Jelle Balk

En daar staan we dan. Te wachten op onze koffers aan het einde van deze geweldige reis. Of beter gezegd, avontuur. Want zo kon je het grootste deel wel noemen.

Gestart met een super interessante en leerzame cursus op Sukulu Reserve. Veel gelachen, geleerd, gedaan en veel nieuwe mensen leren kennen. In deze 10 dagen hebben we veel diersoorten voorbij zien komen in de theorie en praktijk, maar dit ook gecombineerd met de nodige relax tijd bij het kampvuur in de avond.
En daarna ons eigen avontuur; 2 4x4 auto’s gehuurd met tenten op het dak en rijden maar. Het echte Afrika in, tussen de lokale bevolking, wilde dieren en op sommige plekken zeer beperkte hoeveelheid toerisme. Echt back to basic, zeker in North Luangwa waar we een aantal dagen onbereikbaar waren. De autoritten waren behoorlijke afstanden waardoor we een hoop muziek inmiddels kunnen meezingen met: ‘Bunda’, ‘Hoe lang is een Chinees’, ‘Pizza met ananas’, ‘Toer om die vloer’, ‘Life without fantasies (ukelele)’ en ‘Jesus is a friend of mine’ als favoriete nummers. Daarnaast hebben we een behoorlijke lijst met ‘inspirationele quotes’ langs de weg verzameld. Maar ook een lijst met onze eigen domme en/of lachwekkende uitspraken.

In totaal hebben we een route afgelegd van 2683 km. Het is dan ook niet gek (of wel😉) dat we wat schade hadden:
- Een kapotte achterbumper als gevolg van de route over grote keien, door diepe dalen en rivierbeddingen richting Lufila Falls (North Luangwa)
- Een kapotte tentrits als gevolg van slecht geleverde kwaliteit (denken we)
- Later ook een kapot tentdoek, want die uitstekende tak hadden we even gemist.
- Een kapotte scharnier van de deur (door de heftige wegen?)
- Wat krassen en missende lak door de niet te ontwijken takken en een ijzeren deel van de pontoon die op de auto werd gelegd. Meneer zijn slipper viel namelijk in het water dus dat vond hij iets belangrijker😂
- Een missend mes. Die ligt ergens in de boom want die is gestolen door een aap.
- En last but not least. Een vieze, stinkende koelkast met een kapotte pot zure mayo gemengd met bier en rotte bananen (thanks Lotte voor het schoonmaken)

Inmiddels zijn de auto’s ingeleverd en wonder boven wonder is er geen woord gezegd over de schade. Een keertje geluk mag ook wel, want het aantal tegenslagen deze vakantie was ook redelijk groot: 2 van de 5 ziek van de malarone (malaria profylaxe), allemaal een keer (of meerdere keren) gebeten door Max (de hond op Sukulu), veeele avonden in het donker aangekomen, een niet werkende pin automaat en een leeg tankstation. Maar dat mocht de pret niet drukken want oh wat hebben wij een top maand gehad!

Het leukste van deze reis vonden wij vrijwel allemaal de groep waarmee we waren. Volgens Jelle: ‘verbazingwekkend hecht’. Daar sluit ik mij helemaal bij aan. Een heerlijke groep die elkaar in de maling neemt maar het ook prima vindt als iemand even een mindere dag heeft. Wat hebben we een lol gehad met elkaar. En met als toppunt voor Demi het moment aan tafel bij Sukulu Reserve waar we niet meer konden stoppen met lachen (sidenote; dit was niet geheel nuchter). Voor Cath was het hoogtepunt van de reis ook alle lol die we gehad hebben (voornamelijk met haar ‘trek eens aan mijn vinger grap’. Never gets old). Naast de groep heeft Lot ook genoten van het buiten leven tussen de wilde dieren en denkt Barbara gelijk aan de fantastische reis van South naar North Luangwa als je haar leukste moment vraagt. Dylan zijn leukste ochtend bestond uit het ‘uitlaten’ van het neushoorn kalfje Red Bull bij Sukulu. Of nou ja, uitlaten. Zeg maar gerust sprintwedstrijdjes in de hoop dat je niet wordt aangevallen. Je kunt aan Barbara vragen hoe hard zo’n baby neushoorn aankomt op je arm.
Zoals gezegd was de reis een behoorlijk avontuur met zo ook wat spannende, bijzondere en indrukwekkende momenten. Als je ons hier het toppunt van vraagt komen we bijna allemaal uit op North Luangwa. Met off the beaten track miszeg je niks. Paden door de ongerepte natuur met niet alleen in het wild levende dieren, maar in dit geval ook echt wilde dieren. We hebben meerdere achtervolgingen door olifanten overleefd. Het is toch best spannend als je in je spiegel kijkt en je twee van die grote oren op je af ziet stormen. Of in het donker over een keienweg rijden naast een afgrond. North Luangwa was een echte off road experience. Gelukkig waren we het scheuren door de bosjes al wel iets gewend van Sukulu Reserve met het toppunt het opdrijven van de Wildebeesten in de net boma. Achterop een safari auto scheurden we het reservaat door achter de dieren aan. Met de complete bomen en struiken die plat gereden werden verbaas ik mij nog steeds dat die auto’s het nog doen (al heeft er wel 1 een nieuwe ruit nodig).

Nu is het voor de 5 meiden (de Ysterpoppies) weer tijd om echt naar huis te gaan. Terug naar: onze ouders en hondjes, kraanwater, krokante friet met lekkere mayo, vaste prijzen, veiligheid, een ruim bed en schone kleding uit een kledingkast in plaats van een koffer. Dylan en Jelle genieten nog een aantal dagen door in Botswana, maar ook zij zullen vanaf 6 september weer toegang hebben tot een normale keuken en een normale supermarkt.
Het was een geweldig avontuur. Op naar de volgende!Läs mer