Fresno County

Een uur later dan de dag ervoor gaat de wekker, wederom staat er een bergpas op het programma. Deze is wat lager en zou minder sneeuw moeten hebben, vandaar mijn iets latere vertrek.

Als ik mijn kampeerplek verlaat zie ik een stukje verderop een hoofdlampje. Het is Limon die moeite heeft met een bord lezen, hij heeft gisteren op Muir zijn zonnebril niet opgezet en nu zijn ogen verbrand en heeft verminderd zicht. Hij weet niet goed waar hij heen moet en vraagt of hij mij mag volgen. Natuurlijk mag dat, we moeten elkaar natuurlijk zoveel mogelijk helpen.

Het is een 1000m klim naar de top van de pas, maar eerst nog een stuk door het dal. Nog voordat we de klim beginnen komt Limon een vriend van hem tegen en die lost mijn taak af, gelukkig want dat zou mijn klim een stuk langzamer gemaakt hebben.

De laatste 300m van de klim zijn erg mooi, het volgt een rivier die in verschillende meren uitmondt des te hoger we komen. De meren zitten vol met forel, waar is mij hengel nu?

Zowel op de klim als afdaling is er nauwelijks sneeuw, een erg makkelijke pas tov de voorgaande twee dus. Het pad daalt en paar honderd meter en vlakt dan af. Prima, ik heb hard gewerkt om hier te komen. Ik volg een rivier naar beneden, bear creek, die ik zojuist ook heb moeten passeren. Dat is de tweede notoire rivierkruising die bestempeld word als potentieel gevaarlijk. Het water komt net voorbij mijn knieën, geen moment kom ik in de problemen 💪.

Het pad blijft lang langs de rivier, het razende geluid word af en toe geëchoed op de rotswand aan de andere kant van me, waardoor het lijkt dat ik er midden in ben. Erg cool. TLC dringt mijn hoofd binnen en ze zingen, 🎵don’t go chasing waterfalls🎵. Ik hoor me hard op zeggen, ‘dit is geen waterval, maar een rivier’. Ik weet ook niet wat de consequenties zijn als ik dat wel doe… Ach ja, het zal wel meevallen 😜

Waar het hoogteprofiel bij de vorige passen zo was: _/\_/\_ is het vandaag heel anders. Na het vlakke deel beginnen we weer te klimmen, tot mijn irritatie. Ik weet dat er nog een pas komt en dacht dat we weer het dal in zouden gaan. Het pad blijft lang ‘golvend’ voordat we afdalen, als ik dat eenmaal kan doen is alles vergeven, maar nog niet vergeten😉

De afdaling het dal in is een snelle, het pad heeft precies die hellingshoek waarin rennen makkelijker is dan lopen. Met nog maar twee dagen eten en nauwelijks water aan boord is dat goed te doen. Voor dat ik het weet laat ik Selden pass ook achter me en maak ik me op voor de volgende. Silver Pass, waarvan ik een stukje van de klim doe voordat ik kamp maak. De rest is voor morgen.

👋👋Weiterlesen