Vereinigte Staaten von Amerika
Washington

Entdecke Destinationen von Reisenden, die auf FindPenguins ein Reisetagebuch schreiben.
Reisende an diesem Ort
    • Tag 6

      Olympic National Park

      2. Juli 2022 in den USA ⋅ ☁️ 12 °C

      Alpine Wanderwege, kristallklare Seen, tosende Wasserfälle, uralte Regenwälder, endlose Pazifikstrände: All das bietet der Olympic National Park innerhalb weniger Dutzend Meilen. Dabei steuern wir tatsächlich nur an, was moderat zu erlaufen und so auch mit einem zugegebenermaßen agilen Fünfjährigen problemlos zu bewältigen ist und können das gesamte Spektrum der Naturerlebnisse hier nur bruchstückhaft erahnen. Wir erstehen jedenfalls für 80 Dollar einen Jahrespass für alle US-Nationalparks erstanden, von dem wir in den nächsten Wochen noch reichlich Gebrauch machen werden. Berechnet wird hier pro Fahrzeug, was sich in unserem Falle wiederum sehr rechnet, da vier Erwachsene und beliebig viele Kinder bis 16 Jahre (die halt alle in das Auto passen müssen) inkludiert sind. Ein gut gemeinter Vorschlag der freundlichen Rangerin: Wir könnten sogar noch Geld sparen, wenn sich mein Vater als Senior (Ü62) einen Lifetime-Pass zulegen würde. So könnten wir für denselben Betrag (80 $) immer alle zusammen in alle US-Nationalparks, „as long as he makes it“. Da ein Teil der Reisegruppe allerdings nach vier Wochen bereits wieder nach Hause fliegen wird, ist das Angebot nicht ganz so auf uns zugeschnitten.

      Den HURRICANE RIDGE TRAIL, einen 5 Kilometer langen fast durchgängig asphaltierten Weg auf 2000 Metern Höhe, beginnen wir bei blauem Himmel und strahlendem Sonnenschein. Die imposante Bergkulisse, die an den Tagen zuvor nur zu erahnen war, hat Ansichtskartenpotential. Rehe, Hirsche und Murmeltiere begleiten uns in mehr oder weniger großer Entfernung. Die Steigung am Ende, die in einem Schneefeld endet, ist schon ein bisschen gemein. Der blaue Himmel ist dichten Wolken gewichen, wir stehen in einer Nebelwand, die Temperaturen lassen plötzlich frösteln. Zurück auf dem Parkplatz sind wir in weniger als 30 Minuten wieder im Hafen von PORT ANGELES, wo wir uns mit Lunch und fruchtigem I.P.A. in der knallenden Mittagssonne stärken. Was ein kontrastreicher Start in den Tag, der gemütlich im Garten von „Oh Happy Day“ bei rassigen Fußballmatches, süffigem Pinot Gris (Best Buy dank der Safeway-Membership für 6,99 $) und cremigen Avocadospaghetti ausklingt.

      Der nächste Tag ist Abreisetag: Wir lassen PORT ANGELES und das Ferienhauszuhause hinter uns und fahren den Highway 101 zunächst in westliche, dann in südliche Richtung. Erstes Ziel ist die STORM KING RANGER STATION am CRESCENT LAKE. Blauer Himmel, Morgensonne, ein paar vereinzelte Kayak-Fahrer, ansonsten himmlische Ruhe, der Parkplatz noch fast leer. Janosch besteht dank Simultandolmetsching bei Ranger Bruce die Prüfung zum Junior Ranger und schwört auf alles, was ihm vorgesprochen wird, um den begehrten Anstecker zu bekommen (so wird er nicht nur die Schönheit der Natur respektieren und schützen, sondern auch immer das Geschirr spülen und sein Zimmer aufräumen. Versprochen ist versprochen). Ein Teil der Prüfung bestand auch darin, ein Elfchen über den Nationalpark zu verfassen. Dieses literarische Erstlingswerk, von mir ins Englische übersetzt, soll der Nachwelt nicht vorenthalten bleiben:

      Lake
      Big Blue
      Swimming Kayaking Fishing
      I enjoy it here
      Holidays

      Der Trail des Tages führt durch Regenwald (nirgends in Festland-USA regnet es mehr als hier) zu den MARYMERE-WASSERFÄLLEN, die 30 Meter in die Tiefe rauschen. Die jahrhundertealten riesigen Bäumen, zugewuchert mit Moosen und Flechten, lassen nur wenig Sonnenlicht durch, die Gischt der Wasserfälle vaporisiert auf der Haut. Zwischendurch kreuzt Wild den Weg. Das ist tatsächlich alles sehr schön.

      Nach knusprigen Fish & Chips und Tanken (die Gallone kostet auch hier mittlerweile über 5 $, mehr als doppelt so viel wie noch im Januar) im Kleinstadtnest Forks biegen wir eine 25 Kilometer lange Stichstraße zum HOH RAIN FOREST ein. Kurz vor dessen Eingang verweisen eine lange Autoschlange und ein Hinweisschild auf eine Wartezeit von 90 Minuten, also wenden wir und gurken die Kurven wieder so zurück wie wir gekommen sind. Ein Hinweis bereits an der Abzweigung wäre sicherlich zweckdienlich gewesen. Aber hätte, wäre, wenn: Auf zum Pazifik!

      Der KALALOCH BEACH ist wild, voller Treibholz, Felsen und angeschwemmten Krebsen. Die Wellen tosen, die Luft schmeckt salzig, zwischen hier und Japan nur noch Meer. Das lädt zum Verweilen und Schauen (ich) oder Klettern und Toben (Janosch) ein. Fotos werden natürlich auch noch reichlich geschossen.

      Dann geht es auf die letzte Etappe des Tages: Durch weiter dicht bewaldetes Gebiet fahren wir südwärts ins trostlose ABERDEEN, wo wir im „Olympic Inn & Suites“ (der wohlklingende Name täuscht), einem typischen und deshalb charmanten Motel, nächtigen. Die Wahrscheinlichkeit, hier zwischen Fastfood-Ketten, Tankstellen und maroden Holzhäusern aufzuwachsen, Musiker zu werden und dann lebensbejahende fröhliche Songs zu schreiben, ist eher nicht ganz so hoch. So war es dann auch bei ABERDEENS (offizielles Motto der Stadt seit 2005: „Come as you are“) berühmtestem Sohn Kurt Cobain, der mich mit seinen Texten künstlerisch wie kaum ein anderer inspiriert hat. Also ist ein Abstecher in den „Kurt Cobain Memorial Park“ am Wishkaw River Pflichtprogramm. Nur wenige Meter von diesem Ort aufgewachsen verbrachte er viel Zeit unter der „Young Street Bridge“, die in „Something in the Way“ besungen wird. Auf der kurzen Fahrt zum Motel spielt das Autoradio dank Musik-Streaming den Song, bevor wir im nahen mexikanischen Restaurant „Mazatlan“ bei riesigen Margarithas und leckerem Essen diesen kontrast- und erlebnisreichen Tag beschließen.

      Die Zeilen schreibe ich am frühen Morgen bei bitterem Filterkaffee, der trotzdem oder deshalb so gut schmeckt, die Lüftung dröhnt, der Asphalt des Parkplatzes glänzt, während die Sonne aufgeht und ich hoffe, dass das wackelige Internet ein Hochladen des Beitrags zulässt. Denn bald geht es weiter nach YAKIMA.
      Weiterlesen

    • Tag 91

      Dag 88, Meer bos blijkbaar

      25. Juli 2022 in den USA ⋅ ☀️ 20 °C

      Wat kan ik zeggen, het lijkt een eindeloos bos. En ik ga maar eerlijk zijn, de PCT kan best saai zijn. Wat kan ik anders doen dan maar doorlopen. Ik vind vandaag de eerste delen besneeuwd pad op minder dan 2000m. Dat is waarschijnlijk een voorproefje van wat er komen gaat richting de grens. Zorgen voor later 😉.

      Ik daal wat af, sneeuw verdwijnt weer, muggen verschijnen. Massaal! Ik kan mijn water niet eens filteren, het ziet helemaal grijs van de muggen bij de plaats waar ik water haal. Snel de fles vullen en een veilig plekje zoeken om te filteren.

      Pas na mijn avondeten pauze begin ik aan een enigszins serieuze klim, nog 600m stijgen deze avond. Op de flank van Mount Adams. Ik hoop dat ik nu eindelijk wat te zien krijg.

      En of ik wat te zien krijg! Ik ben pas laat, de zon is al onder aan het gaan op het einde van de klim. De zakkende zon doet Adams rood kleuren, schitterend. Ik kan er helaas niet te lang bij stil staan, muggen… Maar genieten is het desalniettemin.

      Niet veel later en een goede 14,5 uur lopen zet ik mijn tent op. Ik zag vandaag een kleine kans en ik ben ervoor gegaan. Mijn eerste en waarschijnlijk enige 70km+ dag 💪

      👋👋
      Weiterlesen

    • Tag 92

      Dag 89, Goat Rock Wilderness

      26. Juli 2022 in den USA ⋅ ☀️ 22 °C

      Ik ben praktisch aan de top van de klim van gisterenavond gekampeerd. Dus vanochtend daalt het pad wat, nog steeds kan ik Adams goed zien, prima start van de dag.

      Daar komt helaas snel verandering in, ik ben dan al wel helemaal klaar met het bos maar het bos nog niet met mij. Daar gaan we weer, eindeloze kilometers met enkel bomen om me heen, ik zie niets, kom op zeg.

      Dan zie ik het bord dat aangeeft dat ik het Goat Rock Wilderness park in loop. Daar heb ik goede dingen over gehoord. Ik ben benieuwd, het blijkt meer bos te zijn, pfff. Dan klim tot aan Cispus pass, een bergpas, is dit wat?

      Fucking A! Ongeveer halverwege de klim kom ik dan toch nog een keer met mijn hoofd boven het maaiveld en heb ik weer uitzicht op een hele reeks bergen, watervallen en sneeuw om me heen. Ik ben zo blij, ik lijk wel die dame uit sound of the music, zingend en dansend in de bergen.

      Als ik de pas over ga kan ik zelfs een traan niet onderdrukken, eindelijk weer een spectaculair uitzicht, dat is waar ik voor gekomen ben en het maakt blijkbaar nogal wat in me los.

      Na de pas is het uiteraard afdalen in deze fabuleuze ik omgeving. Ik kijk mijn ogen uit en kan mijn geluk niet op. Er volgt nog een klim, zelfs hoger dan de voorgaande bergpas. Er is veel sneeuw waar ik me doorheen worstel, maar ik doe het nu allemaal met een dikke glimlach.

      Vanaf de plaats waar mijn tent opzet kijk ik uit op Mount Adams in de verte. Daar sliep ik gisteren nog, mooi om te zien hoe grote afstanden je kan afleggen te voet.

      Goat Rock Wilderness ❤️

      👋👋
      Weiterlesen

    • Tag 93

      Dag 90, Packwood

      27. Juli 2022 in den USA ⋅ ⛅ 15 °C

      Ik heb nog een stukje in het Goat Rock park over deze ochtend. Het pad volgt wat ze noemen ‘knife edge’, het volgt de top van een scherpe berg. Erg leuk en iets wat de PCT veel te weinig doet, wat mij betreft althans 😜.

      Gelukkig is er nauwelijks sneeuw op dit stuk, dat zou het erg verraderlijk gemaakt hebben. Dan dalen we toch weer af, genoeg ‘gespeeld’.

      Ik ga vandaag naar Packwood, ik heb afgelopen dagen geen ontvangst gehad dus heb niets kunnen regelen wat betreft verblijf. We gaan het wel zien als we er zijn. Het is een kleine 30km lopen voordat ik bij de weg ben en nog een 500m klim nadat ik afgedaald ben. De klim gunt me een laatste blik in het Goat Rock park en aan de andere zijde Mount Rainier.

      Dan is het hard omlaag richting de weg. Eenmaal daar duurt het een kwartiertje om een lift te krijgen naar Packwood. Het is bijna 13:00, dus eerst maar even lunchen. Ik ga naar een dichtstbijzijnd hotel, informeer of ze een kamer vrij hebben en onderhandel een schappelijke prijs. Hm, dat klinkt wel erg ruig 😉. Ik krijg een korting, ‘hiker rate’ omdat ik de PCT loop. Fijn, geen goedkoop dorpje.

      Het hotel heeft een wasmachine en droger beschikbaar voor gasten. Dan kan ik ondertussen lekker op bed liggen. Het is erg warm vandaag en ik zoek het niet meer om naar de supermarkt te gaan. Dat kan morgenochtend ook nog. Uiteraard in de avond nog even wat gaan eten, maar verder kom ik niet meer buiten.

      👋👋
      Weiterlesen

    • Tag 94

      Dag 91, Drie maanden

      28. Juli 2022 in den USA ⋅ 🌙 22 °C

      Om 7:00 is het ontbijtbuffet geopend, ik ben al een half uurtje wakker voor die tijd dus ik schuif maar direct aan. Ik eet voor ongeveer drie man en ga dan nog even naar de supermarkt. Mijn tas weer vullen voor de komende dagen. Ik ga nog even in de douche want waarom niet, ik heb geen idee wanneer de volgende gaat zijn.

      Ik pak mijn tas in en ben weer klaar om verder te gaan, ik loop naar de doorgaande weg en steek mijn duim in de lucht. Veel verkeer, maar geen geluk de eerste 15 minuten. Niet veel verderop staat een auto geparkeerd en een vrouw komt aan lopen en laadt wat spul in. Ik vraag haar of ze me een lift kan geven, haar auto is al vol met kinderen en wat dozen. Na een kort gesprekje geeft ze aan dat ik haar man kan vragen, die is verderop met zijn hond aan het spelen en naar wat elk (ik weet niet hoe we die in het Nederlands noemen, een hert maar dan een slag groter) die achter wat bosjes staan te kijken. Wow, die heb ik nog niet gezien.

      Ik vraag de man om een lift, hij reageert niet heel enthousiast maar na een korte interactie is hij overstag, ik ben blijkbaar vriendelijk genoeg 😉. De man blijkt een jager te zijn, ik ben er niet kapot van maar laat ik hem vooral niet te snel veroordelen. Het blijkt toch wel een interessant figuur te zijn, hij doet zelfs enkele lokroepen. Hij zet me af bij de PCT en ik bedank hem voor het ritje.

      Ik loop vandaag een beetje gedachteloos op de automatische piloot. Ik ben alweer een tijdje aan het klimmen en dan zie ik plots een gigantische witte reus op mijn netvlies verschijnen. Mount Rainier in volle glorie! Ik ben nu weer hoog genoeg dat ik links en rechts weer wat verder kan kijken dan enkele meters. Dat doet me goed.

      Tegen de klok van zes kom ik op een plekje waar een rots een prima zitplek maakt en een fraai uitzicht voor me. Ik heb al een tijdje geen mug meer gezien dus dit lijkt me een prima plek voor diner. Lekker naïef, nog voordat ik een hap kan nemen duiken de eerste muggen alweer op en er blijven er maar komen. Ik werk in hoog tempo wat eten naar binnen om de ergste honger te stillen en loop dan weer snel aan, dit is niet te doen. Wel erg effectief, binnen vijf minuten weer aan de wandel.

      Op mijn beoogde kampeerplek is het niet anders. Er zijn enkele jongens met wat biertjes die er graag één delen en een praatje maken maar dit kan ik ook niet langer dan enkele minuten volhouden. Ze bieden me deet aan maar ik gebruik dat spul liever niet. Ik bedank ze voor het biertje en zet snel mij tent een stukje verderop op.

      Het is vandaag precies drie maanden dat ik aan de wandel ben, drie maanden is lang. Ik ben inmiddels al af en toe aan het reflecteren en terug aan het kijken op de trip en heb nu al moeite dagen te herinneren. Aan de ander kant lijkt het ook erg kort, de dagen blijven voorbij vliegen en niet lang meer en ik sta in Canada.

      👋👋
      Weiterlesen

    • Tag 95

      Dag 92, Hittegolf

      29. Juli 2022 in den USA ⋅ ☀️ 23 °C

      De dag begint hoog op de bergen, niet boven de boomgrens maar het zijn er maar enkele. Dus ik kan weer lekker om me heen kijken. Mount Rainier komt nog af en toe boven de voorliggende bergen uit maar hij begint al kleiner te worden, tijd om afscheid te nemen van deze witte reus.

      Naarmate de dag vordert wordt het steeds warmer, op vlak gebied is het net uit te houden. Tijdens een klim gutst het zweet van mijn lichaam. Ik neem wat meer korte pauzes als ik wat schaduw vind om wat af te koelen. Ergens eind van de ochtend daal ik wat af een brandgebied in dat na enkele kilometers een ‘levend’ bos wordt. Het neemt mijn uitzicht weg maar ik krijg er schaduw voor terug, dat lijkt me eerlijk.

      Vandaag is het ook weer wat lastiger met water, alle bronnen zijn redelijk ver uit elkaar waardoor ik weer aan het sjouwen moet, zeker nu ik nog wat extra drink. Het langste stuk is tegen de avond, bijna 20km, het begint weer op de woestijn te lijken 😜.

      De hittegolf houdt nog twee dagen aan is mij vandaag verteld. Ach ja, ik ben vandaag aardig doorgekomen, dan moeten de komende twee dagen ook wel lukken.

      👋👋
      Weiterlesen

    • Tag 14

      Was für ein Tag! 👍

      31. Juli 2022 in den USA ⋅ ☀️ 27 °C

      06:00 Uhr: Hotelboy is calling. 📱
      07:00 Uhr: Frühstück
      08:00 Uhr: Taxi - Transfer zum Flughafen 🛫
      09:00 Uhr: Übernahme Mietwagen

      Vor uns liegen 160 km bis Everett (Seattle, USA 🇺🇸).
      Plan: 12:00 Uhr Abholung des Campers

      09:45 Uhr - 12:15 Uhr: unerwartete Verzögerung bei der Einreise in die USA. Es kam kurzzeitig Panik 😱 auf, weil der Zeitplan minutiös getaktet war. Die Schlange zur Registrierung war endlos, obwohl man im Internet problemlose Einreise versprochen hatte. Wir mussten unzählige Fragen beantworten und durften unsere einzige Orange 🍊 nicht einführen. 😂

      13:30 Uhr Ankunft in Everett - einstündige Einweisung in den Camper…wir schwitzen vor Aufregung und Hitze. Dann 160km wieder zurück nach Vancouver.

      17:55 Uhr (18 Uhr war Deadline) Abgabe des Mietwagens vollgetankt in Vancouver.

      Weiter ging es nun noch mit dem Camper Richtung Fähre ⛴ nach Vancouver Island.

      Jetzt ist es 22:15 Uhr und wir haben erfolgreich angelegt, Betten sind inzwischen überzogen. Jetzt suchen wir noch einen angenehmen Stellplatz.

      Diesen Wahnsinnstag haben wir toll gemeistert. Wir sind stolz auf uns. 😊
      Weiterlesen

    • Tag 96

      Dag 93, Jachtseizoen

      30. Juli 2022 in den USA ⋅ ☀️ 24 °C

      Gisteravond zag ik dat Snoqualmie Pass ongeveer 55km van mij vandaan is. Met mijn normale starttijd, 6:00 uur, moet ik daar rond 17:00-18:00 kunnen zijn. Mooie tijd om daar even te stoppen voor wat avondeten. Dat is dan ook het plan voor vandaag geworden.

      Ik loop wat achteloos door het bos, zoals ik inmiddels al ontelbare kilometers heb gedaan. Opeens hoor ik geweerschoten ten oosten van me, eerste gedachte is, pff Amerikanen. Dan volgen er meer schoten en dat wordt een heel salvo, ik denk dat het jachtseizoen geopend is. Ik weet niet precies waar ze op jagen, maar ik zou denken dat een goede jager maar een enkele kogel nodig heeft. Het is allemaal nog aardig ver weg, dus maak me geen zorgen en waarom zouden ze op mij schieten? Misschien kun je nog wat soep trekken van mijn botten, vlees zit er niet veel meer aan.

      Dan hoor ik ook schoten vanuit het westen, al wat dichterbij. En veel ook, wat is hier gaande zeg! Ik neem aan dat ze weten dat ze niet de enige in het bos zijn. Ik ben toch wel enigszins blij als ze het voor gezien houden na een uurtje.

      Het is vandaag een test voor uithoudingsvermogen, het pad gaat continu omhoog en weer omlaag, niet veel, elke keer 100m ofzo, maar het is zeker vermoeiend.

      De mooie plekjes zijn vandaag spaarzaam, jammer. Wat wel fijn is dat er nu veel riviertjes en stroompjes met ijskoud water zijn. Dan kan ik daar wat verkoeling zoeken op nog een warme dag.

      Om 17:30 ben ik in Snoqualmie, goede timing. Ik bestel twee maal eten, ik ben compleet uitgehongerd vandaag van al de heuveltjes.

      Na het eten haal ik nog een ijs bij de winkel aan de overkant van de straat. En loop dan nog 6km verder om daar kamp te maken.

      👋👋
      Weiterlesen

    • Tag 97

      Dag 94, Frustratie

      31. Juli 2022 in den USA ⋅ ☀️ 22 °C

      Vanuit Snoqualmie is er direct een flinke klim. Ik heb gisteren al een stukje gedaan en die vervolg ik vandaag. Als de zon doorbreekt wil ik mijn zonnebril opzetten, maar die is niet waar ik hem verwacht. Shit, die heb ik laten liggen toen ik mijn fles terug in mijn tas deed. Ik loop maar weer terug de berg af, ik heb hem wel nodig. Ik kan hem in eerste instantie niet eens vinden en loop tot een punt dat ik zeker weet dat ik hem nog had en loop dan weer terug de berg op. Nu zie ik hem direct liggen als ik er langs loop. Wat een begin van de dag zeg…

      Hoe verder ik klim en met name de afdaling is enorm rotsachtig, flinke keien en andere troep maken het pad. Erosie heeft niet veel van het pad over gelaten en sommige stukken zijn volledig weggeslagen door lawines. Ik loop vloekend verder als ik weer mijn voet stoot, een steen onder mijn voet rolt of andere ongemakken bevindt aan deze rotszooi.

      De klim geeft me wel weer een schitterend uitzicht, ups en downs vandaag. Het pad daalt hard af en word er overgroeid. Bij een kruising krijg ik het nog voor elkaar om het verkeerde pad te nemen waar ik pas achter kom ik als ik aan de oever van een flinke rivier sta en ik me afvraag wat hier de bedoeling van is. Verkeerde richting dus, 1,3km terug, argh 😠. Dat kan er nog wel bij vandaag.

      Ik eindig de dag met een 1000m klim, die me opvallend goed afgaat. Er tekenen zich weer mooie landschappen voor me af en het pad is weer in een stuk betere conditie.

      Al met al heb ik vandaag aardig gefrustreerd rond gelopen, niet veel leek juist te gaan. Ik denk dat ik maar op tijd slapen, zodat ik morgen weer fris en hopelijk met een beter humeur aan de dag kan beginnen.

      👋👋
      Weiterlesen

    • Tag 98

      Dag 95, Flinke bergen en nattigheid

      1. August 2022 in den USA ⋅ ⛅ 16 °C

      Ik ben praktisch aan het eind van de klim van gisteren gekampeerd. Ik mag dan ook direct weer omlaag en me op gaan maken voor de eerste flinke klim van de dag.

      Tussen de bergen zit een flinke vallei waar vanalles groeit, ook over het pad. Er hangen al veel bramen en bessen maar weinig die al rijp zijn. Het pad is meestal nog net zichtbaar, ik worstel me er wel weer doorheen. Ze hebben weinig zin gehad om het pad vanaf Snoqualmie in een beetje goede conditie te houden.

      Halverwege de eerste klim krijg ik weer wat meer te zien van het landschap om me heen. En dat is me wat zeg, ik loop op Cathedral Rock af, een enorme rots toren waar ik omheen zal lopen blijkt later. Het pad volgt eenzelfde traject als op de vorige berg, op en over. De afdaling wordt direct ingezet en die is lang. Hij eindigt bij en serie rivieren waarvan ik er eentje zelfs niet droog kan doorkruisen. Het is een brede rivier, geen brug, geen rotsen heel ver weg zie ik enkele boomstammen die misschien kunnen werken maar dan moet ik door een hele zooi bosjes mijn weg terug zien te vinden naar het pad, ook niet ideaal. Ik kies er maar voor om er doorheen te lopen, dat is alweer een tijd geleden dat ik dat gedaan heb.

      Bij de volgende rivier twijfel ik niet en loop er direct in, tot verbazing van wat mensen aan de overkant. Ik geef aan dat ik toch al nat ben, dus wat zou het.

      Niet veel later begin ik aan klim twee, naar Piper Pass. Het klimmen gaat me goed af, het is een stuk aangenamer wat betreft temperatuur ten opzichte van gisteren. Dat maakt een enorm verschil, in energielevel, humeur en de hoeveelheid water die ik nodig heb op een dag.

      Ook bij deze klim is het direct weer afdalen, ik probeer eerst even wat te rusten en van de omgeving te genieten. Maar dat is nog steeds niet toegestaan, de muggen zijn hier ook massaal aanwezig. De afdaling is nu wat minder ver. Fijn, dan hoef ik met klim drie ook niet zo ver omhoog. Het is maar 300m maar wel met 25% helling, zware klus.

      Dan daal ik af naar enkele meren waar ik mijn tent opzet. Het is mooi geweest, ik heb aardig wat hoogtemeters gemaakt afgelopen twee dagen. Een snelle vooruitblik leert me dat dat nog even zo blijft voor het komende stuk. Vandaag heb ik Glacier peak al enkele keren in de verte gezien, dat is de volgende flinke berg waar ik op af zal gaan.

      Hoewel vandaag niet veel verschilde met gisteren heb ik hem heel anders beleefd. Vandaag was erg leuk, ik denk dat het weer een belangrijke rol daar in speelt, wie zal het zeggen.

      👋👋
      Weiterlesen

    Möglicherweise kennst du auch folgende Namen für diesen Ort:

    Washington, WA, ዋሽንግተን, Hwæsingatūn, واشنطن, ولاية واشنطن, Washington suyu, Vaşinqton ştatı, واشینگتن ایالتی, Вашингтон, Штат Вашынгтон, ওয়াশিংটন, ཝ་ཤིན་ཏྲོན།, ৱাশিংটন, واشینگتن, Ουάσινγκτον, Vaŝingtonio, Washingtoni osariik, ایالت واشینگتن, Estado de Washington, Fà-sṳn-tun, Wakinekona, וושינגטון, वॉशिंगटन राज्य, Wachintòn, Վաշինգտոն, ワシントン州, ვაშინგტონის შტატი, ವಾಶಿಂಗ್ಟನ್ ರಾಜ್ಯ, 워싱턴 주, Stat Washington, Vasintonia, ڤاشینگتون, Vašingtonas, Vašingtona, വാഷിങ്ടൺ, Вашингтон Муж Улс, वॉशिंग्टन, ဝါရှင်တန်ပြည်နယ်, واشنگتن, वाशिंग्तन, Ahééhałtį́į́h Hahoodzo, ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ, वासिंगटन, Waszyngton, واشنگٹن, वाशिङ्टन्, Уашиҥтон, Vašingtons, වොෂින්ටන්, வாஷிங்டன், รัฐวอชิงตัน, Vaşington, Washingiton Shitati, ریاست واشنگٹن, Vashington shtati, Tiểu bang Washington, 华盛顿州, Воошинта, וואשינגטאן, Ìpínlẹ̀ Washington, 華盛頓州

    Sei dabei:

    FindPenguins für iOSFindPenguins für Android