Reset search
Mongolia
Satellite

Mongolia
Ulaanbaatar Hot

Here you’ll find travel reports about Ulaanbaatar Hot. Discover travel destinations in Mongolia of travelers writing a travel blog on FindPenguins.

Most traveled places in Ulaanbaatar Hot:

All Top Places in Ulaanbaatar Hot

51 travelers at this place:

  • Virgil and Sabrina On a tripSurviving Asia
    Day59

    Mongolia

    May 21, 2015 in Mongolia ⋅

    We komen net terug van een 9 daagse reis door Mongolie, wat we nu het liefst willen doen is douchen. Op de steppen van Mongolie komt het enige stromende water uit de rivier en niet uit de douchekop. Het maakt eigenlijk helemaal niet uit, want het land en de levenswijze is prachtig en inspirerend!

    We slapen bij de nomadenfamilies. Zij onderhouden zichzelf volledig van hun eigen dieren, zonder stromend water en electriciteit. Niks wordt weggegooid, alles wordt optimaal gebruikt. Ze hebben in de ger een kachel, die de ger verwarmt en waar ze op koken. Als er bomen in de buurt staan koken ze op hout, anders ook geen probleem, dan gebruik je toch gewoon gedroogte poep... Elke nomadenfamilie heeft dieren, de dieren ( yak, schapen, geiten, paarden en soms kamelen ) onderhouden zichzelf van het gras. Overal waar je bent, lopen de dieren dus vrij rond.

    Wij rijden rond in een oude russische jeep, met onze chauffeur en gids. Ze zorgen goed voor ons, de chauffeur zorgt dat we kunnen blijven rijden, hij heeft wel 6 x zijn band geplakt en de gids zorgt voor ons eten en vertaling.

    Ons dieet bestaat uit melkthee, noodles, rijst ( soep ) schapenvlees en soms een wortel of een aardappel ertussen, de boullion wordt getrokken uit alles wat voorhanden is, bijvoorbeeld een geitenhoofd. De wc is in de buitenlucht, je hebt dus elke keer mooi uitzicht als je bezig bent, wij hebben wc papier meegenomen, wat wij vervolgens verbranden om niet achter te laten, maar wat de mongolen gebruiken als wc papier blijft voor ons een mysterie... we hebben het wel voorzichtig aan onze gids gevraagd, die moest hard lachen en gaf uit eindelijk het antwoord ' other things '. Als jullie hier een verbeelding bij hebben, dan horen we het graag :-)

    Ondanks dat er geen luxe is het wel een super luxe trip, we hoeven nergens aan te denken we kunnen dus genieten van het landschap en de dieren. De dieren zijn eigenlijk allemaal half wild, dus niet te vergelijken met de geiten op de kinderboerderij of een manage paard. We zitten in totaal 3 dagen op een paard en komen op plekjes waar de auto's niet kunnen komen, het landschap en het weer is divers en verbaasd ons elke keer weer. Sab waagt zich nog aan een galopje over de mongoolse steppen en Vir zijn paard doet vrolijk mee, wie had gedacht dat Vir als ervaren ruiter deze trip zou afsluiten. Nu op naar Zuid Korea!    Read more

    See translation
    6 comments
    55
    Map
  • Jandaan en MarleenStappen naar het oosten
    Day28

    Van stad naar helemaal niets

    September 12, 2015 in Mongolia ⋅

    En daar gaan we onze eerste grens over - over land. Eerst Rusland uit. Dan Mongolie in. Alle tassen moeten tot twee maal toe de bus uit. Een dansende Mongoolse hond ruikt aan onze tas op zoek naar drugs. Mongoolse douanebeambten zijn een stuk gezelliger dan de Russische. Ze lachen zelfs. Het vingerafdrukkopieerapparaat werkt niet zo goed, onze vingers worden stevig tegen het glas gedrukt door de man achter het loket.

    En daar rijden we Mongolie in! Het land was ongeveer 800 jaar geleden het grootste wereldrijk tot zover in de geschiedenis onder leiding van de legendarische Chinggis Kaan. Nu al adembenemende landschappen. Door het gebonk van de bus, de lange rit, worden we onverbiddelijk gegrepen door de slaap. Dag landschap.

    Ulaan Bataar (UB) is de hoofdstad van Mongolie en er wonen 1,3 miljoen mensen. Dat is terug te zien in de 1,3 auto's die zich een weg persen door de stad. Na lang wachten mogen voetgangers eindelijk oversteken en zelfs dan schieten auto's alle kanten langs je.

    In UB heerst onder de toeristen de tourkoorts. "Welke tour ga jij doen?" "Ik ga voor de Gobi en paardrijden in centraal Mongolie." "Het is niet mogelijk om hier zelfstandig te reizen, zo weinig infrastrucuur." "Niet te betalen die tours!" Ook wij zijn snel gegrepen.
    En zo vinden we onszelf drie dagen lang terug in UB - wachtend op Duitse medetourgangers die niet op komen dagen, mailtjes uitsturend naar tourorganisators (aansluiten bij anderen maakt het goedkoper), pratend met andere reizigers, en verlangend naar die stad uit gaan.

    Dag vier is het zover. Beladen met kilo's aardappels, wortels, uien, sigaretten en verzorgingsproducten om weg te geven aan de ger families waar we gaan slapen, stappen we de minivan in naar Bat-Ulzii. Geen tour maar met openbaar vervoer. Die vans zitten iets voller dan de gemiddelde tourvan. Gelukkig zit hij naar een uur vol genoeg en kunnen we vertrekken. Tien minuten later komen er nog twee autobanden bij. En ja hoor drie jongens lukt ook nog wel. Nee hoor, vijf dozen geen probleem. Op het hoogtepunt tellen we 34 mensen in de kleine bus.

    Pijnboompitten pellen en eten is goed tijdverdrijf voor onderweg. Jandaan zit heerlijk ingeklemd tussen een alcoholistenechtpaar dat tegen hem aangekruld ligt te slapen.
    Wat me opvalt is de bijna totale afwezigheid van hekken in t landschap. Overal lopen beesten - paarden, geiten, koeien en en een paar varkens - en ze kunnen gaan waar ze willen. Als ze op de weg lopen stuift de bus luid toeterend op ze af.

    We verheugen ons op rond etenstijd aankomen, met de familie van de horseman waar we vier dagen mee gaan rondtrekken te eten, en te ervaren hoe het is om met zo'n familie in een ruimte te slapen.

    Om 1 uur 's nachts komen we aan na een finale die zich laat beschrijven als een opgepropte achtbaansrit over rotsen en zand.
    De beloning is een hemel vol met sterren van horizon tot horizon. En onze horseman Mongole die ons in een volgend busje zet. Om drie uur 's nachts eten we een welkomstmaal in de tent van de familie. Marleen heeft wel iets moeite met de lauwe yakmelk en pastasoep met aardappel, maar gelukkig wil Jandaan wel helpen met de kommen legen. We vragen ons af in welk bed wij moeten slapen. Op de grond ligt een klein meisje. Aan de overkant ligt de vermoedelijke moeder. En wij zitten voor het bed van het echtpaar. Verder geen bed te bekennen. Het antwoord komt snel. "Come I bring you to your ger".

    En nu zitten we hier. Dit stukje schrijvend op een matje voor onze ger. Het uitzicht bestaat uit met gras begroeide heuvels, een paar paarden, een kudde geiten die langs trekt, net gemolken yaks die aan de overkant van de rivier grazen op een heuvel en een paar witte ronde tenten. Blauwe hemel, wat roofvogels. Een Mongoolse ruiter drijft te paard vier paarden voor zich uit. Het geluid van water en wind. Wat lekker toch dat niets.    Read more

    See translation
    2 comments
    2
    Map
  • Jandaan en MarleenStappen naar het oosten
    Day46

    Ons kantoor

    September 30, 2015 in Mongolia ⋅

    Van vrijheid en elke dag anders, zijn we aanbeland in iets dat aanvoelt als een duidelijk ritme. Het kantoorgevoel van thuis maar dan haar 'Mongoolse gestrande toeristen' variant.

    Elke dag worden we rond negen a tien wakker in onze ruime kamer met Chinese lampen die pogen te doen voorkomen alsof ze uit Frankrijk komen. Het behang met goud-beige banen en de glimmende, met tulpen versierde, gordijnen ondersteunen deze sfeer.

    Omdat de Mongoolse huiskeeper op een tafel buitenshuis danst - haar bazen van het hoofdkantoor van ons guesthouse hebben haar niet in de gaten - lopen we elke dag na het aankleden 100 meter naar het hoofdgebouw om daar wel gevoederd te worden.

    Vier trappen omlaag. Erg langzaam om met het bot in Jandaan zijn kont rekening te houden. Schuin de speelplaats over, langs de wolkenkrabber waar ze 24/7 aan het bouwen zijn. De deur in op verdieping twee. Uit properheidsoverwegingen moeten de schoenen elke keer weer uit. Een flinke klus voor de patiënt met de grote bergschoenen die vastzaten in de stijgbeugel van het paard.

    We lopen naar de bank en gaan daar zitten tussen de andere reizigers. Per dag lijken het er minder te worden zo aan de rand van het seizoen. Vervolgens krijgen we onze in de pan gebakken boterham omwikkeld met een omelet. Dit hoofdgerecht wordt aangevuld met koekjes en boterhammen met jam.

    Vervolgens is het tijd om aan de staf te vragen om een taxi te bellen om ons naar het Intermed ziekenhuis te laten rijden. Steevast wordt ons verteld welke kleur de taxi heeft en hoeveel minuten we moeten wachten.

    Dan begint het grote onderhandelspel met de taxichauffeur. Soms gaat de meter aan en soms spreken we een prijs af. Voor ruim twee dollar lukt het wel daar te komen. Het is elke keer weer een avontuur om te zien welke route de taxi neemt en hoe vast het verkeer staat.

    In het ziekenhuis aangekomen lopen we meteen door naar boven. JD zijn fysio sluit zijn kont aan op het gloednieuwe radiation apparaat van Duitse makelij. Sinds gister gevolgd door tien minuten ultrasound behandeling. Erna kunnen we kiezen of we langs het Oostenrijkse stelletje lopen dat om dezelfde reden in het ziekenhuis vertoeft (zij slapen er wel) (bij hen is het meisje het paardenslachtoffer dat niet meteen los kwam van de beugel na de val), of meteen doorgaan naar de luxe Westerse koffiebar. Jandaan bestelt een dubbele espresso, of twee, en Marleen heeft sinds kort de warme chocolademelk ontdekt.

    Een optie in het programma is om daarna even te overleggen met de insurance manager van het ziekenhuis over de papieren rompslomp-de-verzekering-heeft-rapporten-nodig-om-uit-te-keren. Of we laten een taxi bellen om weer terug te keren in ons Ulaanbatarse huis.

    De rest van de dag bestaat uit veel rusten voor Jandaan. Een klein blokje om. Het weer bewonderen. Soepen en pasta's koken door Marleen. NPO gemist kijken. En doorligplekken voorkomen door Jandaan.
    Inmiddels gaat het wel al steeds beter en neemt de pijn af. Gelukkig.

    Langzaam leren we ook in ons ritme. Komt toch die consultant in ons boven.

    De eerste dag in het ziekenhuis maakten we de cruciale fout om daar al om tien uur te zijn. Wat duurt de dag dan nog lang als je om half een terug bent in je kamer en een beetje in en rond bed hangt!
    Ook hebben we ontdekt dat de tv in de dorm naast ons een HBO kanaal heeft met Engelstalige films, en hoe we het ding in de juiste instelling krijgen.
    En tot slot niet te vergeten, de halve liter Americano in het ziekenhuis is niet het goede ouwe Haagse bakje van thuis. Niet meer bestellen dus.

    Jullie horen het. Een groot spektakel.

    Hoe is het bij jullie op kantoor? Liefs van ons beide!    Read more

    See translation
    1 comment
    22
    Map
  • Jandaan en MarleenStappen naar het oosten
    Day51

    Een nieuw begin

    October 5, 2015 in Mongolia ⋅

    Het is vandaag de laatste dag dat ik het ziekenhuis van binnen zal zien. De therapie loopt af. Nog 1 keer en dan is er weer een nieuw begin. Er is nooit een einde enkel een nieuw begin. Uitgezonderd door de dood. Waar je ook van mening over kunt verschillen. Tegenwoordig lopen we naar het ziekenhuis. Mijn kont vertoeft zich in steeds betere conditie en de stappen beschrijven vooruitgang. De wandeling is niet plezierig. De uitstoot van uitlaatgassen verkorten onze levensduur waarschijnlijk met 1 maand per 10 meter. Buiten is buiten. Dat is dus goed. En de stuwende kracht om in beweging te komen is te hevig. De verkorte levensduur is een aangename consequentie voor zonlicht op onze wangen.

    De afgelopen twee weken hebben ons stevig in stilstand gedrukt. Vandaag is dus mijn laatste behandeling in het Intermed Hospital. Ons kantoor begint daarmee lanzaam te verschuiven. Geduldig opent een deur zich voor ons waardoor we stap voor stap weer activiteiten kunnen ondernemen. Veranderingen worden pas zichtbaar als je tijd hebt om die waar te nemen. In mijn beleving is de tijd in het regime der Nederlanden vaak moeizamer om beet te pakken. Het circus draait immers op volle toeren en de tour wacht op niemand. Zeker niet op tijd. Stilstaan. Het adagium van 'tijd is geld' verzegeld met oeroude, over na te denken, achterhaalde calvinistische waarden maken stilstaan een equivalent voor zwak. Dit is een gedachte die zomaar zonder dat ik dat kies voorbij komt vliegen. Zo volgen over diezelfde dam nog veel meer spinsels. Blijkbaar zit dit in mijn hoofd en er is nu ruimte om in de donkere kamers van de hersenen losgelaten te worden. Tegelijkertijd geeft het me ook richting om te doen en onderzoeken wat me drijft: schrijven. Ik lig op de behandeltafel. Met een halve blote kont en een koud apparaat dat golven mijn achterwerk instuurt. Voor versnelde progressie. Zachtjes worden mijn billen gemasseerd door een lief meisje dat elke keer blijmoedig start met de verkeerde behandeling. Grote witte billen met haar, zal ik maar eerlijk bekennen, brengen mij vermoedelijk ook wat aan het wankelen. Met de golven voor herstel wordt mijn brein ook geactiveerd met gedachten, overpeinzingen, ideeën en meer van dat soort spinsels. Langzaam stijg ik op van de tafel en beland ik in mijn brein. En zo vliegen in een relatief kort tijdsbestek allerlij thema's voorbij die ik graag zou willen uitpluizen, uitdenken en willen framen.

    'De veranderaar is niet gebaat bij verandering: De veranderaar is het infuus voor de huidige status quo;
    Hoogopgeleiden die dierlijk voor zichzelf kiezen (waarom hoogopgeleiden net zo goed apen zijn);
    De burger is als een kind, geef het een snoepje en het is even zoet.
    Democratie is als een verveelde, onverzorgde, obestitas burger uit de middenklasse. Ze barst uit haar voegen dus koopt ze ruimere kleding.
    Waarom Europa met haar calivinistische arbeidsethos zichzelf een blinddoek aanmeet voor verandering.
    De politiek bestaat uit de gratie om vooral bestaande rechten te verdedigen en niet bij het zoeken naar een nieuw moreel speelveld dat duiding creëert voor welk pad te volgen voor de toekomst.'

    Blijkbaar zit er meer politiek in mijn vezels dan dat ik had vermoed.
    Dagdromend word ik weer wakker.
    De therapie voor mijn achterste doezelt me elke keer weer zachtjes in slaap.
    'His ass is sweaty,'
    'Yesterday it was more.'
    Marleen en dokter Bolor kunnen er om lachen en zijn direct verbonden door mijn witte billen. Duidelijk geen heiligbeentjes.

    Zo dwalen mijn gedachten af naar wat Mongolie heeft gebracht. Welke herinneringen in mijn netvlies zijn gebrand. Eindeloos uitgestrekte hoogvlakten beschilderd met hemelse witte gers. Dieren die in balans leven met een woeste natuur. Alcoholisme als nationaal probleem. De ergste luchtvervuiling die ik tot nu toe heb meegemaakt. Vermakelijke gesprekken met dokter Bolor. Een appartement dat langzaam verandert in een vuilnisbelt. Dansen op een Mongoolse bruiloft benevelt door teveel Wodka. Geiten die door de lucht vliegen als pakketten sorteren bij TNT. Het geslis van articulerende Mongolen. De lelijke schoonheid van Ulanbataar. Yakken die volbepakt ons voorbij schrijden. Verkeerspolitie om de ijzerfile enigszins in goede banen te leiden. Kinderen die met onze ballonnen, restant verjaardag, de blits maken op het schoolplein. Onbegrensde gastvrijheid op 't platteland. Mongoolse masculiniteit op een hengst; een filmster die in vertraging de set op komt galopperen. Afscheid van Moncho gehuld in melancholie en tranen. Sneeuw op Marleen d'r verjaardag en minutenlang staren uit ons raam naar die witte dalende lieve watjes. Workshop aanvragen bij de insurance manager van het ziekenhuis; Hoe krijg ik snel mijn geld van mijn verzekeringsmaatschappij.

    Een luidde piep verstoort mijn reflectie. De therapie is voorbij. Mijn kont wordt met papier schoongeveegd en voorzichtig maar competent wordt mijn boxer weer omhoog geschoven. Dit was de laatste keer. Ik voel me zelfs een beetje ontgoocheld. Het kantoor brengt ook rust. Een ritme. Dit was elke dag een leuk onderhoudend uitje. Langzaam kleed ik mezelf weer aan en rest onvermijdelijk het nemen van afscheid. Samen gaan we op de foto. Beiden rommelen we wat aan ons haar. Dokter Bolor vindt het wel vermakelijk en voorziet zichzelf nog van een nieuwe laag lippenstift. De foto is naar welbevinden en goedkeuring vrijgegeven. We wisselen elkaar een glimlach, wat ditjes en datjes toe. Zoals dat gaat bij afscheid.
    'Hello'
    'One cheesecake and one double espresso please?'
    In stilte zitten we in de koffiebar.
    Peuzelen gestaag de cake tot een einde.
    Stappen uit het ziekenhuis en wachten voor een stoplicht.
    'Ik heb zoveel zin in China'
    'Ik ook'
    Het licht springt op groen en onze stappen zetten richting een nieuw begin.    Read more

    Map
  • WereldbollieMongolië
    Day1

    Hallo Mongolië!

    September 13, 2018 in Mongolia ⋅ 🌬 15 °C

    Het is hier even stil geweest doordat we weinig internetconnectie hadden in Mongolië. Hier is alvast een korte samenvatting, nadien volgen er meer verhalen en foto's!

    Op onze tour van 3 weken hebben we geweldig veel gezien van Mongolië.

    Dat hebben we vooral te danken aan onze touroperator Golden Gobi. Zij stelden last minute een mooi programma voor ons op en alles was dik in orde. Chauffeurs Max en Willy loodsten ons perfect over de hobbelige banen. Zonder gps en de auto van Max had zelfs geen 4-wiel aandrijving. Ze leerden ons ook allerlei Mongoolse muziek kennen, vingen vissen en marmotten voor ons en losten alle mogelijke autoproblemen op. Dankzij gidsen Maria en Gloria spreken we nu een mondje Mongools en kregen we inzicht in het traditionele Mongoolse leven.  

    Het reizen op zich valt niet te onderschatten. 3300km in de auto waarvan misschien 600 op asfaltwegen. De rest kan je geen wegen noemen, het zijn eerder 4x4 sporen waarop je soms helemaal door elkaar geschud wordt. Er waren dan ook meerdere kots-stoppen nodig. Sommige dagen zaten we tot 9 uur in de auto… dan heb je het wel gehad. Eens we terug in Ulaanbaatar waren, had iedereen 2 dagen nodig om terug te bekomen. En toch is het dat allemaal waard!

    We hadden nooit gedacht dat het dunst bevolkte land ter wereld (2 inwoners per km²) zo divers zou zijn. Prachtige geel-groene naaldbossen, ongerepte sneeuwlandschappen, de eindeloze groene steppe met hier en daar een ger, de diepe kloven en zingende zandduinen in de Gobiwoestijn, de miljoenen sterren aan de hemel ’s nachts, de kuddes yaks, schapen, kamelen, paarden, geiten, rendieren,… We voelen ons echt gelukzakken dat we dit allemaal gezien hebben.

    Er is zelfs nog veel om voor terug te keren. We zijn nog niet in het Altaigebergte in het Westen geweest, er zijn nog een paar nationale parken in de buurt van Ulaanbaatar die we links lieten liggen, een klooster dat het energiecentrum van de wereld wordt genoemd, Vé wil de rendieren graag zien,…

    Bi Mongolt herté! (Ik hou van Mongolië!)    Read more

    See translation
    1 comment
    23
    Map
  • Ida travelsMongolia
    Day1

    Ulaanbaatar

    June 3, 2017 in Mongolia ⋅

    Waarom Ulaanbaatar zo tof is: Heerlijk weer, een fijn schoon en ruim hostel, met ontzettend lief personeel, terrasjes, een mooi museum over de Mongoolse geschiedenis, een prachtig boeddhistisch klooster en een gigantische zwarte markt waar je werkelijk alles kan kopen. En wij zouden ons niet zijn als we niet heel veel lekkere eettentjes hadden uitgeprobeerd! Mongools, Koreans en verrassend veel veganistisch eten, voor hele lage prijzen. Top! Deze stad heeft ten onrechte zo'n slechte naam. Wij vonden het hier echt leuk en gezellig en hebben ons prima vermaakt.

    Morgenvroeg vertrekken we voor een 15-daagse tour door zuid- en centraal Mongolië. Geen douche, w.c. of stroom, maar wel woestijn, fluitende duinen, hot springs, meren, paardrijden en slapen in gers. Spannônd..    Read more

    See translation
    Map
  • Jesper van der VlietAround the world
    Day20

    Drie dagen Ulaanbaatar

    September 22, 2018 in Mongolia ⋅ 🌬 5 °C

    Na een week in de Gobi verblijven we nog drie nachten in de stad Ulaanbaatar. Waarvan twee nachten in een ander onderkomen omdat er geen plek meer was in het eerste hostel.

    Door een taxi worden we afgezet in de buurt van het nieuwe verblijf. Na een zoektocht van drie kwartier en wat hulp van een vriendelijke Mongoolse vrouw in nabijgelegen office center worden we naar een flat geleid waar we al eerder stonden. Nu wel met succes. De deurbel bleek al een tijdje niet te werken.

    Het nieuwe onderkomen is gelegen op de 10e verdieping van een flatgebouw, heeft drie slaapkamers, gedeelde badkamer en fulltime housekeeper. Althans, 's middags komt haar moeder langs om alles schoon te maken en op te ruimen en 's avonds komt haar vriend op bezoek. Tussendoor kijkt ze Netflix. Ze heeft geen idee wanneer we vertrekken en als advies naar het treinstation tipt ze ons 'at least' anderhalf uur van te voren te vertrekken. We bereiken het station uiteindelijk binnen een kwartier en zijn om 6:15 op het station.

    Het onderkomen komt goed uit want ik had dit weekend wat last van een Mongools buikgriepje. Gelukkig gaat het herstel vlot.

    We ontbijten samen, koken en relaxen. Een bijna eigen plekje met uitzicht over de stad voelt even als ware luxe. Hoe mooi kan het zijn, voor $15 per nacht, dezelfde prijs als twee bedden in de dormroom met wiebelende houten stapelbedden.

    Met VPN en offline map app, Engelse routebeschrijving, voorraad eten en opgeladen powerbank op zak vertrekken we voor het laatste deel van de Trans Mongolië Express. Een treinreis van 32 uur naar Beijing. Ik kijk er naar uit.    Read more

    See translation
    Map
  • WereldbollieMongolië
    Day26

    Kosten Mongolië

    October 8, 2018 in Mongolia ⋅ 🌬 0 °C

    Mongolië was een heel pak duurder dan de “stans” die we eerder bezochten. We verbleven 26 dagen in het land van Chinggis Khan en gaven gemiddeld 140 euro per dag uit.

    Het grootste deel daarvan ging naar onze 21-daagse tour. Die kostte ons ongeveer 50 euro per dag per persoon. We reisden in groep met andere toeristen en hadden een eigen chauffeur en een gidse die ook onze kok was. Alles van activiteiten, eten, transport,… was inbegrepen in de prijs. Enkel snacks (in ons geval vooral chocolade en vodka) moesten we zelf nog betalen.

    De tweede grote brok was de vlucht van Kirgistan naar Mongolië (360€ pp). De overige dagen verbleven we in de hoofdstad Ulaanbaatar. Een nacht in een kamer voor 2 personen vind je al voor 15€, ook lunchen met 2 kan je gemakkelijk voor die prijs. Daarnaast gaven we ons geld vooral uit aan souvenirs.    Read more

    See translation
    Map
  • Janine und MarkusAround-The-World Part 2
    Day96

    Ulaanbataar

    September 8, 2018 in Mongolia ⋅ ⛅ 18 °C

    Today it was our last day in Mongolia and we walked around through Ulaanbaatar. It is a very noisy, dirty city and definitely not a must see.

    An unserem letzten Tag in der Mongolei sind wir ein bisschen durch Ulan Bator gelaufen. Es ist eine sehr schmutzige und laute Stadt und definitiv keine Stadt die man gesehen haben muss.
    Lustig ist, dass jedes zweite Auto hier auf der Straße ein Toyota Prius Hybrid ist. An einer Kreuzung haben wir alleine 14 an der Ampel stehen sehen :D Dennoch stinkt es hier an vielen Ecken sehr nach Abgasen.

    Kapitel unnützes Wissen: Ulan Bator gilt als die kälteste Hauptstadt der Welt!    Read more

    See translation
    +5
    Map
  • Lois AndrewsStories from my Sabbatical
    Day35

    Baina uu Ulaanbaatar

    May 5, 2018 in Mongolia ⋅

    As Moon already had her next tours planned I decided to spend the next few days in a hostel. So I checked into the Golden Gobi, Ulaanbaatar’s main hostel where we met loads of international travellers.
    The first day in the city Moon actually organised for our camel group to have a final day trip together to the giant Chinngis Khan (not Ghengis people) and Terelj National park both of which were only an hour from the city. The statue is the largest statue of a horse mounted person in the world, standing at 40m, and you can even climb up to the head of the horse. Its a pretty bizarre statue if I’m honest, this giant shining silver building in the middle of a green valley. Well as Joanna Lumley visited it on her Trans Mongolian tour I obviously had to see it. After the statue we drove to the national park, which I can only describe as a mini New Zealand with a few Tors thrown in for good measure. It was green and mountainous with lots of rock formations (and loads of ger camps too). We walked around, climbed some rocks and took loads of pictures. We also went to yet another monastery which was tucked up in one of the mountains. As we climbed up to the monastery we read the numerous mantras which lined the path. The monastery itself was designed to resemble an elephants head with the steps up to the entrance being its trunk. As far as monasteries for this was probably one of my favourites as the setting was really peaceful and we were the only visitors. After the visit we headed back to our driver and headed back to city. A great way to spend a day after being in the desert for a week!
    The next two days I spent with a Brazillian guy, Gustavo, who was in UB on a visa run from Irkutsk, Russia where he was working as an English teacher. The first day we walked to the big soviet statue on a hill in the south of the city, which he said three years ago was surrounded by greenery but was now being heavily developed (which seems to be Mongolia in a nutshell, especially around the cities). The next day went to the main Buddhist monastery complex in the city, which was very busy with people when we arrived. Judging by the decked out Buddhist version of the Pope Mobile parked outside there was possibly someone important visiting. Unfortunately we never found out who. After the temple we went to one of UB’s vegan restaurants, Luna Blanca, and I had my first proper sit down meal of the trip, and boy was I not disappointed. I had what I can only describe as Mongolia’s vegan version of a Cornish pasty (minus the potatoes, and meat obviously) and some Russian dumplings. Yum Yum.
    The next day I spent with a Dutch girl, Lindy, who had been living in Beijing for the past three months (she gave me lots of great tips about China). We walked around the main square of the city and to yet another Buddhist temple (they are starting to merge into one for me). And of course paid another visit to Luna Blanca (when you find good vegan food you lap it up!).
    My final day in the city was very uneventful. I bought my train ticket to Beijing (they only release them the day before – bit stressful). Sent some postcards (look out Harri and my Coombe Girls). And paid a final visit to Luna Blanca (seriously it was so good!).
    So there you have my two week stay in Mongolia, a country with one of the most welcoming people I have ever met and some of the prettiest landscapes I have seen so far
    Tomorrow its another early start to catch my train. But the next stop is Beijing guys!
    Until next time

    Bayartai!    Read more

    2 comments
    3223
    Map

You might also know this place by the following names:

Ulaanbaatar Hot, Ulaanbaatar

Join us:

FindPenguins for iOS FindPenguins for Android

Sign up now