traveled in 21 countries Read more Netherlands
  • Day 296

    De Colca Canyon, Peru

    June 25, 2019 in Peru ⋅ ⛅ 15 °C

    Hiken in de Grand Canyon van Peru

    Reizen is onderweg zijn. Jezelf verplaatsen. Over land en afstanden overbruggen. Peru is groot.

    Vanuit Cusco een 12 urige nachtbus naar de mooie stad Arequipa en na Arequipa een 6 urige bus naar de natuur nabij het plaatsje Cabanaconde.

    Drie dagen zelf hiken in de tweede diepste Canyon ter wereld: de Colca Canyon in Peru. Op het hoogste punt twee keer zo diep als de Grand Canyon in USA.

    35 km en 2500 hoogtemeters gelopen, super conditie na de Salkantay trek, overnachten in de Canyon, grootste uitzichten, groene valleien, tientallen Andes condors, hot springs, leuke mensen, verlaten dorpjes en prachtig weer.

    Na Colca Canyon met dezelfde bus weer zes uur terug naar Arequipa.

    En nog diezelfde avond richting Lima...
    Met een 16 urige nachtbus.... :-)
    Read more

  • Day 291

    Te voet richting Machu Picchu - dag 5

    June 20, 2019 in Peru ⋅ ⛅ 20 °C

    De slotdag van de Salkantay trekking...

    De wekker heb ik om 4.00 gezet maar ik word om 3.30 in de nacht al wakker van de regen. De regendruppels slaan op het zeil van de tent. Alle spullen had ik uit voorzorg al in mijn kleine tentje opgeborgen en dat is maar goed ook.

    Na een uur stop het regenen en kruip ik de tent uit voor een snel ontbijt. Een half uurtje voorbereiden en die calorieën zijn nodig voor we de laatste klim omhoog. En stretchen voor de spieren. Ik, de Amerikaan en de Canadees staan om 5.00 bij ingang beneden aan de berg. Samen met nog zo'n 30 andere reizigers die vanuit Aqua Calientes hierheen zijn gelopen.

    We gaan niet met de bus omhoog zoals 95% van de toeristen vanuit Aqua Calientes, maar te voet. Het laatste stuk is een pittige klim, zo'n 500 hoogtemeters en 45 minuten omhoog, zonder vlak stuk. Zo'n klim waarop je flink stuk kan gaan als je te snel gaat, maar zonder zware backpack scheelt dat veel. Het voelt relaxed.

    Na aankomst boven mogen we om 6.00 naar binnen. Nog zo'n tien minuten naar het uitzichtpunt.

    De eerste blik op Macchu Picchu is bijzonder...

    Al jaren zie je de foto's, verhalen van deze plek maar na vijf dagen hiken is dit een prachtig slotstuk.

    Het aanzicht op één van de zevende wereldwonderen. Een combinatie van architectuur, natuur en geschiedenis. Verwondering en past in het rijtje van o.a. de Taj Mahal en de Chinese muur.

    Vanuit de viewpoints is het mogelijk door Machu Picchu te lopen. Nagenoeg alleen omdat we de eerste groep bezoekers zijn. Hoe hebben ze dit kunnen bouwen, waarom op deze onbereikbaar hoge plek, hoe leefden ze hier.... Je vraagt het je af als je hier loopt.

    Na zo'n 3 uur rondom Machu Picchu begint de terugweg. De berg af, richting de campsite en alle spullen inpakken. Klaarmaken voor de lange terugreis naar Cusco.

    Eerst 1 uur naar beneden richting de campsite en alle spullen inpakken. Dan 2 uur lopen vanuit de campsite via het spoor terug naar de plaats waar taxi's kunnen komen. En vanuit daar nog 7 uur in een collectivo (gedeelde taxi) door de bergen en heilige Vallei naar Cusco. Waar ik in de avond om 20.00 arriveer, mijn gehuurde spullen terugbreng en richting mijn Airbnb ga.

    Na vijf dagen weer een warme douche en bed.

    Een tocht van in totaal vijf dagen, 92 kilometer, 4400 hoogtemeters en 24 uur hiken.

    Uiteindelijk heb ik de gehele Machu Picchu trekking inclusief lokaal vervoer, eten, huur van alle camping gear, campings en entreeticket voor onder de 145 euro volbracht.... Dat is normaal alleen al de prijs van een retour treinkaartje naar Aquas Calientes....
    Read more

  • Day 290

    Te voet richting Machu Picchu - dag 4

    June 19, 2019 in Peru ⋅ ⛅ 12 °C

    De familie biedt me in de ochtend een ontbijt aan en daar maak ik graag gebruik van. Voor hun een kleine bron van inkomsten en zo draag ik daar ook een beetje aan bij.

    Ontbijt met eieren en vers gebrande koffie uit de plantage met uitzicht op de vallei. Kan het beter voor een lange dag hiken?

    Ik maak nog een praatje en vertrek met weemoed het bospad op. Dit was een parel van een plek....wat een vriendelijke mensen.

    De trail gaat direct omhoog en richting de mirador. Het is vanuit de campsite twee uur klimmen om de bergpas te passeren. Met backpack afzien. Voor het eerst na dag 1 passeren twee andere hikers die de tocht ook zelf doen, samen. Eind twintigers, een Italiaan en Amerikaan. Jonge sportieve gasten die een jaar en twee jaar reizen. We maken een kort praatje terwijl we onze fles bijvullen bij een waterval.

    Als we boven aankomen is daar een fantastisch uitzicht. In de verre verte de eerste blik op de Machu Picchu bergen en de ruïnes. Samen met de Italiaan en Amerikaan verwonderen we ons over het uitzicht. En over Machu Picchu in de verte. We zijn er alleen en lunchen met elkaar op de top.

    Dit uitzicht krijg je alleen als je ervoor werkt. Geen paarden, taxi's of kabelbanen. En dat blijkt uit deze rust.... Zonder ticket voor Machu Picchu hadden onze tent hier opgezet. Alleen we moeten door.

    Na de klim is het een uur afdalen en nog drie uur hiken richting Aqua Calientes, het plaatsje aan de voet van Machu Pichu.

    Deze route gaat zo'n twee uur langs de train rails waar de meeste mensen hun trein naar Aqua Calientes nemen. Je hiked of je hiked, dus geen dure treinrit.

    Het is warm, mijn rug en voeten doen inmiddels pijn en ik verlang naar het eindpunt. Als ik na 9 uur hiken bijna bij Aqua Calientes ben besluit ik geen bed in een hostel te nemen, maar ook de laatste nacht te kamperen. Een spot aan de voet en tegen de bergwand van Machu Pichu en op twee minuten van de ingang van de looproute omhoog. Hier rijden bussen af en aan, tegen betaling, maar ik wil de totale trail hiken. Tot aan het Machu Picchu en terug....

    Tent opzetten en recoveren. Er staan op het grote grasveld maar drie tenten, waaronder een tent van de Amerikaan en Italiaan die ik op de trail tegenkwam en samen hiken. Verder heerst er stilte....

    Als de avond valt loop ik nog even het stadje in om mijn ticket voor Machu Picchu op te halen. Een stadje met honderden (luxe) restaurants, hotels, bars, winkels en vermaak. Ik doe wat snelle inkopen, haal mijn Machu Pichu ticket en loop in het donker weer terug naar de campsite. Een andere wereld.

    Als ik mijn eten klaarmaak op de stove komen de twee personen van de andere tent naast me in het donker naar me toe om zich voor te stellen... Het blijkt het stel Fransen van Huayna Potosi. Ha, wat een toeval. Ze feliciteren me direct met het behalen van de Summit.

    En terwijl alle restaurants en bars in Aqua Calientes rond dit tijdstip op gang komen, is het stil op de campsite en duiken ik en mijn mede hikers om 20.30 hun slaapzak in

    Vandaag 25 kilometer gehiked, 1316 hoogtemeters overbrugd en 9 uur onderweg geweest.

    Morgen begint het slotstuk van de Salkantay trekking...
    Het slotstuk richting Machu Picchu. ...
    Read more

  • Day 289

    Te voet richting Machu Picchu - dag 3

    June 18, 2019 in Peru ⋅ ⛅ 14 °C

    Na een aantal keer in de nacht wakker geworden te zijn van kraaiende hanen ben ik om 5.30 opgestaan om 7.00 te kunnen vertrekken. Ervaring leert dat ik ongeveer anderhalf uur doe om vertrek klaar te zijn.

    De trail loopt vandaag langs een bergwand, omhoog en omlaag. In totaal zo'n 700 hoogtemeters. Mooie uitzichten en totaal ander landschap dan gister. En strakblauwe lucht en zon.

    Beginnend met lange broek en vest in de ochtend eindig ik met korte broek en shirt. Ik passeer in het begin een aantal groepen maar deze drukte valt mee omdat ik vroeg ben gestart. En veel tours slaan ergens in het midden van de trail af en pakken een busje naar de volgende plaats.

    De villages in de vallei doen me denken aan Azië. De geur van vuur, hanen en kippen op de weg en tropisch. Deet is nodig om niet aangevallen te worden door muggen. Al helpt dat niet volledig, de avond zitten mijn benen onder de venijnige muggenbeten. Als ik na zo'n zes uur hiken aankom bij een village waar veel campings zijn, besluit nog een uur door te lopen. Iets verder de bergen in naar een kleine lokale village die bekend staat om kleinschalige coffee plantages. Het is een mooi uur hiken....

    Dit laatste stuk over een zanderige weg omhoog word ik op twee afzonderlijke stukken vergezeld door Peruaanse jongens van een jaar of acht die met rugzakje vanuit school door de bergen naar huis lopen. Niemand voor ons en iemand acher. Een jochie wacht zelfs 20 minuten als ik ergens een tussenstop maak, om vervolgens weer naast me zijn weg te vervolgen...

    En terwijl ik tijdens het lopen een gesprekje voer met één van de jongens, en hij me attent waarschuwt voor een ontbrekende plank in een brug waar we oversteken, zie ik twee bussen met tourgroepen langs me heen scheuren...

    Na zeven uur lopen en het laatste stuk omhoog is het mooi geweest voor vandaag. Ik zet mijn tent op bij een coffeeplantage die ergens halverwege de berg en via een dichtgegroeid bospad te bereiken is. Bij een familie. De man is 55, zijn moeder 85 en zijn overgrootmoeder is 105 jaar oud. Leven zonder stress..

    Het blijkt een prachtige en rustgevende plek. Verlaten en in de natuur. Van de familie krijg ik verse koffie uit de branderij, honing en likeur voorgeschoteld. Zo vriendelijk en hartelijk. En geen toerist te bekennen. Niet kiezen voor de standaard weg of elkaar achterna lopen geeft vaak een mooie ervaring. In dit geval op een uurtje verder lopen. De kosten van deze overnachting / campingplaats is $1.50

    We gaan de avond in en maak mijn eten op de stove. Ik word vergezeld door twee honden, hoor de krekels sissen en zie vuurvliegjes voor me vliegen. Terwijl ik in de stilte van de avond een kop thee drink, gaan mijn gedachten nog even terug naar sommige campsites in Nieuw Zeeland. Voor 50$ per nacht, hutje mutje met Europeanen, families naast elkaar. Wat een verschil is dit...

    Na het eten - die backpack moet weer iets lichter worden - duik ik mijn tent in...

    Vandaag 21 km onderweg, 8 uur gelopen en 707 hoogtemeters.

    Het was een mooie dag....
    Read more

  • Day 288

    Te voet richting Machu Picchu - dag 1-2

    June 17, 2019 in Peru ⋅ ⛅ 17 °C

    Een vijfdaagse Salkantay trekking, solo met backpack en tent.....

    Dag 1 - Mollatapa -> Sorayabamba

    'Salkantay trekking to Machu Picchu without a tour'.... zo begon mijn online voorbereiding van deze vijfdaagse trekking naar Machu Picchu.

    De Salkantay trekking staat in de National Geographic top 25 van mooiste hikes ter wereld en is een populair alternatief van de bekende (en maanden van te voren volgeboekte) Inca trail....

    "The Salkantay Trek is hands down more difficult than the Inca Trail for a few reasons. Firstly it’s longer — almost twice as long. This route is also a lot higher, meaning the risk of altitude sickness is greater and the nights tend to be colder. For anyone worried about their physical abilities and comfort, this route might not be the best option."

    De Salkantay trekking wordt in Cusco veelal met gids en in tourvorm aangeboden en afgenomen. Voor tussen de $250 en $650 ga je vier of vijf dagen op pad, inclusief alles. Echter hoeft dat niet...

    En dat plezierde mij. Je kan ook zelf en onafhankelijk gaan zo bleek uit mijn research. De gehele route staat op Maps.me en de paden zijn over het algemeen zichtbaar. Al vraagt zelf hiken wel voorbereiding. Voorbereiding van een meerdaagse trekking. En alle gear spullen zelf dragen. In veel tour leggen ze stukken per busje af, worden alle maaltijden voor je bereidt, je spullen vervoerd (per paard) en overnacht je niet op campsites.

    Ik besloot de hike zelf te organiseren, zonder tour en als trekking. Solo. Na de hikes in Patagonië voel ik me inmiddels comfortabel met de voorbereidingen.

    In Cusco camping gear gehuurd, route uitgestippeld, informatie in de GPS gezet, weather forecast bekeken, kleding uitgezocht en voor vijf dagen eten ingeslagen. En niet te vergeten het ticket voor Machu Picchu aangeschaft. De tickets zijn gelimiteerd en anders sta je voor een dichte poort op de dag van het slotstuk.

    Vijf dagen hiken. Zo'n trekking bestaat uit allemaal stapjes die je van te voren uitdenkt. Van de taxi naar de collectivo in Cusco tot de eerste camping waar je je tent op wilt zetten. Het is fijn als het in elkaar valt.

    Op dag één vertrok ik om 4 uur in de nacht per lokale minibus vanuit Cusco richting het startpunt van de Salkantay trail. Met twaalf Peruanen in een collectivo en ingeklemd tussen een vrouw met een baby van 9 maanden en oudere man. Ik was enige buitenlander in het busje en met mijn backpack op het dak startte de twee uur durende rit over bergwegen richting Mollepata.

    Bij aankomst het eerste deel van de hike naar het stadje Sorayabamba en een klim naar het Humantay Lake. Het weer is bewolkt en miezerig, soms een licht zonnetje.

    Omdat ik vroeg ben vertrokken heb ik tijd na het eerste deel van zo'n 3 uur omhoog en omlaag na lunch nog een stuk verder te lopen. Niet overnachten in de village waar alle tour groups verblijven maar iets doorlopen. Dat scheelt afstand voor de volgende dag. En zoals ik online las: 'You can hike up too the last campsite before the Salkantay pass. Sleeping up there is cold but it gives you a head start over all the tour companies'

    Ik lunch nog ergens in een boerenschuurtje en ga voor het vervolg... een weg omhoog. Echter begint het na een uur lopen te regenen en wordt het koud. Ik besluit even door te lopen en kom na tien minuten toevallig een campsite tegen, niet meer dan een plek waar je je tent op kan zetten bij een lokale familie - die zelf in een klein houten hutje woont. Ik ben er alleen met de vader, moeder en klein kind en besluit daar voor de nacht neer te strijken. Ze hebben een shelter en dat biedt bescherming tegen een regen.

    Overnachten tussen de bergen aan de voet van de Salkantay Mountain op 4100 meter. Uren overbruggen tot je gaat slapen. Er is niets. Zelfs geen toilet.

    Na twee uur arriveren toevallig nog twee Franse hikers en we zijn met elkaar de enige die hier in een tentje de nacht doorbrengen. Een koude nacht.....

    Vandaag - 11 kilometer / 800 hoogtemeters en 6 uur hiken

    Dag 2 - Sorayabamba - Collpampa

    Na een koude nacht sta ik sta om 6.00. Vandaag een hike met 1300 hoogtemeters en ruim 20 km hiken. Als ik me klaarmaak zie ik na een half uur de eerste tourgroepen omhoog en langs onze plek passeren. Groepen van zo'n 20 (!) personen met gids. En daarachter paarden die de spullen van deze mensen omhoog sjouwen. Steeds weer een nieuwe groep komt langs terwijl ik mijn tent inpak, havermout klaarmaak op de stove en kleding sorteer.

    De Salkantay trekking blijkt een populaire trail voor tours. 99% loopt deze trail in 4 of 5 dagen georganiseerd.

    Na een half uur vertrek ook ik en begin de klim naar de Salkantay pass. Het is relatief druk op dit stuk met mensen van de tour groepen en paarden. De klim is ongeveer een uur en door deze hoogte (4600m) maakt ademhaling lastig. Hiken in slow motion.

    Als ik een Amerikaan op de klim passeer hoor ik achter me zijn verbazende opmerking. '..This guy is walking with all his fucking gear'....

    Na de pass op 4800 meter spreidt iedereen zich langzaam uit en komt er meer ruimte. Zeker na de middag omdat de groepen dan ruim de tijd nemen te lunchen in een eigen hutje. De laatste vier uur richting mijn bestemming loop ik alleen. Helemaal alleen en niemand op mijn pad. Even check ik op de GPS of ik op het goede pad zit. Dat is correct. Een mix van uitzichten, stromende beekjes, watervallen, regen en zon. Alle lagen aan en uit. Van sneeuw, mist en kou boven op Salkantay pass naar regenwoud en warmer in lager gelegen gebied.

    Als ik na 8 uur hiken op tijd aankom in het dorpje om te overnachten, loop ik nog een half uurtje door naar een verdere campsite. Daar zet ik mijn tent op. Met prachtig uitzicht en middenin de natuur. De meeste groepen zijn neergestreken in het eerste dorpje na de Salkantay pass.

    Naast me op een veld staat één andere tent met twee Canadezen van rond de vijftig jaar. Ze zijn met z'n tweeën en hiken de trail met kok, een gids en iemand die spullen vervoerd en de tenten opzet. Enorm aardige mannen en tijdens het bewonderen van de sterrenhemel raken we aan de praat. Over reizen, fotografie, Canada en werk. Ze zijn speciaal voor deze Machu Picchu trekking naar Peru gevlogen...

    'One thing I regret about my younger years is that didn't travel the world as you' zegt hij me als we samen naar de sterrenhemel kijken. En... 'The two worst addictions in life are heroin and a monthly salary''.....

    Terwijl ik mij stove opzet in een donker hokje, en eet met de deksel van een blik tonijn als geïmproviseerde lepel (lepel vergeten...), krijgen de twee een heerlijk tweegangen diner voorgeschoteld. Verschil moet er zijn... ;)

    Vandaag - 21 kilometer / 753 hoogtemeters en 8 uur onderweg

    Ik voelde me deze dag The lonely hiker tussen alle groepen.
    En dat was mooi.....
    Read more

  • Day 285

    Een reis door Peru....

    June 14, 2019 in Peru ⋅ ⛅ 18 °C

    Per nachtbus ben ik vanuit Copacabana en Isla del Sol , Bolivia in Cusco, Peru aangekomen. Een rit van zo'n 12 uur inclusief grensovergang. Strategisch voorgesorteerd bij de douane om een van de plekken op de benedenverdieping van de bus te bemachtigen = meer beenruimte :-)

    Peru... Weer nieuwe stempels in het paspoort. Een nieuw land met veel mooie plaatsen. Waaronder veel hiking mogelijkheden. Ik hoor al jaren goede verhalen over Peru en ben blij hier nu zelf te zijn en te ervaren.

    In de eerste stad Puno valt de levendigheid op ten opzichte van Bolivia: meer geluid, meer geur en meer soorten eten. Peru is ook toeristischer dan de plaatsen en landen hiervoor. Het valt op. Een mengeling van allerlei soorten toeristen. Cusco is de uitvalsbasis van de Machu Picchu en dat is één van de meest populaire toeristische trekpleister in heel Zuid-Amerika.

    In Cusco struinde ik door het historische centrum en vertrok een dag later om 3.00u in de nacht met tour (transport) richting de Rainbow Mountain om rond 6.30 als een van de eerste groepen de hike naar het uitzichtpunt te maken. De Rainbow mountain is pas in 2015 zichtbaar door gesmolten ijs en is nu populair voor dagtrips. Ondank dat het geen gemakkelijke hike is gezien de hoogte (5200m en 500 hoogtemeters hiken) levert het wel een prachtig kleurenpallet en bijzondere Mountain vallei op. Zeker met de naastgelegen Valle de Roje...

    En toen wij early birds weer richting de bus terug wandelden stroomde de berg vol mensen... (waarvan sommige toeristen al na 200 meter aan het zuurstoftank zaten - ongelooflijk)

    In Cusco verblijf ik in een privékamer Airbnb van modern appartement in een lokale buurt op 15 minuten van het centrum. Dagelijks wurm ik me in de kleine locatie minibus richting het centrum. In de Airbnb verblijven ook andere reizigers en dat geeft een leuke mix in de woonkamer...

    De volgende dag in Cusco heb in gebruikt voor voorbereidingen. Voorbereiding voor de vijfdaagse Salkantay trekking richting de Machu Picchu. Het is een alternatief voor 'de' Inca Trail en gaat 70 kilometer door prachtig berggebied. Ik huur een tent, camping spullen en ga vijf dagen met backpack op pad, met als slotstuk het in alle vroegte (hopelijk) aanschouwen van de Machu Picchu....

    We gaan het beleven....

    P.s. tot slot nog de man in de straten van Cusco in de buurt van mijn Airbnb. Een man in zijn rolstoel. Spastisch, kan zijn armen niet gebruiken maar verkoopt snoepjes uit een zakje op zijn schoot op straat. Verkopen om te kunnen eten. Geen vangnet zoals in Nederland. Tijdens het reizen zie je dit bijna dagelijks, maar deze man raakte me. Ik was me de hele dag druk aan het voorbereiden op een hike toen ik deze man ineens zag. Niet bedelen maar ondanks zijn situatie iets verkopen in ruil voor geld. De grote glimlach die op zijn gezicht tevoorschijn toen ik wat snoepjes van hem kocht (en ik voor dat bedrag in zijn ogen een veel te klein aantal uit zijn zakje pakte) was onbetaalbaar....

    Het zette me weer even met beide benen op de grond.
    Het is niet allemaal zoals in Nederland... of op wereldreis.....
    Read more

  • Day 282

    Isla del Sol & Lake Titicaca, Bolivia

    June 11, 2019 in Bolivia ⋅ ☁️ 7 °C
  • Day 280

    Into the Bolivian Amazon.....

    June 9, 2019 in Bolivia ⋅ 🌫 27 °C

    Parque Nacional Pampas del Yacuma

    Bedankt voor de enthousiaste reacties op de berg-blog.... Het was even aansterken en bijslapen de afgelopen dagen en daarvoor was ik op de perfecte bestemming.

    Binnen twee dagen van -15 op een berg naar +25 in de Amazone rondom Rurrenabaque.

    In verband met tijd en budget had ik eigenlijk besloten Rurrenabaque over te slaan maar ik begon toch te twijfelen. De keuzes worden scherper als het einde nadert.

    Aan de ene kant wil ik mooie highlights in het land waar ik reis niet overslaan, aan de andere kant wil ik ook door om nieuwe landen te ontdekken. Beide is uniek aan langer reizen, je kan veel van een land zien maar ook meerdere landen bereizen.

    Alles wat je nu kan zien, is relatief goedkoop omdat je toch 'in de buurt' bent. Als je er over en aantal jaar terug wilt om toch 'dat ene' nog te zien ben je veel meer geld kwijt aan de reis en heb je veel minder tijd. Tot zover de dilemma's van een backpack reiziger....

    Rurrenabaque is de toegangspoort van de Amazone met enorme biodiversiteit en veel wildlife. De plaats stond al een tijdje mijn lijstje als side trip vanuit La Paz.

    Er zijn twee manieren om erheen te gaan. Per lokale nachtbus (goedkoop, oncomfortabel en onveilig) of per vliegtuigje (snel, comfortabel en iets duurder). Normaal reis ik het liefst over land. Niet alleen voor de reiservaring en budget, maar een airport haalt me per definitie uit mijn reisgevoel. Het voelt voor mij als een soort bubble waar je in stapt zodra je de airport betreedt. Nee, doe mij maar een busrit vol locals en mooie vergezichten. Niet comfortabel, wel het echte reisgevoel.

    De bus richting Rurrenabaquegaat over een hobbelige 18 urige bergweg, een soort death road, waar afgelopen maand nog een bus het ravijn in is gestort, veel doden inclusief toeristen. En ik heb gezien hoe crazy de bussen in dit land soms rijden. Later die week sprak ik een reiziger die per bus terug 27 uur lang onderweg was geweest, omdat de weg bedolven was onder modder ivm een landslide.

    Rurrenabaque is een unieke mogelijkheid om iets te zien wat ik in deze reis, laat staan in mijn leven nog niet heb gezien. Wildlife, amazone, biodiversiteit. En het ligt op 30 minuten vliegen.....

    Uiteindelijk toch geboekt.
    Op naar de Amazone....

    Per mini vliegtuig vertrok ik op vrijdagmiddag vanuit La Paz naar Rurrenabaque. Van 3800 meter naar de poort van de Amazone op 1000 meter. Een totaal ander klimaat. En een totaal andere ervaring.

    Binnen vijf minuten na het opstijgen vlogen we op dezelfde hoogte langs de top van Huayna Potosi waar ik twee dagen eerder nog op de top stond.

    Na 30 minuten vliegen de aankomst in Rurrenabaque. Mijn kortste vlucht ooit, in het kleinste vliegtuig ooit en aankomst op het meest primitieve vliegveld ooit. Een houten gebouwtje middenin een tropische omgeving.

    Rurrenabaque voelt direct als Zuid Oost Azië. Heerlijk. Flashbacks naar onder andere Bali. Een heel ander Zuid Amerika dan ik tot nu toe heb ervaren. Zelfs motorbikes en rickshaws rijden hier. Een warm tropisch klimaat. Ik krijg zin om streetfood te eten, maar dat is hier niet aanwezig.

    Na een nacht in Rurrenabaque start een dag later de tour door Pampas del Yacuma. Drie dagen varen in een houten boot, tientallen alligators en zwarte kaaimannen spotten, vissen op en eten van piranha's, roze dolfijnen in het water, met laarzen aan en stok naar anacondas zoeken, veel vogels, schildpadden en apen, chillen in een hangmat, heerlijk eten, zon, mooie dagen met leuke mensen en slapen in eco lodges.

    Voor een shot met beeld en geluid, zie:
    https://www.youtube.com/watch?v=rSQIhcAekE8

    Een bijzondere natuur ervaring.

    Begin deze week ben ik teruggekeerd in La Paz en de dag daarna al vroeg per bus doorgereisd naar Copacobana en per boot naar het eiland 'Isla del Sol' aan Lake Titicaca in het Noord Oosten van Bolivia. Dit is het hoogst gelegen meer ter wereld en grootste van Zuid Amerika. Isla del Sol is rustgevend, basic, heuvels, azuurblauw water, hikes, zon en uitzichten. Het zijn mijn laatste bestemmingen in Bolivia via voor ik per bus de grens met Peru oversteek.

    Inmiddels alweer ruim een maand in Bolivia, mijn 30 dagen visum in Bolivia overschreden en ben blij dat ik het met 30 dagen heb verlengd.....

    Wat een ontzettend mooi en enorm veelzijdig land, dat Bolivia.

    Time flies if you are having fun....
    Read more

  • Day 275

    Huayna Potosi dag 3 - op naar de summit!

    June 4, 2019 in Bolivia ⋅ ☀️ 2 °C

    Als ik om 0.00 de slaapzak open rits voel ik een combinatie van spanning en adrenaline. Een uurtje of twee slaap gehad, meer was het niet. Inslapen op grote hoogte is niet makkelijk en zeker niet als je al om 18 45 probeert te slapen. Het is midden in de nacht en we moeten aan de bak.....

    De gevoelstemperatuur is ver onder het vriespunt en de koude lucht snijdt door de muren van het high camp. Veel spullen zijn bevroren.

    We ontbijten, doen de juiste bergkleren aan en bereiden ons voor. Drie paar handschoenen, drie lagen onderkleding, een dikke bergjas, drie paar sokken, drie lagen broeken, een muts en een beanie moeten me beschermen tegen de kou. Verder een helm en hoofdlamp, harnas, stijgijzervaste schoenen en crampons, twee hike poles, een ice axe, eten, drinken en wat reserve kleding en camera in de rugzak.

    Ben de Canadees neemt zijn pillen tegen hoogteziekte, pijnstillers en nog wat andere remedies. Hij heeft wat ervaring, zijn eigen kleding en spreekt luid en duidelijk uit: 'We are a team, and we only have one shot.'.....

    Nadat ik een aantal foto's van de sterrenhemel heb geschoten gaan we om 1.00 op pad. Voor en achter ons starten andere groepen.

    Het is volledig donker en de hoofdlamp is het enige licht wat op deze besneeuwde ondergrond schijnt. Een indrukwekkende sterrenhemel strekt urenlang boven ons uit. Na een half uur hiken over rotsen bereiken we de glacier en het sneeuwgebied en begint het echte werk. We worden met touwen en harnas aan elkaar verbonden, doen crampons onder de sneeuwschoenen en gaan omhoog.

    De gids voor, Ben in het midden en ik achter. Een consequent tempo en ritme.

    De ademhaling gaat op deze hoogte snel en met elke stap teveel slaat je hartslag over. Het juiste tempo zoeken is belangrijk. Dat tempo ligt laag op zo'n hoogte. Het is een andere manier van lopen en niet te vergelijken met hiken in lagere gebieden.

    Ik probeer in een ritme te komen. Zoals een wielrenner die een hoge Alp beklimt. Niet je omslagpunt overschrijden. We lopen over glaciers, door sneeuw en op één punt over een smalle rand, die je alleen ziet als je met je hoofdlamp naar links of rechts schijnt. Dit is bergsport. Concentreren.

    Het is een soort meditatie. Je gedachten schieten alle kanten op, maar moet je snel terugbrengen naar focus op het touw voor je, je mede klimmer en de stappen die je zet. Meer zie je ook niet in het donker.

    Even denk ik aan Nederland.... aan werk, de mensen die op dit tijdstip op kantoor zitten, familie, vrienden en deze reis. Alweer negen maanden op pad. Ik realiseer me hoe het bijzonder het is hier nu weer in Bolivia een berg van 6088m in de sneeuw te beklimmen na al zoveel mooie plekken te hebben mogen zien. Van de Trans-Siberian Express in Rusland vorig jaar, de Chinese muur, de woestijn in Mongolië, her straatleven in India, kerst in Thailand, Nieuw Zeeland, Patagonia en nog zoveel meer landen tot hier. Dit is weer (letterlijk) een hoogtepunt....

    De gedachten verdwijnen snel want deze focus moet op je lichaam en het lopen. In de bergen is het een andere wereld en gelden de natuurwetten.

    De route naar de is logischerwijs alleen maar omhoog. Uren omhoog... soms over smalle randen. Op die momenten worden de touwen wat nauwer aangetrokken en gebruiken we de Ice axe voor extra grip.

    Elke stap hoger. Op naar 6000 meter. Af en toe een paar minuten stoppen voor wat eten en drinken. Het water is inmiddels gedeeltelijk ijs geworden.

    Het is altijd afwachten hoe je lichaam reageert op zo'n grote hoogte. Niet te voorspellen en niet te onderschatten. En daarin spannend. Ik voel me tot nu toe goed, al worden mijn benen na drie uur omhoog langzaam wel zwaarder.

    Dit is ook het moment dat ik mensen op de track zie omkeren. Last van hoogteziekte en/ of vermoeidheid. Zo zie ik ook een zestigjarige Canadees, die in onze refugio verblijft, naast me met zijn hoofd naar beneden en op zijn knieën in de sneeuw zitten. Hij heeft een persoonlijke gids en zit er doorheen. Uiteindelijk bereikt hij wel de top en vertelt me later dat hij zijn vrouw, (waarschijnlijk uit geruststelling) had verteld dat hij zou omkeren als het niet meer ging. Niet dus... :-) De drang om de top te bereiken was groot voor hem.....

    Het laatse uur is vrij steil omhoog langs een smalle bergwand. Niet nadenken, alleen maar een stap voor stap zetten. Ik voel me goed. Uiteindelijk bereiken we rond 6.50 de top. Een panorama mega uitzicht en zonsopgang strekt zicht uit. Gehaald. 6k summit. Op 6 kilometer hoogte... Boven de wolken... Een hoogte waar mensen niet horen te zijn...

    Het waait enorm hard, is koud en dat betekent een paar foto's maken en omkeren. Ook in verband met hoogteziekte waarvan je nooit weet of en wanneer die toeslaat. En de top is in de bergwereld niet het einde. Eigenlijk begint het dan pas, want je moet nog terug, die berg af. Met vermoeide benen en het hoogtepunt achter je.

    Oh wat is het steil omlaag. Ongeveer 50 cm breed. Alle stukken zie je nu met daglicht. Concentreren en lopen. Stap voor stap. Terug naar het highcamp. Elke stap meer richting naar meer zuurstof.

    'Coming down you will feel worse before you feel better”

    De terugweg valt me zwaarder. Ik voel me meer uitgeput en moet vaker stoppen. Misschien toch te weinig gegeten gedurende de 5 uur omhoog in combinatie met de kou en de hoogte. Op hoogte is je eetlust veel minder en dat is een valkuil. Met snickers en andere suikers probeer ik me op tussenstops aan te vullen. De gids wil snel omlaag - logisch- maar ik heb tijd nodig om te eten en drinken. Aanvullen. Dat gaat redelijk. Ook al zijn mijn repen en gatorate drank bevroren.

    Een lange tweeënhalf uur terug. Mijn maag wordt onrustig, wat niet ideaal is in een omgeving met allemaal maar sneeuw en touw aan elkaar verbonden. Een combinatie van bizar mooie uitzichten, focus en afzien. Het liefst zou ik op elk punt stoppen om foto's te schieten, maar dat kan simpelweg niet. Te koud, kost teveel energie en je moet omlaag.

    Uiteindelijk bereiken we na in zo'n 8 uur lopen, waarvan 5 uur door de nacht heen, het High Camp en kunnen we aanvullen met soep en brood. Dat helpt. Daarna is het spullen, slaapzak etc. inpakken en vervolgen we onze weg naar het Basecamp op ongeveer twee uur afdalen.

    Na meer dan 10 uur onderweg te zijn geweest, zijn we weer terug in het basecamp. Het busje richting la Paz staat klaar. Nog zo'n twee uur richting de stad, terug naar de drukke mensenwereld....

    Een ervaring om nooit meer te vergeten....

    VIDEOBEELDEN van de laatste 25 meter tot de top, zie: https://youtu.be/zyLFiZ1lMbk

    “Somewhere between the bottom of the climb and the summit is the answer to the mystery why we climb.” -Greg Chil
    Read more

  • Day 274

    Huayna Potosi dag 2: basecamp - highcamp

    June 3, 2019 in Bolivia ⋅ ☀️ 3 °C

    Dag twee staat in het teken van de hike naar het High camp op 5250 meter en de voorbereiding voor de poging om de summit te bereiken.

    Na het ontbijt arriveren de twee Fransen die deze eerste dag omhoog gingen weer in het basecamp. Ze hebben hun poging de top te bereiken helaas niet gehaald. Teveel last van de hoogte, konden niet meer goed ademhalen en zijn met hun gids omgekeerd.

    Ik vertrek samen met een Canadees Ben en de gids Victor rond het middaguur naar het high camp. Samen vormen we de komende twee dagen een team. Ben is een zelfverzekerde vent van 48 en lijkt een gelijkwaardige klimmer, wat fijn is. Bij de lunch was ook een Italiaanse vrouw die een dag later vertrok en alleen maar onzeker en bang was en zich continue afvroeg of ze het zou halen. Dat is niet die focus die je naast je nodig hebt bij dit soort tochten. Daarnaast, denk gids begeleidt twee personen en als er één persoon moet omkeren, moet je mee terug.

    Langzaam gaan de stappen omhoog naar het basecamp. De uitzichten worden mooier en focus op de summit-poging sterker.

    Het is een relatief makkelijke hike maar door de hoogte voel je het snel als je iets teveel doet. De formatie is de gids voorop, ik in het midden en Ben achter. Het gaat stap voor stap omhoog. Ongeveer twee uur lang. Goed luisteren naar je lichaam en daarop schakelen is belangrijk. Eigen tempo.

    Als we aankomen rest het rusten, spullen klaarmaken en eten. Wat op hoogte iets meer uitdaging is omdat je eetlust wordt minder. Net als het moeilijker is om in slaap te komen.

    We verblijven in een Refugio La Rockas met zo'n 10 andere klimmers in een zaal zonder elektriciteit en voorzieningen. De planning is 0.00 opstaan om 1.00 in de nacht te starten met onze summit poging. We duiken daarom na het avondeten en om 18:45 al ons bed in.

    Tot de wekker om 0.00 gaat. Het is tijd voor de summit......
    Read more

Join us:

FindPenguins for iOSFindPenguins for Android