Centraal-Azië

Vandaag is de dag dat zowel ik als Vladimir Putin naar Dushanbe gaat! Putin maakt sinds de oorlog zijn eerste buitenlandse reis, en de eerste stop vindt vandaag plaats, in Dushanbe. Er was extreem veel politie op de been, en vanuit de bus viel het me op dat er langs de grote hoofdweg waar we reden, een soort haag was gevormd, met om de zoveel meter minstens één politieagent, militair of man in strak pak. Het lampje ging snel branden dat Vlad hier wel is langs kon gaan rijden. Dus na het inchecken in het hostel, ben ik snel teruggelopen naar die weg, en ben ik langs die weg teruggelopen. Uiteindelijk ben ik op een terrasje gaan zitten en wachten.

Op een gegeven moment werd de weg angstvallig stil op de weg, geen razende auto's meer. Dan, over een tijdsbestek van 5 minuten, zijn er vier grote zwarte politiewagens voorbij komen razen. En, daarna, jawel, een stoet met grote zwarte wagens die voorbij scheurden! Enkele minuten later kwam het gewone verkeer weer langs. Ik ben erg blij dat er nog zoiets interessants gebeurde, want vlak voor aankomst was het humeur nog wat anders.

Vanochtend na het ontbijt ben ik naar het busstation gegaan, om vanaf daar de shared taxi naar Dushanbe te regelen. Nou, dat was me wat. Ik werd haast uit de taxi getrokken door een man die DUSHANBE TAXI schreeuwde, en toen hij m'n tas te pakken kreeg legde hij hem in z'n achterbak. Ik viste hem er snel weer uit, zodat ik in ieder geval m'n tas in eigen handen had. Hij begon weer te schreeuwen, omdat er twee andere chauffeurs zich bij ons hadden gevoegd om mij met hen mee te krijgen, uiteraard in "een betere auto" en voor "een betere prijs".

Uiteindelijk heb ik er eentje gekozen en ik was z'n eerste passagiers, dus het wachten was op de anderen. Na een tijdje arriveerde er een man, maar die wilde alleen z'n twee kozijnen mee vervoerd hebben. Na ongeveer een half uur bracht de chauffeur me mee naar een andere auto, die nog één stoel over had, en binnen een paar seconden vertrokken we. Ik vroeg nog snel of deze auto ook voor 150 ging, en er werd snel ja geknikt. In de auto zaten verder nog een vader en twee volwassen zoons.

Nadat halverwege de benzine nog op was, kwamen we aan bij de rand van Dushanbe. De chauffeur vroeg meerdere malen naar het adres van mijn hostel, maar wat ik hem ook gaf (en met hulp van een van die zoons), hij snapte niet waar het was. Waar we stopten was het hotel van de vader en zijn zoons, en dat is waar de chauffeur opeens echt heel kwaad werd. De drie hadden niet precies gepast het bedrag, wat de chauffeur blijkbaar asociaal vond en een reden vond om woest te worden. Terwijl de zoons aan het pinnen waren, werd hij ook boos op mij, en moest ik snel de auto uit en ik kreeg ik m'n tas in m'n handen gedrukt. Ik vroeg hem waarom we niet naar het hostel gingen, en hij opende de deur van een taxi die daar stond, en gebaarde me dat ik erin moest (hij wilde m'n tas van m'n schouder halen en die er al in gooien, maar dat kon ik voorkomen. Toen wilde hij dat ik betaalde, maar de prijs was opeens van 150 Somoni naar 250 gegaan. Vanwege zijn "vier cilinders in de auto" en het eten. Ik weigerde (gaf nog wel wat extra voor het eten), maar toen werd ie echt link en betrok hij er omstanders bij. Toen toch maar betaald, omgekeerd en verder de straat ingelopen, goed pissig.Lue lisää