Ajpi

Na een comfortabele busrit met dekentjes en een persoonlijk scherm om films te kijken, komen we rond 8u aan in Arequipa. In hostal Bubamara kunnen we de kamer pas binnen om 12u. We laten onze bagage achter en ontbijten met een lekkere pannenkoek.

Daarna wandelen we naar Plaza de Armas. Het gezellige open plein is kleiner dan dat in Cusco maar wel een beetje vergelijkbaar. In het midden een fontein met wat groen en vele bankjes. Daarrond autoloze straten met kasseien en vele galerijen met terrasjes erboven. En ook hier is de basiliek het opvallendste decorstuk.

Na een paar rustdagen bollen we richting Cabanaconde in de Colca canyon voor een trekking van 3 dagen. De eerste dag wandelen we naar San Juan, een dorpje diep in de canyon. Op een kwartier zijn we Cabanaconde uit en bereiken we de San Miguel mirador van waar we de hele canyon kunnen aanschouwen. Deze is ongeveer 2 keer zo diep als de Grand Canyon in de US, al is er wel wat discussie over de manier waarop gemeten wordt. Dat doet men namelijk vanaf de hoogste berg in de buurt van de canyon, terwijl wij hier een heel pak lager staan. In de verte zien we San Juan, dat ongeveer 1200 meter onder ons ligt. Dit wordt een pittige afdaling.

We zijn jammer genoeg niet alleen. Heel wat witte minibusjes droppen ladingen toeristen. De meeste komen rechtstreeks van Arequipa en zijn deze morgen rond 3u vertrokken. Zij liever dan ik. Blij dat wij dit op ons gemak kunnen doen. Iedereen loopt uiteraard zijn eigen tempo waardoor de drukte op het pad best meevalt.

In het begin genieten we van het uitzicht en nemen we veel foto’s. Enkele condors vliegen over ons hoofd en een prachtige hagedis komt van achter de rosten tevoorschijn. Daarna wandelen we stevig door, waarbij we enkele groepen toeristen inhalen. Het pad is af en toe glad door de kleine kiezelsteentjes en het zand maar al bij al raken we er vlot door. Na een kleine 2u stappen bereiken we een hangbrug over de rivier onderaan in de canyon.

We rusten er een kwartiertje uit om wat te eten en drinken. Een vrouw spreekt ons aan en vertelt dat zij een hotel heeft in San Juan. Ideaal, dan kunnen we daar gaan slapen. Eerst moeten we een steile helling op van een paar honderd meter. Buiten adem komen we boven maar van hier is het maar een halfuurtje meer naar het hotel. Vrij vlak en vooral heel mooi. We stappen precies door een groen sprookjesbos. Bomen met slingers grijs mos in hun takken, idyllische trapjes en de rivier in de diepte. Het is prachtig.

Na een lekkere lunch op het terras van hospedaje Gloria chillen we even in de tuin en op onze kamer. We hebben “maar” 3u30 gestapt vandaag dus ik zie een extra uitdaging wel zitten. Het dorpje Tapay ligt op 2u wandelen van hier, bergop. Ik trek mijn schoenen terug aan en vertrek aan een stevig tempo. Na 30 minuten op een smalle weg is het nog 30 minuten “trappen lopen” en dan sta ik al aan de welkomstboog van Tapay.

Ik passeer enkele ezeltjes en een zanderig voetbalveld en bereik dan het dorpsplein. Het lijkt hier wel een spookstad. Niemand te zien, niemand te horen. Het uitzicht over de canyon is niet mis maar ook niet speciaal dus ik keer al snel terug naar beneden. Op de terugweg doe ik het rustig aan en na een uurtje ben ik weer in San Juan.

Op dag 2 belooft het meer bergop te gaan dan gisteren. Het kan ook moeilijk anders want toen gingen we enkel naar beneden. Het eerste halfuur is vrij vlak, daarna volgt een lastige zigzag naar boven. We passeren 2 dorpjes, Cosnirhua en Malata, en van daaraf is het terug wat vlakker. Het is serieus warm vandaag maar we stappen toch weer stevig door. De weg krult naar Belen, waar we even uitblazen en een appeltje eten. In de diepte zien we ons eindpunt voor vandaag al liggen. Nog 2,5 km te gaan tot aan Llahuar. Vanaf nu is het enkel nog bergaf waardoor het vlot gaat.

We steken de rivier over via een brug waar enkele mooie lastezels in de weer zijn. Na een laatste kleine klim blazen we uit bij een drankje in de Llahuar Lodge waar we ook blijven slapen. Ons hutje staat op 2 minuten wandelen van de lokale hot springs. Terwijl de meesten aan het lunchen zijn, springen wij in het water. Er zijn 5 kleine zwembadjes waarvan 3 vlak naast de rivier. We amuseren ons in het water van 39°C en springen af en toe eens in de koude rivier om af te koelen.

Een uurtje later beginnen de zwembaden goed vol te lopen en vinden wij het tijd om plaats te maken. We schrijven en tekenen wat in onze boekjes in de zon, vergezeld van een lieve hond. Na het avondeten kruipen we vroeg ons bed in want morgen belooft de zwaarste dag te worden. We moeten uiteraard de kloof weer uit. Dat betekent: 1200 meter stijgen op zo’n 12 kilometer.

Rond 8u zetten we aan. De eerste kilometer is de laatste van gisteren. Maar dan in omgekeerde richting natuurlijk. Daarna gaat het even bergaf tot aan een brug over de rivier waar een geiser grote wolken stoom in de lucht blaast. Vanaf hier is het alleen nog maar bergop. In plaats van de baan te volgen, kiezen we voor een shortcut. Dichtbij de geiser loopt een kronkelpadje met veel losse stenen. Lastig stappen, maar al snel komen we terug op de weg, een heel stuk hoger.

Nu komt het echte werk. 500 meter verder dringt een steil zigzagpad zich op. Al snel zijn we buiten adem. De hitte van de zon maakt het er ook niet gemakkelijker op. Om de 10 minuten pauzeren we wel even. Gelukkig leidt het mooie uitzicht over de kloof onze aandacht wat af. Toch blijft het lastig. Na anderhalf uur zwoegen en zweten hebben we eindelijk het steilste stuk achter de rug.

De volgende 1,5km lopen we zowaar bijna vlak, en zelfs een klein stukje bergaf. Gelukkig, hier kunnen we een beetje bekomen. Daarna komen we aan een volgende berg waar het weer 3km lang steil bergop gaat. We nemen onderweg 2 langere pauzes om voldoende te eten en drinken zodat we weer krachten hebben voor het vervolg. Nog een kilometer klimmen, komaan! Lets do this!

Boven op de top hebben we weer een mooi uitzicht over de canyon. En nu is het nog maar 3 kilometer licht bergop naar Cabanaconde. We gaan er nog geraken! Na een laatste helling zien we de kerk van het dorp al staan. Na 6 uur stappen zijn we er. Op het centrale plein stappen we direct een restaurant binnen om wat calorieën op te doen. Voetjes laten rusten. Pizzaatje/lasagne bestellen. En genieten. We did it! Weer een mooie 3-daagse trektocht achter de rug.

We rusten nog een dag of 2 uit in Arequipa en doen de laatste namiddag een chocoladeworkshop. Adrian verwelkomt ons en 7 andere toeristen bij Chaqchao. Eerst krijgen we een uurtje theorie over de herkomst en het proces om chocolade te maken. Heel interessant en hij vertelt het met veel passie. Ik wist zelfs niet dat de cacaovrucht gefermenteerd werd. Tijdens de uitleg doorlopen we het proces ook zelf: we mogen cacaobonen uitsorteren, ze pellen, roosteren en malen.

Daarna leren we over de ingrediënten en samenstelling van chocolade en dan is het tijd voor het echte werk: zelf pralines maken. In het atelier beneden krijgen we vormpjes en smaakjes om aan onze chocolade toe te voegen. Chilipoeder, noten, cocapoeder, rozijnen, chiazaad,… Voor ieder wat wils. Adrian tempereert de chocolade die we vervolgens erover gieten en dan laten stollen in de frigo.

Terug naar de zaal boven waar we samen 5 soorten chocolade proeven en proberen ontdekken of het echte is. Tegen dat we klaar zijn, mogen onze pralines uit de vormpjes en kunnen we ze meenemen naar huis. Een zeer leuk en interactief gebeuren!Read more