Reset search
Verre OostenVerre Oosten
SatelliteEdit route

Verre Oosten

April - July 2019
Van bangkok (Thailand) naar Phnom Penh (Cambodja), Ho Chi Minh city in Vietnam en meer. Ik heb nog geen idee wat de reis gaat brengen maar daarom is het ook een avontuur! Read more
  • 27footprints
  • 3countries
  • 89days
  • 172photos
  • 1videos
  • 33.3kkilometers
  • 21.6kkilometers
Follow Calendar Share Bucket list
Date ascending
  • TravelerVerre Oosten
    11
    Day 76

    De tocht over zee - pt. 1

    June 19, 2019, Flores Sea ⋅ ⛅ 28 °C

    Ik word woensdagochtend vroeg wakker om mijn tas in te pakken. Jan-Jaap laat ik nog even liggen maar het duurt niet lang voordat ik klaar ben en we samen nog even genieten van een ontbijtje van de zaak. Voor Indonesische begrippen kwam mijn vervoer redelijk op tijd maar in Nederland zou de klant alles behalve tevreden zijn. Ik word rond 08:45 opgehaald door een busje voor een boottocht van 4 dagen op zee. In verband met zeeziekte blijft Jan-Jaap aan wal om de vulkaan Rinjani op het eiland te verkennen.

    Het busje stopt als allereerst bij een aantal verschillende plekken om passagiers op te halen. Ik raak aan de praat met een Duitse student die verteld dat de boot cruise bekend staat om het feit dat er ontzettend veel Nederlanders meegaan en dat er regelmatig volop gefeest wordt. Ik zucht, ik heb geen druppel meegenomen omdat ik dacht dat het wel mee zou vallen. Er komen een aantal Engelse jongens aan boord met per stuk een tree (24 stuks) halve liters bier. Na een tochtje van ongeveer een uur komen we aan in het plaatsje Mataram. Op de kaart ligt dit tegen Senggigi aan. Hier verzamelen we met zo'n 60 mensen die allemaal op dezelfde tocht gaan, verdeelt over twee boten. De tussenstop duurt ongeveer twee uur en daarna gaan we twee uur in de bus naar de andere kant van het eiland. Eenmaal op de boot duurt het niet lang voordat de trossen losgegooid worden en we van wal steken. Iedereen claimed snel een plekje op het dek om te slapen maar al snel wordt duidelijk dat er niet genoeg bedden zijn op het dek. Ze vragen aan mij toestemming (als enige in een cabine) om de minder fortuinlijke op de boot een upgrade te mogen geven naar een cabine, uiteraard heb ik hier geen problemen mee maar ik krijg als bedankje toch een biertje van de organisatie.

    De eerste pitstop die we maken is een piepklein eilandje met enkel een stijle heuvel om de zonsondergang te bekijken. Massaal trekt iedereen van de boot naar de top voor het prachtige uitzicht. In de verte zien we Lombok liggrn en ver boven de wolken torent de vulkaan Rinjani uit. Het is een prachtig gezicht en maakt het lange wachten van de ochtend en de middag absoluut weer goed. Met de zon onder de horizon gezonken en de gordijnen van de sterrenhemel opengetrokken vertrekken we naar de plek waar we de nacht spenderen.

    De volgende ochtend word ik fris en fruitig wakker. Het duurt niet lang voordat we allemaal in de kleine bootjes stappen richting het eiland waar we de nacht naast hebben gelegen. We lopen met z'n allen een stukje door de jungle voordat we bij een waterval uitkomen. De gids verteld ons dat het veilig is om langs de wand van de waterval naar boven te klimmen maar ik blijf beneden. Ik vind mezelf in de perfecte positie op een paar lianen die een soort schommel vormen. Na een uurtje keren we terug naar de grote boot want vandaag hebben we een lange tocht voor de boeg. We moeten namelijk de komende 16u varen want anders komen we niet op tijd aan op de highlight van de trip de komodo eilanden. Maar daarover meer in het volgende verhaal.    Read more

    See translation
  • TravelerVerre Oosten
    Day 78

    De tocht over zee - pt. 2

    June 21, 2019 in Indonesia ⋅ ⛅ 28 °C

    De avond van de lange tocht is pittig. De golven zijn flink op zee en de boot gaat fors op en neer. Ik ben niet snel zeeziek heb ik het afgelopen jaar gemerkt maar dit was een goede test. Het avondeten werd op donderdag, zoals alle dagen eigenlijk wel, rond 19:00 geserveerd. Het verschil met gisteren is dat iedereen vandaag rond 19:30 op bed lag. Zo ook ik want ik merkte dat rechtop staan niet bevorderlijk was voor het avondeten in mijn maag was. Vanuit mijn hutje geniet ik van de sterrenhemel die ik vanaf mijn bed kan zien. Op zee is er geen lucht/lichtvervuiling wat de schoonheid van de hemel vermindert.

    De volgende ochtend worden we gewekt door onze.. Iets te enthousiaste reisleider. Deze man, genaamd Adi, had sowieso al wat trekjes waar ik sterk mijn vraagtekens bij had. Zo had Adi een kaak die in tijdens het praten op half 7 hing en ogen die tijdens het praten steeds verder de diepte in keken. Er gingen geruchten rond op de boot dat deze man niet geheel nuchter was gedurende de boottocht. Overigens was ook minimaal één ander lid van de crew hier (mogelijk) schuldig aan. Ongeacht of ze zuiver van geest waren maakte ze er wel elke keer een feestje van. Na het wekken, ontbijten en weer klaarmaken voor de dag kwam ik er pas achter dat we naast het eiland Komodo lagen. We meren aan aan de stijger die naar het komodo eiland leidt. We verzamelen eerst met z'n allen voor de ingang van het park en hebben de kans om eventjes in te lezen over de komodo varanen en de eilanden waar ze op leven. We worden iets later geroepen door de gids die ons een kleine introductie geeft over de komodo varaan. 'please no touch, please no flash photo and do not get closer to komodo dragon than 5 meter, now we go. Thank you'. Zonder verdere uitleg gaan we op pad, op zoek naar de grote hagedissen. Het duurt niet lang voordat we een gigantische varaan zien achter een boom. Aan beiden kanten van de boom steekt een deel van het lichaam uit. De gids verteld ons wat over het verschil tussen de mannetjes en vrouwtjes, het nageslacht leefomgeving etc etc. De tour begint gelukkig inmiddels een klein beetje op gang te komen. Iets verder lopen we langs een nest van een komodo varaan. De gids verteld dat de komodo varaan een kannibalistisch dier is wat haar eigen jongen opeet. Om dit te voorkomen klimmen de jongen al vanaf het moment dat ze uit het ei komen de bomen in waar de 120kg, 3 meter lange komodo mama niet kan komen.

    De tour op dit eiland is eigenlijk best wel kort, gelukkig gaan we dan ook nog naar een ander eiland morgen. Na de tour keren we terug naar de boot en na de lunch is het tijd voor snorkelen. Een beetje twijfelend vanwege mijn oor besluit ik toch het water in te springen. In het water zien ik een kleine haai, meerdere waterschildpadden (kleintjes ook!) en andere grote vissen. Vandaag is een dag van tropische dieren! De stroming is ontzettend sterk en we worden langs het koraal meegesleurd. Het is een mooi gezicht om al het koraal te zien dansen op de golven.

    De avond op de boot is één groot feest. Iedereen drinkt al het meegenomen bier op en er wordt volop gedanst, gelachen en tot diep in de nacht springen mensen van het dak van de boot af. Er gaat inmiddels woord door de boot dat ik verpleegkundige ben (iedereen vraagt natuurlijk als een van de eerste dingen tijdens kennismaking wat je professie is). Dit had als gevolg dat iedereen met zijn of haar problemen bij mij op de mat stond voor raad. Met mijn medicijntasje wat leger gebiet ik verder van de avond. Ik leer nog iemand van de crew wat beter kennen en we drinken samen nog een slokje rijstwijn op zijn pas geleden overleden vriend. De jongen(man) lacht zijn verdriet weg terwijl hij weer verder gaat met de vaat. Ik sluit bij hem aan en we zijn samen snel door de vaat heen. Die nacht ga ik met een goed gevoel naar bed. Morgen de laatste dag van de boottocht en zet ik voet aan een nieuw eiland, Flores.    Read more

    See translation
  • TravelerVerre Oosten
    Day 79

    De tocht over zee - pt. 3

    June 22, 2019 in Indonesia ⋅ ⛅ 28 °C

    De vierde, en laatste dag van de boottocht worden we vroeg gewekt. Echt vroeg: om 04:30 staat iedereen naast zijn/haar bed om wederom in de kleine bootjes richting een eiland waar we naast liggen 'Padar Island'. Ik kan het mij niet meer ontzettend goed herinneren, want gisteren was erg gezellig, maar volgens mij lagen we niet op deze plek toen ik ging slapen. Op Padar worden we een klein beetje verrast door een gigantische trap. Het is een toeristenpleister maar het uitzicht moet prachtig zijn. De trappen zijn ongelijk en tenminste de helft van alle mensen van onze boot is brak en moe. Dat laat de pret echter niet drukken want eenmaal (bijna) bovenop de heuvel plof ik neer op een steen. We zijn ruim op tijd voor de zonsopgang en dat geeft mij alle tijd om even wakker te worden. Een minuutje of 5 nadat ik ben neergeploft komt een van de crewleden bij mij zitten. Het is de jongen waar ik gisterenavond ook lang mee heb gesproken. Naarmate de zon opkomt word ik wat meer wakker en raken we weer in gesprek. Een uurtje later is de pret voorbij en gaan we weer terug naar de boot voor een heerlijke 'banana pancake' met chocoladesaus. Ik val in slaap in mijn hutje en word pas twee uur weer later wanneer we in een nieuwe baai liggen.

    Tot mijn grote verbazing hoor ik nu pas dat wij naar een nieuw eiland gaan waar ook veel komodo's zijn. Op dit eiland, 'Rinca' moeten we eerst een kleine tien minuten lopen voordat we bij het begin van het park komen. Het duurde niet lang voordat onze gids om de hoek kwam kijken. Hij heeft, net als de vorige gids, een grote stok vast met aan het einde een vork in de tak. Hij legt ons uit dat hij hiermee, mocht het nodig zijn, de komodo varanen op afstand kan houden of de kop tegen de grond kan drukken. Het moment dat de gids klaar is met zijn uitleg wijst hij ons op een komodo varaan op een paar meter afstand die nog niemand had gezien. Vervolgens wijst hij er nog 3 aan in de omgeving. We banen ons een weg tussen de komodo varanen door tot we langs een gebouw lopen. Ik schrik mij helemaal de pleuris want op hooguit twee meter afstand ligt een gigantische komodo varaan op de grond te bakken in de zon. De gids legt ons uit dat het op dit moment niet waarschijnlijk is dat de beesten actief worden aangezien ze net een waterbuffel hebben opgepeuzeld met z'n allen. Het gaat nog even zo door en uiteindelijk bewandelen we een pad dat de heuvels in trekt. Vanaf dit punt zien we geen komodo varanen meer, helaas. Vanaf de top van de heuvel kunnen we alle eilanden in de omgeving zien. Eenmaal onderaan de heuvel krijgen we nog even de kans om voor een krankzinnige hoeveelheid geld souveniertjes te kopen dus ik sla deze mogelijkheid even over. Als ik naar rechts kijk zie ik een gebouw op palen staan met daaronder 3 herten en een paar aapjes.. Ik moet wel zeggen dat het een redelijk warme dag was vandaag dus ik geef ze geen ongelijk.

    Het einde van de boottocht is in zicht en ik begin maar alvast met mijn cabine op te ruimen. Het duurt niet lang voordat we land in de verte zien, Flores. De silhouetten van meerdere grote schepen beginnen langzaam maar zeker te verschijnen op de horizon. Als we dichter in de haven komen blijkt dat de hele baai vol ligt met boten.

    Als de boot eenmaal aangemeerd is staat er al een horde taxichauffeurs te wachten op nieuwe klanten. Mijn hostel is niet ver weg en omdat ik toch nog onderweg een tussenstop moet maken besluit ik om de benenwagen te nemen. Bij het hostel krijgen we direct te horen dat we onze grote tas niet mee mogen nemen in de kamer in verband met 'bedbugs'. Ik baal ontzettend maar ik leg mij er maar bij neer. In de avond verzamelen we nog met een paar mensen van de boot om te avondeten.

    Er is een lange straat langs de kust waar we met van te voren gekochte bonnetjes eten kopen. Het is allemaal niet ontzettend duur, en het eten is heerlijk. Weer even wat anders dan op de boot. De avond is verder kort want ik ben erg moe en morgenochtend ga ik weer naar een ander hostel. Maar dat.. Voor dd volgende keer.    Read more

    See translation
  • TravelerVerre Oosten
    Day 80

    Flores en Kuta (Bali)

    June 23, 2019 in Indonesia ⋅ ⛅ 29 °C

    De ochtend begon al vroeg want iemand in de kamer had een wekker staan om 05:00 waar diegene zelf niet echt wakker van leek te worden. Ik strompel uit bed en ik geniet van de rust in de binnenplaats van het hostel. Langzaam komen er steeds meer mensen uit bed en zo ook degene met wie ik af heb gesproken om naar het volgende hostel te gaan op het eiland. We blijven nog eventjes een uurtje of twee hangen maar dan nemen we de pendelbus richting het volgende hostel. Het nieuwe hostel is bovenop de heuvel die uitkijkt over de gehele omgeving. Het dakterras is prachtig en bied de kans om gezellig met wat mensen van de zonsondergang te genieten. Voordat ik dat doe echter ga ik nog met iemand die ik op de boottocht heb ontmoet naar het stadje onderaan de heuvel om te lunchen en om wat zaakjes over de boottocht recht te trekken. In de namiddag besluit ik om gezond naar boven te wandelen naar het hostel en te genieten van de zonsondergang. Bij het hostel word ik opgewacht op een paar mensen die ik heb leren kennen op de boot voor een biertje en gezelschap.

    De volgende dag heb ik een terugvlucht naar Bali om 12:00. Als ik om 10:00 op het vliegveld aan kom blijkt dat ik verkeerd heb gekeken en dat de vlucht een uur eerder is. Gelukkig ben ik nog net op tijd en ik haast mij richting het vliegtuig. De vlucht verloopt soepel en voor ik het weet zet ik voet op het bekende Denpasar vliegveld in Bali. Ik loop in alle rust naar mijn hotelletje en in de namiddag ga ik naar de bekende vakantiebestemming van de "ozzy's", Kuta. Het strand is bezaaid met mensen en zover ik kan kijken staan kraampjes met mensen die allemaal exact hetzelfde verkopen. Het begint zonsondergang te worden en ik besluit snel een plekje te zoeken on wat te eten voordat het strand hetzelfde plan heeft. Ik vind een leuk pizzariatje en plof neer. Op de terugweg kijk ik mijn ogen uit in de toeristische trekpleister dat Kuta is.

    De volgende dag heb ik weer afgesproken met Jan-Jaap, hij komt vanuit Lombok aan op Bali en we willen samen doorreizen naar een klein eilandje aan de oostkust van Bali. We reizen eerst af naar een stadje genaamd Sanur waar wij de speedferry pakken naar Nusa Lembongan. De ferry is een grote achtbaan en we worden volledig door elkaar geschud. Overigens niet alleen wij, het dak en de muren van de ferry schudden ook heen en weer. Ook niet zo gek met 4x 200pk motoren op een relarief kleine boot. Aangekomen in Lembongan vinden we snel onze homestay en duiken we nog even snel de zee in voordat we in de avond afspreken met iemand die ik heb leren kennen tijdens de boottocht. We besluiten te lopen maar het blijkt toch wel een flinke tocht te zijn. Gelukkig kregen we op de terugweg een lift van een paar lokale jongens. Ik wist niet dat het mogelijk was om met z'n vieren op één scooter te zitten.    Read more

    See translation
  • TravelerVerre Oosten
    Day 83

    Lembongan en Sanur

    June 26, 2019 in Indonesia ⋅ ⛅ 28 °C

    We worden vandaag om 05:00 wakker gemaakt door onze natuurlijke wekker: een haan die naast ons raam met volle borst zijn zang laat horen. Voor vandaag hebben we bedacht dat we gaan surfen. Zodra we klaar zijn met ontbijt en de scooter hebben gehuurd gaan we naar het strand waar we goed zouden moeten kunnen surfen. We spreken af voor 16:00 en besluiten de rest van de ochtend en middag te besteden aan lekker op het strand chillen en de zee in te duiken. De stroming is ontzettend sterk in de zee en voor je het weet word je langs de kust meegesleurd. Om 15:00 rijd ik nog even met de vriendin van de boottocht langs een geldautomaat aan de andere kant van het eiland aangezien de rest het niet doet.

    Om 15:30 hebben we afgesproken om nog even de 'theorie' te krijgen van het surfen. We krijgen wat instructies en oefenen wat op het droge voordat we met een klein clubje wat meer ervaren surfers de zee op gaan. Zodra ik in het water lig en tegen de stroming in peddel krijg ik steeds meer in de gaten waarom al die surfers zo ontzettend gespierd zijn. Onze instructeur is ontzettend aardig en heeft vooral engelengeduld. Het surfen gaat ons redelijk goed af, we weten bijna alle golven wel (een beetje) te pakken. Helemaal afgepeigerd gaan we weer terug naar het strand. Het was een geslaagd avontuur! In de avond besluiten we om nog een Balinese massage te pakken om de spierpijn van morgen voor te zijn.

    De volgende dag besluiten wij om de eilandjes te verkennen. Het eiland waar wij op verblijven is met een gele brug verbonden aan een ander klein eilandje. Samen met de vriendin van de boottocht (oké een naam is wel zo prettig, het is Jessica) verkennen we de kleine eilandjes. De route bestaat voornamelijk uit waanzinnig mooie uitkijkpunten met hoge kliffen. Het water in de zee is ruw en de stroming ontzettend sterk, het water kolkt wild. Het water komt met enige regelmaat hoog boven de kliffen wat voor ene prachtig plaatje zorgt. De route sluiten we af met een fris fruit drankje op het strand en een heel kort bezoekje aan het mangrovebos op het eiland. Die avond dineren we nog één keertje samen met Jessica voordat onze wegen weer scheiden.

    De haan maakt ons nog een laatste dag wakker want vandaag gaan we weer terug naar het eiland Bali. Vroeg in de ochtend nemen we de speedferry terug waar ook dit keer wij volledig door elkaar geschud. Misschien zelfs nog wel iets erger dan de vorige ferry. Op Bali gaan we naar het stadje Sanur, een kustplaatsje. Het stadje zelf heeft, op een paar toeristische plekjes, niet heel veel te bieden dus we gaan op de scooter de omgeving verkennen. De eerste halte is Denpasar waar we eventjes langs een straat lopen vol met juweliers die alle juwelen in alle soorten en maten verkopen op typisch Balinese wijze gemaakt. Hierna rijden we door naar de oostkust van het eiland. We blijven hier echter niet heel want het begint alweer bijna te schemeren. In de avond dineren we bij een lokaal restaurant met een hele chaotische binnenplaats. Morgen hebben we weer genoeg te doen dus we keren voor vandaag maar weer even terug naar ons prettige, knusse homestay.    Read more

    See translation
  • TravelerVerre Oosten
    Day 86

    Het einde van een avontuur

    June 29, 2019 in Indonesia ⋅ ⛅ 28 °C

    De laatste dagen van de reis staan voor de deur en het begint te dagen dat we weer binnenkort naar huis gaan. Gelukkig hebben we nog een paar leuke afsluitende dagen tegemoet, en natuurlijk nog een avontuurtje of twee te beleven.

    Zaterdagochtend vroeg gaan we uit de veren en pakken we vluchtig de tas in. We vertrekken na een ontbijtje te hebben genuttigd naar het stadje Kuta op Bali. Hier wacht als het goed is de vriendin van mijn broer, Jip, op ons. Het duurt aan onze kant iets langer dan verwacht dus Jip neemt nog even een bakje koffie voordat we aankomen in Kuta. De chauffeur biedt ons nog aan om ons verder te brengen naar onze volgende bestemming, Uluwatu. We onderhandelen nog eventjes over de prijs en stappen in voor de volgende rit. Binnen een uurtje zijn we bij onze homestay. Het is een prachtig plekje met een zwembad, grote binnenplaats en leuke huisjes. We zetten snel de spullen neer voordat we naar het strand gaan. Het is met eind van de ochtend en we willen nog surfen. Zodra we op het strand aangekomen zijn blijken er toch wel redelijk hoge golven te zijn en zodra ik het navraag word ik bijna in mijn gezicht uitgelachen. Enkel zeer ervaren mensen gaan met deze golven het water op blijkbaar. We besluiten om vandaag maar gewoon op het strand te genieten van de heerlijke zon en nemen af en toe een duikje in de verfrissende zee.

    In de avond gaan we naar een tempel waar ze een traditionele Balinese dans opvoeren. We worden nog even naar binnen geloodst door onze lieve chauffeur die ons verteld dat er 'officieel' geen plekken meer zijn maar ze een uitzondering maken voor ons. We moeten backstage een trap op lopen aan de achterzijde van een tribune. We staan op de tribune van een amfitheater met in het midden een groep mannen die allemaal klanken maken. Elke klank is net anders wat resulteert in een soort ritmisch verhaal. Ondertussen wordt er gedanst en is er een voorstelling gaande. Het amfitheater zit propje vol en iedereen kijkt aandachtig naar de voorstelling. Na de show worden we opgewacht door de chauffeur die ons ook heeft afgezet en worden we naar een restaurant gebracht. Het eten is heerlijk in het restaurant en er hangt een bekende westerse sfeer. Na het eten keren we terug met een taxi van het restaurant en vallen we snel in slaap.

    Zondag is de laatste dag met Jip en omdat het gisteren niet gelukt is gaan we vandaag nog een keertje proberen om te surfen. We ontmoeten onze instructeur bij de homestay die ons vanaf het begin al bombardeert met verhalen over bekende surfers. Hij vertelt ons dat de golven vandaag een heel stuk beter zijn voor beginners dan gisteren en kort erna liggen we weer op het droge te oefenen op het strand. Met een paar laatste tips en tricks peddelen we naar de golven. Het begin gaat wat stroef en val ik snel van mijn boord. Ik haal ook mijn voet open in de eerste tien minuten waardoor ik een beetje gedemotiveerd werd. Gelukkig vond ik mijn mojo weer snel terug en rolde ik wat soepeler over de golven. Na twee uur geproest en gepeddel in het water keren we terug naar het hostel. In de avond dineren we nog een laatste keer met Jip, en überhaupt in Indonesië. Om 20:00 worden we opgehaald door de chauffeur van gisteren en rijden we richting Kuta om nog wat souveniertjes te kopen. Helaas lopen we wat vertraging op met de rit naar Kuta en hebben we niet heel veel tijd meer over. We besluiten maar een volgende taxi richting het vliegveld te nemen.    Read more

    See translation
  • TravelerVerre Oosten
    Day 88

    Finis

    July 1, 2019 in Indonesia ⋅ ⛅ 31 °C

    Het einde van de reis is nu echt aangebroken. We beginnen met een vlucht om 23:30 van Bali naar Jakarta waar we in de nacht aankomen. Met enkel een nachtelijk verblijf en een laatste Indonesisch gerecht als ontbijt moeten we alweer richting het vliegveld in Jakarta voor het tweede deel van de terugrit naar Nederland. De terugweg naar het vliegveld van Jakarta begint vreselijk moeizaam in verband met het verkeer, het staat volledig vast. We beginnen langzaam maar zeker een beetje de spanning van de vertraging te voelen en ik ben bang dat we onze vlucht missen. Op de luchthaven komen we erachter dat we aan de verkeerde kant zijn afgezet dus we moeten nog een skytrain nemen naar de andere kant. Volledig bezweet van het harde rennen door de luchthaven leveren we onze tassen in en kopen we van onze laatste Indonesische rupiah een kopje koffie.

    Voor we het weten zitten we in het vliegtuig. De eerste 7,5 uur hebben we zeeën aan brenruimte en verloopt de vlucht heerlijk. We komen nog redelijk fit aan in Muscat, Oman. Hier moeten we 6 uur wachten op onze volgende vlucht richting Londen. De uurtjes gaan langzaam voorbij en zodra we weer instappen in het volgende vliegtuig krijg ik weer energie, lekker dan. Deze vlucht is iets minder luxe dan de vorige maar met wat filmpjes kijken is ook dit zo voorbij. De laatste overstap is in Londen en hier moeten we slechts twee uur wachten. We merken direct dat de mensen heel anders zijn dan in Azië, iedereen kijkt chagrijnig in de ochtend. De vlucht naar Nederland is kort en op het vliegveld worden we onthaald door een welkomstcomité. We drinken nog een kopje koffie op de luchthaven maar dan is de reis toch echt voorbij.

    De afgelopen drie maanden zijn voorbij gevlogen. Met een groot scala aan nieuwe ervaringen, avonturen, indrukken etc etc voel ik mij toch wel (een beetje cliché) verrijkt als ik terugkom in Nederland. Het was een toffe reis en ik ben blij dat ik alles heb bijgehouden door deze verhaaltjes. Dit was hem dan lieve kijkbuiskindertjes, het zal wel even wachten worden voor het volgende avontuur!    Read more

    See translation
  • 2024© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Blog
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Support
  • Legal notice
  • English