Zuid-Amerika

Wederom een leuk dagtripje gemaakt naar een dorp in de buurt. Vandaag was Colta aan de beurt. De weg er naartoe was een klein puzzeltje, gezien de bus vanuit een kleine intercantonale terminal vertrekt. Vanuit hier vertrekken de bussen naar omliggende cantons, de kleine dorpjes zoals ik ze maar noem.

Nadat de buschauffeur vol op de rem was getrapt voor me, stond ik voor de María Natividad de Balbanera. Beter bekend als de eerste Katholieke kerk in Ecuador!

In 1534 kwam Spaans veroveraar. Diego de Almagro met 700 man de regio in, waar ze werden opgewacht door meer dan 1000 Inca's. Omdat de Spanjaarden bang waren dat ze zouden sterven, baden ze tot de Maagd van La Balbanera om hen te beschermen. Dit zou uiteraard hebben gewerkt, want de Inca's vertrokken spontaan. Uit dankbaarheid begonnen de soldaten met het bouwen van de kerk. Diego wilde hier zijn hoofdstad bouwen, maar vanwege het frisse klimaat vertrok de man naar Quito. Een paar soldaten bleven achter om de kerk af te bouwen.

Maar nu komt het. De aardbeving in 1797, heeft zoals gemerkt, ongeveer elke kerk die ik heb gezien, met de grond gelijk gemaakt. Deze zou het dus moeten hebben overleefd... 90% procent van de inwoners van Colta beweren dit. De rest van Ecuador meldt dat de kerk totaal vernield was, en rustig weer is opgebouwd.

Colta zelf stelt niks voor, maar heeft wel een meer in bezit. Een meer waar je prima in zo'n 2,5 uur omheen loopt! Het was totaal geen moeilijke wandelingen, maar je loopt door een aantal gehuchtjes (comunidad), en krijgt een beetje het plattelandsleven te zien. Veel schapen, veel koeien, en veel oude vrouwtjes die erbij zitten en je begroeten, en vervolgens in zichzelf beginnen te mompelen.

Bijna de cirkel rond te hebben gemaakt, kwam ik een vrouw tegen, in tegenovergestelde richting lopend. We groeten, en ze vraagt hoe het gaat. Uiteindelijk hebben we een kwartier staan babbelen! Naja, het was vooral zij die vertelde over hoe het leven vroeger was in dit gebied, over hun eigen taal en hoe het aan het veranderen is. Heb vast niet alles begrepen, maar toch was het erg leuk! Ook vertelde ze dat ze vier maanden geleden (!) ook een gringo heeft ontmoet die dezelfde wandeling deed: Christopher uit de VS. Nadat ook mijn naam en land werd ontfrutseld, ben ik toegevoegd aan dit rijtje.Weiterlesen