Reset search
Jarno.blogJarno.blog
SatelliteEdit route
Living in: Driel, Nederland Read more Driel, Nederland
  • Nuqui, Leticia en Santa Marta
    Day 24

    Ook op vakantie in Colombia?

    February 9 in Colombia ⋅ 🌬 30 °C

    Colombianen zijn over het algemeen vrolijke en trotse mensen die houden van het leven. Ze zijn hartelijk, nieuwsgierig, behulpzaam en vinden het leuk om een praatje te maken. Colombia is verder een extreem divers land. Er zijn wel 70 talen en heel veel verschillende klimaatzones (desert, tropisch, regenklimaat, mediterraan etc) . Al met al een interessant land om met vakantie te gaan. Er wonen nog wel veel arme mensen. (1/3 van de bevolking, dit was 10 jaar geleden nog de helft, het gaat dus wel beter).

    Een paar handige dingen om te weten:
    1) Colombia is veilig in de gele gebieden die aangegeven worden in de reisapp van de overheid.

    2) Wanneer je afgelegen gebieden bezoekt kan je het beste een telefoonkaart van Claro! aanschaffen.

    3) Reis buiten de feestdagen en vakanties van de Colombianen.

    4) In het voorjaar is het een relatief droog seizoen. (het regent vaak alleen ‘s nachts). Maar je kan ook goed in andere seizoenen naar Colombia. Zie ook https://www.tripico.be/laat-je-niet-verrassen-d…

    5) Drie bijzondere slaapplekken:
    - Www.hotelcasadelavega.com in Bogotá
    - Ave de montaña bij Santa Marta: https://www.instagram.com/avedemontana?
    - Casa la Bayka in Nuquí

    6) Ga je naar de regio van Santa Marta: neem contact op met Anfitriones para la paz voor bijzondere belevingen. https://m.facebook.com/profile.php/?id=10005716…

    7) Colombia is goedkoop. Prijzen liggen op 1/4 van Nederland.

    8) Er is nog steeds veel armoede. Ongeveer 1/3 leeft onder de armoedegrens. Dat is wel al veel beter dan 10 jaar geleden toen 50% onder de armoedegrens leefde. Maar schroom niet om af en toe iemand extra te helpen.

    9) Alhoewel het toeristische euro's naar Colombia brengt heeft vliegen wel een enorme impact op het Mileu. Wij compenseren het vliegen met aanplant van bomen. Maar dit is een zeer lange termijn effect. Je kan evenals het gebruik van groen gas of groene elektriciteit ook betalen voor groene bio brandstof (SAF). Dit hebben we voor een deel gedaan. 100% op bio brandstof is nog erg prijzig (ongeveer 750,- voor onze vlucht).    Read more

    See translation
  • Nuqui, Leticia en Santa Marta
    Day 23

    De kolibrie route

    February 8 in Colombia ⋅ 🌬 27 °C

    Eerder schreef ik over de cacao route met een vrij technische uitleg over de productie van cacao. Dit doet echter onder aan het totale verhaal van Johnny. Omdat hij hier vanaf vijfjarig jongetje opgegroeid is, weet hij te vertellen over elke boom en plant en dier dat hier voorkomt.

    Een batterij aan geneeskrachtige kruiden en fruitsoorten passeren de revue. Het is een feest aan geuren en smaken. Maar twee dingen springen er toch echt uit. Zo komen hier veel kolibries voor doordat er bij de boerderij heel veel bloemen bloeien die kolibries aantrekken. Je kan het met recht een kolibrie route noemen! In de video zie je een vrolijke kolibrie.

    De tweede is een symbiose tussen mier, termiet en zeer stekelige boom. De termieten bouwen hun nest in een boom met grote stekels en krijgen zo de bescherming van de boom. Als er teveel termieten zouden komen zou dat de boom aantasten. In de boom ernaast zitten echter mieren die de termieten eten. Bij veel termieten groeit het aantal mieren. Bij weinig termieten slinkt de kolonie mieren weer. Mooi toch?    Read more

    See translation
  • Nuqui, Leticia en Santa Marta
    Day 23

    Geregeld door Anfitriones para la paz

    February 8 in Colombia ⋅ 🌙 23 °C

    Anfitriones para la paz betekent Gastheren/vrouwen voor vrede. Dit is een trainingsprogramma in koken, toerisme en gastvrijheid waarbij jongeren uit armere milieus worden getraind om de kenmerken van hun gebied, identiteit en lokale kennis te benadrukken. Inmiddels zijn er al meer dan 40 Anfitriones met allemaal hun eigen specialiteiten. Op hun Facebook pagina is hier meer over te vinden.
    Facebook pagina van Anfitriones para la Paz is: https://www.facebook.com/AnfitrionesparalaPaz/

    De reis bij Santa Marta is samengesteld en uitgevoerd door:
    - Johnny Serrano en Yoselin
    - Andrés Burgos
    - Juan Nieves
    - Andres Camilo Chinchilla
    - Pedro Tamayo
    - John Alexander Mendoza en Melanie Arcón Egresados

    En met ondersteuning van Conny Toornstra, en Andrés Bernal van www.conexionla.org. Conexión is een Latijns-Amerikaanse NGO met lokale kantoren in Bolivia, Colombia en Guatemala. Met hun programma's verminderen ze de ongelijkheden in de regio en creëren ze betere levenskansen voor kwetsbare mensen en gemeenschappen. Ze werken samen met jongeren, vrouwen, inheemse bevolkingsgroepen, mensen van Afrikaanse afkomst en kwetsbare gemeenschappen. Conexión helpt ons om in contact te komen met lokale initiatieven tijdens onze reis in Colombia zoals Anfitriones para la paz.

    Geweldig te ervaren hoe iedereen zich heeft ingezet om ons unieke ervaringen te laten beleven.    Read more

    See translation
  • Nuqui, Leticia en Santa Marta
    Day 21–24

    Santa Marta en Cartagena

    February 6 in Colombia ⋅ ☀️ 29 °C

    Het einde van de vakantie nadert. We willen de laatste dagen wat rustiger aandoen en gaan er een stedentrip van maken. Een paar dagen in Santa Marta en een paar in Cartagena.

    We hebben ons door Camilio af laten zetten bij een rustiek hotelletje in de wijk Taganga in Santa Marta. Dat was wat minder geslaagd. Het stand was vervuild met plastic en in ons hotel zaten bedwantsen. We kregen een andere kamer, maar de pret was er wat af. Hoewel we hoorden dat er veel mooiere plekken waren, zijn we toch meteen met een bus naar Cartagena gegaan. De vijf uur durende rit ging door plaatsen met een lang lint van arme wijken, bedekt met bergen plastic afval. Hoewel het telkens beter gaat in Colombia, heeft de regering nog veel te verbeteren aan de kloof tussen arm en rijk.

    We hebben een hotel in het oude centrum van Cartagena. Een prachtige oude wijk gebouwd in de koloniale tijd. Statige woningen met grote indrukwekkende binnenplaatsen. Ik herinner mij het Cartagena van 35 jaar geleden als een warme, wat vieze stad. Maar een groot gedeelte van de oude stad is inmiddels volledig gerestaureerd. In de avonden bezoeken we de hippe wijk Getsemani dat bruist van het leven. We vermaken ons hier de 3 dagen die we nog hebben goed.

    Op de kade worden we weer geconfronteerd met de klimaat verandering. De wegen lopen over en de moderne wijk Bogagrande stroomt vol met zeewater. We hebben verschillende mensen uit Cartagena gesproken die aangaven dat ze dit nog nooit hadden meegemaakt. De hoge waterstand is een gevolg van een orkaan in de atlantische oceaan. Ook in Cartagena moeten dus dijken gebouwd gaan worden (bedenk dat het grootste deel van de steden in de wereld op zeeniveau liggen en we hebben dus als Nederland nog heel wat dijken te bouwen...).

    De orkaan geeft ons ook nog wel een flink voordeel. In plaats van 9.50 uur vliegen doen we er nu naar Nederland maar 8.30 uur over. Scheelt weer 15% CO2 ...........    Read more

    See translation
  • Nuqui, Leticia en Santa Marta
    Day 19–20

    Oasis

    February 4 in Colombia ⋅ ⛅ 28 °C

    Camilo komt ons ophalen met een auto met stevige 4x4 aandrijving. Dit lijkt overdreven, maar gaande weg wordt ons duidelijk dat dit geen luxe is. Onderweg komen we Andrés tegen die ons de iPad komt overhandigen die we in het begin van de vakantie pro geluk in een restaurant in Bogotá hadden laten liggen.

    Johny en Yoselin rijden mee met een eigen motor. Dat geeft ze wat meer vrijheid om hun eigen weg te gaan. (Love is in the air). We kruisen rivieren, gaan stevige modderpaden over en beklimmen steile wegen. De tocht van drie uur biedt ons wederom prachtige panorama’s. In dit gebied zijn ook veel meer Kogui gemeenschappen, waarvan 1 prachtig gelegen op een berghelling. Langzamerhand komen we meer in een cowboy achtige omgeving. De weg wordt gebruikt voor het opdrijven van koeien en de muziek uit de radio veranderd langzamerhand meer in Vallenato muziek (luister op spottily: https://open.spotify.com/playlist/34u3IiOoRPom3…).. Of op Apple https://music.apple.com/nl/curator/apple-music-…)

    We komen na 3 uur rijden aan op de boerderij van Pedro, die naast zijn woning een prachtige hut heeft gebouwd voor gasten. Als binnenkomst krijgen we meteen een blok honingraat te eten. Wel wat veel, maar gelukkig is Johny een flinke snoeper. Het aanbod voor een duik in de langs de hut stromende rivier slaan we vriendelijk af. Maar we douchen ons wel even en drinken gezamenlijk een biertje in prachtige schommelstoelen met dik leren bekleding. De cowboyhoeden laten we liggen ;-)

    Yeistan verzorgt al het eten en drinken. Zij woont een uur hier vandaan (afstanden worden aangegeven in uren lopen). En wanneer Pedro gasten heeft komt zij om te koken. Yeistan is een enthousiaste, goedlachse vrouw die van duidelijkheid houdt. Ze wilde meteen weten wat de relatie tussen mij en Arno is. (No problem). We eten weer een klassieke Colombiaanse maaltijd van vis, rijst en platte banaan. En duiken vroeg het bed in. De rest doet zich nog tot diep in de nacht tegoed aan aguatdiente, een anijs drank dat lijkt op Pernot.

    We staan vroeg op. En wederom lijkt iedereen hier een grote familie. De volwassen dochter van Yeistan komt langs evenals enkele medewerkers. Colombianen leven veel meer in een gemeenschap dan Nederlanders, wat ontzettend prettig voelt. En door het prettige klimaat speelt alles zich buiten af. Heerlijk!! En Arno laat vanochtend indruk achter met het melken van een flinke koe. Zijn techniek is veel milder voor de koe en levert sneller melk op. Zijn geheim? In plaats van hard te trekken duwt hij de handen om hoog om de uier te vullen, waarna er een goed gevulde straal komt. (Zie filmpje).

    Cabañas el Oasis biedt veel verschillende activiteiten. Onder andere een bezoek naar de Piedra de Donna. Een rots van 4x3 meter vol met petrogliefen uit de oudheid. Of een 2 tal uitgezette stevige wandelingen door dit prachtige gebied. En ook nog weer contact met Kogui. Maar we beperken ons tot een bezoek aan de bijenkorven.

    Zelf heb ik een imker cursus gevolgd. Maar ik ben uiteindelijk nooit bijen gaan houden. De bijen hier zijn van het agressieve soort. We moeten ons goed inpakken. En toen Arno nog een gaatje in het kruis van zijn pak ontdekte werd daar meteen een doek in gedouwd. Tijdens het openen van de korven gingen de kamikaze bijen echt los (bedenk dat wanneer een bij gestoken heeft, hij overlijdt). Overal werden de angels achtergelaten. We vonden later tientallen angels op de leren telefoonhoes van Arno. Acht overvolle ramen worden uit de korven gehaald en we spoeden ons naar een tent die afgesloten kan worden. Alhoewel, er zitten er nog wel tientallen. Dit zijn meer verkenners die niet steken. Maar toch houden we het zekere voor het onzekere en doen de kap niet af. De was wordt door Pedro van de raten verwijderd en de honing wordt er uit gecentrifugeerd. Alles bij elkaar meer dan 10 liter, waarvan we 1 liter kopen om mee naar huis te nemen. 100% honing en niet het met suiker aangelengde spul dat je in de supermarkten in Nederland koopt.

    De ochtend is zo voorbij. Camilo neemt zijn berichten op de telefoon nog door (een activiteit die naast eten en slapen vrijwel al zijn tijd in beslag lijkt te nemen ;-) Camilo heeft ook nog een mooi verhaal over de koffie voorbereidt. We zitten hier namelijk op 1 km hoogte midden tussen de koffieplantages. Ook branden we met Pedro een potje koffiebonen. En voor je het weet rijden we al weer terug naar Santa Marta. Onderweg komen we de vrouw van Pedro nog tegen, die bij een soort tol huisje werkt waar we zijn dochter op pikken. Even later vergezeld hun zoon ons ook nog met zijn motor. Beneden in het dal splitste de karavaan zich en zette Cammillo ons af bij ons volgende hotelletje in Santa Marta.    Read more

    See translation
  • Nuqui, Leticia en Santa Marta
    Day 17–18

    Mirador Mar Nevado bij ex-cocaine lab.

    February 2 in Colombia ⋅ 🌧 26 °C

    Vanmiddag gaan ik, Arno, Johny en Yoselin naar ‘Mirador Mar Nevado’. Eigenlijk weten Arno en ik niet goed wat ons te wachten staat. We laten het maar over ons heen komen.

    Aangekomen bij het startpunt van de route maken we kennis met John en Melany, onze gastheer en vrouw. We kunnen nu nog kiezen: te voet of per paard(je). We gaan 610 meter stijgen over een steil kronkelend, vaak met rotsen bedekt pad. Gezien onze leeftijd gaan wij dus per paard. Yoselin en Johny gaan te voet. Arno is behendig met het paard en rijdt al vlug vooraan. Ik krijg een begeleider mee (alsof een hond uitgelaten wordt). De paarden zien er goed uit, maar hebben zo nu en dan ook best wel moeite met de steile paden lans eveneens vrij steile ravijnen. Gelukkig is het grootste deel in de schaduw zodat het angstzweet weer vlug weg is.

    Dertig jaar geleden werd dit pad gebruikt als route voor het vervoer van cocaïne. Als je hier als vreemdeling werd ontdekt, kwam je waarschijnlijk niet levend beneden. Gelukkig is het nu helemaal veilig. Tijdens de klim zien we nog niet veel van het uitzicht. Alles is bedekt met mist. Na 2,5 uur klimmen komen we aan op de top.

    John zijn vader heeft deze bergtop met enkele tientallen hectaren grond, inclusief het drugslab, gekocht op het moment dat het duidelijk was dat de drugsmaffia hier niet meer gedoogd zou worden. Dat was 30 jaar geleden. Alles en iedereen was toen verweven met de drugshandel. Ook zijn vader verdiende geld aan verbouw van koffie, yuca en coca. Hij moest bij de overname direct stoppen met de verbouw van coca. Uit het gehele gebied werden alle cocaplanten met wortel en al gerooid. Daarvoor in de plaats kwam koffie. Best veel werk. Het zijn geen mooie vlakke akkers, maar steile beboste berghellingen.

    Een paar jaar geleden is John met enorm veel gedrevenheid begonnen met het bouwen van enkele hutjes, een keuken, toiletten en een overkapping als restaurant. Het restaurant is gebouwd op de resten van het drugslab, waarvan je de sporen nog kan terugvinden. Best indrukwekkend, vooral als je bedenkt hoe cocaine gemaakt werd. We hebben het geheel proses gedetailleerd uitgelegd gekregen van John. Maar wat ik echt niet wist is dat voor de productie van een kilo cocaine niet alleen 10 duizenden kilo’s coca bladen nodig waren. Maar ook onvoorstelbare hoeveelheden smerige chemicaliën zoals benzine, zwavelzuur, natriumcarbonaat, aceton, calcium oxide en ammoniak. Deze chemicaliën vervuilden de gehele omgeving en rivieren. Maar goed, wij drinken hier nu vredig een kop koffie gemaakt van de hoge kwaliteit Castillo bonen die we zojuist vers gebrand hebben. John heeft duidelijk heel goed door waar op gelet moet worden. De koffie smaakt echt goed (en als ex horeca ondernemers zijn we best wel kritisch).

    Na het bereiken van dit fysieke hoogtepunt waren we wat teleurgesteld. Het was mistig en we konden nog de zee nog de bergen zien. Maar John voorspelde een helder zicht voor de volgende ochtend. Met die gedachten vielen we gerust in slaap, onder het getik van een flinke regenbui.

    En jawel, de volgende ochtend zijn we beloond met een geweldig onbeschrijfelijk gevoel van vrijheid. Links de zee, rechts de bergen. Niet helder genoeg om ook de 5,5 km hoge en besneeuwde Sierra Nevada top te zien. Maar dat kon de pret niet drukken.

    Inmiddels waren twee Kogui jongens al gekomen met 2 paardjes om onze bagage weer mee naar beneden te nemen. Tip: mocht je van plan zijn ook te gaan, pak dan in voor slechts 1 nacht. Dan hoeven de paarden minder hard te werken. De route naar beneden was goed te doen. En ook nu vroeg Jhony regelmatig onze aandacht voor een plant, insect, vogel of ander gedierte. Onder andere een grote Guama boon. Je kan de peulen als een snoepje sabbelen. Prettig zoet. En natuurlijk sabbelden we onderweg ook op Cacao bonen die een lekkere citroen, mango, guanabana smaak hebben. In 2 ,5 uur waren we beneden, waar onze bagage al rustig lag te wachten. En we zagen hoe hier de koffie gedroogd wordt in de zon.

    Melany gaf ons nog 2 pakken koffie mee en we haasten ons al weer naar de volgende belevenis: de tocht naar Oasis.    Read more

    See translation
  • Nuqui, Leticia en Santa Marta
    Day 17

    De Kogui in Teykú

    February 2 in Colombia ⋅ ⛅ 26 °C

    Vanochtend lopen Arno en ik, samen met Johny en zijn vrouw Yoselin de Taykú route naar de Kogui gemeenschap. En best stevige klim te voet van ongeveer 2 uur bij een gevoelstemperatuur van 40 graden. Gelukkig wel veel in de schaduw.

    Het Kogui-volk is afstammeling van de Tairona-cultuur, die bloeide vóór de tijd van de Spaanse verovering. De Tairona waren een geavanceerde beschaving die veel stenen structuren en paden in de jungles bouwden. Ze maakten veel gouden voorwerpen.

    Als voorbereiding voor deze tocht hebben we de film Aluna the movie gezien. www.alunathemovie.com. Dit is een vervolg op de BBC-documentaire From the Heart of The World: Elder Brother's Warning uit 1990, gepresenteerd door Ereira. youtu.be/hRgTtrQOiR0?si=4Yjw8qwja5hakfpo. Daarin uiten ze hun bezorgdheid aan de mensen van de moderne wereld (Jongere Broer) over roekeloze verandering van het ecosysteem als oorzaak van klimaatverandering en wereldvernietiging. Je kan ook de Wikipedia bekijken om meer te weten te komen. https://en.wikipedia.org/wiki/Kogi_people. Bijzonder dat dit al 35 jaar geleden was, toen ik voor het eerst in Colombia was.

    De Kogi wonen in dorpen, Kuibolos genaamd met cirkelvormige hutten gemaakt van steen, leem en palmbladeren. Er zijn heel veel Kuibolos verspreidt in het gebied van de Tairona. Wanneer er enkele gezinnen in een dorp wonen, splitsen ze zich af en wordt er een nieuw dorp gebouwd. We zijn rond geleidt door José María Pinto, leider van het dorp Taykú en tevens een van de “Anfitriones para la Paz” (Gastheren/vrouwen voor de vrede, waar ik nog wat over zal schrijven). José heeft nu 4 kinderen (maar wil er wel 20).

    Mannen wonen in een aparte hut van de vrouwen en kinderen. Elk dorp bevat ook een grote hut genaamd een nuhue ("tempel") waar alleen mannen zijn toegestaan. In de nuhue worden veel dingen besproken en worden beslissingen genomen. Vrouwen zijn niet toegestaan omdat de Kogi geloven dat vrouwen meer verbonden zijn met de Grote Moeder en de tempel niet hoeven binnen te gaan. Er zijn wel vrouwelijke priesters in de dorpen.

    Het voelt wat vreemd, het lijkt op een wandeling in een openluchtmuseum maar het is allemaal heel serieus. Kogui zijn denkers. De vele heilige plaatsen werden door José getoond. Ook wij ervaren een moment van zelf bezinning. Landbouw gebeurt in wat op voedselbossen lijkt. Geen monocultuur maar alles wordt door elkaar verbouwd. Daarvoor wordt wel eerst bos kaalgebrand. Verder mogen kleine kinderen het dorp nog niet uit. Zij moeten eerst goed de Kogui cultuur voelen en beleven. Maar ze krijgen wel Spaanse les. Volwassen Kogui (dat ben je rond 14) zie je wel met mobieltjes lopen en komen ook in aanraking met het verstedelijkte Latijns Amerikaanse leven.

    Ik zou zeggen: bekijk de films en lees op internet meer over de Kogui.    Read more

    See translation
  • Nuqui, Leticia en Santa Marta
    1111
    Day 16

    De cacao route

    February 1 in Colombia ⋅ ☁️ 26 °C

    We zijn inmiddels aanbeland in Trompito, een klein dorpje 27 km van Santa Marta, waar we 3 dagen verblijven. Een prachtig gebied waar ik de komende dagen nog verder over schrijf. Maar eerst het geweldige verhaal over cacao dat we vandaag beleefd hebben.

    We zijn op bezoek bij Finca la Fortuna, een kleinschalige cacaoboerderij bij Trompito. De historie van de familie van Henry Serrano Ramírez, Arrelis María Suárez en hun 3 zonen gaat terug tot in de guerrilla tijd eind vorige eeuw. De familie Serrano bezat een boerderij in de bergen en er was veel geweld, waarbij ook familieleden om zijn gekomen. De economie draaide op coca. In 2005 kreeg de familie, samen met 57 andere families de kans om in de omgeving van Santa Marta een paar hectare grond te bewerken. Hun gehele bezit hebben ze achtergelaten en men is hier een cacao plantage begonnen.

    Vandaag krijgen we een tour van Johny Serrano. Hij was 4 toen de familie hier kwam en heeft de gehele opbouw meegemaakt. Met ongelofelijke passie en enthousiasme vertelt hij ons het verhaal van de Cacao. Hij vertelt onderweg ook veel meer over de planten en dieren. Zo zijn hier ook heel veel kolibries te zien!!. Hij weet echt heel veel te vertellen.

    De vaardigheden als gids heeft hij geleerd via “Anfitriones para la Paz” die onder andere trainingen voor gids geven. Dit project is geïnitieerd door La Connexion, een organisatie waarmee we al eerder mee in contact zijn gekomen via het project Manq’a in Bolivia. . (Zie http://www.jarno.blog/Voedsel)

    DE CACAO
    Hieronder een beetje technisch verhaal, maar wel interessant. Johnny heeft dit verteld tijdens een uur durende wandeling, met heel veel voorbeelden.

    Al in 1200 oogsten de Azteken cacaobonen en werd het verwerkt in een drank dat alleen de leiders dronken. Cacao gaf een verbinding naar de goden. Ook werden cacaobonen als betaalmiddel gebruikt. Maar de boon zelf komt vermoedelijk van Zuid Amerika. In de Amazone komen namelijk veel verschillende soorten cacao voor. De Spanjaarden brachten de bonen naar Europa.

    Cacao begint met een minuscuul klein bloemetje, dat groeit vanuit de de oude takken van de cacao boom. Grappig is dat de bloemen telkens vanuit hetzelfde groeipuntje komen. Na bestuiving door een mug! begint de vrucht te groeien.

    De cacaoplanten zijn echter zeer gevoelig voor ziekten. Daarom worden cacaosoorten van goede kwaliteit geënt op bomen die goed tegen ziektekiemen uit de grond kunnen. De bonen moeten ook in schaduw groeien en elke maand worden beschimmelde vruchten verwijdert. Ook worden ze regelmatig gesnoeid. Na ongeveer 6 maanden is de vrucht volgroeid.

    Als je de boon dan doormidden snijdt lijkt het een nier. Hoe witter de binnenkant, hoe beter de kwaliteit. De bonen kan je als snoepje op sabbelen. De smaak is als mango en guanabana met citroen. Heerlijk verfrissend snoepje.

    Vervolgens wordt de boon 6 á 7 dagen gefermenteerd in zijn eigen suiker, en na enkel dagen 2x per dag geroerd. De temperatuur wordt wel 50 graden! De geur is dan cacao met zweetvoeten. De bonen worden vervolgens in 6 dagen gedroogd op hout. Niet op de vloer of plastic gaas. Dat is slecht voor de kwaliteit. (Het is net als goede wijn en whiskey). Vervolgens roosteren op hoge temperatuur. De zweetgeur verdwijnt en er komen heerlijke aroma’s. Na het roosteren ga je ze pellen. (Van de schillen kan je heerlijke thee en frisdrank maken), vermalen en wordt de pasta in vormen gedaan. Door goed te tikken krijg je een gladde substantie. Viola! Een 100% cacao reep. Zelf vermengen ze ze met 30% ongeraffineerde suiker.

    Al met al is de productie van cacao dus ongelofelijk bewerkelijk. En dan te bedenken dat ze per kilo maar zo’n 25 eurocent ontvangen! Voortaan dus alleen maar chocolade kopen van fabrikanten die de boer een eerlijke prijs garanderen!!!

    Nog 2 goede wetenswaardigheden: Colombia verbouwt weinig cacao, maar deze is wel van zeer hoge kwaliteit. En Nederland is wereldwijd de grootste cacaoproducent. Per jaar verwerkt Nederland zo’n 500.000 ton cacao en dat komt neer op ongeveer 13% van de totale wereldproductie. (Bron: Nestlé Nederland)

    De olie van de cacao is overigens ook een uitstekende gezichtscrème!    Read more

    See translation
  • Nuqui, Leticia en Santa Marta
    Day 10–13

    Puerto Nariño, het nieuwe Leticia

    January 26 in Colombia ⋅ ☁️ 30 °C

    Puerto Nariño is een plaatsje van ongeveer 8.000 bewoners, en is alleen per boot te bereiken. En om daar zo snel mogelijk te komen hebben we gekozen voor een privéboot. De Amazone is hier inmiddels al wel 200 meter breed. Best al wel breed, maar niks vergeleken bij de 40 kilometer breedte die de Amazone op sommige plekken tijdens de regentijd kan krijgen. Onderweg passeren we een tiental lokale gemeenschappen. Behendig laverend langs voorbij stromende drijvende bomen en planten komen we bijna 2 uur later aan.

    We hebben ons dit keer verwent met een wat luxere lodge met glas en airco om weer wat op krachten te komen (merk toch dat we ouder worden ;-) Wat ze er bij de reservering niet vertelden is dat er een paar 100 meter naast de hut een generator draaide voor een hoger gelegen school. Gelukkig waren we er vooral in het weekeinde en dan draait hij niet. En we zitten op een prachtige locatie. Tropische vogels, aapjes en ander gespuis volop aanwezig.

    Het is een paar honderd meter lopen door sompig land naar een pad dat doet denken aan de yellow brick road uit de Wizzard of Ozz, Het blijkt dat alle wegen in het dorp hiervan zijn gemaakt. Deze zijn 6 jaar geleden aangelegd door de bewoners. Bijzonder is dat er in Puerto Nariño op een Ambulance en 2 trekkers na, geen gemotoriseerd vervoer is. Alls gebeurt lopend. De Ambulance zagen we later ergens staan met een pak bladeren op het dak. De mensen leven hier kennelijk erg gezond.

    En zo ziet het er ook uit. Alles lijkt hier gemoedelijk te gaan. Ontspannen mensen wandelen heen en weer, maken een praatje en verhandelen etenswaar. De straten en huizen zijn netjes, er ligt geen afval. Alles wordt netjes gerecycled. Plastic drinkflessen voor water zijn verbannen. Inplaats daarvan kan je op straat vers drinkwater tappen in je eigen flessen. En hoewel er een mobiel netwerk is, zie je hier mensen toch minder met hun mobiel bezig. Precies de omgeving waar we behoefte aan hebben.

    We zijn ook nog een dag opgetrokken met een lokale gids. Erg vriendelijke man, die trots zijn diploma ‘coördinator’ liet zien, en conciërge van het dorp is. Hij leek bijna iedereen te kennen. Als natuurgids is hij minder uit de verf gekomen. Alles wat vliegt heette ‘vogel’. En de tocht door het oerwoud was een soort Hoge Veluwe, met handig een bordje gespijkerd op de boom met de naam. Maar Arno en ik hebben ook de grootste vis van onze leven gezien! En we hebben we een onvergetelijk tocht met zijn boot gemaakt door bossen die permanent onder water staan.    Read more

    See translation
  • Nuqui, Leticia en Santa Marta
    Day 9

    Leticia, het dorp voorbij

    January 25 in Colombia ⋅ ☁️ 27 °C

    Al jaren heb ik het met Arno over Leticia. Het was 35 jaar geleden mijn eerste overweldigende ervaring met de Amazone. Mijn foto’s van toen kon ik helaas nergens meer vinden in de doos met oude foto’s. Maar ik herinner mij een gemoedelijk dorpje met wat bootjes aan de Amazone. En een foto van mijn overnachting (met grote gaten in de klamboe), grote kevers van 5 centimeter (op het dorpsplein) en vliegende vissen in de boot waar vrolijk roze dolfijntjes zwommen staan nog goed op mijn netvlies.

    De reis naar Leticia duurde 5 uur langer dan verwacht. We moesten 2000 km! omvliegen via Cali, omdat het te hard regende om te kunnen landen. Tegen de avond direct naar Omshanty jungle lodge. De foto’s op AirBenB waren prachtig, maar in de realiteit waren het vervallen huisjes in de jungle, muffe, rottende geuren en donker. En direct naast ons een eierboerderij (we hadden ons andere jungle geluiden voorgesteld ;-). Maar met geweldig aardig personeel, dat wel.

    De volgende dag Leticia in. Leticia is een drielandenpunt met Colombia, Bolivia en Peru midden in de Amazone en kent een grote verscheidenheid aan culturen. Het stadje telt zo’n 35.000 inwoners, waarvan de helft inheems. De haven met bootjes is vrij identiek aan 35 jaar geleden, maar dan iets meer bootjes. Maar inmiddels overheerste de overal rondrijdende slecht afgestelde auto’s, motoren en tuk-tuks die rijkelijk stinkende uitlaatgassen verspreiden. Dit is niet waarom we zo ver de jungle in waren gegaan.

    We hebben meteen met mijn beste Spaans een de hulp van de vriendelijke medewerkers in Omshanty een bootje kunnen charteren die ons 70 km verderop naar Puerto Nariño bracht. Salomé (onze vriendin uit Bogotá) had ons direct al geadviseerd om daar naartoe gegaan, maar we waren op een verkeerd moment eigenwijs.

    Daar aangekomen kreeg ik pas goed contact met een Nederlandse vogelaar in Leticia van een project dat zich bezighoudt met onderzoek naar de vogelstand bij Leticia. Dat hebben we toen helaas af moeten zeggen. Het zat ons niet mee. Maar goed, dat kan gebeuren met een avontuurlijke reis.    Read more

    See translation

Join us:

FindPenguins for iOSFindPenguins for Android

  • 2024© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Blog
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Support
  • Legal notice
  • English