Réinitialiser la recherche
Cornelia goes Maroc
  • Cornelia's camperreis

Cornelia goes Maroc

Une aventure de 49 jours par Cornelia's camperreis En savoir plus
S’abonnerAperçuCalendrierPartagerPartagerListe de choses à faire
Les plus récents en premier
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur
    11

    Imi Ouddar

    3 février 2024, Maroc ⋅ ☀️ 23 °C

    Gisteravond kon ik de slaap niet vatten, tegen 05.00 uur pas in slaap gevallen. Vanmorgen om 09.30 er uit. Lekker langzaam alles doen want er was geen plan. Ik wilde nog wel naar het strand want daar was ik nog helemaal niet geweest.
    Eva vroeg of ik naar het strand ging en we besloten met zn 2en te gaan.
    Mooie wandeling die al snel onderbroken werd omdat ik ineens het plan had opgevat dat ik bij het winkeltje tegenover de camping zonwering voor de zijramen in de cabine en voor het raam in de schuifdeur wilde hebben. Met de meneer van de winkel meegereden de camping weer op om te kijken en op te meten. Het kon vandaag nog geregeld worden, hij komt om 6 uur langs met de zonwering, ben benieuwd.
    Toen weer hernieuwde poging naar het strand.
    Het was best druk want op zaterdag zijn veel Marokkanen met hun familie op pad en het strand is een leuk uitje.
    Mensen met kamelen en paarden op het strand die je graag een ritje willen verkopen.
    Er kwamen veel vissersbootjes terug van hun vistocht. Interessant om te zien hoe ze uit het water kwamen want er is geen haven.
    Ze lagen op de waterlijn te wachten tot ze opgehaald werden door een tractor.
    Anders dan in Portugal, waar de bootjes over het strand gesleept worden, zitten hier ogen aan de voor- en achterkant van de bootjes waarmee ze aan een stang van de tractor opgetild worden en op hun plek neergezet worden.
    Dan komen er allemaal mensen, meest mannen, kijken wat de vangst is en wordt er handel gedreven om de vis, inktvis, kreeft etc. te verkopen.
    Veel bedrijvigheid zo op de zaterdagmiddag.
    Op een dakterras van een visrestaurant bestellen we een heerlijke lunch waar we genieten van onze visschotel en van het mooie uitzicht over het strand.    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur
    2

    Via Plage d'Imsouane naar Essaouira

    4 février 2024, Maroc ⋅ ☁️ 21 °C

    Vroeg naar bed en goed geslapen dit keer. Rond 10 uur vertrokken naar Plage d'Imsouane. Even rondgelopen en me verbaasd over de vele puinhopen die er lagen. Nou ligt er in Marokko erg veel rotzooi overal maar dit leek wel een war-zone, alsof er een bom gevallen was.
    Eerst maar koffie en intussen was het 12 uur dus ook een ommelet-tomaat dan had ik de lunch maar vast gehad.
    Net zo lang gevraagd tot ik iemand gevonden had die Engels sprak en gevraagd wat die puinhopen te betekenen hadden. Hij vertelde dat 20 dagen geleden alle illegale gebouwen met de grond gelijk gemaakt waren. Niet alleen in deze plaats maar overal in Marokko gaan ze dat doen. Het zag er triestig uit. Onderweg zagen we nog gammele hutjes waar mensen in wonen. Die zullen dan binnenkort ook wel verdwijnen. Waar moeten die mensen dan blijven?
    Binnen de muren van een soort Kasbah was de haven met een ontzettende hoeveelheid vissersbootjes. Heel mooi om doorheen te lopen. Veel eettentjes met verse vis en terrasjes met mooi uitzicht over het water. Op het water lagen veel surfers liggend te wachten op de juiste golf om die dan staande te nemen, wat een tour!
    En daar tussendoor varen de vissersbootjes die ofwel gaan vissen of weer terugkomen. In- of uit het water geholpen door een tractor die het bootje trekt en duwt.
    Een plek vol tegenstellingen, zowel wat betreft de puinhopen en mooie hotels als de vissersboten en surfers.
    Lekker lang op de haven blijven zitten "sittin on the dock of the bay" 🎼🎵🎶
    Dan weet op weg naar de camping prachtig door de bergen, geiten in Arganbomen en na aankomst de verjaardag vieren van Dorien.    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur
    11

    Essaouira

    5 février 2024, Maroc ⋅ ☁️ 22 °C

    Wat een leuke dag weer in Essaouira. De opbouw van de reis bevalt me erg goed. Steeds denk je dat je al het moois gezien moet hebben en dan is het in het volgende stadje toch weer anders mooi.
    Zo ook hier, de haven is een waar spektakel van vissersbootjes. Gelukkig waren we vroeg en waren er nog niet zo veel toeristen zodat we alles goed konden bekijken.
    Dan de muren binnen om tot de conclusie te komen dat de mensen hier anders zijn dan in de vorige stadjes. Ze achtervolgen je niet en zijn gemoedelijker, een heel prettige sfeer.
    En voor het eerst hier ook veel kunstgalerien, dat hebben we nog niet eerder gezien.
    De straten zijn heel ruim daardoor heeft de souk ook een andere sfeer.
    Lekker koffie drinken en door de straatjes slenteren.
    Ik had bij de koffie een bruin rond brood met een bakje amandelpasta, met honing, waar je het brood in kon dopen.
    Eva had haar zinnen gezet op oesters, dus tegen lunchtijd weer terug naar de haven waar ze heerlijk stond te genieten van haar oesters.
    Rond 15.00 uur waren we weer terug op de camping.    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur
    1

    Tussenstop Marrakech

    6 février 2024, Maroc ⋅ ☀️ 22 °C

    Vanmorgen om 09.00 uur vertrokken. We zouden om 10.00 uur ontbijten bij Coopérative Feminine Mogador. Een bedrijf dat gerund wordt door vrouwen waar ze Arganolie maken, zowel de cosmetische als de culinaire.
    Het was een half uurtje rijden maar ik wilde proberen ergens op een secundaire weg te stoppen om koffie te drinken en proberen foto's te maken van de bedrijven die langs de secundaire weg liggen.
    Helemaal gelukt, de koffie en een paar foto's van metaalbewerkingsbedrijven. Volgende keer durf ik waarschijnlijk meer te fotograferen, elke keer een stapje verder.
    Toen ik bij de Argan coöperatie kwam was iedereen er intussen al. Het ontbijt was erg leuk, we kregen donuts, pannenkoekje en een broodje. In schaaltjes amandelmoes, Arganolie en witte kaas. Dit alles vergezeld van een kopje muntthee en een glas verse jus d'orange.
    Daarna kregen we de uitleg hoe de olie gemaakt wordt. De Arganvrucht wordt van de harde schil ontdaan door een vrouw op een soort aambeelden met een hamer met een punt. Voor cosmetische doeleinden wordt de olie er uit geperst, maar voor culinair gebruik worden de vruchten eerst geroosterd en dan uitgeperst.
    De vrouwen zaten op de grond om hun werkzaamheden uit te voeren, er zat ook een vrouw amandelen te malen voor de amandelmoes.
    Ook al was ik van plan om niets te kopen, toch een halve liter gekocht. Ben benieuwd hoe lang ik daar mee ga doen.
    Om een idee van de prijs per liter te geven, die is gemiddeld zo'n 80 euro. Er schijnt heel veel nep Arganolie in omloop te zijn, die is veel goedkoper.
    Er is trouwens ook veel aan de hand met de olijfolie, door de droogte is er een tekort aan olijven en de regering van Marokko waarschuwt voor slechte olijfolie, die veelal thuis gemaakt en op markten verkocht wordt.
    Na het Arganavontuur richting Marrakech met als tussenstop de Marjane, een heel groot warenhuis. Veel water ingeslagen want de komende tijd zijn er niet veel winkels meer onderweg.
    We staan op dezelfde camping als op de heenweg. En daar was Dirk streepje Jan weer, die staat hier al meer dan 10 dagen met een kapot busje waar onderdelen voor moeten komen.
    Gezellig even samen wat gedronken en wat kaas geknabbeld.
    Morgen vertrekken we richting het binnenland.    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur
    1

    Naar Aït Ben Haddou

    7 février 2024, Maroc ⋅ 🌙 16 °C

    Heel veel woorden zou ik aan deze reis kunnen besteden, als ik zoveel woorden had om te beschrijven hoe mooi deze tocht door het hoge Atlasgebergte was. We zijn over de hoogste pas van Noord-Afrika gereden, spectaculair. De hoge pas is 2260 meter boven de zeespiegel. Deze weg is door de Franse militairen in 1936 aangelegd. Tegenwoordig is het een deel van de Nationale Route 9 van Marokko.
    En dan de kleuren die steeds weer wisselden en de vormen die veranderden. Veel groen omdat er steeds onder in het dal water was, dat hebben we nog niet eerder gezien
    Zwaar beladen ezeltjes, zwaar beladen vrachtwagens, overstekende kudde schapen/geiten, vrouwen die in de rivier aan het wassen zijn. Lemen dorpen die vervallen zijn en waar een eindje verderop een nieuw dorp gebouwd is van beton, dat is niet zo mooi maar wel beter aardbevingsbestendig.
    Ik heb wederom de hele dag genoten van alles wat ik onderweg gezien heb. De foto's spreken voor zich.    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur
    4Van bovenaf, zoek de camping
    Huis van de familie van HassanMoeder van Hassan, 85 jaarHuis van binnenOnderonsje op de stoepPrachtig berglandschapKasbah Aït Ben Haddou1Lijkt net een filmbeeldHandel in de Kasbah

    Excursie Aït Ben Haddou

    8 février 2024, Maroc ⋅ ☁️ 18 °C

    Wandelend met gids Hassan naar het lemen huis waar hij met zijn familie woont. We mogen het huis bezichtigen en krijgen thee, gemaakt door zijn vrouw in de Berber keuken (gekookt op vuur) en uitgeschonken door zijn moeder en zijn dochter.
    Ook al vermoed ik dat het een show is zoals ik al meerdere keren het gevoel had, het geeft goed weer hoe mensen wonen/woonden in de lemen huizen in dit bergachtige gebied.
    Daarna wandelend door de rivier naar de oude kasbah. Er staat verrassend veel water in de rivierbedding. Hassan vertelt dat dat sinds de aardbeving is. Toen is er iets opengebroken in de bergen waardoor het (zoute) water naar beneden kwam stromen. Het is niet geschikt als drinkwater en kan alleen worden gebruikt als irrigatie voor de amandelbomen, olijfbomen en alfafa (voer voor de dieren) want die kunnen tegen lichtgezouten water.
    Er zijn om huizen beschadigd en ingestort door de aardbeving, maar heb personen gewond of gedood. Toevallig was er een bruiloft aan de gang in de vallei waar iedereen bij aanwezig was.
    De Kasbah Ait Ben Haddou, gesticht in de 11e eeuw, is een Berberfort gelegen in de Ounila-vallei in het zuidoosten van Marokko. De kasbah wordt vaak gebruikt als filmlocatie (o.a. Laurence of Arabia, Legends of the Nile, Gladiator en Game of Thrones) en is opgetrokken uit lemen baksteen met muren en wachttorens. Het is omgeven door bergen en biedt een adembenemend panoramisch uitzicht op de omgeving.
    De Ait Ben Haddou Kasbah was ooit een belangrijke pleisterplaats voor karavanen die het Atlasgebergte overstaken om de Sahara te bereiken. Kooplieden en reizigers rustten uit en zochten hun toevlucht in de kasbah voordat ze hun reis voortzetten. Vanaf hier tot Timboektoe was per dromedaris een reis van 51 dagen, tegenwoordig doe je daar met de auto 65 uur , zo'n 4 dagen over.    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur
    Alle mannen naar de moskee voor het vrijdagmiddaggebed
    Veel palmbomen onderwegHeeft geen woorden nodigEcolodge van HuseinThee in de mooie buitenkamerDadelverkoper op de top van de bergDe brommer van de dadelverkoperSelfie met Husein, ik heb de geborduurde zwarte sjaal omgedrapeerd gekregen1Koffie bij de Hema, maar dan anders 😃

    Naar Zagora

    9 février 2024, Maroc ⋅ 🌬 18 °C

    Om half 10 vertrokken vanmorgen. Viel niet mee want ik ben snotverkouden, pijn in mijn keel en beetje koortsig.
    De eerste stop zou bij een studio zijn waar ze Egyptische en Aziatische decors maken voor de filmindustrie. Dat leek me wel leuk, maar daar aangekomen was er een heuse zandstorm. Mijn keel voelde al alsof er zand in zat en plotseling vond ik het niet meer zo'n goed idee.
    Toch maar weer weggereden en in het volgende dorpje koffie gedronken bij de Hema, ja echt waar, met de zingende stemmen van de imam's want het is tenslotte vrijdag. Het bleef de hele weg behoorlijk waaien. De weg door de bergen was heel mooi met veel oases met palmbomen. Tegen lunchtijd gestopt om een broodje te eten. Even lekker op bed en tijdje gerust.
    Daarna weer door, was best wel een lange route vandaag.
    Mijn oren waren dichtgeslagen in de bergen, niet ongewoon maar normaal na een paar keer gapen gaan ze dan weer open.
    Deze keer niet, was best gek, ik hoorde het geluid van de auto niet goed meer en toen ik probeerde iets tegen mezelf te zeggen klonk het heel erg gedempt.
    Toen ik verderop stopte langs de weg om een foto te maken kwam direct een jonge man naar me toe met een toearegsjaal op zijn hoofd. Hij had een Ecolodge, cafe en restaurant. Toen ik vertelde dat hij harder moest praten omdat ik hem niet goed kon horen omdat mijn oren dichtgeslagen waren zei hij dat hij dat wel verhelpen kon. Dat wilde ik meemaken en ging met hem mee. Hij had een prachtige tuin met bomen, planten en kruiden met mooie buitenkamers en lemen paden en trappen. We gingen de tuin door waar hij steeds een beetje kruiden plukte. Vervolgens maakte hij er thee van die hij wel 6x in de pot terug gooide en dan weer in het theeglas, mooie "lange" thee, dat is om te voorkomen dat er stof meekomt, nou dat was vandaag ook echt nodig. Hij haalde zelfgemaakte honing en dadels uit eigen tuin en ik voelde me helemaal verwend. Hij zei steeds maar dat ik niet hoefde te betalen, maar ik dacht ja ja dat trucje ken ik achteraf willen ze een gift. Maar ja ik had er wel wat voor over om mijn oren weer open te hebben.
    Daarna ging hij zelfgemaakte olijfolie halen waar hij vervolgens kruiden en rozenblaadjes in kneusde en waar hij mijn voorhoofd, zijkanten van mijn neus en onder de kin tot aan de oren ging masseren en hij deed zijn handen stijf op mijn oren en liet ze toen ineens weg schieten. En ja hoor mijn oren waren weer open.
    Hij vond dat ik geen haast moest maken en rustig de tijd moest nemen, maar ik moest nu toch echt naar de camping. Niet voordat ik foto's had bekeken van zijn familie, Nomadmoeder, Toearegvader en broer die allemaal nog in de woestijn woonden. En hij wilde een selfie van ons tweeën en daarvoor moest ik een mooi geborduurde zwarte sjaal om.
    Uiteindelijk is het gelukt om er weg te komen en ik voelde me veel beter dan toen ik er kwam. En hij wilde echt niet betaald worden, hij zei dat hij erg verdrietig werd als ik ging betalen, dat geld niet gelukkig maakt maar iemand helpen wel. En daar heeft hij wat mij betreft gelijk in.
    Morgen gaan we naar de woestijn en blijven daar slapen in tenten, het kan dus zijn dat ik niets van me laat horen, maar dat komt dan omdat er geen bereik is. Ik verheug me er heel erg op, ook al hebben veel mensen verteld dat het een opgezet toneelstukje voor toeristen is. Dat is het Archeon ook en dat vind ik heel leuk, interessant om te zien hoe de mensen in de woestijn leven/leefden.    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur

    Woestijnexcursie

    10 février 2024, Maroc ⋅ ⛅ 17 °C

    Eerst een bezoek aan een lemen Kasbah waar 188 mensen wonen, met een overdekt gangenstelsel waar je makkelijk in zou kunnen verdwalen. Aansluitend een bezoek aan de pottenbakkers coöperatie van deze kasbah, waar alles handmatig gebeurt en waar mannen in een gat in de grond zaten om op gelijke hoogte van de vloer de potten te kunnen draaien. De kleuren worden met natuurlijke materialen als glazuur aangebracht, o.a. basilicum, mangaan, henna, saffraan etc. Vervolgens wordt het in ovens gebakken die op hout gestookt worden.
    De mensen die er werken maakten op mij niet zo'n gelukkige indruk.
    En toen door naar de woestijn.
    Erg Chebbi is het grootste zandduinen-gebied van het Marokko. De zandduinen zijn zo’n 150m hoog, 30km lang en 10km breed. Hier gingen we naartoe met 8 4x4 voertuigen. Wat een toer om daar te rijden, het was een gehobbel van heb ik jou daar.
    Lunchen in een lemen gebouw in de woestijn, heerlijke spiezen met kalkoen en Marokkaanse salade met een kijkje in de keuken erbij.
    Allemaal voorzien van een sjaal om ons hoofd die je in nog voor je mond en neus kon doen. Ik had twee sjaals meegenomen die ik in Beverwijk op de oosterse markt gekocht had. Dat kon Berend èèn van gebruiken en dat was best nodig want het waaide aardig buiten en je had anders zo je neus en mond vol zand.
    Mooie zandduinen en dan weer steenachtig gebied, soms onderbroken door een oase.
    Veel dromedarissen zowel in karavaan als loslopende kuddes, maar moeilijk te fotograferen in zo'n hotsende auto.
    Ik ben nog steeds snotverkouden en een beetje koortsig en ben blij als we bij het kampement aankomen waar we gaan overnachten.
    Eva, Kitty en ik delen een tent. Wat is die leuk van binnen met het mooie stoffen plafond.
    's Avonds lekker gegeten, de inmiddels bekende Tajine. Daarna was er nog een kampvuur, maar daar heb ik niets meer van meegekregen omdat ik vroeg naar bed gegaan ben.    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur
    Zonsopgang met dromedaris
    1Nachtelijke hemel in de woestijn, gemaakt door WalterOns tentenkampZo verschillend in kleur en vormJa hoor een karavaan1Struisvogel met kop uit het zandOnze chauffeur

    Vanaf de woestijn weer naar de camping

    11 février 2024, Maroc ⋅ ☀️ 26 °C

    Vanmorgen de zon op zien komen in de woestijn. De nachtelijke sterrenhemel heb ik gemist, maar gelukkig een foto van Walter kunnen gebruiken, gemaakt met zijn iPhone 15 met 3 lenzen.
    Ontbijt bestond uit brood, cakeje, yogurtje, smeerkaaspuntje, jam, jus d'orange, thee en gelukkig ook koffie.
    Vannacht was mijn voorhoofd ineens opengeplopt en was ik veel snot kwijt. Positief als ik ben dacht ik toen dat de verkoudheid voorbij was, maar er was alleen plaats gemaakt voor nieuw snot, wat word je toch moe van zo'n vol hoofd en al dat stof helpt ook niet echt.
    De keelpijn is gelukkig weg en het hoesten is een stuk minder. Het gaat de goede kant op.
    We namen een andere route terug, niet dat ik het gemerkt zou hebben als we dezelfde route terug genomen hadden, van wegen en oriëntatiepunten kun je in de woestijn niet spreken 😂
    Met het morgenlicht zag het er toch weer anders uit dan gisteren. Weer de nodige dromedarissen en ook een struisvogel. Een hele mooie tocht, maar eerlijk gezegd was ik het gehobbel in de auto in het zonnetje achter glas, waar ik al 2x mijn hoofd tegen gestoten had, wel zat.
    Onderweg in de bewoonde wereld nog een koffiestop, wat een bofkont ben ik vandaag.
    Wel blij dat ik weer op de camping ben 😃    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur
    Sneeuw op de bergtoppen
    SneeuwOnderweg in de bergenBovenste foto van internet, onderste foto vandaag gemaakt, wel een heel verschil in waterhoogteBarrage el Mansour EddhabiBoeiende eucalyptus en uitgebloeide eucalyptus

    Naar Skoura

    12 février 2024, Maroc ⋅ 🌙 21 °C

    Weer een reisdag vandaag en best een hele lange. In de info stond 5 uur reistijd. Dat was met vele stops ingecalculeerd. Ik had gekozen om maar één stop te doen, Barrage el Mansour Eddhabi, omdat dat voor mij nu inspannend genoeg was met die verkoudheid.
    Maar eerst weer door de Draa Vallei met z'n vele palmbomen, vervolgens door de bergen waar vandaag sneeuw op de toppen lag. Een werkelijk prachtige rit, zo jammer dat ik tijdens het rijden geen foto's kan maken, ik zou jullie graag de mooie oases met de op kastelen lijkende lemen Kasbah's laten zien en de pracht van de bergen waar ik doorheen gereden ben. Maar het is maar een tweebaansweg met heel weinig mogelijkheden om langs de weg te gaan staan. Door naar de Barrage dan maar.
    De El Mansour Eddahbi-dam werd in 1971 stroomafwaarts van Wadi Draa gebouwd. Het doel van deze dam is om woestijnvorming tegen te gaan en daarmee de levensstandaard van de omringende bevolking te verbeteren. De watervolumes worden vervolgens achter de dam gehouden en de verdeling wordt geregeld op basis van de behoeften (met name voor gewasirrigatie). De El Mansour Eddahbi-dam is 70 meter hoog en is door zijn gewelfde vorm zeer indrukwekkend om te zien! Het monument houdt ongeveer 560 miljoen kubieke meter water vast! Met andere woorden: een bezoek dat adembenemend is!
    Op dit moment is het niet zo adembenemend want er staat maar weinig water in het meer als gevolg van de droogte. Mensen vertellen dat hier al 3 jaar geen regen meer is gevallen.
    Deze streek is nog best groen vergeleken met andere streken waar we geweest zijn, dat komt waarschijnlijk toch door het stuwmeer, maar hoe lang zal het duren voordat ook daar geen water meer is?
    Vandaag was ik als eerste op de camping, dat is me tot nu toe niet gelukt yeahhhhhh, was echt blij dat ik er was al gaat het een stuk beter met mijn verkoudheid 😃    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur
    2

    Excursie naar Kasbah Amridil

    13 février 2024, Maroc ⋅ ☁️ 21 °C

    Nee daar ben ik vandaag niet geweest en Nee de foto's zijn niet van mij. Ik kijk naar deze foto's zoals jullie naar mijn foto's kijken, "ik was er niet bij en ik kijk ernaar".
    Hoe komt het dat ik niet mee was? Een gênant en vies verhaal, je kunt nu gewoon deze footprint sluiten en morgen de nieuwe weer openen, jullie zijn gewaarschuwd!!!
    Gisteravond soep gegeten rond 20.00 uur, was erg lekker maar eigenlijk een beetje te veel, zonde om weg te gooien dacht ik en at toch al de soep op. Daarna kreeg ik een enorme hoestbui, toen ik voorover bukte om uit een kastje iets tegen de hoest te willen pakken moest ik opeens overgeven. Omdat dat niet gepland was had ik mijn poncho nog niet aangetrokken en alles in de buurt had ik ook nog niet weggehaald. Ergo soep op mijn dekbed, in mijn haar, op mijn kleren, op de spulletjes, tegen het muurtje en heel veel op de loper voor het bed. Daar sta je dan, het is al donker, lijntje spannen buiten lukt niet meer. Alles voorzichtig uitgetrokken en met vochtige schoonmaakdoekjes schoon proberen te krijgen. De meeste dingen lukte wel om schoon te maken, maar de loper zat echt heel erg onder, voorzichtig steeds maar dubbel vouwen. Ik wilde m eigenlijk meteen weggooien, maar op het eind van de loper stonden nog 2x 6-l waterflessen een nog een tray van 6x 1.1/2 l. En nog wat andere rommel, ik moest dat echt ergens anders neer kunnen zetten en in de camper was nu even echt geen plek. Het stonk nu toch al, dus morgen als het licht is maar verder kijken. Toen ik mijn bh uitdeed, bleek zich daar nog een restantje kots verstopt te hebben, gadver.............
    Om 07.30 ging de wekker en ik had zo geen zin om er uit te gaan, de wekker op 08.30 uur gezet, dan kon ik nu mooi nog even slapen en nog op tijd meedelen dat ik om 09.00 uur niet mee ging met de excursie.
    Ja en toen moest ik er toch echt aan geloven, waar begin je eigenlijk? Ik pakte de loper op om m weg te gooien maar bedacht dat ik dan 's morgens uit bed met mijn blote voeten op de koude ongeïsoleerde vloer kwam te staan, brrrrrrr 's morgens is het nog heel koud.
    Okay dan eerst maar een lijntje spannen, de loper eroverheen met de vuilste kant naar de zon dan kon alles een beetje drogen.
    De kleren en lakens weggebracht om te laten wassen, in een wasmachine met koud water, douchen en toen was de loper aardig gedroogd. Met een plastic zak om een spatel alle etensresten er af geschraapt en met de aangekoekte bh en kleding hetzelfde, dat werd dus de tweede was.
    Gelukkig dat ik er een nachtje over geslapen heb en niet meteen de loper weg heb gegooid want hij ligt er nu weer zo lekker schoon bij 😂
    Ook direct maar even de camper schoongemaakt, ik kan er weer een paar weken tegen 💪
    Wat kun je hier van leren? Als je genoeg gegeten hebt, niet nog even het restje opmaken want dat kan ontzettend veel werk opleveren 😂🤣😂
    Om 17.00 uur allemaal eigen stoeltje, tafeltje, glaasje, bord en bestek mee, want "er waren er 6 jarig (geweest), hoera, hoera" en die 6 gingen voor iedereen pannenkoeken bakken. Dat ging bijzonder goed en snel, eerst iedereen een naturel en daarna een speciale, ik koos voor spek met kaas 😋 Het was heerlijk en erg gezellig zo met elkaar!    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur

    Naar Tinghir

    14 février 2024, Maroc ⋅ 🌙 14 °C

    Vanmorgen eerst even naar Kasbah Amridil om m nu in het echie te zien, wat een prachtige Kasbah, zo veel details aangebracht in het leemwerk. Ook hier weer delen van beroemde films opgenomen. Nog even koffie gedronken, in een prachtig helemaal in de stijl van deze Kasbah gebouwd hotel, met Machiel die ik er tegenkwam.
    Ik had met Eva afgesproken om met haar te rijden vandaag. Zij wilde door de Vallee des Roses rijden, omdat wij allebei een klein campertje hebben moest dat te doen zijn. De anderen konden deze weg niet nemen, zo zie je maar weer dat elk nadeel ook zijn voordeel heeft, of moet ik dat juist andersom zeggen? 😂
    Wat een prachtige tocht hebben wij gehad door de bergen met mooie lemen dorpjes over een smal, geasfalteerd weggetje waar je maar met één voertuig tegelijk op past. Bij tegenliggers allebei in de kant en dat gebeurde nogal eens. Fietsen, brommers, personenauto's, busjes en vrachtwagens. Maar wat was het de moeite waard. Uiteraard konden we op zo'n smalle weg niet stoppen om foto's te maken jammer genoeg.
    In een dorpje iets gedronken en toen we vroegen of we ook konden eten zei de man dat hij een Berberomelet kon maken. Nou daar kan niets verkeerds mee zijn. Al duurde het ontzettend lang voordat we konden eten, eerst moest de kip natuurlijk zin hebben om een ei te leggen en daarna moest hij de groenten nog uit de tuin plukken. Het brood kwam iemand brengen. Maar uiteindelijk kregen we een prachtige tajine waar een omelet in zat met veel groenten. Het smaakte heel erg goed.
    Daarna nog naar een ander plaatsje gereden om daar de oude joods wijk te bezoeken. Nou daar was niet veel meer van over en kon je goed zien dat de oude gebouwen op den duur gewoon weer grond worden. En dat ze nieuw gewoon aan het oude vastbouwen. Er waren nog veel mooie oude deuren, de meesten van metaal, als de gebouwen helemaal op gegaan zijn in de omgeving staan die nog overeind.
    Uiteindelijk nog anderhalf uur rijden naar camping Le Soleil in Tinghir.
    Tinghir ligt in het Hoge Atlasgebergte, 1340m boven de zeespiegel.
    Tinghir is één van de belangrijkste marktplaatsen en één van de mooiste oases van de regio. De meeste inwoners leven van de akkerbouw.
    De camping ligt prachtig in een vallei en is voor Marokko erg groen. Gezellig om zo met elkaar te zitten tot het donker is.
    Het blijft me verbazen hoe goed deze reis is opgebouwd, iedere keer is het weer anders of mooier dan waar we al geweest zijn!    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur
    1
    1

    Excursie Thodra- en de Dadeskloof

    15 février 2024, Maroc ⋅ 🌙 15 °C

    Alweer zo'n schitterende dag. 0m 09.00 uur met 4x4,'s vertrokken naar de Thodrakloof. Ongelooflijk hoe hoog de wanden van de bergen oprijzen, je bent maar een klein nietig mensje in dat geheel. Het is erg leuk dat we afgezet werden en dan door de kloof liepen waarna we weer opgepikt werden. Zo kun je toch steeds even de benen strekken.
    Na de Thodrakloof over een weg waaraan ze nog aan het bouwen zijn en sommige stukken dus gewoon nog onverhard zijn over de hoge bergpas naar de Dadeskloof.
    Onderweg gestopt bij een soort tentenkampje waar nomaden wonen. Het ziet er allemaal heel armoedig uit en de mensen leken ook niet blij, wat een hard bestaan zeg. We geven wat geld, maken foto's en gaan weer op weg. Adembenemende decors ontvouwen zich iedere keer weer. Prachtige vormen en kleuren je kijkt je ogen uit. En dan de hoogte waar je overheen rijdt. We waren vandaag boven de 2600 meter.
    Mijn oren natuurlijk weer dicht en gingen niet meer open. Dat was nu niet zo erg want de muziek die de chauffeur op de radio had was niet te verdragen, het klonk nog het meest als psychedelische Arabische muziek met irritante hoge vrouwenstemmen, elk nummer duurde minstens 10 minuten en leek een voortdurende herhaling.
    Koffie drinken in een heel leuk restaurantje en weer door naar de Dadeskloof. Het was best een behoorlijk eind rijden vandaag, ondanks dat er nu de verbinding over de bergen tussen de twee kloven is.
    Een heerlijke lunch, nogmaals omelette Bèrbère, op grote hoogte met prachtig uitzicht op de nieuwe weg, ijzingwekkende diepte.
    De terugweg ging door de Dadeskloof en terug naar de camping. We kwamen daar rond 16.00 uur aan, helemaal vol van deze prachtige dag!    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur
    1

    Naar Merzouga

    16 février 2024, Maroc ⋅ 🌙 20 °C

    Toch even terugslag van de excursie van gisteren, de ramen van de 4x4 moeten wel open anders is het niet te harden en daardoor toch weer een beetje slechter met de verkoudheid.
    Lekker laat weg vandaag en was van plan om niets te bezoeken onderweg, maar kalmpjes aan naar de camping te rijden, zo'n 4 uur. Maar onderweg werd ik getriggerd door een bord waar o.a. Art op stond. Toch maar even kijken dan. Bleek dat een stop te zijn waar iedereen naar toe ging, het was het watermuseum. Doordat ik laat was vertrokken was ik al heel snel de enige bezoeker.
    40 jaar geleden gestart door Zaïd, een Berberzoon die langzaam maar zeker van een stukje woestijn een soort oase heeft gemaakt waarin je kunt zien hoe de mensen vroeger leefden. Indrukwekkend hoe mooi alles geëtaleerd is in lemen gebouwen. Er zijn op dit stukje wel 3 bronnen waar water omhoog borrelt. Het water is zout dat kun je zien aan de kanten waar de aarde wit opgedroogd is. Rustgevend dat geluid van die pops als het water de oppervlakte raakt.
    Bij de grootste bron ben ik een tijd blijven zitten op het muurtje met mijn voeten boven het water. De vogeltjes kwamen aanvliegen om van het water te drinken die hadden mij niet in de gaten. Het water is dus niet heel zout want dan zouden de vogels er niet van drinken.
    Een heel tijdje gebleven om te genieten van de rust en de stilte.
    Later buiten werd de stilte flink verstoord door zingende vogels, wat een herriemakers ..........
    Aan het eind was een expositie van verschillende kunstenaars en van het werk van Zaïd, hij doet kalligrafie op doek en op tegeltjes. Hij is heel erg geïnspireerd door het boek "Le petit Prince" en dat komt in zijn werk op doek en papier goed naar voren, op de tegeltjes niet, daar is niet genoeg ruimte voor en houdt hij zich alleen aan de Arabische tekens.
    Ik heb een schilderijtje en een kalligrafie gekocht, leuk als aandenken als ik weer thuis ben 😃
    En dan nog een lange reis om bij de camping te komen, maar wel een hele mooie. Langzamerhand werd het landschap steeds vlakker en woestijnachtiger. De stadjes zien er ook anders uit, waar eerder steeds twee parallelstraten langs de weg waren, wat allerlei ambachten uitgeoefend worden, hier nu alleen de weg met aan beide kanten de winkels etc.
    En ja hoor vlak voordat de camping in zicht komt zijn daar de zandduinen, zoals je die ziet bij Paris-Dakar, met prachtig verlopende kleuren. Vanaf de camping is er een schitterend uitzicht op de zandduinen, dit is dus de Sahara!    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur
    1
    De putten maken deel uit van een 56km lang ondergronds waterkanaal

    Woestijnexcursie

    17 février 2024, Maroc ⋅ 🌙 19 °C

    Om 09.00 uur weer paraat om met 4x4's naar de woestijn te gaan. Dit keer naar de echte zandduinen zoals je die bij Parijs-Dakar ziet. Het was weer zo ontzettend mooi, de verschillende kleuren, van wit naar grijs naar geel naar oranje naar rood, en de zandgolven die in de duinen zo'n prachtig patroon maken samen met de zon en de schaduwen. Een stop gemaakt bij een gebied waar je fossielen kunt vinden en inderdaad je vindt er gemakkelijk stenen met fossielen erin. Geen idee of je die mee naar huis mag nemen. Als iedereen dat doet blijft er niet veel over.
    Koffie drinken in een heel mooi hotel in de woestijn met daaromheen tenten die je kon huren, heel smaakvol ingericht met eigen wc en douche, weliswaar achter een gordijn, maar wel heel luxe vergeleken met wat we tot nu toe gezien hadden.
    Daarna weer een stukje rijden en genieten om vervolgens bij een Berberfamilie thee te drinken met warm brood, net van het vuur, en dadelsiroop, dat laatste was echt schandalig lekker.
    Eén van de kindertjes had syndroom van Down. We hadden het er van de week net over gehad dat we in Marokko in al die tijd geen enkel kind met syndroom van Down gezien hadden. Ben benieuwd wat er van zo'n kindje terecht komt hier.
    En weer in de 4x4 's, deze zaten veel beter dan de vorige keren, het waren Toyota's en met z'n 3en op de achterbank was veel comfortabeler dan in de Mitsubishi's die we vorige keren hadden.
    Bij een tentenkamp in de woestijn waar je ook tenten kon huren hebben we een Berberpizza gegeten, dat was het bekende ronde brood overlangs doorgesneden en gevuld met vlees, groenten en kruiden, heel smakelijk 😋
    Daarna weer op weg naar de camping waar we tegen 15.30 aankwamen.
    Na het eten nog even een stukje in de zandduinen gelopen met Eva, Berend en Kittie, een mooie zonsondergang gezien en gereserveerd in een restaurantje in de duinen waar we morgen gaan eten.
    Het was een perfecte dag!    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur
    1

    Dromedaristocht Merzouga woestijn

    18 février 2024, Maroc ⋅ 🌙 14 °C

    Een rustdag vandaag. Het waaide gisteren al behoorlijk en vandaag was dat hetzelfde. Het was niet lekker om buiten te zitten want het zand kroop overal tussen. Dat kwam goed uit kon ik vliegtickets en overnachtingsplekken uitzoeken voor als Justus, mijn zoon, naar Portugal komt. Van 11 tot 18 maart gaan we een start maken voor een wandeltocht van Lissabon naar Santiago de Compostela. Maar natuurlijk ook Sintra bezoeken. Een welbestede dag want alles is nu geregeld voor die week.
    En dan nog om 5 uur de dromedaristocht door de zandduinen. Dicht bij de dromedarissen aangekomen merkte ik dat ik toch bang voor die beesten ben. Ik wilde niet dat er een dromedaris achter mij zou zijn want dan moest ik steeds achterom kijken of hij mij niet zou bijten. Ze wilden mij tussenin plaatsen maar ik was heel stellig dat ik dat niet wou en wees op de achterste dromedaris. Dat was gelukkig ook goed en zat ik mooi achteraan in de karavaan. Het waaide nog flink maar met de sjaal om die ik af en toe ook voor mijn neus en mond kon houden was het goed te doen.
    Wat een gehobbel op zo'n beest, lastig om dan ook nog te fotograferen. Wat was het mooi zo in het avondzonnetje met soms ook prachtige schaduwen van de dromedarissen in het zand, het was puur genieten. De foto's laten dat wel zien.
    Na een tocht van zo'n 2 uur terug bij de camping en direct door naar het restaurantje in de zandduinen waar we gereserveerd hadden voor vanavond. Wat is het toch een leuk restaurantje om te zien en wat was het eten verrukkelijk. We mochten zelfs een kijkje in de keuken nemen. Ze hebben geen menukaart, je krijgt wat ze die dag maken. Vandaag was dat: een salade van tomaat, avocado en kaas; courgette met geitenkaas uit de tajine; kefta (gehaktballetjes) met ei en groenten uit de tajine; sinaasappel met kaneel en dadels gevuld met kaas; koffie of thee toe. Wat was dit alweer een schitterende dag!!!    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur

    Naar Midelt

    19 février 2024, Maroc ⋅ ☀️ 19 °C

    Dag 43 van de 50, nog maar één week te gaan, dat is voorbij gevlogen zeg!
    Eerst weer door het woestijnlandschap en daarna door de bergen op weg naar Midelt, de langste route die we op deze reis hadden. Als je onderweg water ziet wil je dat direct fotograferen omdat dat zo bijzonder is hier. Er wordt veel gewerkt aan de wegen en dat is heel hard nodig als Marokko het toerisme wil stimuleren. Op het laatste stuk vlak voor de camping ligt het mooie landschap bezaaid met allerlei kleuren plastic en afval. Daar ligt ook nog een schone taak voor dit land.
    We staan op een prachtige camping met veel bomen. Om niet met mijn hoofd naar beneden te liggen kreeg ik hulp van Berend met waterpas om wat rechter te staan. Met behulp van een paar stenen onder het linker achterwiel wat het klusje zo geklaard, wat handig zo'n groep iedereen is wel ergens goed in.
    Vanavond eten in het restaurant van de camping, een mooie afsluiting van deze langste reisdag!    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur
    1

    Excursie Midelt

    20 février 2024, Maroc ⋅ ☀️ 16 °C

    We werden opgehaald om 09.30 uur met busjes, twee ervan waren oude Mercedes busjes uit 1985 en 1987, wat een feest om daarin te zitten. We gingen naar een mijngebied dat niet meer geëxploiteerd wordt maar waar de plaatselijke bevolking op eigen houtje op zoek gaat naar waardevolle metalen en mineralen.
    Weer in de busjes en op een half uurtje ten noorden van Midelt rijd je geleidelijk de hele mooie kloof Aouli in waar wij uit de busjes stapten en de kloof gingen lopen.
    Je volgt een rivier met een twijfelachtige kleur water. Groen en rood lijken beiden aanwezig. De kale heuvels die je ziet worden steeds hoger en na een minuut of tien arriveer je in het eerste deel van het dorpje Aouli. Tegen een steile heuvel zijn vrij nieuwe, gepleisterde huizen tussen de ruïnes uit de vorige eeuw gebouwd. Even verderop staan de overblijfselen van de oude lood- en zilvermijn. Een gammele spoorbrug van ijzer en hout leidt naar een gat in de berg aan de overkant van de rivier.
    In de jaren ’30 van de vorige eeuw zijn de Fransen hier begonnen met de mijnbouw, om lood en zilver uit de bergen te halen. Het lood werd tot in de jaren ’60 naar Noord-Frankrijk geëxporteerd om daar verwerkt te worden in brandstof. In de bloeiperiode woonden en werkten hier tussen de 3000 en 6000 mijnwerkers. Toen de Franse kolonisten in 1962 vertrokken, is de mijnbouw nog tot de jaren ’80 voortgezet. Toen was de mijn niet langer rendabel en werd het gebruik van lood in benzine ook verboden.
    Al gauw werd Aouli een spookdorp. De mensen vertrokken, maar hun huizen en alle gebouwen die hoorden bij de mijn bleven staan. Enkele decennia later kwamen de mensen echter terug, op zoek naar edelstenen en mineralen in de bestaande tunnels en de omgeving van de mijn. Ze namen hun intrek in de oude gebouwen die de Fransozen achterlieten of bouwden nieuwe woningen als ze de middelen hadden. De tunnels zijn kilometers lang. Mijnwerkers gaan vaak helemaal alleen en met slechts een lampje op hun hoofd en een tasje voor hun vondsten naar binnen.
    We gingen het begin van zo'n tunnel in en kregen uitleg over de mineralen en lood die er nog steeds te vinden zijn.
    Daarna weer in de busjes en kregen we de lunch bij een familie thuis, een heerlijke salade en Kefta (gehaktballetjes in saus) met een mandarijntje toe. En een uitzicht dat er zo bijzonder mooi was met die bergen in de verschillende kleuren.
    Rond 16.00 uur weer terug op de camping.
    Het was weer een hele mooie dag!    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur

    Naar Fes

    21 février 2024, Maroc ⋅ ☀️ 21 °C

    Reisdag naar Fes vandaag over een goede weg met alweer zulke mooie bergen. Verschillende keren onder (geopende) slagbomen door waar op stond "barrière de neige". Wanneer er sneeuw ligt worden die wegen afgesloten, dat hebben de reisleiders al eens meegemaakt want je zou het haast vergeten maar het is winter in Marokko.
    Als point of interest stond er in het reisplan "aapjes kijken in Cederbos". Dat trok me niet erg aan tot Eva vertelde dat er ook een museum bij was dat uitleg gaf over de cederbossen. Dat stond me wel aan, dus toch "aapjes kijken" in Azrou. Het museum was heel goed ingericht, helemaal niet Marokkaans aandoende. Met allerlei interactieve dingen.
    In het midden van het museum stond een hele grote cederboom die op verschillende plaatsen doorgezaagd was en die op een glazen vloer stond zodat je de wortels eronder goed kon zien.
    Wat ook zo niet Marrokaans aandeed was dat ze veel doen aan nieuwe aanplant van cederbossen, dat had ik niet verwacht.
    Een mooi filmpje liet zien hoe vrouwen de dennenappels uit elkaar halen, ze laten drogen en de zaden in potten doen. De mannen regelen het vervoer en planten ze één voor één in de grond. Als ze de nieuwe aanplant niet doen en wel de bomen blijven kappen zou het gebied langzamerhand woestijn worden.
    Buiten hoefden we niet naar de aapjes te zoeken. Ze zaten op de parkeerplaats en op de weg. Er werden pinda's te koop aangeboden om de aapjes te voeren. Zo jammer allemaal, de aapjes waren intussen zo geprogrammeerd dat ze niet meer hun natuurlijk gedrag vertonen maar geheel gericht zijn op mensen en wat die aan eten bij zich kunnen hebben. Toen we door het prachtige bos met grote cederbomen liepen zagen we geen enkele aap meer terwijl dat hun natuurlijke omgeving is.
    Verschillende keren ben ik er al tegenaan gelopen wat het toerisme in een land als Marokko, maar ook in andere landen, kan verzieken.
    Als je je camper ergens parkeert komen kinderen uit alle hoeken en gaten en vragen om bonbons of geld. Een gids vertelde dat je beter niets aan de kinderen kan geven want dat je kans hebt dat als ze iets krijgen ze niet naar school gaan. Beter om spullen te geven aan een school waar ze zorgen dat het goed terecht komt. En ondanks dat ik geen pinda's koop om aapjes te voeren en kinderen zelf niets geef doe ik hier ook aan mee, want ik ga wel naar die plaatsen toe. Moeilijk, ik probeer er een beetje tussendoor te laveren.    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur

    Excursie Fes

    22 février 2024, Maroc ⋅ ☁️ 17 °C

    Om 09.00 uur met de bus vertrokken naar Fes. Eerst naar de oude vesting boven op de heuvel met een grandioos uitzicht en daarna naar het paleis van de koning met een prachtige poort. Aansluitend een bezoek aan een Pottenbakkerij waar het hele proces van mozaïeken, draaien en schilderen bekeken kon worden. De mensen die er werken maakten geen gelukkige indruk. Natuurlijk naar de uitgang door de winkel en wat een schandalige prijzen vroegen ze daar. Ik denk dat de gids provisie krijgt en we daarom daarheen gingen, ik had er al snel genoeg van en ben op eigen houtje wat rond gaan lopen.
    Een kopje koffie op een prachtig dakterras met fraai uitzicht.
    En dan naar de medina en de souk. De gids maande ons steeds om bij elkaar te blijven en door te lopen. Op zich was de souk best bijzonder met veel hout en zulke smalle straatjes dat je er alleen met een handkar door kon, dan moesten alle mensen aan de kant. Maar omdat de gids maar door bleef lopen was er eigenlijk geen tijd om ergens goed te kijken en nauwelijks tijd om foto's te maken. Ik heb net de foto's bekeken en was verbaasd dat het me toch nog gelukt is om zoveel foto's te maken.
    Lunch in een prachtige restaurant, net buiten de drukte van de souk.
    Vervolgens naar de leerlooierij, dat was interessant om te zien en natuurlijk naar de 3 verdiepingen tellende winkel met jassen, tassen, riemen etc. Ik word daar zo moe van, ik wil helemaal niets kopen en het aandringen van de verkopers vind ik knap irritant. En als toetje naar een winkel waar ze sjaals weven, ik had het helemaal gehad, ik wilde geen sjaal ik wilde mijn tijd zelf in kunnen delen en ik was moe van al dat geslenter. Het was al laat in de middag toen we terug naar de bus gingen en ik had het gevoel dat we niet veel van Fes gezien hebben.
    Voor het eerst ben ik niet tevreden over vandaag 🥴
    Morgen hebben we een vrije dag, maar dan is het vrijdag en dan is het meeste in Fes gesloten, dus geen optie om morgen terug te gaan.
    Bovendien wordt er regen voorspeld morgen. Zaterdag gaan we naar Chefchaouen rijden, een rit van 5 uur en zondag gaan we alweer rijden naar de laatste overnachtingsplaats.
    Dat voelde voor mij niet goed want dan konden we Chefchaouen niet bij daglicht bekijken en ik bedacht dat ik morgen al wilde rijden naar Chefchaouen zodat ik het zaterdag kon gaan bezoeken.
    Eva was meteen ook voor, dus we besloten om samen te gaan.
    Intussen zijn er nog meer equipes die morgen al gaan rijden, ik weet niet of de leiding het zo leuk vindt, maar ik in ieder geval wel 😃    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur

    Naar Chefchaouen

    23 février 2024, Maroc ⋅ ☁️ 10 °C

    Een prachtige, lange rit vandaag. Het wordt groen, groener, groenst. Vanmorgen op de camping regende het en het eerste uur van de reis regent het nog. We doen een koffiestop onderweg en komen daar anderen van onze groep tegen. We rijden droog door het Rifgebergte maar ook hier heeft het geregend te zien aan de plassen en al het stof lijkt verdwenen.
    Het laatste stuk is de weg bijzonder slecht en moeten we steeds zigzaggen om de gaten te ontwijken, maar uiteindelijk zijn we tegen 16.00 uur op de camping.
    Volgens de berichten regent het nog steeds op de vorige camping, hier schijnt het zonnetje. We zitten heel hoog en kijken op de stad neer. Eva is door haar rug gegaan vanmorgen, heel veel last van. Hopelijk kunnen we morgen Chefchaouen bezoeken. Dat is met een trap naar beneden een half uur lopen.    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur
    Vanaf de trap naar beneden

    Dagje Chefchaouen

    24 février 2024, Maroc ⋅ ☁️ 7 °C

    Prachtig gelegen onder de ruige toppen van het Rifgebergte, is Chefchaouen een van de mooiste steden in Marokko, een kunstzinnig, blauwgekalkt stadje. De oude medina is een genot van Marokkaanse en Andalusische invloeden met rode pannendaken, helderblauwe gebouwen en smalle straatjes die samenkomen op het drukke Plaza Uta El Hammam en de gerestaureerde kasbah.
    Daar zouden we vanmorgen met de taxi naar toe met Hans en Hoegina, die slecht ter been is. En de rug van Eva was ook nog niet je dat. Het bleek dat er maar 3 personen in een taxi mochten dus besloot ik te gaan lopen. Volgens de weersverwachting zou het vanaf 12 uur niet meer regenen, dus geen paraplu mee. Het begon al goed, ik was nog niet bij de trap of ik spotte al twee grote honden rechts en hoorde een hond links blaffen. Ik maakte rechtsomkeert en liep bijna tegen een man aan die vroeg waar ik naar toe wou. Ik vertelde dat ik naar de trap wou maar bang was voor de honden.
    Hij zei dat ik niet bang hoefde te zijn want hij wist een tussendoor weggetje en zou mij bij de trap brengen. Nou dat was niet tegen dovemansoren gezegd en we liepen een andere weg naar de trap. Hij vertelde dat hij Yousef heette, vroeg waar ik vandaan kwam en zei dat hij een koffie/theetentje had vlak bij de camping en dat ik daar iets kon komen drinken als ik terug kwam. Hij vroeg ook of ik wilde roken, wat grappig dat is de eerste keer in mijn leven dat ik drugs aangeboden kreeg. Met mijn onschuldige gezicht lopen ze normaal aan mij voorbij. Ik bedankte hem vriendelijk en zei dat ik misschien morgen bij hem koffie kwam drinken. Dat is iets dat ik geleerd heb in Marokko, als je nee zegt betekent het gezichtsverlies en als je zegt "maybe tomorrow" dan houden ze op en dringen niet verder aan.
    Nou daar stond ik dan boven aan de trap, het had net geregend en het miezerde nog steeds. Dapper begon ik aan de daling, maar wat waren die stenen glad onder mijn blubberzolen, ik gleed steeds uit en ging zoveel mogelijk aan de zijkant van de trap in de blubber lopen waar ik overigens ook regelmatig uitgleed. Halverwege de trap kwam ik Frits tegen, iemand van onze groep, die net naar boven aan het klimmen was. Toen ik zei dat wij beneden in het stadje gingen eten had hij daar ook wel oren naar en samen gingen we naar beneden, af en toe was hij een goede steun als ik uitgleed.
    Ja hoor gelukkig waren we beneden, het regende nog steeds, maar wat was het mooi in dat stadje met al die kleuren blauw. Op een terrasje onder een luifel ging ik op Eva wachten, maar het duurde toch wel lang. Even appen en ze bleek bij een andere trap uit de taxi gestapt te zijn. Maar ze wilde wel naar ons toekomen want dat was goed voor haar rug.
    Daar zaten we dan op het terras met een lekkere kop NosNos (koffie met melk, sterker dan café au lait), te kijken naar de mensen in de regen. Marokkanen met een paraplu ☔, dat was de eerste keer dat ik dat zag.
    Daarna lekker door de mooie straatjes lopen waar duidelijk het toerisme zijn intrede had gedaan, maar waar het nog steeds heel mooi is.
    Heerlijk geluncht en helemaal naar beneden aan de andere kant gelopen en toen weer terug omhoog. Nog even een terrasje met lekkere vruchtensappen en om 17.00 uur met de taxi terug naar de camping.
    Wat ben ik bij dat we gisteren al zijn gaan rijden en vandaag het stadje konden bekijken.
    Morgen reizen we al weer naar onze laatste camping in Marokko.    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur

    Naar Cabo Negro via Tétouan

    25 février 2024, Maroc ⋅ 🌬 18 °C

    Vanmorgen al om 09.00 uur vertrokken. Gisteravond appte Eva of ik mee wilde naar Tétouan, ze had in haar reisgids van Marokko gelezen dat dat zeer de moeite waard was.
    Allereerst een prachtige rit door een bewolkt Rifgebergte waar iedereen nog leek te slapen.
    Na een rit van zo'n 2 uur parkeerden we op een parkeerplaats beneden in Tétouan. We moesten nog 30 minuten omhoog lopen om in de oude medina te komen maar dat was alleszins de moeite waard. We waren de enige toeristen voor zover we konden zien.
    Nog even wat info: de medina van Tétouan ontwikkelde zich op de steile hellingen van de Jebel Dersa. In de islamitische periode was het vanaf de 8e eeuw van bijzonder belang, omdat het diende als verbindingspunt tussen Marokko en Andalusië. Na de herovering werd de stad herbouwd door vluchtelingen uit deze regio die door de Spanjaarden waren verdreven. Dit wordt goed geïllustreerd door de kunst en architectuur die een duidelijke Andalusische invloed onthullen. Het is een van de kleinste Marokkaanse medina's, maar onbetwist de meest complete en de meeste gebouwen zijn onaangetast gebleven door latere invloeden van buitenaf.
    De medina van Tétouan is omgeven door een historische muur van ongeveer 5 km lang en toegankelijk via zeven poorten. De historische stad Tétouan is een echte synthese van de Marokkaanse en Andalusische culturen.
    We hebben de hele dag in het stadje doorgebracht, heel veel gelopen en genoten van de lekkere dingen die je in de smalle straatjes in de kleine winkeltjes kunt kopen.
    Een hele fijne laatste dag van deze schitterende reis!!!    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur
    1

    Laatste dag

    26 février 2024, Espagne ⋅ 🌬 15 °C

    Dit is het verhaal van die olifant met die grote snuit.............
    Vanmorgen bijtijds vertrokken naar de haven in Tanger Med. Nog even tanken om de laatste Dirhams op te maken. En toen kon het hele spel van inchecken en controleren beginnen.
    De tickets, de paspoorten, en een hele rij auto's die gescand wordt door een vrachtwagen, die langs de rij auto's rijdt, met een soort grote haak die over de auto's heen gaat (4,65 m hoog) waarmee de auto's gescand worden. De passagiers moeten uit de auto stappen en verderop wachten. Er gaat ook nog een agent met een hond langs de auto's.
    En dan mogen we doorrijden tot de boot.
    Op de boot zetten ze blokken tegen de voorwielen want er staat een stevig windje.
    In de salon zitten we voor het laatst als groep bij elkaar en nemen afscheid van elkaar. Dat vind ik altijd moeilijk, ik houd niet van afscheid nemen 🥲
    En nu sta ik alleen op een camperplaats in Tarifa wat ook wel weer lekker is, maar vreemd.
    Dit was het Marokko-avontuur waar ik een beetje sceptisch aan begon, maar waar ik enorm van genoten heb. Een prachtige reis om op terug te kijken ❤️    En savoir plus

    Voir la traduction
  • Cornelia's camperreisCornelia goes MarocVoyageur

    Terug van Marokko naar Texel

    27 février 2024, Portugal ⋅ ☀️ 15 °C

    Geen idee hoe lang die terugreis gaat duren 😃
    Vanmorgen eerst de was gedaan in Tarifa, wat ik aan heb is nog het enige dat niet in de waszak zat. En boodschappen bij de Lidl, zo'n heerlijk volkorenbrood met pitjes en kaas, smullen..............
    Pas rond half 12 gaan rijden naar Olhao, Portugal, en ik sta weer op de vertrouwde lelijke camperplek. Voelt toch als thuiskomen, ik weet precies waar ik koffie wil drinken, boodschappen kan doen enz. Overmorgen met Franka en Siem afgesproken om in Olhao te lunchen bij het Indiase restaurant in het stadje.
    Morgen kan ik dan op mijn gemakkie een internetkaartje kopen en de camper kan wel een schoonmaakbeurt gebruiken, het lijkt of ik de halve Sahara meegenomen heb uit Marokko.
    Best veel kilometers gereden vandaag, dat zou in Marokko echt niet gelukt zijn in dezelfde tijd.
    Nu even eten klaarmaken en dan lekker een boek lezen.    En savoir plus

    Voir la traduction