Reset search
Western USA 2002Western USA 2002
SatelliteEdit route

Western USA 2002

September - October 2002
In de tropische hitte van 2020 heb ik tijd om de herinneringen van 2002 op blog te zetten. Geniet je mee? Read more
  • 27footprints
  • 2countries
  • 23days
  • 154photos
  • 0videos
  • 18.1kkilometers
  • 7.8kkilometers
Follow Calendar Share Bucket list
Date descending
  • TravelerWestern USA 2002
    Day 23

    Home sweet home

    October 1, 2002 in Belgium ⋅ 18 °C

    Uitgeslapen tot 9u, de laatste dag, dus inpakken met 2 valiezen gekomen en met 3 terug! We hebben 10 kg souvenirs.
    Nog even langs de Eagle vieuw waar we alleen veel stokstaartjes zagen en via Colefax ave naar DIA Denver International Airport. Alle boodschappen waren gedaan dus Denver inrijden was niet nodig.
    Huurauto wegdoen om 13,30u, Shuttle naar airport, inchecken allemaal zonder problemen. We stegen op om 18,15u en landden in London Gatwick om 2,35u dus 1u minder gevlogen dan op de heenvlucht. We moesten nog 5u zoekmaken in Londen maar dat ging vlug voorbij. Er was één valies geopend door de douane maar er was niets verboden in dus: alles OK.

    Indrukken
    We zijn moe en voldaan van de vele indrukken. Iedere dag een ander motel, goed opletten op de weg en in restaurants, zodat we geen dingen krijgen diepe niet lusten. De wijde prairies en buffalo’sen de ontsluiting van het Westen.    Read more

    See translation
  • TravelerWestern USA 2002
    Day 22

    Scenic Byways, Nat Parks en veiligheid

    September 30, 2002 in the United States ⋅ ☀️ 21 °C

    Deze wegen zijn mooie tweebaanswegen met één rijbaan in iedere richting. Normaal mag je niet stoppen naast de weg, meestal is er ook geen plaats voor.

    Op bezienswaardige plaatsen is er een lofkout of een overlook voorzien en hier kan je ook de mooiste foto’s maken.
    Dikwijls is er voorzien in picknick banken, natuurtoiletten (zonder spoelvoorziening) en informatieborden. De verschillende trails, hike’s of wandelingen vertrekken van zo’n punt.
    Het wildlife is nog echt wild, ze zijn een beetje aan auto’s gewoon maar als je uitstapt zijn ze meteen weg. Zelfs koeien of paarden die in kuddes de wegen oversteken zijn schuw. Waar de weg door een range (boerderij) loopt staat dit aangegeven “Open range” op een driehoekig bord. De veeroosters in de weg zijn ook een duidelijke waarschuwing.
    Nog even een verhaal van de bewaking van Yellowstone Nat. Park:
    Weliswaar 3e hands, Greg en Pam gingen paarden afleveren in Jackson, er is geen andere weg dan door Yellowstone. Er hangt altijd een 22 punt geweer in de wagen om zich te verdedigen in de bergen tegen evt beren of mountain lions. Toen ze even te hard reden om een trager toeristen wagen in te halen werden ze gestopt door een Ranger. Toen hij het geweer bemerkte moesten Greg en Pam onder bedreiging van de Ranger uitstappen, en plat op de grond gaan liggen. De Ranger hield zijn hand op zijn holster met revolver vat hier als zeet bedreigend wordt beschouwd. Greg en Pam reden met een wagen met grote letters ‘Flitner Ranch’ zij hadden hun ID papieren bij zich en mits een eenvoudig telefoontje naar hun sheriff zou een boete voor speeding volstaan hebben. Toch moesten ze daar 2 uur op het koude asfalt blijven liggen als criminelen met de armen gespreid tot de Ranger back up had gevraagd en meerder Rangers kwamen helpen. Deze kalmeerden de eerste Ranger gaven Greg en Pam toelating om hun jacks aan te trekken en na veel gepalaver door te rijden. Zo ver het verhaal. Greg gaat nog een klacht indienen bij zijn congresman, zo gaat dat in de USA bij problemen met de overheid.    Read more

    See translation
  • TravelerWestern USA 2002
    Day 22

    Boulder

    September 30, 2002 in the United States ⋅ ☀️ 20 °C

    Vreselijke nacht gehad, veel treinen en om 23,43 u begon er water te lopen, we dachten in de kamer boven ons. Toen om 0,30 u de vermeende douche nog steeds liep belde ik de receptie op. Zij deed nazicht en er bleek geen douchen te lopen. Om 1u ik terug naar de receptie deze keer persoonlijk gegaan, ze kwam mee om te luisteren, inderdaad er liep duidelijk water. Een lopend toilet of zo? We kregen een kamer aangeboden en mochten onze spullen in de lawaaierige kamer laten staan. Nu hielden alleen de treinen ons nog wakker: zij toeteren aan iedere straat/overweg omdat er geen slagbomen staan.
    Na ’t ontbijt terug op weg, je merkte dat we in een grotere stad waren met heel wat industrie. Daarna werden de landschappen weer vertrouwd, we naderden de Rocky Mountains weer en dat zijn fabelachtige zichten!
    Terug aan de Grand Tetons leek het soms wel. We zitten tussen 8000 & 9000 ft en de bergen lijken hoger door het klimmen en dalen. Veel vakantiehuisjes, blijkbaar komt heel Denver hier op verlof. We genieten van de herfstkleuren die nu heel zichtbaar worden.
    Boulder heeft een heel gezellige winkel- wandelstraat en omdat het zo goed weer is nemen we een Ben&Jerry’s ijsje en genieten in de herfstzon, nog een tapbiertje bij Antica Roma en al vlug waren onze 2 uurtjes van de parking meter om.
    Terug de warme auto in en in de drukte van Denver van Interstate naar Interstate goed op de weg letten en de borden in ’t oog houden. Ik was uitgeput toen we op de kamer waren. Dirk ging nog even de omgeving verkennen, voor mij een bruistablet en een uurtje op bed.
    Veel was er niet rond het motel maar een Mexicaans restaurantje leek ons leuk. Vrij gezellig ingericht “Los Potreros Colorado”
    We namen een Margarita, dan soep, Ribeye voor Dirk en New York steak voor mij, het probleem was dat ze alles tegelijk brachten! Even proeven van de soep, dan de steak eten en dan de rest van de koude soep. Eigenlijk smaakte onze picknick van ’s middag met kip, verse tomaten en koningsbroodje ons toch beter.    Read more

    See translation
  • TravelerWestern USA 2002
    Day 21

    Cheyenne

    September 29, 2002 in the United States ⋅ ☀️ 17 °C

    Vandaag weinig miles te doen dus tijd voor een uitgebreid ontbijt in Kitty’s Grill. Burrito voor Dirk, eggs over easy voor mij. Burrito = gevulde taco met worstjes, geraspte aardappeltjes, ei, ajuin en paprika. geserveerd met 3 sausjes: Sour crème, guacamole en zachte chilisaus. Veel te veel voor mij.
    De afstand tussen Chugwater en Cheyenne is slechts 41 mijlen dus deden we express een omweg. De weg was zo eenzaamst de bestuurders goede dag zeiden in het voorbijrijden. Mooie kloof gezien, mooie ranches en af en toe mesa’s.
    Een mesa is een berg vaarvan de top breder is dan de hoogte. Alle the way to Cheyenne, State Capitol of Wyoming. Op zondag zo verlaten als een spookstad! Beetje window shopping en strolling around, vergeet het maar, één winkel open de Dirk kocht toch we cowboy boots zeker! Onze duurste uitgave tot hier toe.
    In een bar konden we eindelijk eens een goede pint pakken, want we moesten niet meer de baan op. Deze dag was onze reservedag omdat je bij rondrijden niet goed kan inschatten waar je eindigt op het einde. Picknick op de kamer met Subway sandwiches.    Read more

    See translation
  • TravelerWestern USA 2002
    Day 20

    Via Fort Laramie naar Chugwater

    September 28, 2002 in the United States ⋅ 14 °C

    De beste Super 8 tot hier toe: goed onthaal, ruime kamer, grote gezellige ontbijtzaal EN ontbijt met brood, kaas en fruit!!
    Naast het motel lag de Mammoth Site, na even aarzelen we bezochten reeds de dinosaurs, gingen we binnen. Het was zeer interessant!
    Men weet meer van de leefomgeving, de dood en de omgeving van de mammoets dan van de dinosauriërs.
    Alle aarde in deze omgeving is rood, alleen hier bij de opgraving is ze geel, vroeger was hier een basin, een inzakking waar mammoets kwamen drinken. Zij sukkelden soms in het water en konden er niet meer uit.
    In 1974 begon men met een nieuwbouwproject en men vond al vlug kolossale beenderen. De zoon van de eigenaar had toevallig juist over de mammoets geleerd en nam enkele beenderen mee naar de leraar. Toen ging het vlug, de gemeenschap van Hot Springs kon tegen aankoopprijs de grond terugkopen en ontwikkelden zelf deze Paleontologic Site. Geen inmenging van de Nat. Park society gewenst, zo beheren ze zelf alle rechten.
    In juli wordt er gegraven en ze hebben nog 45 ft onder het huidige niveau waar beenderen zitten!
    Daarna rond 10,30u verder in een landschap dat eerst groen-rozig is, van de rode ondergrond, zachtjes uiteinde in het gekende limestone geel. 360 km aan één stuk. Eerst nog vrij lawaaierige betonbaan in South Dakota en op de grens met Wyoming: asfalt, wat veel aangenamer is. Grasland met stippen die van naderbij koeien blijkt te zijn. De ingang van een ranch met aanduiding 12 mijl! We zijn in Buffalo grasland, nu ingenomen door de koeien i.p.v. de buffalo’s. Veel windmolens die water opkomen en eindeloze vergezichten.
    Tegen 14u naderen we Fort Laramie, we stoppen aan een oude tranig post en we merkten meteen dat het hier over jagers ging, de vellen van zowat alle wilddief hingen tegen de wand: vossen, wolven (witte en bruine vachten) nertsen, stekelvarkens en wasberen. En niet eens duur! Toen ik vroeg of de raccoon (wasbeer) zeldzaam was moest de uitbaatster lachen en zei dat deze dieren een plaag zijn! De pelzen waren zo zacht en zo mooi en er waren er zo veel dat ik tegen onze principes in een raccoonpels kocht! Foei!!
    Fort Laramie zelf was de moeite weer waard, er is veel gerestaureerd en men kan zich een voorstelling maken hoe alles was toen in 1860..
    Het is geen fort zoals wij ons dat voorstellen meer een verzameling van gebouwen waar soldaten, indianen en immigranten handelden en rust hielden alvorens verder te trekken over het Oregon trail. Het fort heeft maar 26 jaar dienst gedaan, toch trokken hier 500.000 mensen voorbij.
    Het dodental door ziekte bedroeg 35.000 personen, door de Indianen werden er 350 mensen gedood.
    Onze reis ging verder naar Chugwater, onze volgende overnachtingsplaats, een echt boerengat met enkele huizen, een echte soda fountain en geen bar met bier. Bij de soda fountain dachten we een biertje te kunnen kopen , niet dus, alleen als we het buiten opdronken en daar was het net iets te fris voor. Een soda is lekker en speciaal: een ijsje met soda-water gemengd en verschillende siroop smaken. Goed gemixt en in een hoog glas geschonken. Echt jaren ’50, alleen mijn petticoat ontbrak ;-)
    (een petticoat is een wijde rok uit de jaren 1950 met brede onderrokken, cool om te jijven!)
    We konden gelukkig wel aan de Interstate 25 een Grill vinden waar we konden eten, spaghetti met meatballs voor Dirk en een hamsteak voor mij. De soda zat nog in mijn maag en ik moest, voor de 1e keer, een doggy bag vragen.
    We waren vrij vroeg op de kamer en er begon juist een film ‘The green mile’ ik wist dat dit een goede film was en samen met Dirk gingen we er gezellig voor zitten, een Bud binnen handbereik. Twee uur later zaten we nog te zien: 10’ film en dan 5’ reclame.    Read more

    See translation
  • TravelerWestern USA 2002
    Day 19

    Mount Rushmore

    September 27, 2002 in the United States ⋅ ⛅ 14 °C

    Dirk werd wakker met de herinnering aan een mooie droom, we waren terug op Snow Shoe met Peggy en Stefaan en als cadeau had Dirk een eierkoker voor Agnes, Grappig!
    We vertrokken via de Spearfish Canyon SB. een panorama van hoge kliffen in Madison Limestone, een grijzige rots en Douglas sparren met eiken en aspen ertussen. In plaats van de US HW 385 moesten we een retour volgen over gravelweg 227, het was weer even of we waren terug in Crested Butte (vrijdag de 13e!) Gelukkig was de weg verbreed, goed aangedamd en het was droog. Op het einde van de omleiding terug op de HW 385 kwamen we een garage annex giftshop jaren 1950 tegen. Hier vond ik nog een echt colaflesje ‘Betty Boop’ model en Elvis souvenirs. Door de verzorgde dennenbossen met sappige weiden ertussen schoten we goed op. De zon was nevelig maar de temperatuur aangenaam. Onderweg reden we voorbij Pactola lake een sfeervolle omgeving. We stapten af aan het visitor center en deden een praatje zoals gewoonlijk. De man achter de balie vroeg of we 8 buks wilden uitsparen en wie wil dat niet dus lieten we ons de weg wijzen naar de enige gratis parking aan het Mount Rushmore Nat. Park. Het park zelf is gratis maar de parking kost 8 $, dus deze tip was leuk meegenomen. Onderweg zagen we een dode wasbeer, een nachtdiertje tussen een kat en vos in van grootte. Een slimme dief die in vuilbakken en slecht afgesloten huizen op jacht gaat naar etensresten. We reden ook nog voorbij Sheridan lake een in de 1930er jaren aangelegd reservoir. Dit werd speciaal uitgegraven om als ‘Civil Workers Program’ om werklozen van de grote depressie werk te geven. Zij kregen kost, inwoon en kleding en 20$.
    Mount Rushmore National Memorial kwam stillaan in zicht, toen ik het zag zei ik ‘hoe klein”! Maar ik bedoelde dat de hoofden klein leken in verhouding tot de bergen waaruit ze gehakt werden! Je kent de hoofden uit folders maar nu zag ik de hele indrukwekkende omgeving. We parkeerden de auto zoals aangegeven: gratis en dwaalden over het hele gebied. Gutzon Borglum was de inspirator en koos 4 presidenten uit die het land van koloniale tijden naar de 20e eeuw brachten.
    George Washington, Eerste president van 1789 tot 1797
    Thomas Jefferson, 3e president en mede-opsteller van de ‘declaration of Independence’ van 1801 tot1809
    Abram Lincoln, 16e president die de verenigde staten bijeenhield van 1861 tot 1865
    Theodore Roosevelt, 26e president vernieuwer, bouwer van het Panamakanaal en favoriet van Borglum. Van 1901 tot 1909.
    Je kan het kunst of kitch of zelfs natuurvandalisme noemen het is 100% Amerikaans!
    Bij het verlaten van het park zagen we 2 witte berggeiten, wollige dieren die er een beetje sullig bijlopen maar zeer bedreven klimmers zijn!
    In de fluwelige uitlopers Tussen Hill City en Custers zagen we een kudde bizons, wel 50 stuks en daarna ontelbare holen van prairie hondjes, de beestjes zelf lijken op marmotten maar dan kleiner.
    Even Vòòr Custer bezochten we het Crazy Horse monument in opbouw. Zelfde werkwijze als bij Mt Rushmore maar nog verre van af en 18$ pp entrance fee vonden we iets te veel dus draaiden we terug. Nog een uurtje rijden en we bereikten Hot Springs, naast het S 8 motel was een nieuw steakhouse dat we uitprobeerden: Mushroom soup, 8 oz Bizon steak & French Fries, Sundae ice cream. Lekker en een beetje chic!
    Op de terugweg tevoet zien we een fantastisch droog onweer, op de kamer de gordijnen open en genieten van dit ongewone zicht. Geen regen maar veel bliksem van bergtop naar bergtop en een nachtblauwe hemel.    Read more

    See translation
  • TravelerWestern USA 2002
    Day 18

    Deadwood

    September 26, 2002 in the United States ⋅ 12 °C

    Toot, toot, tooot zo klonk de trein die achter het hotel reed! Elk uur hoorden we er één tot middernacht!
    Terug vertrokken met mist, gelukkig na 2 mijl trok hij helemaal op. Sheridan en elk stadje die naam waardig bestaat gewoonlijk uit een min of meer historic center gewoonlijk Main street. Soms enkele bredere straten die dan uitdeinen in kleine steegjes met meestal witte houten chalets, daarna komen de buitenwijken met eerder grote stacaravans en al dan niet junkyards.
    Soms echte autokerkhoven met de oude auto’s uit de jaren 1950, enkele tractors en versleten machines. Na al deze wildgroei kwam de vlakte, mooie uitlopers van de Black Hills die van zacht fluweel leken. Hier zagen we de eerste antilopen eerst een 6-tal en later grotere groepen. Steeds kuddes van 6 tot 10 dieren met één bok. Bij het naderen van Gilette zagen we een bovengrondse koolmijn, deze mijnen produceren 1/4e van alle Amerikaanse kolen, en 1/3e van de elektriciteit word opgewekt met kolencentrales. Voorbij Gilette zagen we grote en kleine boortorens, je kent dat wel, de perpetuum mobiles, zoals die namaakvogels die in een glas water dippen met altijd dezelfde beweging.
    Een dieseltrein met 120 wagons onderweg was ook machtig om te zien. En een coyote die overliep vòòr onze auto! Naast de weg zagen we de lijken van skunk, fox, porcupine (stekelvarken) en deer: allemaal roadkill!
    Eens we de I 90 verlieten en de HW 14 volgden werd alles veel groener, je zag werkelijk dat we de bergen uit waren en de heuvels waren bebost. Hier wordt ook aan houtwinning gedaan. Van ver zagen we reeds ‘Devils tower’,deze vrij onnatuurlijke klomp steekt 386m boven het landschap uit en zou 60 miljoen jaren geleden ontstaan zijn uit magna dat geen uiteg vond en zo afkoelde in de vorm van een zuil. Door erosie kwam hij geleidelijk te voorschijn. In 1893 werd hij voor het eerst beklommen. Een omtrek van 2 km aan de basis kan afgewandeld worden. Ik vond het niet de moeite waard om deze hike te doen, je hebt geen uitzichtspunt.
    Vandaar op weg naar Spearfish onze volgende S 8. Een koffie en een boterham met gerookte sardientjes vlug binnengespeeld en op weg naar Deadwood. Normaal zouden we dit niet gedaan hebben maar er is een TV serie die zich daar afspeelt en zo weten we dat het een Little Las Vegas is, 80 gambling halls 24/24u open! Niet zo luxueus en kleiner maar je moet toch voorbij de slots om in het restaurant of de giftshop te komen. Op straat geen shows of bezienswaardigheden. Toen we ergens binnengingen voornamelijk voor een foto kregen we onmiddellijk een drankje aangeboden op kosten van het casino! Om dit enigszins te rechtvaardigen stak ik een biljet van One Dollar in de eenarmige bandiet, zoals wij die machines hier noemen, en ik won 8$. Goed hé.
    We namen ermee de trolley die door Deadwood rijdt en toen ik een bord zag naar Mount Moriah Cemetery zag herinnerde ik mij dat Bill Hickok en Calamity Jane, (geen gefingeerde personen) hier begraven liggen. Na een steile klim brachten we een groet aan hun graven op een stemmig kerkhof tussen de bomen. Nog wat dwalen tussen de straten en terug naar Spearfish voor avondmaal en een rustige TV avond.    Read more

    See translation
  • TravelerWestern USA 2002
    Day 17

    Chronology Native Peoples

    September 25, 2002 in the United States ⋅ ☁️ 8 °C

    In het begin was het samenleven op de wijde vlakten mogelijk, er waren verschillende soms rivaliserende Indanen stammen en de blanken trokken ertussen door naar het Westen via trails zoals Oregon trail en Bozeman trail.
    In deze streken leefden de Indianen zoals Crow, Shoshone, Nez Perce, Cheyenne en anderen van de Buffalo jacht. Stammen aan de kust leefden van visvangst en in andere plains (vlakten) van Elken. De Indianen gebruikten alles van de dieren. Toen er meer en meer blanken kwamen en zich begonnen te settelen op dagafstand van elkaar werden forten opgetrokken om de trails en de settlers te beschermen en de Indianen werden teruggedrongen in de Badlands en later in reservaten. Het eerste grote verzet was in 1850: The Missouri Massacre. Een aanval van Indianen op een blank stadje waarbij een 100-tal doden vielen. Een raid van de cavalerie volgde op willekeurige Indianen, na verschillende schermutselingen kwam men tot onderhandelingen. Er kwam een vredesverdrag maar zonder de Cheyenne en de Sioux die vroegtijdig de onderhandelingen verlieten. Het verdrag werd algauw geschonden door de blanken en de wederzijdse slachtpartijen begonnen opnieuw met wisselende kansen. Rond 1870 begon men de forten te ontruimen en de Indianen dachten gewonnen te hebben maar niets was minder waar: de soldaten werden opgeroepen om de aanleg van de transcontinentale spoorweg te beschermen. Deze spoorweg maakte de trails overbodig en de aanvoer van blanken verhoogde nog! De Indianen werden verder teruggedrongen en de grenzen werden vastgelegd. Ook voor de Cheyenne en de Sioux. Toen er in 1874 goud gevonden werd in de Black Hills, midden in het Indianengebied, dacht de US regering dit vlug te regelen via onderhandelingen. Dit was echter één grens te ver overschreden en de charismatische chief “Sitting Bull” kreeg eindelijk de verdeelde stammen bijeen voor een groot verzet en 9000 mensen waarvan 4 à 5.000 krijgers trokken richting Little Big Horn.
    Aan de andere zijde verzamelde Generaal Custer, een veteraan van de burgeroorlog, zijn troepen. In juli 1876 troffen zij elkaar in Little Big Horn.
    Door tactische vergissingen van Custer werd het leger in drie verdeeld waarvan al op 24 juli de eerste groep werd overwonnen. Op 25 juli trok één groep naar het Indianenkamp onderaan de de rivier en Custer met de 7e cavalerie vocht bovenaan het kamp: allen werden in de pan gehakt. Voor de Indianen was het een verbeten gevecht zij hadden geen andere toekomst bij een evt nederlaag.
    In 1879 werd het laatste vrije Indianen kamp bij verrassing genomen, platgebrand en alle voorraden vernietigd. Alle 5.000 paarden werden doodgeschoten een de overlevende Indianen werden gedwongen te verhuizen naar reservaten. Daar hingen zij volledig af van de genade van de veelal corrupte blanke Indian Reservate Managers. Tot op heden heerst er armoede op de kale vlakten die de Indianen toegewezen kregen.
    Er zijn uitzonderingen zoals het Navajo reservaat dat achter de Grand Canyon hun gebied hebben en vele toeristen ontvangen.    Read more

    See translation
  • TravelerWestern USA 2002
    Day 17

    Little Bighorn

    September 25, 2002 in the United States ⋅ 4 °C

    Een beetje vroeger dan gewoonlijk gingen we ontbijten, op speciaal verzoek een zacht gekookt eitje! vermits men dat hier niet kent was het behelpen: een kaarsenhouder als eierdopje en uitvissen hoe lang een zacht gekookt eitje moet koken, hier op deze hoogte. Voor het eitje was dit 6 min. water kookt al op 80° C en alles moet langer opstaan, dus voor aardappelen die normaal op 20’ klaar zijn moet je 40’ rekenen.
    We namen van iedereen afscheid en wisselden adressen uit. Er hing een dikke mist, we geraakten goed beneden en zagen nog een moose en haar jong de weg oversteken. Terug op HW 14 van Shell naar Burgess Junction begon het te sneeuwen. De mist verergerde tot eenzicht van amper 10 m. Afgewisseld met sneeuwvlagen reden we de 25 mijl lange scenic byway zonder ervan te kunnen genieten. Het was 0° C. In Dayton waren we de laatste graniet pass over en de Bighorn Mountains door gereden. De weg naar Historic Garryowen was een makkie, 65 mijl/u op de I 90, even Montana in. We bezoeken de battlefields van Little Bighorn en het museum.
    Na het bezoek reden we terug naar Wyoming, rond 15,30u konden we inschrijven in Super 8 te Sheridan. Dit gaf ons ruim de tijd om Sheridan te verkennen. Mint Bar ws een café met grote bar zoals we eerder zagen in Williams. Toen de bardame hoorde dat we van België kwamen gaf ze een folder met uitleg en zei dat de bar van 1907 was. Ze veronderstelde dat onze café’s wel veel ouder zouden zijn. Ik stelde haar gerust en zei dat onze oudste kroegen van inrichting uit de jaren ’20 van vorige eeuw stamden.
    Agnes had Oliver’s aangeraden als een goed restaurant. Dus we probeerden het uit. Een lekkere kom (Ossenstaart?)soep, grillen sirlion voor Dirk en saloon voor mij. Beetje Oosters-Amerikaans getint, niet te veel maar lekker. Het brood werd geserveerd met een bordje olijfolie en balsamico azijn, dit maakte net een modern schilderij. De cappuccino kon beter maar ons buikje as goed gevuld. Om 22u naar bed.    Read more

    See translation
  • TravelerWestern USA 2002
    Day 16

    Crows

    September 24, 2002 in the United States ⋅ 3 °C

    In een boek van Howard Terpning, die ik in de vrije tijd las, stond het volgende over de Crow Indians: In de 19e eeuw waren de Crows ondanks hun status van niet-vijandelijke native peoples er niet vies van om alles te stelen waar zij hun hand op konden leggen. Goederen, geweren of paarden. Zij beschouwden dit als hun recht omdat de blanken hun territorium doortrokken, als een soort tol.
    Crows werden gegeerd als scouts (gidsen) omdat zij zo stamgebonden waren dat ze er geen bezwaar tegen hadden om de soldaten naar andere stammen te leiden. Crow scouts verwittigden gen. Custer over het gevaar dat hij tegemoet ging op Little Big Horn, hij verkoos niet naar hen te luisteren met gevolg dat hij in de pan gehakt werd en stief op dit slagveld.

    Afgelopen winter kwamen twee Crow Indianen binnen in de lodge, stinkend uren in de wind naar uitwerpselen. Zij waren al gesignaleerd in de buurt. Een uitleg over prospectie en jagen die niet klopte gaf hun de gelegenheid om poolshoogte te komen nemen aan de Lodge. Later bleek dat zij twee (beschermde) mountain lions hadden geschoten en dat zij al verschillende keren in de gevangenis hadden gezeten voor stropen. De geur van uitwerpselen was waarschijnlijk geur-camouflage. Deze Crows willen (kunnen) zich niet aanpassen aan de regels van het reservaat en verlaten dit om te trachten hun oude leefwijze terug op te nemen.    Read more

    See translation
  • 2024© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Blog
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Support
  • Legal notice
  • English