Backpacken Cambodja Vietnam

February - March 2018
A 23-day adventure by De Oostwaardjes Read more
  • 31footprints
  • 3countries
  • 23days
  • 159photos
  • 0videos
  • 1.9kkilometers
  • Day 1

    Reisdag 1

    February 17, 2018 in Cambodia ⋅ ⛅ 26 °C

    Van een leien dakje kan je wel zeggen. Zowel op Schiphol als in Hong Kong ging het als vanzelf. Geen problemen of lang wachten bij douane en de juiste gates snel gevonden. Ik zat net naast een stel brabo's die met Fox van Hanoi naar Hoi Chi Minh gaan. Nu zit ik naast een Amerikaan die een boeddhistisch boek aan het verbeteren is. Erg veel aantekeningen. Het eten en de verzorging van Cathay Pacific was trouwens super. De in flight entertainment ook!
    Ben benieuwd hoe deze vlucht gaat en of ik snel mijn visum heb in Phnom Penh...

    Update: Veel gesproken met de Amerikaan over Nederland, Amerika, politiek, verkeer, fietsen, meditatie en wat je dan eigenlijk doet. Interessant. Leuk gesprek!

    Update: van desk naar desk om je visa te halen. Wat gaat dat toch lekker chaotisch hier. :)
    Read more

  • Day 1

    Reisdag 2

    February 17, 2018 in Cambodia ⋅ 🌙 29 °C

    Super om broertje en (schoon)zusje te ontmoeten in Phnom Penh en gelijk weer te merken dat het goed is om samen te zijn en gelijk weer als vanouds. Dikke hug en met een ijskoffie de tuk tuk in. De tuk tuk naar het busje dat ons naar Siem Reap brengt. Onderweg kletsen en het land bekijken, de vele mensen, de vele stalletjes, het riskante verkeersgedrag, de huizen op palen, de witte bonkige koeien en hier daar een monnik in het oranje. Een rit van zeven uur.

    Straks komen we aan bij ons verblijf en gaan we kijken wat de avond nog brengt. Morgen staan iig de tempels van Angkor te wachten.

    Verder bedacht welke ervaringen ik mooi zou vinden. Op het lijstje staan: Angkor Thom zien, apen zien in het wild, karaokebar checken, streetfood eten, voetballen met locals, uitzichtpunt op halong bay beklimmen, die grote grot in Vietnam betreden en Hoi An zien.
    Al afgevinkt zijn: tuk tuk rijden en cambodjaans bier drinken! Cheers.

    Update: Aangekomen in Siem Reap en met de tuk tuk (remork moto) door het nachtverkeer gekrioeld. Nu net gearriveerd in de homestay net buiten Siem Reap. Vader heeft ons verwelkomt. Mama gaat voor ons koken. Ik ben benieuwd! Ruikt iig goed!
    Read more

  • Day 2

    Angkor 1

    February 18, 2018 in Cambodia ⋅ 🌙 26 °C

    Mooie dag vandaag! Veel gezien en beleefd! Na een ontbijtje noedelsoep met de tuk tuk richting de tempels van Angkor. Ervoor gekozen om vandaag een paar kleine tempels te bezoeken tot en met zonsondergang.

    Ta Prohm is bekend van de films Tombraider en Indiana Jones en is overgroeid door het oerwoud. Zeer fotogeniek, dat weet iedereen. Ik herhaal: iedereen! Druk dus. Maar zeker mooi en indrukwekkend! Mooie details in de muren. Indrukwekkende oerwoudreuzen die jonger zijn dan de muren waar ze bovenop groeien. Die de muren uit elkaar drukken.

    Ta Keo is iets nadrukkelijker gerestaureerd en daardoor krijg je meer mee van de architectuur. Plus dat deze een hoge steile trap heeft waardoor je wat meer van het oerwoud kon zien. Fraai.
    Preah Kahn was mijn favoriet. Vergelijkbaar overgroeid als Ta Prohm, iets minder fotogeniek misschien, maar ook veel rustiger. Je waant je zelf even Indiana Jones, totdat je de volgende Chinees of Japanner tegenkomt. Of blanke toerist natuurlijk. Dwalend door gangetjes en langs muren ontdek je steeds iets nieuws, en en passant ook wat nieuwe insecten. Grote torren met rode koppen bijvoorbeeld.

    Neak Pean ligt in het midden van een meer. Je moet een loopbrug over om er te komen, maar niet voordat men je vanalles probeert te verkopen. Geef ze eens ongelijk. Lekker: ananas op een stokkie! De plaats zelf bestaat uit enkele geneeskrachtige vijvers met een hoop planten erin, wat vissen, paar geelgroene vlinders en wat standbeelden. Gezien. Next!

    Pre Rup dan. Qua tempel vergelijkbaar met Ta Keo. Ook te beklimmen, veel restauraties aan de gang en je krijgt een goed beeld van het complex. Maar de belangrijkste hedendaagse functie is: uitzichtpunt. Bij zonsondergang. Dat weet dus ook echt iedereen. ;-) Maar toch een redelijk plekkie weten te vinden en het was zeker mooi om te zien!

    Onze tuk tuk driver van de dag stond weer trouw klaar en bracht ons terug naar Siem Reap. Daar een goede hamburger gescoord bij Jungle Burger en dan op naar de douche. Stoffig verhaal zo'n tempeldag.
    Read more

  • Day 3

    Angkor 2

    February 19, 2018 in Cambodia ⋅ ☀️ 30 °C

    Zo. Dat was vroeg opstaan. Om 5 uur snachts al in de tuk tuk om de zonsopgang te zien bij Angkor Wat. Het was het waard hoor! Zeker na een bakkie slechte zoete koffie was het allemaal prima te doen.

    Veel moois te bekijken en te genieten. Wel weer een drukke bedoening, dus ff zoeken naar een goed plekje om het wonder te aanschouwen. Toch nog vrij snel doemde de torens van het gebouw op uit het duister en even later kwam een zacht zonnetje ook tevoorschijn. Het is een enorm gebouw en met zoveel details, en dat is dan alleen maar wat er nog over is na eeuwen verval. Een skelet van wat ooit een rijk gedetailleerd bouwwerk was maar haar grootsheid heeft behouden.

    Daarna nog meerdere tempels bezocht in Angkor Thom waarvan Bayon de mooiste was. Dat is die met die boeddhahoofden in de torens. Voor velen een favoriet. We liepen ergens via een achterdeur naar binnen. Eenmaal binnen was het opeens heel stil. Geel geluid meer, geen mensen meer. Alsof niemand durfde het gebouw te betreden... Via kleine gangetjes dwaalden we wat rond. Slow slow, rustig alles in ons opnemend. Indiana Jones modus weer even aan. Weer buiten hebben we nog een fikse tempelwandeling gedaan langs Baphuon (inclusief beklimming), Phimeanakas, Leper king terrace en Elephant terrace.
    Toen was het energievaatje goed leeg.

    De lunch in Siem Reap is nog het vermelden waard: Hawaii Crocodile Pizza. Ja, krokodil. Op een pizza, met ananas en mozzarella. Precies waar ik zin in had en ook best wel lekker. Waar het staat qua smaak? Ergens tussen kip en gehakt in.
    Read more

  • Day 5

    Siem Reap 3

    February 21, 2018 in Cambodia ⋅ ⛅ 25 °C

    De derde dag in Seam Reap hebben we wat gas terug genomen. Tijd om de foto's van de tempels door te nemen, een wasje te doen en wat te relaxen. En de directe omgeving nog even wat beter te bekijken.
    Zo heeft de eigenaar van de homestay een eigen kleine crocodilefarm. Toen hij de wekelijkse lading vissenkoppen over de schutting gooide (letterlijk) vroeg ik wat hij er mee ging doen. Het blijkt om de eieren te gaan, dus niet om het vlees of de huid. Iig niet in eerste instantie. De eieren worden in Thailand verkocht. Weten we dat ook weer..

    Nadat de oma van de familie een paar extra fietsen had geregeld voor ons konden we naar de berg Phnom Krom fietsen. Voor 5 dollar mocht je de tempel die er bovenop staat bezoeken, wij kwamen alleen voor het uitzicht. Dat was werkelijk schitterend! Huisjes aan de weg en op palen, rijstvelden, palmbomen, water, een paar pagodes en aan de horizon ook nog het Ton Le Sap meer. Lekker helder weer, dus genoeg te zien. Op de ene 'berg' na is het een enorm vlak landschap.

    De temperatuur was te hoog, en de geleende fietsen te slecht, om nog veel verder te touren dus doken we een van de velen 'hammock bars' in. Heerlijk liggen tukken in een hangmat met uitzicht terwijl Dorine de grote verhalen van een aangehaakte Italiaan mocht aanhoren. Prima!

    Terug in de homestay nog even een spelletje doen, de sunset meepakken, douchen, afscheid nemen van de familie en naar Siem Reap voor een hapje eten. En: de nachtbus richting Vietnam!
    Read more

  • Day 5

    Reisdag 3

    February 21, 2018 in Cambodia ⋅ ⛅ 30 °C

    Nachtbus van Siem Reap naar Ho Chi Minh. Transfer in Phnom Penh. Klinkt makkelijk. Het eerste deel ging dan ook prima. Doe je schoenen of slippers maar in een plastic tasje en kruip in je busbedstee. Top! Telefoon kunnen opladen, nog wat slaap gepakt, helemaal prima.

    Dan de transfer naar de volgende bus in Phnom Penh die ons weer verder zou brengen. Van de ene in de andere bus bleek ff iets lastiger te zijn. Na vier uur wachten, vele voorbij rijdende motorvoertuigen en de opkomst van de zon kwam er eindelijk wat duidelijkheid. De transfer was vertraagd, want: 'bus broken'. Maar, no problem. Gratis tuk tuk naar een ander busmaatschappijtje. Zo gezegd, zo gedaan. Nog een uurtje wachten bij die andere bus, ietsje verderop dan maar een lekker kokos-amandel croissantje gescoord met fresh carrot juice, en ja hoor, we gaan zowaar! Er was een hoop irritatie bij anderen maar wij waren er wel op voorbereid en ik heb me eigenlijk prima vermaakt met kijken naar het verkeer en de mensen en hier en daar wat kletsen.

    Het stuk naar de grens verliep zonder problemen. Naast mij werd een oude man in de stoel gezet, ik zat aan het raam en kon een beetje kijken, een beetje lezen. Er stond een Donnie Yen film aan. Helemaal prima. Een paar uur is zo om.
    De grenscontrole Cambodja-Vietnam verliep op rolletjes. Alles was in orde, stempels werden gezet, we mogen allemaal het land in. Het meest lastige was eigenlijk dat ik twee keer over een, inmiddels slapende, oude man moest klimmen. Vrij acrobatisch tour omdat ik de man niet wakker wilde maken. Hij had het al zwaar genoeg geloof ik, en dat dachten de autoriteiten ook, want hij mocht slapend in de bus de grens over. De rest moest er uiteraard wel uit inclusief tassen. Gelukkig ben ik jong en lenig.. genoeg iig.

    Dus.. we zijn in Vietnam! De eerste Vietnamese kennismaking (lunch bij een van de stops) was al goed! Hee, de volgende film is Ip Man. Goede keuze. Prima vermaak onderweg naar de grote stad Ho Chi Minh, het vroegere Saigon.
    Read more

  • Day 8

    Ho Chi Minh 1

    February 24, 2018 in Vietnam ⋅ ☀️ 34 °C

    Het is heftig hier. Ho Chi Minh telt 7.5 miljoen inwoners, 3.5 miljoen motors en scooters (Wikipedia), er zijn Chinese toeristen (die met veel zijn), er hangt een wee-ig geurtje van heet eten, brandend wierook en warm afval. Het is 'snachts 28 graden nu, overdag nog wat warmer. De krioelende stadsdrukte is overweldigend.
    Want hoe steek je dan de weg over te voet? De ontelbare scooters stoppen echt niet voor je. Ook mijden ze de stoep of de tegengestelde richting niet persé. Oversteken voelt riskant, dus geldt.. do as the locals do. Kies je moment, ga gewoon, blijf lopen of schuifelen. Het verkeer stroomt om je heen, je overleeft het en je went er aan. Het wordt bijna leuk.
    In de taxi/uber ervaar je de benodigde assertiviteit in het verkeer nog wat beter. Eigenlijk ben ik nog wel benieuwd hoe het is om hier (achter op een) scooter te rijden. Hier zelf te gaan rijden is simpelweg onverstandig voor deze bleekneus.

    We overnachten deze dagen in een guesthouse die heel fijn is. We zitten dichtbij het centrum, het is er rustig en we kunnen de was doen :) . De eerste nacht sliepen we in een ander hostel, deze beviel echter niet zo. Het kwam onbetrouwbaar over en dat voelde niet goed. Om het zekere voor het onzekere te nemen zijn we na één nacht weg gegaan. Gebeurt ook op reis! Nu zitten we 1000x beter. Kost wel iets meer, maar het prijsniveau hier is hier dusdanig laag dat het gaat om losse euro's.

    Eén van de straten ondergaat 'savonds een metamorfose. Het wordt dan een gekkenhuis met blinde straatmuzikanten, een vuurspuwer, vrouwen met stalletjes op fietsen, nailbars, massagesalons en clubs voor de toeristen die goedkoop bier komen drinken en komen eten in de bars en restaurants.

    Ondertussen hebben we verschillende restaurants geprobeerd. Lokaal en internationaal. Five Oysters vinden we het leukst. En leuk zitten, en goedkoop bier. Biertje kost 12.000 VND (dong), nog geen 50ct.
    Persoonlijk ben ik vooral fan van Ban Mi. Een soort broodje gezond dat op straat wordt verkocht. Elke broodjesmama maakt het een beetje anders maar de baguettes zijn iig gevuld met vlees, paté of ei, wat komkommer, afgemaakt met vissaus en koriander. Echt super lekker. Als ik terug ben in NL haal ik gelijk verse koriander in huis.
    Read more

  • Day 8

    Ho Chi Minh 2

    February 24, 2018 in Vietnam ⋅ ☀️ 34 °C

    Vietnam (of Viet Nam) kent een roerig verleden. Na WOII hebben de fransen nog getracht het land (opnieuw) te kolonialiseren. Dat liep allemaal een beetje uit de klauw, Amerika raakte er bij betrokken, zagen een communistische dreiging ontstaan en grepen in. Het resultaat is te zien in Platoon, Good Morning Vietnam, Tour of Duty en natuurlijk de Rambo klassiekers. Maar goed, dat is dus de Amerikaanse kant van het verhaal.

    Het War Remnant Museum vertelt het Vietnamese verhaal. Vroeger heette het 'Exhibition house for war and agression'. Dat dekt de lading eigenlijk beter vind ik. Erg indrukwekkend, en ook wel confronterend. Na een geschiedenisles in foto's komen de foto's van soldaten en slachtoffers. Vooral die laatsten komen wel echt binnen. De chemische wapens hebben de bevolking verminkt. Omdat Agent Orange het gen aantast na lange blootstelling (via het eten en water) slaat het door in meerdere generaties. Vooral een foto van een door phosphor aangetast gezicht was erg aangrijpend. Er was ook een foto van een Amerikaans soldaat die een arm optilt waaraan een schouder en een hoofd zit van een slachtoffer. Verder is er letterlijk niks over van deze persoon. Ik denk aan dat ene soulnummer: 'War, what is it good for. Absolutely nothing...' (Edwin Starr, 1970)
    Voor de deur staat nog wat Amerikaans wapentuig om te bekijken. Mooi om te zien. Wat vliegtuigen, een straaljager, zo'n grote typische chopper met rotors voor en achter en geschut van verschillende afmetingen. Alles in uiterlijk goede staat.

    Gisteren hebben we ook het tunnelstelsel bij Cu Chi (Ben Duoc) bezocht dat werd gebruikt door de lokale bevolking tijdens de oorlog. Met de lokale bus erheen was op zich al leuk en daar kwamen we ook twee andere Nederlanders tegen waarmee we de dag verder hebben opgetrokken (hebben een website: www.backpacklust.nl). Bij de tunnels kregen we een Engels sprekende gids, samen met de andere westerlingen.
    Ook hier is buiten het eea opgesteld zoals een Amerikaanse helikopter en wat tanks. Kaalgestript en verroest, sommige vol kogelgaten en deuken van zwaarder geschut. Ook is er een groot memorial, waar de grote Ho Chi Minh letterlijk bewierookt wordt.

    De tunnels zelf bevinden zich in de jungle waar ook verschillende poppen stonden aangekleed met legerkleding en met wapens. Best wel goed gedaan, een van de meisjes in de groep schrok er zelfs goed van.
    We werden neergezet voor een inleidende film. Anti-USA propoganda eigenlijk uit de seventies ('67 hoor ik net). Citaat: 'Women helpt in the tunnels which makes them hero for help killing Americans.' De toon was gezet. Aan het eind van de film meldde de gids zich en nam iedereen mee naar de tunnels en ook enkele voorbeelden van booby traps. Nasty spikes of bamboo!
    Al snel mocht je een tunnel in en mocht je gebukt door de spaarzaam verlichte gangetjes gaan (hoogte 1.30m). Gelukkig spaarzaam verlicht want: vleermuizen. Veel ervan. Die dan over je heen vliegen of naar je hangen te knipogen vanaf het plafond.

    Op één of andere manier was ik steeds de eerste die die donkere gangetjes in ging, en dat leek iedereen helemaal prima te vinden. Geen idee waarom. Toen we een oorspronkelijke ingang mochten proberen (superklein gat) was ik de enige die even helemaal onder de grond verdween. Dat was eigenlijk niet de bedoeling, maar ik was nieuwschierig of het zou passen. Ja dus. :) Misschien was ik toevallig de gekste aanwezig. Kan zijn. Maar ja, wat kan er nou gebeuren, behalve hondsdolheid van een eventuele vleermuisbeet. Alsof die om de hoek op je staan te wachten. Nee joh, die slapen gewoon. Zo denk ik dan hè!

    Ik vond het heel bijzonder om in die gangen te bewegen en iets te ervaren van hoe men toen onder de grond heeft geleefd en gestreden. Er waren ook gangetjes totaal niet verlicht. Die mocht je niet in. 'No go there, very dangerous for tourist'. Wel even om het hoekje gekeken natuurlijk. Daar zaten de meeste vleermuizen. ;)
    Read more

  • Day 9

    Ho Chi Minh 3

    February 25, 2018 in Vietnam ⋅ ⛅ 34 °C

    We hebben natuurlijk ook een dagje uitgetrokken om verschillende dingen te bekijken in de stad. Zowel de bekende en toeristische locaties en later nog wat andere plekken met minder toeristen.
    De stad heeft wat franse invloeden behouden in de tijd. Met name grote gebouwen zoals een roze Notre dame, een groot postkantoor en het grote City Hall met daarvoor het Ho Chi Minh plein.

    Onderweg daar naar toe kwamen we Chinese drakendansers tegen. Vanwege Chinees nieuwjaar hebben we die meermalen gezien in de stad. We hebben ook nog even één van de overdekte markten doorkruist (Ben Than), maar heel veel verschilt dat niet met Beverwijk imo. We waren er snel weer weg. De lokale markt met vissers die we 'smiddags per ongeluk tegenkwamen was veel en veel leuker. Kreeften met enorme blauwe scharen, dikke padden, allerlei garnalen, allerlei verschillende vissen (ook levend) en Vietnamese vrouwen met laarzen aan. Dus vissers, denk ik dan. Maar dat weet ik eigenlijk niet.

    Smiddags hebben we ook de tempel van de 1000 boeddhas bezocht. Dit was ff zoeken (gelukkig is er maps.me), maar eenmaal gevonden liepen we zo door naar de vijfde verdieping waar de grote tempelzaal is. Bijzonder om te zien, en te horen. Deze tempel wordt namelijk nog gebruikt en er werd ook gezongen (beetje eentonig) door de monniken.

    Eenmaal buiten hebben we nog een stukje langs een boulevard gelopen aan de andere kant van de Saigon River. Maar denk niet aan de boulevard in Scheveningen ofzo. De weg er naast had geen verharding, honden en kippen zwierven los rond, het zag er allemaal armoedig uit. En dat maar net buiten het centrum. Wel weer opnieuw die vriendelijke mensen. Zo werden we door meerdere mensen zonder het te vragen op weg geholpen toen we een stukje verderop zochten naar de brug terug naar het centrum.

    In drie dagen Ho Chi Minh kan je nooit alles zien of overal naar binnen. Maar we hebben wel een goede indruk van de stad gekregen en besloten door te gaan naar Hoi An. Het oude centrum van dit plaatsje is sinds 1999 werelderfgoed. Het ligt bijna 600km ten noorden van Ho Chi Minh. Flinke reis dus!
    Read more