Nieuw Zeeland

Het is lang stil geweest op de blog. Na Kaikoura vertrokken wij met de bus naar Wellington weer. Een lange rit zonder stops die bijzonder waren. Zoals we gewend zijn was het grijs en regenachtig.

In Wellington kreeg ik contact met twee meiden die op mijn kamer sliepen. Omdat ik al 4 dagen in de stad was, wist ik nog wel een mooie route om te lopen en wandelden wij nog voor 2 uur.

De volgende ochtend namen wij afscheid van enkelen en reden we een halve dag naar Taupo.
Ik had het plan om daar naar de kapper te gaan om mijn haar te verven, maar het bleek een onmogelijke missie.
Rond het meer liep ik een ronde, troosteloos. Ik sliep weer met dezelfde meiden uit Wellington en we kookten samen, en keken nog wat series. Het zeek weer.
Inmiddels bijna The Crown afgekeken, deed ik nog maar een wandelingetje om mijn stappenteller te halen. Het voelde 's avonds echter niet gezellig want de straten waren leeg afgezien van dronkenlappen

De volgende ochtend de laatste busrit met de 🥝 Experience. Iedereen was het beu: de lange dagen rijden zonder iets nieuws te zien en het slechte weer.
Mijn gemaakte vriendinnen gingen hun eigen weg in Auckland, dus was ik nu alleen.

Ik baalde al dagen, maar eenmaal in Auckland werd het echt erg. Ik kon niet echt goed bedenken meer wat ik kon doen daar, dus vervolgde ik mijn Netflix hobby. Een wandeling van 25 minuten naar de Starbucks was een reden om eruit te gaan.
De behoefte om weer veel geld uit te geven aan tijdsopvulling had ik niet dus ik hield het rustig.
Het is immers al zo duur geworden.
Een verademing was het stille hostel, waarbij we soort afgesloten hokjes hadden om in te slapen en ik geen last had van anderen.

De reis nadert zijn einde maar ik heb nog één stop te gaan: Waiheke Island.
Een boottocht van 40 minuten brengt mij naar het eiland wat veel meer gebergte heeft dan ik had verwacht. Mijn hostel was dan een grote klim
Om 13.00 begint mijn wijntour, die Lynn mij had aangeraden te doen.
We bezochten 4 prachtige wijngaarden en dronken in de zon heerlijke wijnen(vooral de Shiraz is lekker op dit eiland, is mijn conclusie).
Ik zit met een Amerikaans stel en een Japans stel, waarbij er toch blijkt dat de Japanners slecht Engels spreken dus borrel ik met de Amerikanen. Vriendschappelijk wat mij betreft, maar de man uit Amerika wordt iets te amicaal, wat het allemaal wat ongemakkelijk maakt.
Ik zie de humor er wel van in, zijn vriendin wat minder.

Onderweg terug barst het weer los. Ik blijf dus maar in het hostel. Het is vochtig binnen en stinkt. Ik tel de uren af tot de reis naar Nederland begint
De een na laatste keer koken. Ik begin een ster te worden in koken zonder gasfornuis.

Ik word wakker van de jeuk: ik ben lekgeprikt door de muggen. Tenminste 20 beten op mijn voeten en mijn lijf begin ik niet eens aan.

De eerste blik naar buiten en ik grom: regen.

Volle moed stap ik op de fiets en scheur met de elektrische aandrijving over het eiland. Helaas was het erg mistig dus zag je niet verder dan 10 a 15 meter.
Ik kwam er na 4 uur achter dat het spatbord niet voldoende werkte, en ik inmiddels bedekt was met een dikke laag modder. Ik voelde me zo zielig op dat moment!
Ik at mijn medelijden weg met patatjes met aioli, een burger en een milkshake

Om 14.30, dus na 5 uur het een kans te hebben gegeven, kom ik terug in het hostel en was ik mijn kleding.
De receptionist zegt dat ik moet proberen te zwemmen, want het is warm.
Ik trek een sprintje en het is echt even een warm bad! Is nog een beetje een tegenhanger voor de ellende van de regen

Ik klaag en klaag via mijn telefoon. Het hostel is nagenoeg leeg dus ik verhuis maar naar bed (uiteraard na de modder te hebben uitgespoeld uit mijn haar)
Als ik nu echt doen begin te raken stormt mijn nieuwe kamergenoot binnen. Een bom van energie met veel zelfspot en het duurt niet lang voor ik hartelijk om hem moet lachen
Samen vieren we de laatste keer koken, waarbij ik voor mijzelf tot nu toe de meest smerige maaltijd bereid
Het doet mij goed om even te kletsen, dat miste ik alweer.

Het bitterzoete moment is aangekomen: de laatste dag!
En wat denk je, de warmste en zonnigste dag van mijn hele vakantie!!!!
Ik hang nog wat op het strand in korte broek en begin bijna te puffen. Maar ik realiseer mij zeer goed dat het in Nederland 25 graden kouder is dus ik geniet er bewust extra van.
Mijn boot gaat terug naar Auckland rond het middaguur. Ik moet nog 3 uur wachten tot ik kan inchecken dus ik ga naar de gym, haal nog eenmaal Timtams (lekkerste koekjes ooit) en wandel door de stad.
Met mooi weer is het niet zo erg, misschien een 4 nu?

Iedereen zei dat ik echt naar Devonport moest om een leuker deel van Auckland te zien. Het stelt niet teleur als ik daar eind van de middag heen ga.
Het doet mij denken aan een Amerikaanse suburb met schattige huizen. Zoiets wil ik ook wel in Nederland!

Al append kwam ik erachter dat Audrey ook in Auckland is. We drinken nog een theetje en zij heeft een dinertje. Ik ga lekker uiteten en mijn dollars opmaken, met pijn in mijn hart.

Dat was hem dan. Mijn reis naar Nieuw Zeeland zit erop. ik heb veel geschreven en ik heb prachtige dingen gezien en meegemaakt.
Naarmate ik ouder word, merk ik dat het op deze manier reizen wel zwaarder wordt. Niet zozeer fysiek, maar meer om telkens nieuwe contacten te leggen en spontaan te blijven. Desondanks heb ik mijzelf deze vakantie flink kunnen omringen met leuke en grappige reizigers.
Ik zit nu in het vliegtuig naar Sydney, waar ik een lange overstap heb. Ik ga met Mandy de stad nog even in om heel kort de highlights te zien.
Tot slot nog even een kort overzicht

Hoe was de heenreis? Stressvol, kostte mij een aantal jaar van mijn leven
Hoe was de Kiwi Experience (de bus)? erg veel jonge mensen. Moeilijk aansluiting te vinden bij de Britten en Duitsers die segregeren. Party gehalte viel mee!
Nadelen aan Kiwi Bus? Omdat er zo weinig bussen reden zat ik op bepaalde dagen vast op plekken waar ik niet had willen zitten of langer had willen blijven
Memorabel aan de bus? Gus, de driftkop die maar bleef praten in de microfoon en ruzie maakte met zijn gasten

Nieuw Zeeland in verschillende aspecten
Eten: veelal vies. Zelfs appelflappen konden zij verpesten. Erg vet en houdt weinig rekening met de dikke bevolking. Vegetariërs hebben het hier lastig, veganisme is praktisch onmogelijk
Drinken: alleen een Indian Pale Ale en Heineken Lager waren te pruimen
Klimaat: om te gillen. Klimaatverandering heeft desastreuze gevolgen maar mensen willen niet hun levensstijl aanpassen (minder dierlijke producten consumeren)
De mensen: Extreem zorgzaam en vriendelijk. Niemand tegengekomen die onbeschoft is. Zorgzaam voor elkaar
De mannen: de enige knappe mannen waren buitenlanders
Geld: een budget van 5000 euro voor 6 weken is niet een enorm bedrag
De zon: fel! Gaat zo door je factor 50 heen en je verbrandt door de dunne ozonlaag heen
Natuur: adembenemend mooi. Zo gevarieerd met tropische bossen en witte bergen
Bereikbaarheid: zonder Kiwi Experience of eigen auto momenteel niet te doen aangezien het OV niet rijdt
Benodigde fitheid: Je kan geweldige hikes maken die het echt waard zijn, in een gematigd klimaat. Allemaal het zeer waard maar ook genoeg senioren reizen gezien
Favoriete plek: Queenstown! Veel te kort geweest
Wijze les: Koken is verschrikkelijk maar je bespaart er wel geld mee dus moet ik het thuis vaker doen
Spijt: ik had achteraf gezien de reis beter kunnen plannen vooraf
Mooiste herinnering: Milford Sounds, Tongariro Crossing en de dagen in Paihia
Migratieplannen: nooit hierheen. Familie en vrienden voelen veel te ver weg
Een tweede keer? JA! 1000% ja. Nog zoveel te zien en te doen. Zoveel prachtige ervaringen
Ik neem mee: 5 weken vakantie is lang. Volgende keer maximaal een maand.

Als dit online komt, ben ik alweer een eindje verder.
Zin om weer thuis te zijn. Normaal altijd de reisblues als ik weer in een stil appartement aankom, maar lieve Stella haalt mij dit keer op! #topvriendinRead more