Reset search
Reis Blog van FransReis Blog van Frans
SatelliteEdit route
Mijn naam is ; Frans Brinkhorst, 64j.
Na 40 jaar werken in het onderwijs nu met pensioen en alle tijd voor leuke dingen.
Daarom ga ik nu een zeilreis maken naar de Azoren. Ik ben reisgenoot bij Sam de ervaren schipper van grote Janne. Read more Zwaagdijk, Nederland
  • TravelerRondje Azoren
    1
    Day 42

    - - Motivatie, laatste schrijfsel - -

    September 12, 2020 in the Netherlands ⋅ ☁️ 15 °C

    - bootjesgekte -
    Ik vraag mij weleens af of bootjesgekte een hersenafwijking of een mentale aandoening is, een beschadiging van mijn DNA op mijn 20-ste? 
    Misschien werd het veroorzaakt door slechte zuurkasten op het Amstellyceum, Peter Klaassen, destijds mijn scheikunde collega heeft die bootjesgekte tenslotte ook.  ;-) 
    In de slaapkamer hangt een grote wandkaart van de wereld als ik daar nu eens alle blauw uitknip zou ik dan langzaam genezen?... 

    - Motivatie - 
    Waarom onderneem je zo’n tocht, is het een mannending? Nee eigenlijk ook niet echt, ken vrouwen genoeg die dit ook doen. 
    Het gevoel dat je in een bootje alleen op de kracht van de wind en helemaal zelfvoorzienend de wereld over kunt reizen is een droom die ik van jongs af al had. 
    Maar, er zit een heel groot verschil tussen droom en werkelijkheid. 
    De droom is mooie: zonsondergangen, witte stranden en altijd mooi weer. 
    De werkelijkheid is: bij nacht en ontij het grootzeil reven in een vliegende storm, bakken zeewater over je heen, angst voor het vege lijf. 
    Een grote kloof die velen weerhoudt van de werkelijkheid. 
    Ik schets het wat somber, de werkelijkheid is een mix van beiden en dat is een beleving die je alleen krijgt door het echt te doen. 
    Ik kreeg de kans, of ik dit in de toekomst nogmaals wil doen, denk het wel maar eerst even uitrusten. 
    Wie prettig oud wil worden moet er op tijd mee beginnen, morgen is te laat. 

    O.K,  mijn trouwe blog-volgers, inmiddels zit ik weer thuis dit laatste stukje te typen. 
    Ik wil jullie bedanken voor de commentaren, vond het leuk dat jullie met mij meevoeren. Speciaal Margreet dat ze mij vrijliet om deze reis te maken, Sam de schipper van de Grote Janne en mijn maatje Juan F. Ubeda Iranzo mijn mentale steun en scheepsmaat. 
    Ik zeg jullie vaarwel, goede reis en tot de volgende keer.... 

    Frans 

    PS, Als je geïnspireerd bent door mijn verhaaltjes (..of juist niet!) kun je een dagje mee varen op mijn eigen zeilboot: de Koh-I-Noor, -laatste fotootje-    Read more

    See translation
  • TravelerRondje Azoren
    31
    Day 36

    - - Eiland Faial en haven Horta - -

    September 6, 2020 in Portugal ⋅ ⛅ 18 °C

    - Eiland Faial en haven Horta - 

    - zondag 6 september - 
    Na een welkome nacht ontbijten we de volgende ochtend in het beroemde 'Peter’s Café Sport'. 
    Dit café is een begrip onder zeilers uit de hele wereld. Elke zeiler, onderweg tussen Europa en Amerika stop in de haven van Horta, de laatste stop tussen de twee continenten.  
    De zeilmaker komt langs voor de Spinaker, kijk bedenkelijk maar neemt hem toch mee. 

     Sam gaat met een duikschool een trip maken. 
    Juan en ik nemen de ferry naar Pico om daar het voetpad langs de zee en wijngaarden te verkennen. 
    Bij die wijngaarden staan regelmatig cafeetjes en proeflokalen.  Juan, een liefhebber, moet ze allemaal uitproberen. 
    Ondanks regelmatige drink-pauzes lopen we die dag toch 15 km. 

    - maandag 7 september - 
    Wij, Juan en ik, huren een autootje, Sam gaat weer duiken. 
    We willen de vulkaan bezoeken, je kunt op de smalle kraterrand helemaal rondom lopen een tocht van 10 km. Wel zachtjes stappen, je wilt geen slapende vulkaan wakker maken....   
    We hebben die dag geen geluk, op 200 meter onder de top komen we in een dichte wolkenlaag, bij de krater is het zicht 25 meter en het lijkt er niet op dat de wolken snel verdwijnen, morgen wellicht nog een poging wagen? 
    Onze volgende stop is aan de uiterste westkant van het eiland. 
    Daar is in 1957 een uitbarsting geweest en een nieuw stuk eiland ontstaan. 
    Op de oude westkust van het eiland was toen net een grote vuurtoren gebouwd.
    Deze staat er nog steeds maar is als vuurtoren nutteloos geworden omdat er nu een hoge lavaberg voorligt, ze hebben er toen maar een museum van gemaakt. 
    Ondanks dat de eruptie 73 jaar geleden plaatsvond is het nog steeds een kaal stuk eiland. De wind heeft er vrij spel en zandstraalt iedere nieuwsgierige bezoeker met zwart glasachtig lavazand. 

    - dinsdag 8 september - 
    Omdat we de auto pas in de middag hoeven in te leveren doen we nog een poging het voetpad op de kraterrand te bedwingen. 
    Het lijkt te lukken, soms prikt de zon door de wolkenlaag die rond de krater hangt. 
    We gaan op weg, eerst flink klimmen in de dichte mist, verdwalen kan niet er is maar één smal pad met soms diepe afgronden aan weerszijde. 
    De wind wordt aan de noordzijde van de vulkaan omhoog geblazen daar ontstaan de wolken, nu we daar steeds verder vandaan komen wordt het zicht beter. 
    Plotseling waaien de mistflarden weg en opent zich het hele panorama, een soort Jurassic Park landschap waar alleen de dinosauriërs ontbreken. 
    De krater is erg groen, begroeid met lage struiken, gras en veel hortensia's, diep beneden zijn kleine meertjes en moerassen met in het midden een kleinere centrale conus. 
    Vogels vliegen krijsend in de diepte van de vulkaan met wat fantasie waan je je een paar miljoen terug in de tijd. 
    Ik vind vulkanen fascinerend, de schaal en de krachten die deze bergen veroorzaken zijn zo ver buiten de menselijke maat dat je je er maar moeilijk een voorstelling van kan maken hoe het is als z’n vulkaan uitbarst. 
    Gedurende de hele wandeling kwamen we maar een stel wandelaars tegen, de Covid crisis heeft ook zo zijn voordelen. 

    - Planning en hoe nu verder - 
    Sam wil nog graag nog een tijd op de Azoren blijven, hij weet nog niet precies hoelang. Zou ook de winter kunnen blijven. Wil nog meer duiken, misschien met walvissen als die mogelijkheid zich aandient.
    Juan heeft een deadline moet uiterlijk 18 september terug zijn, deze datum lijkt al niet haalbaar.  

    De komende 10 dagen is er nog geen zicht op een gunstig weervenster voor de terugreis. 
    Het Azoren-Hogedrukgebied ligt nu ten noordwest van de eilanden. 
    Om een gunstige wind voor de thuisreis te hebben zou het AZ-hoog beter ten zuidoost van de Azoren moeten liggen. 
    Dan varen we op de rand van het hogedrukgebied met de wind in de rug in een grote boog rechtsom naar Brest. (Fr)  
           - hogedrukgebieden draaien op het noordelijkhalfrond rechtsom - 
    Wel z'n 1500 zeemijl (2800km) ten minste 10 dagen zeilen waarschijnlijk langer. 
    Nu we zo laat in het seizoen zijn wordt de kans op storm snel groter. 
    De orkanen die nu het Caribisch gebied en zuiden van Amerika teisteren komen vanaf september in een grote boog als storm richting Europa en kunnen op de Atlantisch oceaan voor een hoop ellende zorgen. Orkaan Francis was er zo één. 

    Hoe nu verder, Juan wil graag naar huis. 
    Ik twijfel, heb mij tenslotte opgegeven voor de hele reis t.m. Brest (Fr), maar zonder mijn maat Juan lijkt mij het moeilijk worden. 
    De houdbaarheidsfactor van het team speelt ook een rol, een soort moeheid. 
    We hebben alle drie een passie voor zeilen maar zijn toch verschillend. 
    Na 6 weken met z’n drieën op een bootje met minimale privacy verlang je naar rust. 
    Sam verzekerd ons dat hij een solo-terugreis niet erg vindt, ziet het als uitdaging en prestatietocht, oefening voor Groenland volgend jaar. Stoere vent!  
    Het besluit wordt genomen, tickets besteld en mentaal omgeschakeld. 

    Juan en ik vliegen eerst naar het grootste eiland op de Azoren: Ponta del Gada daar overstappen en met een tweede toestel naar Lissabon. Een overnachting en de volgende dag ga ik door naar Schiphol en Juan naar Madrid. Daarna de trein naar Margreet in Zwaagdijk-oost en Juan naar zijn Anna in de woonplaats; Alamillo, 200km zuid van Madrid. 

    Als je met 500 knopen reist gaat het vlot, met 5 knopen duurt het genieten langer. 
    Over de vliegreis valt weinig te vertellen, behalve dat in deze tijd, reizen gedomineerd wordt door maskers, handgel en waarschuwingen.  
    Tijdens het ontbijt, in het lege Holliday-Inn, waren handschoenen verplicht, mondkapje op als je nog een broodje ging halen.  
    Lissabon is mooie stad, was er graag wat langer gebleven maar is nu een rood risicogebied.
    Als je dan in Nederland komt valt op hoe makkelijk er met de Coronaregels wordt omgegaan. 

    nog een laatste schrijfsel dan is het klaar..    Read more

    See translation
  • TravelerRondje Azoren
    31
    Day 34

    - -Van Santa Maria naar Pico - -

    September 4, 2020, North Atlantic Ocean ⋅ ⛅ 24 °C

    - dinsdag 1 september -

    De Covid test is binnen, alle drie negatief, we mogen nu vrij rondlopen.
    Die middag verkennen we het dorp op de berg boven de haven. - foto 1 -
    Veel kerkjes en bij de voordeuren van de kleine witte huisje tegeltjes met vrome afbeeldingen. - foto 2 -
    We willen graag naar de westelijk gelegen eilanden; Pico en Faial.
    Op Faial is de havenplaats Horta de uitvalsbasis voor zeilers naar Amerika en Cariben, voor zeilers vanaf Amerika is dit het eerste stukje Europa.
    We zouden graag langer op de Azoren blijven maar zijn inmiddels al erg laat in het seizoen daarom beperken we ons tot deze twee eilanden.
    Naar deze westelijke eilanden is het 190 nm (355 km), +/- 36 uur varen.
    We besluiten na het eten te vertrekken, om 21.00 uur gaat het anker omhoog en zeilen weg.
    Juan en ik zetten de Genaker, dat is een spinakerzeil die als grote Genua gevoerd wordt, maar dan zonder spinaker boom. Soms lastig te hanteren omdat het zo groot is.
    Het is een licht/medium weer zeil dat tot 5 Bft gebruikt kan worden
    De wind is vlagerig, 3-4 Bft, waarschijnlijk de invloed van het eiland.
    Sam heeft wacht van 10.00 tot 02.00 uur, ik de hondenwacht van 02.00 tot 06.00 en Juan van 06.00 tot 10.00 uur.

    Als ik om 22.30 mij tanden sta te poetsen hoor ik een schreeuw,
    ; " KOM SNEL , All Hands on deck"
    Boven gekomen blijkt de Genaker half naast de boot in de zee te liggen!
    In donker en wilde zee proberen we het grote zeil voorzichtig binnenboord te krijgen.
    Als, na een uur zwoegen, het zeil geborgen is zeilen we verder op grootzeil en kluiver.
    In mijn wacht pieker ik over de oorzaak, zo hard waaide het niet, plotselinge windvlaag? misschien zat er al een beginnend scheurtje in dat wij niet hebben gezien?

    De volgende dag is de schade zichtbaar; één kant is volledig uit het lijk gescheurd. (is de versterkte zoom van het zeil)
    Ook horizontaal is het zeil dwars door midden. - foto 3 -
    Misschien dat een zeilmaker op Horta er nog brood in ziet, zeezeilen is een dure hobby.

    De dag en opvolgende nacht verlopen rustig, het eiland Pico is bij het eerste daglicht zichtbaar. - foto 4, 6 en filmpje 1 -
    Pico is een eiland met in het midden de 2300 meter hoge vulkaan.
    Precies zoals je als kind een vulkaaneiland voorstelt; in een eindeloze blauwe oceaan een hoge puntige berg, een ring van wolken waar de top doorheen steekt; Pico.
    We lopen een klein haventje aan de zuidkant van het eiland aan: Lajes do Pico.

    De volgende ochtend bezoeken we het walvis museum. - foto 7, 8 en filmpje 2 -
    Tot 1980 is hier op walvissen gejaagd. Niet grootschalig maar als bijverdienste.
    De bemanning van de slanke zeilsloepen bestond uit boeren, kapper de bakker, die als het walvisalarm klonk zich snel naar de boten spoeden om de jacht te beginnen.
    Een beetje zoals bij ons de vrijwillige brandweer is georganiseerd.
    Door de eeuwen heeft de walvisjacht zich op de Azoren ontwikkeld. De boten, harpoenen en verwerking zijn nu een culturele erfenis uit een nog jong verleden.

    - - Een beoordelingsfout - -

    Die middag besluiten we naar het naastgelegen eiland Faial te zeilen.
    De windt lijkt gunstig, 4 Bft, een tocht van 40 km.
    Geïnspireerd door het Walvis museum besluiten we via een wijde zuidelijke boog naar de havenstad Horta op Faial te zeilen. - foto 6 en 9 -
    We hopen op de rand van het diepe water (200 --> 1000 m) walvissen te zien.
    De wind komt uit Oostelijke richting maar als we verder van het eiland af komen draait deze steeds meer naar het Noorden en neemt fors in kracht toe.
    Vijftien mijl ZW van het Pico is de wind toegenomen tot 7 a 8 Bft en komt uit het Noorden. In de zeestraat tussen de twee eilanden wordt de wind versterkt door de hoge bergen.
    Zodra we Zuidelijk van Faial varen proberen we dicht onder de kust, in de luwte van het eiland te komen, we zeilen nu met alleen de stagfok hoog aan de wind.
    Wat een gemoedelijk zeiltochtje van een paar uur zou zijn wordt een gevecht van een hele dag.
    Ons doel, de havenstad Horta op Faia, ligt in de zeestraat tussen de eilanden, pal in de wind.
    Hoge zee met veel “White Horses" (witte overslaande kammen op de golven), harde wind en stampend schip is voor geen van allen een pretje, de enige die er nog plezier in heeft is Grote Janne zelf.
    Eindelijk lukt het, al motor-zeilend, de haven van Horta te bereiken. - foto 10 -
    22.00 uur en inmiddels donker vinden we een plekje en kunnen we de boot aanmeren.
    .....in de veilige haven slaap ik lange uren en droom al mijn levenseindjes aan elkaar....

    - tot zover mijn avonturen op de Grote Janne, meer volgt.....    Read more

    See translation
  • TravelerRondje Azoren
    Day 33

    ~ ~ Hondenwacht ~ ~

    September 3, 2020 in Portugal ⋅ 🌙 23 °C

    De hondenwacht een klein verhaaltje,

    Iemand trekt aan mijn tenen, "ga weg ik slaap", ik hoor mijn naam
    ..fraaanse..(spaans accent) ...fraaanse, wake up you'r wache now...., wake up fraaanse.
    Het is Juan die mij wakker maakt voor mijn wacht, de Hondenwacht van 02.00 tot 06.00 uur in de nacht.
    Ik vecht tegen de slaap ga rechtop zitten, knal met mijn hoofd tegen het lage plafond..#*×@...
    Het schip beweegt wild, probeer mijn broek te vinden, de wereld hotst heen en weer op en neer, in een hoek van 20 graden.
    Het waait hard, grote Janne kreunt, acht en halve knoop, dat schiet op.
    Juan praat tegen mij, in het Engels, met een zwaar Spaans accent, ik luister half, nog steeds probeer ik wakker te worden.
    Ik plof in mijn nis, speciaal bedoeld voor het wachtlopen.
    Ik hoor het ruisen van het water langs de romp en voel de kracht van de wind die het schip voortjaagt, een lage dreun op de achtergrond.
    Als ik naar buiten ga om de situatie te 'voelen' blaast de wind me wakker, miljoenen sterren in de zwarte nacht als uitgestrooid zand op een zwarte vloer.

    4500 meter water onder ons, eindeloze hemel boven ons, op dat grensvlak jagen we voort in de donkere nacht.
    Geen schip te zien, we zijn alleen, beangstigend, eenzaam, maar toch ook bijzonder.
    Als ik weer naar binnen ga in de warmte van het schip geeft het ook weer een veilig gevoel; Janne is sterk en zorgt voor ons...nog 3 1/2 uur te gaan,..
    . . . . . WOEF . . . . .

    *filmpje en foto's zijn van andere veel rustigere nacht, niet van de hierboven beschreven nacht.    Read more

    See translation
  • TravelerRondje Azoren
    Day 27

    ~ Oversteek naar de Azoren, deel 2 ~

    August 28, 2020 in Portugal ⋅ ⛅ 25 °C

    Oversteek naar de Azoren deel 2

    6e dag, vrijdag 28 augustus.
    Nog steeds nauwelijks wind en nog 245 mijl te gaan....
    In de loop van de dag neemt de wind toe tot kracht 5 uit het NO, ons doel, Isla de Santa Maria is bezeild.
    Zeilersgeluk wordt bepaald door windrichting.
    Half bewolkt met in de verte een buitje in de loop van de dag steeds meer zon, het wordt zowaar mooi zeilweer!

    7e dag, zaterdag 29 augustus.
    In de avond en nacht stevige NO wind die helaas om een uur of 5 in de vroege ochtend volledig wegvalt. Om 05.15 uur word ik wakker van de motor die wordt gestart.
    Omdat mijn wacht toch om 06.00 uur begint los ik Sam af.
    Nog 105 mijl lees ik op het log.
    105 : 5 = 21 uur, dan komen we daar morgen nacht om 03.00 uur aan.
    Drie uur s'nachts in donker een onbekende haven aanlopen is niet verstandig.
    Heilige Maria, waarna het eiland is vernoemd, kan ons wellicht bijstaan.
    Ik zal haar een sms'je sturen.

    ~~~sms~~~
    Beste heilige maagd M,
    Kun je ons alstublieft helpen met het veilig aanlopen
    van de haven op het eiland met uw naam.
    Groet vanaf zeilschip Janne. F

    Ik krijg zowaar antwoord.

    Beste Zoetwatermatroos F,
    Dat van die maagd is onzin, ook wij maken graag plezier.
    Maar ik houd een oogje in het zeil.
    Groet vanuit de hemel. M
    ~~~sms~~~

    - Bijzondere ontmoeting op zee -
    Tijdens mijn wacht gaat om 07.30 uur het alarm van de AIS af, we varen dan 100 mijl ten Z.O. van het eiland Santa Maria.
    Op het scherm lees ik dat sailing-ship EXLEX over 42 min. op 0,5 nm afstand ons pad zal kruisen.
    Wat dit bijzonder maakt is dat de AIS vermeld de EXLEX maar 6 meter lang en 1 meter breed is!
    Nieuwsgierig geworden verleg ik mijn koers.
    Inmiddels is het 8.00 uur en wek Juan omdat hij dit vast ook bijzonder vindt.
    Dichtbij gekomen is het een klein geel bootje dat het midden houdt tussen een zeil- en roeiboot met een beetje DNA van "the yellow submarine" -zie foto 1 en 2-
    Nu op 30 meter genaderd wordt er niet gereageerd op roepen, ook via noodkanaal 16 van de marifoon geen reactie.
    Wat te doen? De , uhh.. , piloot kan:
    - niet gestoord willen worden, - of slapen, - ziek zijn, of er is niemand aan boord.
    Ik wek Sam, gaan er weer naar toe. Na langdurig roepen zien we een bejaard, bebaard hoofd uit het kajuitluik komen, hoe oud?...70?
    Het blijkt een Zweed te zijn, al drie maanden onderweg!
    We vragen of alles O.K. is, of hij wat nodig heeft.
    Alles O.K. hij is onderweg naar Spanje, zou wel wat fruit willen.
    Ik maak een plastictasje klaar met fruit, frisdrank en bier, Sam stuurt de Janne vlak langs zodat ik de zak met lekkers aan het eind van de pikhaak kan aanreiken.
    Na een praatje gaat ieder weer zijn weegs, noteren de naam en coördinaten in het logboek: Ontmoeting EXLEX ; 36° 46' 053" N ; 22° 46' 886" Z ; 08.30 uur.
    Ik vind zes weken op dit 14 meter zeiljacht al lang, 3 maanden in zo'n gele doodskist moet toch vreselijk zijn.
    Deze zeilgek overtreft ons allemaal!

    Die ochtend staat ons nog meer te wachten.
    Juan gooit een vislijntje uit, binnen één tel zit er een tonijn aan de haak, niet heel groot maar wel een echte tonijn! - foto 3 en 4 -
    Er nu op gebrand dat deze zijn lot niet zal ontlopen storten we ons (Juan en ik) op het monster (-tje).
    In het gangboord wordt het lijdend voorwerp panklaar gemaakt voor de lunch van 14.00 uur.
    Juan maakt er en feestmaal van en promoveert naar de rang van eerste visserman op de Grote Janne.

    Maria is ondertussen vast een dutje gaan doen, dat duurt lang op haar leeftijd, want de gunstige wind is plotselinge 180° gedraaid en nu vol op de neus. Dat betekent 100 mijl moeizaam opkruisen tegen de wind. Ik hoop maar dat ze op tijd wakker wordt.

    Om 16.00 uur gaat eindelijk het anker overboord, we liggen in een hele mooie baai aan de zuidkant van het eiland. Vlak voor de baai ving ik nog een vis, vreemd beest. - foto 5 -
    Na overleg met Ewa (Een Poolse kennis met culinaire talenten op dit gebied) wordt ook deze samen met zijn familie genoot klaargemaakt voor het diner. Dank Ewa, de vis was lekker.
    De middag wordt besteed aan zwemmen, al duikend de aangroei verwijderen en genieten van het uitzicht. - foto 6 en 7 -
    Na een heerlijk rustige nacht wordt het tijd om plannen te maken.
    Als je aan land wil moet je verplicht een covidtest doen, het kan in een haven hier dichtbij. We hijsen de gele vlag.
    In de haven aangekomen worden we verwezen naar een aparte steiger voor lepa, pest en covid lijders.
    De steiger is afgezet met hekken, borden en rode linten. Gemaskerd en met handschoenen pakt de havenmeester de scheepspapieren aan.
    Later die dag zal een chirurgijn ons bemonsteren, ze komen straks om 15.00 uur.

    Ik zie een tafereel al voor me dat een middeleeuwse Pestmeester compleet met snavelmasker en stok op de steiger verschijnt. Snavelmasker gevuld met kruiden en kamfer om besmetting en stank tegen te gaan. De stok gebruikt hij om te prikken en te zien of er nog leven in zit en om al te opdringerige hoestende covidlijders op afstand te houden. - foto 8, 9 en 10 -
    Inderdaad om drie uur die middag verschijnt er een voertuig met gemaskerde lieden, de havenmeester wenkt ons het is tijd...
    De chirurgijn is volledig ingepakt, compleet met mond(snavel)masker ik verdenk hem ervan dat hij daar geurende kruiden in heeft verstopt, ik ruik toch echt bloemen geur. Alleen de ogen zijn enigszins zichtbaar achter een plexiglas scherm.
    Ik ben aan de beurt hij wijst mij naar een stoel, steek zijn prikstok diep in mijn keel tot aan mijn slokdarm, onder het prevelen van vreemde bezweringen: ".. boca aberta por favor.."
    Mijn neus ontkomt niet aan zijn onderzoekdrift, mijn laatste uur is...., dan zegt hij: " "You can go now".
    De stem.., die mooie ogen.., ik kijk nog eens goed ; de hij is een zij!
    Niets chirurgijn, het is een knappe geparfumeerde doktersassistente mijn fantasie heeft me te pakken gehad.

    We moeten verplicht één a twee dagen wachten op de uitslag, mogen niet verder dan de hekken op de steiger, 20 meter. Dan maar klussen aan de boot, één gangboord moet nog voor een tweede keer geschilderd worden met antislipverf. Juan en ik gaan de lieren een onderhoudsbeurt geven. In de middag, als de havenmeester siësta heeft een rondje om de boot zwemmen.

    Omdat we ondertussen door onze voorraden heen zijn kunnen we, via de havenmeester boodschappen bestellen, bij zijn neef die heeft een winkel.
    Eten en drinken zijn belangrijk op een schip, goed voor het moraal.
    Sam beseft dat muiterij dreigt als fourage niet op tijd komt, over het laatste blikje bier brak al een heftig gevecht uit, Juan won....

    - tot zover mijn avonturen op de Grote Janne, meer volgt.....    Read more

    See translation
  • TravelerRondje Azoren
    11
    Day 24

    ~ Oversteek naar de Azoren, deel 1 ~

    August 25, 2020, North Atlantic Ocean ⋅ ⛅ 22 °C

    Als je dit stukje leest betekent het dat we de Azoren hebben bereikt, weer mobiele verbinding hebben en ik mijn reisblog kan bijwerken.
    Zeilers zijn altijd optimistisch als het gaat over de duur van de reis, acht nachten i.p.v. vijf.
    Op zich niet zo erg maar onze tijd op de Azoren wordt korter.
    Er wordt geadviseerd om half augustus de Azoren te verlaten omdat de depressies uit het Noorden steeds lager komen en het weer gaan bepalen.

    Het verslagje van de overtocht vind je hieronder, ik heb het in twee stukken gesplitst.
    Dit traject van 1002 zeemijl is voor niet zeilers misschien minder interessant het is een lang stuk zeilen met alleen maar water, veel, heeel veeel water.....

    1e middag en nacht, zaterdag 22 augustus.
    Na een dag van voorbereiding varen we in de middag de haven van Baiona uit.
    We zeilen bijna parallel langs de kust van Spanje pas bij de grensrivier met Portugal wijk de kust langzaam van ons weg.
    Twee dolfijnen spelen een halfuur bij de boeg, met het laatste streepje verbinding kon ik nog het filmpje op mijn reisblog posten. (zie voorbereiding Azoren)
    We varen bij 3 a 4 Bf met de spinaker.
    Na het avondeten neemt de wind fors toe, het is inmiddels donker als we besluiten de spinaker weg te halen.
    Sam gaat aangelijnd naar het wild bewegende voordek, ik houd koers en bedien de schoten (lijnen naar de zeilen)
    Het wordt een heel gevecht om het enorme zeil binnen te halen.
    Er staat zoveel kracht op de schoot van de spinaker dat deze mij met een ruk tegen de grote lier trekt, AUW...vijf dagen last van een beurse rib.
    Nadat de spinaker voor de kluiver is vervangen kunnen we met meer gemoedsrust de nacht in.

    Veel grote schepen varen in een soort snelweg langs de kust van Portugal één baan van Noord naar Zuid en de andere in omgekeerde richting (verkeersscheiding stelsel)
    Als ik die nacht wacht heb klinkt er een alarm signaal uit de AIS*
    De AIS meld dat de DAROJA over 20 minuten ons zal kruisen op 0,1 zeemijl.
    De DAROJA is een vrachtschip van 91 m lang, 15 m breed.
    0,1 zeemijl is 180 meter, dat is veel te dichtbij!
    Via de marifoon, kanaal 16, roep ik hem op:

    Call for cargoship DAROJA, DAROJA do you receve?
    This is sailing vessel Janne, sailing vessel Janne, approximately 3 NM in front of you.

    Als ik de spreektoets loslaat om te luisteren krijg ik een totaal onverstaanbaar antwoord. Ik herhaal nogmaals mijn oproep.
    ..... - wat ik wil weten is of ze ons kleine bootje wel zien -
    Na weer een onbegrijpelijk antwoord hoor ik even later een andere stem:
    "we wil change course to starboard" -zwaar Russisch accent-
    Gevaar geweken, de DAROJA gaat op een mijl afstand voor ons langs.

    * AIS ~~~~~~
    Een schip dat een AIS systeem heeft zend automatisch zijn positie, koers, snelheid, grote van het schip etc. uit via de marifoonband.
    Andere schepen zien dit op een beeldscherm. Het systeem rekent de c.p.a. uit (=closes point of approach). Je kunt dus zien of een ander schip gevaar voor aanvaring geeft. Het systeem begint te piepen als gevaar dreigt, erg handig voor de slaperige wacht en onderbemande jachtjes.
    AIS is een betrekkelijk nieuw systeem, verplicht op grote schepen. Kleinere schepen, zoals vissersschepen en jachten hebben dit vaak niet, dus uitkijken blijft belangrijk.
    ~~~~~~~~~

    1e volle dag, zondag 23 augustus.
    Mooi weer, NNW wind 4bf.
    Het gaat niet heel hard maar grote Janne zeilt heel rustig de goede kant op.
    De hengel staat uit maar ik betwijfel of we zover uit de kust kans hebben op verse vis.
    De intens blauwe zee is leeg, we hebben alle schepen achter ons gelaten.
    s'nachts neemt de wind toe, de sterrenhemel is overweldigend.
    In het water ook, bij iedere golf lichtjes van zeevonk die een verlicht spoor achter de boot trekken.

    2e dag, maandag 24 augustus
    Met ruim 8 knopen spuiten we richting Azoren.
    Het waait nu fors, 5 - 6 bf, eigenlijk moeten we zeil minderen.
    We besluiten te reven, dat moet bij de mast gebeuren.
    We gaan bijliggen (procedure om het schip rustig te krijgen bij harde wind) om het grootzeil te kunnen reven. Nu al windstoten van 7 bf.
    De procedure gaat moeizaam; de klem van de bulltalie komt muurvast te zitten en gaat door de kracht op het daaraan bevestigde touw stuk.
    De vergeten bakstag breekt een van de bovenste zeillatten. Twee kleine foutjes zorgen voor veel problemen, vermoeidheid? Als de zeilen eindelijk goed staan komt er meer rust in het schip, de snelheid neemt nauwelijks af maar het comfort toe.
    Het lukt nu om een kop oploskoffie te maken zonder dat de inhoud over de vloer gaat.
    Koers 250° (ZW) , we varen z'n 200 mijl ten westen van Lissabon nog 800 voor de boeg.

    3e dag, dinsdag 25 augustus
    De dag begint bewolkt, in de verte een regenbui de harde wind van gister heeft plaats gemaakt voor een bescheiden briesje.
    Gaandeweg klaart de hemel op, om 12 uur lichtblauwe lucht en donkerblauwe zee.
    Spinaker gezet veel werk maar effectieve zeilvoering in deze situatie.
    De zee is kalm, we halen 4-5 knopen.
    Mijn beurt om te koken, geen achtarmige monstertjes waar Juan zo gek op is maar worteltjes, aardappelen, sla en stukje vlees met jus en appelmoes, Hollandse kost.
    We gaan de nacht in met de spinaker op, altijd een risico, maar het weer lijkt stabiel.
    Later die nacht valt de wind volledig weg, spinaker en grootzeil gestreken, motor aan.
    Het is geen pretje, het schip mist de steun van de wind in het zeil en rolt hevig in de deining, wij rollen mee in bed, doe geen oog meer dicht.

    4e dag, woensdag 26 augustus
    Weinig wind weinig te melden tijdens mijn wacht.
    Op de motor 4,5 knoop, niet erg hard maar stilliggen is geen optie.
    Later toch weer klein beetje wind, op de genaker met 3-4 knopen verder.
    De dag verloopt zonnig en kalm, in de verte twee schepen en een vogel gezien verder lege zee.
    In de oven een brood gebakken, van het type; zeer stevig maar toch erg lekker.

    5e dag, donderdag 27 augustus
    Weer z'n mooie dag maar niet voor de zeiler, nauwelijks wind, erg warm besluiten te gaan zwemmen.
    Motor uit, lange lijn uitgevierd -je weet maar nooit- en het water in, verrassend warm. De gedachten aan haaien, plotselinge wind en andere onheil dringen zich op, niet aan denken, heerlijk verkoelend zo'n bad van 4000m diep.
    Om de reis niet eindeloos te laten duren gaat de motor weer aan, overdag 5,5 knopen, in de nacht 4,5 scheelt iets in lawaai. Een elektrische aandrijving zou toch een zegen zijn maar ja, dat lukt niet drie dagen lang.
    We hebben problemen met de satelliet telefoon (iridium) wil geen tekst-berichten uitsturen, zal je zien, net nu we hem nodig hebben.    Read more

    See translation
  • TravelerRondje Azoren
    Day 21

    - Klaarmaken voor vertrek naar Azoren -

    August 22, 2020 in Spain ⋅ ☀️ 15 °C

    Gister tegen de avond aangekomen in Baiona, een mooi tegen de berg gelegen stadje.
    Hier zijn vele schermutselingen uitgevochten zowel op land als op de zee.
    We hebben een plaats in de jachthaven, vlak onder een oud kasteel, heel mooi.
    Vandaag (zaterdag 22 augustus) besteden we aan de voorbereidingen voor 5 a 6 daagse overtocht naar de Azoren.
    Aantal bootklussen moeten nog gedaan worden, boodschappen, water en diesel aanvullen, routeplan aan de hand van weervoorspelling maken en dan in de middag vertrekken.
    Er lijkt zich langzaam een normaal weerbeeld te ontwikkelen, er ontstaat een hogedrukgebied ten zuiden van de Azoren. Het huidige weerbeeld is nu warrig,ook veel plaatsen met windstiltes. Onze route zal van Baiona met een ruime zuidelijke bocht naar de Azoren gaan, om zoveel mogelijk van gunstige wind te profiteren. - zie filmpje, weerpraatje van Sam-
    Mogelijk is Horta op het eiland Faial onze aankomsthaven. Dit is een van de oostelijke eilanden wat een dag extra varen nodig maakt.
    Drukke dag en beetje gespannen voor de oversteek dus geen lang verhaal dit keer.
    Ik zal tijd genoeg hebben om tijdens de oversteek uitgebreid verslag te doe, dat houden jullie tegoed zodra er weer mobiel verbinding mogelijk is.

    -laatste streepje verbinding-
    We varen langs de kust, twee dolfijnen spelen bij de boeg, zo mooi, een escorte...
    -zie laatste filmpje-    Read more

  • TravelerRondje Azoren
    Day 17

    - - Navigatie, modern en klassiek - -

    August 18, 2020, North Atlantic Ocean ⋅ 🌧 19 °C

    GPS (Global Position System) heeft het leven van zeelui veel makkelijker gemaakt.
    Ooit bedoeld als militair systeem maakt nu iedereen er gebruik van, denk aan: GoogleMaps, TomTom etc.

    Op de Grote Janne gebruiken we het navigatieprogramma 'Navionics'. - foto 1 -
    Het Navionics programma is geïnstalleerd op een Android tablet en eigenlijk een soort TomTom voor schepen.
    In het geheugen van het programma zitten nauwkeurige zeekaarten van het gebied, je ziet de kustlijn, dieptelijnen, boeien, stromingen etc.
    Het programma projecteert de positie van je schip (m.b.v. GPS) op de kaart, net als TomTom doet met je auto, alleen dan zonder wegen.
    Je kunt van te voren een route uitzetten met waypoints, erg aangenaam voor de onzekere zeiler.
    Verder houd je rekening met, het weer, getijden, stromingen en aankomsttijden, liefst vaar je bij daglicht een onbekende haven binnen.
    Harde objecten zoals eilanden en rotsen kun je ook beter vermijden ;-)

    Verder aan boord voor de moderne navigatie:
    - kompas, klassiek magnetisch en digitaal elektronisch - foto 2 -
    - radar en AIS (Automatisch Indentificattion System, ik zal daar later wat over vertellen) - foto 3 -
    - papieren zeekaarten en elektronische; Navionics. - foto 4 -
    - dieptemeter kan ook helpen bij de navigatie

    Tot de beginjaren 80 was er geen GPS je kon je positie op zee alleen bepalen door de stand van hemellichamen in combinatie met de exacte tijd.
    De hoogte boven de horizon (hoek) van zon, maan of sterren kun je nauwkeurig bepalen met een sextant. - foto 5 en 6 -
    Aan de hand van hoek en tijd van b.v. de zon kun je een positielijn bepalen.
    Een tweede meting, later op de dag, geeft een tweede lijn die de eerste kruist.
    Daar waar de lijnen elkaar kruisen is je positie op de kaart, meer metingen geven een nauwkeurigere positie.
    Ik heb mijn sextant meegenomen, we willen proberen of we op de klassieke manier (sextant, log, kompas) de Azoren kunnen vinden.
    - ik heb Sam ontmoet bij een twee daagse astronavigatie cursus die wij samen volgden.

    Maar het valt nog niet mee.
    - Ten eerste moet de zon zichtbaar zijn, wat al dagen niet het geval is.
    - Een nauwkeurige meting op een klein bewegend schip is lastig.
    - De berekening is lang, je maakt gauw een foutje. (= doorvaren tot de Cariben)
    De nauwkeurige tijd is heden ten dagen geen probleem meer, vroeger wel ! Schepen liepen op de klippen om dat de klokken niet nauwkeurig genoeg waren.
    Als je alles goed hebt gedaan kun je je positie op 5 km (3 NM) nauwkeurig bepalen.
    Nu lijkt astronavigatie onnauwkeurig, maar midden op de oceaan maakt dat niet zoveel uit, zodra land in zicht komt ga je over op kustnavigatie, bergen, baaien, vuurtorens etc.
    GPS is op enkele meters nauwkeurig en direct beschikbaar, voor goed zeemanschap is het wijs je gps te gebruiken.

    Tot zover, navigatie op zee.    Read more

    See translation
  • TravelerRondje Azoren
    Day 15

    - - ! Costa da Morte ! - -

    August 16, 2020 in Spain ⋅ ☀️ 18 °C

    In het laatste verslag waren we tot Celeira gekomen.
    De volgende ochtend kruisen (veel overstag manoeuvres) we tegen de wind in naar de eilandengroep: Islands Sigargas.
    Voor de nacht meren we langszij een vissersboot aan in de haven van Sisarga Grande.
    Prima plekje alleen komt er een nogal penetrante vislucht bij onze buurman vandaan, ach alles went, ook wij ruiken niet erg fris meer.

    Volgende dag boodschappen doen en met regen vertrekken.
    Zodra we op zee zijn breekt de zon door en steekt de wind op.
    Het waait al een week lang vanuit het zuiden, de richting die wij op gaan, wordt weer een lange dag met veel kruizen tegen de wind.
    - bij kruisen zeil je een zigzag koers. Je maakt veel meer mijlen maar het is de enige manier om zonder motor tegen de wind in te komen -

    In de loop van de dag neemt de wind toe tot 6-7 Bf, de golven bouwen op het wordt ruig zeilen.
    Alles wat binnen niet zeevast zit valt op de vloer en schuift heen en weer, buiswater slaat over het schip.
    Een luik dat niet goed dicht zit betekend een nat bed voor de nacht.
    Het wordt een heel gevecht om tegen de wind in toch vordering te maken.

    Eindelijk lopen we om 22.45 uur de haven van Muxia binnen.
    We hebben nog niets gegeten, Sam frutsels een boeren omelet in elkaar en noemt het : "Tortilla Patata's"
    Juan Bautista Irenso kijk afkeurend en roept : " Dit is geen "Tortilla Patata's !!! " - In zijn beleving is dit een belediging voor de Spaanse keuken -
    Juan belooft om binnenkort een echte Tortilla Patata's te maken !
    - moet de eer van de Spaanse keuken redden - Ik vind het prima, doe mij denken aan de Spaanse les van Theo & Thea, 😁
    link : https://youtu.be/Raicuc2I2rM

    De nacht verloopt rustig, ik droom van wilde zeeën die ik met mijn eigen bootje bedwing........

    *Volgende Dag - zondag 16 augustus*
    De kust waar we nu langs zeilen heeft een slechte naam (Costa da Morte !) om de vele levens die dit deel van de Spaanse kust heeft gekost.
    Tot 'Kaap Finisterre' zijn er geen veilige havens.
    Vaak waait, om deze NW-hoek van Spanje, een harde Noorden of Zuiden wind.
    De kust is ruig, klippen, rotsen en bergkammen, veel zeilers zijn opgelucht als ze de beruchte 'Kaap Finisterre' achter zich laten.
    Op het moment van schrijven (40 zeemijl NNW van Kaap Finnistere) zeilen we al kruisend tegen een zuidelijke wind van slechts 4 Bf, het regent.
    Neptunus is ons goed gezind! , ik zal de helft van mijn aankomst borrel met hem delen.
    Het weer is nog steeds somber,18 °C veel bewolking en buiig, ons aandeel in de hitte houden wij tegoed.

    De wind neemt rap in kracht toe, er moet gereefd worden, ook de kluiver wordt deels ingerold, het gaat te hard!
    10 minuten later 30 knopen wind, het is een gevecht om het tweede rif in het grootzeil te krijgen, kluiver wordt verwisseld voor de kleinere stagfok.
    Een lijn van de lazyjack breekt, wind neemt toe tot 35 knopen mijn bril waait bijna af, de wind huilt door het want.
    De boot maakt grote schuivers en stampt wild in de golven.
    Als alle zeilen zijn gezet en wij doorweekt, keert de rust in het schip terug, ondanks de harde tegenwind vaart Groote Janne veilig door de wilde zee.
    De ontlading komt, Sam hangt kotsend over de reling, hij heeft het zwaarste werk gedaan, ik zit stilletjes in een hoekje dit verslag te maken.
    Is dit nu wat ik altijd wilde doen? Ik geef nog maar geen antwoord op die vraag.
    We besluiten te gaan schuilen in Puerto de Finistere, de dichtstbijzijnde haven achter de kaap.
    Geen borrel voor Neptunus dit keer.... !

    24.00 uur veilig in de haven aangekomen.    Read more

    See translation
  • TravelerRondje Azoren
    Day 12

    ~ van Ortigueira naar Cedeira ~

    August 13, 2020 in Spain ⋅ ⛅ 19 °C

    Woensdag avond 20.00 uur komt 'Juan Bautista Ubeda Irenzo ' op het busstation aan, we halen hem op.
    64 , twee jaar met pensioen, gaf les aan de universiteit, biochemie, expert in wijngisten.
    Een open persoon spreekt redelijk Engels heeft wel theoretische zeevaart kennis maar weinig praktische ervaring.
    We gaan uit eten met z'n drieën, twee gerechten; Pulpo (octopus) en Tonijnschotel, effe wennen, de wijn maakt de Pulpo steeds smakelijker.

    De volgende ochtend vertrekken we om 11.30 uur, anderhalf uur voor hoog water.
    Het hoge water hebben we hard nodig , willen we zonder vastlopen in de smalle vaargeul op de open zee komen.
    Op één plaats hebben we nog maar 30cm onder de kiel, zweten!
    Als we de baai uit zijn moeten we de meest noordelijke punt van Spanje ronden: CABO ORTEGAL
    Er liggen een paar rotseilanden voor de kaap, Sam besluit er tussendoor te varen!
    Het is spectaculair, ondiepte, rotspunt, vogels en ook nog een flinke vis aan de hengel, alles tegelijk.....
    De vis wordt binnengehaald, een forse makreel-achtige vis.
    Op het achterdek onthaakt, glipt de masselaar door het loosgat zijn vrijheid tegemoet. Vette pech voor ons.
    Enige tijd later weer beet..... .helaas nu een domme meeuw die het lokaas niet heeft kunnen weerstaan.
    De meeuw hebben we, bijna ongeschonden, kunnen bevrijden.
    Ook hij ging weer terug in zijn element zij het met een ietwat gedeukt ego.

    Halverwege liet de wind het steeds meer afweten, Sam besloot een man-overboord-oefening te houden.
    Na wat theorie bond hij een stootwil aan een emmer, die moest dienen als slachtoffer, en kieperde beide overboord.
    "MAN OVERBOORD!!"
    Als eerste was ik aan de beurt, motor aan, reddingsboei met joon overboord, schip in de wind draaien, op GPS de MOB knop indrukken om de positie vast te leggen.
    Dan schip keren, voorbij het slachtoffer varen en dan voorzichtig achteruit benaderen, zemtrap naar beneden.
    Het valt niet mee, zelfs in deze rustige omstandigheden blijft het lastig.
    Wij beiden oefenen onder streng toezicht van Sam, het gaat steeds beter.

    Ons doel voor de dag was La Coruna maar door al het 'gespeel' zou dat te laat worden en besluiten we naar Cedeira te gaan, een hele mooie baai.
    Na de aankomst borrel gaat Juan aan de slag, paella wordt het.
    Na een voortreffelijk maal gaan we het stadje in voor een ijsje en koffie.

    Tot zover de avonturen van deze dag, morgen een nieuwe horizon om te verkennen. . .    Read more

    See translation

Join us:

FindPenguins for iOSFindPenguins for Android

  • 2024© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Blog
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Support
  • Legal notice
  • English