beslissingen, hoe komen we tot compromissen, hoe vind je balans tussen ik en samen – leverde onder meer het inzicht op dat we samen goed gaan op pragmatiek, impulsiviteit, kansen pakken, zonder verwachting het mooiste ontdekken, en niet op ons best zijn als we plannen maken, overwogen beslissingen nemen, vooruit kijken en het dan ook zo uitvoeren. Toen we onderweg naar Oslo dus al een tijd aan het dubben waren over ‘waar gaan we vannacht slapen en wanneer en hoe reizen we daarna verder’, besloten we dus heel wijs te rekenen op ons go-with-the-flow-vermogen en eerst maar eens te genieten van Vigelandspark, dan eens rustig de stad in te lopen en dan te beslissen. Wat leverde dit op: de grote stad Oslo kon ons op geen enkele manier bekoren en na 2 uur rondgelopen te hebben waren we weer op de plek waar de auto geparkeerd stond en… besloten door te rijden en een fijn hotel te boeken in Göteborg, 3,5 uur verder.
    Tja.
    En dus reden we Noorwegen uit. De eerste Max en Ikea diende zich direct aan, de snelweg had vele afslagen, auto’s reden in verschillende snelheden (in Noorwegen rijdt iedereen doorgaans hetzelfde tempo). Hotel geboekt waar je nog ’s nachts kon inchecken, onze weg gevonden door een opgebroken Göteborgen en dit alles in het pikdonker! Geen licht meer ‘snachts, maar donker! Dan merk je pas hoe veilig, open, transparant, fris en licht de nachten al die tijd waren. Cold turkey gingen we, want de stad had om 01.00 uur ‘snachts alleen nog rare mensen op straat lopen, straathoeken roken naar vuilnis en pis, taxi’s sjeesden door elkaar, overals was het donker en schimmig, niemand was aan het hardlopen, aan het breien, aan het langlaufen op wieltjes en…. De hotelkamer was niet wat de beschrijving en recensies liepen geloven. Tijd om naar huis te gaan.    Читать далее

    Посмотреть перевод
  • Thamar ElissenNoorwegenПутешественник
    In welke levensfase sta ik?

    Vigelandspark Oslo

    14 августа 2024 г., Швеция ⋅ ☁️ 21 °C

    Nu dus het Vigelandspark, een gratis, bloemrijk, groots en weids beeldenpark in Oslo. 212 stenen en bronzen beelden, die alle tussen 1907 en 1942 zijn gemaakt door de Noorse beeldhouwer Gustav Vigeland. Veel beelden symboliseren de kringloop van het menselijk leven.
    Denk je als Italiëkenner voldoende menselijk-schoon-sculpturen gezien te hebben… nee dan Vigeland! Eye catcher: op een hoger gelegen plateau staan 3 cirkels van in totaal 36 beelden van mensen. Vrouwen, mannen, kinderen. Daarbinnen een hoge monoliet met gestapelde mensen. Hoe dan?! Met open mond hebben we rondgelopen, er dan pas ontdekkend hoe de beelden en beeldengroepen van jong naar oud gaan, geboorte naar dood, met alle relevante interacties en fases daartussen. De uitdrukkingen op de gezichten, de spanning tussen de beelden, het verval van het lichaam, zo indrukwekkend!
    Verderop: een vierkant met bronzen beelden en beeldengroepen om een fontein heen. Ook weer schitterende uitdrukkingen en zeggenschap. Als ik toch beeldhouwer of tekenaar was, zou ik hiernaartoe gaan. Hopelijk spreken de foto’s voor zich….    Читать далее

    Посмотреть перевод