Rustig ontbeten in onze guesthouse en ons klaargemaakt voor een trip van 50 km die 2 uur zou moeten duren. De hoge sluierwolken trokken al terug open en het zonnetje verscheen.
De eerste 30 km was goede asfaltweg waardoor we ons begonnen afvragen waarom de trip 2h ging duren. Het werd ons echter snel duidelijk dat de laatste 20 km echter een zeer avontuurlijk onverhard bergweggetje was met enkele smalle stukken en kleine rivierdoorkruisingen. Zoals de titel weergeeft namen de andere toeristen een mitsubishi Delica met bestuurder naar Ushguli. Onze Suzuki deed het echter allemaal met een lach (en heel wat modder) op zijn grill.
Na anderhalf uur hobbel en bobbel kwamen we aan in Ushguli. Het hoogst permanent bewoonde dorp van Europa (2200m) met zijn typische verdedigingstorens. Het weer was volledig open getrokken wat het omringende Kaukasusgebergte eer aan deed.
We wilden hier de tocht naar de voet van de Shkhara gletsjer te paard doen. We bedachten ons echter dat we vergeten waren om geld af te halen. Uiteraard is er in dit dorp geen ATM of bancontactbetaling. We schraapten alles bijeen en hadden 96 lari en 18 euro wat ca 150 lari is. De tocht met gids was echter 200 lari. We probeerden dus een internationale overschrijving te doen wat uiteindelijk lukte. Het geld kwam echter pas na 2 dagen aan waardoor de gids argwanend werd en toch de 150 lari die we hadden wou accepteren. Maar we hadden al gestort wat verwarring bracht. Uiteindelijk vertrouwde hij ons gelukkig en konden we ons paard bestijgen. Wat al een pak beter lukte dan in Kyrgyzstan
De tocht was adembenemend en de paardjes lekker eigenwijs. Aan de Shkara berg (5200 m; de hoogste berg van Georgië) was een cafeetje waar we even konden uitrusten in het zonnetje. De omringende besneeuwde bergen waren uitgedost in een herfstig jasje. De terugweg verliep nog vlotter omdat onze rossen werden opgejut en stilletjesaan onze aanwijzingen volgden. Snelle draf en heel kort galop waren spannend. Toen we er bijna waren, roken ze hun stal en was het hek helemaal van de dam.
Met het avondzonnetje zetten we onze weg terug naar Mestia. We namen 2 Russische backpackers mee. Ze vroegen of Bryan geen schrik had op de bergweg maar dit was niet het geval. We maakten ons vooral zorgen hoe ze zich vanachter voelden met al die putten.
In Mestia langs de winkel gepasseerd en het meeste verse brood ooit gekocht om op ons terrasje op te eten. Het brood kwam letterlijk rechstreeks uit de steenoven. Uiteraard mocht een wijntje niet ontbreken.
Morgen zeggen we de Svan adieu.Read more
Tolle Gegend! Aber das Wetter erscheint etwas ausbaufähig - ist das normal zu der Jahreszeit dort?
...das Wetter war an diesem Tag wirklich bescheiden...normalerweise hält die Schön-Wettersaison bis Ende Oktober/Mitte November an...