Nepal
Base Camp (High Camp)

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
Travelers at this place
    • Day 16

      Thorong La Pass — Muktinath & 5416m

      November 13, 2022 in Nepal ⋅ 🌙 -9 °C

      Moiniiii,

      Today is the day! Der Wecker klingelt um 04:45. Leichte Aufregung macht sich Breit in meiner Bauchgegend. Gleich geht es los! Gleich geht es über den Pass! Der klare Sternenhimmel von gestern wünscht uns an diesem Morgen einen guten Start und voller Tatendrang Stapfen wir zum Frühstück. Nichtsahnend was gleich passieren wird. Nachdem Tommy, Julia und Clemens auch am Tisch sitzen stürmt ein Guide samt total aufgelöster Frau in den Raum. Die Stimmung kippt schnell & uns wird klar, dass die Frau — wenn sie denk könnte, aufgrund des mangelnden Sauerstoffs — gerne hyperventilieren würden. Schnappatmung und totales Delirium. Der Guide bringt ihr einen Tee und wärmt sie durch reiben ihres Rückens leicht auf. Langsam beruhigt sich die arme Frau und nach einer kurzen Unterhaltung mit ihrem Guide brechen die beiden wieder auf. Die Frau kam von Thorong Pedi zum High Camp, eine anstrengende Strecke die wir gestern auch zurückgelegt hatten. Uns ist fast klar, dass wir diese Frau bald auf dem Pass wiedersehen werden. Die Geschichte endet hier noch nicht.

      Nachdem auch wir aufbrechen und uns langsam in Richtung Pass aufmachen, merken wir schnell wie der Wind uns ins Gesicht peitscht. Erbarmungslos. Die Luft ist dünn, die Beine schwer und die Atmung holperig. Wir kommen trotz all dem gut voran und nach einer guten Stunde erreichen wir ein kleines Teehaus. Einer der Pferdeporter ruft aufgeregt nach unten und ein Weiteres mal kippt die Stimmung. Wir sehen Pferde den Steilen hang nach oben galoppieren mit Sauerstoffflaschen bepackt. Die gleiche Frau, die wir halb kollabierend beim Frühstück angetroffen haben sitzt nun im Teehaus uns wird mit Sauerstoff versorgt. Die Guides reden irgendwas auf nepalesisch und ich überhöre das Wort ‚Helicopter‘. So schnell kann es gehen und so tragisch das ganze auch ist porträtiert es doch die Gefahr dieses Treks und die Risiken die man in solch einer Höhe eingeht. Wir setzen unseren Weg fort.

      Umringt von weißen Riesen, den Sonnenaufgang erneut im Rücken quälen wir uns mit unseren Grödeln Stück für Stück Richtung Thorong La Pass. Gute 2.5h später erreichen wir das langersehnte Ziel und ich habe Schmetterlinge im Bauch. Ein kurzer Tee, kurz den unfassbaren Ausblick nochmal genießen, ein Selfie & weiter geht es zum beschwerlichen Abstieg. 13km Abwärts in Richtung Muktinath. Gott sei dank haben wir Grödel dabei ansonsten wäre das eine Rutschpartie. Wir sehen genug Menschen die nicht vernünftig ausgerüstet sind und ich kann nur mit dem Kopf schütteln. So ist das nun mal.

      Nach einem steilen und langem Abstieg erreichen wir irgendwann Muktinath. Größer als gedacht, eine echte Stadt. Wieder umzingelt von so vielen Giganten die so nah sind, dass sie schützend ihre Hände über diese schöne Stadt legen. Wir checken ins Bob Marley Hotel ein und genießen einen Ruhetag morgen. Morgen heißt es ‚me, me me‘. Ich möchte einfach nur Musik hören und Fotografieren und einfach für mich sein.

      Bis moiniiiii
      Read more

    • Day 78

      Thorong La

      November 23, 2022 in Nepal ⋅ ☀️ -1 °C

      Nuit au hight camp (4800m) il fait froid, il y a qu'un poêle qui chauffe très peu. Même aller aux toilettes turc est une expédition car ils sont gelés, j'aurai peut-être dû mettre mes crampons ! J'ai dormi que 2h parce que j'ai mal à la tête à cause de l'altitude, je sais même pas si je vais pouvoir monter le lendemain...
      Départ à 4h30 dans la nuit noire, on avance au grès de nos lampes frontales, c'est parti pour 3h30 d'ascension. Il fait -15°C, rien que d'enlever deux minutes les gants pour une photo, on ne sent plus nos doigts ! Marcher sous les étoiles est un moment unique.
      Après 2h les premiers rayons du soleil illuminent les montagnes.
      Le souffle manque, nous marchons au ralenti. Nous chaussons les crampons et traversons une multitude de collines de glace, cela ne finit jamais. A cause de l'altitude j'ai la nausée, c'est dur de continuer à marcher.
      Et puis ça y est le col est en vu, les larmes me montent aux yeux....ça y est j'ai réussi à gravir le plus haut col au monde. Je suis à 5410m. Comme je suis fière, heureuse, émerveillé, empli de gratitude et aussi essoufflée car je n'ai pas assez d'air pour pleurer !
      Read more

    • Day 8

      La grande traversata, pt.2

      April 27, 2023 in Nepal ⋅ ☁️ -12 °C

      5:30 circa: ripartiamo. Il sentiero è innevato ma farinoso, non scivoloso.

      Si tratta di 600mt di dislivello, con una geometria solo a volte complessa, che non sarebbe problematico sulle nostre Prealpi. A queste altitudini tutto diventa più difficile, a livello fisico e, passatemi la banalità, anche mentale.

      Si passa da circa 4800 ai 5400 del punto più alto della sella, da fare in poco più di due ore. A causa del meteo dobbiamo cercare di arrivare prima delle 10, e la preoccupazione di fare tardi sarà un assillo costante.

      Ad ogni modo il tempo non è dei migliori, diventerà limpido solo successivamente. Bianco sotto i piedi, bianco tutt'attorno, silenzio, è quasi mistico.

      Lorenzo mette la quinta e parte, lo rivedremo solo in cima. Io, Paolo, la guida e il portatore resteremo in gruppo.
      Read more

    • Day 49

      Thorung Lass mal rüber gehn

      March 6, 2023 in Nepal ⋅ ☀️ -6 °C

      Heute sollte es endlich so weit sein: Sarahs Drittversuch an die 5000m-Marke.
      Nachdem sie die letzten beiden Male nicht antreten konnte, ging es heute also schon früh morgens los. Um 4:15 klingelte uns der Wecker aus dem mittelmäßig erholsamen Schlaf, weil sehr kalt und wir sehr aufgeregt. Schnell alle Zwiebelschichten angezogen, gefrühstückt, und aus - 10 Grad Innenraum in - 13 Grad dunkle Außenwelt.
      Mit Stirnlampe bewaffnet schlurften wir los, steil bergauf, und nach 500 Höhenmetern und einer Stunde überschritten wir sie, die 5000m-Marke. (Sarah: Wuhuuu)
      Voller Euphorie strotzten wir der Kälte, erfreuten uns alsbald an der aufgehenden Sonne, die alles um uns herum orange glitzern ließ. Bald darauf erreichten wir sehr stolz auch noch den Thorung La Pass (5416m).
      Während Sonne und Freude uns auf diesem höchsten Punkt des Annapurna Circuits Wärme vortäuschten, genossen wir den Ausblick.
      Dann ging es aber schnell weiter, denn so langsam wurde uns sehr kalt, sehr sehr kalt sogar, besonders an den Fingern.
      Mit der Überschreitung des Passes erreichten wir nun ein ganz neues Gebiet des Himalayas: Lower Mustang. Eine Landschaft, geprägt von Trockenheit (weil im Regenschatten des Annapurna-Massivs und Dhaulagiri) und farbenfrohen Bergen. Ehemals ein eigenständiges Königreich (zusammen mit Upper Mustang, das bis heute ein besonders geschützter Bereich ist), das tibetisch geprägt ist und anders als alle umliegenden Gebiete nie durch fremde Völker besetzt wurde.
      Gegen halb 1 erreichten wir schon das Tagesziel und konnten Kaffee und Apfelkuchen essen, in der Sonne sitzen, unsere Essensvorräte auffüllen, Kniffeln und die kommenden Tage planen.
      Jetzt sitzen wir eingepackt in Decken und Schlafsäcke im Bett und ärgern uns, nicht darauf geachtet zu haben, ob unsere Unterkunft über eine beheizte Stube verfügt. Mist.
      Bis morgen :)
      Read more

    • Day 17

      Thorang La Pass

      October 19, 2019 in Nepal ⋅ ⛅ -5 °C

      אז אחרי שעברנו את הטוליצ'ו והIce Lack אנחנו בהחלט מוכנים לפס!
      בגדול המטרה שלנו הייתה לנסות כל הזמן להפוך את היום הבא ליותר קל (בעיקר מבחינת הפרשי גובה).
      פתחנו את הבוקר בבוקר איטי ומפנק (הגיע לנו אחרי ליל אמש..) ולא הספקנו להיפרד מצלע שלישית כי הוא עזב לפני שקמנו..
      המטרה שלנו הייתה לישון ב Ledar אך לקחנו בחשבון את האפשרות שלא נספיק ושנישן ב Yak Kharka. באופן די מפתיע הדרך הייתה יחסית פשוטה והגענו בשעה מוקדמת ליעד. במהלך היום מזג האוויר היה נראה לא אופטימי אך זכינו לראות עייט עצום שעף ממש לידינו.
      כמו צעירים עשינו את הטעות הגורלית והתקלחנו. עכשיו, אני יודעת מה אתם חושבים- מה כבר יכול להיות טעות בלהתקלח..?
      אז להלן פרטים על המקלחת- המקלחת נמצאת במרחק הליכה מהחדר (לא בחדר וגם לא צמודה אליו). כמו כן, חדר המקלחת הוא חדר קטן וחשוך עם זרזיף מים עדין במקרה הטוב כשבחוץ ממש ממש קר- סך הכל חוויה מכשלת.
      הצלחנו להצטייד בלילה ב4 שמיכות ככה שקר לא היה אך גם לנשום הייץה משימה לא פשוטה (שי מצא סידור נפלא לשמיכות).
      יום למחרת פתחנו את הבוקר ליום שמשי ויפה. התלבטנו מאוד איפה לישון:
      1. Throung Phedi (4525)
      2.Throung High Camp (4925)
      התוכנית המקורית הייתה לישון באופציה 2 אבל פגשנו קבוצה של ספרדים שהיו די משכנעים לגבי אופציה 1.
      בסופו של דבר הגענו לאופציה 1 מוקדם מהצפוי, נחנו והרגשנו שאנחנו מרגישים טוב אז החלטנו לעלות לאט לאט לאופציה 2.
      לאחר שהגענו להיי קאמפ הלכנו לחדר אוכל בניסיון להתחמם ופגשנו שם משפחה ישראלית חמודה.
      זה הלילה שהכי פחדנו ממנו מבחינת קור ולכן החלטנו להצטייד בכל מה שניתן- 2 שמיכות נוספות+2 בקבוקים חמים- מדהים מה שכסף יכול לקנות..
      מפה לשם הלילה עבר בשלום כאשר הבוקר הגיע מוקדם מהרגיל (4:00!) . בגלל שהמזג אוויר הפכפך צריך להגיע לפס בשעות הבוקר המוקדמות וכך, לאחר התארגנות זריזה ותה חם של בוקר יצאנו לדרך כשעוד קצת חשוך בחוץ.
      הדרך לפס אכן עליה אך היא אינה תלולה- אם להיות כנים הדרך עצמה לא קשה וגם הגובה בשלב מסויים לא היווה מכשול כמו הקור. בעוד אנו צועדים לאיטינו כשכל בגדינו החמים נמצאים עלינו שלג קל ירד עלינו ורוח קרה נשבה.
      אומנם לא היה ערפל אך לא הייתה שום רעות מלבד הרים קרובים ומושלגים.
      וכך לפתע פתאום הגענו לפס!
      נכנסנו לביתן הצמוד ושתינו תה חם (כמובן שפגשנו שם את המשפחה הישראלית).
      מכל הדברים הדרך למטה היא שהייתה קשה-ירדנו וירדנו וירדנו וירדנו וככל שירדנו למטה גילינו שיש לנו עוד למטה לרדת.
      בסופו של דבר לאחר שכבר נשברנו הגענו ל Muktinath.

      (אין הרבה תמונות- היה קר מידי כדי לצלם..)
      Read more

    • Day 22

      Le Thorungla... en deux fois !

      April 1, 2019 in Nepal ⋅ ⛅ -5 °C

      Et bien le col n'aura pas (du tout) été franchi le 1er avril. C'est mon corps qui m'a fait une farce ! Après à peine 100 m de dénivelé, j'ai la tête qui tourne comme un manège et dois me poser sur une pierre. J'essaie de reprendre mes esprits et monte encore quelques dizaines de mètres, mais là c'est un gros mal de ventre qui m'assaillit (sympa la diarrhée à 5h dans le froid, la neige, la nuit ! et désolée pour ces détails...).
      Puis ce sont les jambes qui flageolent, je me sens très faible, incapable de mettre un pied devant l'autre. Tout est brouillé, j'ai l'impression que je peux tomber d'une minute à l'autre. OK.. pas la peine d'insister. Signe à Marie : Non. Demi-tour ...
      Je ne peux même pas lui expliquer clairement ou discuter, la priorité est de redescendre. Je galère ne serait-ce que pour parcourir les quelques centaines de mètres qui nous séparent du "high camp". Un Hot Lemon et direct au lit. Trois heures de sommeil de plomb, sans même enlever mes nombreuses couches de vêtements..

      La belle consolation, c'est que Marie, en pleine forme, en a profité dès le retour (6h15) pour faire l'aller-retour vers l'étape d'avant, dans la matinée seulement. Et... a retrouvé son porte-monnaie ! Nous étions ravies.
      En l'attendant, après la grasse mat forcée, je n'ai pu qu'écraser dans la salle commune en écoutant de la musique, encore faiblarde... Et un peu déprimée. Entre la tourista, le Chulu raté et ce nouvel accès de faiblesse, je me sens merdeuse et me dis que mon corps de soi-disant sportive ne vaut décidément pas grand chose...

      Déjeuner pourtant joyeux et dépensier, avec un sentiment inédit de richesse lié aux retrouvailles des sous (d'ordinaire le midi c'est pique nique crackers/fromage/peanut butter).
      L'après midi ça s'inverse un peu : Marie est fatiguée (logique), tandis que je me motive pour monter et voir ce que ça donne, malgré le temps pourri. D'abord jusqu'à un point de vue (4980m) puis sur le chemin du Thorungla. Je monte sans peine jusque 5080m. Je revois les endroits où j'ai du m'arrêter le matin, c'était tout au début ! J'aurais bien poursuivi pour me rassurer pour le lendemain mais il neige et on ne voit plus grand chose, pas prudent de continuer seule.

      Nouvel essai le 2. J'ai appris des erreurs de la veille : me préparer plus tranquillement, ne pas engloutir mon petit dej (+ suppression du lait en poudre et du café super sucré et dégueu), couches de vêtements en plus, gros gants, grosses chaussettes (la veille je m'étais pris un gros coup de froid, aux mains et au corps, qui m'avaient divertie de mon souffle), ne pas sortir tant qu'on n'est pas toutes emballées, techniques pour que l'eau ne gèle pas dès le début ... Cette fois noud avons ausi chacune notre frontale donc chacune peut aller a son rythme et se concentrer sur son effort (Marie avait oublié la sienne mais une Irlandaise lui en a donné une), une autre fille m'a donné du diamox, etc etc. J'ai également convaincu Marie de partir plus tard pour réduire le temps de marche dans la nuit et le froid. Emballées comme des cosmonautes, on progresse lentement mais sûrement. Tout se passe bien pour nous mais autour c'est l'hécatombe ! On voit rebrousser chemin un groupe de 10 + 2 yaks + des guides, avec en tête un homme chancelant, puis une fille (celle qui m'a donné du diamox!) dans le même état, soutenue par son guide, puis un couple apeuré qui nous dit qu'il y a une snowstorm là-haut..
      Mais d'autres lumières plus haut avancent. On continue. On apprendra plus tard que le groupe est revenu a cause d'un accident : un Polonais (trop lourd) chevauchait le Yak (drôle d'idée sur ce sentier enneigé et étroit), le Yak a glissé, l'homme aussi, c'est finalement le guide essayant de rattraper l'homme qui a devalé toute la pente...

      Pour nous tout roule. Le temps s'ameliore aussi et c'est sous un grand soleil que nous franchirons le col vers 8h. Oh joie !
      La descente ensuite est raide et bien enneigée mais c'est l'occasion de tester la technique népalaise : luge ! Pour une fois ils sont mieux équipés : sacs plastiques plutôt que sur les fesses.

      Dej sympa avec un Belge et 2 Français dans un petit restau vers 4100m. On s'offre un jus frais et des desserts ! (Plus ou moins réussis, chocolate pudding a proscrire).
      En approchant, nous apprenons que Muktinath est un haut lieu religieux pour des raisons un peu obscures (une histoire de geyser et d'étang qui regroupent les 5 éléments, des ammonites qui seraient l'incarnation terrestre de Vishnu cote hindu, le séjour du Guru Rimpoche au 8e siècle côté boudhiste.. ). On croise des pèlerins indiens. Une jeune femme entreprend de me convertir et veut absolument m'offrir son compteur (objectif : prononcer 21 000 fois le nom de Dieu par jour). Bonne joueuse, j'ajoute deux "swami Narayan" au sien: on passe à 3 916. Elle ferait mieux de s'y remettre plutôt que d'essayer de sauver mon âme !
      Douche, lessive, courses, wifi, dîner, sommeil très récupérateurs.
      Read more

    • Day 235

      Thorong La

      April 21, 2018 in Nepal

      A couple of days of more ‘up and down and up and down’ took us to the Thorong High Camp at about 4900m. Although we arrived there quite early in the morning we decided to not continue to the pass and down on the other side, other than all our fellow trekkers - we were just too exhausted. So for the moment we were the only ones at the camp. But this should change throughout the day and people ended up sleeping on the ground in the packed dining room.

      We started to feel more and more sick because of the altitude. At least when the snowfall started in the afternoon we regretted our decision to stay. But the atmosphere in the camp was so mystic, everyone was so excited about the next day (can we go or do we have to stay?), almost everyone had to fight one’s symptoms of altitude sickness and it felt like being part of a large trekkers community with so many familiar faces and so many stories to tell. And many people in a packed room cause some welcome heat as well :)

      Our decision turned out to be a good one: The next morning was beautiful with a clear sky, a shining sun and fresh snow enchanting the landscape.

      The ascent to the pass was incredibly demanding then, both physically and mentally. It went about our iron will, our concentration and focus on the path, our mutual motivations, our sucking for oxygen, going step by step, no more talking, slowly, slowly, slowly, further and further, higher and higher, pushing our limits. From time to time, dazed trekkers sitting on a horse were passing by.

      These 4 hours were probably the most intense of our lives, we had never breathed so thin air and we made it to the Thorong La on our own, followed by tears of joy and goose bumps. 5416m and it’s such an incredible feeling to be up there but so worth it!
      Read more

    • Day 21

      Thorong La Pass (5416m)

      November 9, 2016 in Nepal ⋅ ⛅ 33 °C

      Great day, started at 3am! -2 so not as cold as expected and great stars. 1000m ascent and 1700m decent today to get up and over the pass. A couple of tea houses offered a welcome hot lemon and rest from the cold. Brilliant day walking, even more amazing mountain views and both felt well in the high altitude. Walked from Thorong Pedi (4450m) to Muktinath, where Vishnu was born (3700m)Read more

    • Day 13

      Into thin Air

      October 25, 2018 in Nepal

      Der Thorang-La Pass mit seinen 5416m ist der höchste Punkt des Annapurna Circuits und die heutige Etappe mit 900hm Anstieg und 1700hm Abstieg auch die längste.
      Ich habe mich für das Frühstück um 4:30 entschieden und bin dann um kurz nach 5 mit Stirnlampe im Thorung Phedi Base Camp (4520m) los. Der Hang zum High Camp sah in der Dunkelheit aus wie ein Laternenumzug.
      Im High Camp brauchte ich erstmal einen Tee, der fettige Nachgeschmack vom Frühstücksomlett und/oder die Anstrengung sind mir nicht bekommen.
      Richtung Pass ging es dann fast im Gänsemarsch. Aufgrund der Höhe kam ich nur in kleinen Schritten voran, aber irgendwie habe ich es dann geschafft! Zum Verweilen lud der eisige Wind am Pass nicht ein also ging es nach dem obligatorischen Foto runter nach Muktinath (3760m). Der Weg zog sich durch eine sehr trockene Landschaft, welche mich die nächsten Tage begleiten würde. Kurz vor Mukinath gab es noch eine kleine Ansammlung von Restaurants, wo ich mich bei einem Tee noch mal etwas ausruhte. Die Piste wird hier in Richtung Pass auch schon weitergebaut.
      Mykanath ist dann schon fast wieder eine richtige Stadt, an der die Piste endet. Das Kloster ist Pilgerort für Hindus wie auch Buddhisten, aber ich war für einen Besuch doch etwas zu kaputt ...
      Der Abend in der Lodge war sehr nett, da ich doch einige andere Touristen wiedergetroffen hatte.
      Read more

    • Day 25

      8.Tag:Yak Kharga-Thorong Phedi (4450m)

      April 26, 2015 in Nepal ⋅ ⛅ 25 °C

      Ein Tag nach dem Erdbeben. Die Stimmung ist bedrückt. Jede Stunde steigt die Anzahl der Tote in Kathmandu. Die letzte Nacht gabs noch 5 Nachbeben. Ich habe nur eine davon gespürt. Der größte war 5,8 und gestern war es 7,8. Das Zentrum war irgendwo zwischen Kathmandu und Annapurna (Gorkha). Das stärkste Gebiet war Richtung Osten. Wir sind hier wirklich glücklich denn hier hat man es nicht so stark gespürt. Es gibt mittlerweile über 3000 Tote in Kathmandu und Umgebung. Ich bin besorgt denn bei der Härtegrad wir das Ereignis bestimmt als internationale News bekannt gegeben. Hier sind alle Leitungen tot also habe keine Möglichkeit ein Sign zu geben, dass ich ok bin und am Leben. Das macht mich verrückt! Morgen überquere ich denn Pass und hoffentlich gibts in Muktinath WLAN. Letzte Nacht habe ich sehr schlecht geschlafen denn ich eine Erkältung eingefangen habe. Die Nacht war die Hölle: alle halbe Stunde aufgewacht, mein ganzer Rachen war ausgetrocknet, mein Nase lief und es war mir kalt obwohl ich alles was ich warmes hatte angezogen habe und in Schlafsack, Inlett und Decke eingewickelt war. Beim Frühstück habe ich mich erstmal mit Medizin und nepalische Vitaminsaft und Tee aufgepumpt. Gegen 10 Uhr sind wir losgelaufen. Ich war emotional ein Wrack. Ich hätte so gerne mit Stefan und Mom gesprochen. Die machen sich wahrscheinlich voll Sorgen.
      Der Weg nach Thorong Phedi hat 3 Stunden gedauert und 500m Höhenunterschied. Für mich war es sehr anstrengend. Mein Kopf explodierte, konnte nicht so richtig gut atmen und der Weg wurde immer steiler. Mir wurde auch etwas schwindelig deshalb konnte ich gar nicht entscheiden ob es die Symptome von der Höhenkrankheit sind oder einfach nur die Erkältung. Habe mich entschieden ein Diamox zu nehmen. Fühlte mich wohl danach die Kopfschmerzen waren weg. Dann habe ich plötzlich wieder ein Erdbeben gespürt. Ich dachte erst das sind die Medikamente, bis wir in Thorong Phedi angekommen sind und die Leute es bestätigt haben. Wir sind entlang eines sehr steilen Berges gelaufen wo Erdrutsch gefahr war. Gott sein Dank war das Erdbeben bevor und sind keine Rocks runtergefallen. Um 13:15 haben wir unser Ziel auf 4450 m erreicht.
      Read more

    You might also know this place by the following names:

    Base Camp (High Camp)

    Join us:

    FindPenguins for iOSFindPenguins for Android