Alcácer do Sal Municipality

On the road again, na 2 nachten in Alcacer do Sal.
De eerste dag, 24 april, natuurlijk naar het kasteel bovenop gelopen. Er was me verteld dat er een hotel in zat, maar dat je daar gewoon doorheen mocht om op de binnenplaats te kijken en over de kasteelmuur te lopen.
Boven aangekomen zag ik een heel luxe hotel en kon me bijna niet voorstellen dat je daar gewoon in mocht. Als ze het me niet verteld hadden dan had ik het niet in mijn hoofd gehaald om daar naar binnen te gaan.
Voor de zekerheid even aan de receptioniste vragen. En ja hoor, ik mocht gewoon overal in het hotel lopen en kwam vanzelf op de binnenplaats van het voormalige klooster dat ook binnen de muren van het kasteel had gestaan.
Ze hadden in de gang oude fotos van hoe het was voordat het hotel daar gevestigd werd. Ik heb fotos van voor en na bij elkaar gezet. Het is heel mooi opgeknapt waarbij heel veel oude details bewaard zijn gebleven.
Er zijn in dit stadje heel veel pandjes die leeg staan en vervallen zijn. Zo mooi om hier fotos van te maken, ze zijn heel fotogeniek!
En voor het eerst bacalhao gegeten. Als ik het in de winkels en op de markt zie vind ik het er helemaal niet aantrekkelijk uitzien. Maar wel een goede manier om vis te kunnen bewaren. Daarom wil ik het toch proberen. Het smaakt verrassend lekker, dat wil ik nog een keer eten.
's Avonds begint het feest al voor de 25e april.
Op 25 april 1974 was de geweldloze Anjerrevolutie waardoor de dictator Salazar afgezet werd.
De bevolking die gesommeerd was binnen te blijven ging massaal de straat op samen met het leger. De soldaten hadden in de loop van hun geweer een rode anjer gestoken, vandaar de naam Anjerrevolutie.
Op 24 april savonds was er muziek waarna precies om 00.00 uur prachtig vuurwerk afgestoken werd.
Op 25 april speelde de fanfare smorgens en smiddags was er een optreden van 2 muzikanten. Er werden rode anjers uitgedeeld aan het publiek en de mensen zongen veel van de liederen mee.
Leuk om te zien hoe hele families met elkaar op stap waren op deze vrije dag.

Vandaag naar Troia gereden naar het uiterste puntje van een schiereiland. Daar een Romeinse opgraving bezocht. Het is een soort fabriek geweest om sardientjes te zouten.
Op het strand lagen boten te vergaan en er was een groot gebouw waarvan het dak al ingestort was. Er waren veel mensen op de been, ze waren net klaar met opnames voor een film. Veel vergane glorie, dat zal het wel goed doen in een film.

Bij Comporta zie je allerlei oude houten steigertjes. Het was laag water, dus er lagen veel bootjes in de blubber, een paar meter onder de steigers, dat blijft toch een raar gezicht.
In Comporta sta ik nu op een camperplaats.Read more