Kanada en Alaska winter

Ons het opgestaan en Mendenhall gletser toe gery. Dis darem baie naby. By die gletser het ons uitgeklim en gestap na die gletser toe (wel, nie heeltemal nie, net nader, want die ys het baie water bo-op, agv die reën en dis glo nie veilig om op dit te loop nie. Ons het gestap tot waar ons kan. Daar was 'n groot stuk gletser wat afgebreek het, en in die verte is 'n waterval wat nog loop. Dit bly ongelooflik mooi. By die gebou bo die gletser is 'n rooi leertjie wat net daar lê vir as iemand inval. Ons het ook gou agtergekom mens moenie die gladheid van die ys onderskat nie en val gebeur vinnig. Veral as mens nie sneeuskoene aanhet nie. Die non-slip sole help net 'n bietjie, maar nie op die ys nie. Mens moet skoene met 'spikes' aantrek, of sulke kettinkies oor mens se skoene wat spikes aan die onderkant het.
Daarna is ons terug Fred Meyer toe om te kyk vir skoene om die Polar bear dip te doen, want die strand is glo vol klippe. Ons is toe na Auke recreational park om die polar bear dip te doen. Dis 'n nuwejaarstradisie in baie dele van Alaska. 13:00 op 1 Januarie hardloop almal in die see in en kom weer uit. Jy mag nie langer as 2 minute binne bly nie (jy wíl ook nie, glo my) want dan is dit gevaarlik. Daar is mense van die brandweer departement wat seker maak almal is veilig.
Mens begin uittrek en regmaak by so 2 minute en dan is daar 'n 10 sekonde count down en dan hardloop almal in die see in en hardloop uit. Ek kon nie my voete voel nie. Dit was mal koud. Bo by die hut trek ons toe weer aan en gaan kar toe, verby 'n Totem pole wat al baie lank daar staan, maar onlangs gerestoureer is.
Ons ry toe en gaan eet by die 'Hanger', 'n oulike restaurant op die hawe met 'n vliegtema. Daarna ry ons deur Juneau en al die pad suid tot die pad stop. Daar is 'n 2 myl area met bordjies wat sê 'Avalanche area, do not stop for 2 miles' en dan is daar 'booms' wat seker toegemaak word as daar 'n avalanche was. Die bome staan almal bietjie skeef en mens kan sien daar is klomp bome wat omgeval het. Die huise is teen baie skerp opdraendes en afdraendes gebou. Ek weet nie hoe ry hulle karre daar as dit so ys nie.
Terug in die dorp het ons oor die brug na die anderkant gery. Hier is baie meer huise en woonstelgeboue, so ek neem aan dis waar meeste mense bly.
Ons gaan toe terug Fred Meyer toe om geskenkies te soek, want hulle het 'n oulike geskenke afdeling. Ek sien toe ons vlug vir vanaand is gekanselleer, so ons ry toe lughawe toe om te hoor wat aangaan. Alaska airlines sê darem is ons deel van die vlug nie gekanselleer nie. Die vlug was van Seattle na Ketchikan na Sitka en dan na Juneau, maar hulle kon nie in een van die ander 2 plekke land nie, so almal is nou in Juneau tot die volgende oggend, want hulle was reeds in die lug toe hulle nie meer kan land nie.
Ons gaan maak toe die kar vol 'gas'. Wel... probeer. By die eerste vulstasie is nie enige iemand wat werk nie, so ek vra toe die man wat langs my petrol ingooi of hy my kan help. Hy was baie gaaf, maar die kaarte wou nie werk nie, want hulle kort 'n zip kode. Hy sê toe hy sal sommer betaal vir my petrol, maar sy kaart wil toe ook nie werk nie. Hy sê toe ons moet agter hom aanry en hy vat ons na 'n vulstasie waar iemand werk. Daar het ons gelukkig reggekom.
Van daar af is ons terug lughawe toe, waar ek die kar net in die parkeer area gelos het met sy sleutel in 'n spesiale houertjie (ek neem aan dis soos die kaarthouers wat seine blok) want die kar sluit homself, maar nie as die sleutel nog in hom is nie. As die sleutel in die houertjie is sluit hy ook homself. Michelle kom haal dan die kar wanneer sy kan.
Die lughawe is klein en ons is vinnig deur alles. Die vliegtuig is lekker leeg so ons het baie spasie. In Anchorage kom laai Chris en Carla, by wie ons gaan bly, ons op. Ons het op couchsurfing plek gekry by hulle en gaan sommer by hulle self 'n kar huur.
Chris het aviation management geswot, maar hy en Carla verkoop nou huise. Sy is van Venezuela en hy lewe nog sy hele lewe in Alaska.Read more