Quite Quito
16 gennaio 2010, Ecuador ⋅ ⛅ 19 °C
Quito is een leuke stad. Met name het oude centrum is leuk....mooie straten met oude gebouwen....veel kerken en musea....en gewoon ergens zitten en mensen kijken is de moeite waard.
Als we de steile weg naar de stad aflopen passeren we een winkeltje waar muziek instrumenten worden gemaakt. We kijken altijd even waar hij mee bezig is....een mooie zwarte gitaar...dan weer een blauwe viool...of een ander mooi gelakt instrument.
Een stukje verderop zit de Ecuadoraanse variant op de Zwarte Lantaarn....al ziet de etalage er iets anders uit...en is de kwaliteit van de pakken iets anders. Je kunt je verstelwerk hier gewoon op de hoek van de straat laten doen. Iedere dag zit er een rij vrouwen met ouderwetse Singer naaimachines (met voetbediening) te wachten op klussen....er is alleen geen paskamer.
We zwerven regelmatig door de oude stad en schieten mooie kiekjes. Ondanks dat er na 19.00 weinig meer te doen is en het gevaarlijk op straat is vinden we de stad leuker als andere grote steden welke we bezocht hebben als Bogota en San José.
Onderweg altijd even ergens stoppen om een vers sapje te laten persen en even uit te hijgen van het klimmen en het dalen....er is bijna geen rechte weg te bekennen in Quito...
Verder heb we het San Fransisco Klooster en museum bezocht. Wat voornamelijk bijzonder was door een mooie tour in gebroken Engels.
Er waren allemaal voorbeelden van de ¨Quito School¨. De Quito school bestaat uit een groep Ecuadoriaanse kunstenaars die in de koloniale tijd onderwezen werden door de Spaanse overheerser in het maken van religieuze kunst.
Ze gaven er echter wel een heel eigen draai aan zo zijn beelden veel realistischer en de beelden van Jezus veel en veel bloediger dan ¨westerse¨ afbeeldingen van heiligen. Ook kunnen de Jezus afbeeldingen van de Quito School herkend worden aan een grotere ruimte tussen zijn grote teen en der rest van zijn tenen...
Zo vertelde onze gids dat enkele beelden er zo realistisch uitzagen omdat er menselijke schedels voor gebruikt zijn. Geen reeds overleden mensen..nee mensen die zelfmoord pleegden om hun schedel af te staan aan de kunstenaar. In de 18e eeuw was dat een manier om voor je zonden vergeven te worden.
Nog een ander leuk weetje was dat één van de schilders een van zijn modellen omgebracht heeft om een zo goed mogelijk voorbeeld te hebben voor zijn schilderij van de stervende Jezus....
Rare jongens die Quitonezen.....wij hebben de lunch overgeslagen die middag.
Vlak bij ons hostal in de buurt is een enorm pand (lijkt op een oude parkeergarage...we hebben iets met parkeergarages) waar je dagelijks kunt ontbijten en lunchen. Allerlei traditionele gerechten kun je hier eten...soepen met pasta en kaas....of met kip, mais, aardappel en avocado.....gerechten met aardappelpuree, rijst varkensvlees en popcorn (een hardloper)....soep met kalfshoeven....enfin, het is leuk om bij één van de vele kraampjes te neuzen wat de dames vandaag gekookt hebben en plaats te nemen aan één van de tafeltjes in het midden en je te laten verrassen.
Overigens eten we ´s avonds gewoon in ons Hostal. Iedere dag kookt Maria een heerlijke maaltijd voor ons met veel groenten, dagelijks een verse salade. een toetje en een vers fruitsapje. We hebben een winkeltje gevonden waar één soort witte wijn verkocht wordt....een Italiaanse semi sec wijn....en die is nog redelijk te drinken. Dus daar doen we dan een glaasje van bij het eten.
Voor de rest is het gewoon leuk om ergens te gaan zitten en mensen te kijken...en op de plaat te schieten...
Quito is leuk!Leggi altro
Dagje museum
17 gennaio 2010, Ecuador ⋅ ⛅ 20 °C
Gisteren zijn we naar ¨Capilla del Hombre¨ geweest. Vrij vertaald betekent dit ¨kapel voor de mensheid¨.
De bedenker van dit project is schilder Oswaldo Guayasamin. Het idee erachter is dat er heel veel plaatsen waren om God te eren maar nog geen een om de mensheid en zijn rechten te eren.Capilla del Hombre moest de eerste ¨kerk / kapel¨ voor de mensheid en haar rechten worden. De architectuur van het museum doet ook denken aan de architectuur van een kerk.
Het onderwerp van bijna alle kunstwerken (voornamelijk schilderijen) is de schending van de mensenrechten.
Oswaldo Guayasamin beeldde de armoede en de oorlogen van Midden en Zuid Amerika en de invloed daarvan op de bevolking van al deze landen uit, meestal door middel van zeer krachtige portretten. De laatste fase van zijn leven spendeerde hij met het uitbeelden van de hoop in zijn schilderijen. Vaak schilderijen over familiebanden (vooral de liefde tussen moeder en kind) als onderwerp hebben.
Wij waren er de rest van de dag stil van....zowel door de boodschap die zo duidelijk uit de werken sprak als de prachtige kleuren en structuur van de schilderijen...
Zie de foto´s voor een (kleine) impressie.Leggi altro
Cotopaxi
18 gennaio 2010, Ecuador ⋅ ⛅ 9 °C
Wouw!!
Na het laatste ontbijt gegeten te hebben bij de Jumbo Lodging in Quito liepen we twee straten verder naar Hostel ¨the secret garden¨. Helaas waren er teveel mede reisgenoten naar Otopaxi en moesten we wachten op een extra 4x4...en vertrokken we pas 1,5 uur later.
Na 2 uur tuffen kwamen we aan bij the sevret garden...en het uitzicht was hetzelfde als op de foto´s van de site! En het was redelijk onbewolkt en dus konden we genieten van de sneeuwtop en het weidse uitzicht vanuit onze tentcabin. Het is hier fantastisch mooi en stil!
Gelijk konden we aansluiten aan de grote tafel voor de lunch en hadden we al snel contact gemaakt met de andere bewoners, waaronder twee Nederlanders en met Remco, een vrijwilliger welke opgegroeid is in Nederland en Australië.
Na de lunch hebben we een watervallen hike gedaan en waren we net op tijd om aan te schuiven voor de snacks bij de openhaard...en werd er gezellig gekletst met een glaasje wijn bij kaarslicht.
Om 19.00 gingen we aan tafel en kregen we allerlei vers gebakken pizza´s en chocomelk met rum na....om 9.30 uur lag iedereen in zijn mandje!
De volgende dag zaten we al om 7.30 uur aan het ontbijt. We hadden een goede nacht gehad...ons nieuwe thermo ondergoed was perfect en we hebben het niet koud gehad....Mies had echter wederom niet geslapen....wellicht dat het aan de hoogte heeft gelegen...tenslotte lag het hostel op 3500 mtr..
Na het ontbijt stonden de paarden al klaar op de oprit...en gingen we op pad voor een 6 uur durende bergtocht naar 4850 meter hoogte. Na twee bochten lag Mies al in de greppel omdat zijn zadel niet vast zat....maar dat mocht de pret niet drukken. Tevens bleken de paarden rodeo paarden te zijn ...en geen wandelpaarden....later in de bergen gingen ze vanzelf achter de koeien aan....
Het werd een fantastische tocht met mooie uitzichten, Afwisselend zonnig weer en bewolking....en hoger in de bergen gure wind en koud weer.
Op het hoogste punt zakten we in het hoge gras om te lunchen met hete thee, sandwiches en chocolade....en genoten we van de honden welke aan het spelen waren met de vogels.
Berg af ging een stuk sneller....en we waren op tijd voor de haard, de nachos met lekkers en een wijntje. Helaas bleken er bij andere activiteiten een aantal mensen echt beroerd te zijn geworden...hoogteziekte! Wij hadden alleen zadelpijn en een licht hoofd...
Het eten was heerlijk, de douche was lekker warm....de kaarsjes bij de tent waren voor ons aangestoken en de warme kruik kwam niet veel later. Onder de heldere sterrenhemel vielen we in slaap....
We besloten om nog een dag langer te blijven....wat te lezen....wat te wandelen en te luieren...om op donderdag samen met twee andere stellen naar de markt te gaan in Saquisili en daarna door te rijden naar het kratermeer van Quilotoa...deze stonden toch al op ons lijstje om te bezoeken...en dus konden we op deze manier de kosten van een taxi delen en ons af laten zetten bij het kratermeer voor een overnachting.
Mooi geregeld toch!Leggi altro
Ga naar de markt....
21 gennaio 2010, Ecuador ⋅ ⛅ 16 °C
Donderdag ochtend vertrokken we naar Saquisili om naar de markt te gaan en daarna door te reizen naar het kratermeer van Quilotoa. We gingen samen met een Engels en Australisch stel...en de kinderen van de eigenaar moesten even afgezet worden bij school....dus moesten er een paar in de bak. Onderweg nog even geld gehaald om leuke dingen te kunnen kopen....
De eerste stop was de veemarkt. Gewoon een groot kruispunt met een kaal veldje waar handjeklap werd gedaan voor allerlei vee. Een stofbende met veel schreeuwende dieren die niet van baas wilden ruilen...of juist wel! Wat kwamen we allemaal tegen.....varkens in allerlei kleuren....schapen....kippen....lama�s....koeien...etc. Wel leuk om even wat leuke plaatjes te schieten...maar we hebben niets gekocht. De aankopen werden trouwens gewoon onder in een luik van de bus gepropt bij de andere boodschappen om mee naar huis te nemen. Hopelijk kunnen ze de plas even ophouden....
Daarna gingen we door naar de andere markt met allerlei gebruiksartikelen en voeding. Hier hebben we ook leuke plaatjes geschoten en leuke aankopen gedaan. Met name kleding en stoffen hadden onze bijzondere aandacht....Leggi altro
Quilotoa
22 gennaio 2010, Ecuador ⋅ ⛅ 16 °C
Na de markt reden we door naar het kratermeer van Quilotoa....toch nog een kleine twee uur door de bergen. Eenmaal aangekomen hebben we een hostel gezocht aan de rand van het meer.....op 3900 mtr. De mede reizigers waren ietwat jaloers dat wij daar achterbleven. Het uitzicht was mooi en het plaatsje pittoresk. In ons hostel hebben we met de groep nog gegeten en de chauffeur getrakteerd. We hebben ons deel van de reis betaald en daarna was er nog net tijd om nog een laatste foto te maken van het kratermeer waarna de groep terug moest naar Cotopaxi...een reis van een kleine 4 uur....om nog op tijd voor het avond eten binnen te zijn. Snel werden er nog wat e-mail adressen uitgewisseld.....en daar gingen ze. Zwaai, zwaai....gigigigi....
We kregen een kamer op de boven verdieping met extra dekens op ons bed. We gingen heel even liggen om uit te buiken van de lunch om daarna een warme douche te nemen....maar het bleek een lauw pisstraaltje.
We zijn nog even de kraterwand opgelopen en hebben in het zonnetje genoten van het uitzicht en van de klederdracht. We keken elkaar aan en genoten van het moment....we zijn in Ecuador....en het is hier mooi!
Met de late lunch nog in de maag besloten we vanavond wat later te gaan eten....in het enige restaurant van het plaatsje....waarvan de Planet ons verteld had dat er lekkere soepen waren. Dus kropen we nog heel even met een boek onder de wol....om om 19.00 te gaan eten. Helaas.....alles was donker op straat....het restaurant was gesloten.....het was koud....en er stond een harde gure wind. Gelukkig konden we nog aansluiten bij de andere gasten aan tafel in ons hostel en kregen we dezelfde maaltijd als vanmiddag....anders was er niet....wij waren al lang blij!
Het hostel was pas 4 maanden open....en nog niet helemaal klaar. Zo was de eetzaal nog kaal beton....maar gelukkig stond er een klein houtkacheltje. We raakten in gesprek met de andere bewoners...twee Amerikaanse jongens op pad vanaf Peru.....en een Canadees stel op weg van Mexico naar Argentinië met de auto.....kortom, gesprekstof genoeg!
De volgende ochtend waren we al vroeg uit de veren. Wederom waren we blij met onze thermo kleding want het was koud geweest vannacht en het hard hard gewaaid. We waren de eersten aan het ontbijt om daarna nog een wandeling te kunnen maken. We smeerden ons voor de zoveelste keer in met sunblok 70 en gingen op pad...de zon scheen al weer flink!
Om 12.30 vetrokken we met de bus naar Latacunga....met beide een gekleurde toet...en een gave ervaring rijker!Leggi altro
Latacunga
23 gennaio 2010, Ecuador ⋅ ⛅ 21 °C
Na een aantal dagen hoog in de bergen zijn we afgezakt naar Latacunga om de mail te kunnen lezen, om even de droge lippen en de rode gezichten rust te geven en om de volgende stappen te plannen aan de hand van de mails welke we verstuurd hebben voor de volgende locaties.
Soms gaat het namelijk heel makkelijk....je pakt de bus....gaat naar de volgende bestemming....zoekt in de Lonely Planet naar een hostel....neemt een taxi of bus....en loopt naar het hostel.....en klaar is kees. Maar hier gaat het iets minder makkelijk tot nog toe. De Lonely Planet van centraal Amerika was recenter en beter qua informatie dan de Planet van zuid Amerika. De informatie klopt vaak helemaal niet....zo gingen we op pad naar San Gil in Colombia...volgens de Planet een klein gezellig stadje met 30.000 inwoners.....en het bleek een stad met 400.000 inwoners te zijn. Per land is het afhankelijk van de schrijver....en per land is de informatie weer verschillend. In Ecuador hebben we het probleem dat we mooie internet sites vinden van leuke hikes...maar dat het e-mail adres niet klopt...er niet gereageerd wordt...de telefoonnummers niet kloppen....en dat maakt het lastig!!
Nu dus weer even twee dagen plannen en internetten...
Morgen reizen we door naar Cuenca....een uurtje of tien bussen naar het zuiden.Leggi altro
Cuenca
24 gennaio 2010, Ecuador
Het was nog even onduidelijk hoe de dag zou gaan verlopen. De een zegt dat er vanaf de terminal bussen rechtstreeks naar Cuenca gaan....de ander zegt dat er om 10 uur een bus vertrekt vanaf terminal Santa. Anyway....we zaten al om 7.30 uur gepiekt en gesteven aan het ontbijt...en hadden de koffers al gepakt. Om 8 uur reed de taxi voor en gingen we op weg naar de terminal. Daar bleek dat er inderdaad een bus ging om 10 uur...echter vanaf de terminal in Ambato....een plaatsje verderop. Dus met de locale bus naar Ambato en daar bleek Santa terminal een eigen bus maatschappij te zijn, niet ver van de terminal van Ambato. We hadden nog tijd genoeg om koek en zopie te kopen voor onderweg...en kaartjes voor de bus....op naam van Michel Chatellerault. Ze weten er iedere keer weer wat leuks van te maken!
Om 9.45 vertrokken we al...voor een reis van 7 uur naar Cuenca. De eerste uren was het uitzicht fantastisch...mooie bergen, leuke plaatsjes, plaatselijke markten, etc. Daarna verdween de bus hoger in de bergen en konden we door de mist de berm niet meer zien. We hadden een rustige chauffeur die stapvoets reed waar nodig. Hier en daar waren de nodige ongelukken gebeurd of waren auto�s van de weg geraakt. Al met al duurde de reis veel langer dan gepland en kwamen we rond 19.00 uur in Cuenca aan. Een beetje gaar van het wisselende weer en het langzame rijden...maar niet enorm vermoeid. We hadden in de Planet ons hostel al gevonden zodat we vanaf de Terminal zo per taxi konden vertrekken. Alleen bleek Hostal Pareras in vier jaar veranderd te zijn in Hostal Majestic.....en bleken de prijzen ook verviervoudigd. Gelukkig wist de chauffeur nog een andere locatie twee straten verder...Hotel Los American....goedkoop, grote kamers, warme douche, cabel tv, balcon en ontbijt voor 22 dollar per nacht.
Eerst wat eten en met name drinken....want in bussen zonder WC drinken we altijd minder....dan een nachtje slapen....en morgen zien we wel weer verder....Leggi altro
Panama Hat
26 gennaio 2010, Ecuador
Wereldwijd bekend als de Panama Hat....afkomstig van origine uit Ecuador...en daar heet hij Sombrero Montecristi! Waarom dan de Panama Hat.....omdat de hoed gedragen werd door alle mensen die aan het Panama kanaal werkten, en hij daarmee bekendheid kreeg wereldwijd. In Ecuador zijn ze dan ook niet altijd blij als je het hebt over de Panama hoed....en zeker niet in Cuenca waar de hoeden gemaakt worden.
Vandaag zijn we in een museum / fabriekje geweest om ons te laten informeren over deze toch wel bijzondere hoed. Van jungle plant tot styling, elke hoed vergt minstens 100 werkuren om te maken...de allerfijnste meer dan 1000 uur.
Er zijn verschillende modellen hoeden;
*De Fedora, de meest klassieke...uit de jaren ´40 en nog steeds populair om zijn elegante stijl.
*De Havana, Cuba stijl, iets bredere gleuf bovenop dan de Fedora...en met een sigaar erbij.
*De Optima, Deze hoed is eigenlijk de typische Panamahoed. Voor sommige mensen is het een “Charlie Chan” hoed. Ik vergelijk deze liever als Peter O’Toole in The Last Emperor...
Een wat meer bolle bovenkant...en, oprolbaar!
*Plantation, je hoeft geen plantage te bezitten om deze hoed te dragen....al is het wel een soort tuinhoed....en vaak wat creme / bruinkleurig.
*En zo zijn er nog meer varianten....
Kortom, we hebben ons wel een middagje vermaakt! De prijzen beginnen bij ongeveer $ 35,00....en lopen op tot wel $ 3000. Het kwaliteitsverschil zit hem in de materialen en de manier van weven. Sommige hoeden kun je vullen met water zonder dat ze lekken....en er gaan verhalen dat je ze door een ring kunt halen....en daarna schieten ze weer in de vorm terug.
Cuenca....beroemd om de hoeden....verder wel wat leuke plekjes en straatjes....hier en daar ook wel weer wat leuke restaurantjes maar minder culinair als de Planet ons deed voorschrijven....en heerlijke grote kersen welke op straat verkocht worden.....lekker in combinatie met zo´n mooie hoed....Leggi altro
Vilcabamba
1 febbraio 2010, Ecuador
Ik voelde me de dag van vertrek niet helemaal top. Waarschijnlijk iets verkeerds gegeten de avond voor vertrek wat me de halve nacht al wakker had gehouden. Een voorzichtig ontbijtje....en vandaag maar 5 uur bussen naar Loja en daarna nog ruim een uurtje naar Vilcabamba. Het viel echter niet mee....de bus was zo stijf afgeveerd en de banden waren zo hard opgepompt dat we het gevoel hadden vijf uur op een skippybal te hebben gezeten....daarna hebben we op de route naar Vilcabamba naast locals gezeten die last hadden van odorexia nervosa....wat een verschrikkelijke lucht! Bij aankomst in ons gereserveerde resort hostal onderbrak ik Hubert bij zijn introductie praatje....rende naar de kamer....en ben eerst vreselijk over mijn nek gegaan. De rest van de dag werd het niets meer dan een beetje soep en wat rijst.
De volgende ochtend was het al weer een stuk beter.....een lekker ontbijt met vers fruit en pannenkoeken en kruidenthee...en een mooi uitzicht vanaf het restaurant op het mooie dal gaf genoeg energie om een voorzichtige wandeling te gaan maken in de bergen. Er was keuze uit verschillende routes...van verschillende moeilijkheidsgraad. We begonnen voorzichtig....tevens was dit de eerste keer sinds het motor ongeluk in Nicaragua ( 5 September) dat ik mijn wandelschoenen weer aan kon...spannend dus! De wandeling was mooi...we liepen sneller als de voorgeschreven tijd...en de voeten voelde goed! We hebben �s avonds goed gegeten in ons hostel en lagen er vroeg in. De volgende dag hebben we een langere en moeilijker route uitgekozen....mooi....niemand tegenkomen onderweg.....lopen op de toppen en de kammen van de bergen....mooie plaatjes schieten.....en wederom sneller gelopen dan de voorgeschreven tijd.
We hebben de dag afgesloten met een uitgebreide massage van 1,5 uur....en gegeten in het restaurant. De luiken vielen snel dicht die avond!!
Vilcabamba staat als de valley of longlivety...de mensen worden hier gemiddeld ouder (vaak ouder dan 100 jaar!).En wordt gepromoot als plek om van je hartkwalen te genezen. Geen wonder dus dat er in ons hostel dat er veel oudere mensen verblijven.....vooral dikke Duitsers en Amerikanen. Ook het kleine centrum van het dorpje is overspoeld met buitenlanders en real estate offices. Je kunt nergens lopen of je komt de dikkerds tegen....uitgedost in de meest lelijke combinaties van gifgroen, paars, turqoise, geel....en natuurlijk op wandelschoenen. Allemaal op zoek naar een een nieuwe woonplek om hun kwalen te verlichten....zittend achter hun laptops.....sigaretten rokend....vette zooi etend....en zich voort laten zeulen in 4x4 taxi's, in plaats van ook eens een wandeling te maken. De nieuwe hamburger generatie is ook al in aantocht!!
Tevens is er veel Reiki en Sjamanisme....en word er vanachter de laptop tijdens het ontbijt veelal met elkaar gesproken over spirituele blokkades en andere zweverige toestanden.
Vanavond gaan we per nachtbus de grens over naar Peru...en morgen door naar de omgeving Trujillo. Niet zweven....maar gewoon per bus...Leggi altro
Wachten...
2 febbraio 2010, Perù
Gisteravond hebben we Ecuador achter ons gelaten. Bijtijds zijn we na het eten afgereisd met de taxi naar de busterminal van Vilcabamba....en 1,5 uur later stonden we op de terminal van Loja. Daar hebben we nog een poosje zitten wachten tot de nachtbus naar Piura vertrok om iets over elven. We hadden de achterste twee banken tot onze beschikking, er was geen film en geen muziek.....dus konden we met gemak de ogen een poosje dichtdoen. Er werd nog twee keer gestopt in de opvolgende plaatsen en er werd getankt. Net weggedommeld werd ik wakker van een man in het gangpad met een geweer....het bleek dat we gestopt waren bij een militaire controlepost....en dus moesten de papieren getoond worden. Na wederom een hazeslaapje gedaan te hebben werd bij de volgende stop alle bagage gecheckt en moesten er mensen uit de bus. Om vier uur kwamen we bij de grens van Peru aan.....niemand te bekennen....alleen twee duistere kantoortjes aan beide kanten van de brug waar papierwerk ingevuld moest worden en waar onze paspoorten gecontroleerd werden. Ondanks de roerige verhoudingen uit het verleden tussen beide landen was het erg gemoedelijk. Per abuis werd ons een visum verschaft van 30 dagen.....maar met een extra 1 ervoor was dat ook weer snel opgelost. Nog even langs de politie controle aan de kant van Peru....een plas doen tussen de kikkers.....en we konden weer verder.
Drie uur later kwamen we aan in Piura waar we over moesten stappen op de bus naar Lima. Helaas.....de busmaatschappij rijd niet vandaag....en de laatste bus naar Lima is om 6.30 uur vertrokken. We hebben inmiddels kaartjes voor de volgende bus....maar die gaat pas om 13.00 uur. Bij het kopen van de buskaartjes zei men dat onze dollars vals waren......wilde ze ons oplichten met wisselgeld.....de taxi naar het centrum accepteerde de �nep� dollars wel, maar gaf te weinig geld retour....welkom in Peru!!!
We zijn gewaarschuwd door iedereen die we onderweg tegen zijn gekomen en reeds Peru heeft bezocht.....je moet oppassen want aan alle kanten word je opgelicht.
Het is nu 9.10 in de morgen.....even internetten en rustig ontbijten.....4 uurtjes tijd uitzitten....en dan door naar Trujillo....nog een uur of 6 bussen.
En vanavond bijtijds slapen!Leggi altro
Roet in het eten!
2 febbraio 2010, Perù ⋅ ⛅ 25 °C
De berichten zijn niet zo goed voor Peru!
We horen en lezen over extreme regenval, afgesloten wegen, toeristen die vast zitten en niet verder kunnen reizen, evacuaties van toeristen, en veel afgesloten sites en hikes!
Met name Machu Picchu is er slecht aan toe.....hieronder een nieuwsbericht:
Heavy rainfall in Peru has triggered landslides that have blockaded the
railway to Machu Picchu, leaving over 1,500 tourists stranded in the ancient
Inca village. According to Peruvian officials, the railroad will likely not be
restored until mid-next week.
At this time, over 1,000 tourists have been evacuated by helicopter, but
problems are still arising. As many as 250 hikers are still arriving each day to
Machu Picchu via the Inca trail and choppers are only capable of airlifting 120
people per hour.
Evacuees are being flown to Machu Picchu Pueblo, where reports of scarce
resources is creating a steep price for food, water, and accommodations.
According to Ruben Baldeon, spokesman for Machu Picchu Pueblo, bottled water is
selling for five times its usual price and electricity to the town has been cut
off.
Roughly 1,500 to 1,600 tourists still remain in Machu Picchu and weather
forecasts predict heavy rain to continue throughout the week.
Onze planning was om daar de komende week...of de week daarna die kant op te gaan.....Leggi altro
Trujillo
3 febbraio 2010, Perù ⋅ ☀️ 24 °C
ff bijkomen!!
De reisdag gisteren was langer dan verwacht. Uiteindelijk hebben we er ruim 24 uur over gedaan vanaf Vilcabamba in Ecuador (waar we �s avonds om 20.00 met de bus vertrokken) tot de aankomst in Huanchaco gisteravond om iets over 20.00. Het zat hem vooral in de bus aansluiting in Piura....6 uur wachten tot we verder konden. De reis van Piura naar Trujillo was wel bijzonder!
Een lange tweebaans weg door voornamelijk sahara.....gortdroog.....hier en daar enorme woonwijken langs de weg gebouwd van houten paatjes, juten matten en houten schuttinkjes.....onder de hete zon.....alles stof en zand. Dan weer een enorme knalgroene wereld van rijstplanten en heel veel natte velden....het landschap had iets aziatisch. Dan weer een stadje gebouwd van zandkleurige stenen waar je nog geen kwartje voor geeft. Al met al niet om vrolijk van te worden.
Ook werden we niet vrolijk van de bus.....ondanks dat er met grote letters opstond dat hij airconditioned was reden we met de ramen open en was het 36 graden...gelukkig reed hij 120 km per uur en klapperde de gordijntjes tot er scheuren in ontstonden.
We waren gesloopt toen we er uit stapten. De planet had ons twee adressen gegeven in Huanchaco om te overnachten. De taxi chauffeur was behulpzaam en vriendelijk bij het zoeken naar andere alternatieven omdat alles vol zat. Uiteindelijk kwamen we uit op een goedkoop kamertje wat nog moest worden schoongemaakt. Geen punt....wij gaan ondertussen een ijskoud biertje halen en wat kleins eten. Bij terugkomst op de kamer hebben we een koude douche genomen (er was geen warm water) en zijn we ons bed ingedoken. De eigenaresse was redelijk beschonken en schreeuwde de tent bij elkaar. We hebben alle spullen weer ingepakt en zijn twee blokken verder naar een ander Hotel gegaan. Hier lagen we net in bed toen de fanfare door de straat kwam welke gevolgd werd door de drumband.....oef! Er blijkt een feestweek in Huanchaco gaande te zijn!
Gelukkig bestaan er oordopjes!
We zijn in slaap gevallen en werden om 7.30 uur wakker. Op het dakterras van ons hotel hebben we ontbeten, we hebben de was bij de laundry gebracht en zijn neergeploft in twee stoel op het strand onder de parasol.
Even een dagje niets!!!Leggi altro
Sol y Luna
4 febbraio 2010, Perù ⋅ ⛅ 24 °C
Vandaag zijn we op pad geweest naar las Huacas Sol y Luna (de tempels van de zon en de maan) en naar Chan Chan.Las Huacas del Sol y de la Luna was de eerste bestemming. Een mooie site in de bergen net buiten Huanchaco met twee tempels waar vroeger een stad tussen heeft gelegen. Dit alles was gebouwd tussen 100 en 700 N.C door de Moche, een zeer ontwikkelde cultuur die later ingelijfd is door de Inca´s. Alleen la Huaca del la Luna was te bezichtigen.
De tempel bestaat uit vijf lagen waarvan de eerste tempel gebouwd is medio 100 na Chr. De bouw duurde 2 jaar. Daarna zijn er vier nieuwe tempels overheen gebouwd....iedere honderd jaar een nieuwe....iedere tempel weer groter als zijn voorganger.De bouw van de laatste tempel moet ongeveer 20 jaar geduurd hebben. Tijdens de rondleiding zijn de verschillende lagen tempels goed te zien.....ze zijn herkenbaar aan de verschillende figuren en de kleuren verf die gebruikt werden. Bij het ¨afpellen¨ van alle lagen komen mooie oude schilderwerken vrij! Bizar dat schilderwerken van 100 N.C. nog steeds zo goed te zien zijn... Echt een mooie site!
Daarna reden we door naar Chan Chan....een stad die 700 jaar later gebouwd is dan de twee eerder bezochte tempels, door de Chimu.....echter waren ze bezig dit op een zeer lelijke manier geheel opnieuw op te bouwen....we hebben meer bouwvakkers gezien dan ruïnes! Dit was even een tegenvaller na de vorige tempel! Wat een commerciële toestand....en hoe lelijk gedaan...we waren binnen tien minuten weer terug bij de kassa. Ook het bijbehorende museum was van hetzelfde kaliber....twee zaaltjes met nietszeggende meuk!!
We zijn teruggereden naar het dorp en hebben onszelf eerst getrakteerd op een typisch Peruaans ijsje. Crunched ijs....en je kunt kiezen welke verse vruchten pulpen je er op wilt....cocos, metha, pina, mango, fresa, maracuya, guanabana, tamarinde, en nog veel meer lekkere smaken met moeilijke namen.Leggi altro
Busje komt zo..
5 febbraio 2010, Perù ⋅ ⛅ 26 °C
Na het ontbijt met erg droge broodjes hebben we het één en ander op internet opgezocht over de busverbindingen naar Lima en verder naar Pisco. In Zuid Amerika bestaat er dus ook een busmaatschappij als TICA. Tica reed door alle landen van Mexico tot Panama......Ormeño/Cromotex doet dat in veel landen van Zuid Amerika. Nadat we uitgecheckt hadden hebben we de hobbelbus genomen naar Trujillo en moesten we nog een klein stukje lopen naar de eigen terminal. Daar werden we vriendelijk ontvangen.....kregen we een mapje waarin de reisdocumenten werden opgeborgen....hebben we twee plaatsen op de voorste rij van de dubbeldekkerbus (servicio panoramico) gekregen....krijgen we Cenar (snacks), frisdranken en ontbijt geserveerd, hebben we een driekwart kantelbare ¨Asientos semi-cama super soft¨ (bedstoel, met alle comfort), ieder en eigen selecta dvd systeem en geluidsinstallatie, airconditioning en frisse toiletten!! We kunnen bijna niet wachten tot we gaan!
We hopen dat we uberhaupt nog aan slapen toekomen deze tien uur urende reis en zijn benieuwd of de volgende bus morgen ochtend van hetzelfde kaliber is....we moeten tenslotte nog vijf uur verder tuffen naar Pisco...
Vandaag hebben we veel gelopen door het centrum van Trujillo....een museum bezocht.....zitten internetten.....koek en zopie gehaald voor bij de film vannacht...en uitgebreid zitten eten bij Restaurant Romano in de Pizarro.....verse Spaanse tortilla.... sandwiches met rundvlees, mozzarella en prosquito....Griekse salade....en als toetje een variant op de skitaart met ipv kersen verse aardbijen....en cappuccino na.
Ik hoop dat we moe genoeg zijn om uit te kunnen buiken!!Leggi altro
Puinzooi!
6 febbraio 2010, Perù ⋅ ⛅ 23 °C
De busreis liep zeer voorspoedig! Het was leuk om in zo`n dubbeldekker te reizen...zeker omdat we voor bij het raam zaten en leuk uitzicht hadden! Vrij snel nadat we vertrokken waren greep de stewardoos de microfoon en werden de ¨beide piloten met veel ervaring op deze route¨ aan ons voorgesteld. Ook werd ons medegedeeld dat het toilet enkel gebruikt mocht worden voor een kleine boodschap....vervolgens kregen we een pakketje met een worstenbroodje, wat snoepjes, een koffierol en een sapje en koffie.......probeer dat maar eens klein te houden bijna tien uur lang.
Kort erna werd de vechtfilm opgezet en het licht gedimd. Helaas moet je op de eerste rij een gordel om....en dat maakt slapen wat lastiger. Aangezien de bus half vol was kon ik een paar stoelen verder een tweepersoonsbed bouwen.....de soft-semi-cama zo ver mogelijk achterover.....een dekentje erbij....en vervolgens van 12 tot een uur of 6 prima geslapen!! Ook Heleen had een tweepersoonsbedje....en had ook een paar uur heerlijk geslapen. We werden gewekt met tandartsmuziek en wederom een pakketje....sapje, snoepje en een sandwich zoals ze die hier noemen.
Om zes uur reden we Lima binnen....en een uur later waren we op de terminal. De eerste indruk van de stad was beter dan dat we verwacht hadden....de stad was niet eens zo vuil als ons verteld was.
Naast de terminal zat de busmaatschappij Flores....en een half uur later waren we al weer op pad richting Pisco...toch ook nog een ritje van vier uur....in een minder luxe bus! Gelukkig konden de ramen open en kwam er af en toe koek en zopie aan boord!
Vroeg in de middag werden we afgezet langs de hoofdweg....en hebben we vier uur alleen maar zand gezien! Wat een droge dorre bende langs de kust....en wat een stof en zand.
We nemen een taxi richting Pisco....een zeer gehavende stad sinds de zeebeving, 8.0 op de schaal van richter van 15 augustus 2007, een paar dagen later nog één van 6.0, en meer dan 300 seismische naschokken.....alles is scheuren en gaten....geen wegen maar stofpaden.....hele wijken verdwenen...nu, twee jaar later, nog steeds een zeer trieste aanblik!! De regering stuurde selectieve hulp (alleen voor mensen die bij de overheid werkten en hun gezinnen), er werd in eigen land geen aandacht geschonken aan de ramp en het werd vooral afgeraden om naar het rampgebied te gaan omdat er ziektes zouden uitbreken....uiteindelijk kwam de wereldpers het gebied bezoeken en heeft de bevolking de wereld laten zien wat er werkelijk gebeurd was....toen pas kwam de regering over de brug en kreeg ieder gezin 2000 dollar....genoeg om stenen te kopen voor een nieuwe voorgevel, of hout voor een nieuw tijdelijk onderdak....verder gebeurd er niets. Er komen nieuwe verkiezingen....wellicht dat het iets oplevert!
Eerst een koele douche....wat drinken ( want dat doen we weinig tijdens reizen)....iets kleins eten....en ff bijkomen, ook al gaat het reizen per bus ons steeds gemakkelijker af!!Leggi altro
Pisco Sour
7 febbraio 2010, Perù ⋅ ⛅ 28 °C
Er komen ook nog hele lekkere dingen uit Pisco!!
De Pisco Sour!
Wij hadden de pech dat het afgelopen zaterdag Pisco Sour dag was....met gratis drankjes...
Hieronder het recept:
PISCO SOUR (voor 8 Glazen !!!)
Ingredientes:
3 tazas de Pisco
1 taza de jugo de limon
1 taza de jarabe de goma
2 claras de huevo
12 cubos de hielo
Gotas de Amargo de Angosturo
Preparacion:
Batir en coctelera, o licuar el piso con el jarabe de goma, luego agregar el jugo de limon.
Incorporar el hielo picado y al final las claras de huevo.
Licuar hasta que la clara esté spumosa.
Servir en vasos peqeuños, agregar unas gotas de Amargo de Angostura.
Heerlijk...alle 8 glazen zijn op!
De vertaling volgt....eerst nuchter wordenLeggi altro
Galapagos
8 febbraio 2010, Ecuador ⋅ ⛅ 29 °C
Vandaag zijn we vroeg uit de veren gegaan....voor zevenen ging de wekker al af. We gaan vandaag naar de Galapagos Islands van Peru....de poormans Galapagos Islands.
Om kwart over zeven stond het busje voor de deur en gingen we op pad naar de haven.
We werden ingedeeld in een groep van 35 en gingen aan boord van een grote snelle speedboot...op weg naar Islas Ballestas.....een half uurtje varen.
Eenmaal aangekomen was het plaatjes schieten geblazen.....zoveel verschillende dieren, zoveel mensen aan boord die hetzelfde willen, zo weinig tijd omdat de boot verder vaart. Anyway....ondanks de enorme stank zeker de moeite waard! Wij gingen voor de pinguins...en we hebben ze gezien!!
Bij terugkomst in de haven hadden we nog een halfuurtje vrijaf om vervolgens weer de bus in te gaan naar het Reserva Nacional de Paracas.....niet veel meer dan een eorme grote zandbak waar je doorheen kunt rijden....af en toe een mooi uitzicht....een klein baaitje om te zwemmen met koek en zopie....en rode stranden. Ook hier hebben we wat mooie plaatjes geschoten.
Al met al een dag met veel zonnebrand crême en heel veel zand!
We gaan eerst douchen!!!Leggi altro
Gaar!
10 febbraio 2010, Cile ⋅ ☁️ 26 °C
Gistermiddag om 16.30 uur werden we aan de hoofdweg, de Pan-American, afgezet door een vriendelijke taxi chauffeur. We gaan op weg naar Chili omdat alle bijzondere attracties in Peru zo´n beetje gesloten zijn vanwege de harde wind of de wateroverlast. We hebben kaartjes gekocht voor de Ormeño expreso nacional welke ons naar Tacna zal brengen...de laatste stad vóór de Chileense grens. Zoals gebruikelijk hebben we weer van alles ingeslagen en hebben we de kleine rugzak gepakt met alles wat nodig kan zijn onderweg.
De bus was uit het jaar ?, en was al aardig uitgewoond. Ik stond te wachten tot iemand het bagageluik open zou doen, en men was bijna zonder mij vertrokken. De bus was oud en vies! De airco werkte niet, de stoelen waren plakkerig en vies, en de toilet kon je halverwege de bus al ruiken. De kiezen op elkaar en de tijd maar weer uitzitten....morgen om 9 uur zijn we in Tacna....16 uurtjes bussen. Eerst werd de 2e gewelddadige film opgezet en vervolgens ging het licht uit. Er werd nog een aantal keer gestopt onderweg en de laatste vulling kwam rond 1 uur aan boord. De chauffeurs reden niet echt door en stopten vele malen om te plassen en uitgebreid koffie te gaan drinken. Het uitzicht was eentonig.....zand, zand en nog eens zand!
Om 7 uur ging de eerste zeer bloedige film aan (De afgezaagde ledematen vlogen over het scherm) en we hadden geen trek meer in ons ontbijt. De zak koekjes zag er aan de buitenkant zéér belovend uit....de inhoud bleek niet meer dan paardenbiks koekjes....niet te eten!! Even later stonden we stil in de file ¨in the middle of nowhere¨. Er bleken twee vrachtwagens tegen elkaar geknald te zijn in een bocht....we konden lekker de bus uit, weg van de agressiefilm! De Politie was met mobiele telefoons foto´s aan het maken van de situatie en er brak een flinke discussie uit tussen de omstanders, de politie en de beide chauffeurs. Eén van de trucks lekte diesel...en mensen liepen gewoon te roken. De schuldvraag, dat was de belangrijkste vraag....in plaats van de weg vrij maken zodat het verkeer kon doorgaan. We hebben er een uur staan wachten. Later stopten we weer voor een fruit check. Iedereen moest de bus uit en alles werd nagekeken....opbrengst, 2 kilo druiven en een paar kleine banaantjes. Wij hebben tijdens de check lekker onze appeltjes opgegeten....niemand zei wat, hahahahahaha. Daarna hebben we nog één of andere check gehad (we weten nu nog niet waarom).....en uiteindelijk reden we om 13.30 uur de terminal van Tacna op....4,5 uur later dan gepland. De internationale terminal was aan de overkant en we waren in 20 minuten alweer op pad naar de grens van Chili en naar Arica, het eerste plaatsje. Onderweg papieren invullen, uitcheck documenten pakken voor Peru en geld klaarleggen om te wisselen. De grens overgang verliep snel en geruisloos. Dit is de eerste grens overgang waarbij echt koffers gecheckt werden met machines, waar alle formulieren moesten kloppen en waarbij de bus geheel doorzocht werd.....en alles in een half uurtje tijd.
Om 3.30 stonden we op de terminal van Arica en bleek er voor vandaag geen kaartje meer te krijgen voor de bus naar San Pedro de Atacama. Dan maar vast een kaartje voor morgen om 21.30 uur.....en eerst een nachtje in een bed slapen, douchen en even niets!!
23 uur is mooi genoeg geweest!
En we gaan nooit meer met Ormeño.....wat een butmaatschappij!!Leggi altro
Arica
12 febbraio 2010, Cile
Nadat we eerst flink uitgeslapen en ontbeten hadden zijn we met de taxi naar Playa Corazon gegaan....tien kilometer van Arica om een mooie wandeling langs de zee te maken. De zon was al lekker heet...maar een koel zeebriesje maakte het zeer aangenaam. De wandeling ging door tunnels, langs steile bergwanden en over rotsblokken. Op een paar vissers na was er niemand te bekennen. Wel veel dieren zoals roofvogels, salamanders, leguanen en zeeleeuwen. Op de terugweg kregen we een lift aangeboden terug naar Arica van twee vissers.
We hebben de dag verder doorgebracht met wandelen, uitgebreid lunchen, een beetje internetten en ´s avonds nog een pizza. Om 21.00 vertrokken we met de taxi richting de busterminal voor de trip naar Calama....een tocht van 10 uur....en daarna nog twee uur met een andere bus naar San Pedro de Atacama. Na onze tegenvallende reis met Ormeño hebben we dit keer gekozen voor een dubbeldekker van Frontera del Norte. Terwijl we zaten te wachten voor vertrek verbaasde we ons nog over de gigantische hoeveelheden tot de naad gevulde turkentassen welke klaarstonden om beladen te worden.....zouden onze rugzakken er nog wel bij passen. Tijdens het laden waren er ook al discussies over het maximale gewicht wat meegenomen mocht worden. Onzze rugzakken zaten erin...wij vonden het allang prima. We zaten wederom boven bij het voorraam...en naast ons zaten twee zeer dikke dames met heel veel plastic zakken, een paspop en nog een aantal turkentassen. De ruimte onder hun bankjes, het bovenschap en de ruimte bij hun voeten zat helemaal volgepakt. Wij snapten er niets van....hadden ze zoveel boodschappen gedaan....maar waarom?
Later vannacht werd het duidelijk. Bij de tweede stop om vier uur in de morgen moest de hele bus uitgeladen worden. De dames naast ons waren voor die tijd al even bezig geweest om hun zakken te herpakken, om tassen te verstoppen achter de gordijnen en onder de voetsteunen. Daar stonden we dan....de lege bus werd grondig geïnspecteerd, terwijl iedereen zijn tassen moest openmaken voor een grondige check. Bij ons werd een zak met dichtgeplakte cd´s als verdacht gevonden...maar leverde geen problemen op. Alles was al weer ingepakt in de bus toe de douane nog steeds met onze twee buurvrouwen bezig was....en ze moesten mee naar het kantoor....en de bus moest wachten.....uiteindelijk 1,5 uur later gingen we verder. De dames hadden een fikse belasting mogen betalen en waren wat tassen met goederen armer.
Waarom.....navraag leverde op dat het douane punt op de scheiding is van twee delen van het land met een verschillend belasting stelsel. Waar we vandaan kwamen betaalde men minder belasting dan het gebied waar we naartoe gingen. Iedereen liep te zeulen met tassen vol met handel. Het schijnt de moeite te lonen.....maar wij hebben het niet begrepen...maar dit is Chili!
We kwamen ondanks alle oponthoud met weinig vertraging aan....en mazzel, we konden met dezelfde spiksplinternieuwe dubbeldekker een uurtje later door naar San Pablo de Atacama.
Ons geplande hostal bleek vol te zijn en inmiddels $70 dollar per nacht te zijn....jammer, want het was de hostal van Javier, welke we tegenkwamen in de bus van Cali naar de grens bij Ecuador. We hebben verder gezocht en kwamen uit op een leuk kamertje zonder baños....maar wel voor 10000 pesos per nacht...ongeveer $ 30.
Wat we hier gaan doen....stofhappen, wandelen en een tourtje pakken.Leggi altro
Valle de Muerte
14 febbraio 2010, Cile
DTwee tours hebben we geboekt!
De eerste was gisteren...genaamd de tour de Valle de Luna.
Eerst hebben we flink uitgeslapen tot 10 uur....daarna een beetjer gerommeld en gelunchd en om iets voor vieren stonden we bij de tour agency. Het hele dorp was vol toeristen omdat er veel verschillende tours vertrekken rond die tijd. We volgden de meute naar de bus en gingen met een groep van 30 man op pad....en we waren niet de enigen! In de weide omtrek was het een komen en gaan van bussen....en overal waar je kwam moest je volgzaam volgen, je tijd gebruiiken om een foto te maken....en hop naar de volgende plek. Niet helemaal ons ding!
Uiteindelijk hebben we mooie plekken bezocht zoals de Mirador Cordillera de la Sal, de Valle de la Muerte, Las tres marias, het amphitheater en de Gran duna Atardecer. Tenslotten moesten we een stukje wandelen en klimmen om op het hoogste punt van de Death Valley te kunnen genieten van de zonsondergang...
We hadden een fles Chileense rode wijn gekocht....twee plastic bekers meegenomen.....en gelukkig waren er genoeg toeristen om ons op de foto te zetten...
Rond 21.00 waren we weer terug in het dorp...en wie liepen we tegen het lijf...Javier, de Chileen die een jaar HAVO had gestudeerd in Groningen in 2003....en wie we tegenkwamen in de bus van Cali naar de grens van Ecuador.
Later werden we nog uitgenodigd door onze Chileense buren in ons hostal voor een Pisco....om 2 uur ging het licht uit.
Vandaag gaan we tour nummer twee doen....Laguna Cejar.
Beloofd ook een leuke avond te worden! We gaan naar de Laguna Las Gemelas, zwemmen in het zoutmeer van Ojos del Salar en daarna afspoelen in het zoete meer van Baños de Litio. En gaan genieten van de zonsondergang bij Tebinquiche met een pisco sour.Leggi altro
Tour Laguna Cejar en El Pukara de Quitor
15 febbraio 2010, Cile
Zoals gezegd....gisteren de tweede tour gedaan.
Om vier uur vertrokken we met de bus naar Laguna Cejar....vergelijkbaar met de dode zee in Israel. We mochten een uur in het water dobberen en kwamen er werkelijk spierwit uit. Het kleine meertje was 40 meter diep en het water was heerlijk koel.....en het uitzicht adembenemend!
Daarna zijn we met ons zoute pak aan in de bus gestapt en naar de Ojos de Salar gereden waar we een koele duik konden nemen in een zoetwater meertje. Ook hier was het water heerlijk koel....en bleek het nog lastig om het zout eraf te krijgen.
Vervolgens zijn we door getuft naar Tebinquiche waar we losgelaten werden op een enorme zoutvlakte. Het leek wel of we in de sneeuw liepen!! We hebben genoten van de ondergaande zon en van een heerlijke koude Pisco Sour...al is die in Chili toch wat anders dan in Peru!
We hebben een koude douche genomen....nog een Pisco Sour met Pina gedronken voor de hut....en lagen er bijtijds in!
Vanmorgen hebben we eerst alles gewassen....of het zat onder het zand...of onder het zout! Dus MAANDAG WASDAG! Daarna hebben we onze sandalen gepakt...elkaar volledig ingesmeerd met sunblock 75....drie flessen water gehaald...een lichte lunch gegeten....en zijn we op pad gegaan naar El Pukara de Quito. Een oude site waar heel vroeger de Atacamena gemeenschap heeft gewoond...welke later verslagen zijn door de Spanjaarden (waar niet). De site lag een kilometer of drie buiten het dorp en na een stevige klim had je een fantastisch uitzicht!Leggi altro
Salta
17 febbraio 2010, Argentina ⋅ ☁️ 22 °C
Gistermorgen zijn we rond 10.30 vertrokken uit San Pedro de Atacama en hebben we Chili achter ons gelaten. Gelijk nadat we het dorp uitreden kregen we de uitcheck van de douane en kregen we de uitcheck stempel in ons paspoort. Vreemd....want normaal gebeurd dat aan de grens. Chili is wat dat betreft een vreemd land.....enfin, ruim een uur later reden we dan eindelijk het dorp uit.
Dit maal reizen we met Geminis (Gem´s)...één van de twee busbedrijven waarmee het mogelijk is om direct naar Salta te rijden. Bij toeval konden we nog kaartjes regelen voor de bus van vandaag. Eerst hadden we geïnformeerd bij de andere maatschappij maar daar zaten de eerste twee weken alle bussen vol. Bij Geminis bleken twee personen geanuleerd te hebben voor vandaag....en dus hadden we mazzel!
Geminis stond in de Lonely Planet als niet goed aangeraden omdat de bussen oud zouden zijn....inmiddels is de gehele vloot vervangen en vertrokken we in een super de luxe bus voor één van de mooiste tochten!! In de middle of nowhere passeerden we de grens met Argentinië. We hoefden niet eens met onze giegel langs de balie, want onze paspoorten werden door de chauffeur afgegeven en opgehaald. Ook de bagage ging de bus niet uit voor controle!
We hadden ons voorgenomen om nog wat te gaan slapen onderweg, maar daar is helemaal niets van terecht gekomen. De uitzichten waren schitterend....na iedere berg kwamen we in een andere wereld terecht!! We keken onze ogen uit!! We hebben mooie plaatjes geschoten!
Onderweg werd twee maal gestopt voor snacks, limonade en koffie....en eerder dan gepland reden we Salta binnen. We hadden gereserveerd bij Hostal Andaluz.....en met een taxi waren we snel op onze bestemming!! We zijn nog wat gaan drinken in de stad en hebben allerlei soorten empanadas gegeten.....heerlijk!
We zijn in Argentinië!! Wie had dat gedacht!!Leggi altro
Steak!!
19 febbraio 2010, Argentina ⋅ ⛅ 26 °C
Salta is minder mooi dan verwacht!
Wel een groot voordeel.....Salta heeft terrassen aan de pleinen....dus lekker buiten zitten en mensen kijken. Het weer in Argentinië is wisselend....´s morgens beginnen we vaak met regen...dan klaart het op en wordt het broeiend warm....en ´s avonds sluiten we weer af met regen. Gisteren hebben we door de stad geslenterd....museum bezocht...empanadas gegeten tijdens de lunch....en op advies van de planet en de eigenaar van ons Hostal zijn we gaan eten bij Viejo Jack. Argentinië staat bekend om zijn wijnen, om het voetbal en natuurlijk om het vlees. In het verleden heb ik met veel Argentijns vlees gewerkt in de keuken....en was er nog een groot kwaliteits verschil met het europese rundvlees omdat het bevroren werd ingevoerd. Steak eten in Argentinië is een andere ervaring! We bestelden een bife de choriso waarbij de ober ons adviseerde om er één te delen...verder bestelde we een fles Valle de Cafayate Cabernet van 2008 en toch nog maar een salade.....gelukkig maar want er zit geen enkel garnituur bij het vlees. Een dubbele lende met een klein randje vet....6 cm dik, en zeker een pond....heerlijk gegrild en meer dan genoeg voor twee. Zo´n stuk vlees hebben we in geen maanden gegeten! Argentinië mag dan als duur omschreven staan.....maar inclusief tip waren we nog geen 100 pesos kwijt.....en dat is ongeveer 19 euro!
Wellicht dat we nog een keer gaan!!!
P.S. Het stukje is een beetje kort omdat ik op een PC werk uit 1500....na elke zin moet ik 30 seconden wachten om te zien wat ik getypt heb....en uploaden van foto´s is een dagtaak.Leggi altro
COCA
20 febbraio 2010, Argentina ⋅ ⛅ 27 °C
De geschiedenis van het hele Andes gebied is nauw verweven met de Coca plant. De eerste bewijzen van het gebruik dateren van 5000 jaar geleden. Erythroxylum coca (in het Latijns) groeit van 800m tot 3000m hoogte (afhankelijk van de variatie) en is zeer makkelijk te onderhouden. De planten vergen weinig voedingstoffen, kunnen tegen langdurige droogte en worden 3 tot 4 keer per jaar geoogst. De voedingswaarde is fenomenaal....het is zowat de gemene deler van fruit, groenten, vlees en brood. Koolhydraten, vetten, vitaminen, alles zit in deze blaadjes en het is mogelijk om enkel op Coca blaadjes langdurig te overleven. Bekender is natuurlijk dat deze plant een 12-tal alkanen bezit waaronder de bekendste cocaine!! De verdovende eigenschappen werden door de indianen reeds veel langer gebruikt tijdens shamanistische rituelen of voor plaatselijke verdoving waardoor zij 1000 jaar geleden al hersentumoren konden verwijderen. Het kauwen van coca blaadjes is ook een sociale aangelegenheid in en rond de landen rond Bolivia (de grootste producent). Deze plant werd echter voor het eerst misbruikt bij de inval van de Spanjaarden. Eerst werd deze plant genegeerd want het aanwenden van zijn eigenschappen zou een toenadering tot de Indianen cultuur beteken en de Westerse superioriteit ondergraven. Toen de Spanjaarden echter ontdekten dat de Indianen langer en zwaarder werk konden verrichten door het kauwen van coca, werden de plantages overgenomen door de Spanjaarden om de slaven meer te kunnen uitputten. De kerk meende echter dat deze spirituele plant haar eigen religie teniet deed en des duivels was. Zij verbood deze plant maar toen echter bleek dat de economie daalde door verminderde werklust van de Indianen, liet ze deze plant weer toe op voorwaarde dat de kerk 10% belasting kon heffen op de verkoop. Hoe heerlijk hypocriet. De Spanjaarden konden nu deze plant ten volle benutten en lieten de slaven in de goud-, zilver- en tin mijnen tot 48 uur ononderbroken werken. Als enigste voedsel kregen ze coca blaadjes, een halve kilo gedroogde blaadjes per dag is voldoende als voeding. De coca blaadjes werden steeds belangrijker en de oogst kon de vraag niet volgen, de waarde van coca steeg zelfs tot boven die van het goud en zilver welke opgegraven werden. Dit deed zich allemaal voor vooral in de 16de en 17de eeuw.
De meer modernere toepassingen van de coca plant zoals coca snoepjes, coca wijn en coca-cola hebben er toe geleid dat deze plant enkel nog voor medicinale doeleinden mag gekweekt worden, vooral voor plaatselijke verdovingen. De VS hebben een aantal landen vastgelegde welke coca mogen kweken en daartoe behoren vooral de westerse landen en opvallende bijna geen Zuid-Amerikaanse landen. Noch thans koopt de Coca-Cola companie elke jaar meer dan 100 ton coca op in Bolivia. Wel erg hypocriet....aan de ene kant coca afnemen voor één van Amerika´s grootste merklabels....aan de andere kant de wereldwijde productie van cocablaadjes verbieden....en zelfs plantages in brand steken in zuid Amerikaanse landen!! Door hun bemoeizucht zijn Amerikanen niet echt populair in Bolivia. Daarom geven Bolivianen de voorkeur aan hun eigen muziek boven Amerikaanse popmuziek. En toen McDonalds een paar jaar geleden voor het eerst in het land verscheen, moest het verplicht de typische Boliviaanse hete saus llajua op tafel zetten. Anders kwam niemand een hamburger eten...gigigigi.
Gedroogde coca blaadjes zijn overal te koop in Peru, Argentinië en in Bolivia en zij worden nog steeds vooral gebruikt om langer fysieke arbeid te kunnen verrichten en tegen hoogteziekte. Coca zet de longen uit, niet de longinhoud vergroot maar onze longblaasjes kunnen beter zuurstof opnemen zodat je minder last hebt van de lagere luchtdruk op hoogtes.
Wij zijn voor het eerst in aanraking gekomen met de coca blaadjes in de bus van Chili naar Argentinië. Een koppel naast ons had een heel leuk theepotje met kruiden waar iedere keer heet water opgegoten werd. Hij werd ons ook aangeboden.....en de smaak was heel kruidig. Vervolgens kregen we het hele ritueel en de ingrediënten uitgelegd. We hadden tijd genoeg....en eerlijk, we zijn de hele reis prima wakker gebleven.....wat ook de moeite waard was (zie vorige blog). Eenmaal aangekomen in Salta zagen we iedere dag meer....cocablaadjes werden on tijdens het eten in restaurants aangeboden door verkopers....de blaadjes kunnen in grootverpakkingen in de Mercado gekocht worden (een grote zak verse blaadjes kost ongeveer 5 pesos = 1 euro)....overal worden de mooie theepotjes, thermoskannetjes en metalen ¨filter rietjes¨ aangeboden in vele mooie variaties....en in de supermarkt koop je Maté in allerlei ponds en kilo verpakkingen in diverse smaken.
Hoe het werkt? Je koopt alle bovengenoemde ingredienten en je gaat thee zetten. Door de Maté meng je een handje gesnipperde cocablaadjes....eventueel iets suiker erbij...en lurken maar! De andere variant is gewoon een hoopje bladeren in je wangzak voor 45 minuten...en af en toe kauwen! De eerste reacties....lekkere sterke thee....minder last van de darmen....minder honger en meer energie!
Doordat het Cocablad in grote gedeelten van Zuid-Amerika gelegaliseerd is (voor consumptie) hebben ongeveer 75 miljoen mensen de mogelijkheid deze gezonde bladeren te consumeren. Wat ook gebeurt. Voor de westerse landen is het niet mogelijk dit blad te gebruiken omdat het bij de wet verboden is (met uitzondering van 1,6 gram blad per liter Cola). Helaas zijn de blaadjes niet legaal in Nederland want wij zijn beide geen cola drinkers!
We zijn echter wel verslaafd....aan het kopen van leuke potjes en rietjes...Leggi altro
Tupiza Bolivia
23 febbraio 2010, Bolivia
Na ruim 7,5 uur luxe bussen kwamen we aan bij de grens van Argentinië met Bolivia in het plaatsje La Quiaca. We werden er bij de busterminal uitgezet en moesten volgens de Planet nog 10 minuutjes lopen....navraag leverde op dat we maar beter een taxi konden nemen. Ook moesten we aan de Argentijnse kant van de grens informeren voor een busreis naar Tarija....onze bestemming....want de bussen vanuit Argentinië waren beter...op tijd....enz,enz. Nou...er ging geen één bus de grens over of Bolivia in. Rest ons niets dan een taxi te nemen naar de grens en daarna verder te zien wat de mogelijkheden zouden zijn. De grensovergang was super relaxed....allereerst liepen we de uitcheck van Argentinië voorbij en moesten we terug naar een soort kioskje waar we op het raam moesten kloppen. Er werd snel een stempel in ons paspoort geramd en zelfs de toeristenkaart werd niet ingenomen. Aan de kant van Bolivia was het nog minder. Eénmaal de brug over werden we een hok in verwezen waar drie raampjes waren. We begonnen bij raampje één waar we een formulier kregen om in te vullen. Aan een tafel lagen pennen aan een touw en was een behulpzame mijnheer voor vragen. Hij vulde tevens voor eigen landgenoten die niet konden schrijven het hele formulier in. Nadat alles ingevuld was kregen we bij balie 2 een prachtige stempel en een 90 dagen visum....zo gepiept! Een paar meter verder dan de douane liepen we de mercado op en wisselden we onze laatste pesos voor Bolivianos. De eerste taxi die we te pakken kregen bracht ons naar de enige geldautomaat van het dorp.....echter was er geen geld uit te krijgen!! Nadat we nog wat reserve dollars gewisseld hadden zijn we afgezet bij de busterminal. In de chaos van rennende mensen en diesel vonden we de verkooppunten van kaartjes naar Tarija....echter zat alles vol voor vandaag...morgen weer! Wat nu....na kort overleg besloten we ons plan aan te passen en eerst naar Tupiza te gaan en daarna nog naar Tarija af te zakken.....er vanuit gaande dat er in Tupiza een geldautomaat zal zijn. Tupiza is zeer toeristisch....hier vandaan vertrekken veel tours naar Uyuni...
Dus kochten we een kaartje naar Tupiza en de bus vertrok direct. De rugtassen mee boven in de bus....en helaas was er geen tijd meer om koek en zopie te kopen. Gelukkig hadden we nog een zak coca blaadjes waarmee de honger snel verdwenen was. Een ander voordeel was dat de klok weer een uur teruggezet kon worden en dat we wellicht nog iets konden eten bij aankomst rond een uur of 21.30.
We gingen op pad....met de raampjes open omdat de bus geen airco heeft....gelukkig zonder film...maar ook zonder licht in de bus, en het werd snel donker.....en zonder asvalt!! In Bolivia is weinig asvalt....dus gingen we over zandwegen met hobbels en diepe kuilen....weer eens wat anders. De hemelsbreed kleine afstand zou toch nog 3,5 uur duren.
Bij aankomst hadden we snel een zeer goedkope (6 euro) kamer gevonden met goede matrassen en zelfs een TV. We hebben onze rugzakken gedropt en zijn eerst een heerlijk pizza gaan eten...en een lekker koud biertje. Bolivia is echt het goedkoopste land tot nog toe....nog geen 7 euro voor uit eten! Daarna liepen we door de stralende regen terug naar ons hostal en zijn we ons bedje ingekropen.
Vanmorgen bleek er echter geen geldautomaat aanwezig in Tupiza....en kun je alleen geld opnemen met een visa of mastercard tegen hoge kosten. Laat die nou net in Holland in de kluis liggen.....ook met paypall waren geen mogelijkheden om digitaal geld over te maken. Rest ons niet anders dan een buskaartje te kopen voor Tarija voor morgenavond, wat extra dollars te wisselen voor de time beeing, en vast informatie in te winnen bij de touroperators voor een tour als we hier weer terugkomen.
Beetje vreemd dat er in zo´n toeristisch dorp in vier jaar nog steeds geen geldautomaat is.....maar je, soms zit het mee en soms zit het tegen. We gaan eerst naar de wijnstreek....ook niet vervelend!
Gelukkig had ik wel de mogelijkheid om deze blog te schrijven....internet schijnt hier helemaal een ramp te zijn!Leggi altro