Zuid-Amerika

Australia, inderdaad. Niet het Australia ver weg van hier, maar alsnog een Australia waar ik niet had verwacht de dag te gaan eindigen. Gisteravond vertelde de hosteleigenaar me dat er geen bussen zullen zijn naar Riberalta, mijn bestemming. De eerstvolgende gaat pas maandag, dus de enige andere optie is een collectivo. Vanochtend kwam ik aan bij het station voor collectivos en alles ging eigenlijk vrij soepel. Behalve dat het erg duur was, was de auto wel snel vol, gezien er maar vijf personen nodig waren, in plaats van 10 tot 16.

Al snel vertrokken we dus. Na ruim 2,5 uur kwamen we aan in Santa Rosa, een dorp waarvandaan het niet ver is naar de lodge van de pampas tour. Hier werd me verteld dat ik een andere collectivo in moest die pas over ongeveer twee uur ging vertrekken, maar ze wilden ook wel regelen dat ik vanaf hier met een normale bus kon. Aangezien de weg superslecht is en de bus dus erg lang zal duren, ben ik gaan wachten totdat deze collectivo vol was. Van wat ik begreep was dit een vrij normale actie.

Na ruim twee uur was de auto vol en gingen we er weer vandoor. In de auto zaten onder meer drie mennonieten! Na een paar uur hadden we de mennonieten bij hen thuis afgezet (een boerderij waar paard en wagen voor de deur stond) en even later zetten we ook twee anderen af bij een familielid die aan de weg werkt. De weg tussen Rurrenabaque en Riberalta is altijd een helse route geweest, maar sinds een flinke tijd wordt er gewerkt aan een compleet nieuwe weg. Op dit moment gaat al het verkeer dus over onverharde weg. Op de eerste dag van de tour was het één grote modder en glijpartij, maar de afgelopen dagen was het droog, dus nu is de weg zo droog dat je vaak geen hol ziet door al het stof. Hoe dan ook, in één van de kampementen van de arbeiders werden er twee afgezet.

Een kwartier later kwamen we aan in Australia, waar we (ik en een andere man die nog in de auto zat) wederom werden verteld om in een andere collectivo te stappen. Toen kwam de nieuwe chauffeur opeens aanzetten met het bericht dat hij pas vertrok als er minimaal vier mensen meegingen, en dat dat vanavond waarschijnlijk niet ging gebeuren. De andere man en ik waren stomverbaasd. Allebei legden de uit wat er aan de hand was, maar hij weigerde ons verder te brengen. Ook zei hij dat er geen hotel was hier, en kregen we te horen dat er geen bussen meer langs zouden komen. Australia is een communidad waar geen hol gebeurd, al waren hier nog wel een paar winkeltjes en een restaurantje.

Na veel gepraat en uitleg dat ik toch echt graag ergens wilde slapen, kwam er een man aan die zei dat er een aantal kilometer verderop wel een hotelletje was. Ik had het maar geaccepteerd (het was inmiddels ook 20:30), en stiekem vond ik het ook wel leuk, want dit is echt zo'n plaatsje waar je anders nooit komt, laat staan overnacht. De andere man bleef achter om nog te bellen voor vervoer, en ik werd naar het hotel gereden. Het was een soort wegrestaurantje met een paar bedden (met extreem veel insecten), maar het was prima. De eigenares was super aardig en samen met nog twee truckers heb ik avondgegeten.

Morgen om 9 uur komt de collectivo voorbij om me op te pikken, al ben ik voorbereid op meer gedoe morgen.Weiterlesen