Retired blue brother.

Ik weet niet wat er aan de hand is maar mijn verhaal is verdwenen.... opnieuw dus.....
Na gisterenavond zeer laat toch nog een kamer gevonden te hebben in hotel Belorade had ik als diner 2 zakjes naturel Chips en 4 citroenbier(tjes) genuttigd.
Vanochtend na het uitchecken terug naar het dorp om inkopen te doen voor het ontbijt en dagproviand. Het werd stokbrood met zalm en koffie voor ontbijt en stokbrood, zuivel en beleg voor de dag. In Belorado vroeg ik een man naar het bureau van toerisme voor de stempel. Ik zag een voor mij herkenbare rugzak... en vroeg hem daarna. Hij bleek Brits en erkende de herkomst van de rugzak. Het bleek dat hij een paar jaar voor de liefde naar Spanje was geëmigreerd. Hij had zijn zoontje net naar de peuterspeelplaats gebracht. We spraken even over hoe het kan lopen en ik wenste hem nog veel geluk. Ik heb mijn verhaal maar niet verteld..
En daarna op de pedalen.. al snel waande ik me in no-mens-land. Zover ik kon kijken natuur of landbouwgrond. Ik ben gestopt met me af te vragen of de route ook de kortste is (want dat is niet) maar dan is het uren stil, heel stil met een landschap van heuvel na heuvel en ja hoor ook zeker een dal. De zon liet zich niet zien vandaag, de wind liet zich wel horen en voelen, het was koud mag ik zeggen en de hele dag dreigde een regenbui, daar is het overigens bij gebleven. En daar fiets ik dan, de wind waaide om mijn oren, nee niet even maar eigenlijk de hele dag, dus goed gekleed blijven! En dan is daar dat kleine dorpje met een huiskamer, een café en open dus in de remmen om even bij te komen. 3 kopjes koffie in totaal en ik zag dat deze huiskamer ook een aardig alcohol-assortiment had en gedurende de afgelopen dagen had ik gezien dat er al op vroege uren 'werd geschonken'. Ik denk dat het sociale isolement daarvan de oorzaak is. Wat ook is opgevallen is dat er behoorlijk gegokt wordt. Met formulieren zit men voor de tv voor waarschijnlijk een uitslag. Ik neem aan dat men niet op de fietser gokt (🙈🙈) En dan fiets ik weer verder. Rond lunchtijd zet ik mijn fiets aan de kant bij een kinderspeelplaats met banken. Ik ben de enige. Op een gegeven moment word ik aangesproken door kennelijk 2 pelgrims te voet die vragen naar de busregeling. Ik verwijs hun naar een café wat ik net voorbij was gereden. Na de lunch voelde ik dat ik een extra pauze moest inlassen en vervoegde mij bij het café. De 2 pelgrims zaten binnen en ik vroeg hen naar hun tocht, ook op weg naar Burgos ze vonden het koud buiten en hadden een taxi besteld. Zo zie je maar dat eenieder zijn eigen beleving bij deze tocht heeft... 3,5 uur later arriveerde ik na menig heuvel op en af in Burgos, zij waren waarschijnlijk al lang in Burgos... de zon scheen en op een bankje boekte ik via booking.com een hotel, net buiten het centrum. Mijn lunch werd ook in het park genuttigd en daarna via de kathedraal, met stempel naar het hotel toe. Met een voldaan gevoel over de dag die ik met veel momenten van teveel naar ik had overwonnen. Ik bedoel hiermee dat er gedurende de dag weer veel momenten waren geweest met teveel onderwerpen die ik terug moest weten te brengen tot niet meer dan ik om een helling te overwinnen... en het lukte, de focus op de 4- kante meter voor je neus, het voorwiel. Een bijzondere ervaring die werkt!!!!!!Læs mere