Peru
Nevado Cojup

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
Travelers at this place
    • Day 59

      Chupa Churup

      May 12, 2022 in Peru ⋅ ⛅ 4 °C

      Premier réveil à Huaraz, nous revoilà au dessus des 3000m. L'équipe est quelque peu fatiguée de tous ces trajets en bus mais on arrive à se motiver. On décide d'aller visiter la lagune churup qui est assez proche de la ville. Malheureusement Julie se sent malade elle décide donc de rester se repose pour passer la journée au calme, sage décision car il s'avère que sa maladie ne l'a pas quitté de la journée.

      Avec mes deux amies de l'école direction le collectivo. On rencontre une brésilienne Manuela très souriante, avec qui on sympathise rapidement, on décide de faire la randonnée ensemble.

      C'est parti pour l'ascension. Après Lima l'altitude se fait vite ressentir, le souffle est cours, l'air est frais et sec, mais quelle chance on est de nouveaux seuls, entourés de hauts plateaux et de pics. Seul petit bémol le ciel est un peu couvert.

      Le chemin n'est pas le plus facile qu'on est rencontré. C'est assez pentu, par moment il y a même une corde pour faciliter la montée. On est proche de l'escalade et les lamas ressemblent plus à des chamois.

      Après une ascension de 2h c'est le Graal. On atteint un mirador naturel qui surplombe la lagune. Sans soleil, l'eau n'est pas d'une couleur éclatante mais d'un beau bleu profond. Avec les nuages l'ambiance est un quasiment mystérieuse. Le vent froid nous ramène vite au monde réel, les mains s'engourdissent et on décide de redescendre rapidement. Une forte pluie se met alors à s'abattre comme pour nous chasser. La lagune est elle vraiment magique ? En tous cas on aura réussi à emporter avec nous quelques photos de beaux paysages (et toc l'esprit du lac).

      La descente est plus difficile. C'est l'heure de sortir les patins à glace. Les roches mouillées se font un plaisir de malmener nos chevilles. On s'en sort les doigts dans le nez.

      Un peu plus bas le soleil repointe le bout de son nez pour notre plus grand bonheur. On doit être de retour dans le monde des mortels.

      On s'arrête manger notre petit picnic, à savoir des petits sandwich jambon, laitue et Philadelphia pour mes deux mangeuses de pipi de vache. Les sandwich font un peu la tête après cette longue matinée (voir photo).

      Arrivés à l'auberge on retrouve notre malade préférée qu'on s'empresse de ne pas embrasser (on t'aime quand même Julie).

      Il y a une petite cuisine à disposition. C'est parti pour une séance top chef comme on les aime. Au menu : purée de patates douces à la coriandre, brocolis sautés à l'oignon et à l'ail (merci chef Philippe NGUYEN KIM), et petit oeuf sur le plat. Cette séance cuisine donne du baume au coeur à toute l'équipe. La peau du ventre bien tendu on se couche pour une bonne nuit de sommeil.

      Tom
      Read more

    • Day 131

      3 jours à Huaraz : copains et Churup

      July 8, 2022 in Peru ⋅ ⛅ -1 °C

      Résumé des 3 derniers jours

      A Lima, le ciel est totalement bouché et la ville est moche, ça donne pas envie d'y rester. Après avoir un peu galéré à trouver le terminal pour Huaraz, nous y retrouvons tous nos copains ! 🥳
      Et comme on a pas déjà assez eu de bus depuis hier, c'est reparti pour 9h de bus jusqu'à Huaraz...

      Le lendemain nous nous acclimatons à l'altitude en faisant une petite rando de 4h aller retour et 700m de D+. Nous arrivons à la Laguna Churup avec un grand soleil, nous mangeons devant la vue, nous prenons quelques photos et c'est parti pour la descente tranquillement ! 🗻
      En rentrant nous partons à la recherche d'alcool de Cana comme nous avons vu à l'association pour faire goûter à tout le monde. La seule chose que nous trouvons est de l'alcool à 90°, heureusement que nous avons demandé à la vendeuse sinon on serait parti pour acheter 3L de cet alcool ! 🤪

      Dernier jour, nous nous préparons avant le trek de 4 jour de Santa Cruz. Location de tente et duvets -10°C (on a peur d'avoir froid) et achat de tous les repas. Les garçons en ont profité pour se faire quelques mèches blondes sur la tête, les résultats sont mitigés. (Photo en attente ☺️) Le soir un bon restaurant italien/péruvien pour bien se préparer !! 🇮🇹
      Read more

    • Day 163

      Wanderung zum Lake Churup

      March 12 in Peru ⋅ ☁️ 10 °C

      Heute war wieder ein verrückter Tag…

      Alles fing bei einem feinen Zmorge im Hostel an. Danach fuhren wir zum Ausgangspunkt unserer heutigen Wanderung. Dabei nahmen wir noch eine etwas ältere Dame in unserem Mietauto mit, da sie auch zu diesem Punkt wollte (und mitten in der Strasse stand)😅🚗

      Die Wanderung war dann zwar anstrengend, aber die 600 Hm haben sich gelohnt. Auf 4‘450 müM erstahlte der Lake Churup in seiner ganzen Pracht🤩 so klares Wasser habe ich schon lange nicht mehr gesehen! Zusammen mit dem Gletscher🧊 und Berggipfel🏔️ war es einfach wunderbar dort oben. Wir brauchten genau 1h 38 für den Aufstieg und 1h für den Abstieg🥾

      Zurück im Dorf kümmerten wir uns um einige organisatorischen Dinge: Geld wechseln, Snacks für Morgen kaufen, Wanderung nochmals genau planen, Unterkünfte buchen… (letzteres stellt sich als spannende Erfahrung heraus, aber dazu später mehr)

      Um 18:00 assen wir dann noch einen Burger 🍔 mit Pommes 🍟. Rating: 3/10 -> Einfach kein gutes Essen👎… aber hey, für ca. 3.- kann man nicht viel sagen.

      Die Wanderung von morgen dauert ca. doppelt so lang wie diese von heute und startet 2.5 Autofahrtstunden entfernt von Huaraz. Deshalb sind wir nun bereits nach Yungay gefahren, wo wir auf Booking ein Zimmer gebucht haben. Beim Hotel angekommen waren wir dann überrascht, dass es keinen richtigen Eingang gibt und auch nirgends etwas beschrieben wurde🤷🏻‍♂️🙎‍♂️ per Zufall konnte uns ein Anwohner weiterhelfen und wir fanden die Betreiber des Hotels. Das nächste Problem: die hatten keine Ahnung von einer Reservation. Mit einer Mischung aus Spanglisch (Englisch und Spanisch) und Google Translator handelten wir nun einen Deal für ein Doppelbett 🛏️ für 90 Soles aus ($24). Das Zimmer ist eigentlich echt mega schön und auch das Bad ist extrem sauber.

      Nun heisst es schlafen, morgen gehts für uns früh los!
      Read more

    • Day 179

      Ishinca Traverse

      August 5, 2023 in Peru ⋅ ☁️ 5 °C

      Das Problem egal wo du in den Anden bist ist der tagelange Zustieg. Hier mal 20 km dort mal 33. Und das alles zu Fuß. Wer in der Gruppe reist hat vielleicht glück dass ein Maulesel einem sein Gepäck trägt. Wer aber die Strapazen auf sich nimmt wird reich belohnt. Egal wo und eigentlich auch egal womit. Berge, Gletscher, Lagunen, Sonnenuntergänge. Quasi „such dir jeden Tag das Beste aus!“.

      Heute Morgen steht nun die Entscheidung an ob ich links herum laufe wie mir am Vorabend alle empfohlen haben oder rechts herum wie das Wetter besser scheint. Seit Patagonien stehen hier die ersten Berggipfel in Wolken gehüllt. Oben auf 6.000m kann es schon einmal ungemütlich windig werden. Ich entscheide mich dass ich gar nicht so hoch hinaus will. Der Ishinca-Pass auf 5.350m reicht aus. Da muss ich auch schon über den Gletscher und ich habe Solo auch nicht die nötige Ausrüstung für mehr.

      An der Ishinca-Lagune steht bereits die nächste Schutzhütte auf meinem Weg zum Pass. Allerdings ist das Refugio komplett mit Vorhängeschloss verriegelt. Wohl dem der unten im Ersten nach den Schlüsseln gefragt hat. Das hindert mich aber nicht daran genüsslich Müsli zum Mittag zu schnorpsen und dann den Gletscher 400 m über mir anzugehen. Ziemlich fit kommen zwei Tschechinnen hinter mir den Berg herauf. Sie fragen mich ob ich ihre Männer und den Hund gesehen hätte? Sie wollten sich am Refugio treffen. Vielleicht? Zugegeben habe ich über 5.000m mitunter einen ziemlichen Tunnelblick und konzentrier mich aufs wesentliche. Reden bringt mich hier oben aber definitiv außer Atem. Also lass ich es bei den mir entgegen kommenden Seilschaften vom Gipfelsturm aus der vergangenen Nacht bei einem milden Gruß zum Teil ohne weiteren Blick.

      Beim weiterlaufen treffe ich den Rest der Bande. Wie sich herausstellt ist das die Gruppe die gestern angeblich aus Polen betitelt wurde. Bunt zusammengewürfelt aus Pilsen, Prag und Reschenberg. Wir sind also quasi Nachbarn. Wie gehts dem Hund? „Der hat sich gefreut dass er endlich mal wieder Schnee sieht“ Auf dem Gipfel sei er aber wohl hundemüde gewesen und anstatt im Schnee zu dösen wollte er sich dann lieber an sein Herrchen kuscheln. Der Berg scheint seinen Tribut zu fordern - trotz der teuren Ausrüstung haben nur zwei von fünf Leuten aus der Seilschaft den Gipfel erreicht. Und der Hund.

      An einer Wegkreuzung nehme ich den Weg nach oben, muss ja schließlich über den Pass. Blöde Idee, da es der falsche war. Immerhin leiten Spuren mich bergan auf einen Aussichtspunkt mit Panoramablick. Den eigentlichen Pass gehe ich jetzt am Nachmittag nicht mehr an. Dazu fehlt mir die Kraft und das Gletschereis ist gerade jetzt am Nachmittag auch nicht die beste Wahl. Aber die Aussicht hier oben auf 5.250m lohnt sich! Dadurch fühlt sich der Tag gleich nicht mehr wie scheitern an. Es ist gut dass ich bei meinen Leisten bleibe und lieber wandern gehe anstatt Eisklettern. Der Rückweg gibt den Blick frei auf den Tocllaraju. Ein Traum von Berg für alle Bergsteiger und der wohl meist bestiegene Gipfel der Cordillera Blanca.

      Zurück im Basislager gilt es wieder Zelt aufbauen, zeitig Abend essen und dann in die warme Hütte. Dort treffe ich nicht nur die Tschechen wieder. Auch den Eselführer von gestern. Er hat morgen früh einen Rücktransport deshalb ist er heute Abend hier. Allerdings hat er schlecht geplant. Sein Proviantbeutel ist schon alle. Erstmal lade ich ihn auf einen Tee ein und frage was er an solchen langen Abenden noch macht? „Warten ob ein Bett frei bleibt. Ansonsten geht er rüber in eine Höhle und schläft dort.“ Ohne Schlafsack oder Decke versteht sich. Als ich am Abend diese Höhle bereits gesehen hatte lagen ein paar Kartonpappen umher… Gemeinsam schauen wir die Bilder von heute an. Währenddessen machen die Peruaner am Nachbartisch mich zur Legende. Wahrscheinlich war mein Spanisch gestern nicht ganz perfekt. Und so verstehe ich heute zumindest aus der Stillen Post dass ich seit sechs Monaten zu Fuß durch Südamerika laufe. Sprich von Feuerland bis hier her. Die Achtung habe ich ganz auf meiner Seite und eine Richtigstellung schlägt fehl. Egal - es soll ja so legendäre Menschen wirklich geben. Zum Ende geht es heute echt zeitig in die Koje damit ich morgen diese legendäre Traverse weiterlaufen kann.
      Read more

    • Day 11

      3588 schodu k Laguna Churup

      March 30, 2016 in Peru ⋅ ⛅ 16 °C

      Budicek pred sedmou zazvonil, abych se stacil obleknout a otevrit recepcnimu, ktery nam vecer slibil donest horkou vodu na caj. Nestalo se tak, sel jsem proto zaklepat a vyresila to jeho sestra a Google translator v iphonu. Tato prihoda predznamenala, jak se odvijel cely den - a vlastne i to, jak se zatim citime tady v Peru (krome zazitku dzungle).

      Citime se totiz tak, ze tu kazdy krok dre a nic tu nejde upe hladce a napoprve. Ze musime vynalozit znacne usili i na ty nejmensi veci a zarizovani. Jiste, jazyk je prekazka, ale neni to jen o tom. Peruanci se nam zdaji takovi odtaziti, a do situaci nevnaseji moc zajmu ani selskeho rozumu. Vlastne se ani moc nesmeji a nevidime je se tak jakoby odlehcene bavit.

      Kazdopadne, Zuzka se vzbudila uz bez bolesti hlavy a hnacky. Mohli jsme tedy zacit realizovat dnesni plan - VHT trek k jezeru Rojucolta (Rochukolta). Combi nas pry sveze asi 30 km za Huaraz do vesnicky, odkud si muzeme vzit taxi cca 10 km na zacatek Narodniho parku. Zbyvalo by nam asi 8 km velmi lehkeho stoupani k jezeru, s nadhenymi vyhledy na nejvyssi velikany Cordillera Blanca.

      Jenze.

      - vysoukat se se sbalenym batohem nam trvalo necele 2h
      - Pobihani po meste a shaneni prislusneho odjezdoveho stanoviste combis spolklo dalsich 75 minut. Informace z Lonely planet byla zastarala a informace od mistnich se dost lisily. Zuzku jsem radeji uz i krotil mirnym hlasem, neb z neschopnosti obcanu podat nam pravdivou a relevantni informaci chytla pravy slovensky psotnik ;)
      - Mapa je super, ale kdyz na ni vite KAM a nikoli ODKUD, jste stejne nahrani

      Jeden z dotazanych byl beloch, starsi pan a majitel trekove agentury. Vysvetlil nam, ze nase informace jsou prinejmensim neuplne, ze tenhle trek rozhodne nestihame ze bychom museli vyrazit tak v 5 rano... Z cilove stanice. Ze autem se tak daleko stejne nedostaneme a tak. Doporucil nam nasi druhou variantu, trek k jezeru Churupa. Je to sice kratsi, zato vsak strmejsi cesta a jezero lezi MNOHEM vyse, 4450 mnm.

      Uz bylo skoro pozde vyrazit, ale chteli jsme to zkusit a projit se co to pujde. Casove pocasove i fyzicky ve vysoke vysce. Vydali jsme se tedy opet na jinou stranu mesta, odkud mely jezdit combis do vychozi vesnicky Pitec.

      Samozrejme jsme nepochodili.

      Nakonec v rostoucim vedru a zoufalstvi zakrocil Jehova. Tedy jeho svedek. A nekecam. Byl to polak, asi 28 let a mluvil trochu anglicky a vyborne spanelsky. Siril viru na ulici a pomohl nam se zeptat asi dvou panu. Ten druhy se nabidl, ze nas do Pitecu odveze a pocka na nas asi 5 hodin, nez se vratime. Usmlouvali jsme na 60 soles a vyrazili za nim k autu.

      Po pul kilometru velice ehm zvlastni casti mesta nas zavedl k otriskanemu minibusu combis :) a v nem jsme hrkave vyrazili prisernou cestou do krpalu za mesto vstric horam. Senor Martin ma nas obdiv a dik, ze se mu vubec na takovou cestu chtelo.

      Jeli jsme 80 minut pres rigoly a kameny roztahanymi vesnickami, mijeli osliky ovce slepice prasatka kravky a barevne oblecene mistni zeny ve vysokych andskych kloboucich. Soucasti mistniho kroje je i vlneny barevny satek a dlouhe copy. Satek slouzi k prenaseni veci i deti.

      Uz jsme propadali trudomyslnosti z ubihajiciho casu a mnozicich se mracen, kdyz konecne cil! Male travnate parkovisko ve vysce 3840 mnm a vedle siroka cesta do kopce do hor. Dohodli jsme se s Martinem ze skutecne pocka, dali mu zalohu 10 sol a slibili si vzjemne se Zuzkou, ze pujdeme kam a jak to pujde a proste se vyvetrame a cile muzeme a nemusime dosahnout.

      Udrzovana cesta ohranicena natrenymi bilymi kameny se zmenila v klasickou horskou, jen bez znaceni. Bylo ale dobre videt kudy je vyslapana. Pocasi nam pralo, vysoka vyska nas brzdila tlukoucim srdcem, kratkym dechem a mirnou motolici. Pauzovali jsme dle potreby, fotili, kochali se bajecnymi vyhledy a porad sli. Minuli jsme vodopad, vybehli par kratouckych zajistenych useku. Az jsme dosli!

      Jezero bylo modrosede a zelene, pruzracne a sedel nad nim ledovec a strme skalni steny. Stravili jsme tu necelou hodinku - posvacili jsme, fotili, poklabosili s parem z USA a smocili nohy do puli lytek. Osvezujici! Zahrmeni nam pripomenulo, ze sice mame od mistnich duchu slibene sucho na cestu, ale uz bychom vazne meli jit.

      Cesta dolu byla uz naprosto v pohode a rychla. Nez jsme nastoupili do cekajiciho combi, dopadlo na nas jenom par kapek. Za jizdy zpet jsme si mirne chrupli, jak jen se v drkocajicim se minibusu dalo.

      Po navratu jsme v Huarazu objevili mistni trzistni ulicku, kde primo na zemi nebo ve vylozenych osatkach nabizeji zeleninu, ovoce, pecivo! Juchuu! Nakoupili jsme na veceri i snidani klasicky vtipne (ja se zeptam na cenu, oni odpovi a my jim nerozumime... Nabidnu v dlani mince a prodejci si neco vezmou a obcas neco vrati) :)

      Cestou do hostelu Zuzka neomylne cuchem zaznamenala Pikarentos, ty sladke krouzky co nam zachutnaly v Lime. Davame si dve porce a vydavame se je snist na namesti jak jinak nez Plaza de Armas. Teple jidlo je mnam, na namku pridavame jeste varenou kukurici typu obr seminka. Sedi se nam prijemne, fotime mistni kolorit, rozhodujeme se si na zitra zkusit zaplatit vylet na dalsi trek. Vyhani nas az mraky nacucane destem.

      Mizime smerem k hostelu (iphone s GPS a aplikaci Maps.me s offline mapou Peru i vsech mest je k nezaplaceni) a "nahoda nase kroky vede" do jedne trekove agentury. Chlapik za pultem vypada presne jak Inka z filmu, mluvi anglicky a vyzaruje z nej privetive sebevedomi horskeho vudce. Probira s nami vylet, nabizi to co vime ze ma obsahovat a za presnou cenu co to ma pry stat - 35 sol za osobu. Rezervujeme, platime. Mluvi jeste o dvou vyletech co jsou oblibene a ziskava si nas tim, ze nas zve at si klidne prijdem k nemu jen pokecat pro info, pokud bychom se rozhodli ze je chceme absolvovat sami jako dnes Churup.

      A pak uz vazne na hostel, je kratce po seste. Takze umyt pripravit veci na celodenni trek, snidani svacu i obed s sebou, budicek na 05:00 a do hajan.

      Jee hele, ono je uz 23:39. To leti. Tak dobrou.

      PS: oba jsme se shodli, ze Ayahuascu stale citime a tusime nekde v sobe na pozadi - nasich mysli, podvedomi i tela. Porad je s nami. Ten sok a hruza opadavaji, a vynoruje se naopak pokora a vdecnost z poznani, jak moc nam dala, ukazala, a ze nas STALE JESTE UCI.
      Read more

    You might also know this place by the following names:

    Nevado Cojup

    Join us:

    FindPenguins for iOSFindPenguins for Android