Amerika-Mexico

Na 4 nachten New York zijn we dan uiteindelijk op weg met de bus naar Washington DC. Een hoop geld armer, maar veel herinneringen rijker. De reis naar de bus had nog wel wat voeten in de aarde. Van de reisorganisatie hadden we een adres opgekregen waar de bus zou vertrekken. Dus dat adres hadden we afgegeven aan de taxichauffeur. Daar aangekomen bleek in de verste verte geen busstation. Wel wist ik zelf een busstation een behoorlijk stuk verderop. Al bellend met de reisorganisatie maar een taxi weer een taxi genomen. De reisorganisatie bleef volhouden dat het adres dat zij de bushalte locatie hadden doorgekregen waar wij stonden. Uiteindelijk toch de gok gewaagd om het voor mij bekende busstation te proberen. Na veel geren met zware koffers door de straten van New York en diverse trappen van het busstation hebben we het uiteindelijk gehaald. Gelukkig had in ingepland dat ik een uur voor vertrek op het station wou zijn, daar waren nu nog maar 15 minuten van over. De meeste voertuigen worden hier gereden door mensen uit India of Pakistan zo ook de bus naar Washington. Naast haar een navigator. Een Afro-Amerikaanse dame met behoorlijke proporties, net als uit de film. Bij het begin ging ze vertellen dat je niet te hard moest praten omdat anders de chauffeur haar instructies niet kan horen. Nou... als deze vrouw praat dan kunnen ze dat in Washington al horen, maar dat even ter zijde. Zoals altijd zitten de Japanners/Chinezen voor in de bus, zo ook hier een koppel. Deze praatten te hard voor haar en dus ging ze staan, met handen in de zij en schreeuwen of ze geen Engels spraken en haar niet begrepen. Uiteraard niet...Maar typisch zo'n Big Mama die de orders wil uitdelen.Baca lagi