Suche zurücksetzen
Rondreis Westelijk USA 2014Rondreis Westelijk USA 2014
SatellitRoute bearbeiten
Ein 45-Tage Abenteuer von Mariatche Weiterlesen
  • 45Footprints
  • 2Länder
  • 45Tage
  • 254Fotos
  • 0Videos
  • 22,5kKilometer
  • 18,5kKilometer
Folgen Kalender Teilen Bucket List
Datum aufsteigend
  • ReisenderRondreis Westelijk USA 2014
    Tag 30

    Cedar Breaks Nat'l Monument

    16. Juni 2014 in den USA ⋅ 🌙 16 °C

    Gisteren avond eindelijk nog een's naar de telly gekeken zoals ze het hier zeggen, 100 kanalen, ik bleef hangen bij oude Cosby show's.
    Heel slecht geslapen, om 3u eens gaan wandelen, naar de volle maan en de sterren gaan zien en terug het bed in.
    Om 4u wakker na een droom waarin we geracet hadden met onze vier koppels tegen elkaar met campers, Lynn en Philip hebben gewonnen, rare droom.
    Om 5u droomde ik van mijn vroeger werk, de Pidpa en al degenen die ik kende en op pensioen waren, waren terug aan het werk gegaan omdat ze niet genoeg jaren gewerkt hadden voor hun pensioen.
    Eindelijk om 7u was het een redelijk uur om op te staan.
    Ontbijt zoals gisteren, gelukkig niet bevroren, en terwijl ik de koffers inpakte checkte Dirk de auto, hij vond de olie nogal laag staan en omdat er naast ons een garage lag ging hij meteen even vragen om olie bij te vullen met 5 $ was hij ervan af en terug gerust voor de verdere reis.
    We reden via Gunnisson toen ik onderweg ontdekte dat mijn reserve camera er ook de brui aan gaf. Wat een rotgevoel, laatste oplossing de mini IPad.
    Hwy 89 is onze route, in Richfield vonden we een café waar we een koffie gingen drinken en ik nam een oatmeal want ons ontbijt had mij niet zo goed gesmaakt, het was 11u en we wandelden door Main street, ik ging op zoek naar All Star's voor ons Lynn maar zelfs hier vond ik ze nog niet, een lapje echte Amerikaanse quiltstof wel, er was een sawing gatering, een naaibijeenkomst aan de gang,maar de winkeldame zei dat er meer gebabbeld werd dan genaaid.
    Daarna dwars door farmland. Dorpjes als Venice, Joseph, Elsinore en Sevier waren we voorbij voordat we het wisten, en nr 550 Sevier Hwy de rijweg, op geen enkele kaart te vinden.
    GPSje weet de weg en voert ons terug naar Hwy 89, we hadden immers geprogrammeerd om geen Interstate te nemen.
    Even foto's nemen aan het Piute State reservoir met water van een geel-groene rare kleur.
    West 143 was onze volgende afslag en voerde ons door Panguite waar we een speciale cowboycollectables shop zagen met inderdaad oude spullen, we kochten er een CD met cowboymuziek en een antieke postkaart, twee magneetjes van geweerkogels waren ook het meenemen waard!
    Met onze nieuwe CD reden we door Dixie National Forest.
    Tot we aan Cedar Breaks Nat'l Monument kwamen een verbinding tussen de Hwy 148 en Hwy 143, ik dacht dat dit een te grote omweg zou zijn om vandaag nog te bezoeken en wat blijkt het ligt op onze weg.
    Aan de Chessmen ridge overlook waaiden we bijna weg, het was koud (11°) en bijna stormwind. We gingen een plasje doen in de natuur en duwden een boterham door onze keel om vlug te kunnen gaan wandelen, ik zag een Ranger en die zei dat er slecht weer op komst is deze week dus doen we de hike vandaag ondanks de wind en het bewolkte weer.
    We deden een hike van \- 1 mijl door meadows and wildflowers, weiden met wilde bloemen maar vooral een wild bos met af en toe een doorzicht naar de Cedar breaks, een midi Bryce Canyon. Gelukkig had Dirk zich nog omgekleed want met een voorspelling van 26° en nu maar 11° was toch een groot verschil. De hoogte speelde zeker een rol: 10.460 ft, dat is hoger dan we gisteren waren.
    We voelden de hoogte bij het klimmen dus deden we het wat trager.
    Daarna terug in de auto met nu de chauffage op i.p.v. de airco. Maar stilaan kwam de zon er toch een beetje door en zo konden we onderweg naar beneden nog enkele zonnige foto's trekken. Tegen dat we een half uurtje later aan ons motel kwamen was het inderdaad 26°.
    Eindelijk een zwembad met water in, en het was reuze! Even zwemmen dan douchen en het stof is weeral weg. Foto's bekijken en zien hoe in ze van de mini naar de blog krijg duurt ook even. Daarna eten we en na zo'n slechte nacht val ik al vlug in slaap, Dirk houd het wat langer vol met de app van de Gazet van Antwerpen kan hij alle sportuitslagen zien.    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • ReisenderRondreis Westelijk USA 2014
    Tag 31

    Kolob Canyons

    17. Juni 2014 in den USA ⋅ ☁️ 9 °C

    Goed geslapen, even lawaai buiten van een groep sportmensen die wat wilden uitwisselen op de kamers, maar daarna muisstil.
    Ontbijt redelijk, ik hoorde een Nederlandse dame dit zat te praten met een Amerikaans koppel zeggen dat hetgeen haar het meest opviel in de VS de trafficlights waren, de verkeerslichten. Nu ben ik ook wel van de mening dat deze heel goed geplaatst zijn en dat de mensen goed gedisciplineerd zijn, maar dat is niet het eerst waar ik aan denk bij onze reis in de VS.
    Op de kamer overlegden we wat we vandaag zouden doen en we kwamen uit op het Zion Nat'l Park.
    Tegen half twaalf waren we er klaar voor, water, koekjes, crackers en abrikozen was onze mondvoorraad.
    De GPS leidde ons langs een aardeweg, die wilden we echt niet doen, met deze wind alleen al zag je niets, en met een huurwagen mag het niet van de verzekering. Dan maar terug naar de bekende Interstate 15, en een eindje omrijden.
    We namen de afslag waar er Kolob Canyon aangegeven stond en Zion Park, maar het was alleen de Kolob Canyon een nieuw stuk van Zion Park, je kon er niet doorheen rijden naar Zion. Alleen een 5 Mijl lange rit met adembenemende views. Helemaal ten einde aan het overlook Point begon de Timber Creek trail, een wandelpad helemaal naar boven waar we vergezichten kregen op de Canyon met hoogtes van 2455 m men noemt uitstekende cliffs de fingertips omdat er verschillende naast elkaar liggen ieder ingesneden met ravijnen zoals een hand met vingers.
    Het was warm (27°) en gelukkig stond er een zuidenwind zodat het best te doen was. Na de hike aten we onze mondvoorraad op en reden we terug via de enige weg. Aan de overlook naar de Taylor Creek gingen we nog even naar beneden, er was weinig water in de Taylor Creek maar het was toch zeker de moeite waard. Er waren 5 jongens aan t werk, opruimingswerken denk ik, ze waren geen school werk aan het doen en ook geen vacantiejob, juist work zeiden ze, ik denk dat ze een werkstraf deden. Om twee uur, bezweet terug in de auto en naar ons motel, het is zonnig nog steeds 27° En eerst de uitslag van de rode duivels zien, toen we vertrokken was het 0-1 voor Algerije, we zien de match niet maar kunnen wel spieken via Sporza. Toen we terugkwamen hadden onze duivels toch nog gewonnen: 2-1!
    Wij speelden eerst nog wat candy crush op de IPad en gingen op main street een restaurant zoeken. Het werd een pizza, de soep is hier gewoonlijk heel lekker en goed gevuld, dat was hier niet anders. Ik nam een Caesar salad, een halfje, en dat was een hele bowl vol, ik kon er maar de helft van opkrijgen, dus een half halfje was voor mij genoeg. Ik nam nog een mini pizza, met moeite helemaal opgegeten, Dirk nam een small pizza en heeft de helft in een doggybag mee naar huis gekregen.
    En de laatste meters was in looppas, de ijskoude drank op de warme pizza was mij blijkbaar niet zo goed bekomen. Gelukkig hebben we een bus luchtverfrisser bij ;-)
    Het weer was omgeslagen en het was fris geworden met een koude wind, dus nog een wandelingetje zat er niet in. Een golden oldie op TV was graag meegenomen, zwart wit en met onbekende acteurs met een tempo waar we van in slaap sukkelden, en dat was ook de bedoeling.    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • ReisenderRondreis Westelijk USA 2014
    Tag 32

    Zion Nat'l park

    18. Juni 2014 in den USA ⋅ 🌙 9 °C

    Dirk heeft niet zo goed geslapen, hij heeft een beetje last van zijn keel, waarschijnlijk hebben we de raampjes van de auto teveel tegeneen open gezet.
    En droge lucht! We drinken ieder een flesje water per nacht! Ik schat dat we op een hoogte van 1500 m zitten. Ik heb geen ervaring met hoogte maar aan de hoeveelheid water dat hier gedronken wordt zal dat een van de symptomen van hoogte zijn, veronderstel ik.
    Vandaag gaan we echt naar Zion Nat'l Park, het is 69 mijl van hier en de parkings schijnen om tien uur al vol te staan dus vertrekken we op tijd.
    Een groot stuk via de Interstate 15 en daarna nog eens zo lang via een gewone weg, we passeren vele dorpjes maar pas in Springdale kunnen we zien dat de parking vol staat omdat er verschillende mensen hun wagens onderweg parkeren en met de bijkomende gratis shuttle van Zion verder reizen. We zoeken een openbare parking en doen hetzelfde.
    De shuttle zet de mensen af juist voor de inkom van Zion, en inderdaad de vrij kleine parking staat vol. We gaan de gate door, laten onze Park Pass zien en nemen aan de andere kant terug een shuttle.
    Na twee haltes stappen uit aan Zion Lodge om de Emerald pools trail te nemen, als we aan de lower pool komen bemerken we dat we deze wandeling in 2000 ook deden, toch is er behalve de pool veel veranderd, meer volk de weg helemaal geplaveid en een verdere trail naar de middel en upper pools.
    Ik stap of beter gezegd klim mee tot de middle pool maar daar blijf ik wachten, Dirk klimt verder tot de upper pool, maar zei dat het heel zwaar was, toen hij terugkwam.
    Ik zat in de schaduw op hem te wachten en vulde terwijl deze blog aan, tot mijn IPad aangaf dat hij te heet gelopen was en dat er dringend voor koeling moest gezorgd worden, met thermometer en al op het scherm!
    Ik stak,hem in mijn rugzak en zette de rugzak in de schaduw, toen Dirk terug was aten we onze mondvoorraad op: twee grote oatmealcoekies, één pompelmoes en water, we zaten zeker niet alleen te eten, links en rechts overal waar een beetje schaduw was zaten mensen, het was zeker een eind in de 30°! We gingen terug en bij Zion Lodge gingen we een biertje drinken, we moeste aanschuiven en het was heel druk, maar ons pintje in de schaduw in een rieten zetel smaakte het was het eerste in drie dagen. De shuttle bracht ons verder tot het eindpunt : 'Temple of Sinawava'.
    Daar vulden we ons plastieken busje met spring (bron) water en wandelden de Riverwalk ongeveer 3,2 km heen en terug. Dan namen we shuttle helemaal terug naar het visitor center waar we terug door de gate van Zion gingen om net vóór de shuttle te nemen een speciaal home made beer te drinken bij de Zion Canyon Brewing Company. Dirk dronk een Delusion Ale en ik een Red Altar, met ieder een burger. Het duurt nog wel even voor we thuis zijn.
    Via de shuttle naar Springdale, we hoorden jonge gasten vertellen over hun hike van 6uur! Bleken het toch wel Gentenaars te zijn zeker, morgen doen ze Angels Landing, de gevaarlijkste wegens hoogte en moeilijkheid, die zou min 4 uur duren. We riepen nog even nieuwjes over en weer in de bus vóór zij uitstapten, even later was het onze beurt, we reden iets verder om nog even rond te wandelen in Springdale, maar het was nog 31° toch was het al half zeven dus lang heeft onze wandeling niet geduurd! De auto kookte net niet. Alles open en de airco op maximum vóór we konden instappen. Na een half uurtje rijden via Rockville, Vergin en La Verkin bereikten we de Interstate 15 waar we snelheid konden halen, 80 mijl gaat goed vooruit, het is zo'n 130 km/u.
    Om half 8 terug in het motel, eerst de wasmachine laten draaien, dan douchen, foto's nazien en Dirk neemt een Sedergine want die voelde zich vandaag niet zo lekker, hij heeft ook veel last van oorsuizingen, de hoogte of het lange rijden?
    Morgen nemen we een rustdag.    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • ReisenderRondreis Westelijk USA 2014
    Tag 34

    Dixie National Forest, Cedar Breaks

    20. Juni 2014 in den USA ⋅ ☀️ 25 °C

    Dirk vroeg om zoals gisteren ons ontbijt te gaan halen en op de kamer te verorberen, 't is toch teken dat hij zich niet goed voelt.
    Gelukkig nam ik nu wel een dienblad mee want gisteren was het zeer moeilijk met koffie, cornflakes en toast allemaal tegelijk.
    We vertrekken om half tien richting Tropic, zo dicht mogelijk in de zin van betaalbaar, omdat de afstand niet zo groot is rijden we terug via Cedar Breaks.
    Daar waren we vier dagen geleden weggewaaid, nu is het veel beter, we rijden eerst naar de overlook die we toen vluchtig gezien hadden en daarna naar het visitors center waar ik mijn Park Pass moest laten zien. We deden de Ramparts trail een hike van 2 mijl rond. D.w.z. heen en weer, het was bangelijk, spectaculair en adembenemend, dat laatste echt want hiken op een hoogte van 3300 m zijn we niet gewoon. En ik ben een beetje bang van smalle wegen op de rand vd bergen, een val van 1000ft is niet echt gezond. De temperatuur op deze hoogte is een aangename 24°.
    Daarna rijden we verder via scenic byway 14 naar US 89 richting Bryce Canyon ik weet niet wat die nog kan toevoegen aan de ervaring van Cedar Breaks.
    Rijdende op de US 89 waar je 65 mijl mag rijden word de snelheid blijkbaar niet echt gevolgd, men steekt regelmatig voorbij tegen hoge snelheid.
    25 km voor de Bryce Canyon begint het landschap al te veranderen, het lijkt wel of we zitten er midden in. De Red Canyon nodigt ons uit voor een wandelingetje, maar in de zon is het 38°, gelukkig wordt het wat bewolkt maar toch 28° is te warm voor ons. We stappen terug in en gaan een koffie drinken in het eerstvolgende stadje, daar bevelen we gezellig met mensen van Pennsylvania die nu hier in de buurt wonen, zij rijden gewoon rond om de velden te bekijken, de vrouw rijdt want haar man heeft deze winter een atackje gehad en mag niet meer rijden van haar.
    We rijden verder en gaan nog niet naar de Bryce Canyon dat is voor morgen, eigenlijk zijn we beiden moe maar willen we voor elkaar niet toegeven, denk ik. Om half vier checken we in bij America's best balie in Tropic, het eerst stadje voorbij de Bryce Canyon, 7 mijl verderop. Alles uit de wagen want het is voor twee nachten, en dan gaan we een pint drinken in het enige restaurant, waar we morgenvroeg ook gaan ontbijten. Je krijgt geen alcohol geserveerd als je niet eet, dus wordt het een appetizer, zoete uienringen in deeg, gelukkig kennen we die al van een eerdere keer en dan eindelijk een bier: cuttrouth pale Ale voor Dirk en black somthing voor mij. Dirk gaat verder het stadje in, 430 inwoners, en ik wandel terug naar de kamer waar ik even de ogen sluit.
    Een weldoende douche en pic nic met de rest van de kip en slaatjes van gisteren maakt ons terug in orde, de zon is verdwenen achter de wolken en de temperatuur is dragelijk. Nog wat TV zien en zo al doende in slaap vallen.    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • ReisenderRondreis Westelijk USA 2014
    Tag 35

    Bryce Canyon

    21. Juni 2014 in den USA ⋅ 🌙 16 °C

    Ontbijt in Clark's restaurant, we kregen een kaart met 10 ontbijtonderdelen waarvan we er 4 konden kiezen.
    Koffie,spiegelei, bagel met philladelphia cremekaas en twee toasts met jam voor mij.
    Koffie, spiegelei op beide zijden gebakken, twee baconsneeden, toast met jam voor Dirk.
    Onze dienster vroeg of we Hebreeuws spraken, de Nedelandse/Duitse klanken waarschijnlijk.
    Zelf was ze van Moldavië en had een green card, die kun je alleen krijgen door in te schrijven in een loterij, als je deze wint mag je in Amerika wonen en werken, het is één uit tienduizend of zo dat je die wint!
    Zij verzorgde ons goed en bleef af en toe een praatje maken in dat Moldavisch Engels van haar, ik liet voor de eerste keer een dollar achter na 't ontbijt.
    We willen zo vroeg mogelijk naar Brice Canyon omdat het tegen vier uur te warm wordt om te functioneren. Dus vertrekken we direct na het ontbijt. Het is bewolkt maar een aangename 22°. We rijden eerst 11 mijl tot Brice village en dan de hele 18 mijl tot het einde van het Park, er wordt aangeraden om de vieuwpoints te doen op de terugweg omdat ze allemaal aan de oostkant liggen, dus als je ze van in het begin wil zien moet je steeds de baan oversteken.
    Aan Rainbow & Yovimpa Point zie we voor het eerst de Brice Canyon in al zijn glorie. BAM, nu weet ik waarom de Brice Canyon wereldberoemd is en Cedar Breaks en Red Canyon niet!
    Het is kolossaal en dan zien we maar 1/18e ervan hier op dit vieuwpoint.
    We maken een hike: the Bristlecone loop trail, 1,6 km, een pad door een bos van Spruce dennen, dat gaat tot de klippen en uitgebreide zichten, er zijn ook enkele Bristlecone sparren die je herkent aan een speciale opzet van beginnende kegels met rode basis. Ik heb er 3 gezien maar ik ben ook geen specialist.
    Vanaf dit punt deden we alle vieuws:
    Black Birch Canyon -> peregrin falcon
    Ponderosa Canyon -> bedelende kraai
    Agua Canyon -> bikers van Canada
    Natural Bridge -> banaan etende kraai
    Fairvieuw Point -> Indian Paint Bruch
    Piracy Point -> leguaantje
    Stamp Canyon -> Pronghorn antilopes
    Sunset Point -> getatoeëerde hiker
    Hier deden we onze belangrijkste hike waar ik al van in het begin van de reis naar uitkeek.
    Navajo Loop, 2,2 km, met een hoogteverschil van 168 m. Helemaal naar de bodem van de Canyon, je ziet de hoodoos met de Wall street high hoodoos, twee natuurlijke bruggen, de haler van Thor, een bekende rots hier, de drie zusters het is een vrij korte maar heel steile wandeling. We deden er 1,40' over. Gelukkig was het vrij bewolkt zodat de warmte niet te hoog was.
    Toen we terug kwamen was de Lodge niet ver weg en gingen we een hap eten. We kozen voor het restaurant van de lodge en alhoewel ze 8 á 10 $ vroegen voor een glas wijn konden we toch Utah made bier kopen voor 5,75 per glas, 'T zijn wel boerkes glazen.
    Dirk nam een soepje, allebei een burger Dirk,met agnus beef en ik met canadien salmon, en ik nam nog een pecan ijsje, zeg maar ijs, 5 bollen!
    Voldaan wandelden we nog even door de gift shop en kochten nog wat leuke dingen voor thuis. Omdat er aan Fairyland Point ook nog purperen rotsen zijn wilden we daar ook een kijkje nemen maar de weg was afgesloten, waarschijnlijk werken.
    Dan maar ineens terug naar Bryce village waar we 14j geleden ook gestopt waren, her is hard veranderd, maar enkele punten herkenden we wel, de watermolen, de Rick's die je kan kopen om te breken, ik denk dat we er toen zelfs voor Stefaan gekocht hadden. Ik kocht daar een silly chicken, die bij ons min 25 € kosten, voor 8,63 $.
    Centen op, warmte stijgt naar 27° dus in één trek naar ons motel waar we in de lommerte wat luieren tot het minder warm is.
    Vandaag hoorde ik een ranger het verschil uitleggen tussen een Nat'l Park en een Nat'l Monument. Een Park wordt zo benoemd na een wet goedgekeurd door het Nationaal gouvernement, een Monument wordt zo benoemd door een President, er zijn dikwijls nog private eigenaars die er land hebben en als zij verkopen kan het gouvernement dit land kopen, pas als het allemaal publiek eigendom is kan het een Park worden.
    Een Monument kan ook herroepen worden door een volgende president, maar dat is nog nooit gebeurd.
    Rond 8 u is het wat afgekoeld en gaan we een wandeling maken door Main Street, 150 m verder. We kopen ons een large Budweiser, de kleintjes komen alleen in Sixpack, en gaan wat UNO spelen na het verorberen van het laatste stuk kip, die nu wel stillaan ons oren uitkomt.
    Ze woog wel 1.380 Gr. Zagen we nu op de verpakking! Tegen tien uur naar bed!    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • ReisenderRondreis Westelijk USA 2014
    Tag 36

    Kane Country

    22. Juni 2014 in den USA ⋅ 🌙 26 °C

    Archi slecht internet, ik probeerde zoals gewoonlijk,juist voor het slapen gaan de blog door te sturen maar dat lukte niet, dan rond 12u nog niet, rond 2,30u (toen lukte het gisteren) weer niet en om 4,30u eindelijk gelukt.
    Na het ontbijt met keuze uit 14 items, ik had mij gisteren misteld, inpakken en wegwezen. Rond tien uur vertrokken we voor een rit van 144 mijl naar Page dat gelegen is aan Lake Powel. Deze nacht, toen ik dus even internetbereik had reserveerde ik een scenic cruise over Lake Powel naar de Antilope Canyon, voor maandag.
    Het is een heel eind terug via de Hwy 12 en de Hwy 89 maar als we verder zouden doorrijden dan moeten we een rit maken van 450 mijl, helemaal rond het Nat'l Monument 'Grand Staircase - Escalante' maar dan rijden we te ver East en daar zijn we in 2000 al geweest, daar is het vrij eentonig rijden.
    Na de Red Canyon houdt de kleurenpracht inneens op en krijgen we terug bossen en groene weiden, een rust voor het oog!
    In Hath waar we vorige keer een koffie dronken was nu bijna alles gesloten, het is zondag en de parking van de kerk stond eivol. Een antiek shop was open maar het was echt oude en versleten rommel dat er stond en duur! 25$ voor een afgedragen, desondanks mooie belt (broekriem). Met onze gekochte CD van Stan Corliss, reden we verder door her western landschap. In Orderville bij een rock shop was de verleiding groot om een Petrofied tree te kopen, dit is versteend hout, zeer mooi en speciaal maar duur, in plaats daarvan kocht ik een ringetje in nachtblauw en zo'n groen zoals een eendennek of vlindersvleugel.
    Toen we in Kanab kwamen gingen we op zoek naar het Visitors Center om info van 'The Wave, South Coyote Buttes' te vragen. We zagen er beelden van op Internet ons door kennissen toegezonden, en nu we toch in de buurt zijn!?
    We worden verwezen naar een kantoortje verder op de Hwy 89 om aan de loterij deel te nemen. Het gebeurt als volgt: er worden maar 20 hikes per dag toegelaten, van Max 6 personen per hike. Er worden 10 hikes verkocht per internet waar je minstens 3 maanden op voorhand moet inschrijven en enkele data opgeven, dat was voor ons natuurlijk veel te laat. Dagelijks worden er 10 hikes verloot vanaf 9 u 's morgens tot ze de deur uit zijn, en deze zijn maar voor de volgende dag. Toen we om 2 u aankwamen waren deze al weg.
    De man van het visitors center had nog een andere tip gegeven, een backroad van waar je de bergen ook kon zien zonder er in te hiken. Dus gingen we daarnaar op zoek. We zagen bergen in alle streepjes en variaties onderweg, maar met een temperatuur van 36° IN DE SCHADUW! Deden we niet echt moeite om uit te stappen, alles gefotografeerd door open of gesloten ramen.
    In Kanab was ook een film museum omdat hier in deze streek 115 films zijn opgenomen en niet de minste, Maverick, the planet of the apes, The Greatest Story Ever Told met Charlton Heston.
    Het was druk op de baan, heel veel boten die terugkwamen van Lake Powel, dit is echt een verbindingsweg omdat er weinig wegen zijn, zoals eerder uitgelegd.
    Welkom to Arizona, het eerste dat we zagen was een wagen aangehouden door de sheriff, waarschijnlijk overdreven snelheid. de wegen zijn hier ook slechter dan in Utah, Dirk dacht zelfs even dat hij een platte band had.
    Ook het uur veranderd weer, een uur vroeger dan in Utah. We zitten algauw in echt woestijngrbied, droog en heet, behalve het Lake Powel dat een aangelegd reservoir is op de Colorado River. Toen we aan de overlook even uitstapten om een foto te nemen was het op de autodisplay 40°!
    Ik kan daar dus echt niet tegen hé!
    Na het Glen Canyon Dam Visitors Center is het N og een kwartiertje rijden tot ons motel, jammer genoeg gaf de GPS forfait, ze duidde veel te vroeg aan dat we ter plaatse waren. Ik ging de weg vragen bij Super 8 motel, dat blijkbaar van dezelfde keten is en ze zei dat we verder richting Page moeste rijden, maar toen we een Walmart tegenkwamen gingen we eerst voorraad inslaan, en toen we buiten kwamen wisten we niet meer welke richten we uit moesten, ik vroeg het nog eens in een tankstation en daar wees men het duidelijker, rechtdoor tot aan Burger King en dan rechts en helemaal doorrijden tot je het aan de rechterkant ziet liggen, zei de pompbediende. En ja het was een heel eind verder dan de GPS aangaf.
    Normaal was er geen koelkast, geen microwave, geen koffiezet en geen ontbijt, blijkbaar is dat er allemaal wel, goed voor ons. Of anders hebben we een opgrade gekregen, niet vragen gewoon aannemen.
    Wat rusten en bekomen van de warmte op de kamer, een duik in het zwembad en dan op zoek naar de uitslag van België-Rusland 1-0 en groepswinnaar tot hiertoe. De VS houden er al rekening mee dat ze misschien tegen ons moeten uitkomen, bibber bibber!
    Nog picknicken op de kamer met echte krokante broodjes! En lekkere jalapeño worstjes, kaas en proscuito ham! En zelfs terug een fles wijn! Het kan niet op, eindelijk Utah en de mormonen verlaten.    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • ReisenderRondreis Westelijk USA 2014
    Tag 37

    Lake Powell

    23. Juni 2014 in den USA ⋅ 🌙 26 °C

    Redelijk geslapen ondanks de warmte, Dirk zet de airco steeds af omdat die teveel lawaai maakt voor hem, voor mij niet want ik heb liever lawaai in de koelte dan stilte in de warmte.
    Ik ga het ontbijt halen dat we aanvullen met onze aankopen.
    Ik tuttel wat op de kamer en stuur Dirk in de warmte (32°) om de omgeving te verkennen.
    Als hij terugkomt is hij toch blij om in een koelere kamer te komen. Na een tijdje gaan we toch wandelen, je kan moeilijk heel de dag binnen blijven. Ik doe mijn nat sjaaltje aan en mijn hoed op en als we dan van schaduw naar schaduw gaan dan lukt het wel. Er is een shopping center over de deur en daar is toch een Safeway zeker, de keten waar ik een verminderingskaart van heb. Ondanks dat we eigenlijk niets meer nodig hebben gaan we toch shoppen voor 30$, soep, wijn, echte chocolade en nootjes kan je altijd gebruiken. De soep is home made en echt lekker die eten we deze middag op.
    Ik smeer een broodje voor op de boot, Dirk kijkt nog wat naar de resultaten van de voetbal van gisteren en tegen half één vertrekken we naar de Wahweap haven. Waar we om twee uur moeten zijn.
    Toen we ter plaatse de reservatie gingen ophalen bleek dat de toer van 2,30u gecanceld was wegens teweinig volk. Daar zaten we dan, wachten tot de toer van 4,15 u? Er zat niets anders op, terug rijden zagen we niet zitten voor de tijd die we hadden dus wat rondwandelen. Eerst buiten maar niet lang ik vond algauw de bar/restaurant en daar was juist de match Kroatië tegen Mexico begonnen. Het was spannend , we namen een Grand Canyon pale Ale en later nog een burger gedeeld door ons twee met French Fries en Sweet Potato Fries. De dienster waarvan wij dachten dat ze zeker van Indiaanse afkomst was, was een Turkse zijn supporterde voor Mexico. Ze was sympathiek en zoals de Moldavische van eergisteren kende ze België ook, en onze bierreputatie.
    We spendeerden nog een half uurtje buiten in de schaduw en gingen dan aanschuiven om aan boord te gaan. En daar gaf mijn mini IPad de geest! Ik kon geen enkele foto trekken tijdens de boottocht. De zichten waren prachtig en gelukkig kon Dirk volop zijn toestel gebruiken. Ik luisterde dan maar naar de gids.
    De rode zandsteen kan 25% van zijn volume aan water opslagen, men dacht zelfs vóór de bouw van de dam dat het nooit zou lukken om daar een reservoir te bekomen omdat het water zou weglekken in het gesteente. De dam is gebouwd omdat er na de winter als de sneeuw in de bergen verder in Utah smelt er steeds een grote flood (overstroming) kwam van miljoenen kubiekmeter water dat rechtstreeks naar de zee vloeide dikwijls met veel schade onderweg. Door de dam blijft dit water in dit waterarm gebied tot ze het verdelen naar de omliggende staten. Alle sites van Indiaanse nederzettingen uit de oudheid, van de Anasazi, werden eerst volledig geïnventariseerd door de universiteit van Utah en eventueel verplaatst naar diverse musea. Nu ligt alles onder water. Lake Powel staat laag want er is een droogte die reeds 15 jaar aan de gang is, het is nu weer iets beter omdat het een strenge winter was met veel sneeuw. Hier houdt men wel rekening met climatechance.
    De Antilope Canyon lijkt wat op de fjorden in Noorwegen alleen veel kleurrijker. Rood, lila, crème, wit, soms zwart. En het water gaat van blauw naar groen.
    Terug aan land was het al bijna half zeven en de zon begon lager te staan, wat weer een heel ander zicht was.
    In het motel namen we een douchke en lieten de IPad afkoelen, voorlopig zonder resultaat. Ik houd mijn vingers gekruist want de IPad heeft garantie maar mijn 600 foto's die erop staan niet!    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • ReisenderRondreis Westelijk USA 2014
    Tag 38

    Grand Canyon, North Rim

    24. Juni 2014 in den USA ⋅ 🌙 14 °C

    Vannacht aan de verschillende mogelijkheden gedacht betreffende mijn foto's!
    Welke heb ik gebruikt voor de blog? Welke doorgezonden per mail, die kan ik recupereren. Wat doe ik morgen, eerst een nieuw fotoappaat kopen bij Walmart!
    Waar is de dichtbijzijnde Mac store? Moet ik,het toestel daar achterlaten voor de garantie?
    NIET goed voor de nachtrust.
    Vanmorgen vond Dirk de resetknop! Hoera, hoera alle problemen opgelost: door de warmte was de batterij leeggelopen en was de shut down opgetreden.
    Er wordt 107° F voorspeld dat is weer zo'n 45° C. We wilden verder doorrijden via de I 89a, maar nu las ik op de plaatselijke wegenkaart dat er een landslade, aardverschuiving, is geweest en dat deze weg geblokkeerd is. De enige oplossing is de hele weg terugrijden tot Kanab, en dan naar beneden naar de North Rim van de Grand Canyon. 40 mijl langer rijden en een groot stuk dezelfde weg, dat is niet zo erg. Een voordeel voor ons Lynn want nu komen we op een weekdag in Kanab en de Converse shop is open!
    We rijden door een zeer gevarieerd landschap, eerst de Vermillion Cliffs, de Navajo Mountain met vele kleuren. Daarna door woestijngebied met lage struikjes, terug hogerop weiden en farms. Naarmate we dichter naar de North Rim komen daalt de temeratuur van 32° C naar 23° C ondanks de volle zon, het sparren woud heeft erg gelden onder bosbranden en het Fire risk is verry high.
    Rond half twee zijn we aan de Lodge maar het is te vroeg om al in te checken. We wandelen wat rond en fotograferen de enorme zichten. We hebben veel Canyos gezien maar de Grand Canyon heeft zijn naam niet gestolen. Enorm diep, enorm wijd, waar we picknicken en dat zicht vonden we al indrukwekkend was maar een zijarm, angel Bright Vieuw Point durfde ik zelfs niet op, ik krijg er duizelingen van, Dirk ging dan maar alleen en trok bijgevoegde foto's.
    Na het inchecken om vier uur wandelden we naar de kamer, het is hier heel groot, veel groter dan we gedacht hadden, een beetje zoals Hengelhoef maar dan houten bungalows.
    We zitten in kamer 405 en alles samen zijn er 440, de meeste zijn aparte bungalows wij zitten in het motel dus naast elkaar met een bank op de gemeenschappelijke gang buiten.
    We zitten aan de oostzijde dus als ik zo vroeg op ben als normaal ga ik de zonsopgang fotograferen.
    Er is alleen Wi-Fi aan de shop van de camping dus deze blog vertrekt wat eerder. Want we moeten nog brood halen voor vanavond en morgen vroeg. Het is 3 mijl naar de campground, enkel, dus we nemen tegen onze principes toch maar de auto.
    Foto's van de Grand Canyon volgen morgen!    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • ReisenderRondreis Westelijk USA 2014
    Tag 39

    Grand Canyon (rustdag)

    25. Juni 2014 in den USA ⋅ 🌙 15 °C

    Om half vier opgestaan om de zonsopgang te fotograferen, heel stil goed aangekleed niet zoals toen aan het water, 3 weken geleden!
    Over onze kamer komt de zon op maar dan zie je een zijarm van de Grand Canyon dus wandel ik helemaal naar de Lodge. Wel de zonsopgang net als de zonsondergang is niet echt fotografeerbaar, het is te donker in de Canyos en de zon trekt de focus naar zich toe, het is mooier aan zee of met veel wolken, zodag niet de scenerie de aandacht moet trekken maar de zon op zich.
    Toen in om 6u terug kwam was alles nog donker en stil op de kamer, ik heb mij dan maar on de bank ervoor gezet en zo alles tot leven zien komen. Raven die de vuilzak kapotmaken, mensen die vertrekken, auto's die aankomen en veel diertjes. toen Dirk wakker werd gingen we ontbijten, ik maakte mijn dagboek van gisteren volledig en daarna reden we 46 mijl om naar andere uitzichtpunten te geen zien naar de Grand Canyon.
    Op het Walhalla plateau dat we helemaal over moesten steken zagen we wilde kalkoenen, Merryans's Turkey, niet met zo'n keelzak als bij ons maar meer zoals ze in Schotland ook rondlopen op de highlands. Er was heel weinig verkeer zo vroeg op de ochtend, het was pas 7,30u toen we vertrokken dus alle vieuws waren alleen voor ons.
    Greenland Lake was opgedroogd, je zag geen water meer en alles was begroeid, dus dat Lake zit al lang zonder water.
    Vista Encantada was groots, gewoon zoals je je de Grand Canyon voorstelt.
    Roosevelt Point was prachtig van begroeiing, veel bloemen en ik heb de hele hike van dit Point alleen gedaan want Dirk was in beslag genomen door zijn camera.
    Walhalla overlook gaf dan weer een zicht naar waar de Anastazi, de voor vaderen van de huidige Indianen, gewoond hadden. 'S winters in de Canyon maar 's zomers op de Rim, blijkbaar waren de weersomstandigheden op de rim toen zachter want zij konden er graan verbouwen, wat nu niet meer gaat. Er zijn meer dan 50 sites van hen opgegraven en gedateerd.
    Ten einde aan Cape Royal zag je eindelijk de Colorado rivier helemaal in de verte.
    Vóór de Glen Canyon Dam gebouwd werd, dus vóór 1963, was de rivier roodgrkleurd door de gesteenten die met het water mee kwamen, het was pas na de bouw van de dam dat het opgeloste zand in Lake Powell blijft en de Colorado dus groen ziet!
    Colorado wil trouwens in het Spaans roodachtig zeggen: de eerste Spaanse ontdekkers noemde de rivier ook daarom El Rio Colorado.
    Hier deden we samen een hike naar het uitzichtpunt van 1 km.
    Toen rechtstreeks terug naar het motel, ik deed een dutje van 20' terwijl we terugreden, we namen een aperitief voor onze deur op de bank, terwijl Dirk de lunch klaarmaakte bleef ik heel stil op de bank zitten en er kwamen cliff shipmunks kijken of er geen restjes, kruimeltjes of zo lagen. Ze zijn enorm snel, het lijken muisjes of mini eekhoorntjes met streepjes en zijn zo schattig, zo vlug als kwikzilver over en weer rennen even opkijken en terug weg. Na onze lunch deden we een siësta tot 4 u. De themperatuur ging van 18° tot 24°, best lekker in het zonnetje.
    Nog een wandeling via de rim van east naar south en zo ging onze dag hier al vlug voorbij. Na het diner en een spelletje UNO ging Dirk naar de lezing over de sterren die hier heel goed te zien zijn. Er brandt, voor de eerste keer deze reis, bijna geen licht 's nachts of in de omgeving.    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • ReisenderRondreis Westelijk USA 2014
    Tag 40

    Las Vegas

    26. Juni 2014 in den USA ⋅ 🌙 27 °C

    Heerlijke nachtrust, geen licht, slechts één keer wakker en geen dromen over herinnerbare dingen. De star party gisteren was een succes voor Dirk, Saturnus was de planeet van de Day, omdat zij op dit moment het best te zien was. Maar de sterrenhemel op zich is de moeite waard. Er stonden grote telescopen opgesteld om de planeet goed te zien, licht op de east porch was gedooft en er mocht geen wit licht gebruikt worden, alleen rood, zelfs de flashes op de camera's moesten met rood cellofaan afgedekt worden.
    Toen hij terug kwam sliep ik al diep, ik hoorde niets meer.
    Rond zeven uur wakker, ontbijten, inpakken en om kwart voor negen waren we weg, even langs de campwinkel omdat dat de enige hotspot is voor het zenden van mijn blog.
    Om 9,15 u op weg voor een rit van +/- 450 km naar Las Vegas, van een verschil gesproken van puur natuur naar puur commercieel.
    Het is bewolkt en 19° na het afdalen van een 2000 ft van het Kaibab Nat'l Forest naar het Kaibab plateau was het ineens 28°, airco terug op en mijlen rijden door Indanenland, minder verzorgde wegen en op de Vieuw Points verkoop van kleine spullen. Sommige inderdaad hande made maar ik verdenk er ook sommige van dat ze made in China zijn. En in verhouding duurder dan in de shops.
    Aan Fredonia juist vóór de grens met Utah slaan we linksaf, Mohave county in, het is dan 32° en bewolkt. Het is een countyroad de 389 en alhoewel grijs aangegeven op de map is het een mooi nieuw aangelegde weg met één rijbaan in iedere richting. We rijden dan Utah binnen en tanken, waarschijnlijk voor de laatste keer, even voor Hurricane, daarna de I15 op rechtstreeks naar Las Vegas. Dat is nog een eind weg, we kruisen nog even een hoekje van Arizona, zien de Josua Tree desert en stoppen aan de grens van Nevada, om een bezoekje te brengen aan het Visitors Center en metteen wat documentatie mee te nemen. Nog 72 km van Las Vegas zien we een monsterfile, gelukkig aan de overkant, en hopen dat dit niet ook aan onze kant is want er zijn ook werken bezig. Tegen drie uur waren we in Las Vegas we reden nog even verkeerd, het is hier ook zo groot! Dirk bleef aan de hoofdingang staan en ik ging ons inchecken, dat was nog niet zo simpel, onze kamer was gereserveerd in november 2013 op Dirk's naam, en nu moest Dirk, ook persoonlijk inchecken, dat ging natuurlijk niet want hij zat in de auto op een plaats waar je niet mocht parkeren, alleen stilstaan. Het hoofd van dienst werd er bij geroepen en eindelijk met mijn creditcard als garantie kregen we onze kamer, die al betaald was van verleden jaar! In de zes weken is er nooit moeilijk gedaan dat ik incheckte met Dirk's rijbewijs.
    Onze kamer in Luxor ligt op de 15e verdieping, mooi uitzicht op Mandalay Hotel. We moesten de auto nog binnenbrengen bij 'Dollar' ons verhuur bedrijf, en dat duurde ook langer dan gedacht. Treasure Island was als hotel gauw genoeg gevonden maar waar de auto achterlaten? 3 keer nagevraagd, eerst aan taxichauffeurs en dan aan de valet van een hotel, het stond nergens aangegeven. Gewoon achterlaten op de 6e verdieping van de parking van Treasure Island, en dan op zoek naar de box waar we de sleutel in moesten droppen!
    We lieten de auto achter om 5.15u en wandelden de 5,5 km terug naar Luxor, ons hotel, we kwamen aan om 9 u. Er is niet alleen veel te zien, het is ook enorm groot, en je moet veel extra stappen om bv over te steken want de straat is een snelweg geworden en overal zijn oversteekbruggen maar wel extra meters weg van het voetpad en ontworpen om je gemakkelijk binnen te leiden, in casino's en shoppingcenters maar niet zo simpel om weer buiten te geraken. Gelukkig was het warm maar niet ondraagbaar, waarschijnlijk door de bewolking eerder op de dag, 35° en er was 42° voorspeld.
    Nog even de restjes opeten die we nog bij hadden en de uitslag van de voetbal gekeken op de flatscreen, we vernamen dat de US dinsdag tegen Belgium moet spelen, dan zijn we thuis en dat willen we niet missen.    Weiterlesen

    Übersetzung anzeigen
  • 2024© FindPenguins
  • Start
  • Über uns
  • Blog
  • Gruppen-Tracking
  • Presse
  • Nutzungsbedingungen
  • Datenschutz & Cookies
  • Support
  • Impressum
  • Deutsch