Backpacken Cambodja Vietnam

February - March 2018
A 23-day adventure by De Oostwaardjes Read more
  • 31footprints
  • 3countries
  • 23days
  • 159photos
  • 0videos
  • 1.9kkilometers
  • Day 22

    Reisdag 7

    March 10, 2018 in the Netherlands ⋅ ⛅ 13 °C

    De laatste dag van dit avontuur is de dag dat het avontuur ophoudt. De terugreis. Vanuit Ha Long Bay waren hier een taxi, een busje, een taxi, twee vliegtuigen en een bus voor nodig. In totaal een goede 24 uur om terug te komen in Alphen.

    De transfer naar het vliegveld in Hanoi was inbegrepen in de cruise. Dat verliep als volgt. Vanaf de haven werden we in een taxi gezet door Linda. Deze bracht ons naar de snelweg waar de taxichauffeur voor ons drie plaatsen regelde in het eerste de beste limousine busje richting het vliegveld. Dat is zo'n drie uur rijden. Op de route pikt het busje overal mensen op. Ga langs de snelweg staan, steek je hand op en hopelijk stopt de bus. Hier is geen garantie voor. Ondanks dat de bus maar halfvol was werd menigmaal iemand genegeerd. Beetje typisch.

    We reden op een meer noordelijk gelegen snelweg dan op de heenweg. Deze weg ging voornamelijk langs agrarisch gebied. Wat mij opviel was dat er overal graven in het veld verspreid liggen. Soms gegroepeerd, maar vaak ook één enkel graf in een rijstveld. Ik heb thuis ff gezocht op google en het blijkt dat men traditioneel overledenen begraaft dichtbij het huis van de familie, eventueel op het land waar ze woonden en werkten. Na 2 of 3 jaar worden de overblijfselen verplaatst naar een ander familiegraf. Heel apart om die graven zo verspreid in het landschap te zien liggen.

    In de buurt van het vliegveld werden we op een rare plek uit de bus gezet naast de snelweg. Er stonden wel twee taxi's op de vluchtstrook maar die vonden we duur (200 vnd). We dachten er al hardop over na om te gaan lopen toen er een groen autootje stopte naast ons. 'Taxi?' vroeg de man die uitstapte en hij wisselde wat woorden met de taxichauffeurs. Vervolgens noemde hij een prijs iets lager dan de eerste taxi (150 vnd, omgerekend 5 euro). Ondertussen keken we op maps.me en zagen we dat lopen naar het vliegveld eigenlijk te ver was, dus hebben we het aanbod maar geaccepteerd. Dus wij met al onze tassen in dat autootje bij die slimme Vietnamees. Voor 150 vnd kan je namelijk uitgebreid dineren daar. Had die man toch weer ff makkelijk verdient.

    Noi Bai Airport Hanoi is niet zo groot dus de incheckbalie was zo gevonden. Maar eerst nog ff het sterkste bakkie Vietnamese koffie gedronken (Legend, 9) dat ze hadden. Ik drink thuis espresso 10, dus ik was niet erg onder de indruk. ;)
    Na het inchecken nog wat gekaart met Simon en Dorine die gezellig waren blijven hangen en een mooi kommetje Pho (noedelsoep) weggewerkt.

    Toen werd het echt tijd. Afscheid nemen is nooit leuk. Na drie weken samen opgetrokken te hebben, en met de wetenschap elkaar voorlopig weer ff niet te zien, was het ff slikken. Geen tranen, wel sippe gezichten. Ik houd toch echt van die gappies en we hebben een mooie reis kunnen maken die we nooit zullen vergeten! Mooie dingen!

    De douane door was een eitje en beide vluchten verliepen prima. Het vliegtuig vanuit Hong Kong naar Amsterdam had wel een half uur vertraging, maar goed.. wat maakt een half uur uit op 17 uur reistijd (in totaal). Het blijft een lange zit, zeker die 13 uur in het tweede vliegtuig naar Amsterdam. Je kijkt wat films (3 stuks), je probeert wat te slapen, doet wat spelletjes en uiteraard eet je als het diner en ontbijt wordt geserveerd.
    Ik had wel te doen met mijn Chinese buurman die nog een vlucht voor de boeg had van 10 uur. Maar aan de andere kant.. Paramaribo? Klinkt zo slecht nog niet.

    Dorine vroeg nog: wat is het eerste dat je gaat doen als je weer in Nederland bent? Ik gaf toen het verkeerde antwoord. Het juiste antwoord is koffie en croissantje halen bij Laplace. Zo lekker!!

    Nu zit ik met mijn jetlag op de bank. Maar Azië, i'll be back. Wat, waar en wanneer weet ik nog niet, maar dit smaakt naar meer.
    Read more

  • Day 20

    Ha Long 2

    March 8, 2018 in Vietnam ⋅ ☀️ 19 °C

    Sochtends kwam er eerst iemand geld ophalen voor het Airbnb en werden we vervolgens zelf opgehaald door Johnny voor onze cruise. Daarna begon het wachten op de daadwerkelijke start van de cruise. Eerst in een hotel omdat we wat vroeg waren en daarna in de haven om.. ik weet niet waarom. Je raakt aan het wachten gewend en je vraagt niet meer om een reden.

    Eenmaal aangekomen op de boot werden we verwelkomd door Linda, onze tourguide, die ons het programma van de komende twee dagen even uitlegde. Een propvol schema en een moordend tempo. Welkom in de wereld van georganiseerde tours. We konden gelijk aanschuiven voor de lunch en kwamen aan een tafel terecht met drie Franse mensen. De maaltijden op de boot bleken boven verwachting goed verzorgd. Een mix van seafood, lokale keuken en algemeen bekende gerechten. Iedereen zat lekker te eten na al dat wachten.

    Ondertussen voeren we de schitterende wereld van Ha Long Bay in. Echt een mooi stukkie varen door deze bijzondere eilandengroep. Alsof Phong Nha was ondergelopen en de bergpieken boven het water uitstaken. Elke piek verschillend, elk eiland anders van vorm. Groot en klein, allerlei vreemde vormen, en allemaal begroeid met struiken en bomen. Heel speciaal om te zien, en gelukkig ook goed te zien omdat we een heldere dag hadden. De dag ervoor was er veel mist, op zich ook mooi, maar dan krijg je toch de grootte van het geheel en de spreiding van de eilanden in de baai minder goed mee.

    De boot ging voor anker in een open stuk water tussen een aantal eilanden. Hier gingen we eerst de Surprise cave bezoeken op het ene eiland en daarna op een ander eiland Titop mountain beklimmen. Ook zouden we er blijven voor de nacht.

    Surprise cave (of Wonder cave) wordt zo genoemd omdat het verrassend mooi en verrassend groot is. Je komt er via twee andere grotten. Eerst een kleine zo groot als een huis, dan een iets grotere, zo groot als drie huizen ongeveer en dan de grootste zo groot als een hele straat. Echt een verrassing om ineens in zo'n grote grot te staan. Al lopende door de grot had Linda nog wat anekdotes over verschillende uitsteeksels (een vinger, een schildpad en en hart). Ik vroeg haar oom nog ff naar het plafond dat ik er apart uit vond zien. Bleek dus dat ze, vanwege het grote aantal bezoekers, niet wilde riskeren dat er gewonden zouden vallen door afbrekende stukken rots en een soort golvende cementlaag hadden aangebracht. Aha...

    Volgende punt op het programma: uitzichtpunt Titop mountain. We kregen van Linda 40 à 45 minuten om Titop mountain te beklimmen. Dat is krap. Dat is net genoeg tijd om de 424 treden tellende trap op te gaan (in de file), zo'n vijf minuten rond te kijken en weer naar beneden te gaan (in de file). Aangezien wij nog even het toilet hadden bezocht en een cola'tje hadden gekocht waren we een paar minuten te laat.. wat ik al zei, een moordend schema.

    Tijd voor de sunset party met happy hour. Hier werd niet veel gebruik van gemaakt wat de crew niet zo tof vond. De prijzen waren ook niet mals. Wij hadden zelf bier mee dus hebben die maar lekker genuttigd boven op het zonnedek. Vanaf het dek had je mooi uitzicht over de baai en viel op hoeveel boten er eigenlijk voor anker lagen hier.. er lagen ongeveer 40 boten daar. Je moet dus niet denken dat je de baai voor jezelf hebt en een foto maken van het landschap zonder andere boten erop is echt niet te doen. Ha Long Bay is mooi, en veel mensen willen het zien.

    Na het diner, wat weer veels te veel was, kregen we gelegenheid om mee te doen met 'squid fishing' of aan tafel een spelletje te doen met elkaar. Veruit de meesten, en wij ook, kozen voor het laatste.
    Dorine stelde voor aan de Fransen om een potje te kaarten. Dit wilden ze wel en bleek uiteindelijk een erg geslaagd idee. Maar ja, welk spel ga je dan spelen? We hebben ze maar geleerd om te 'pesten' met onze eigen aangepaste regels. Dit ging in een mix van hun beste engels en ons beste frans. We hebben veel gestameld en gelukkig ook veel gelachen.

    Na een slechte nacht en een prima ontbijt werd het anker gelicht en gingen we in een andere baai een 'Pearl farm' bezoeken en een rondje kayaken. Leuk om het proces te zien waarin een parel tot stond komt. Nog leuker om in een kajak een beetje rond te peddelen daar.

    Het was een geslaagde cruise, en, ondanks het sterk toeristische karakter, echt wel een aanrader. Zo kregen we in ongeveer 21 uur (de nuchtere optelsom van 2 dagen en een nacht) een mooie inblik in dit mooie stukje wereld van Ha Long Bay.
    Read more

  • Day 19

    Ha Long 1

    March 7, 2018 in Vietnam ⋅ ☀️ 26 °C

    We hadden specifiek ons Airbnb geboekt in de directe nabijheid van Bai Tho Mountain. Op deze berg is een fantastisch uitzichtpunt over een gedeelte van de baai en de stad. Supermooi om vanaf dat punt bijvoorbeeld de zonsopgang te zien. Het ding was alleen dat de berg eigenlijk niet meer voor het publiek toegankelijk is. Eigenlijk is de berg dicht. In Nederland betekent dat niet toegankelijk, hier betekent dat: betalen zodat iemand de achteringang even opent. Letterlijk. :)

    De achterdeur zat verstopt in een steegje. Gewapend met een kaartje en een foto gingen we tijdens het boodschappen doen even kijken of we 'het steegje naast de garage' überhaupt wel zouden kunnen vinden. Wij dus weer op pad met kaartje en foto (waar heb ik dat eerder gehoord?). We liepen er eerst voorbij, maar dat hadden we snel door en uiteindelijk vonden we het steegje vrij snel. Omdat het bijna zonsondergang was op dat moment, besloten we vrij snel om nu dan maar naar het uitzichtpunt te gaan. Maar.. wat is een zonsondergang zonder biertje? Dus wij nog ff bier halen. Dat duurde eigenlijk net ff te lang.

    Terug bij het steegje was de zon al een aardig eindje gezakt, dus wij snel betalen bij degene die er om vroeg, het hek door, snel het achterplaatsje over, achter de schuur langs en de trap omhoog. Dan een volgend hek over en op de trap op. In het begin was de trap nog in goede staat, verderop werd dat echt minder. Hier en daar waren de struiken aardig opgeschoten waar je doorheen moest en op een gegeven moment werd het klauteren want de trap was grotendeels weg. Ik houd ervan. Ik had het tempo hoog gehouden om de zonsondergang niet te missen. Het zweet stroomde rijkelijk.

    Eenmaal boven gekomen was het uitzicht echt fenomenaal. Ik was nog mooi op tijd voor de zonsondergang, en met mij een ander groepje avonturiers die een fotoshoot gepland hadden op de berg. Het zicht vanaf de berg was super en (terugkijkend) het beste uitzicht dat we gehad hebben. :)
    Terug naar beneden het pad af in het halfdonker was nog wel ff opletten. We waren gewoon op slippers, dus dat klautert niet echt solide.

    De volgende dag hebben we rustig aan gedaan. Simon en Dorine moesten nog het eea uitzoeken voor hun reisplannen na Vietnam en we moesten natuurlijk nog een cruise boeken in de baai. Want werelderfgoed Ha Long Bay moet je wel echt vanaf het water ervaren. Dat is hèt ding hier. Die cruise boeken bleek echter nog niet zo eenvoudig. Iedereen boekt deze eigenlijk ook ver vooruit. Lastminute is er weinig te vinden tegen schappelijke prijzen en het is moeilijk te peilen wat je dan precies boekt en hoe goed die cruise dan is. Normaal werkt de lastminute tactiek prima, nu dus even niet. Het viel echt tegen. Toen we er eenmaal één hadden gekozen bleek deze bij nader inzien alsnog al vol te zijn en konden we alleen met een veel duurdere mee.. Gelukkig hadden we een hulplijn. We hebben Johnny de Ritselaar toen maar een berichtje gestuurd dat we zijn hulp nodig hadden en zijn naar buiten gegaan. Tijd voor een 'frisse-neuswandeling' die uiteindelijk liep via de boulevard, de vissersmarkt en het winkelcentrum waar we gelijk maar wat gegeten hebben.

    Goed nieuws. Dezelfde avond kon Johnny nog even langskomen in het appartement met een tas vol blinkende brochures van cruises. Mooi! Uiteindelijk hebben we de beste deal gekozen en geboekt. De volgende dag konden we op een 2D1N cruise (2 days, 1 night) met de Seasun. Super!
    Read more

  • Day 18

    Reisdag 6

    March 6, 2018 in Vietnam ⋅ ⛅ 25 °C

    Om van Phong Nha naar Ha Long Bay te komen hadden we verschillende opties. De trein of het vliegtuig zou veel overstappen betekenen en was duurder dan de bus. Het werd dus weer een slaapbus die rechtstreeks zou gaan. Rechtstreeks betekent meerdere keren stoppen onderweg en van bus wisselen in Hanoi. :)

    De slaapbus was overigens prima. Het personeel kon dan wel geen woord engels, maar het is toch allemaal weer gelukt met handwijzingen en hoofdknikjes. En om te zorgen dat niemand zijn stop zou missen, maakte de busassistent iedereen wakker bij elke stop. Niet erg zachtzinnig overigens. En eke stop dus, ook als je er alleen de laatste stop uit moet. 'Slaapbus' moet je dus met een korreltje zout nemen. :(

    In Hanoi werden we uit de bus gezet. Iemand met een wit overhemd (dus betrouwbaar) stuurde ons een richting uit en liet een foto zien van een stukje van een voorgevel van een pand met een half adres. Euh ja.. een soort ouderwetse puzzeltocht dus. Het witte overhemd riep: 'Ha Long Bay' vergezeld met een wijzend gebaar. Succes jongens!
    Gelukkig heeft Simon een internetbundel dus konden we opzoeken dat we wel in de goede straat waren, alleen een kilometer verderop moesten zijn. Uiteindelijk bleek het halve adres precies genoeg informatie om de juiste plek vinden om op de volgende bus naar Ha Long Bay te stappen.

    Twee uur, twee ban mi broodjes, twee bananen, vijf fresh spring rolls, en drie koffie later kwam het busje aan. Op een paar plaatsen na al helemaal vol, maar we konden er nog bij. We bleken tijdelijk ondergebracht bij een groepstour die onderweg was naar een cruiseboot. Prima. Het gezelschap had veel lol, maar allemaal in het Vietnamees, dus je verstaat er niks van. Beter lachende mensen, dan zeurende mensen.
    Onderweg kregen we nog de kans handgeborduurde wandkleden te kopen. Echt mooi werk! Moet toch gezegd worden, maar toch niet gekocht.

    De buschauffeur van dit busje verdient dan nog een speciale vermelding vanwege het vertoonde rijgedrag. Om te beginnen, het is hier op zich vrij normaal om overal in te halen. Rechts of links maakt niemand wat uit. Gebruik maken van de rijbaan van de tegenovergestelde richting, ook helemaal geen probleem. Allemaal prima, maar persoonlijk vond ik het wel even interessant worden toen de beste man de rechterstrook(!) van de tegenovergestelde(!) richting nodig had om een inhalende vrachtwagen alsnog ook in te halen. Snap je? Dat vond ik vrij ver gaan. Het ging goed. Klein wonder want de vraag 'is er wel ruimte?' lijkt niet echt relevant hier in het verkeer. Men duwt elkaar liever van de weg af lijkt het.

    Ik heb er over na zitten denken en het leidde mij tot de conclusie dat het selectiebeleid van de busmaatschappij de volgende drie kernkwaliteiten zoekt bij de selectie van nieuwe chauffeurs: volhardend-levensmoe, agressief-ongeduldig en aanhoudend-impulsief. Maar goed.. we zijn opnieuw zonder kleerscheuren aangekomen op de bedoelde bestemming, dus geen probleem van maken.

    Uiteindelijk ging de bus niet verder dan de haven. Wij hadden echter een Airbnb geregeld een stukje verderop. Bij het uitstappen werden we gelijk benaderd voor een taxi, maar we besloten eerst even te kijken waar we precies waren en wat koffie te scoren. We ontdekten tijdens de koffie dat een Tjechisch stelletje (die we al gesproken hadden in de bus) naar dezelfde plek moest in de stad, dus konden we mooi een taxi delen. Onze chauffeur bleek Mr. Johnny Tien, oftewel 'Johnny de Ritselaar'. Onthoud die naam, hij zal in een volgend verhaal nog terugkomen..
    Read more

  • Day 16

    Phong Nha 1

    March 4, 2018 in Vietnam ⋅ 🌧 18 °C

    In Phong Nha-Ke Bang vonden we een mooi plekje net buiten het centrum in een homestay aan de rivier. Een homestay is een hotel bij mensen thuis. Bij aankomst verzorgde de gastvrouw wat simpels te eten voor ons. Iets typisch lokaals namelijk fried rice with egg. Omdat het al donker was toen we aankwamen in het dorp hadden we niet door hoe fantastisch mooi deze plaats eigenlijk is. Het ontbijtje dat ik geserveerd kreeg aan het water (ban mi en banana pancake) was prima, maar verbleekte bij het schitterende decor van bootjes op de rivier tussen jungle en karstgebergte.
    Oh.. kleine waarschuwing. ik ga proberen zoveel mogelijk superlatieven in dit verhaaltje te zetten, want Phong Nha was echt niet te doen zo mooi. Dus.. dan weet je dat alvast. Het was heul heul mooi.

    De volgende dag hadden we het plan opgevat om op eigen houtje één van de grotten te bezoeken. Niet aansluiten bij een georganiseerde tour, maar lekker de tijd aan jezelf. Dus wij scooters regelen bij de jongen van de homestay. Bleek één van de remmen het niet te doen, moest er een andere scooter geregeld worden in het dorpje, dat nam allemaal extra tijd in beslag, toen moest er nog ff getankt worden, en ja.. eindelijk konden we dan op weg. Ondertussen was het al bijna middag en scheen het zonnetje al weer ongenadig op mijn (inmiddels iets minder) blanke huidje.

    De rit van 26km naar de Paradise Cave was fantastisch. Ik verbrandde levend op die scooter maar zat enorm te genieten van het schitterende landschap. Ik denk dat ik nog nooit in zo'n mooi landschap gereden heb. Bergen en jungle, kronkelende wegen langs rivieren, in modder badende waterbuffels, rijstvelden en dorpjes, mensen werkend op hun akkertjes en in elk dorpje een grote gele kerk. Ik vond het prachtig. En dan zou het hoogtepunt nog komen. De rit er naar toe was al geweldig.

    De Paradise cave heeft als bijnaam 'the palace inside the karst'. Dat is niks teveel gezegd. Na het parkeren van de scooters moesten we een stukje jungle door lopen en een eindeloze trap nemen omhoog naar de ingang. Eenmaal boven was het alsof je een enorme kerktoren omhoog geklommen bent. De ingang van de grot is vrij klein, ongeveer zo groot als een kerkdeur. De ingang is het begin van een trap omlaag een enorme diepte in. Dezelfde kerktoren weer omlaag, en verder nog. Beneden aangekomen sta je werkelijk in een kathedraal van een grot. Adembenemend. Ik was enorm onder de indruk van de hoogte en grootte ervan. Al lopende bleken we steeds verder de grot in te kunnen, uiteindelijk wel anderhalve kilometer! En overal druipsteen, stalagtieten en stalagmieten, de een nog vreemder en grilliger van vorm dan de ander, allemaal verschillend. Het leek wel een kunstgalerie van druipsteen. Niet te beschrijven, ook niet goed te fotograferen. Ik was verbluft en werd er eerst heel enthousiast van, en daarna heel stil van. Supermooi.

    Toen we waren uitgekeken, en honger hadden gekregen, zijn we de grot uitgegaan. We hadden gehoord van een botanische tuin met waterval en 'blue swimhole'. Dat leek ons wel wat. Een bochtige rit door de jungle later, inclusief een paar steile klimmetjes, bleek dat we daarvoor te laat waren. De zon ging al onder en de tuin ging al dicht. Het maakte ons niks uit. De dag kon al niet meer kapot na zoveel schoonheid te hebben gezien. We hebben de dag afgesloten met een biertje bij zonsondergang, en later zouden er nog wat volgen in een backpackers-hotel in het dorp.

    De volgende dag wilden we de nachtbus pakken naar de volgende bestemming. Het was 34 graden en een nogal hete dag. Veels te heet om iets actiefs te doen.
    Ook de jongen van de homestay vond het heet. Die heeft de hele dag liggen slapen. Wij zijn gaan chillen bij een hotel met zwembad. Ligbedje, drankje erbij, niks meer aan doen. Ik ben lekker in de schaduw gebleven.
    Read more

  • Day 14

    Hue 1

    March 2, 2018 in Vietnam ⋅ ⛅ 25 °C

    In Hue wilden we twee dingen zien: het monumentencomplex in het centrum en een verlaten waterpark net buiten de stad. Dat kon prima in één dag gecombineerd worden en zo konden we wat tijd besparen.

    Het monumentencomplex is gebouwd begin 19e eeuw als politieke en spiritueel centrum van het land. Tot 1945 woonde de keizer er met zijn familie in een aantal gebouwen dat de Forbidden Purple City heet. Het hele complex is nogal groot, wij zijn voornamelijk in en rond de Forbidden Purple City geweest. Wat daar dan van over is uiteraard. Het heeft een hoop te verduren gehad (oorlog, typhoon) dus het complex was half ruïne, half gerestaureerd. Wij vonden het wel een leuke mix. En een beetje leren over de gang van zaken van destijds, en een beetje dwalen over het terrein en foto's maken van overgroeide afgebrokkelende muren.

    Dat laatste (dwalen, foto's maken) hebben we daarna ook gedaan in een verlaten waterpark. Best wel vet. Het zogeheten urban exploring, oftewel 'urbexen'. We hadden gelezen dat er entreegeld werd gevraagd bij de ingang. Wat grote onzin is, en bekend staat als een scam. Toch ff raar om die man dan daadwerkelijk te negeren en door te lopen. Hij kwam ons niet achterna, reden voor ons om te geloven dat we het dus aan het rechte eind hebben gehad.
    Het park is begin jaren '90 snel na opening failliet gegaan en nagenoeg opeens verlaten. Het terrein en de gebouwen zijn nu overgenomen door de natuur (groeien, welig tieren), de plaatselijke jeugd (rondhangen, graffiti spuiten) en backpackers als wij (rondlopen, foto's maken). Het terrein is een natuurlijk meer met wat attracties en glijbanen er omheen, nou ja, zie de foto's maar. Leuk om rond te kijken en het verval te zien, maar niet zo spannend als urbexen eigenlijk toch een beetje hoort te zijn. Wel weer relaxed dat onze taxi heen uit eigen beweging was teruggekomen voor het ritje terug. Lekker luxe.

    De volgende ochtend hadden we nog wat tijd over voor we de avondbus naar Phong Nha zouden nemen. Na wat koffie en yoghurt bij een café wilden we nog ff lunchen. Bij een lekker plekje aan het water bleek, nadat we al besteld hadden, alsnog de keuken dicht. Ok, no problem, dan de naastgelegen drakenboot maar op voor een relaxed tochtje over de rivier. Dit bleek een beetje een 'touristtrap'; een val voor naïeve toeristen. Het tochtje stelde niet heel veel voor namelijk, het varen had eigenlijk weinig om het lijf, het eten was veels te duur (3x meer dan in een restaurant), evenals de vriendelijk doch dringend aangeboden souvenirs. Dat gezegd hebbende, de vrouw had wel mooie bamboe onderzetters te koop. Hmm.. Uiteindelijk toch maar gekocht, ook al weet je dat je zelfs na afdingen nog meer betaald dan ergens anders. En dat ze handgemaakt waren door haar moeder? Ja, daar trapt gekke henkie niet in.

    Lunchen ging em dus niet worden op die boot. Na terugkomst aan land zijn we dus maar een restaurantje ingedoken. Dit bleek een klein succesje. Goed eten, normale prijzen, vriendelijke bediening. Gekozen voor de crispy noodles met gewokte groenten. Dikke prima!
    Read more