Cornelia’s Camperreis

Februari - Mei 2023
Drie maanden camperen in Portugal, Spanje en Frankrijk. Baca selengkapnya
  • 29footprint
  • 5negara
  • 87hari
  • 184foto
  • 3video
  • 7,8kkilometer
  • Hari 87

    Van Val-de-Saane via Yper naar Oosteeklo

    25 Mei 2023, Belgium ⋅ ☀️ 13 °C

    Echt bezig aan de terugreis door het koude Frankrijk.
    Bijzonder dat alle wegen dwars door de stadjes heengaan. Ze houden heel erg van rotondes, wat samen met de stadjes de snelheid er wel uithaalt.
    De stadjes zijn hier wel prachtig, veel vakwerkhuizen en veel groen.
    Tenslotte kom ik in Val-de-Saane op een fijne, groene camperplaats terecht. Een stadje met mooie vakwerkhuizen en een kerk met prachtige ramen.
    Ik heb last van de kou, de winterkleding wordt weer opgezocht en de slippers worden verruild voor dichte schoenen.
    Na 2 nachten, op 22 mei, weer een stukje rijden op weg richting Gent.
    Dat heb ik niet gehaald. Onderweg stopte ik bij een benzinepomp en kreeg plotseling pijn op de borst, begon te zweten en te trillen en voelde me helemaal niet goed en durfde niet meer verder te rijden. Voor het eerst in mijn leven 112 gebeld en er zou een ambulance komen, gelukkig spraken ze Vlaams dat is toch wat makkelijker dan Frans.
    Met de sirene aan naar het ziekenhuis. Allerlei testen waar niets uit kwam.
    Het was niet mijn hart dat klopte te snel maar okay. Bloeddruk was te hoog, maar ja ik had best wel stress.
    Echo's gemaakt, röntgenfoto's, bloed afgenomen, infuus aangelegd, urine onderzocht.
    Ik moest een nachtje blijven.
    Onderweg had ik nog gedacht hoe gezellig het zou zijn als ik niet alleen was, nou mijn gebed was verhoord. Ineens heel veel mensen die voor mij zorgden. Nou zeg, zo had ik het niet bedoeld.
    Volgende dag alweer bloed afnemen, maar ook toen niets te vinden.
    Ze denken dat het iets met mijn galblaas te maken had.
    Toen ik smorgens wakker werd en vanuit mijn bed uit het raam keek van de 4e verdieping kwam er plotseling een witte duif op het kleine randje aan de buitenkant zitten, dat was heel bijzonder. Een witte duif staat voor vrede, liefde, trouw maar ook voor genezing en hoop.
    Hij bleef een tijdje zitten, draaide zich om zodat zijn kopje naar mij toegekeerd was. Ik had tijd om mijn telefoon te pakken en hem/haar te fotograferen.
    De duif heeft geholpen want smiddags mocht ik het ziekenhuis uit.
    Op 24 mei had ik bij Marieke afgesproken in Oosteeklo, dan moest ik nog een nachtje ergens anders blijven. Dat vond ik eigenlijk ineens eng in mijn eentje. Dus de stoute schoenen aangetrokken en Marieke gebeld of ik twee nachtjes bij haar mocht blijven slapen.
    Gelukkig zei ze ja en ben ik in haar leuke huis met de 3 katten lekker opgeknapt.
    Ook nog langs de kapperschool en de moestuin geweest, ik ben weer opgeladen.
    Was al met al een heel avontuur.
    Vandaag via mijn moeder weer naar Texel en dan is de camperreis ten einde.
    Baca selengkapnya

  • Hari 80

    Mont Saint-Michel

    18 Mei 2023, Perancis ⋅ ☀️ 17 °C

    Mont-Saint-Michel heette oorspronkelijk Mont-Tombe. In 708 laat Aubert, bisschop van Avranches, na verschijningen van aartsengel Michaël, op deze rots een kerk bouwen, waarbij de naam verandert in Mont Saint-Michel.
    In de 10e eeuw ging het deel uitmaken van Normandië en werd er een klooster op drie niveaus gebouwd.
    In de loop der tijd blijkt Mont Saint-Michel ook een onneembare militaire vesting te zijn die aan alle Engelse aanvallen weerstand biedt.
    De berg staat bekend om zijn veranderingen tijdens hoogwater.
    Op dit punt stijgt het water 15m over 15km en wordt de berg weer een eiland omgeven door water.

    Gisteren naar Mont Saint-Michel geweest op het fietsje, wat ben ik daar toch ontzettend blij mee. De camping waar ik sta is 5 km verder landinwaarts en
    10 kilometer lopen als je ook nog het klooster bovenop MSM wilt bezoeken is dan best wel veel.
    Dit stond al heel lang op mijn lijstje en nu is het dan zover.
    Wat heb ik genoten van de aanblik van Mont Saint-Michel; de frêle kleuren en lijnen van de drooggevallen baai; de smalle straatjes en de trappen; van het klooster en de mooie uitzichten boven op het klooster en van de patronen die de zon maakte door de ramen van het klooster op de vloer.
    Het weer werkte ook mee en was perfect voor een bezoek.
    Blijft wel op mijn lijstje staan want ik wil er ook een keer heen als het hoogwater wordt.

    's Avonds kwam vriendin Carine uit Rennes langs op de camping met haar partner en kinderen. Wat fijn om elkaar weer te zien, de laatste keer was voordat Corona uitbrak.
    Heerlijk met z'n allen gegeten op het terras van de camping. Zo veel te kletsen dat ik helemaal vergeten ben een foto te maken.
    Baca selengkapnya

  • Hari 78

    Onderweg en Saint Malo

    16 Mei 2023, Perancis ⋅ ☀️ 12 °C

    Precies voor de sneeuw uit over de Pyreneeën gekomen. De natte sneeuw die ik in de Pyreneeën had was de voorbode van echte sneeuw. Wat ben ik blij dat ik daar niet in beland ben 🥵
    Het is alle dagen echt koud. Het plan dat ik daardoor aangepast heb is: gewoon gaan rijden richting noorden tot het mooi weer wordt en dan blijf ik ergens een paar dagen chillen.
    Dat betekent dat ik door heel veel mooie dorpjes gereden ben, waar ik dan weer geen fotos van kon maken want voordat een parkeerplaats gevonden is ben je het dorp alweer uit.
    Er was één dorpje waar ik speciaal voor gestopt ben en dat was vanwege de prachtige, blauw geverfde ijzeren brug. Op dat moment kwam er een liedje in mijn hoofd: Sur le pont d'Avignon on est dance, on est dance. Nou wat een mooi decor zou die brug zijn om over te dansen. Meteen heb ik het liedje veranderd in: Sur le pont d'Aveyron on est dance, on est dance, want de brug loopt over de rivier Aveyron.
    Dagen lang door knalgroen gereden, zo groen dat het soms zeer deed aan mijn ogen. Het nieuwe ontluikende groen en de regenbuien die het stof er af spoelen tesamen met een bleek zonnetje maken dat alles onwaarschijnlijk groen is.
    Vanmorgen even koffie gedronken in een leuk dorpje waar ze een prachtig gebouw voor exposities hadden, wat helaas vandaag gesloten was. Veel glas en roestmetalen panelen. Door de zon weerspiegelde alles mooi in de ramen, een prachtig lijnenspel.
    Intussen zit ik vandaag in Frankrijk in Saint Malo. Een prachtig plaatsje in Noord-Bretagne waar ik genoten heb van de prachtige kust en van een in de rotsen uitgehakte beeldentuin. Die beelden zijn gemaakt door een abt die, op 55-jarige leeftijd, na een beroerte doofstom geworden was. Vanaf toen bracht hij zijn dagen door met beelden uithakken in de rotsen aan de kust. Heel bijzonder om te bezoeken want het is best griezelig om over de rotsen te klauteren om de beelden te kunnen zien.
    Gelukkig sta ik nu op een camperplaats in Mont Saint-Michel met electriciteit voor mijn electrische kacheltje, want ik heb het echt koud. Ze voorspellen hier snachts lage temperaturen, brrrrr 🥶
    Baca selengkapnya

  • Hari 74

    Teruel en Bardenas Reales

    12 Mei 2023, Perancis ⋅ 🌧 9 °C

    Teruel is een wat grotere stad en mijn ervaring heeft me inmiddels geleerd dat het in een oude stad, met smalle straatjes die ook nog eens behoorlijk omhoog gaan, niet handig is om met Octobus te rijden. Dus op een camperplaats op 2,5 km van de stad gaan staan. Gelukkig heb ik Veni Vidi Fietsie mee en ik ga op pad. Het fietsen is best wel spannend want je rijdt gewoon op de weg waar de autos met 90 km langs je heen scheuren, geen fietspaden te bekennen. Het gaat behoorlijk omhoog en soms moet ik afstappen en gaan lopen. Bij de stad aangekomen ben ik over het trottoir gaan rijden. Mijn navigatie zei dat ik links af moest slaan, maar daar was helemaal geen weg. Wel een heel hoge toren, toch maar even kijken. Het is een toren met trap en gelukkig ook een lift waarmee een behoorlijk hoogteverschil opgelost wordt. Je gaat zeker 20 meter omhoog aan de ene kant en als je het overdekte voetgangerspad over bent dan sta je aan de andere kant gewoon op straatniveau.
    Als je uit de lift stapt kun je naar de hoek lopen waar je mooi over de stad uit kunt kijken, maar dan moet je wel ook over een glazen vloer gelopen. Ik merk dat mijn hoogtevrees zoveel minder is geworden sinds de vorige reis, waar ik steeds de uitdaging aangegaan ben. Ik stap na enige aarzeling toch op de glazen vloer.
    Teruel is tot nu toe de stad met de meeste Moorse invloeden die ik gezien heb, erg mooi! Prachtige pleinen met veel terrasjes, leuk om doorheen te wandelen.
    Ik kom terecht bij een museum over hoe ze in de oudheid de watertoevoer regelden. Het zit in een oude waterverzamelplaats, die loopt onder de grond, dat maakt goed inzichtelijk hoe het in zn werk ging.
    Daarna naar de Muralla, het aquaduct van Teruel. Het water werd middels een rad omhoog gebracht, liep door een goot over het aquaduct en vervolgens door ondergrondse gangen kwam het uit in de verschillende fonteinen van de stad waar de mensen water konden halen.
    Interessant hoe ze dat allemaal voor elkaar gekregen hebben in die tijd.
    Na Teruel een heel stuk rijden naar Bardenas Reales, een prachtig semi-woestijngebied waar verschillende films opgenomen zijn.
    De dag na het rijden ga ik er heen. Ik weet niet hoe het komt dat ik alles zo mooi vind, je zou denken dat ik na al de mooie dingen die ik al gezien heb murw geworden zou zijn. Maar ik kan niet anders zeggen dan dat dit een spectaculair mooi landschap is.
    Je kunt een route rijden over een onverharde weg van 34 km. Je mag gewoon overal stoppen en foto's maken. Ik heb nog nooit zo lang over 34 km gedaan, ben daar de hele dag mee zoet geweest. Wat een heerlijke, fijne dag.
    Aan het eind van de dag nog even een stuk gereden richting de Pyreneeën. En vandaag ben ik door de Pyreneeën gereden, wie had dat aan het begin van de reis kunnen denken? Wat ben ik gewend geraakt aan het in de bergen rijden, dat merk ik heel goed. Vandaag 4 seasons in one day, weg gegaan met zon, daarna een beetje regen en de laatste 55 km mist en natte sneeuw. Nu zit ik in Lannemezan, Frankrijk waar ik in de regen op een camping sta 😃
    Baca selengkapnya

  • Hari 71

    Àvilla en Albarracin

    9 Mei 2023, Spanyol ⋅ ☀️ 17 °C

    In dit dunbevolkte gedeelte van Spanje barst het van de kastelen. De meeste uit de Moorse tijd.
    In Avilla hebben ze de muur die om de oude vesting stond helemaal in ere hersteld. Je kunt een lange wandeling over de muur maken, wat een prachtig uitzicht alweer.
    De muur zelf deed me aan de Chinese muur denken. Zo'n 11 jaar geleden heb ik daar, over een stuk dat niet opgeknapt was, 10 km gelopen. Dat lijkt niet veel maar als de weg gewoon door het dal en over de bergkam heen gaat, is het wel afzien. Ik was toen in ieder geval helemaal kapot.
    Van Avilla naar Segovia gereden om daar naar het bijzonder goed bewaard gebleven aquaduct te kijken. Nou dat heb ik verschillende keren vanuit de auto gezien omdat de navigatie me steeds weer door dezelfde straatjes in het centrum bleef sturen en ik geen parkeerplaats kon vinden. Uiteindelijk heb ik het opgegeven en ben een slaapplekje gaan zoeken.
    De volgende morgen naar Albarracin, dat was een heel eind rijden. Door een bergketen met een heleboel bochten, ik werd er bijna duizelig van. Prachtig landschap met per 100 km 2a3 kleine stadjes. Het viel me op dat ze terrakleur, leemkleur en groen als asfalt gebruiken. Dat kleurde heel mooi met de omgeving van rotsen, rode aarde en struiken. Het was wel jammer dat ze bijvoorbeeld het groene asfalt hadden bijgewerkt met terracotta, alhoewel dat eigenlijk ook mooi in de omgeving past zoals je op de foto's kunt zien.
    Het werd een emotionele offday. Als ik zo lang alleen in de auto zit merk ik dat ik me eenzaam voel. De hele dag praat je met niemand en de mede-camperaars zijn het meest met z'n 2en erg op zichzelf. Ik miste mijn familie en vrienden en was eigenlijk van plan om snel naar huis te gaan.
    Vanmorgen toen ik Albarracin bezocht en een lange wandeling langs de rivier, onder de vestingsmuur maakte was ik toch blij dat ik dat niet gedaan had. Dan had ik met een rotgevoel weggegaan en dat zou een slechte afsluiting van deze reis geweest zijn.
    Albarracin is echt een prachtig stadje met huizen die aan de buitenkant met roze klei gestuct zijn. Daarom wordt het ook wel de roze stad genoemd, al dacht ik dat dat voor Petra in Jordanië gold.
    Er wonen maar een goede 1000 mensen, maar het stadje is helemaal gerestaureerd en daarom hebben ze veel toeristen die er komen kijken.
    De straatjes zijn heel smal met allerlei uitbouwen. Soms zijn ze zo smal dat de overburen elkaar op de balkonnetjes een hand zouden kunnen geven.
    Ik heb er van genoten en ben nu wel op de terugweg aan het gaan. Maar wil alle mooie dingen die ik tegenkom ook nog bekijken.
    De planning is om op 25 mei weer thuis te zijn, dat is iets meer dan 2 weken, ik heb besloten om van deze laatste weken te gaan genieten.
    Baca selengkapnya

  • Hari 69

    Montanchez en Caceres

    7 Mei 2023, Spanyol ⋅ 🌙 14 °C

    Montánchez staat bekend als “het balkon van de Extremadura”. 
    Dat komt doordat je vanaf het kasteel kilometers ver uitzicht hebt. Deels omdat het kasteel zo hoog ligt en deels omdat Extramadura behoorlijk vlak is. Er is bovenop bij het kasteel ook iets dat echt op een balkon lijkt waar je op kunt klimmen.
    De bonus van het naar boven klimmen is de begraafplaats van Montánchez, gelegen direct onder de ruïnes van het Moors kasteel op de heuvel.
    De begraafplaats bevindt zich op meer dan 700 meter hoogte waardoor bezoekers een mooi uitzicht hebben over het landschap van Extremadura. De begraafplaats werd voor het eerst geopend in 1810 waarmee het een van de oudste van de deelstaat Extremadura is.
    In 2015 is het uitgeroepen tot het mooiste kerkhof van Spanje en dat verdient het ook.
    Ik ben er twee keer geweest, de eerste keer om de zonsondergang te zien vanaf het kasteel, de fotos waren zo mooi, vooral de fotos van het kerkhof waar een mooie rode gloed overheen lag.
    De volgende dag ben ik nog eens geweest om te zien hoe het er overdag uitziet. Nog steeds erg mooi, maar de fotos van het kerkhof met de avondgloed zijn zo mooi dat ik alleen die laat zien.
    De panoramafoto van het kasteel heb ik van internet geplukt, want het lukte niet goed om van veraf een mooie foto te maken omdat het steeds een beetje nevelig was in de verte.
    Hetzelfde geldt voor de panoramafoto van Caceres.
    En als ik al dacht dat het niet mooier kon, dan had ik dat mooi mis.
    Caceres is de hoofdstad van regio Caceres in de provincie Extramadura.
    Het heeft een middeleeuws centrum dat helemaal ommuurd is en wat heel goed bewaard is gebleven. In de meeste gevallen kun je gratis de gebouwen bezichtigen en ook de meeste exposities zijn vrij toegankelijk.
    Wat heerlijk om hier zo rond te dwalen en van al dat moois te genieten.
    Je komt bij het oude centrum via een gigantisch groot, mooi plein waar je natuurlijk heerlijk iets kunt drinken en eten.
    Caceres is een bezoek meer dan waard.
    Baca selengkapnya

  • Hari 62

    Via Peniche naar Tomar

    30 April 2023, Portugal ⋅ ☀️ 27 °C

    Het is gelukkig iets minder warm geworden. Dat maakte het reizen in een bus zonder airco wel wat aangenamer.
    Eerst op weg naar Peniche een leuke plaats op een schiereiland waar veel gesurfd wordt.
    Een plek met een heerlijke, sportieve vibe.
    Daarna door naar Tomar, maar tussendoor nog even gestopt bij een prachtig kasteel in Porto de Mós.
    Het kasteel dat in 1755 door een zware aardbeving in Lissabon ernstig verwoest werd is prachtig gerestaureerd. Dat wil zeggen alleen de voorkant want de achterkant is alleen veilig gemaakt tegen instorten en dat blijft ook zo. Het heeft wel wat dat je zo oud en nieuw in één gebouw kunt zien, een prachtig geheel.
    In Tomar aangenaam verrast door de leuke camperplaats. Het is een gemeentelijke camping geweest en dat kun je nog goed zien aan al het groen, wat een verschil met de parkeerplaatsen waar je ook dikwijls op staat. Iedereen heeft hier ook gewoon zijn tafeltje en stoeltjes buiten gezet, wat op een parkeerplaats verboden is op straffe van een fikse boete.
    Zaterdagmorgen naar de markt met verse groenten, vis, vlees, bloemen en planten. Wat een kleur allemaal!
    Daarna naar boven gelopen naar het kasteel, een bolwerk van de Tempeliers, en naar het prachtige klooster dat er later tegenaan gebouwd is
    De Orde van de Tempeliers werd in Portugal in de 12e eeuw opgericht om te helpen bij de christelijke herovering en de kruistochten voort te zetten. Het kasteel dat in 1160 door de Orde in Tomar werd opgericht, was indertijd het meest moderne en vooruitstrevende militaire bolwerk van het koninkrijk, geïnspireerd op de versterkingen van het Heilig Land. Bijna twee eeuwen later, in 1312, werd de Orde door Paus Clemens V opgeheven om een eind te maken aan de macht en de faam van de orde. In Portugal werd echter de Ordem de Cristo (Christusorde) opgericht die de spirituele en materiële rijkdom van de orde overnam en de geest van de kruistochten bewaarde tot de tijd van de grote ontdekkingsreizen.
    Volgens velen bestaat de orde van de Tempeliers nog steeds. Toen ik een paar jaar geleden in Lissabon was kwam ik in contact met een hoge priesteres van de orde en mijn gids door de stad vertelde dat hij ook Tempelier was. Hij had vele interessante verhalen over de stad maar ook over de Tempeliers.
    Wat er van waar is kan ik niet zeggen, maar het was wel interessant. Dat mysterie blijft om de orde van de Tempeliers hangen, met name over de schat die verborgen zou zijn. Ik hou er van om het te geloven want dat is wel een mooi verhaal.
    Het kasteel is heel groot en je kunt wandelingen langs de muren maken.
    De kerk en het klooster zijn ook al heel groot en werkelijk prachtig.
    De kerk heeft een ronde plattegrond en is gebouwd naar gelijkenis van de kerk boven het Heilige Graf in Jeruzalem. Rond deze Tempelierskerk ontwikkelde zich met de tijd een enorm kloostercomplex, waarbij de vier grote kloostergangen heel bijzonder zijn, alsook de ziekenzaal van de Orde en het 6 km lange aquaduct, dat gebouwd werd in opdracht van de Spaanse koning Filips II.
    De hele middag doorgebracht in het klooster met als toetje nog optredens van een dansacademie in Lissabon tegen dat prachtige decor van een Kloosterhof als achtergrond.
    Baca selengkapnya

  • Hari 59

    Carrasqueira

    27 April 2023, Portugal ⋅ ☁️ 23 °C

    De haven op palen van Carrasqueira in Comporta, Portugal

    Het Cais Palafítico da Carrasqueira is een van de meest bezochte plaatsen in de regio Comporta. Dit meesterwerk van volksarchitectuur, gebouwd in de jaren 1950 en 1960, is uniek in Europa. De haven is gebouwd op onregelmatige houten palen en planken, zoals we in Azië konden zien. De kade en de aanleglijnen worden gebruikt door plaatselijke vissersboten. Dankzij de kades kunnen de vissers ook bij eb, wanneer de bodem bedekt is met een dikke laag modder en slik, hun boten bereiken.

    De haven op palen van Comporta is een tijdloze plek, hangend tussen hemel en zee. De ideale tijd om het te bezoeken is bij zonsopgang of zonsondergang, wanneer het licht en de kleuren worden weerspiegeld in het kalme water van de riviermonding. Het is een magische plek voor fotografieliefhebbers.

    Beter kon ik het zelf niet verwoorden.

    De foto's verdienen het om apart neergezet te worden, dus vandaag geen collages 😃
    Baca selengkapnya

  • Hari 58

    Alcacer do Sal, Troia, Comporta

    26 April 2023, Portugal ⋅ ☁️ 20 °C

    On the road again, na 2 nachten in Alcacer do Sal.
    De eerste dag, 24 april, natuurlijk naar het kasteel bovenop gelopen. Er was me verteld dat er een hotel in zat, maar dat je daar gewoon doorheen mocht om op de binnenplaats te kijken en over de kasteelmuur te lopen.
    Boven aangekomen zag ik een heel luxe hotel en kon me bijna niet voorstellen dat je daar gewoon in mocht. Als ze het me niet verteld hadden dan had ik het niet in mijn hoofd gehaald om daar naar binnen te gaan.
    Voor de zekerheid even aan de receptioniste vragen. En ja hoor, ik mocht gewoon overal in het hotel lopen en kwam vanzelf op de binnenplaats van het voormalige klooster dat ook binnen de muren van het kasteel had gestaan.
    Ze hadden in de gang oude fotos van hoe het was voordat het hotel daar gevestigd werd. Ik heb fotos van voor en na bij elkaar gezet. Het is heel mooi opgeknapt waarbij heel veel oude details bewaard zijn gebleven.
    Er zijn in dit stadje heel veel pandjes die leeg staan en vervallen zijn. Zo mooi om hier fotos van te maken, ze zijn heel fotogeniek!
    En voor het eerst bacalhao gegeten. Als ik het in de winkels en op de markt zie vind ik het er helemaal niet aantrekkelijk uitzien. Maar wel een goede manier om vis te kunnen bewaren. Daarom wil ik het toch proberen. Het smaakt verrassend lekker, dat wil ik nog een keer eten.
    's Avonds begint het feest al voor de 25e april.
    Op 25 april 1974 was de geweldloze Anjerrevolutie waardoor de dictator Salazar afgezet werd.
    De bevolking die gesommeerd was binnen te blijven ging massaal de straat op samen met het leger. De soldaten hadden in de loop van hun geweer een rode anjer gestoken, vandaar de naam Anjerrevolutie.
    Op 24 april savonds was er muziek waarna precies om 00.00 uur prachtig vuurwerk afgestoken werd.
    Op 25 april speelde de fanfare smorgens en smiddags was er een optreden van 2 muzikanten. Er werden rode anjers uitgedeeld aan het publiek en de mensen zongen veel van de liederen mee.
    Leuk om te zien hoe hele families met elkaar op stap waren op deze vrije dag.

    Vandaag naar Troia gereden naar het uiterste puntje van een schiereiland. Daar een Romeinse opgraving bezocht. Het is een soort fabriek geweest om sardientjes te zouten.
    Op het strand lagen boten te vergaan en er was een groot gebouw waarvan het dak al ingestort was. Er waren veel mensen op de been, ze waren net klaar met opnames voor een film. Veel vergane glorie, dat zal het wel goed doen in een film.

    Bij Comporta zie je allerlei oude houten steigertjes. Het was laag water, dus er lagen veel bootjes in de blubber, een paar meter onder de steigers, dat blijft toch een raar gezicht.
    In Comporta sta ik nu op een camperplaats.
    Baca selengkapnya

  • Hari 55

    Vila Nova, Sines, Alcacer do Sal

    23 April 2023, Portugal ⋅ 🌙 16 °C

    Vrijdag hoefde ik pas om 18.00 uur uit te checken. Dus op mijn gemakkie met Veni Vidi Fietsie rondgefietst in Vila Nova des Milfontes, alweer zo'n leuk stadje. Een atelier bezocht van een schilder die al 25 jaar gezichten schildert, op doek en op tegeltjes. Er zaten beslist interessant dingen bij, maar best jammer dat hij al die jaren hetzelfde doet denk ik, er zit weinig ontwikkeling in.
    Eind van de middag met Octobus naar de vissershaven. De aangekondigde regen zag je vanaf de Atlantische Oceaan aankomen, het werd even helemaal donker en toen kwam het met bakken uit de lucht. Prachtig die donkere wolken boven dat woeste water.
    Koers gezet naar Sines waarvan ik gehoord had dat het een leuk stadje zou zijn.
    Eigenlijk bevalt het wel goed om aan het eind van de dag ergens aan te komen, dan kun je de volgende dag de buurt verkennen.
    Twee nachtjes geslapen bij de Intermarche in Sines. Heerlijk 's morgens je bed uitrollen en Abatanado (grote koffie) en Pastel de Nata (soort bladerdeeg bakje met crème erin, hèt Portugese ontbijt) samen voor 1 euro.
    Tanden poetsen en wassen in het toilet van de Intermarche, wie doet me wat 😂
    Sines is een stadje met natuurlijk een kasteel, waarvan alleen de muren nog staan. Als je goed kijkt zie je Vasco da Gama nog over het water uitkijken. Wel vreemd om in de verte grote containerschepen in de haven te zien liggen, dat had ik nog niet eerder gezien.
    Het oude centrum is mooi met kleine straatjes en veel terrasjes.
    Een museumpje in het kasteel waar de historie, kurkbewerking en visserij, van Sines in beeld wordt gebracht.
    Dan nog een bezoek gebracht aan het Centro des Artes. Een modern gebouw uit natuursteen, dat met zn kantelen een beetje op het kasteel lijkt. Heel steriel, binnen alles wit met hoge horizontale ramen waar het licht binnenvalt. De schaduwen gaven op de muren soms prachtige kleuren en vormen. Het gebouw was minstens zo interessant als de expositie.
    Wel bijzonder zo'n groot gebouw voor zo'n kleine stad.
    Vandaag onderweg naar Alcacer do Sal met een stop onderweg bij Praia da Costa de Santo Andre. Een heel bijzonder strand dat gedeeld wordt door de Oceaan en een meer. Als je op de foto kijkt zie je rechts het water van de Atlantische Oceaan en links het water van het meer .
    En nu op een leuke camperplaats aan de rivier in Alcacer do Sal.
    Baca selengkapnya