Cornelia/Octobus/Portugal 2.0

oktober 2023 - januari 2024
Winter 2023/2024 skippen Läs mer
  • 65fotavtryck
  • 4länder
  • 71dagar
  • 344foton
  • 5videoklipp
  • 7,6kkilometer
  • 5,8kkilometer
  • 481kilometer
  • Dag 36

    Alte

    3 december 2023, Portugal ⋅ ☁️ 11 °C

    Wat heerlijk luxe om vannacht weer eens in een gewoon bed te slapen. Van de voorspelde regen vandaag niets gemerkt, was stralend mooi weer. Lekker in het zonnetje op het 1 na hoogste terras van Susanne huis in het zonnetje gezeten. Daarna ging ik boodschappen doen want ik kook vandaag. Mijn telefoon had ik aan de lader gelaten. De supermarkt was na 1x vragen gevonden en ik dacht zo weer terug te lopen. Ik was naar beneden gelopen, dus nu moest ik omhoog, makkelijk zat. Ja dat dacht ik, ik ben verdwaald in Alte. Plotseling realiseerde ik me dat het helemaal niet handig was dat ik mijn mobiel niet mee had. Ik wist niet eens het adres en kon nu ook Susanne niet bellen 🥵
    Het huis heeft lichtblauwe kozijnen en witte muren en dito deur met een schildering in de hoek. Twee keer zag ik uit de verte lichtblauwe kozijnen maar dichterbij gekomen was het toch niet het goede huis. Straatje in en straatje uit, ik kwam het huis maar niet tegen. Wat een ontspannen wandeling had kunnen zijn werd nu meer en meer een stressvolle wandeling. Maar gelukkig, plotseling kwam ik in de straat waar Susanne haar auto had geparkeerd en wist ongeveer welke richting ik op moest.
    Het is toch bijzonder hoe ik altijd denk dat ik wel weet hoe ik terug moet, alhoewel het is toch wel weer goed gekomen 😂
    Heerlijk tot bijna de zon onder was op het bovenste terras in het zonnetje gezeten.
    En daarna beginnen met het snijden van alle ingrediënten voor een ovenschotel, dat is in de Octobus niet mogelijk, het voelt super om over een oven te kunnen beschikken. Alleen het wachten duurt wel lang 😃
    Läs mer

  • Dag 37

    Quarteira

    4 december 2023, Portugal ⋅ ☁️ 11 °C

    Vanmiddag lunch mee en naar Quartiera. Er was regen voorspeld en die is vannacht en vanmorgen vroeg ook gevallen, maar de hele middag was het verder droog.
    Prachtig strand aan de Atlantische kust, veel kleurige stenen en grote schelpen. Krachtige golven en bijzondere kleuren groen en blauw. Aan het strand geluncht en toen een fijne strandwandeling. We kwamen uit bij Vilamoura en hebben daar een tijdje gezeten op wat later bleek de golfbaan te zijn. Er stonden borden met verboden toegang, maar wij waren tussendoor gekomen en hadden geen bord gezien. Hele grote huizen tussen de bomen, je kunt je niet voorstellen dat mensen zo groot wonen.
    Aan het eind van de middag terug met prachtige dreigende luchten en verdwijnen van de horizon omdat de lucht en het water dezelfde donkere kleur kregen.
    Läs mer

  • Dag 38

    Alcoutim

    5 december 2023, Portugal ⋅ 🌧 11 °C

    In Nederland is het Sinterklaasfeest, maar hier in Portugal is daar niets van te merken.
    Laat in de morgen vertrokken uit Alte, uitgezwaaid door Susanne.
    Het plan is om de oostkant van de Algarve te gaan bezoeken want daar ben ik nog niet geweest. Eerst naar boven naar Alcoutim en dan via de Guadiana rivier weer afzakken naar het zuiden.
    De rivier is tevens de grens tussen Portugal en Spanje, een zeer vloeibare grens dus.
    In het kasteel van Alcoutim draaien ze een film waarin duidelijk wordt dat de grens niet altijd zo duidelijk was en dat mensen met bootjes de rivier overstaken en veel contact met elkaar hadden. Prachtig om van bovenaf Alcoutim te zien en aan de overkant van de rivier het Spaanse stadje San Lúcar de Guadiana.
    De weg van Alte naar Alcoutim ging door de bergen. De hele weg niet harder gereden dan 60 km want ik had de weg bijna voor mezelf en het gaf me de kans om veel om me heen te kunnen kijken.
    Morgen ga ik proberen om de rivier over te steken met een bootje en als het goed is gaat er een tokkelbaan terug vanaf Spanje de rivier over. De informatie-mevrouw in Alcoutim was behoorlijk vaag over die tokkelbaan, ben benieuwd of ik m ga vinden en of hij in bedrijf is in dit seizoen.
    Gisteren bij Susanne soep gemaakt van gedroogde paddestoelen, het is een wonder wat een hoeveelheid paddenstoelen je krijgt van 50 gr gedroogde paddenstoelen. Heerlijk soepje met boterhammen met camembert, die had Susanne gisteren gekocht, maar ze vond m zo erg stinken dat ze m weg wilde doen. Nou geef maar aan mij, hoe harder een camembertje stinkt des te lekkerder die smaakt 😋
    Läs mer

  • Dag 39

    Mina de São Domingos

    6 december 2023, Portugal ⋅ ☁️ 14 °C

    Change of plans. Vanmorgen was het bewolkt en dat zou het de hele dag blijven. Voor morgen was het plan om naar de verlaten mijnen te gaan van São Domingos. Dat is best een dramatische plek om te zien en daar houd ik van. Met die bewolking zullen de foto's extra dramatiek krijgen, dus vandaag naar de mijnen.
    De allereerste mijnactiviteiten werden gedaan door de Romeinen en speelde zich vooral af aan de oppervlakte op zoek naar goud en zilver.
    In 1854 werd door het Engelse bedrijf Mason&Barry begonnen met het graven de diepte in. Het vooruitstrevende bedrijf zorgde dat er elektriciteit kwam, dat had in heel Portugal nog niemand. Het bedrijf groeide, er werden steeds meer arbeidershuisjes gebouwd en de voorzieningen voor de mijnwerkers werden steeds beter tot en met een ziekenhuis aan toe.
    Door meer concurrentie en de dalende vraag naar koper werd besloten om ook andere delfstoffen te winnen, zoals pyriet en zwavelzuur. Dit was geen succes omdat veel werknemers ziek werden van de dampen bij het winnen van het zwavelzuur en velen belanden dan ook in het eigen ziekenhuis.
    Rond negentien vijfenzestig kwam een wetgeving van de Portugese overheid, die inhield dat de ‘vervuiler betaald’. De grond van de mijnen van Minas de São Domingos was dusdanig verontreinigd, vooral door de winning van het zwavelzuur, dat er geen beginnen aan was om het te saneren. De directie van Mason & Barry besloot daarom om te vertrekken, alles wat van enige waarde was werd ontmanteld. De directie en alle overige Engelse en buitenlandse medewerkers vertrokken daarna met de noorderzon, de mijnen en de sterk vervuilde grond achterlatend. De mijnwerkers zijn de laatste drie maanden alleen maar aan het ontmantelen van de mijnen geweest en werden in het ongewisse achtergelaten, de salarissen van de laatste maanden zijn nooit uitbetaald en het dorp verzandde in armoe met veel zieke mensen.
    De sterk vervuilde grond en het giftig rode en zwarte water liggen er zesenvijftig jaar na dato nog precies zo bij als toen het Engelse bedrijf er vertrok.
    En nog steeds, bijna zestig jaar na het sluiten van de mijnen, dringt de zwavellucht je neusgaten binnen.
    Niet zo'n leuk verhaal, maar wat een mooie beelden, het lijkt een soort maanlandschap met verschillende, onwaarschijnlijk mooie kleuren.
    De weg er naar toe was door de bergen en ik ben er een paar keer afgegaan om bordjes te volgen naar Menhirs of andere historische verwijzingen. Mijn ervaring is inmiddels dat er alleen een bordje aan de weg staat en dat ik nog nooit de plek gevonden heb waar het bordje naar verwees, maar dat je zo wel op prachtige plekjes in piepkleine dorpjes terecht komt, meestal over onverharde wegen.
    De terugweg naar Mértola was maar een klein stukje. Daar sta ik nu langs de rivier Guadiana net buiten de muren van het kasteel. Bij het boodschappen doen alvast een paar plaatjes geschoten, morgen ga ik het stadje eens goed bekijken.
    Ik heb een super dag gehad!
    Läs mer

  • Dag 40

    Mértola

    7 december 2023, Portugal ⋅ ☁️ 16 °C

    Het plan was om naar het kasteel te gaan maar ik kwam plotseling op een grote markt terecht. Ik had tenslotte de hele dag dus het werd de markt smorgens.
    Wat leuk om te zien, kramen met: van alles en nog wat; grote onderbroeken en corsetten; werkkleding inclusief jasschorten zoals mijn moeder vroeger had; gereedschap; olijfolie in grote plastic flessen; groenten en fruit; kleding; schoenen; barbecues vol met kip; potten en pannen; keramiek en nog veel meer.
    Wat leuk om al die kleurrijke kramen te bekijken.
    Ik waag me aan een halve kip, smaakt goed, maar een colaatje erbij om de bacteriën te doden 😂
    Smiddags de soepgroenten gesneden en de soep opgezet en slowcooking in bed gezet.
    Nu naar het kasteel! Het is een kasteel wat nog mooi bewaard gebleven is. Ervoor staat een kerk, dat is vroeger een moskee geweest, dat kun je binnen zien aan de pilaren en aan de kleine doorgangen aan de zijkant. De klokkentoren is de voormalige minaret.
    De positie van het kasteel is bijzonder strategisch want aan beide kanten is een rivier, die aan het einde in de punt samenvloeien.
    Het is heerlijk stil daarboven, een heel verschil met de markt vanmorgen.
    Het is al 16.00 uur wanneer ik bij het kasteel weg ga. Ik wil nog naar Alcoutim rijden, dus ik moet haast maken om voor het donker binnen te zijn.
    De pan met soep laat ik in bed staan, maar onderweg met al die bochten en klimmen en dalen maak ik me wel ongerust, ik wil geen nat bed 🥵
    In Alcoutim geparkeerd aan de kade waar de boten naar Spanje vertrekken, de soeppan is gelukkig niet gaan lekken. Ben benieuwd hoe rustig het vannacht is, want er is nog behoorlijk wat reuring.
    Läs mer

  • Dag 41

    S. Lúcar Guadiana, Barragem de Odeleite

    8 december 2023, Spanien ⋅ ☁️ 15 °C

    Alvast een footprint aangemaakt, nu in Spanje, met het bootje de rivier Guadiana overgestoken. De rest komt vanavond 😃
    Zo daar ben ik weer, nu in Castro Marim, dat ik morgen wil gaan bekijken.
    Maar eerst San Lucár de Guadiana. Een leuk boottochtje over de rivier naar het Spaanse stadje. Over het stadje zelf is niet heel veel te vertellen. Vergeleken met het Portugese dorpje aan de andere kant ziet alles er veel schoner, witter en georganiseerder uit. Geen verpauperde gebouwen.
    Het zonnetje schijnt lekker en ik blijf een tijdje op een bankje bij de kerk zitten. Daarna weer een paar straatjes door, daar zie ik een kleine galerie. Er zijn drie mensen die hun spullen daar gestald hebben. Een mevrouw die schildert, een mevrouw die lino's maakt en een meneer die met hout werkt, leuk om te bekijken.
    Daarna wordt mijn oog getrokken door een paar vrouwen die met bossen riet aan het slepen zijn, bleek achteraf bamboe te zijn.
    Nieuwsgierig als ik ben ben ik ze gevolgd. Ze gingen een gebouw binnen met bogen en witte muren. Ik bleef in de deuropening staan. Ze maakten de bamboe op maat met een snoeischaar en bevestigden dat aan de muur, wat is dat mooi zeg! Ik ging steeds verder het gebouw in en werd er door de dames niet uitgezet. De afgesneden holle uiteinden werden weer gebruikt om daar tijmtakken in te doen in bloempotten om daarmee de onderkanten op te vullen. Ik vroeg of er een feest was en een vrouw vertelde dat het voor een trouwerij was. Alles vers uit de tuin gehaald, prachtig versierd die ruimte met natuurlijke materialen ❤️ Daarna nog een salade op een terras tegen de beruchte scheurbuik.
    Weer terug met het bootje want ik wilde nog naar Barragem de Oleite (stuwdam van Oleite), "rivier van de blauwe draak".
    De dam is aangelegd in de beek Ribeira de Odeleite, en is een zijrivier van de rivier Guadiana.
    Door een luchtfoto werd ontdekt dat het stuwmeer de vorm van een blauwe draak heeft. In de Chinese cultuur is de blauwe draak een symbool voor macht, kracht en geluk en was door de eeuwen heen een traditioneel door de keizers gebruikt patroon.
    De weg er naar toe begon goed, maar al snel kwam ik op een onverharde weg, deed me denken aan mijn vorige reis. Dwars door de bergen, heel steil omhoog in z'n 1 en heel steil omlaag. Op een gegeven moment moest ik onderaan in een dal over een watertje met stenen heen. Heel voorzichtig in z'n 1 langzaam er door, maar aan het eind ging het ietsje omhoog voordat ik weer op de weg kon komen. Daar kwam ik niet tegen op en ik kwam met een achterwiel vast te zitten, pffff was best een beetje benauwd. Er uit en kijken wat wijsheid is. Ik besloot achteruit te gaan en meer langs de kant het weer te proberen en dan op het laatste flink gas te geven bij het stukje dat hoger was.
    En ja het ging goed, wel met een hoop kabaal, maar ik was er uit. Gelukkig maar want wat moet je zeggen als ze vragen waar je bent en heb je daar überhaupt wel bereik met je telefoon?
    En dan kom je na kilometers rijden in de eerste versnelling opeens boven en kijk je op een stuk van het stuwmeer, wow wat is dat mooi van kleur en vorm en wat is het water blauw 🤩
    Nog een heel stuk er om heen gereden tot het plotseling dood liep. Gelukkig kon ik er draaien en weer terug en ik ben niet meer bij het water met stenen gekomen.
    Ik vind dat offroad rijden wel heel spannend en leuk, ik zou best een 4wheeldrive willen als die wat zuiniger in gebruik zouden zijn, ik denk dat dat aan mij wel besteed zou zijn 😃
    Läs mer

  • Dag 42

    Castro Marim/Villa Real santo Antonio

    9 december 2023, Portugal ⋅ ⛅ 17 °C

    Nou ja, eigenlijk geen van beide nog echt iets van gezien.
    Toen ik vanmorgen koffie wilde scoren zag ik dat er vlak achter de camperplaats alweer een markt was. De markt is hier, toch anders dan bij ons, ook een ontmoetingsplaats waar mensen afspreken en lekker wat drinken of eten. In het midden is dan een soort plein met stoeltjes en tafeltjes, al dan niet onder een luifel. Er komt steeds iemand bij, er wordt gezoend en een stoel bijgeschoven, als er kleine kinderen bij zijn gaan die van hand tot hand. Ook zijn er clubjes mannen die om 10.00 uur al aan het bier of de wijn zitten dikwijls vergezeld van alweer de gegrilde kip of speklappen. En op deze markt was er ook muziek. De muziek gaat vergezeld van de dikke rook van de bbq met de windrichting mee de markt over, als eerste ontmoet de rook de kraam met deftige vesten, sjaals en jassen, die ruiken voorlopig wel eventjes naar rook, kip en speklappen 😂, maar niemand die zich daar druk over maakt.
    Aan mijn koffie nippend bekijk ik geamuseerd wat er allemaal gebeurt, intussen ook helemaal doorrookt.
    Alweer de grote directoires, korsetten etc. veelal in vleeskleur zodat het aandoet of er vrouwelijke torso's in de kraam hangen, sorry voor mijn op hol geslagen fantasie. Maar op deze markt ook kippen, kalkoenen, kwartels, konijnen en siervogeltjes. Bij ons zou het op deze manier niet mogen maar er is hier ten opzichte van beesten een andere kultuur. Ook veel planten en groentenstekjes,daar zie je wel aan dat het klimaat hier anders is, bij ons zou je nu geen stekjes meer kopen.
    Om 12 uur denk ik opeens aan het plan om naar de MEOvestiging in Villa Real te gaan en ik google hoe ver dat is, nou niet zo ver maar hij sluit om 13.00 uur en gaat maandag pas weer open. Ik wil een unlimited datakaart voor 30 dagen voor Portugal kopen. Vandaag komt mooi uit want 8 januari ben ik al weer in Spanje voor de Marokkoreis. Na lang wachten aan de beurt want ze nemen de tijd en zijn maar met z'n 2en.
    Om half 2 klaar en maar even boodschappen doen. De afgelopen dagen heb ik smiddags gekookt voor 2 dagen en dat bevalt wel goed. Het is hier een uur vroeger dan in Nederland en dus een uur vroeger donker, of toch later? Ik wil liever niet in het campertje koken want al dat vocht waar moet dat heen? Nu kook ik dus met de schuifdeur open smiddags en de andere dag hoef ik alleen maar iets op te warmen. Ik ga het camperleventje in de winter steeds beter onder de knie krijgen.
    Als ik gekookt en gegeten heb is het inmiddels 15.00 uur.
    Ik zoek een camperplaats en rijd daar heen. Heerlijk om de bloemetjes weer eens buiten te zetten 😃
    De schoenen eerst maar eens schoonmaken en intussen kijk ik naar mijn Octobus die ook wel een wasbeurt zou kunnen gebruiken. Over wasbeurt gesproken ik moet nodig eens een wasserette opzoeken want zo langzamerhand is bijna alles vies. Misschien ga ik dat morgen eens allemaal op mijn gemakkie doen.
    Läs mer

  • Dag 43

    Dagje Ayamonte (Spanje)

    10 december 2023, Portugal ⋅ 🌙 17 °C

    Vanmorgen volgens plan naar de wasserette. Daar aangekomen stond op de deur dat die automatisch openging, maar dat deed ie niet en er stond dat ie van 8.30 tot 22.00 u geopend was op zondag. Wat gek dat was het toch allang geweest. Er stond een telefoonnummer maar dat leverde een antwoordapparaat op met Portugese tekst die ik niet kon verstaan. Nog maar even wachten dan. Er kwamen nog wat mensen, maar die gingen ook weer weg. Uiteindelijk was er een mevrouw die het nummer ook belde en een boodschap in het Portugees insprak. Nu zal het toch niet lang meer duren voordat er iemand komt......... Van een restaurant ernaast dat nog niet open was stonden er tafeltjes en stoeltjes, dus lekker in de zon wachten tot er iemand komt. Om 11 uur was er nog niemand en ik besloot dat het wachten lang genoeg geduurd had. Nou zeg, dat is vervelend kan ik de was niet doen en moet ik er maar een leuke dag van maken, wat een zwaar leven 🤣
    Nog steeds langs de Guadiana rivier, dus er gaat een boot over de rivier naar Ayamonte in Spanje, wat heerlijk, fietsje mee en gaan. Wat een mooi stadje is Ayamonte zeg, eerst even langs de vissersboten, die allemaal een soort zwaarden achterop hebben zoals op een platbodem aan de zijkanten. Dat heb ik nog niet eerder gezien. Daarna naar links gefietst tot het stadje zo'n beetje ophoudt. En vervolgens weer terug. Even het oude centrum in en daar viel mijn mond open van verbazing toen ik op Plaza Laguna kwam, het mooiste Spaanse plein dat ik tot nog toe heb gezien. Allemaal palmbomen er omheen, in het midden een park met banken en zitjes, heel kleurrijk met tegeltjes bezet. Kinderen die er spelen en mensen die op de bankjes zitten.
    Het tweede plein was ook prachtig, maar iets minder mooi. Op het fietsje naar de andere kant van het stadje waar de jachthaven is.
    Vanaf daar zag ik een toren met een soort spits die op een tulpenbol leek, zoals op het rode plein in Moskou, maar dan van een soort metaal, brons kwam er nog het dichtst bij.
    Dat wilde ik wil eens van dichtbij zien. Fietsje op slot en naar boven lopen met het idee dat ik van bovenaf de toren wel zou kunnen zien. Maar dat was niet waar, door alle gebouwen zag ik maar een klein stukje lucht. Onderweg gevraagd hoe ik naar de kerk moest komen en ik moest links naar beneden. Daar was ik mee bezig toen ik ergens twee grote deuren wagenwijd open zag staan met in de hal een groot schilderij. Ik dacht dat het misschien een artgalerie was en stapte naar binnen waarbij ik bij een soort receptie terecht kwam. Toen ik vroeg naar de kerk met de toren als een tulpenbol zei het meisje achter de balie: dat is hier en het is geen kerk maar een voormalig klooster geweest. Nu is het een Posada waar je kunt overnachten. Ik was een beetje teleurgesteld want ik wilde er niet slapen maar wel de toren zien. Toen zei ze dat er een dakterras was met een bar en dat ik daar naar toe kon met de lift. Wat was het daar prachtig, alles was heel luxe ingericht met veel glas, planten en smaakvolle zitjes. Je keek zo op het dak van de meeste huizen en de achterkant van de huizen die hogerop lagen. Er was niemand in de bar, ook geen bediening.
    Ik was aan het fotograferen en na verloop van tijd zag ik dat er iemand achter de bar stond. Ik had wel zin in een biertje en ging naar de bar. Het was hetzelfde meisje dat achter de receptie zat. Ze schonk een biertje in een glas op voet voor me in met de nadruk op tje. Ik vroeg of het zo klaar was en ze zei dat het zo hoorde. Ik kon wel het dubbele krijgen maar dan betaalde ik dubbel. Ik vroeg wat het biertje zoals het nu was dan kostte en ze zei 2,50 euro. Nou dan had ik hier wel genoeg aan hoor. Op de foto kun je zien hoe weinig bier je hier in je glas krijgt, ik had er echt nog niet van gedronken.
    Het was een heel luxe hotel en dat was aan de prijzen dan ook te merken.
    De klokkentoren die uit de verte van metaal leek was bezet met tegeltjes die een metaalglazuur hebben, heel bijzonder. Daar had ik wel 2,50 voor over 😂
    En toen weer terug naar de boot, grappig dat je met de boot van 16.00 uit Spanje vertrekt en om 15.15 aankomt in Portugal. Even op het fietsje langs de wasserette rijden en ja hoor de deur stond open.
    Was ophalen en in de machine proppen. Dit was wel een hele mooie dag en dan nog een was gedaan ook. De volgende was doe ik misschien morgen wel, als deze dan al droog is.
    Läs mer

  • Dag 44

    Villa Real de Santo Antonio

    11 december 2023, Portugal ⋅ ☁️ 15 °C

    Ja hoor vanmorgen lukte het met de wasserette, hij was op tijd open. De tweede was gedaan en nog een handwasje, alles is weer schoon, ik kan weer zo'n twee weken vooruit. Alles afgewassen, met andere woorden een dag met huishoudelijke klusjes. In de middag toch even het fietsje gepakt en het stadje ingegaan. Het grote plein en de winkelstraten zijn allemaal al in kerstsfeer en er klinkt overal kerstmuziek uit luidsprekers.
    Een uurtje voordat ie dichtging kwam ik langs een historisch museum, gratis toegang. Beneden de historie van het vangen en inblikken van tonijn en sardientjes. Opvallend dat in de fabrieken veel vrouwen werkten, pas als er een machine aan te pas kwam zag je op de foto een man en ook als het zwaar sjouwwerk was.
    Heel bijzonder vond ik de steenlitho's waarmee ze de blikken bedrukten of de verpakking die om de blikken heen ging. Het waren stenen van wel 5 cm dik, dus erg zwaar. Ik probeerde nog of ik een bezoek kon brengen aan een fabriek die vis inblikt, maar ook hier werd gezegd dat het niet meer in Villa Real gedaan werd.
    Op de eerste verdieping een hele afdeling met stempels, waarmee o.a. kaften van boeken werden bedrukt. Er lagen bijvoorbeeld twee verschillende boeken met dezelfde opdruk. En bij een opdruk van een gezicht en profile valt goed op dat de stempel in spiegelbeeld is.
    Super dat dit allemaal zo mooi bewaard gebleven is.
    Läs mer

  • Dag 47

    Faro

    14 december 2023, Portugal ⋅ ☀️ 14 °C

    Alweer een avontuur beleefd, maar dan één die ik liever overgeslagen had.
    12 december smiddags rond 15.00 uur zat ik in de bus van Margot, daarmee zouden we even naar de winkel.
    Opeens kon ik niet meer normaal praten, de woorden die ik wilde zeggen kwamen er opeens heel anders uit. Ik hoorde dat het verkeerd was en probeerde te corrigeren maar dan werd het weer iets anders, heel gek.
    Dit was echt niet goed. We gingen bij een huisartsenpost langs en de dokter nam het gelukkig serieus en zei dat we naar het ziekenhuis in Faro moesten. Hij vroeg of we vervoer hadden en daar gingen we. Het was meer dan een uur rijden naar Faro en het was ook nog spitsuur. Tijdens de rit ging het praten toch opeens weer beter en ik zei tegen Margot dat we wel weer terug komen gaan. Gelukkig wilde ze daar niets van horen en zei dat het niet niks was en dat het nagekeken moest worden.
    Eerst naar het staatsziekenhuis want daar had die dokter contact mee gehad. Maar bij binnenkomst in dat gebouw met kapotte donkere plavuizen waar het naar kots stonk had ik het idee dat ik in een horrorfilm beland was. Margot belde met de verzekering en we konden naar een prive hospital in Faro. Wat een verademing, licht en schoon en niet het idee dat je er iets op zou lopen wat je nog niet had.
    Intussen was mijn spraak al bijna weer terug en ik dacht dat het niet zo ernstig was.
    Toen vroegen ze of ik een scan of een MRI wilde. Nou dacht ik als het dan toch moet kijk dan maar goed, laten we maar een MRI doen. Wederom moest Margot bellen met de verzekering want ze wilden van te voren goedkeuring voor de MRI. Vandaag hoorde ik dat zo'n MRI 11.000 euro kost 🥵 Wat een gekke gewaarwording in zo'n MRI zeg, ik heb de hele tijd mijn ogen dichtgehouden omdat ik bang was om in paniek te raken als ik ze opendeed. Ik weet dus ook niet of ik er eerst met mijn benen of mijn hoofd in ging. Het zou een kwartiertje duren, ik kreeg een koptelefoon op om het lawaai te reduceren. Het eraan overgeven ging wonderwel goed, iedere keer weer even opnieuw instellen op het geluid als het veranderde, wat waren dat een lange 15 minuten.
    Nu lig ik al twee nachtjes in het ziekenhuis en het gaat goed, het praten is zoals het was. Het blijkt dat mijn bloeddruk veel te hoog is en zo ook mijn cholesterol en in mijn linker halsslagader heb ik plaqua.
    Alles is prima te behandelen met medicatie gelukkig. Morgen of overmorgen mag ik weer naar mijn Octobus 😃
    Ik ben best wel geschrokken maar ook blij dat het niets anders in mijn hoofd was zoals een tumor oid.
    En wat ben ik blij dat Margot er was, ik had zelf niet goed kunnen praten. En als ik alleen geweest was had ik het misschien niet eens gemerkt? Ik praat niet de hele tijd hardop tegen mezelf.
    Margot was echt mijn beschermengel ❤️
    Misschien morgen geen berichtje, ligt eraan of er nieuws is, tot later!
    Läs mer