The traveling biologists

Vandaag sliepen we eerst wat uit. Hierna deden we een plons in het gemeenschappelijk zwembad. Lekker genieten en wat lengtes zwemmen. We aten boterhammen 's middags en daarna was het tijd om ons klaar te maken. We hadden namelijk een toer naar het regenwoud geboekt. Cairns is echt een toffe plek omdat je hier zowel het rif als het woud dicht bij elkaar hebt.

Er stopte een busje voor ons gebouw en een vrolijke kerel begroette ons. Paul, onze gids van vandaag. Er zaten al twee Amerikanen in het busje en uiteindelijk waren we in totaal met 8. Allemaal mensen van onze leeftijd. In totaal waren er 5 Amerikanen mee, een Zwitsers meisje en wij. Ons doel van vandaag was om enkele zeldzame Australische dieren te spotten. Zo stond er vogelbekdier en boomkangoeroe op het lijstje.

We reden weg van Cairns centrum, maar stopten wel even in de buitenwijk. Dit was namelijk een uitstekende plek om wallabies te spotten. Dit is een kleinere soort kangoeroe. Echt super om te zien. Deze eten gras voornamelijk en zitten dus vaak in de tuinen van mensen. Er was een mama bij met haar kleintje, deze zat in haar buidel en enkel zijn kop stak eruit. Er waren ook enkele mannetjes en deze waren toch wel indrukwekkend.

We reden iets verder en gingen kijken naar de haag van een tuin. Hier waren mieren druk aan het werk. Ze hadden een rups gevangen en waren deze aan het vervoeren naar hun nest. De mieren waren lichtbruin met een groen achterlijf, daarmee ook de naam green ants. Ze hadden een speciale eigenschap en deze kwamen we te weten door aan hun kont te likken. We zeveren niet, we hebben allebei een mierenkont gelikt. En het smaakte lekker. Een beetje citrusachtig, limoen, citroen,.. En wij zijn niet de enige die het lekker vonden, want blijkbaar worden ze op sommige plekken gekweekt om te verwerken in voedsel. Ze hebben deze smaak omdat ze een soort zuur aanmaken als ze gestresseerd/ onder aanval zijn. Ze spuiten dit zuur uit hun achterste om vijanden te markeren. Zo kunnen andere mieren deze gemarkeerde vijand aanvallen en wegjagen.

Hierna was het tijd om echt naar het regenwoud te trekken. Dit bevond zich wel achter een bergketen en dus moesten we de berg oprijden. Meer dan 300 bochten had de weg. Gelukkig stopten we even aan een uitkijkpunt. Paul vertelde ons over de geschiedenis van het regenwoud. Het is eigenlijk heel uniek, want het heeft super oude plantensoorten die op andere plekken uitgestorven zijn. Dit komt omdat Australië ontsnapt is aan een grote uitstervingsgolf die de rest van de wereld wel heeft aangetast. Het regenwoud hier is ouder dan het Amazonegebied. Voor ons biologen heel interessant om te horen natuurlijk. Dit gebied is dus enorm lang vrij stabiel gebleven en bevat vele unieke soorten. Het probleem nu is dat er wel veranderingen komen. Klimaatverandering is hier al voelbaar, de zomer was op sommige momenten 10 graden warmer dan normaal. Dit was catastrofaal voor de dieren in het woud. Ze hebben zich nooit aangepast aan zo'n temperaturen dus ze raken oververhit en uiteindelijk sterven ze. De fruitvleermuizen zijn zo'n voorbeeld. De arme beestjes zijn massaal gestorven van de hitte, een derde van hun populatie wordt geschat. Echt crazy! Ze worden nu beschouwd als een groep die het risico loopt om uit te sterven, terwijl ze voor de zomer geen problemen hadden. Dit doet ons biologenhartje pijn.

Aan het einde van de bergrit bereikten we een plateau. Nog geen regenwoud in zicht, want hier was alles gekapt geweest in de 20e eeuw voor de houtindustrie. Tegenwoordig zijn het velden voor koeien of voor groenten en fruit te telen. Maar er zijn nog delen woud overgebleven en daar gingen we naartoe. Onze eerste stop was aan de "cathedral fig". Dit is een enorme "strangler fig" die echt wel indrukwekkend is. "Strangler fig" zijn bomen die als zaadje in een andere boom terecht komen. Van hieruit laten ze hun wortels naar beneden groeien en uiteindelijk versmachten ze de originele boom. Deze hier was enorm en was al enkele 100en jaren oud. Het was een prachtig zicht, maar we hadden niet veel geluk met het dieren spotten. Op naar de volgende plek.

De volgende plek was aan een kratermeer. Hier spotten we super oude bomen en een "forest dragon". Een super mooie hagedis, die zich goed verstopt had. Tijd voor een volgende plek. Hier hadden we ook succes. We spotten namelijk boomkangoeroes. Heel toffe beestjes! Eerst zagen we een in de verte die wat lag te soezen. Daarna spotten we een mama met haar jong. Het jong was al wat groter en zat niet meer in de buidel. Mama was heel nieuwsgierig naar ons en klom helemaal naar beneden. Ze hopte op de grond naar een andere boom. Dit is blijkbaar zeldzaam om te zien, zei onze gids. We konden haar echt goed bestuderen. Maar haar jong was toch wat bang van ons en bleef boven in de boom.

Een volgende stop was langs een traagstromende kleine rivier. Dit was de ideale plek om vogelbekdieren te spotten. Helaas hadden ze niet veel zin om hun te laten zien. Het zijn dan ook voornamelijk nachtdieren. Dus gingen we eerst iets eten en we kwamen terug toen het donker was. Succes! Al na enkele minuten zagen we een vogelbekdier. Het was echt super om te zien. Zo'n coole beesten. Onze missie was geslaagd.

Gelukkig was dit nog niet het einde. We reden wat verder naar een ander stuk woud. Hier stond een andere boom, de "curtain fig", nog groter dan de vorige. Ook echt fantastisch om deze boom 's nachts te zien. Hier zagen we boskalkoenen die aan het slapen waren in de bomen. We zagen ook een "giant white-tailed bushrat" een van de vele die we nog gingen zien. We wandelden verder langs de weg, maar hadden niet veel succes. Plotseling verdwenen de bomen en zagen we enkel de sterrenhemel. We stonden met onze mond vol tanden. Nog nooit hadden we zoiets gezien. Zoveel sterren en zo helder. Paul wees ons de verschillende sterrenbeelden aan, maar ook Mars, ons eigen melkwegstelsel en twee andere melkwegstelsels. Hij toonde een foto die hij zelf had genomen op deze plek. Het was precies een vanuit de boekskes. Op de terugweg zagen we een grote bedreiging voor het woud. Namelijk een verwilderde kat en haar kitten, ze hadden een white-tailed bushrat gevangen. Deze dieren horen hier niet thuis dus vormen ze een groot probleem.

We reden verder naar onze laatste plek. Hier zagen "pademelons" weghuppelen, dieper het bos in. Dit zijn een soort van kleine kangoeroe, nog kleiner als de wallaby. We spotten ook twee soorten opossum. Heel schattig om te zien. We zagen ook een canetoad, een super invasieve soort die dodelijk is voor de Australische dieren. De white-tailed bushrat was ook weer van de partij.

Hierna was het tijd om terug te keren naar Cairns. We hadden er van genoten!Leggi altro