Landkreis Aurich

Het was inderdaad een heftig tripje. Nog geen 40 kilometer lang en op vlak terrein (dat ga ik straks wrs. nog missen) maar met genadeloze wind tegen en inderdaad felle zon (gelukkig vooral in de rug, maar... had ik mijn kuiten eigenlijk wel ingesmeerd?) plus door de hooikoorts bleef het snot uit mijn neus stromen. Toch was het ook best een lekkere fietstocht. Je moet er toch een beetje inkomen, en op een zomerse dag als deze lekker buiten een stuk fietsen is natuurlijk nooit een straf.
Het grootste deel van de route ging langs een saaie provinciale weg. Maar ergens tegen het einde moest ik ineens linksaf, over een landweg richting de dijk, door een klaphekje want daarachter stond een enorme kudde schapen te grazen. "Klopt dit wel," vroeg ik mij vertwijfeld af. Ik kon me nauwelijks voorstellen dat dit juist was, want ik zou eigenlijk nu een soort industrieel gebied verwachten met een haven vol grote schepen. Niet een landelijk gebied en een dijk met schapen waar geen verkeer kan komen. Maar goed, Komoot verzint wel vaker creatieve routes, en ik volgde bovendien dezelfde weg die Matthijs een week eerder had gereden dus dit moest toch kloppen. Dus ik vervolgde de route. Tot het volgende hek, waar tot mijn schrik een zwaar hangslot omheen hing. Gelukkig zag ik nog zo'n klaphekje als daarnet, iets verderop, bovenop de dijk. Ik klom door het gras naar boven met m'n zware fiets, en zag dat daar ook een fietspad liep en achter de dijk.... het wad met laagwater! Daarna liep het pad langs een gemaal, over een bruggetje, en al gauw fietste ik weer naar beneden, over een wildrooster en was ik weer terug op een saaie weg waar grote vrachtwagens overheen raasden. Dit was kennelijk gewoon een korte, leuke short cut geweest.
Op de dijk langs die weg stonden overigens veel windmolens te draaien en ineens zag ik een bordje dat Ørsted daar zou zitten. Precies daar tegenover maakte ik een foto van schapen die in de schaduw van de mast van een windturbine liggen. Daar zijn al vele iconische foto's van en ik vond het grappig dat dat nou precies hier ook te zien was.
Even verderop was ik dan toch ineens in de haven en daar stonden al vele vrolijke mensen die net zoveel zin hadden in hun vakantie als ik. Ik mocht er met mijn fiets langsrijden tot de klep van de boot. Twee jonge meiden in zomerse jurkjes wilden daar een selfie maken en ik bood aan om wat foto's van ze te maken. Ze waren er helemaal blij mee. Schattig. Als tegenprestatie wilden ze mij vervolgens ook wel op de foto zetten.
Daarna was het nog slechts een kwestie van de fiets parkeren en mijn cabine opzoeken.Les mer