United States
Cedar City

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
Travelers at this place
    • Day 150–155

      #Cedar City - Erster Schneefall

      November 24, 2023 in the United States ⋅ ☁️ 0 °C

      Die Reise nach Cedar City führte durch einen kleinen Schneesturm. Mit einer Stunde Verzögerung kommen wir dann gut und munter an und ich bin wirklich froh um unsere Winterreifen. Unser Airbnb hat nicht viel: ein kleines Zimmer, eine Mikrowelle, ein gemeinsam genutztes Bad und eine Katze. Aber im Vergleich zum Motelzimmer fühlt es sich an wie ein Schloss. So ganz ohne Schimmel zu schlafen ist zwar öde, aber man gewöhnt sich schnell an die normal riechende Luft.
      Der Bryce Canyon National Park ist am ersten Tag zugeschneit und aufgrund von einem Schneerutsch nicht befahrbar, weshalb wir uns für einen Kinotag entscheiden. Beim zweiten Anlauf klappt alles reibungslos, sodass wir den Canyon in voller Pracht bestaunen dürfen. Wir wandern am Rand des Canyons entlang um das natürliche Amphitheater voller hoodoos (unregelmäßige Felstürmchen) zu begutachten. Aus der geplanten Wanderung wird ein Fotoshooting. Der Grund: Die Türme scheinen ihr Farbspiel bei jedem neuen Blickwinkel zu verändern. So endet dieser Tag mit weit mehr als 100 Fotos...

      Der Zion Nationalpark war unser kleines Sorgenkind. 5 Tage hintereinander haben wir uns für den sagenumwobenen Angels Landing Trail beworben und jeden Tag in der Lotterie verloren. Der Wanderweg gilt als einer der gefährlichsten öffentlichen Wanderwege der USA, da er bisher ca. 15 Menschenleben gefordert hat. Warum sollte man sich also darauf freiwillig bewerben? Da wir am 5ten Tag endlich in der Lotterie gewonnen haben, findet ihr die Antwort in den Bildern. Einen solchen Weg sind wir bisher noch nie gelaufen/geklettert. Ein absolut einmaliges und nachhaltig beeindruckendes Erlebnis.

      Der letzte Nationalpark liegt in der Wüste Nevadas - Great Basin. Hier wandern wir durch eine Tropfsteinhöhle. Ganz ohne Gefahr, Schneesturm oder große Ausblicke. Das schadet der Lehman Cave allerdings keines Wegs. Die Rangerin gibt uns ziemlich lustige Einblicke in die Geschichte der Höhle und klärt uns über die speziell geformten Stalaktiten und Stalagmiten auf. Wirklich spannender Abschluss unseres kleinen Nationalpark Marathons.
      Read more

    • Day 3–4

      Las Vegas - Zion - Kanab

      June 27 in the United States ⋅ ☀️ 29 °C

      Kurzer Einkauf im Supermarkt und dann eine ruhige Fahrt ohne Probleme. Eine kleine Wanderung in Zion zum Canyon Overlook. Danach ab nach Kanab ins Hotel mit defektem Pool, was die Freude etwas gedrückt hatte.Read more

    • Day 20

      Erholung vor dem Finale...😊🙏

      June 4 in the United States ⋅ ☀️ 27 °C

      Bevor es noch zwei Tage in den Zion National Park und im Anschluss bereits früh am Morgen in Richtung Las Vegas, stand der heutige Tag nochmals im Zeichen des Runterkommens 🧘🏻‍♂️🙏. Vom Kaibab Forest ging es in Richtung Cedar City.

      Auf dem Weg hielten wir spontan an einer Höhle, die in den letzten Jahrzehnten vielerlei Zwecken diente. Sie war eine Dancehall 🪩💃👯 und Bar 🍸🍻, diente für Hollywood-Filmproduktionen 🎬🎥 als Kulisse und ist heute Museum und Shop 🛍️. Im Museum gibt's allerlei Interessantes anzuschauen, wobei es die Ausstellungsstücke wahrlich keiner Kategorie 🦖🪨🤠💍zuzuordnen sind. 😊 Bereits gegen 15:00 kamen wir im schönen Gasthaus "Big Yellow Inn" 🏡 an und widmeten uns der Körperpflege 🧼🚿...
      Read more

    • Day 62

      Red Canyon

      November 13, 2022 in the United States ⋅ ⛅ -2 °C

      Im Laufe des heutigen Tages erleben wir jedes Wetter, von Sonnenschein pur bis hin zu heftigen Schneefall. Wir erreichen den "Red Canyon", für den wir viel Zeit eingeplant haben👍😊

      Diese roten Felsen wollen näher entdeckt werden. Und das Wetter ist auch noch auf unserer Seite. Wir haben aber auch ein Glück 👍😊Read more

    • Day 62

      Arch Trail

      November 13, 2022 in the United States ⋅ ⛅ -2 °C

      Wir waren wirklich begeistert von der Schönheit der uns umgebenden Natur. Und obwohl die dichten Wolken uns bereits erreicht hatten, wanderten wir noch den schwierigen "Arch Trail" bis ganz hinauf auf den Gipfel.🤭🥴👍😊

      Auf dem Weg vom Red Canyon nach Cedar City holte uns dann das Winterwetter ein, und wie🥴🤭🤔

      Wir erleben hier Tag für Tag mehr als zu Hause in einem Monat oder gar einem Jahr. Waren wir froh, als wir die Berge bei der fast 100 km langen Fahrt bei immer heftigeren Schneefall endlich überquert hatten. Wir werden ein ernstes Wort mit dem Wettergott reden müssen 👍🤭😊
      Read more

    • Day 17

      Driving Down Utah

      September 17, 2018 in the United States ⋅ 🌙 17 °C

      Today was a journey day. You know, when you leave one place and spend a day or more travelling to another. This morning, it was farewell to Salt Lake City and hello to the open road. Cue Willie Nelson.

      The first thing was to return to the car rental place at the airport and do the walk of shame. When describing the events of two days ago, my voice gave out at one point and I couldn't say anything. The words didn't want to come. But they were very good about it. They gave me a nice red Chevy Cruze and we were off to drive the interstate. Today we would drive down the length of Utah and bunk in at Cedar City for the night. And this for one reason only: Bryce Canyon.

      My friends will be pleased to know that we had a smooth, comfortable, uneventful and enjoyable drive.
      Now as you all know, a road trip is nothing without music and singing. We took it in turns for half hour slots for music. I chose things that I haven't heard in ages, like Paul McCartney's Monkberry Moon Delight and Dear Boy off The Ram album, California Blue by Roy Orbison, You Win Again by the Bee Gees, California Dreaming and Creek Alley by the Mamas and the Papas, My Heart Will Go On by Celine Dion and La Riviere by Frida Boccara. Yes I did throw in one classical; Chopin's Ballade No 1 in G Minor. I also chose Soon We'll Be Found by Sia, because Chris played her Chandelier. Oh, and I also played Love by Lana Del Rey. Along with Chris' choices, the music was awesome. Some songs made me cry, what with the musicianship and the memories. Wiping tears away while you're driving down Interstate 15 is probably something only older people will understand.

      We were greeted at our Best Western Cedar City by young Aubree at the desk. We have just written to her boss to let him/her know that Aubree's welcome, warmth and helpful tips as well as her sunny disposition has been the best since we look landed in the United States. Hats off to Aubree.

      We freshened up and took Highway 14 through the canyon lands on our way to Bryce Canyon. These are amazing themselves. You really feel you are driving the bottom of a vast canyon system. Just wonderful.

      We arrived at Bryce as the sun was getting low in the sky. First, we stopped at Red Canyon where the rocks are red and the geology looks like it is from Mars. From there we paid our park fee and headed into Bryce. We only had time for the amphitheatre part of the canyon. It opens out before you, a vast landscape. Below in the depths you see red and white hoodoos, the tall spires that crop up out of these amazing places. We waited for the sun to get so low that most of tops of the canyon walls were no longer being bleached and this is when the magic happens. With the shadows come the real colours. The red of this predominantly limestone is mesmerising. Bryce is another world. In the winter, it is covered in snow. I feel very lucky to have seen such a sight. Chris and I will never forget it.

      On the one and a half hour journey back to Cedar City in the dark, Chris played quite a few songs by Lykke Li and after my Bryce experience, I just had to listen to a full piano concerto, something that could stand up to a sight like that. I chose the Schumann in A Minor played by that Argentinian fiend, the incredible Martha Argerich. A great day. An unforgettable evening. Till next.
      Read more

    • Day 196

      Endnu et land

      October 7 in the United States ⋅ ☁️ 26 °C

      Min AirBnB vært har nu fået en nål mere i sit kort over hvor gæsterne (mere end 1.200) kommer fra🤗🥰👍

    • Day 30

      Cedar Breaks Nat'l Monument

      June 16, 2014 in the United States ⋅ 🌙 16 °C

      Gisteren avond eindelijk nog een's naar de telly gekeken zoals ze het hier zeggen, 100 kanalen, ik bleef hangen bij oude Cosby show's.
      Heel slecht geslapen, om 3u eens gaan wandelen, naar de volle maan en de sterren gaan zien en terug het bed in.
      Om 4u wakker na een droom waarin we geracet hadden met onze vier koppels tegen elkaar met campers, Lynn en Philip hebben gewonnen, rare droom.
      Om 5u droomde ik van mijn vroeger werk, de Pidpa en al degenen die ik kende en op pensioen waren, waren terug aan het werk gegaan omdat ze niet genoeg jaren gewerkt hadden voor hun pensioen.
      Eindelijk om 7u was het een redelijk uur om op te staan.
      Ontbijt zoals gisteren, gelukkig niet bevroren, en terwijl ik de koffers inpakte checkte Dirk de auto, hij vond de olie nogal laag staan en omdat er naast ons een garage lag ging hij meteen even vragen om olie bij te vullen met 5 $ was hij ervan af en terug gerust voor de verdere reis.
      We reden via Gunnisson toen ik onderweg ontdekte dat mijn reserve camera er ook de brui aan gaf. Wat een rotgevoel, laatste oplossing de mini IPad.
      Hwy 89 is onze route, in Richfield vonden we een café waar we een koffie gingen drinken en ik nam een oatmeal want ons ontbijt had mij niet zo goed gesmaakt, het was 11u en we wandelden door Main street, ik ging op zoek naar All Star's voor ons Lynn maar zelfs hier vond ik ze nog niet, een lapje echte Amerikaanse quiltstof wel, er was een sawing gatering, een naaibijeenkomst aan de gang,maar de winkeldame zei dat er meer gebabbeld werd dan genaaid.
      Daarna dwars door farmland. Dorpjes als Venice, Joseph, Elsinore en Sevier waren we voorbij voordat we het wisten, en nr 550 Sevier Hwy de rijweg, op geen enkele kaart te vinden.
      GPSje weet de weg en voert ons terug naar Hwy 89, we hadden immers geprogrammeerd om geen Interstate te nemen.
      Even foto's nemen aan het Piute State reservoir met water van een geel-groene rare kleur.
      West 143 was onze volgende afslag en voerde ons door Panguite waar we een speciale cowboycollectables shop zagen met inderdaad oude spullen, we kochten er een CD met cowboymuziek en een antieke postkaart, twee magneetjes van geweerkogels waren ook het meenemen waard!
      Met onze nieuwe CD reden we door Dixie National Forest.
      Tot we aan Cedar Breaks Nat'l Monument kwamen een verbinding tussen de Hwy 148 en Hwy 143, ik dacht dat dit een te grote omweg zou zijn om vandaag nog te bezoeken en wat blijkt het ligt op onze weg.
      Aan de Chessmen ridge overlook waaiden we bijna weg, het was koud (11°) en bijna stormwind. We gingen een plasje doen in de natuur en duwden een boterham door onze keel om vlug te kunnen gaan wandelen, ik zag een Ranger en die zei dat er slecht weer op komst is deze week dus doen we de hike vandaag ondanks de wind en het bewolkte weer.
      We deden een hike van \- 1 mijl door meadows and wildflowers, weiden met wilde bloemen maar vooral een wild bos met af en toe een doorzicht naar de Cedar breaks, een midi Bryce Canyon. Gelukkig had Dirk zich nog omgekleed want met een voorspelling van 26° en nu maar 11° was toch een groot verschil. De hoogte speelde zeker een rol: 10.460 ft, dat is hoger dan we gisteren waren.
      We voelden de hoogte bij het klimmen dus deden we het wat trager.
      Daarna terug in de auto met nu de chauffage op i.p.v. de airco. Maar stilaan kwam de zon er toch een beetje door en zo konden we onderweg naar beneden nog enkele zonnige foto's trekken. Tegen dat we een half uurtje later aan ons motel kwamen was het inderdaad 26°.
      Eindelijk een zwembad met water in, en het was reuze! Even zwemmen dan douchen en het stof is weeral weg. Foto's bekijken en zien hoe in ze van de mini naar de blog krijg duurt ook even. Daarna eten we en na zo'n slechte nacht val ik al vlug in slaap, Dirk houd het wat langer vol met de app van de Gazet van Antwerpen kan hij alle sportuitslagen zien.
      Read more

    • Day 31

      Kolob Canyons

      June 17, 2014 in the United States ⋅ ☁️ 9 °C

      Goed geslapen, even lawaai buiten van een groep sportmensen die wat wilden uitwisselen op de kamers, maar daarna muisstil.
      Ontbijt redelijk, ik hoorde een Nederlandse dame dit zat te praten met een Amerikaans koppel zeggen dat hetgeen haar het meest opviel in de VS de trafficlights waren, de verkeerslichten. Nu ben ik ook wel van de mening dat deze heel goed geplaatst zijn en dat de mensen goed gedisciplineerd zijn, maar dat is niet het eerst waar ik aan denk bij onze reis in de VS.
      Op de kamer overlegden we wat we vandaag zouden doen en we kwamen uit op het Zion Nat'l Park.
      Tegen half twaalf waren we er klaar voor, water, koekjes, crackers en abrikozen was onze mondvoorraad.
      De GPS leidde ons langs een aardeweg, die wilden we echt niet doen, met deze wind alleen al zag je niets, en met een huurwagen mag het niet van de verzekering. Dan maar terug naar de bekende Interstate 15, en een eindje omrijden.
      We namen de afslag waar er Kolob Canyon aangegeven stond en Zion Park, maar het was alleen de Kolob Canyon een nieuw stuk van Zion Park, je kon er niet doorheen rijden naar Zion. Alleen een 5 Mijl lange rit met adembenemende views. Helemaal ten einde aan het overlook Point begon de Timber Creek trail, een wandelpad helemaal naar boven waar we vergezichten kregen op de Canyon met hoogtes van 2455 m men noemt uitstekende cliffs de fingertips omdat er verschillende naast elkaar liggen ieder ingesneden met ravijnen zoals een hand met vingers.
      Het was warm (27°) en gelukkig stond er een zuidenwind zodat het best te doen was. Na de hike aten we onze mondvoorraad op en reden we terug via de enige weg. Aan de overlook naar de Taylor Creek gingen we nog even naar beneden, er was weinig water in de Taylor Creek maar het was toch zeker de moeite waard. Er waren 5 jongens aan t werk, opruimingswerken denk ik, ze waren geen school werk aan het doen en ook geen vacantiejob, juist work zeiden ze, ik denk dat ze een werkstraf deden. Om twee uur, bezweet terug in de auto en naar ons motel, het is zonnig nog steeds 27° En eerst de uitslag van de rode duivels zien, toen we vertrokken was het 0-1 voor Algerije, we zien de match niet maar kunnen wel spieken via Sporza. Toen we terugkwamen hadden onze duivels toch nog gewonnen: 2-1!
      Wij speelden eerst nog wat candy crush op de IPad en gingen op main street een restaurant zoeken. Het werd een pizza, de soep is hier gewoonlijk heel lekker en goed gevuld, dat was hier niet anders. Ik nam een Caesar salad, een halfje, en dat was een hele bowl vol, ik kon er maar de helft van opkrijgen, dus een half halfje was voor mij genoeg. Ik nam nog een mini pizza, met moeite helemaal opgegeten, Dirk nam een small pizza en heeft de helft in een doggybag mee naar huis gekregen.
      En de laatste meters was in looppas, de ijskoude drank op de warme pizza was mij blijkbaar niet zo goed bekomen. Gelukkig hebben we een bus luchtverfrisser bij ;-)
      Het weer was omgeslagen en het was fris geworden met een koude wind, dus nog een wandelingetje zat er niet in. Een golden oldie op TV was graag meegenomen, zwart wit en met onbekende acteurs met een tempo waar we van in slaap sukkelden, en dat was ook de bedoeling.
      Read more

    You might also know this place by the following names:

    Cedar City, سيدار سيتي, Сидър Сити, سدارسیتی، یوتا, CDC, シーダーシティ, 시더시티, सीडार सिटी, 84720, Сидар-Сити, Сидар Сити, Сідар-Сіті, سیڈر سٹی، یوٹاہ, 雪松城

    Join us:

    FindPenguins for iOSFindPenguins for Android