Brandenburg

Vanmorgen verliet ik Lutherstad Winterberg om de tocht te maken naar Potsdam. Dit is zo 95 kilometer via de route. Eerst was het plan om naar Bad Belzig te gaan voor de SteinTherme, maar dan kan ik mij niet zo lang vermaken. Ook vertelde de barvrouw gisteren dat Bad Belzig erg saai is. Dus het is Potsdam geworden. Betekent wel dat ik 60 kilometer extra moet fietsen.

Eigenlijk ging het fietsen wel lekker. De temperatuur is goed, de omgeving mooi en de route was vooral bosgebied en daarom verkehrsfrei. Totdat ik wat kleine heuveltjes op ging ter hoogte van Ferch. Ik schakel naar een versnelling, hoor een onbekend geluidje en ik merk dat mijn trapper blijft haken. Dit had ik ook weleens op mama’s oude fiets en dan trap je een keer goed door en dan gaat het wel weer. Nu dus niet. In paniek schakel ik naar wat andere versnellingen, maar tevergeefs. Ik ben geen fietskenner, maar weet dat ik moet kijken bij de ketting (kette). Fietstassen eraf, fiets op de kop maar dan? Ik zit een beetje aan de trapper, kijk of er een tandje versleten is en op internet lees ik dat ik terug moet trappen. Probleem niet opgelost dus het is tijd voor mijn hulplijn —> papa.

Met videobellen komen wij er achter dat een stukje van de ketting los is geschoten. Ik denk: mooi we hebben het probeem, nu de oplossing. Zeg maar wat ik moet doen! Aan de stem van papa hoor ik eigenlik dat er weinig op te lossen valt. Woorden als “shit” en “das niet zo mooi” of “Ik had ‘m ook moeten vervangen”, hoor ik aan de andere kant. Oftewel dat wordt lopen. Het dichtstbijzijnde dorpje is op een uur en 20 minuten. Potsdam een dikke 3 uur lopen. Ik begin met wandelen…🚶‍♂️tijdens het wandelen bel ik de fietsenmaker. Ik kon zeker langskomen. Ze gaan mij alleen niet ophalen. Wat ik eigenlijk ook wel snap.

In het dorpje zoek ik naar een fietsenmaker, maar die ist nicht mehr. Vervolgens bel ik verschillende taxibedrijven. Wat blijkt: geen één spreekt Engels! Bij een restaurant wijst een ober mij op de bus. Ik denk wat een goed idee ik neem de bus. Ze vertelt mij dat je dan alleen een extra ticket hoeft te kopen voor je fiets. Eenmaal bij het bushalte komen twee oude dames aanlopen. Ik sta daar met mijn fiets te wachten. En opeens vraagt er eentje in het Duits waarom ik mijn fiets niet parkeer. Ik zeg dat ik de fiets mee neem. Beide vrouwen kijken mij geschokt aan en zeggen dat het absoluut niet kan. Dat kan namelijk alleen bij de trein! Ze vertellen mij dat het treinstation 25 minuten fietsen is. Ik zeg dat mijn fiets kapot is. De vrouwen vinden dit erg zielig en één vrouw belooft mij om het aan de buschauffeur te vragen, aangezien mijn Duits zo slecht is. Ik vind het al een wonder dat de vrouwen mij begrijpen. De bus kwam aanrijden en na aandringen van de vrouwen mag ik mee. De bus stopt op het centrum van Potsdam en vanaf daar was de fietsenmaker een klein kwartiertje. Hier was het zo gefixt!

Morgen naar Berlijn. Op de fiets 🚴‍♂️Baca selengkapnya