Murcia

Met een volle thermos koffie zetten we koers naar Cartagena, voor ons t startpunt van rondreis door Andalusie. We vertrekken met fris en zwaarbewolkt weer, rijden na een uur in 25 graden, maar eenmaal in Cartagena moet de trui weer aan, frisse harde wind, zwaarbewolkt. We laten Cato achter bij het stadion van FC Cartagena, weer in goed (veelal groot en wit) gezelschap, en wandelen in een kwartiertje naar t centrum, vooral om de Romeinse erfenis in deze stad te bekijken. Onze informatie halen we van internet.

De eerste nederzetting op deze plek stamt uit de 6de eeuw BC, waarna de Carthagers onder aanvoering van Hasdrubal de Schone, vader van Hannibal, een echte stad bouwen, Ciudad Nueva, Nieuwe Stad, verstevigd met de Murallas Punica (stadsmuur). Door zijn strategische ligging op een landtong goed verdedigbaar. In 209 BC (tijdens de 2de Punische oorlog) veroveren de Romeinen (Scipio Africanus) de stad, en gaat als Carthago Nova deel uitmaken van het grote Romeinse Rijk. Tijdens de regering van keizer Augustus groeit de stad uit tot een van de mooiste van het Romeinse Rijk. Het Teatro Romana is een van de belangrijkste monumenten uit die tijd. Een amfitheater gebouwd tegen een helling aan in de 1ste eeuw AD, voor 7000 toeschouwers. In latere tijden door brand verwoest, overwoekerd en overheen gebouwd. Tegenover het teatro staat de kathedraal Santa Maria la Vieja, uit de 13de eeuw, gedeeltelijk verwoest tijdens de Spaanse burgeroorlog (1936).
Na de Romeinen treedt t verval in onder overheersing van achtereenvolgens de Byzantijnen, Arabieren en Castillianen.

Pas in de 18de eeuw bloeit de stad weer op (koning Carlos III), maar verandert in een ruine na t neerslaan van de kantonrechter opstand in 1873. Gebouwen in Carthago dateren dan ook vanaf eind 19de eeuw, zoals het uit wit marmer opgetrokken, driehoekige Palacio Constiturial de Cartagena (gemeentehuis). Vanaf 1988 is gestart met de renovatie van de historische binnenstad, waarbij tot 1995 auto's en huizen nog stonden op de plek van t nu prachtig gerestaureerde amfitheater.

Het Teatro Romana is vrij toegankelijk voor t publiek, we zijn onder de indruk van de enorme klus die zo'n opgraving met zich mee brengt. We doen er ruim anderhalf uur over om rond, omhoog en weer naar beneden te lopen, ontelbare traptreden, Bob klaagt niet. We lopen nog even naar de haven, en snappen dat op een warme, zonnige dag deze stad uitnodigt om te flaneren en lekker terrasjes te pakken. Helaas, de gure wind maakt ons koud, en rond 5 uur hobbelen we richting Cato. Goed geisoleerd, constateren we als we eenmaal binnen zitten, met een knipoog naar de bouwklus van 2 jaar geleden.Meer informatie