Reset search
United States
Satellite

United States
New Orleans

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
Travelers at this place
    • Nic, Jess, Sam et FélixAmerique du Nord en famille
      1
      1
      Day 115

      La Nouvelle Orléans vers la Floride

      December 10, 2018 in the United States ⋅ ☀️ 11 °C

      Aujourd'hui, c'est dimanche et qui dit dimanche, dit brunch du dimanche! On se gâte un brunch sur le bateau à vapeur Natchez sur le Mississippi! On prend ça cool un peu le matin vu que l'embarquement n'est qu'à 14:00. On se déplace donc au centre-ville et on embarque sur le bateau quelques minutes plus tard. C'est un vrai bateau à vapeur avec une grande roue, c'est le seul encore en service! C'est le "real deal" comme ils disent! On se prend une table et on mange pendant qu'un petit orchestre de jazz fait l'ambiance. Quelques minutes après avoir quitté le port, un animateur prend la parole et donnes des détails sur ce qu'on voit de chaque côté du bateau au fur et à mesure que l'on progresse vers le fils du Mexique. On ne se rendra pas jusque là car il reste quand même 100 miles environ avant d'y arriver! On peut voir les différents quartiers dont certains qui ont été frappés par Katerina. Ils semblent s'en être remis mais ce doit avoir été une terrible épreuve. La ville étant située à 6 pieds sous le niveau de la mer, il n'y a que les digues qui les protègent d'une innondation. Même lorsqu'il y a de bonnes pluies, ce sont des pompes qui évacuent l'eau vers le Mississippi. Ça a beau être une des plus grandes rivières du monde (4e en fait), ce n'est pas forcément l'une des plus belles! Elle est d'une belle couleur brune! Quand même, c'est impressionnant. Il y a beaucoup de courant aussi. La partie où nous naviguons est clairement industrielle et on peut voir de gros bateaux cargo ainsi qu'une raffinerie de pétrole. Mais bon, on apprécie quand même!!! On passe un bon moment sur le bateau et ça reste quand même une activité à faire. Quoi de plus classe et classique que de faire une croisière en bateau à vapeur sur le Mississippi!? On se croirait dans un épisode de Tom Sawyer!

      Notre croisière tire à sa fin et nous revenons à quai. Nous allons ensuite marcher un peu dans le quartier français, question de digérer un peu! On passe faire quelques boutiques en revenant au camper. On se déplace ensuite vers notre stationnement mais en route, on tombe sur j e fête de quartier style son et lumières. Étant donné qu'il n'est pas trop tard, on se gare et on y va! Il y a plein de gens qui déambulent dans les rues en observants les diverses scènes de lumières, parfois interactives, parfois non. On se prête au jeu et on se promène un bon moment. Ça fait penser à un truc qu'on a aussi à Québec : mais où tu vas quand tu dors en marchant. L'ambiance est festive et familiale, parfait pour nous! On y grignote un peu avant de repartir et gratuitement! Un gars à donner ses coupons à Nic avec un gros "Merry Christmas"! Pas pire chanceux, ça vallait environ 15$ tout ça! On va ensuite se coucher dans notre stationnement de Walmart! On est rendu des habitués de cet endroit, c'est toujours bien juste la 5e nuit qu'on y passe!!

      Le lendemain, c'est une journée de route car on quitte la Nouvelle Orléans en direction de la Floride. Pour s'y rendre, on doit faire environ 4 heures de route, laquelle traversera les états du Mississippi et de l'Alabama! On fait 4 états dans la même journée, pas pire! On s'arrête pour dîner dans un excellent resto Mexicain et sinon, pas grand chose à rapporter. Nous dormons dans un petit parc d'état passé Pensacola, en Floride! Fait pas chaud pour l'instant en tous cas, peut-être plus tard cette semaine, c'est à suivre...      Read more

      See translation
    • Nic, Jess, Sam et FélixAmerique du Nord en famille
      1
      1111
      Day 110

      La Nouvelle-Orléans

      December 5, 2018 in the United States ⋅ ☀️ 10 °C

      Nous partons de Baton Rouge et faisons environ une heure de route pour se rendre jusqu'à La Nouvelle Orléans. Nous y sommes en début d'après-midi alors on s'en va directement au centre-ville, près du cartier français, pour marcher. Aussitôt stationné, nous marchons jusqu'au stade de football Superdome, endroit où les Saints jouent. Pas de match aujourd'hui ni pour les prochains jours malheureusement, mais nous pouvons voir le magnifique stade quand même de l'extérieur. Plutôt impressionnant comme bâtiment, d'autant plus qu'il a été construit en 1975! C'est un gros dôme, tout doré, qui se dresse au milieu des tours à bureaux en plein centre-ville.

      Après cette courte visite, nous nous dirigeons vers Lafayette Square, un joli petit parc. En lisant un peu, on peut apprendre que "Lafayette" était un général sous George Washington. Son nom était en fait Gilbert du Motier, marquis de La Fayette. Il a joué un rôle décisif aux côtés des Américains dans leur guerre d'indépendance contre le pouvoir colonial britannique et en particulier lors de la victoire de Yorktown le 19 octobre 1781. Que d'histoire! Ce nom nous intriguait un peu car on le voit un peu partout (rues, parcs, cimetière, etc) et il semble avoir été très important dans l'histoire de la Louisiane. Donc, après cet arrêt au parc, on marche vers l'est pour se rendre jusqu'au fameux quartier français. C'est le quartier le plus connu de la ville. C'est d'ailleurs là qu'on peut marcher sur la célèbre Bourbon Street, bondée de monde, de restaurants et de bars. Même en plein après-midi, l'ambiance y est et les gens à l'air de fête aussi! Ici on peut boire dans les rues sans problème et les gens ne se gênent pas! Le quartier est en travaux un peu partout donc c'est un peu moins chouette mais quand même. Nous marchons davantage sur la Royal Street, juste en dessous, laquelle regorge de bâtiments au style français avec les balcons en fer forgé et des plantes un peu partout. Vraiment joli! Là encore, plein de restaurants et boutiques, moins de bars. On sent que c'est une coche plus tranquille même s'il y a du monde. On se promène comme ça dans les rues pour aboutir au Jackson Square, où on trouve la cathédrale St-Louis. On s'y repose un peu. Il y a des musiciens de rues un peu partout et ça met dans l'ambiance pas mal! Le jazz et le blues sont à l'honneur!

      On reprend la marche et on s'arrête dans un resto pour casser la croûte et recharger un peu nos batteries. Ensuite, on se dirige vers la Frenchmen Street. Cette petite rue est connue car on y trouve plusieurs bars à chanson. Il est encore tôt mais plusieurs ont déjà les portes ouvertes et on peut entendre des musiciens y jouer. On se décide sur une place et on entre. Nous avions mis des protèges oreilles à Sam alors il dort paisiblement malgré le son qui l'entoure! Sans le savoir, nous sommes arrivés à la fin du set du groupe alors nous avons droit à 2-3 chansons et c'est terminé! Nicolas termine sa bière et on décide d'aller voir si on ne pourrait pas trouver un autre bar avec de la musique plus Blues. Ce fût là une erreur car Samuel s'est rapidement réveillé lorsqu'on se promenait dans les rues! Notre fenêtre venait de se refermer! Ahaha c'est pas grave, ça sera pour une autre fois! Sur le retour vers le camper on s'arrête prendre un café et des beignes au Café du Monde. L'endroit semble encore une institution ici mais on se demande franchement pourquoi!! Le service est correct mais le menu est très minimaliste : 3 beignets, café ou lait au chocolat! Et c'est cash seulement!! Lol au moins les beignets sont bons! C'est notre gâterie de fin de soirée! Nous nous rendons ensuite à notre stationnement pour la nuit, pas trop loin de là.

      Le lendemain, nous partons visiter une plantation. C'est une plantation de canne à sucre historique, où on en apprend sur l'histoire des esclaves et sur la demeure comme telle. Le domaine a été construit par la famille Roman. En fait tout a bien-sûr été construit par leurs esclaves, il y a environ 180 ans. On peut voir des représentations des habitations des escales et visiter la maison qui est est d'origine. Elle a été rénovée par une autre famille qui l'a acquise dans les années 1900. Ils ont ensuite créé une fondation pour rendre la propriété accessible au public et surtout préserver les bâtiments. Nous faisons la visite guidée de la maison mais nous ne pouvons malheureusement pas prendre de photo alors il faut nous croire, c'était beau! En fait c'est une somptueuse demeure ancestrale, très bien entretenue et rénovée, suivant la construction d'origine. On y trouve les meubles ayant appartenu à la famille Roman mais aussi des artefacts de l'esclavage.

      Après notre visite, nous retournons au centre-ville pour aller marcher dans le cartier français et aller souper dans un resto qui nous avait été conseillé. Le resto était vraiment très bon et on s'est un peu gâté! Samuel dormait alors on dirait qu'on avait une date! Très agréable comme souper! Ensuite on va marcher dans les rues pour entendre la musique et profiter de l'ambiance mais pas question d'aller voir un spectacle ce soir, Samuel nous fait savoir que ce n'est pas une bonne journée!! Ce sera pour un autre jour...      Read more

      See translation
    • TravelerOur Travels 2022
      Day 23

      New Orleans 🎺🎶

      April 20, 2022 in the United States ⋅ ☀️ 27 °C

      Best people, best music, best city! Managed to time our visit to New Orleans with the French Quarter Festival - so much fun. Stayed in a great hostel full of other travellers from all over - spent every evening in the garden there and then going out on Bourbon & Frenchman Street 🎶 The festival opened with a second line parade through the city, full of brass bands and colourful outfits! Absolutely in love with this city 💛Read more

    • Lena G.AIDAvita Cruise Gulf of Mexico
      Day 4

      New Orleans

      March 12, 2016 in the United States ⋅ ☁️ 21 °C

      It's absolutely amazing! Unfortunately it keeps raining all the time, but we enjoy this atmosphere of times gone by in the french quarter. Sitting at St. Louis with national flags all around and meeting some real americans on our path, blingbling wherever you gaze, because of the bright colorful necklaces for mardigras - we used to know this only from the movies. A colored guy greets my man who's holding our crazy expensive and pretty pink umbrella: "Nice umbrella, Bro!" (I could have screamed with laughter)Read more

    • TravelerUSA
      Day 16

      New Orleans

      March 17, 2017 in the United States ⋅ ⛅ 21 °C

      Musik - Cafe Du Monde Beignets und Kaffee - French Quarter - Mississippi - Voodoo - Bourbon Street

      Gleich am Anfang habe ich im Hostel eine Gruppe aus San Francisco kennengelernt und habe meine Zeit hier in New Orleans mit ihnen verbringen können.Read more

      See translation
    • TravelerChicago, New Orleans
      Day 8

      It's pissin' down

      April 30, 2016 in the United States ⋅ 🌙 21 °C

      De ochtend begon zo goed. Nola, onze huisbaas, had ons een geheime parkeerplaats verteld, vlak bij de ingang van Jazzffest. En raad eens wat, er was plek. Bij de ingang was het even wachten. Daar raakte we aan de praat met 2 Lousiana bewoners. Mannen van in de vijftig. Erica raakte in gesprek met de rustige van het koppel. Ik met het opgewonden standje. Toen we eenmaal bij het gespreksonderwerp wapens en Trump terecht waren gekomen, ging de Hillbilly helemaal los. "Sure, we send a lounatik to the White House, becaus we're fed up with the politicians". In een triade van zeker twintig minuten probeerde hij met met veel energie, consumptie en overredingskracht uit te leggen dat Trump de "bloodless" revolutie zou zijn. Ook hij vreesde dat anders de middleclass de wapens tegen de eigen regering zou oppakken. Dan nog liever een gek in het Witte Huis. Volgens Hillbilly klopte er nu niks van het systeem: verrotte wegen, slecht onderwijs, veel belasting, miljoenen illegalen, crime, the chinese en zo nog veel meer. Niet dat Trump dat zal veranderen, maar WE zijn boos.
      Zie hier, je kan het punt maken in 6 regels, hij had er 20 minuten voor nodig. Altijd lachen, die fanatieke Amerikanen.

      Eenmaal binnen was het terrein al beter opgedroogd en de temperatuur aangenaam.

      In de Bluestent speelde de 91 jarige Henry Gray op zijn piano de pannen van het dak. Tegen over ons hutje met een dakje van pambladeren (ja die zou later nog van pas komen) speelde Yvette Landry, grammy nominee ( ja dat moet er hier altijd bij) lekker ouderwetse country, inclusief conboylaarzen en suede slierten aan haar rok.
      The Soul Rebels kregen op het grote veld 30.000 man aan de zelfde dansmove. The Treme Brass band, normaal een straatorkest uit de zwarte muziekwijk Treme die bruiloften, feesten en begrafenissen luister bij zetten, zette de hele Economytent op zijn kop met alleen maar bekende Jazz-deunen. Kristen Diable, mooie dochter van New Orleans, speel heerlijk soft rock van het betere soort. Luke Winslow King speelt heerlijke singersongwriterblues op het middentuintje van de Grandstand. Als Roy Rogers zijn slide gitaar door de enorme bluestent laat gieren vallen de eerste regendruppels op het dak van de tent.

      Maar ik wil graag Dr John zien. Terwijl ik naar buiten loop wordt ik achtervolgt door een hitsige 50 jarige showdanseres van ongeveel 1 meter 60. Ze grijpt me op allerlei plekken om duidelijk te maken dat ze ook naar buiten wil

      De regenponcho aan en op naar het grote veld waar Dr John zijn Voodoo over de menigte zal uitstrooien. Bij de start van het optreden gaat het nog goed. Oke, het regent een beetje, but who cares...the doctor is in the house. Dan vallen er een paar rake klappen in de lucht met enkele spectaculaire bliksemflitsen. Binnen 2 minten valt het water met bakken uit de lucht en gaat het enorm waaien. Dr John weet van geen ophouden (of heeft het niet door....hij oogt oud en fragiel). Het water vliegt met emmers vol het podium op en op de schermen is te zien dat bij elke slag van de drummer het water een meter hoog van de trommels af vliegt. Goodnight Irene Goodnight zingt Dr John passievol door, terwijl de technici om zijn piano heenrennen om boxen af te dekken, rondvliegend decormateriaal te redden en het orgel van de doctor af te dekken. De 30.000 man publiek zingt snoeihard mee, gekleed in poncho's of gewoon klets nat.
      Dan besluit de bandleider van Dr John, met een simpel messnij gebaar langs de keel, de band stil te leggen. De hemel geeft nog een paar klappen en de hoeveelheid regel verdubbelt. Dr John wordt het podium af begeleid. De kamera's volgen hem. Dan belsuit hij om te keren en terug te lopen naar het podium.....hij was vergeten om ons te bedanken. Met een simpel zwaaigebaar, vol in de regen, dankt hij het publiek.

      Er valt nu zoveel regen dat ik hooguit 10 meter voor me uit kan kijken. Wadend door de regen en de plassen van 10 tallen centimeters diep, probeer ik ons schuilhutje te bereiken. Afgesproken dat ik Robbie en Erica daar zou treffen. Overal schuilen mensen in tentjes, proberen de marktkraamhouders te redden wat er te redden valt en rennen mensen door diepe plassen op weg naar droge plekken.

      Ons hutje staat vol met mensen, maar geen Robbie of Erica. Een uur houdt de regen aan. Leuke conversaties in ons hutje met de Amerikanen, er werd vrolijk een electronische joint gedeeld, er werden ervaringen uitgewisseld en dat terwijl de storm probeert het houten hutje uit de grond los te rukken.

      Als de storm gaat liggen en het hutje langzaam leegloopt, komen Erica en Robbie in verzopen toestand aanlopen. Het terrein is veranderd in 1 enorme modder/ waterpoel. Kinderen en mannen spelen in de plassen water. Er wordt aangekondigd dat Jazzfest vandaag wordt gesloten. Geen Stevie Wonder en Beck dus.
      De mannen en vrouwen van The Lone Below mogen op het toneel ook niet meer spelen, dus besluiten ze de akoestische instrumenten op te pakken, de sponsortent te bezetten en daar akoestisch toch nog wat te laten horen.

      Na een laatse creole stuffed crab druipen we af (leuke woordspeling). Als we naar huis rijden, blijkt op veel plekken de riolering van New Orleans niet berekend te zijn op dit soort hoeveelheden regen. We rijden door plassen, waarbij het water tot aan de deurklink van de auto komt.

      Eenmaal thuis is het weer opgeklaard. Nola staat ons bezorgt op te wachten in de deuropening...."everything oke?, a little too wet".      Read more

      See translation
    • TravelerChicago, New Orleans
      Day 6

      Big Easy

      April 28, 2016 in the United States ⋅ 🌙 22 °C

      Robbie wilde perse een ontbijt bij Ihop. Ze had er honderden blogs over gezien en wist het zeker...deze plek was te gek. "Ze hebben daar pancakes met cheesecakesmaak!!!!!". Waarom? Antwoord bleef uit. Zelden zo'n afgeragde tent gezien. Ik zou zo gauw niet iets kunnen opnoemen wat onbeschadigd was. Maar goed, 2 stacks of Pancakes besteld, 1 stack volkoren met nootjes en 1 stack met chocolademeel, chocolatechips en chocoladesaus...het was vooral veel.

      Diep het gas ingetrapt en op naar the Big Easy. Voor de lunch afgeslagen bij het plaatsje Magnolia. Volgens Internet een charmant stadje met een leuke eettent. Het centrumpje was een block van oude pakhuisjes grenzend aan een stationnnetje. Het stationnetje was inmiddels het gemeentehuisje geworden. In de tuin van het gemeenthuis liepen 6 jongens van rond de 16 jaar met oranje gestreepte broeken en "convicted" op hun rug geplakt takken te verzamelen en het gras te maaien. De gevangenbewaarder hield ze streng in de gaten.

      De twee winkelstraatjes boden een troosteloos geheel. Typisch Amerikaanse geveltjes van wat ooit een welvarend handelsplaatsje was aan een belangrijke spoorlijn. Alle panden waren zwaar vervallen en drie van de vier stonden leeg. In 1 pand zat een drogist/apotheek. Een enorme winkel met daarin verdwaald een 6 tal metalen stellingen. Op elke stelling lagen verdwaald enkele produkten. Wat luiers, een paar doosjes pleisters, zonnebrand, etc. Meestal maar 1 exemplaar van elk soort. In het midden stonden wat stoelen en mosgroene skai-lederen bankjes. Allemaal uit totaal verschillende collecties. En ze waren zo oud dat ze zelfs in mijn jeugd al als ouderwest doorgingen als iemand ze meenam in de jeugdsoos als zithoek. 1 balie stond vol met plastic koppen met daarop een keur aan pruiken, haarstukken en nepvlechten. Achter in de winkel was een apotheekbalie, waar bejaarden hun lege doosjes met medicijnen inleveren om ze opnieuw gevuld te krijgen.

      Naast de apotheek zat nog een winkel van sinkel. Volgestouwd met kleding, keukenspullen, huishoudelijke apparaten, schoenen en ander onmisbaars. Er was zelfs een rekje met lege cassettebandjes..........en dat alles in een troosteloze jaren 70 entourage van aluminium, donkergroen tapijt en oranje vloertegels. Zo mooi dat dat allemaal nog bestaat. En het is vreemd, want in de omgeving staan veel mooie huizen, lijken de bewoners echt wel geld te verdienen, maar maken dat blijkbaar niet op in het winkel-centrumpje.

      Maar goed, we kwamen voor de buren, Le Mariposa. Een grappig opgefleurde eettent. Vandaag was het Mexicaans. Prima te doen.

      Door naar New Orleans. Even een tussenstop om modderschoenen te halen. Het festivalterrein is na enkele hoosbuien veranderd in een modderpoel, volgens een mail van onze huiseigenaar. Dus reserveschoeisel of laarzen zijn een slimme optie.

      Ons huis is een in de jaren 40 gebouwde lange withouten hut. De oma van de huidige eigenaresse kwam vanuit Belize naar New Orleans en bouwde het huis met haar dochter. De kleindochter nam het enkel jaren geleden over. Nu verhuurt ze de helft. Een mooie plek, midden in een oude "zwarte" wijk van New Orleans. Aan de andere kant van het park woonden de "witten".

      In het witte deel komen we terrecht in een kleine snackbar/ eettent, Lakeview Burgers en Seafood. 4 kleine tafeltjes en een counter. We bestellen mozzarella-sticks, catfish, een hamburger, tamales en coleslaw. Alles smaakt super vers en alles uit de frituur is droog en knapperig. Als we bijna klaar zijn met eten meldt de eigenaar/kok zich aan onze tafel. Iets te dik, zijn schort dubbelgevouwen over zijn buik en een lekkere snor van zweet onder zijn neus. Zijn hele levensverhaal komt voorbij: 51 jaar koken in the French Quater van New Orleans, zijn wens om een buurtrestaurant te hebben, dat hij nu met zijn zoon mag koken, dat alles zelf gemaakt is (from scratch), dat zijn zoon de lekkerste cajunkruidenmix maakt, dat Hurricane Katrina de hele buurt veranderd heeft (oudjes zijn dood gegaan tijdens de hurricane omdat ze niet weg wilden, of daarna van de stress), hoe je een goede pulled pork maakt (en als Erica opschept over mijn pulled pork, wil hij ineens tips uitwisselen: " what kind of wood do you use for smokin'), bladiebladiebala. Hij was trots op zijn 5 sterren-rating op Yelp. Terrecht, alles was heerlijk.

      Bij terugkomst in ons huisje ontmoeten we onze huiseigenaar voor het eerst. Voor iedereen een hug ( alleen ik niet want ze knuffelt geen mannen waar hun vrouw bij is). En gelijk weer hele verhalen over haar geschiedenis, Katrina, hoe waar te komen, hoe laat en wanneer.

      Morgen gaan we los op Jazzfest. Naar het zich laat aanzien de enige zonnige dag van het festivalweekend........      Read more

      See translation
    • Rambling BearsRambling North America
      Day 160

      Memphis to New Orleans

      January 2, 2018 in the United States ⋅ ☀️ 0 °C

      Down the Mississippi if you miss a skip you’re out - a skipping chant when I was a kid and being able to spell Mississippi as quickly as possible are two childhood memories of the old man river. Today we travelled Memphis to New Orleans not exactly following the Mississippi but staying close just the same and completing our journey in the delta area of the mighty river.
      Because I had booked our tickets online Amtrak had all of our contact details and when the train was delayed and delayed and delayed some more we received texts notifying us of the predicted new arrival time of our train in Memphis. This was good and gave us time to have breakfast at the hotel before leaving which would not have been possible had the train been on schedule. The train finally arrived two hours late and we were on our way.
      The landscape from Memphis to New Orleans is relatively flat.The crops, of course, have all been harvested and the landscape is dry and brown, during the other three seasons I can imagine that the farmlands are a picture.
      It was still light when we arrived at our destination then grabbed a taxi to our apartment.      Read more

    • TravelerUrlaub vor dem Urlaub
      Day 9

      Local Cajun food

      April 15, 2017 in the United States ⋅ ⛅ 22 °C

      Crawfish & Alligator
      Und weils so unverschämt teuer ist, besonders der Old Fashioned, wird auch die Pepper Sauce eingesteckt :D
      Die Freude währt allerdings nicht lang, am Ende bleibt sie in nem Club stehn. Generell ist es aber ein lustiger Abend und es wird ordentlich gefeiert.Read more

      See translation
    • TravelerChicago, New Orleans
      Day 9

      Rain Rain Rain

      May 1, 2016 in the United States ⋅ 🌙 21 °C

      Het zou nat worden. En dat werd het ook. Dus hebben we ons overgegeven aan de weergoden en ons volledig in plastic verpakt op onze laatste dag op Jazzfest gestort.
      Maar wat er ook zou gebeuren....we wilden Bonnie Raitt 1 keer in New Orleans zien.

      De ochtend begonnen met een zondagoctenddienst in de gospeltent. 4 te oude en te dikke dames in kanariegele jurken met de veren van Pino leidde ons langs hoopvolle boodschappen. Hun kapsel zaten zo strak op het hoofd dat het leek alsof ze met behangplaksel waren vastgeplak."He's comin, be prepared", gaf Audrey Furgeson ons mee. En klinken als een klok.

      Aaron Neville, de grote beer met het kleine stemmetje, raakt zoals altijd de gevoelige snaar door te starten met Mississippi tries to flash us away . Daar leek het inderdaad wel op met het water tot onze enkels.

      Marcia Ball ramde lekkere blues weg op haar piano en zette de overvolle Bluestent op z'n kop.

      In de stromende regen kwamen een dozijn artiesten een tribute brengen aan de onlangs overleden pianist/componist/zanger/producer/kind van New Orleans, AllenToussaint. Allen speelde tientalle edities als vaste gast op het festival. Zijn geest hing (net als die van Prince) over het hele festival. Iedereen was er, Bonnie Raitt, Aaron Neville, Dr John, etc. Allemaal begeleidt door de originele band van Allen om een mooi eerbetoon te brengen aan Allen.

      Steve Riley en Wayne Toups geven nog een lekkere set zydeko weg op het Fais do do podium, voor een groepje fanatieke parapludragers.

      En dan is het tijd voor Bonnie Raitt. Een vol veld met regenkleding en paraplu's verwelkomt Raitt met een enorm applaus. Wij zijn inmiddels doorweekt. Maar Bonnie geeft een geweldige set weg. Heerlijk slide ze over haar gitaar. Ze is duidelijk "thuis" in the Big Easy. Om één of andere reden ga ik vanzelf huilen als Miss Raitt een ballad in zet.

      Als ze dan ook nog haar akoestiche gitaar pakt en begeleidt door de klarinetist en trompetist van The California Honeydrops van Woman be wise (Women be wise, keep your mouth shut, don't advertise your man) start en er uit de hemel een ongelofelijke klap bilksem op het terrein valt, gaat het publiek helemaal uit z'n dak.

      Het meest ontroerende moment is nog wel dat aan de zijkant van het podium dr. John gekleed in een poncho toekijkt hoe Bonnie haar set voltooit. Wanneer ze het podium afloopt komt hij naar haar toe gewaggelt en kuste haar vol op de mond. Bonnie is er duidelijk door aangedaan.

      We zijn koud en nat, maar blij dat we Bonnie hebben gezien. Terwijl we nog een paar flarden van Neil Young meekrijgen rijden we huiswaarts. In de deuropening van ons witte houten huisje horen we Trombone Shorty het festival geheel volgens traditie afsluiten met Hurricane Season. Hey!!!

      Het was een nat Jazzfest, maar nog steeds een stad en festival naar m'n hart. We komen terug!!      Read more

      See translation

    You might also know this place by the following names:

    New Orleans, نيو أورلينز, Nueva Orleans, Nyu-Orlean, Горад Новы Арлеан, Ню Орлиънс, নিউ অরলিন্স, ওরলেন্স পারিশ, Nova Orleans, Нью-Орлеан, Çĕнĕ Орлеан, Νέα Ορλεάνη, Nov-Orleano, نیواورلئان، لوئیزیانا, La Nouvelle-Orléans, Nova Orleáns, Orleans Parish, ניו אורלינס, न्यू ओर्लियंस, Նոր Օռլեան, MSY, Nov-Orleans, ニューオーリンズ, ახალი ორლეანი, ನ್ಯೂ ಒರ್ಲೀನ್ಸ್, 뉴올리언스, Жаңы орлеан, Nova Aurelia, Naujasis Orleanas, Ņūorleāna, Њу Орлеанс, Нью-Орлеанс, न्यू ऑर्लिन्स, У Орлеан, Nuoba Orleanes, Yancuic Orleans, Nòva Orleans, Ног Орлеан, Nowy Orlean, اورلینز پارش, 70112, Nova Orleães, Новый Орлеан, न्‍यू आर्लीन्‍स, Nowy Uorlean, நியூ ஓர்லென்ஸ், นิวออร์ลีนส์, Bagong Orleans, Yéngi Orléan, Новий Орлеан, Uz Orlean, ניו ארלינס, 紐奧良, 新奥尔良

    Join us:

    FindPenguins for iOSFindPenguins for Android

    • 2024© FindPenguins
    • Home
    • About us
    • Blog
    • Group Tracking
    • Press
    • Terms
    • Privacy Policy & Cookies
    • Support
    • Legal notice
    • English