Rens Wegerif

Gelukkig ging de wekker vanochtend weer op een menselijke tijdstip rond een uurtje of 8:30 uur. Onze batterij was weer opgeladen en we starten vandaag met de intentie om lekker “tranquillo” de omgeving te verkennen op ons gehuurde scootertje.

Eerste stop was “Shaka” een hip Instagrammable ontbijttentje aan het strand. Op het menu stonden een 10-tal fruitbowls waar je uit kon kiezen. We kozen degene die er volgens het plaatje het meest indrukwekkend uitzag.

En dat was deze açaí bowl zeker. Afgetopt met een roos gemaakt van mango. Heerlijk!

We vroegen lief aan de meiden achter de counter of we onze tas daar mochten achterlaten en vervolgens doken we in de zee met onze snorkels.

Dit zou DÉ plek moeten zijn om schildpadden te spotten. Althans 100-200 meter verderop. Daar zagen we hordes toeristen samen gefrustreerd zoeken naar die beesten. En vooral veel teleurgestelde gezichten omdat er niks te bekennen was. Wij besloten tegen het advies in van onze gastvrouw in het hotel, het eerst te proberen bij deze rustige plek zonder mensen. Na gisteren zaten we aan onze “toeristen tax”.

Nog geen 2 minuten later schreeuwde ik naar Rens dat ik een schildpad zag. Al snel kwam tot de realisatie dat je niet vocaal kan communiceren onder water want Rens zwom vrolijk de andere kant zoekend op. Oké snel naar ‘m toe en hem aantikken en naar de schildpad seinen. Yes gelukt. We hadden hem allebei in het vizier.

Prachtig! Hij kwam zelfs nog wat dichterbij. Al snel hadden een paar slimme toeristen door dat wij het goud gevonden hadden en werd het arme beestje omringt door een groep duikers.

Wij besloten door te zwemmen. Toch even een kijkje nemen bij de gefrustreerde toeristen. Tja wie weet stikt het er van de schildpadden. Eenmaal aangekomen was daar weinig te bekennen. Al kwamen we onderweg naar wel een paar groepen met duizenden sardientjes tegen. Ook geweldig magisch.

Terug naar het rustige stuk zonder mensen en daar nog even kijken of er iets te zien is. En JA HOOR BINGO. Daar kwamen we weer een schildpad vriendje tegen. Wat een mooie beestjes toch.

Vervolgens gingen we het water uit. Dronken een kop koffie en sprongen weer op de scooter.

Dit keer naar het officiële centrum want daar is een shopping mall. En we hoopten daar een reisstekker te vinden want de Ipad is leeg en kon niet opgeladen worden. Waardoor we al een paar dagen niet onze favo serie van het moment kunnen bekijken.

We kwamen in een gigantisch grote supermarkt terecht. Waar ze van alles en nog wat verkopen. Elektronica kleding, huishoudelijke spullen, troep en nog meer troep en eten (maar dan vooral snoep, koek en chips). We vonden gelukkig een stekker en we namen nog 2 zakjes Filipijnse chips mee.

Terug op de scooter op weg naar een lunch tentje. Langs een drukke weg kwamen we terecht bij The Boundary Café. We bestelden gefrituurde bladeren als voorafje. En we waren zo verrast dat we ze maar nog een keer bestelde. Ook werden we getipt door de bediening om de best seller te bestellen: kip zonder bot in een bananenblad gewikkeld.

En ja ze had gelijk want dit was echt om je vingers bij af te likken.

Met een volle buik sprongen we op de scooter en reden naar “huis” - ofwel de bungalow. We sprongen daar ook nog even in zee om het huisrif te bekijken. Leuk, maar niet heel bijzonder. Na een rondje besloten om maar weer even een dutje te doen.

Rond een uur of 5 reden we weer naar het ‘dorp’ om daar een drankje te drinken bij zonsondergang. Een prachtige oranje / roze lucht kregen we vandaag cadeau. En daarna liepen we naar een restaurant wat we al de afgelopen dagen op het oog hadden omdat het er zo vol zat.

Ik at hele lekker zachte kip en Rens hele zachte varken. Maar dat was absoluut niet het hoogtepunt van het eten want dat was de bestseller van deze tent het toetje “Mango Float”. En terecht: heeerlijk.

Vervolgens waggelden we nog even naar een koffietentje. En daar zit ik nu het verslag te typen onder het genot van een ice coffee en Rens een espresso.

Ook hebben we onze dagelijkse portie liefdadigheid weer voldaan. Sinds dag 1 komen er constant in de avond kleine kindjes aan tafel om prulletjes te verkopen. En de eerste dagen lukte het ons nog goed om “no” te zeggen. Maar een paar dagen geleden ben ik gezwicht voor de schattige oogjes van een 6 jarig Filipijns jongetje. En daarna met Rens afgesproken dat ik een budget van 200 peso’s per dag heb om deze kindjes te verblijden met een aankoop haha. En zo geschied elke dag. Al zit ik vandaag al iets over het budget heen (450 peso’s - 7,50 euro). Ik zal morgen mezelf in moeten houden.

Nu gaan we zo weer op de scooter naar het hotel. Morgen checken we uit en reizen we naar het Noorden om daar nog 2 nachtjes te verblijven voordat we vertrekken naar het laatste eiland.Read more