Reset search
WereldbollieWereldbollie
SatelliteEdit route
Hij: Maarten - trailrunning - voetbal - natuur - reizen - ziet het leven door een roze bril
***
Zij: Crazy cat lady Vé
dieren - lezen - lopen - lachen - slapen - chocolade
***
Wij: noemen elkaar Bollie en reizen een jaar de wereld rond Read more Belgium
  • TravelerBelgië
    Day 1

    Terug thuis!

    June 13, 2019 in Belgium ⋅ 🌫 16 °C

    We zijn weer in België! Na een warme ontvangst van onze familie, voelen we ons direct weer thuis.

    Al wordt het toch wel aanpassen. We zien België gewoon als land nummer 10 van onze wereldreis, waar we wat langer zullen blijven dan in de vorige landen... :-)Read more

    See translation
  • TravelerEcuador
    Day 12

    Kosten Ecuador

    June 12, 2019 in Ecuador ⋅ 🌫 24 °C

    Op amper 12 dagen gaven we €3746 uit, omgerekend €312 per dag.

    Transport kostte ons het meeste. €370pp voor een retourvlucht naar de Galápagos en €570pp om terug naar België te vliegen. Tussen de verschillende eilanden verplaatsten we ons met een ferry die $30pp per rit kost.

    Voor activiteiten betaalden we €57 per dag. Veel zaken waren gratis, de snorkeltours daarentegen waren duur: 2 keer betaalden we $120pp voor een dagtrip.

    Aan eten en drinken gaven we €40 per dag uit. In de lokale restaurants kan je voor $5 een vullend menu krijgen met soep en hoofdgerecht. Op de meer toeristische plekken betaal je al snel tussen de 20 en 40 dollar per persoon.

    Voor een slaapplaats telden we gemiddeld €24 per nacht neer.    Read more

    See translation
  • TravelerEcuador
    Day 12

    Bye bye Ecuador!

    June 12, 2019 in Ecuador ⋅ 🌫 29 °C

    Eigenlijk moeten we zeggen: “bye bye Galápagos” want van het vasteland hebben we niks gezien behalve ons hotel en een winkelcentrum.

    Op 7 dagen (en 2 reisdagen) hebben we ongelofelijk veel dieren gezien. Het snorkelen tussen de grote zeeschildpadden, stoere haaien en rustige roggen was surreëel. Aan land observeerden we stekelige leguanen, grappige pelikanen en vele vogels die we nog nooit gezien hadden.

    De eilanden zijn stuk voor stuk kleine paradijzen. Langs de kust genoten we van de tropische witte stranden en een verfrissende duik in de zee. Hopen zeeleeuwen en krabben kwamen tevoorschijn van tussen de zwarte lavarotsen. Het binnenland bestond dan weer uit mooie meren, cactusbomen en groene bossen.

    Een beter afsluiter van onze wereldreis hadden we ons niet kunnen wensen!    Read more

    See translation
  • TravelerEcuador
    1
    Day 4

    Galápagos deel 2

    June 4, 2019 in Ecuador ⋅ 🌫 25 °C

    Na 2 dagen op Santa Cruz nemen we de ferry naar Isla Isabela. Op de steiger ligt het vol van de zonnebadende zeeleeuwen die de grappigste geluiden maken. We wandelen er voorbij naar hospedaje Sarita waar we even bekomen van de hevige boottocht. Daarna gaan we op verkenning. Het strand ligt op amper 200m van hier. Het is zo’n typisch parelwit tropisch strand dat je in de boekjes ziet. En er is helemaal niemand! Het strand loopt dan ook kilometers door, dus het volk kan zich mooi verspreiden.

    Na de lunch gaan we op zoek naar flamingo’s. Een houten pad kronkelt tussen enkele kleine meren en mangroves door. We passeren er een hele hoop leguanen, enkele roze flamingo’s en nog wat andere vogelsoorten. Het pad eindigt aan een kweekcentrum voor reuzenschildpadden. Indrukwekkende dieren zijn het. Nog veel groter dan de waterschildpadden waartussen we gesnorkeld hebben.

    De volgende dag huren we snorkelgerief en stappen we naar Concha Perla. In deze kleine baai, vlak aan de haven, duiken we het water in met een tiental andere toeristen. Geen schildpadden hier, maar wel veel vissen en een gigantische rog. Tot mijn verbazing zie ik plots een pinguïn in het water duiken. Ik kom boven water om Vé te waarschuwen, maar eer ik terug onder ga is het beestje al verdwenen. Jammer. Daarna ploffen we ons op een strand. Beach time!

    Ook op Isabela blijven we maar 2 dagen. Een ferry brengt ons terug naar Santa Cruz en enkele uren later stappen we op de volgende boot naar San Cristóbal. Tientallen zeeleeuwen en krabben verwelkomen ons op de pier van Puerto Baquerizo. We boeken direct een snorkeltour voor de dag erop. Hopelijk wordt die even mooi als onze eerste!

    Met een groep van 9 snorkelaars, 1 duiker en gids Dennisse stappen we in een boot. Na 40 minuten varen komen we aan de rotsformatie Kicker Rock (de Engelse naam) of Leon Dormido (in het Spaans). Je hebt toch wat verbeelding nodig om er een schoppende schoen of een slapende leeuw in te zien.

    Iedereen trekt zijn wetsuit en snorkelmateriaal aan en dan vertrekken we voor een eerste sessie van 1 uur. Het water is hier een heel pak dieper dan op onze vorige tocht. Tussen de 10 en 20 meter. We zwemmen door een smal kanaal tussen de rotsen waar we al heel wat vissen en een eerste zeeschildpad zien. Er zouden hier ook babyhaaien moeten zitten maar die zijn wellicht aan een siësta bezig.

    In het brede kanaal wat verderop hebben we meer succes. Eerst zien we 4 gevlekte adelaarsroggen en dan een zwartpuntrifhaai en een hamerhaai. Wat een beesten zeg! We kruipen terug aan boord en doen een klein toertje om wat vogels te spotten. Er vliegen veel pelikanen, red footed boobies en fregatvogels rond. De mannetjes van deze laatste soort kunnen een opvallende rode blaas maken van hun keel, maar dat doen ze alleen in de paartijd. Deze vogels stelen trouwens vis van andere soorten omdat ze zelf niet kunnen duiken in het water. Hun verenkleed is niet waterafstotend waardoor ze niet kunnen opstijgen als ze in de zee terechtkomen.

    Tijd voor een tweede snorkelpartij. Deze keer aan de andere kant van Kicker Rock. We zien tientallen zeeschildpadden, een school tonijn en nog 2 hamerhaaien. Dan meert de boot aan op Playa Cerro Brujo, een van de mooiste stranden van het eiland. We wandelen een halfuurtje rond met Dennisse. In een ondiepe plas liggen enkele zeeleeuwen te spelen. Wat meer naar het binnenland ontdekken we een mooie oranje-bruine lagune tussen het vulkanisch gesteente. Daarna krijgen we nog een halfuurtje vrije tijd om te zwemmen of te zonnen en dan keren we terug naar Puerto Baquerizo. Alweer een geslaagde snorkeltrip!

    De dag erop verkennen we het eiland op ons zelf. We wandelen langs een standbeeld van Charles Darwin naar Playa Mann. Daar spelen zeeleeuwen in de zee of liggen ze gezellig tegen elkaar genesteld op het strand. Iets verderop ligt Playa Punta Carola verscholen tussen de struiken. Het contrast tussen het witte zand, de zwarte rotsen en de verschillende tinten blauw in het water is prachtig. We zien een reiger in actie die een kleine leguaan probeert op te eten. Het diertje spartelt fel tegen maar kan uiteindelijk niet ontkomen aan de sterke bek.

    Een smal paadje loopt van het strand naar Cerro Tijeretas. Deze heuvel is vernoemd naar de fregatvogels (tijeretas in het Spaans) die hier regelmatig rondzweven. We hebben een mooi uitzicht op de stranden in de omgeving. Ik wandel nog even door naar een laatste strand, Playa Baquerizo.

    Daarna keren we terug naar Playa Mann, waar we ons in het zand ploffen. De eigenaar van een terras jaagt enkele zeeleeuwen weg om te kuisen, waardoor de beestjes vlak bij mij komen zitten. Zalig toch, dat je her gewoon tussen die dieren kan vertoeven. Ze hebben geen schrik en de kleinste van de hoop komt zelfs eens aan onze sletsen ruiken vooraleer hij het water in waggelt.

    De laatste dag trek ik erop uit naar Playa La Lobería. Vé doet ondertussen een siësta op de kamer. Ook dit strand past weer perfect in het rijtje “tropische witte stranden met azuurblauw water en vulkanische rotsen”. Er ligt heel wat volk te snorkelen of te zonnen op het zand. Ik stap nog een kilometer verder naar Las Negritas, een afgelegen uitkijkpunt op een hoge klif.

    De golven slaan woest in op de kust waar krabben en leguanen op de rotsen kruipen. Een mooie vogel met rode kringen rond de ogen ligt te rusten op enkele meters van mij. Boven het water cirkelen 2 elegante roodsnavelkeerkringvogels. Ze lijken op witte meeuwen met een rode bek, zwarte oogschaduw en een hele lange fijne staart. Ik geniet een minuut of 10 van de rust en keer dan terug naar La Lobería voor een frisse duik in het water.

    Na 7 dagen springen we terug op het vliegtuig richting Guayaquil. De Galápagos zijn een echt paradijs! We gaan dit bezoek niet snel vergeten…

    Nog een laatste filmpje: https://photos.app.goo.gl/ehK7HjACVFPepejY7    Read more

    See translation
  • TravelerEcuador
    Day 3

    Apps voor op reis

    June 3, 2019 in Ecuador ⋅ ☁️ 22 °C

    Even een tussendoortje. Op onze wereldreis hebben we gebruik gemaakt van heel wat apps op onze smartphone en tablet. Misschien zit er wel een tussen die jullie nog niet kennen, en kunnen uittesten op een volgende reis. Eerst geven we een kort overzicht per categorie, daarna lijsten we alle apps alfabetisch op en leggen we uit wat ze doen.

    Overnachtingen boeken: Airbnb, Booking.com en Rankers Camping NZ
    Restaurants en touroperators zoeken: TripAdvisor
    Navigatie app: Maps.me
    Opslaan van documenten en foto’s: Dropbox en Google Foto’s
    Blog om onze reisverhalen te delen: FindPenguins
    Video’s maken: Quik
    Vertaal app: Google Translate
    Goedkope vluchten zoeken: Hopper
    Liedjes herkennen: Shazam
    Communicatie: Skype en WhatsApp
    Omrekenen munteenheden: XE Currency Convertor
    Taxi app: Yandex

    Airbnb

    Soms sliepen we niet in hotels maar in kamers of appartementen van particulieren die we vonden op Airbnb. Vooral in grotere steden is het aanbod groot. Prijzen liggen soms een stuk lager dan die van hotels terwijl de kwaliteit van de kamers altijd goed is. Elke woonst krijgt een score van mensen die er verbleven hebben. Omgekeerd krijg je als gast ook een beoordeling van de eigenaar na je verblijf. Zo kunnen toekomstige verhuurders je ook screenen voor een verblijf in hun eigendom.

    Booking.com

    In onze ogen de gemakkelijkste app om hotels te boeken. Je typt gewoon de stad in waar je wil verblijven en krijgt direct een groot aanbod. Alle hotels krijgen een score op 10 op basis van recensies van andere gasten. Reserveren kan in een paar klikken. Meestal hoef je zelfs geen kredietkaart details op te geven en betaal je wanneer je aankomt of vertrekt uit het hotel. Ook zeer handig: de reserveringsbevestiging is offline beschikbaar in de app, zodat je geen internet nodig hebt wanneer je aankomt in je hotel.

    Dropbox

    Via deze app kan je bestanden in de cloud op te slaan. Hier houden we van alles bij: onze financiën, teksten voor de blog, reisgidsen, kopies van documenten van thuis,… Je kan alles offline beschikbaar maken zodat je documenten kan openen zonder internetconnectie.

    Findpenguins

    Vé vond deze blogapp na wat research en we zijn er tot nu toe heel tevreden over. Je maakt een profiel aan en dan wordt automatisch een website gecreëerd langs waar men je kan volgen. Familie en vrienden hoeven dus niet per se de app te downloaden. Als je dat wel doet, heb je meer opties zoals meldingen wanneer wij iets nieuws toegevoegd hebben.
    Een post maken is heel eenvoudig. Je voegt wat tekst toe, enkele foto’s, en je kiest de locatie op de wereldkaart. Je kan de app volledig gratis gebruiken. Wij betaalden 20 dollar voor een jaar waardoor we 10 foto’s per post kunnen toevoegen in plaats van 6.

    Google Foto’s

    Als je een jaar op reis bent, trek je heel wat foto’s. Om deze veilig op te slaan in de cloud gebruiken wij Google Foto’s. Foto’s van onze smartphone worden automatisch opgeslagen wanneer we verbonden zijn met wifi. Foto’s van onze fotocamera zetten we over op onze tablet waarna hetzelfde gebeurt. Verder maken we dan albums per land zodat het allemaal een beetje overzichtelijk blijft. Ook voor onze filmpjes hebben we een apart album en de links daar naartoe gebruiken we in onze blog. Er is geen limiet (als je onder een bepaalde fotoresolutie blijft) dus je kan oneindig veel foto’s opslaan op je account.

    Google translate

    Een beetje Spaans spreken we ondertussen wel. Russisch en Mongools, dat was andere koek. Onze eerste gastvrouw in Kazachstan sprak geen Engels en dus communiceerden we constant met Google Translate. Zij sprak iets in in het Russisch, Google sprak dan tegen ons in het Engels. En omgekeerd. Zinnen of woorden die je vaak gebruikt kan je opslaan als favorieten zodat je die niet steeds opnieuw moet vertalen. De vertaling was natuurlijk niet altijd 100% correct en leidde soms tot hilarische gesprekken.

    Je kan ook gewoon typen wat je wil, in plaats van te spreken. Voor het inspreken heb je connectie met internet nodig, voor het typen hoeft dat niet. Je kan de gewenste taal downloaden waardoor alles offline kan. Daarnaast is er nog een futuristische optie. Je richt de camera van je gsm op een woord of tekst, en Google Translate vertaalt het onmiddellijk. Je kan er ook een foto van trekken en kiezen welk stuk tekst je wil vertalen. Een straf staaltje technologie.

    Hopper

    Deze app voorspelt op welke moment je best een vliegticket boekt. Er wordt rekening gehouden met prijsstijgingen en -dalingen uit het verleden om je een goeie inschatting te geven. Hopper zegt dan bijvoorbeeld: “De prijs is nu €600. Wacht nog 4 weken, de prijs zal dalen tot €450. Je kan natuurlijk nooit zeker zijn dat het volledig correct is maar wij vinden het wel een goeie richtlijn. Via de websites Momondo of Skyscanner zoeken we dan verder wie de goedkoopste vlucht aanbiedt.

    Maps.me

    Onze gps op deze reis. Er zijn vele gelijkaardige apps zoals Google Maps en OpenStreetMap. Wij kozen voor maps.me omdat het volledig offline werkt en niet veel data verbruikt. Wanneer je verbonden bent met internet download je de kaart van de stad of het land waar je naartoe gaat. Voor de rest kan je alles offline doen. De kaarten zijn zeer gedetailleerd en je vindt er echt alles op terug. Luchthavens, hotels, restaurants, openbare wc’s, snelwegen,… Zelfs de kleinste wandelpaadjes in het midden van de jungle.

    De grote sterkte is het “open data” concept, wat wil zeggen dat gebruikers zelf locaties kunnen toevoegen en alles dus vrij precies is. Heel af en toe stond iets verkeerd aangeduid, of gaf de app niet de snelste route aan naar een locatie. Maar al bij al zijn we heel tevreden van deze app die we echt elke dag gebruikten.

    Quik

    Een supereenvoudige app waarmee we al onze video’s gemaakt hebben. Zowel beschikbaar voor smartphone als voor tablet. Je kiest enkele filmfragmenten en knipt ze op de juiste lengte. Daarnaast kan je foto’s toevoegen vanop je tablet, smartphone of vanuit de cloud. Quik kan je ook helpen bij je muziekkeuze want er zitten heel wat nummers standaard in de app. Verder kan je nog effecten toevoegen of overgangen tussen foto’s aanpassen. Heel intuïtief en gemakkelijk in gebruik.

    Rankers Camping NZ

    Deze app gebruikten we specifiek op campings te vinden in Nieuw-Zeeland. Op de meeste plaatsen mag je namelijk niet wildkamperen dus zochten we steeds een plekje met behulp van Rankers. Je ziet van elke camping de locatie, prijsklasse, aanwezige faciliteiten, commentaar van andere gebruikers, de huisregels, enz. Daarnaast toont de apps ook “points of interest” zoals activiteiten in de buurt, supermarkten en geldautomaten. Als je de kaarten op voorhand download, kan je kan de app volledig offline gebruiken.

    Shazam

    Tijdens het reizen vinden wij het leuk om herinneringen te verzamelen. Niet alleen voor het oog (foto’s trekken, souvenirs kopen, bloemetjes of schelpen rapen,…) maar ook voor het oor. Wanneer we een leuk liedje horen, zetten we de Shazam app aan en die geeft ons de auteur en titel binnen de 10 seconden. Zo leren we lokale muziek kennen die we achteraf opnieuw kunnen beluisteren. Het was jullie wellicht al opgevallen dat we enkele lokale liedjes gebruikten in onze video’s op de blog. Dat was telkens te danken aan Shazam.

    Skype

    Handige app om gratis naar huis te bellen, met of zonder videobeelden. Verbinding met internet is natuurlijk vereist.

    Tripadvisor

    Zeer handig om een lekker restaurant te zoeken. Ook hier krijgen alle plekjes een score van andere toeristen. Je kan hun beoordeling lezen en daarnaast zie je foto’s, openingstijden en de locatie van alle restaurants. Op Tripadvisor vind je ook beoordelingen van touroperators, bezienswaardigheden in de stad, busmaatschappijen, hotels,… wat handig is als je uitstapjes wil doen. Je kan er zelfs prijzen van vluchten raadplegen al hebben wij dat nog niet getest.

    WhatsApp

    Een van de bekenste apps om te chatten en bellen. Zuid-Amerikanen zijn er zot van. Hotels en touroperators hebben zelfs liever een WhatsApp berichtje dan een gewoon telefoontje en er wordt heel snel op gereageerd. We zien veel locals hier die niet typen maar eerder lange audioberichten inspreken en zo met elkaar communiceren. Ook voor contact met het thuisfront is dit een handige optie.

    XEcurrency converter

    9 landen, 9 verschillende munteenheden. We moesten regelmatig eens geld wisselen of omrekenen. XEcurrency is een heel eenvoudige app waarmee je dat offline kan doen. Enkel om de wisselkoersen te updaten heb je even internet nodig. Je kan tot 10 munteenheden tegelijk vergelijken. Daarnaast kan je ook de koers over de afgelopen maanden of jaren bekijken.

    Yandex

    Deze taxiservice is de Oost-Europese versie van Uber en gebruikten we vaak in Kazachstan en Kirgistan. Je geeft je huidige locatie in en kiest waar je heen wil. De app vertelt je dan hoeveel het zal kosten en hoe lang het zal duren. Binnen de 5 minuten staat er een taxi aan je deur. Vooral handig omdat ons Russisch niet zo goed is en we dus bijna niet konden communiceren met de chauffeurs. De prijs ligt ook een stuk lager dan die van gewone taxi’s, die toeristen er altijd proberen opleggen.    Read more

    See translation
  • TravelerEcuador
    Day 2

    Galápagos deel 1

    June 2, 2019 in Ecuador ⋅ ☀️ 22 °C

    Onze eerste dag in Ecuador brengen we door in de stad Guayaquil. Van daaruit vliegen we naar de Galápagos eilanden. Spannend! We kijken er echt naar uit. Al die mooie fauna en flora die we daar gaan zien. Na 2 uur landen we al op het eilandje Baltra. Een bus brengt ons naar het smalle, groenblauwe Itacaba kanaal dat we per ferry oversteken. Nu zitten we op Santa Cruz, het eerste eiland waar we zullen overnachten. Een volgende bus brengt ons op 45 minuten naar Puerto Ayora, de meest zuidelijke stad.

    Tijdens het eerste stuk van de rit zien we weinig begroeiing. Alleen enkele grote cactusbomen schieten omhoog uit de grond. Hoe verder we naar het zuiden gaan, hoe groener het wordt. Bananenplantages, palmbomen en hoog gras definiëren het zicht. Af en toe passeren we enkele alleenstaande huizen, tot wanneer we Puerto Ayora bereiken. Slechts 3% van de Galápagos is bebouwd, de andere 97% is bestemd voor de fauna en flora. Hopelijk blijft het zo nog lang!

    We droppen onze bagage in hotel El Pinzon en rusten wat uit na al het reizen. In de late namiddag, rond een uur of 6, trekken we op verkenning uit.
    We wandelen verder langs een straat met vele restaurants en met mooie mozaïeken op de grond. Wat verder komen we aan een klein haventje terecht. Een zeehond ligt op een bankje te zonnen, midden tussen de mensen. Hij lijkt zich niks van de omgeving aan te trekken. Wat verder zien we een paar grote, donkergrijze leguanen rondkruipen op het voetpad. Zo cool dat de dieren hier gewoon tussen het volk leven!

    Op de rotsen aan het water krioelt het van de kleine rode Sally Lightfoot krabbetjes. In de lucht zweven enkele pelikanen en fregatvogels met hun mooie V-vormige staart. We zijn nu al onder de indruk van de natuur!

    De dag erop doen we een eerste tour. We gaan snorkelen rond het eiland Pinzon. 8 andere toeristen vergezellen ons en Fabiano wordt onze begeleider. Een kleine watertaxi brengt ons naar onze boot. Een mooie jacht met voldoende ruimte om te zitten, zowel binnen als buiten. Kapitein Victor en assistent John brengen ons naar de eerste stop: La Fé. Tijd om ons gerief aan te trekken en samen met Fabiano een eerste zwemmetje te doen. Spannend!

    We testen eerst een paar minuten ons materiaal uit. Ik heb het lastig om enkel door mijn mond te ademen door de snorkel en ben niet op mijn gemak. We moeten door een smal kanaal waar er een sterke tegenstroom is. Ik begin te panikeren en hijs mijn hoofd uit het water. Dju toch, dat is hier niet gemakkelijk. Ik probeer het nog eens, maar kom al snel weer hijgend boven. Na een paar minuten kalmeert de zee en raak ik door het kanaal, al is het met veel moeite. We zien al heel wat verschillende vissen in het water maar ik kan er niet van genieten want ik blijf moeilijk ademhalen.

    Ik roep naar Vé: “Haal onze gids eens, ik kan dit niet en ik wil terugkeren”. Maar hij zwemt al een eind voor ons dus we moeten eerst wat dichterbij raken. We zitten nu in een kleine baai waar het water heel rustig is en wanneer we de groep inhalen, kunnen we op ons gemak ter plekke blijven drijven. Ik besluit het opnieuw te proberen en voel mij al iets kalmer. Bovendien spotten we een kleine haai en een rog die over de bodem zwemt. Wie weet wat nog allemaal gaan zien, dit wil ik toch niet missen! Ik overtuig mezelf om rustig te blijven en het lukt beter en beter om ervan te genieten. Oef.

    Wat verderop gidst Fabiano ons naar een grote groene zeeschildpad. Hoe fantastisch is dit zeg! Het dier zwemt op het gemakje tussen ons door en komt af en toe eens adem happen aan het oppervlak. Geweldig. Ik dacht dat je veel geluk moest hebben om zoveel verschillende dieren te zien, maar blijkbaar is dat dus standaard. Tussen de rotsen op de bodem zien we verschillende vissen. Blauwe met gele lippen, grote grijze met oranje vlekken, kleine Nemo's, fluorescerende turquoise vissen,… Man man, wat is dit fantastisch.

    We zwemmen een 2e kanaal door en komen in een andere baai terecht. Ook hier spotten we nog heel wat vissen en een paar witpuntrifhaaien. Na 45 minuten snorkelen keren we terug naar de boot en varen we naar de volgende snorkelplaats. In een mooie baai met azuurblauw water zien we opnieuw een hele hoop vissen en ook een groep van wel 10 haaien. Ze navigeren zwierig tussen ons door terwijl iedereen foto’s en filmpjes maakt.

    We lunchen samen op de boot en krijgen daarna nog 30 minuten vrije tijd. Vé en ik twijfelen niet en trekken direct weer ons snorkelmateriaal aan. We zien nog 2 mooie grote schildpadden en een hele zwerm kleurrijke oranje en paarse vissen. Voldaan keren we terug naar de haven. Wat een prachtige ervaring.

    Als laatste activiteit stappen we naar het Charles Darwin onderzoekscentrum. Op het wandelpad zijn er verschillende stops met informatie. Over de inheemse fauna en flora van de Galápagos en over andere planten en dieren die voor hen een bedreiging vormen.

    Wat verderop ligt een broedplaats voor reuzenschildpadden. Enkele soorten planten zich vlotjes voort, voor andere is het helaas te laat. Lonesome George was het laatste mannetje van de Pinta soort. Hij werd naar hier gebracht om hem te beschermen en ondertussen naar een geschikte partner voor hem te zoeken. Helaas was er nergens ter wereld een Pinta vrouwtje te vinden waardoor George als laatste van zijn soort stierf in 2012. Zijn opgezette lichaam is te bezichtigen als herdenking aan dit trieste feit.

    Hier volgen een paar van de mooiste bewegende beelden die we al gemaakt hebben op onze wereldreis: https://photos.app.goo.gl/vw451VSD1LgqUs3u6    Read more

    See translation
  • TravelerPeru
    Day 55

    Kosten Peru

    May 31, 2019 in Peru ⋅ ⛅ 21 °C

    We bleven 55 dagen in Peru en gaven gemiddeld €67 per dag uit. Het leven is er ietsje duurder dan in Bolivia maar een pak goedkoper dan in Chili en Argentinië.

    Het meeste geld gaven we uit aan eten en drinken: €21 per dag. We kookten hier weinig zelf en gingen vaak 2 keer per dag uit eten (lunch en avondeten). In de eenvoudigste restaurants kan je voor 6 of 7 sol (€2) een menu van 2 gangen krijgen. De haute cuisine in Lima daarentegen, kan je tientallen tot honderden euro’s per persoon kosten.

    Daarna volgen de activiteiten met €17 per dag. De grootste brok daarvan was ons vrijwilligerswerk bij Rosemary. Al kan je €460 voor 16 dagen (€14/pp per dag) niet duur noemen. Zeker als je weet dat alles in deze prijs inbegrepen was: 3 maaltijden per dag en een privékamer met badkamer. Verder waren het vooral de tours rond Cuzco en Machu Picchu die het meeste geld kostten. En dan was er nog een primeur in Peru: tijdens ons uitstapje naar het casino in Lima maakten we zowaar winst!

    De prijzen voor slapen (€11/nacht) en transport (€6/dag) waren gelijkaardig aan die in Bolivia.

    Als laatste hadden we wat “speciale” kosten. Ten eerste enkele doktersbezoeken en medicatie voor Vé haar aanhoudende darmproblemen. Gelukkig konden we onze reisverzekering aanspreken en kregen we daar een deel van terugbetaald. Daarnaast deden we nog een extra donatie om Rosemary en haar dieren te helpen.    Read more

    See translation
  • TravelerPeru
    Day 55

    Bye bye Peru!

    May 31, 2019 in Peru ⋅ ⛅ 24 °C

    Peru was ons vierde land in Zuid-Amerika, en voor de vierde keer waren we aangenaam verrast!

    De natuur is prachtig en erg gevarieerd. We zagen turquoise bergmeren en de besneeuwde toppen van de Cordillera Blanca in Huaraz. We trokken door een van de diepste canyons ter wereld in Colca. Rond Cuzco bezochten we de mooie Heilige Vallei met haar zoutmeren en groene landbouwterrassen. We ontdekten ook de prachtige kust van Peru in Paracas, Lima en Colán.

    Cultureel valt er immens veel te zien in Peru. Het hoogtepunt was ongetwijfeld Machu Picchu. Maar naast de Inca’s, zijn er nog een heleboel andere volkeren die restanten hebben nagelaten. De Chimu, de Moche, de Nazca,… Er zijn genoeg archeologische locaties om je maanden bezig te houden. Daarnaast zijn er veel mooie koloniale pleinen en kerken (in Arequipa, Cuzco, Trujillo, Colan,…) uit de periode van de Spaanse overheersing.

    Aan de bevolking hielden we een gemengd gevoel over. We ontmoetten enerzijds vriendelijke mensen zoals Rosemary, Ingrid en de meeste hoteleigenaars. Anderzijds zijn er ook veel locals die sluikstorten, liegen, en dieren slecht behandelen. Al is dat eigenlijk niet anders dan in de vorige landen waar we waren.

    Er is duidelijk veel corruptie in Peru, op alle niveau’s. De 4 of 5 voorgaande presidenten zitten ofwel in de gevangenis ofwel lopen er processen tegen hen. Een ervan pleegde onlangs zelfmoord toen de overheid bij hem binnenviel om hem te ondervragen. Burgemeesters steken veel geld in eigen zak en ook de politie is niet te vertrouwen.

    Het eten in Peru beviel ons goed. Er is veel lekkere verse vis en de beste ceviche die we al gegeten hebben. Ook de andere traditionele gerechten zoals aji gallina, quinoa soep en arroz con conchas vonden we heel lekker.

    En dan is er natuurlijk pisco, de nationale drank. Peru en Chili ruziën nog steeds om wie de pisco uitgevonden heeft. Ons zal het worst wezen, als we het maar kunnen drinken. Puur is het niet lekker, in cocktails des te meer. De pisco sour (met citroen en eiwit), algarrobina (met gecondenseerde melk, eiwit en algarroba siroop) en chilcano (met ginger ale) gingen vlotjes binnen.    Read more

    See translation
  • TravelerPeru
    Day 47

    Vrijwilligerswerk bij Rosemary deel 2

    May 23, 2019 in Peru ⋅ ⛅ 27 °C

    Gezien Rosemary haar leeftijd is het begrijpelijk dat ze niet zo goed met de computer kan werken. En ze doet het ook niet graag. We helpen haar wat om documenten te maken en haar scanner te doen werken. Ze speelt ook met het idee van een nieuwe website voor haar asiel. Het voornaamste doel daarvan is vrijwilligers aantrekken en donaties binnenhalen. Ze had er vroeger een maar die is om een of andere reden offline gegaan. Rosemary vermoedt dat een ex-vrijwilligster de site gehackt heeft omdat ze niet tevreden was van haar verblijf bij Rosemary. Een Canadese vriend ging de site terug opstarten maar dat is er nooit van gekomen.

    Ik onderzoek wat het zou kunnen kosten voor een nieuwe website en stel Rosemary voor dat ik die wil proberen maken. Ik heb dat nog nooit gedaan, maar zo moeilijk kan het niet zijn. Een paar dagen later, na veel proberen en overleggen met Rosemary en Vé, lanceren we met trots www.animalvolunteeringworkawayperu.org . We verspreiden het nieuws via Rosemary haar Facebookpagina en de dag erop is er zelfs al een eerste donatie via de website. Dat is goed nieuws!

    Ondertussen hebben we een extra hondje in huis: Negra. Een kleine zwarte teckel met bruine pootjes. Haar eigenares woont enkele huizen verder in de straat maar zorgt er niet echt goed voor. Negra is in het verleden al eens overreden door een auto waardoor ze problemen heeft met haar heup. Daarenboven overleefde ze distemper, een virus dat de ademhaling en het zenuwstelsel van de hond kan aantasten. Bij Negra trilt haar achterpoot constant en haar romp soms ook. Veel honden overleven deze ziekte blijkbaar niet dus Negra heeft geluk dat ze er nog is.

    Woensdag komt Ingrid haar steriliseren dus tot dan moet ze in het asiel blijven. Dat blijkt echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. De eerste dag, wanneer we haar even vrij laten lopen, dringt er direct een andere hond binnen door de omheining om bij haar te komen liggen. Ze is loops, vandaar. We jagen de hond buiten maar dan ontsnapt Negra ook. We gaan haar terug halen en besluiten haar in de kliniek op te sluiten voor de nacht.

    De volgende ochtend is de deur van de kliniek onderaan opengewrongen. Negra is er weer vandoor. Wat een Houdini zeg! Derde keer, goeie keer. De eigenaars brengen haar terug en deze keer steken we haar in een kooi in de kliniek.

    Na de sterilisatie proberen we haar zo goed mogelijk te verzorgen. We brengen haar eten, laten haar buiten voor een plasje en trekken haar verband, dat ze steeds lostrekt, terug aan om te voorkomen dat ze haar hechtingen openbijt.

    En dan gebeurt er iets geweldig. Door de goeie zorg begint Negra plots enorm gehecht te raken aan Vé. Elke keer als Vé in de buurt komt begint haar staartje te kwispelen. Wanneer ze uit haar kooi mag, springt ze rond Vé haar benen en laat ze zich stevig aaien en knuffelen. Het is mooi om te zien! Het lijkt er op dat ze nu niet zo snel meer zal ontsnappen, als ze weet dat ze hier veilig is bij Vé.

    We laten haar vanaf nu in de tuin rondlopen zodat ze ook aan de andere dieren gewend kan raken. Hopelijk vormt ze een band met een van de andere honden. Jenny is alvast nieuwsgierig en wil met Negra spelen. ’s Nachts steken we haar terug in haar kooi maar dan huilt ze om aandacht van Vé. De volgende dag laten we haar vrij in de tuin en dan komt ze ’s avonds aan de deur van onze kamer liggen.

    Het enige nadeel is dat ze zodanig graag bij Vé wil zijn, dat ze ontsnapt wanneer we gaan wandelen met de andere honden. Tegen de tijd dat we terugkomen, loopt ze op straat te snuffelen naar sporen van Vé. Gelukkig komt ze wel steeds terug naar binnen met ons. Na een paar dagen is ze mij ook gewoon en kan ik haar ook aaien. Nu Rosemary nog, anders gaat het problemen geven als wij weg zijn.

    Ondertussen denken wij er over na om Negra te adopteren. De band met Vé is zo sterk. De adoptie was eigenlijk Rosemary haar idee. Ze zegt dat ze er absoluut geen probleem mee zou hebben moesten we Negra meenemen. Zelf neemt ze liefst alleen oudere dieren in huis, en Negra zou nog vrij jong zijn.

    We onderzoeken de mogelijkheden online. Om een hond mee te nemen naar Europa heeft die 3 dingen nodig: een chip, een vaccinatie tegen rabiës en een bloedtest die bewijst dat die vaccinatie gegeven is. De eerste 2 zijn geen probleem en zouden door Ingrid kunnen gebeuren. De bloedtest is een andere zaak. Die mag ten vroegste 30 dagen na de inenting gebeuren. En na de bloedtest moet er nog 3 maanden gewacht worden vooraleer de hond naar België mag.

    We kunnen haar binnen 2 weken dus niet meenemen. Maar uitstel is geen afstel. Vé en ik beslissen samen dat we haar nog altijd graag bij ons willen krijgen. Ofwel komen we later zelf terug, ofwel schakelen we de hulp in van een organisatie die huisdieren vervoert. We zoeken later in België uit wat de beste oplossing is.

    De laatste dagen gaan snel voorbij. We doen nog wat klusjes en drinken een paar keer cocktails met Rosemary: haar favoriet rum-coke en ook een traditionele chilcana (pisco met ginger ale). We worden daarnaast verwend met lekkere pannenkoeken als ontbijt en rijst met scampi's als avondeten.

    Als we terugkijken op deze 2,5 weken, kunnen we heel tevreden zijn. We hebben veel klusjes gedaan: kamers uitgekuist, bomen gesnoeid, hekken en deuren hersteld, enzovoort. Kike heeft wat extra Engels geleerd van ons en spreekt nu zelfs een paar woorden Nederlands. Omgekeerd hebben wij wat Spaans kunnen oefenen. De hondjes hebben elke dag hun wandeling gehad, waardoor Alexa en Adela andere dingen konden doen. Vooral voor Bronson zijn we blij, hij heeft 2 weken buiten kunnen lopen!

    We hebben de katten veel aandacht en liefde gegeven. Snow White is al een heel pak minder schuw en speelde regelmatig met ons en de andere katten. En ook Rosemary is opgefleurd in deze periode. Ze is duidelijk tevreden van ons werk en we konden ook heel goed opschieten met elkaar.

    Het afscheid is lastig. We zwaaien alle honden en katten uit en kruipen dan in een taxi met Ingrid die ook naar Piura moet. Rosemary pakt ons nog eens stevig vast en bedankt ons voor alles. “I’m not gonna cry because I know I will see you again here in Peru.”, zegt ze. We kunnen niet anders dan met een glimlach vertrekken!

    Ons filmpje staat ook op de website van Rosemary: https://photos.app.goo.gl/vovTcaVBGJipBtSy8    Read more

    See translation
  • TravelerPeru
    Day 39

    Vrijwilligerswerk bij Rosemary deel 1

    May 15, 2019 in Peru ⋅ ⛅ 26 °C

    De laatste 2 en een halve week in Peru besteden we aan vrijwilligerswerk in een katten- en hondenasiel in het kleine kustdorp Colán. De eigenares, Rosemary, is een sympathieke vrouw van 76. Ze werd geboren in Peru maar verhuisde op haar 12e met haar ouders naar Zuid-Afrika, het thuisland van haar vader. Op haar 52e keerde ze terug naar Peru en startte ze haar asiel.  

    Tijdens ons eerste ontbijt samen leren we elkaar een beetje kennen. Toevallig heeft Rosemary dezelfde darmproblemen als Vé. Dat schept direct een band, al is het misschien een ongewone. De eerste dag hoeven we nog niet te “werken” dus verkennen we op ons gemak het domein.

    We zijn onder de indruk van het asiel. Zo kun je het eigenlijk niet noemen. Het is meer de tuin van Eden. Het grote binnenplein bestaat uit grasvelden, grote bomen die voor schaduw zorgen en een mooi padje dat van mozaïek gemaakt is. Overal liggen honden en katten in mandjes, hangmatten, stoelen en zetels. Zalig zeg. Een oase van rust!

    We ontdekken dat er 4 honden zijn. De oude knar Chato, een lichtbruine hond, ligt de hele dag rustig in zijn mand of op de sofa aan de voordeur. China is een mooie, grijze, rustige dame met zielige oogjes die je niet kan weerstaan. Witte poedel Princesa is ook al op leeftijd maar mobiel genoeg om steeds bij ons te komen zitten en aandacht te vragen. En dan is er nog Jenny, de speelse grijze jongeling van de bende. Over de jaren heeft Rosemary al ontelbare honden gehad, soms tot 16 tegelijk. Jammer genoeg heeft ze al van velen afscheid moeten nemen.

    Vooraan, in de buurt van de keuken en de kamers, lopen de honden en katten vrolijk door elkaar. Achter in de tuin is er een ruimte waar enkel de katten mogen komen. Hier staan hun kooien waar ze elke avond eten krijgen en waar ze de nacht doorbrengen. Per 2 of per 4 of soms zelfs per 6, met elk een eigen eetbakje en mand met dekentjes. In totaal zijn het er ongeveer 40. Rosemary kan de tel niet bijhouden aangezien er vaak nieuwe katten bijkomen en andere sterven van ouderdom of ziekte.

    We maken al snel kennis met de eerste katten die ons komen besnuffelen terwijl we op de zetel zitten. De caramelkleurige Dusty is de eerste om op mijn schoot te kruipen. Met haar mooie lange zachte haren eist ze direct de aandacht op. Haar vorige eigenaar, een vriend van Rosemary die gestorven is, was ook een man waardoor Dusty mijn gezelschap blijkbaar goed kan appreciëren.

    Ook Kit en Kat, 2 grijze zusjes, komen bij ons zitten. Samen met een derde lookalike die heel dominant blijkt te zijn en andere katten soms wegjaagt. En dan zijn er nog 2 superzachte witte poezen met korte oortjes en 2 verschillende ogen: links een groen en rechts een blauw oog.

    Daarna maken we kennis met Lucia en Snow White, 2 beste vriendinnen. Lucia is een mooie rosse kat met slechts 1 oog. Dierenarts Ingrid vond haar op straat met 1 oog uit de oogkas hangend. Het kon niet meer gered worden en dus werd het verwijderd. Snow White is een klein bang wit katje met schitterende helderblauwe ogen.

    De grote asgrijze Cinders is een echte knuffelbeer. Hij heeft graag dat we over zijn kopje en neus wrijven en begint direct te ronken. Vervolgens klimt hij met zijn voorpoten op onze schouders en geeft hij ons echte knuffels. Pantera is een mager oud zwartje dat continu de keuken probeert binnen te glippen om eten te zoeken. En zo zijn er nog veel meer lieve haarballetjes in de buurt.

    We kunnen ze natuurlijk niet allemaal aaien, enkele katten blijven wat schuwer. Zo is er het mooie grijs-bruine Siameesje met de blauwe ogen. Of de langharige ros-witte kat die mij aan Lassie doet denken. En de grappige ros-witte straatkat die veel miauwt en altijd in een bloempot met aarde gaat liggen.

    De eerste taak die we krijgen van Rosemary is Snow White minder mensenschuw maken. Ze verstopt zich constant tussen de planten of op een stuk gras waar geen andere katten zijn. Ze lijkt constant op haar hoede en loopt snel weg wanneer je dichterbij probeert te komen. Stilletje aan proberen we haar op haar gemak te stellen. We zetten ons gewoon rustig in het gras en aaien ondertussen de andere katten. Gelukkig heeft haar vriendin Lucia ons graag waardoor Snow White nieuwsgierig wordt en ook dichterbij komt. Tegen het einde van de eerste dag slaagt Vé er zelfs al in om met haar te spelen met een palmblad. Rosemary is direct onder de indruk, een goed begin!

    Vanaf de tweede dag begint onze routine. Om 7u staan we op om met de 4 honden te gaan wandelen. De 3 meisjes (Jenny, Princesa en China) gaan aan de leiband maar Chato weigert pertinent en wil los lopen. Op zich geen probleem, alleen dwaalt hij altijd af om eten te zoeken in de bergen afval die langs de weg liggen. We roepen hem constant maar hij doet zijn eigen zin. Princesa loopt meestal voorop, Jenny is de speelse die onderweg in haar leiband begint te bijten en China wandelt op haar gemakje achterop.

    Na het ontbijt, rond 8u30, gaan we voor de eerste keer wandelen met Bronson. Dit is de hond van de overburen. Zowel de vader als de moeder van de familie zijn doofstom. Het zijn lieve en goeie mensen, alleen gaan zij nooit met de hond op stap. Hij zit de hele dag op een klein binnenkoertje aan de ketting. Rosemary introduceert ons aan de familie en zegt ons dat we het eens gaan proberen. Als het ons bevalt, kunnen we er gerust elke dag mee gaan wandelen.

    We horen Bronson scharten en blaffen aan de andere kant van het houten tuindeurtje. Rosemary had ons verteld dat het een Rottweiler is, dus ik ben toch niet 100% op mijn gemak. Maar 5 minuten later voelt het al heel goed aan. Bronson is zo’n lieve hond! Hij is wel groot en sterk, maar absoluut niet agressief zoals ik me had voorgesteld. Hij is super enthousiast dat hij buiten mag en we beginnen afwisselend te joggen en te stappen. 20 minuten later zijn we terug. En natuurlijk beslissen we om nog meer met Bronson te gaan wandelen. Elke dag om 8u30 en 17u komen we hem halen.

    De rest van de ochtend houden we ons bezig met de poezen of doen we klusjes. Hekjes herstellen, deuren verstevigen, bomen snoeien, houten stoelen afschuren,… ik ga hier zowaar nog een handige Harry worden. Na de lunch moeten we normaal gezien niet meer werken maar we doen alles zodanig graag dat we gewoon verder doen. Je kan katten aaien toch moeilijk “werk” noemen! Vaak doen we een kleine siësta in de zetel of de hangmat terwijl er wat poezen op ons liggen te ronken.

    In de namiddag komt Kike af en toe eens langs. Hij is de 22-jarige zoon van Adela, een van de twee parttime hulpjes van Rosemary. Hij studeert voor mijningenieur in Piura en wil graag zijn Engels wat bijschaven. Wij kunnen dan weer profiteren om wat Spaans te oefenen. Kike vindt het plezant dat er eindelijk eens een mannelijke vrijwilliger is want meestal zijn het meisjes en dan kan hij niet veel over sport praten.

    Op zondag rusten we vooral uit. ’s Avonds gaan we met Rosemary naar Playa Colan Lodge. Dit mooie hotel met zwembad ligt vlak aan het strand en we zien er een prachtige zonsondergang. De eigenaar, Mario, is een goeie vriend van Rosemary. Hij heeft haar al vaak geholpen in moeilijke tijden en ze komen elke zondag samen om wat te babbelen. Mario is een aangename man die ooit nog een jaar in Brussel woonde, en vele jaren in Duitsland. Hij spreekt dan ook vlot Duits en Engels.

    Het eten in de Lodge is heel lekker en Mario geeft ons elke keer een mooie korting aangezien we bij Rosemary verblijven. De laatste keer krijgen we van hem een Algarrobina, een typische cocktail van hier. Het belangrijkste ingrediënt is een dikke kleverige siroop van de algarrobo boom, vandaar de naam. Daarnaast zit er pisco, eiwit, kaneel en ijs in. Het doet een beetje denken aan Baileys en het smaakt heerlijk.    Read more

    See translation

Join us:

FindPenguins for iOSFindPenguins for Android

  • 2024© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Blog
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Support
  • Legal notice
  • English