Beja

Vertrokken vanuit Trujillo 6 maart op weg naar Evora in Portugal, dat was goed haalbaar. Maar het liep even anders, toen ik dichtbij Evora in de buurt was zag ik opeens een bordje met "camping" en besloot daar eens te gaan kijken.
Wat een verademing om weer eens lekker te kunnen douchen. Je kon er ook een pizza bestellen voor 's avonds. Die kwam de meneer van de camping gezeten in een soort golfkarretje helemaal bij de Octobus afleveren, wat een service.
Op de camping kreeg ik wat informatie over de stadjes in de omgeving en Evoramonte trok mijn aandacht. Vanaf de camping ging er een busje naar toe, maar omdat het weer niet bijster goed leek speelde ik met de gedachte om het zelf te gaan rijden en dan direct door te gaan naar Evora. Toen ik de meneer vroeg of ik het met mijn Octobus kon doen zei hij dat dat prima kon, de weg was wel wat smal, maar daar had ik alleen last van met tegenliggers.
Daar ging ik dan, 7 maart. Gelukkig had ik intussen al aardig wat geoefend met steile hellingen. Hoe hoger ik kwam hoe mistiger het werd en op het eind moest ik door een poort waarvan ik dacht dat het niet paste. En natuurlijk kwam er net een auto uit de poort en moest ik terug op de steile helling, pfffff dat was niet fijn. Maar uiteindelijk belandde ik in een uitgestorven dorp dat in mist gehuld was, een prachtige ervaring.
Er was ook een kasteel, uit 1531, waarvan je de toren kon beklimmen, maar eerst ben ik door het stadje gaan lopen om te genieten van de mist en de stilte.
Toen de mist optrok de toren op geweest en vanuit daar een prachtig uitzicht over het oude stadje, als je goed kijkt zie je Octobus op de parkeerplaats binnen de muren van het stadje staan.
Stiekem hoopte ik dat er een andere weg terug zou zijn, maar nee hoor ik moest weer door de poort, gelukkig ging het nu naar beneden dat was wel wat makkelijker.
Ik wilde ook graag wat meer over de kurkproductie weten, waar de economie van Portugal voor een deel op drijft. Dus op weg naar Azaruja om een kurkfabriek te bezoeken.
Heel indrukwekkend om te zien dat er bergen van kurk opgestapeld liggen. Het meeste indruk maakten de stoelen en de krukjes op mij. Er was een stoel gemaakt van een omhulsel van de boom van kurk, met een zitting van kurk er in. Ik dacht dat daar wel een frame in zou moeten zitten om de zitting op zijn plek te houden. Maar een man tilde de stoel op en liet zien dat er helemaal geen frame in zat. De zitting was taps toelopend gemaakt en zat als een soort keg in de holte vast.
De krukjes werden van oudsher gemaakt van kurk, omdat dat het materiaal was dat voorhanden was. De man beschreef dat de huizen grote schoorstenen bevatten waarin worsten gedroogd werden en de mensen zaten dan op krukjes bijna in de schoorsteen om het warm te hebben. Kurk kan ook goed tegen warmte, dus dat kan geen kwaad. In het winkeltje heb ik een onderzetter gekocht gemaakt van drie kurkvissen verbonden met touw en een sleutelhanger in de vorm van een vis.
Na het kurkverhaal wilde ik nog naar een stadje waar veel aardewerkfabriekjes waren. Op weg daarheen zag ik heel veel bomen met bijzondere vormen waarvan ik dacht dat het olijfbomen waren. Ze waren wel erg groot voor olijfbomen en opeens zag ik dat er een deel van de boom gestript en zwart gemaakt was en daarboven zag ik nog kurk. Nou zeg het waren kurkeiken. Ik ben uitgestapt om te kijken of het blad ook op de eikenbladeren lijkt zoals wij die kennen. Maar nee, dat was niet het geval. En hoe kon het nou dat die kurkeiken hun blad nog hadden? Verliezen die hun blad dan niet?
Allemaal vragen doemen in mijn hoofd op, ik ben voorlopig nog niet klaar met dat kurkeikenverhaal. Wel een mooi duurzaam product want de kurkeik wordt geschild en dan groeit er gewoon weer nieuw kurk terug.
Dus verder naar Redondo het stadje van het aardewerk. Daar een aardewerkfabriekje bezocht en gekeken hoe drie vrouwen het aardewerk decoreren en beschilderen. Zij hebben geen voorbeeld van hoe het moet worden, ze gaan gewoon aan de gang. Ze krassen het motief in het aardewerk en dat wordt dan geschilderd, waarna het geglazuurd wordt en de oven ingaat op 940 graden gedurende 6 uur. Ik kon het niet laten en heb een mooi schaaltje gekocht in de vorm van alweer een vis.
Nog even een bezoekje aan Monsaraz, een middeleeuws stadje dat op 350 meter ligt. Wat was dat alweer een prachtig stadje omgeven door oude stadsmuren en een toren waar je op kon klimmen voor een prachtig uitzicht. Op weg naar boven zag ik dat er een parkeerplaats was met nogal wat campers en ja hoor daar mocht je blijven slapen. Dat was echt super dat je zo dicht bij een prachtig oud stadje mag overnachten.
De volgende morgen, 8 maart, kreeg ik een berichtje van iemand van Alleenrijdende Campervrouwen met de vraag wanneer ik naar de Algarve kwam, zij ging naar Praia da Marinha. Het weer was niet geweldig en toen ik op de kaart keek was het best te doen in één dag, dus vertrokken naar het Zuiden.
Een leuke ontmoeting met Britta. Samen gegeten en de volgende dag een mooie wandeling gemaakt over de kliffen van Praia da Marinha.
Gisteren 9 maart vertrokken richting Sagres het meest zuidwestelijke deel van Portugal en onderweg op een camping blijven steken in Figueira, heerlijk douchen en de was gedaan. Vandaag naar het strand gelopen, dat viel nog niet mee. Om op het strand te komen moest je het laatste stuk een rots omhoog klauteren om dan weer naar beneden te gaan om op het strand te kunnen komen. Er lag een grote poel water tussen de weg en het strand waardoor je niet verder kon.
Heerlijk van de zon genoten. Morgen wil ik naar de vuurtoren bij Sagres gaan om het woeste water te zien.Read more