3 maanden Zuidoost-Azië

Vang Vieng vond ik een van de leukste plaatsen.
Dit was dan ook echt een backpackers plaats. Gezellige barretjes, feestjes, lekker eten, veel te doen. En het belangrijkste en bekendste hier is natuurlijk tuben op de rivier (in een grote binnenband de rivier afdrijven).

We zaten hier in een hostel met prima bedden, een pooltafel en een tafelvoetbal tafel.
Elke avond maakten ze er een feestje van tot een uurtje of 11.
Het leuke in vang vieng is dat er 2 kroegen zijn die op een bepaalde tijd gratis bier of whiskey aanboden.

Het begon bij ons eigen hostel die van 8 tot 9 gratis whiskey aanbood. Daarna konden we met zijn allen naar de overkant waar bij een bar van 9 tot 10 gratis bier werd aangeboden en daarna zag je de hele mensen massa weer verhuizen naar de laatste bar om de hoek waar er van 10 tot 11 weer gratis shotjes whiskey werden uitgedeeld.

Uitgeput van onze reis ernaar toe hebben we de eerste nacht nog niet meegedaan met het party gedruis.

De volgende dag hadden we gepland om te gaan rond rijden met iets van een quadbike.
We liepen een rondje en zagen dat je op veel plekken een dunebuggy kon huren (een dunebuggy is iets steviger en meer geschikt om over rotsen en door water te rijden dan een quadbike). Bij navraag bleek dat om te huren je wel een paspoort moest inleveren als garantiebewijs, maar daar voelden we weinig voor. Ook bij andere verhuurders was dit het geval, en zelfs om een brommer te huren moest je je paspoort al als onderpand geven.
Uiteindelijk kwamen we langs een verhuurder die de beste dunebuggy aanbood die we tot nu toe hadden gezien. Eentje met een 600cc motor (de rest was allemaal 200 a 300cc) dus die was wel krachtig genoeg! Toen besloten om het toch maar te doen en even een paspoort gehaald.
Voor 6 uurtjes gehuurd en vol gas reden we richting de route die op de gratis kaart stond die we mee kregen.

Er waren 4 of 5 blue lagunes om te bekijken (mooie plassen water om in te zwemmen) en een aantal grotten en uitzicht punten.

Het meest spectaculaire was toch wel het rijden in de dunebuggy zelf. Het ding ging zo hard dat nadat we van asfalt wegen over gingen op de zand wegen er hele stofwolken achter ons opstegen. Dit was ook het grootste nadeel van de wegen, omdat als er iemand voor je rijd er ook zulke stofwolken ontstaan en je dan dus heerlijk aan het zandhappen bent. (Ja er reden meer dunebuggies). Gelukkig hadden wij er eentje van 600cc dus haalden we iedereen met gemak in en reden we op kop (en lieten we de rest zandhappen).

We reden naar een aantal blue lagunes, maar voor elke lagune moet je natuurlijk entree betalen.
Sommige lagunes lagen in de schaduw van de berg en dus niet in de zon. Die slaan we toch maar even over. Daarnaast nog een 2 tal grotten bekeken, en zijn we op aanraden van 2 anderen die we tegen kwamen nog door een rivier gereden van de ene rivier oever naar de andere.
Nou dit leek erg ondiep, maar dat was het niet. We zaten tot onze middel in het water, en ondanks dat de dunebuggy er snel weer uitkwam. Dus nadat we in de zon weer stil stonden hebben we alles maar even een half uurtje laten drogen.

Als laatste zijn we nog wezen chillen bij een blue lagune die wel in de zon lag en daarna zijn we de dunebuggy weer gaan inleveren en kreeg ik mijn paspoort netjes terug.

De volgende dag gingen we een tour doen.
We begonnen met tuben door een grot, gevolgd door een lekkere lunch, en daarna kanoën over de rivier terug naar het stadje vang vieng.

De dag erna gingen we gewoon los tuben zonder tour. Je kon dan een band huren en werd met een groepje mensen naar een begin punt gebracht om lekker te gaan tuben. Onderweg kom je een paar barretjes tegen waar je even kunt stoppen en relaxen en bij de "Last Bar" moest je er uit om de tube weer in te leveren en werd je weer terug gebracht naar het stadje vang vieng.
Het mooie was dat bij de Last Bar op een gegeven moment 24 mensen waren inclusief ons zelf die de gratis tuktuk naar huis wilden hebben. Het duurde best lang voordat die er was, en men hoorde dat er een uur later pas weer eentje zou gaan, dus ja daar wilden we niet op wachten.
Dus toen het vervoer er eindelijk was werd het een stormloop om zo snel mogelijk in de tuktuk te komen. Gelukkig waren wij prima op tijd, en hebben we ons uiteindelijk met 24 mensen in de tuktuk weten te proppen.

De volgende dag een beetje gerelaxt en daarna gingen we opweg naar Luang Prabang!En savoir plus