Pacific

In Rotorua hadden we de eerste dag een rafting geboekt en daar keken we enorm naar uit. En terecht, wat een spektakel. Al kon het voor Mike niet spectaculair genoeg zijn (er zaten maar drie watervallen in), de hoogste waterval ter wereld (7m) waar je als niet geoefend rafter van af kunt gaan was letterlijk een hoogtepunt, brilant! Je krijgt er zelf weinig van mee: je ziet niet waar je naar toe gaat en opeens ga je, een val met een kolkende watermassa om je heen, je ziet niks meer en het enige dat je kunt doen is goed vasthouden, dan stopt de val plotseling en kom je onderwater terecht en daarna kom je als het goed is bovendrijven (of niet, het schijnt ook regelmatig te gebeuren dat de raft op zijn kop belandt). Daarna kijk je om en zie je die waterval, dan heb je echt het gevoel alsof je de hele wereld aan kunt. Wij gingen als eerste raft naar beneden en dan is het ook nog wel supercool de andere naar beneden te zien vallen. De raftcompany had ook erg veel leuke dingen verzonnen voor tijdens de tocht. Iets wat ook nog wel spectaculair was is dat je op een gegeven moment uit de raft mocht springen en je van een watervalletje naar beneden mocht laten sleuren in de stroomversnelling. Dan merk je pas echt de kracht van het water (het was trouwens een geruststellende gedachte dat de crew vertegenwoordigd werd door een Canadese en Nieuw-Zeelandse international). Na deze enerverende ochtend besloten we in de middag lekker aan het water te gaan zitten bij ons park en te genieten van de omgeving en de eendjes. We kwamen er hier achter dat een zwaan haar jong achter op haar rug legt onder haar vleugels.

De volgende dag stond in het teken van de geothermische aardbodem. In het gebied tussen Rotorua en Taupo heb je de Taupo Vulcanic Zone en er is dan ook een grote keus aan verschillende parken om geisers, vulkanen, modderpoelen, etc te bekijken. Uiteindelijk hebben we voor het meest complete park gekozen, zodat we efficient met onze tijd om konden gaan. Dit was een aangename wandeling van 1,5 uur door een schitterend landschap. Met name de champagne pool was erg mooi om te zien. In de middag besloten we de voorbereiding te starten voor de Tongariro Alpine Crossing die we de dag er na wilden gaan lopen. Het weerbericht zag er redelijk uit, maar wel grote kans op regen en wij wilden bij het informatiepunt even checken of het wel te doen was. Tsja, het weer laat zich hier blijkbaar niet voorspellen dus ze zeiden dat het geen perfecte dag zou zijn, maar ook geen verschrikkelijke. Voor Mike was het allemaal prima, een flinke storm tussendoor zou ook nog wel een mooie ervaring zijn, maar Anika had de angst van de vorige hikes er flink in zitten. Wat een dag werd het, dit keer niet in de zengende hitte of in de kletterende regen, met een perfecte temperatuur en een heldere hemel zonder een spatje regen. Deze crossing schijnt een van de mooiste 1-daagse hikes ter wereld te zijn, omdat het vrij uniek is dat je in een dag langs zoveel mooie uitzichten kunt wandelen. Het uitzicht is echt verbluffend, je hebt echt het gevoel alsof je middenin een film van Lord of the Rings loopt. Het grootste gedeelte van de hike wordt dan ook gedomineerd door Mount Ngauruhoe, voor de meesten beter bekend als Mount Doom. Net als Frodo gingen we de berg op, maar we zijn niet helemaal naar de top gelopen. De gekleurde meren en actieve vulkanen onderweg maken de tocht een waar genot. Al gaan de beentjes in de loop van de hike een beetje pijn doen, sprak Anika toch zowaar in de laatste kilometers over een volgende hike. Na al onze vorige hikes was het enige dat ze uit kon brengen: “Dit doe ik nooit meer”. Een erg geslaagde dag!Read more